เข้าสู่ระบบแชร์
6
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-28 14:22:03เป็นเรื่องน่าเหนื่อยหน่ายกับงานประเพณีมากมายยังกับบ้านเมืองยังอยู่ในสมัยอยุธยาตอนต้น ทั้งที่เข้าสู่รัชสมัยรัตนโกสินทรศก ๑๓๑ แล้ว ความศิวิไลซ์แผ่อิทธิพลจนเข้าสู่สังคมเมือง วัฒนธรรมโบราณหลายอย่างค่อย ๆ เลือนหายไปตามกาลเวลา
คุณหลวงจันเกิดระอาใจถึงขั้นว่าอยากจำแลงกายเป็นกุมภิลคาบเจ้าสาวคนงามลงถ้ำบาดาลไปเสียให้สิ้นเรื่อง หากไม่เป็นเพราะลืมตาตื่นมาสบตาใสแป๋วในอ้อมแขนเปียกปอนที่หยาดน้ำตาแห้งเหือดไปเพราะการเอาใจจากผัวทำให้อารมณ์ดีขึ้น หล่อนตกใจลุกจากอ้อมกอดของเขาไปแต่งตัวด้วยชุดกี่เพ้าสีแดงสดอย่างเคอะเขิน พอเผลอตัวเผลอใจไปกับการกอดจูบประสาหนุ่มสาว ซึ่งกินเวลาเนิ่นนานนับชั่วโมงจนปากระบมเสียหมดกว่าจะได้นอนเอาแรง
เรือนผมยาวสลวยถูกเกล้าไว้กลางศีรษะ ปักด้วยปิ่นปักผมจีน ขับใบหน้าหวานเกลี้ยงเกลาในเครื่องสำอางอ่อน ผิวขาวละเอียดบริเวณต้นคอเพรียวระหง ดวงตาเรียวรีทว่าสว่างใสราวลูกแก้วไม่ใช่สาวตาเล็กตี่อย่างอาหมวยทั่วไปดูอย่างไรก็งามอล่องฉ่อง[1] ไม่ว่าหล่อนจะทำกระไร คุณหลวงจันยังเอาแต่ลอบมอง ลุกไปอาบน้ำทีหลังค่อยหยิบเสื้อคอจีนสีเดียวกันมาสวมแล้วลงไปต้อนรับแขก ทั้งเพื่อนบ่าวสาวและญาติพี่น้องผู้มาร่วมงานบุญอีกรอบในช่วงพระฉันเพลสาย รวมถึงคุณนายศรีสมรที่ค่อนข้างจู้จี้จุกจิกจัดการคุมงานเรื่องอาหารในครัว ยังออกมาช่วยกำกับงานด้านหน้าบ้านพอถวายภัตตาหารเสร็จ
“อย่าได้ลืมเทียวนะแม่อ่วม อาหารใส่บาตรช่วงนี้ห้ามไม่ให้มีต้มยำ ผัดเผ็ด แกงร้อน ให้มีกับข้าวเช่นถั่วงอก ชีวิตคู่จะได้เจริญงอกงาม ขนมจีนเป็นเส้นยาว อายุยืนนานยืดยาว ให้คู่บ่าวสาวรักกันนาน ๆ”
“มีกระบองเพชรด้วยดีหรือไม่คะ? บ่าวสาวจะได้ถือไม้เท้ายอดทองกระบองเพชรยังไงคะคุณผู้หญิง”
“กระบองเพชร! อุ๊ยตาย เอากระไรคิด มันจะไม่ขมปากพระท่านรึ!?”
บ่าวหลายคนบนเสื่อได้หัวเราะเยาะความคิดพิสดารของแม่อ่วม ก่อนที่เจ้าสาวจะขอปลีกตัวไปด้านนอก มารดาก็ยังเดินตามมากำชับบุตรสาว มาถึงบริเวณหน้าห้องรับแขกเป็นทางโถงเดินยาว แก้วตารู้สึกว่ามือหล่อนแทบช้ำพอ ๆ กับปากเพราะเจ้าบ่าวจับเอา ๆ แทบไม่วางทัพพีมาตั้งแต่เช้าแล้วยังทำขยิบตาเจ้าเล่ห์ ไม่น่าไว้วางใจ
“เวลาตักบาตรทำบุญให้นำข้าวระคนลงในขัน ข้าวของเจ้าสาวใส่ลงในฝาบาตร แลตักใส่บาตรคุณพระท่าน อย่าได้จับด้านบน เป็นหญิงจะถือเคล็ดให้ผัวกลัวเกรงตน จะไม่งาม ให้จับทัพพีไว้ด้วยกันจะได้รักกันนาน ๆ”
“นี่แน่ะ อาม้า... ไม่ใช่ว่าเป่ามนตร์พ่นคาถาโอม... ผัวรักผัวหลงเชื่อฟังยำเกรงไปทุกสิ่งเลยหรือจ๊ะ? ลูกว่าดีน่ะ อาม้าทำออกจะบ่อยไป”
“ปากสว่างจริงนะแก!” ในเสียงกระซิบว่า คุณนายเกือบจะหยิกต้นแขนบุตรสาวให้เขียวสักที แต่เพราะโดนหลังมือหนาเข้าแทน เมื่อคุณหลวงจันเลื่อนมือโอบคนตัวเล็กกระชับไว้ข้างกาย
“เรื่องเท่านี้ทำกระไรฉันไม่ได้ดอก จะตักจะเทก็ตามสะดวก นานทีปีหนฉันจะทำบุญสักครั้ง ฉันไม่ถนัดงานบุญเท่าใด” พลันชายตามองดุ เมื่อช่วงเช้านี้เผอิญได้ยินเสียงเอ็ดตะโรจากทางข้างหลังบ้าน จึงถือเอาโอกาสพูดขึ้นเสียเลย “ยกลูกสาวให้ฉันแล้ว จะพ่อแม่หรือใคร ฉันไม่ใคร่พอใจหากมาหยิกตีเมียฉัน ฉันอนุญาตให้เพียงว่ากล่าวตักเตือนเท่านั้น แต่นั่นควรเป็นหน้าที่ผัวอยู่ดี”
“แต่ฉันเป็นแม่มัน...”
