บทที่ ๓๖ สมแล้ว

“ไม่ได้คิดอะไรกับเด็กคนนั้นจริง ๆ นะครับ”

“พี่ ผมจะสามสิบแล้วนะคิดบ้างสิ”

ที่พี่พูนเอาแต่ถามถึงเด็กดนัยนั่นเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายเดินมาคุยกับเขาถึงโต๊ะขณะเขาฝากพี่พูนไปซื้อน้ำ เขาก็บอกตลอดทางมาวัดแล้วว่าเขาไม่ได้คิดอะไร มิหนำซ้ำยังรู้สึกไม่ชอบเสียด้วยซ้ำที่เด็กมันมุ่งจะจีบน้องสาวเขา หากเขาบอกว่าเพียงเรียนอยู่ในอาคารคงจะขึ้นไปหาเลยกระมัง ไม่คิดเลยว่าเจ้าของร้านทองจะมีสามีเป็นหมอทำงานอยู่ที่เดียวกัน โลกกลมจริง ๆ

“จริง ๆ นะ”

“ผมไม่ชอบคนเด็กกว่า”

“แสดงว่าชอบคนแก่กว่าใช่ไหม?”

“ใช่”

นายสถานีตอบฉะฉานขณะยื่นแจกันดอกไม้มายัดใส่มือนายตำรวจ ก่อนจะส่งมือมาจับปลายคางทู่นั้นด้วยความมันเขี้ยว แล้วจึงจัดแจงสั่งให้เอาแจกันนั้นไปวางยังตำแหน่งของมัน พูนจึงทำตามคำสั่งนำดอกไม้ตั้งยังโต๊ะหมู่บูชา ก่อนจะขอไปไหว้ศพคุณปู่คนนั้นก่อนที่ตัวเองจะต้องไปช่วยงานน้องแผนต่อ

ในงานนี้ไม่มีใครมาร่วมนอกเสียจากคนในครอบครัวจำนวนสองคนและตัวเขาซึ่งอาสามาช่วยเหลือหากมีสิ่งใดขาดตก พิธีสีดำนี้เรียบง่าย ไร้ซึ่งการตกแต่งด้วยพวงหรีดมากมาย มีเพียงโลงสีขาวตั้งตระหง่