“ฉันก็ซื้อเมียมาด้วยสินสอดตามธรรมเนียมประเพณี มากโข... หม้ายขันหมากรึไม่มีทางได้ราคาเท่านี้ กี่หลายหมื่นบาท เวลานี้หล่อนเป็นของฉัน”
“พ่อเจ้าประคุณ! เพิ่งตบแต่งได้ไม่กี่วันเท่านี้เอง เออดีนะ ผัวรักผัวหลงเจริญ ๆ คล้งเคล็ดกระไรก็ไม่ต้องถือกันละ ตามสะดวกใจเถอะ”
แม่เฒ่ามากเรื่องทำเสียงแหลมเล็กแสนแสบแก้วหูประชดประชัน ก่อนสะบัดหน้าพรืดเดินกร่อม ๆ ไป จากนั้นคุณหลวงจันที่ว่าดีนักหนาก็เข้าหน้าใครไม่ติดสักคน ตะขิดตะขวงไปเสียรอบข้างด้วยความรำคาญใจอยากอยู่ตามลำพังกับเมียเต็มทน ทว่าอย่างน้อย ๆ ตอนถึงเวลาเลิกงานมงคล แขกเหรื่อทยอยกลับบ้านกันไปหมดแล้ว เขายังใจดีให้พ่อแม่ลูกได้บอกลากันหน้าบ้านสักประเดี๋ยวหนึ่ง
ขณะเขี้ยวขาวคมตรงมุมปากหนาฉีกยิ้มกว้างหวานจนเห็นไรฟันขาวครบทุกซี่ ไม่มีใครทันสังเกต เว้นเสียแต่คุณพระในชุดสูทฝรั่งเป็นทางการ ถือถาดอาหารกลางวันเข้าห้องมาวางบนโต๊ะไม้สักสลักมุกกลางห้องรับแขก
“เอ้อ... เก็บเขี้ยวด้วยขอรับท่าน... เขี้ยวอ้ายเข้โผล่แพลมแหนะ”
“อ้าว... อย่างนั้นรึ? ขอบใจคุณพระ” พูดพลางยกขาขึ้นไขว่ห้างถือไม้ตะพด เขี้ยวคมตรงมุมปากกลับมาสั้นเสมอฟันซี่อื่นบนใบหน้าหล่อเหลา เช่นบุรุษรูปงามมีเขี้ยวปรกติไม่ใช่อมนุษย์
“ยกขันหมากทองหมั้นไปก็แล้ว เฒ่าแก่ทาบทาม จัดเรือนหอ ตักบาตรเลี้ยงพระ ไหว้ผีไหว้เจ๊กไหว้บรรพบุรุษเจ๊ก ปูที่นอน ส่งตัวเจ้าสาวแล้วอะไรอีก? น่าเวียนหัว... ยังจะมีธุรกงการกระไรกันอีกไหม?”
คุณพระถอนหายใจฮึดฮัด “อีกนิดหนึ่งนะขอรับ คู่บ่าวสาวจะได้รักกันยืนนาน เป็นเคล็ดเป็นสิริมงคลตามธรรมเนียมประเพณี กระผมว่าบ้านเราก็ดี มีระเบียบแบบแผน แค่สามสี่วันเท่านั้นแหละขอรับที่จะยุ่งวุ่นวาย”
“แต่ฉันหน่ายกับงานเยอะแยะมากมายเต็มทน...”
“นับว่าดีถมถืดนะขอรับ บางบ้านเจ้าบ่าวต้องนอนเฝ้าเรือหอเสียก่อนจะได้เมีย เป็นอาทิตย์ ๆ”
“เป็นอาทิตย์เลยรึ!?” แค่คิดว่าจะต้องนอนลำพังเป็นอาทิตย์ทั้งที่ยกขันหมากไปแล้วนั่น ใบหน้าหล่อเหลาตะลึงงันอยู่พักใหญ่ ผลัดกันบ่นกับคุณพระ
“ตบแต่งแล้วให้ผัวเมียได้อยู่กันเสียทีไม่ได้รึยังไง? เมื่อไรบ้านฉันจะเงียบสงบ พอเสียทีเถอะ ขอลาที”
“หื่นกาม... ภาพพจน์ของคุณหลวงคงเป็นเช่นนั้นขอรับ”
“ฮ่า ๆ” เสียงหัวเราะดัง พลันเคาะไม้ตะพดลงบนพื้นทีหนึ่ง เมื่อคุณหลวงหนุ่มรวบรวบสติกลับมาได้ นัยน์ตาสีดำสนิทกลายเป็นสีแดง ด้วยพลังอำนาจของกุมภิลที่อำพรางตน คุณหลวงหนุ่มเพียงทอดสายตามองไปข้างหน้าลมฟ้าอากาศ แต่สื่อสารกับบ่าวทางจิต
‘ที่ให้ไปสืบความมา ได้เรื่องว่ายังไง?’
‘เจ้าบ่าวเสียชีวิตวันยกขันหมากพอดี ไม่ทันจะได้ตบแต่ง กระผมไม่แน่ใจว่าถูกยาสั่งหรือไม่ กระผมได้ยินมาว่าท่านขุนชมเป็นคนใหญ่คนโต มีปัญหาทางการเมืองกับนายพลชั้นผู้ใหญ่ท่านหนึ่งขอรับ’
‘หล่อนรู้เห็นด้วยหรือไม่ล่ะ?’
‘ไม่ทราบขอรับ’
‘ไป... จัดการให้ทีหน้ะคุณพระ’
“ขอรับกระผม” ในน้ำเสียงเข้มเครียดตอบ คุณพระลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป สวนกับหญิงสาวที่เข้าบ้านมาด้วยนัยน์ตาเอ่อคลอหลังบอกลาบิดา แต่จู่ ๆ นั้นหล่อนกลับมีสีหน้าสงสัยคลางแคลงใจ มองสองหนุ่มสลับกันไปจนสบเข้ากับรอยยิ้มใจดีของเจ้าของบ้าน
“มาสิหล่อน ฉันจะพาไปดูบ้านเสียหน่อย...”
-------------
[1] อล่องฉ่อง [อะ-หล่อง-] ว. งามเด่นน่าชม
บทที่เกี่ยวข้อง
มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 7
บ้านหลังใหญ่บนพื้นที่กว้างขวางได้รับการออกแบบอย่างสวยงามลงตัว ด้วยฝีมือนายช่างสิบหมู่บิดาของคุณหลวงจัน หนึ่งหลังด้านหน้าเป็นตึกสองชั้นสร้างด้วยไม้สักทอง ประดับด้วยไม้ฉลุลายงานประณีต ผสมผสานวัฒนธรรมตะวันตกตามสมัยนิยมเน้นสีขาวอย่างที่เรียกว่าโคโลเนียลสไตล์ ห้องนอนของคุณหลวงและคุณพระแบ่งแยกกันเป็นสัดส่วน ถัดจากสวนหย่อมไปยังมีเรือนไทยปลูกใหม่ไม่นานมานี้ รายล้อมด้วยสระดอกบัวบานสะพรั่ง มีบ้านพักของบ่าวและห้องครัวอยู่ด้านหลังแม่อิ่ม แม่นวล ยายฉวี มีหน้าที่ดูแลความสะอาดบ้าน นายมิ่งดูแลสวนและคอยช่วยงานแม่บ้านอีกแรง ยังมีสารถีประจำบ้านคอยขับรถให้คุณหลวงคุณพระ ตอนนี้ก็มาช่วยดูแลคุณผู้หญิงของบ้านอีกคนหนึ่ง“บ่าวหล่อนจะมาวันพรุ่งนี้ใช่ไหม?”“ค่ะคุณหลวง นังอ่วมน่าจะมาคนเดียว ที่เหลือคงอยู่ช่วยงานเตี่ยค่ะ”แก้วตายังคงสำรวมกิริยาตลอดเวลาอยู่กับสามี ขณะมือหนาคอยจับจูงมือเรียวพาคนตัวเล็กกว่าให้ก้าวขาลงจากรถอย่างระวัง ในเสื้อลายลูกไม้คอผ่ามีเครื่องประดับเป็นสร้อยมุก ผ้าซิ่นสีแดงยาวประหน้าแข้งเป็นเสื้อผ้าชุดใหม่ จากอีกหลายตัวซึ่งบ่าวช่วยหยิบยกลงมาจากรถยนต์โดยปกติแล้วแก้วตามักใส่เสื้อแพรจีนสวมใส่สบาย แต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 8
“คุณหลวง... เข้ามาได้ยังไงคะ?”“ก็พังประตูเข้ามาน่ะซีแม่ ฉันจะอาบน้ำบ้าง หล่อนไม่ให้ฉันอาบ เห็นทีว่าอยากลงไปแช่โอ่งมังกรหลังบ้านฉันกระมัง แต่ว่าคงจะต้องต่อสู้กับบ่าวนะแม่ โอ่งหลังบ้านนั้นน่ะ ผัวเมียต้องแก่งแย่งกัน” เขาช่างพิรี้พิไรจีบเมีย ทั้งที่อยากจะอาบน้ำด้วยมากกว่า ดวงตาคู่สวยจึงเบิกกว้างมองตั้งแต่แผงอกกว้างกำยำไล่ลงมาถึงไรกล้ามเรียงตัวสวยบริเวณหน้าท้อง ความร้อนแรงของเขาคงจะทำให้หล่อนร้อนตามไปด้วย ก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทางพอรู้ตัวว่าทำกิริยาไม่งาม“ทำไมถึงไม่ซื้อโอ่งเพิ่มเล่าคะ?”“หากฉันซื้ออ่างเพิ่ม ให้ผัวเข้าไปในอ่างหนึ่งใบ อีกคนก็เข้าไปในอ่างหนึ่งใบ มันจะไม่โรแมนติกน่ะซี ต้องเข้าไปอาบร่วมกันในอ่างเดียวกัน”“ทำไมจะต้องอาบอ่างเดียวกัน”หล่อนถามหน้าบึ้งตึงเพราะได้ยินอยู่ว่าพูดเรื่องโอ่ง คุณหลวงจันก็วกกลับมาเรื่องอ่าง ให้มันได้อย่างนี้สิ“เป็นผัวเมียกัน อาบน้ำอ่างเดียวกัน มันออกจะกระชุ่มกระชวยแม่แก้ว”“เป็นผัวเมียกัน อาบโอ่งหรือว่าอาบอ่าง คนละอ่างก็เหมือนกันค่ะคุณหลวง”“ไม่จริงหล่อน...”กว่าผู้ชายตัวโตจะสะบัดผ้าขนหนูทิ้งลงพื้นแล้วก้าวขาลงอ่าง แก้วตาหน้าตื่นตะลึงมองกลางกายชายที่มีแพรไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 9
“ฉัน... จะไปที่ตรงไหนได้ ชีวิตฉันจะเป็นยังไง ให้แล้วแต่ท่านเถอะ”“ก็ดีแล้ว หากหล่อนรับปาก จะต้องอยู่กับฉันไปจนกว่าใครคนหนึ่งจะตาย”ไม่ใช่คำขู่... แต่เขาจะทำมันโดยไม่สนใจเรื่องศีลธรรม นัยน์ตาคู่สีดำขลับเปล่งประกายสีแดง จ้องมองใบหน้าสดสวยนิ่งงัน สนใจเขี้ยวขาวคมตรงมุมปากยังเลื่อนมือมาจับมันด้วยแววตาใคร่รู้ แต่ถูกคว้าหมับเข้าข้อมือ กำมันเอาไว้แน่น“ฉันกำลังหิวเทียว แม่สาวช่างซุกซน” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงอีกครั้ง ประกบปิดริมฝีปากอิ่มงามสีแดงชมพู มืออุ่นร้อนปัดป่ายบนกายสาวที่ไม่เคยยินยอมให้ชายใดแตะต้อง เว้นเสียแต่ในฐานะสามี คุณหลวงหนุ่มจึงเอาแต่ใจอยากจับตรงไหนก็จับ มือลูบไล้ผ่านหน้าท้องแบนราบของแม่สาวเอวอ้อนแอ้น ใจนึกอยากเลี้ยงดูหล่อนให้ดีกว่าพ่อแม่เสียอีก จะได้มีน้ำมีนวลกว่านี้หญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่าเขาใช้เวทมนตร์อาคมอันใด แค่กอดจูบลูบคลำก็ทำให้หล่อนอ่อนระทวยไปทั้งร่าง ลิ้นหนากระหวัดเลียลิ้นเล็ก ๆ ไม่ประสีประสาออกไปพร่ำสอนให้อย่างใจดี นำพาเสียงน่าอายจากการกระทบกระทั่งกันของน้ำลายและริมฝีปาก ยามใบหน้าหล่อเหลาก้มลงพรมจูบไปทั่วใบหน้าลำคอ แตะปลายลิ้นลงบนสะดือสวย เลียชิมไปทั่วกระทั่งถึงยอดออกสีชม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 10
“ฉัน... รู้สึกว่ามัน... ประหลาดชอบกลค่ะ... สบายตัวหลังจากนั้น เหมือนได้นั่งอยู่บนก้อนเมฆ”“ร้ายเดียงสาจริงหรือว่าหล่อนแกล้งทำ แม่แก้วตาของพี่ หล่อนรู้ตัวไหมว่าน่ารัก” เขาหยัดยิ้ม ลูบไล้เส้นผมด้วยปลายนิ้วที่สอดวนเข้าไป หมุนเล่นทีละปอยด้วยท่าทีเป็นเจ้าของ “ฉันดีใจที่หล่อนไม่รังเกียจฉัน หล่อนไม่ทำเอะอะโวยวาย หนีหัวซุกหัวซุนไปฟ้องบ่าวในบ้าน” “คุณหลวงใจร้อนด่วนได้ ฉันแค่ไม่มีปัญญาจะห้ามท่านค่ะ” “เอาซี ฉันจะให้โอกาสหล่อนไปเรียกโปลิศมาจับฉันปะไร” “เมียที่ไหนจะให้โปลิศมาจับผัว” เสียงหัวเราะดัง ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงกดริมฝีปากลงบนหน้าผากเนียนแผ่วเบา “ฉันจะลงไปหาข้าวหาปลาให้หล่อนนะแม่ สองสามวันนี้คงจะปวดเมื่อยเนื้อตัวหนักเอาการ หล่อนอยากกินอะไรข้างนอกไหม?”“อยาก... กินอะไรเย็น ๆ ค่ะ ร้อนเหลือเกิน”“ร้อนหรือ?” เลิกคิ้วขึ้น ก้มหน้ามองดวงตากลมโตใสซื่อของคนที่บอกว่าร้อน! แต่ยังคงซุกซบเข้าหาไออุ่นจากอ้อมแขนของเขา เรือนร่างเปลือยเปล่าแนบชิดสนิทกันใต้ผ้าแพรสีแดงสดคุณหลวงจันปรารถนาต้องการหล่อนสักเท่าไร คงไม่กล้าเอาเปรียบเมียที่กำลังเจ็บระบม“ฉันจะไปโรงน้ำแข็งกับบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 11
ดวงตาคู่สวยแดงก่ำ แก้มนวลเปียกปอนน้ำตานองเต็มหน้า เพราะถูกเหยียดหยามทำร้ายน้ำใจแต่ว่าหล่อนเพียงไม่พูดบอก ทำเอาผู้ชายตัวโตเข่าแทบทรุด จากที่ตั้งใจมาดุหล่อนเสียเต็มประดา เขาเพียงนั่งลงบนเตียง ดึงต้นแขนเรียวพอคนตัวเล็กเข้ามากอด“ขวัญเอ๋ยขวัญมา... แม่แก้วตาดวงใจ... เขาเลิกทาสกันไปตั้งเป็นสิบ ๆ ปีแล้วหนา มาเจ้าค่ะอะไรกัน ฉันเป็นผัวหล่อนนะแม่...”แก้วตาลอบมองกรามแกร่งอย่างงุนงง จู่ ๆ คุณหลวงจันผิดเป็นคนละคน ลูบแก้มลูบหัวกอดปลอบหล่อนอยู่พักใหญ่จนหยาดน้ำตาเกลี้ยงเกลาบนใบหน้างาม ขนาดคุณพระส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา ขอตัวลาออกจากห้องไปเขาก็ไม่สนใจ“ฉันทำหล่อนร้องไห้มาสองวันสามวัน คืนคำพูดว่าจะดูแลลูกสาวหลวงท่าน แต่ฉันเองก็เจ็บปวดใจเหลือเกิน ฉันจะไม่ทำร้ายจิตใจหล่อนอีกแล้ว หล่อนจะตบตีฉันก็ได้...”“ฉันทราบแล้วค่ะคุณหลวงท่าน แต่ฉันเป็นหญิง ตบตีผัวไม่ได้เจ้าค่ะ”“ไม่เอา ๆ หล่อนเป็นอย่างนี้อีกแล้ว หล่อนไม่หายโกรธฉัน ฉันต้องทำยังไงนะแม่แก้ว...” มือลูบศีรษะน้อยในอ้อมอกของคนที่ไม่กล้าขยับ กลัวจะถูกเจ้าของบ้านว่าเข้าอีก หล่อนอึดอัดนั่งฟังคุณหลวงหนุ่มพูดคนเดียวได้ตั้งสิบกว่านาที ยังไม่มีวี่แววจะหยุดบ่น“
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 12
การมีสามีดีเลิศประเสริฐ ร่ำรวยฐานะอำนาจเงินทอง แถมรักเดียวใจเดียว เป็นบุญท่วมหัวของหล่อนอย่างบิดาว่า จะมีก็แค่เรื่องที่คุณหลวงท่านเป็นจระเข้ตัวใหญ่มหึมา! แก้วตาได้เห็นเข้าในคืนหนึ่งตอนเขาแอบลุกจากเตียงไปเล่นน้ำหลังคลอง สักประมาณสองยามได้ นัยน์ตาสีแดงสวยราวลูกแก้วที่โผล่พ้นน้ำ หางของมันพาดผ่านกลางคลองยาวไปถึงอีกฝั่งหนึ่ง จระเข้ตัวใหญ่ขนาดนี้ หากมีใครมาเห็นเข้าจะต้องถูกจับไปอย่างแน่นอน แม้อาจจับไม่ได้ง่ายนัก ดีไม่ดี อาจกลายเป็นอาหารจระเข้เสียแทนแทนที่หล่อนจะกลัว กลับนั่งเฝ้าผัวในความมืดหลังพุ่มไม้ใหญ่ แอบดูเจ้าจระเข้ใหญ่ว่ายน้ำเล่นอย่างนึกเป็นห่วง กระทั่งรุ่งเช้ามาสามีออกไปทำงานแล้ว ลองไปถามคุณพระดูจึงทราบว่าส่วนใหญ่ก็จะรู้กันแต่ไม่มีใครกล้าแพร่งพรายความลับหน้าโต๊ะเครื่องแป้งไม้สัก กระจกบานใหญ่สะท้อนภาพใบหน้าสดสวยใต้เครื่องสำอาง ขมวดคิ้วเรียวเข้าหากันยุ่ง หล่อนสวมเสื้อแขนพองสีขาวกระโปรงลูกไม้ยาวทรงฝรั่ง ส่วนบ่าวผมสั้นอย่างสาวสมัยเก่ายังนุ่งซิ่น นั่งลงกับพื้น“คุณแก้วจะทำยังไงต่อไปหรือคะ?”“เอาจดหมายนี่ไปส่งให้อ้ายมิ่งมัน บอกมันด้วยว่าฉันแต่งงานแล้ว คุณหลวงเธอไม่ชอบให้ทำงานปร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 13
“คุณหลวงปากหวาน เชื่อถือไม่ได้ค่ะ”“ทำยังไงหล่อนจึงจะเชื่อฉันเล่าแม่ ให้ฉันบอกรักหล่อนทุกวัน เล่นสนุกซุกซนประสาหนุ่มสาวเช้ากลางวันเย็นเลยดีไหม? พักเที่ยงฉันจะขับรถกลับมาจัดการหล่อน ค่อยกลับไปทำงาน”“ฟังดูแล้วค่อนข้างจะหมกมุ่นนะคะ”“ฉันหมกมุ่นอยู่แต่กับการรักเมียยังไง” พลันปลายจมูกโด่งเป็นสันคมซุกลงตรงซอกคอขาวเนียนจนคนตัวเล็กสะดุ้ง พอมืออุ่นร้อนล้วงไปล้วงมา หล่อนคงลืมตัวว่าถุงใบเล็กที่คาดตรงเอวหายไปเพราะอ้อมกอดเร่าร้อน ไม่รู้เลยว่าโดนค้นตัวเข้าแล้ว! มือไวกว่าโปลิศเห็นจะเป็นคุณหลวงจัน เขาเปิดขวดเล็กจิ๋วในมือออกดม“นี่ไงล่ะ นี่อะไร? น้ำหอมฝรั่งชนิดใด ไม่มีกลิ่นเลยรึ”นัยน์ตาคู่คมปรากฏสีแดงฉานหลังจากนั้น เปลวไฟลูกเล็ก ๆ ก็เผาขวดแก้วบนฝ่ามือจนมอดไหม้ ต่อหน้าหญิงสาวที่ยืนอ้าปากค้าง กว่าจะได้สติกลับมา“ว๊ายย! คุณหลวงทำไมอย่างนี้เล่าคะ กว่าจะปลุกเสกได้แต่ละขวด เสียดายของนะคะ”-------------------------------แก้วตาไม่ได้ตั้งใจจะไปขายน้ำมันพรายของหมอมิ่งให้ใครอยู่แล้ว มันเป็นขวดสุดท้ายที่เหลือ เผอิญว่าเก็บอยู่ในกระเป๋ากระโปรงผ้าซิ่นพอดี...ตลอดเดือนมานี้หล่อนอยู่ในโอวาทสามีเพราะเขาเมตตาเอ็นดูหล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 14
“คุณหลวงท่านคงไม่หวงเมียกับพ่อเลี้ยงใช่ไหมเล่าคะ? เจ๊กอี้เปรียบเสมือนบิดาของฉัน”“ฉันเองก็เป็นผู้ใหญ่ แก่กว่าพ่อแม่หล่อนเสียอีก และฉันว่าหล่อนดูละม้ายคล้ายเตี่ย ตา จมูก ดูยังไงก็เจ๊กอี้ในร่างหญิง คงไม่แปลกหากว่าเตี่ยรักใคร่หล่อนเหมือนลูกในไส้”“คุณหลวงว่าเป็นผู้ใหญ่ แต่ท่านน่ะนอนหันก้นให้เมีย รุ่งเช้าไปทำงานไม่ลาเมียสักคำ ฉันเผลอนึกไปว่าท่านหมดรักในตัวฉันเสียแล้วทั้งที่เพิ่งจะตบแต่งกันมาแค่เดือนกว่า ๆ” ปลายเสียงเงียบไป หล่อนสะบัดหน้าหนีใส่สามีเสียบ้าง “ฉันจะร้องไห้ให้คุณหลวงปลอบอย่างคืนแรกมานอนที่นี่ดีไหมนะ น่าจะดี”“ฉันไม่ชอบให้หล่อนเสียน้ำตา บางวันฉันอารมณ์ไม่ดีเพราะอากาศมันร้อนนะแม่ แหละฉันก็เป็นอย่างนี้”“เช่นนั้นฉันควรช่วยคุณหลวงยังไง หากฉันกอดท่าน เกรงว่าท่านจะยิ่งร้อน เราสองคนอาจต้องเหนียวตัวไปทั้งวัน”“ฉันมีที่ ๆ ไม่ร้อนอยู่นะแม่... ถึงกลับขึ้นมาแล้วอาจจะยังร้อนเท่าเดิม”ในรอยยิ้มร้ายกาจมีลับลมคมใน คุณหลวงจันหายคลางแคลงใจจากเมียรัก เรื่องหึงหวงชายอื่นคงจะทำร้ายความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นของเขาและหล่อนไม่ได้ จึงเปิดเผยตัวตนเดิมหางแหลมพื้นผิวขรุขระที่งอกออกมาทางทวาร มือทั้งห้ากลายเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
บทล่าสุด
มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 27
ก็เป็นธรรมดาของเด็กวัยซน คุณพ่อหย่อนก้นนั่งลง ลูบศีรษะน้อยของคนลูกอย่างเอ็นดู“ไปได้ครับ แต่อย่าซนมากนะ ไปแล้วรีบกลับมาถ้ำก่อนเราจะขึ้นไปด้วยกันอีกพรุ่งนี้เช้าครับ“หนูไม่ซนครับพ่อ”“เด็กผู้ชายเขาเรียกตัวเองว่าผมครับลูก ภาษาไทยนะ ไม่เหมือนภาษาอื่น ไอก็ไอคำเดียว ไว้พ่อจะสอนลูกอีกเยอะ ๆ อีกหลายภาษาเลยนะ” คุณพ่อผ่านอะไรมามากกว่า ลูกน้อยพยักหน้าเชื่อฟังคุณพ่อ ปากยิ้มไม่หุบ“ครับพ่อ ผมไม่ซนครับพ่อ”“เอ้า... พ่อมีธุระต้องคุยกับแม่เขาหน่อย เรื่องวันหยุดยาวของบ้านเรา เรื่องเข้าโรงเรียนของหนูด้วย”ข้อหลังแค่คิดก็สะพรึง! กัญญาวีร์ทำหน้าตกใจพอลูกชายเข้าไปกอดอ้อนพ่ออย่างดีใจ เพราะจะได้มีเพื่อนในอนาคตคุณแม่คงไม่เห็นด้วยนัก เธออยู่แต่ในต่างจังหวัดมาหลายปี ลงแต่ถ้ำ เลี้ยงแต่ลูก เธอและครอบครัวค่อนข้างเก็บตัว ไม่ไปสนิทสนมกับใครมากนัก เหมือนที่นายจันและบ่าวทำมาก่อนนายคล้าวมีอายุยืนยาวมากกว่าเดิม แก่ช้าลงแต่ก็ไม่รู้ว่าจะลาจากโลกไปในอนาคตหรือไม่“เราจะเข้ากรุงเทพกันหรือคะ? จะให้ลูกไปโรงเรียนจริงหรือคะ...”“ไปครับ ผมยังไปเรียนได้เลย ผมจบโทมาไม่รู้กี่ใบทำไมลูกจะไปเรียนไม่ได้ล่ะ” นายจันผุดยิ้มกว้างหวานให้
มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 26
“ตอนนี้ฉันยังไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น” ตัดบทเสียดื้อ ๆ คุณหลวงจันแสนเหนื่อยหน่ายกับชีวิต ไม่อยากสู้รบตบมือกับใครไม่อยากตามหาเมียหรืออะไรทั้งนั้น จึงรีบเก็บของ สนทนากับบ่าวไปเกี่ยวกับเรื่องราวหลังจากที่เขาออกมาจากเมืองพิจิตรแล้วเร่ร่อนไปด้วยกันกับจระเข้รุ่นปู่ รุ่นบิดาของนายคล้าวสองนายบ่าวช่วยกันคนละไม้ละมือก็จัดบ้านโบราณก็สะอาดเอี่ยมเรียบร้อย แม้ใช้เวลาอยู่หลายชั่วโมง ขณะนายคล้าวฉุกใจนึกขึ้นได้ว่าตนเพิ่งอายุสิบกว่าขวบแต่พอก้มหน้าลงมองมือทั้งสองแล้วดูไม่น่าจะใช่ เขาไม่ใช่เด็กสิบขวบหรือเป็นจระเข้บ่าวที่เพิ่งเกิดมาเช่นตอนนั้น เหมือนกับว่าจะลืมเลือนอะไรไปอย่าว่าแต่จะให้นึกเลย... มาอยู่บ้านหลังนี้ได้ยังไงก็ยังไม่รู้คุณหลวงจันได้คำตอบนั้นอีกไม่นาน เมื่อเดินขึ้นไปบนชั้นสองหน้าตู้กระจกสีขาว ข้างกันกับตู้เสื้อผ้าในห้องนอนกว้างขวาง มีกระดาษเขียนด้วยลายมืออ่านได้อย่างชัดเจนว่าเป็นชื่อ... แก้วตา...“ดิฉันแก้วตา... ขอยกทรัพย์สมบัติทั้งหมดและบ้านหลังนี้ให้คุณหลวงจัน หลังจากที่ดิฉันเสียชีวิตแล้วขอให้ท่านอาศัยอยู่กับคุณพระประสิทธิ์ พะยาน... นายมิ่ง ท่านขุนประไพ...”“ใครหรือครับท่าน...”“มาถามฉันจะไ
มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 25
เฮือกสุดท้ายของหญิงสาวที่จับขาของเขา นายมิ่งปิดตาลงกัดกรามกรอด ๆ ปากไม่เลิกร่ายคาถา นั่งคุกเข่าลงข้าง ๆ กลุ่มควันสีดำที่ลอยวนอยู่เหนือหม้อติดยันต์ เหลือบตามองเรือนร่างงามใต้ลมหายใจรวยริน พลันหันไปบอกกับผู้ใหญ่อย่างแน่วแน่“อย่างไรก็ฆ่าไม่ตายพ่อปู่ คงจะทำได้เพียงสะกด หลานว่าเราไม่ควรสร้างกรรมต่อพวกเขาให้แก้แค้นกันไปไม่จบสิ้นเลย ขอให้จบกันที่ภพชาตินี้เถิด” “ข้าแค่มาช่วยเหลือ ให้แล้วแต่เอ็งตัดสินใจละกัน ข้าก็หน่ายจะสู้กับอ้ายตาละวันเต็มทน”พ่อเฒ่าผู้เก่งฉกาจในวิชาอาคมจึงยอมตาม ช่วยออกแรงปิดหม้อดินเผาติดยันต์ที่โชกชุ่มด้วยเลือด ก่อนที่ร่างหนากำยำสีนิลสนิทจะหายไปกับตาราวถูกสูบลงหม้อนั้นไปคุณหลวงจันถึงโกรธแค้นสักเท่าไร เจ็บปวดชิงชังกับการถูกหักหลังจากคนที่ไว้ใจที่สุด ทั้งเมียรักและบ่าวที่เลี้ยงดูมาด้วยหยาดเหงื่อ ตรากตรำทำงานกับมนุษย์ ยอมเป็นเบี้ยล่างเพื่อแลกกับเงินและอำนาจบนโลกนี้ซึ่งไม่จำเป็นสำหรับเขาเลย แต่เขากลับยอมจำนนมาต่อหลายปีเขาเพิ่งจะสูญเสียทุกสิ่งเพราะทำร้ายมนุษย์อย่างโหดเหี้ยม ชีวิตเหล่านั้นที่ถูกพรากชิงไปเป็นเวรกรรมที่เขาต้องชดใช้ วิญญาณทั้งหลายยังปรากฏเป็นเงาเลือนรา
มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 24
เจ้าของบ้านคงไม่ได้เอะใจจนวางแก้วลงแล้วกะพริบตาถี่ ๆ เสียงเนือย ๆ ว่า “แปลกจริง... ชาหอมของเตี่ยหล่อน ดื่มแล้วฉันรู้สึกง่วงพิกล”“ง่วงก็นอนเสียนะคะคุณหลวงของแก้ว...”ประโยคสุดท้ายที่ได้ยิน เช่นเดียวกับรอยยิ้มกว้างหวานของหญิงสาว ชายร่างสูงใหญ่ในเชิ้ตฝรั่งล้มฟุบลงบนโต๊ะข้างจานข้าว โดยมีอีกสองคนถอนหายใจอย่างโล่งอกคุณพระประสิทธิ์ยอมทำตามแผนการของหญิงสาวเพราะไม่อยากให้เจ้านายก่อกรรมไปมากกว่านี้ ตัวเขานั้นเห็นด้วยทุกอย่างถึงเสียใจอยู่ไม่น้อย ซึ่งทุกอย่างเป็นไปตามแผนการ หล่อนใส่ยานอนหลับลงทั้งในอาหารและในแก้วชา เผื่ออย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ทานเข้าไปก็จะต้องหยิบสักอย่าง“ดูแลคุณหลวงจันด้วยนะคะ คุณคล้าว คุณพระประสิทธิ์ ไม่ว่าคนไหนชื่อใด ท่านเป็นทั้งบ่าว เป็นทั้งมิตรสหายที่คุณหลวงไว้วางใจเป็นที่สุด ฝากผัวฉันด้วย”“รีบไปเถอะขอรับ ยานอนหลับคงจะทำให้ท่านหลับได้ไม่นาน จิตท่านเวลานี้เพิ่งหลุดไปยืนอยู่หน้าบ้าน เหลียวซ้ายแลขวามองหาเมียอยู่นั่น”ต่างคนลุกขึ้นช่วยกันกับคุณพระแบกชายร่างกำยำไป ขณะที่คุณหลวงจันตัวใหญ่ที่สุดในบ้านแล้วจึงค่อนข้างทุลักทุเล กว่าจะมาถึงห้องนอน มีหม้อดินเผาของอ้ายมิ่งวางอยู่บนเต
มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 23
“ใช่ ฉันต้องการจะรู้วิธีเดียวกับที่หมอจระเข้เคยปราบวิญญาณร้ายตนนี้ พ่อเฒ่าแกต้องเล่าให้ฟังแน่”“เอ๊ะ... ฉันก็จำไม่ได้เหมือนกัน” พูดพลางเบือนหน้าหนีไปอีกทาง แม่อ่วมบ่นปาว ๆ ว่าเขาน่ะหวงวิชาแต่แก้วตาล้วงหยิบถุงกำมะหยี่สีแดงออกมา“เอ้า... ฉันเทหมดหน้าตักให้แกหลายบาททีเดียว รับรองว่าแกสบายไปทั้งชาติ ฉันเพิ่งไปถอนธนาคารมา พรุ่งนี้ฉันก็จะไปแล้ว... นี่แน่ะอ้ายหมอมิ่ง แกบอกฉันหน่อยเถอะนะ นะ...”หลังส่งเงินในถุงใส่เงินให้ทั้งใบ นายมิ่งทำตาโต มือคว้าถุงสีแดงมาเปิดออกเห็นเงินเป็นฟ่อนก็ก้มหน้านับ ก่อนจะร่ายอาคมตั้งจิตอธิษฐานไม่ให้วิญญาณตนไหนเข้ามาในอาณาเขตของเขาได้ระหว่างคุยธุระสำคัญ ซึ่งแก้วตาตัดสินใจเล่าทั้งหมดให้ฟังเป็นหนทางเดียวแล้วหล่อนจึงยอมบอกนายมิ่งไปทั้งหมด ทว่าดูท่าทางไม่ใช่เรื่องง่าย คิ้วเข้มหนาขมวดมุ่นมองเงินในมืออย่างไม่แน่ใจว่าควรคืนเจ้าตัวดีหรือไม่ จนเงยขึ้นสบมองใบหน้าสวยหวาน“พญาชาละวันเวลานี้ หากเป็นจริงอย่างที่แกว่ามีอายุห้าร้อยกว่าปี ฉันมีความเห็นว่าฆ่าไม่ตาย แหละหมอปราบจระเข้ต่อให้เก่งฉกาจสักเท่าไร คงไม่สู้ไปตายฟรี ปราบไม่ได้ดอกกระมัง...”“มันต้องมีสักวิธีซี มิฉะนั้นพ่อเฒ่าแก
มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 22
“เช่นนั้นหล่อนควรลงไปอยู่ถ้ำบาดาลกับฉัน รอจนกว่าบ้านเมืองจะสงบ ผู้คนรุ่นนี้ตายไปเสีย”“ฉันคงคิดถึงเตี่ย คิดถึงเพื่อน ๆ ฉันมาก ฉันไม่อยากไปไหนจากบ้านนี้เลยค่ะ”“มีทางเลือกเสียเมื่อไร ยังไงหล่อนต้องตกลงว่าจะไปกับฉัน” ปลายเสียงเด็ดขาดทำให้คนในอ้อมแขนเงยขึ้นมองเขาด้วยแววตาตัดพ้อ“ท่านพูดเช่นนี้... หมายว่าจะบังคับฉันหรือคะ?”“ก็ไม่เชิงว่าบังคับ แต่ฉันเบื่อหน่ายโลกมนุษย์เต็มทน ฉันจะลงไปเลี้ยงดูลูกในถ้ำบาดาล พาหล่อนกับลูกไปเที่ยวในเมืองที่มีแต่น้ำ ธรรมชาติสวยงาม ฉันเกรงว่าบนบกนี้ไม่สะดวกสบายด้วย อาจจะเกิดสงคราม ผู้คนล้มตาย ลำบากยากแค้นเอามาก ๆ เกินหล่อนจะจินตนาการ อีกไม่นานดอกแม่แก้ว”แก้วตานึกตามคุณหลวงจันพูดอย่างไรก็นึกไม่ออก หล่อนไม่เข้าใจอยู่ดี ยังดื้อดึงพอ ๆ กับเขา“และถ้าฉันไม่ไปเล่าคะ คุณหลวงจะทำอย่างไรกับดิฉัน”“วันพรุ่งนี้สักย่ำค่ำ ท่านเยื้องจะเข้ามาพร้อมบุตรสาว มาคุยกับฉัน ฉันให้เวลาหล่อนคิดถึงตอนนั้น คำตอบของฉันมีเพียงคำตอบเดียว”“บุตรสาวท่านเยื้องเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้?”“ฉันจะรับเมียเพิ่ม...”“คุณหลวง... สาบานว่าจะมีเมียเดียว!” ตะคอกดัง แก้วตาผลักตัวออกจากอ้อมแขนแข็งแรง ลุกพ
มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 21
ตลอดช่วงบ่ายนี้ คุณหลวงจันยังคงนั่งหารือเรื่องการตายอย่างมีเงื่อนงำของท่านขุนชมกับคุณพระประสิทธิ์ในห้องรับแขก จนได้ข้อสรุปว่าเมียรักของเขาไม่น่ารู้เรื่อง แต่การนำขวดยาจากอ้ายหมอมิ่งส่งต่อให้ทางขุนประไพ ซึ่งอยู่กับท่านขุนชมเป็นคนสุดท้ายก่อนเสียชีวิต อาจทำให้หล่อนมีความผิดไปด้วย‘คุณพระ ช่วยเป็นธุระให้ทีเถิด ภายในสามวันเรื่องนี้ต้องเงียบ มีหลักฐานอะไรที่จะสาวมาถึงเมียฉัน ไปจัดการทำลายเสียให้หมด’“มิฉะนั้น... ฉันจะกลืนพวกมันลงท้อง ค่อยพาเมียกลับลงถ้ำบาดาล”“ขอรับกระผม จะรีบไปจัดการ”คุณพระประสิทธิ์รับปากเป็นมั่นเหมาะ ก่อนลุกขึ้นเดินไป โดยมีแววตาคู่คมของคนข้างหลังคอยมองตาม นัยน์ตาเปล่งประกายสีแดงอร่ามเต็มไปด้วยโทสะ ราวเปลวไฟมหึมาปรากฏในนั้น มือกำไม้ตะพดแน่นด้วยจิตใจรุ่มร้อนไม่เป็นสุขบนโซฟาไม้สักหุ้มเบาะหนังสีขาว แต่พอรู้ว่าเมียลุกจากตั่งนอน มองซ้ายขวาไม่พบใครจึงมาหาในห้องรับแขก เขาก็หันไปส่งยิ้มหวานให้เมียเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ตื่นแล้วหรือแม่แก้ว แหม... ประเดี๋ยวนี้กินเก่งนอนเก่งจริงนะหล่อน” “ฉันนอนหลับสบายเหลือเกินค่ะคุณหลวง นอนเสียลืมตื่น” แก้วตาตื่นจากการนอนกลางว
มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 20
บ้านเมืองไม่สงบสุขสักเท่าไร ในยุคที่มีการพยายามเปลี่ยนแปลงการปกครอง ขุนหลวงท่านทรงประกาศให้เลิกใช้รัตนโกสินทรศกเปลี่ยนเป็นพุทธศักราชแทนคุณหลวงจันไม่ค่อยจะเข้าใจมนุษย์นัก ทั้งการเรียกพระมหากษัตริย์ในสมัยก่อนที่เขาเคยใช้ชีวิตอยู่ก็ยังไม่เหมือนตอนนี้เลย แต่ก่อนนั้นเรียกขุนหลวง ตอนนี้เรียกพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวยังมีการเปลี่ยนคำเรียกอะไรต่าง ๆ นา ๆ ซึ่งเขาต้องศึกษา ปรึกษาหารือพูดคุยกับคุณพระประสิทธิ์รัตนโกสินทรศกก็เปลี่ยนเป็นพุทธศักราช โดยถือวันขึ้นปีใหม่ในปีหน้านี้เปลี่ยนมาใช้พุทธศักราชในทุกแห่งหน ในปีหน้าคือ ๑ เมษายน พ.ศ.๒๔๕๖จัดการธุระเสร็จในช่วงเช้า เขาจึงกลับไปหาเมียที่เรือนไทย หล่อนพริ้มตาหลับอย่างสบายใจบนตั่งนอน ในชุดสวย เสื้อลายลูกไม้เข้ากับกระโปรงฝรั่งสีสีโอลด์โรสที่หล่อนชอบใส่ ผ่อนลมหายใจสม่ำเสมอ แต่คงไม่ค่อยสบายนักคอพับคอหล่นอยู่ตรงหมอนอิงสายลมพัดผ่านสระบัวบานสะพรั่งในช่วงปลายฝนต้นหนาว อากาศค่อนข้างเย็นสบาย ได้กลิ่นหอมอ่อนจากดอกกล้วยไม้รอบเรือนนี้ จากที่ยืนเอามือไพล่หลังดูคนนอนหลับให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ ร่างสูงในเชิ้ตฝรั่งนุ่งโจงกระเบนสีดำปักดิ้นทองหย่อนก้นนั่งลงบนตั่งไม้ส
มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง [ภาคพิเศษ] 19
“เลิกจริงหรือคะ?”“จริงแน่ ที่ฉันว่าคือขอให้เลิกพูด ไม่ใช่เลิกราในความสัมพันธ์ เพราะถ้าหล่อนเลิกกับฉันเมื่อใด ฉันจะฆ่าคนตายเป็นเบือเทียว”“อ้ายเข้มิกลัวลูกกระสุนหรือคะ?”“ไม่ใช่กระสุนอาคมก็ทำกระไรฉันไม่ได้ แม่แก้ว... ฉันไม่ใช่อ้ายเข้ตัวเก่าก่อนที่ถูกแทงด้วยหอกอาคมแล้วจะสิ้นชีพ แดดิ้นลงไปตรงนั้น ฉันอยู่มาห้าร้อยกว่าปี เวลานี้ฉันกลายเป็นอ้ายเข้คุณหลวง ขี้หวงเมียมากทีเดียว”ไม่ขาดคำดี เขาก็ทำให้หล่อนยืนหัวเราะชอบใจอยู่ข้างรถฟอร์ดเปิดประทุนอย่างไม่อายผู้คน ก่อนถูกหยุดไว้ด้วยสายตาคู่หนึ่งจากที่ไกล ๆ แก้วตาไม่รู้ว่ามีคนมองหล่อน กระทั่งใบหน้าหล่อเหลาหันขวับไปพร้อมนัยน์ตาสีแดงก่ำ ปรากฏอารมณ์เกรี้ยวกราด“มีอะไรคะ?”“เสียงผู้หญิงสองคนกำลัง... ด่าว่าหล่อนอย่างน่าขยะแขยงทีเดียว ใครกันนะ? ช่างอวดดีเสียจริง รอสักประเดี๋ยวเถิด”คุณหลวงจันเองก็อยากจะรู้นักว่าใครกล้าด่าเมียเขาถึงด้วยถ้อยคำรุนแรงและหยาบคายถึงเพียงนั้น อีลูกเจ๊ก อีหื่น อีร่านให้ท่าผู้ชายไปทั่ว ยังอุตส่าห์อวยพรขอให้เป็นอีเมียน้อยตัวหนึ่งด้วยอีก แม้หล่อนจะไม่ได้ยินแต่คนเป็นผัว หากไม่โกรธแทนเมียสิแปลกหญิงสาวแปลกหน้าเดินมาถึงในอีกไม่นาน หล
