เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 893
บทที่เกี่ยวข้อง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 894
สีหน้าของหลินหว่านหรูเริ่มดูน่าเกลียดมากขึ้น และเธอก็มองไปที่เย่เทียนหยู่ด้วยความสิ้นหวังเย่เทียนหยู่พยักหน้า หันหลังกลับแล้วเดินออกไป เขารอให้หลินหว่านหรูติดตามเขาออกไปและบอกเธอว่าไม่มีอะไรต้องกังวล เขาสามารถรับมือกับภัยคุกคามจากตระกูลเย่ได้แต่ทันทีที่หลินหว่านหรูเคลื่อนไหว คุณปู่ตระกูลหลินก็พูดอย่างเย็นชา "คุณหมายความว่ายังไง คุณต้องการที่จะตามฉันออกไป อย่าลืม ตอนนี้คุณทั้งสองไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว"“แน่นอน หากคุณไม่ต้องการให้ฉันเป็นปู่ของคุณ พ่อแม่ของคุณ หรือตระกูลหลิน ได้โปรดทำ!”คำพูดเหล่านี้ทำให้หลินหว่านหรูหยุดทำอะไรไม่ถูกหลินหว่านหรู รักครอบครัว พ่อแม่ และปู่ของเธอในใจมาโดยตลอด แม้ว่าพ่อแม่ของเธอจะปฏิบัติต่อเธอแบบนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เธอยังคงห่วงใยพวกเขาลึก ๆ ในใจเย่เทียนหยู่เดินออกไปและเห็นว่าหลิน หว่านหรูไม่ได้ติดตามเขาไป เพียงเท่านี้ ฉันจะโทรหาเธอทีหลัง แต่ในขณะที่เขาเข้าไปในรถหลิวเมิ่งก็ปีนขึ้นไปเย่เทียนหยู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า "คุณปู่ตระกูลหลินขอให้คุณออกมาจริง ๆ หรือ"“พี่เขยอย่างลับๆ บอกความจริงมาว่าคุณสามารถจัดการกับตระกูลเย่ได้จริง ๆ และค
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 895
หลินหว่านหรูยังคงมีความรู้สึกผิดอยู่ในใจเล็กน้อย เมื่อเธอได้ยินแบบนั้น ใจของเธอก็สั่นเทา และเธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความโมโห "แม่ คุณคิดยังไงเมื่อแม่ตระกูลหลินได้ยินดังนั้น เธอก็ยิ่งโกรธและตอบโต้ด้วยความโมโห "คุณคิดยังไง ฉันเลี้ยงดูคุณมาอย่างดีและให้การศึกษาแก่คุณดีมาก ตอนนี้คุณกำลังบอกว่าฉันไม่มีคุณอยู่ในใจ"“ถ้าไม่ใช่สำหรับฉัน คุณจะบรรลุสิ่งที่คุณมีในวันนี้มั้ย แค่ฉันไม่เคยคิดว่าคุณจะเป็นหมาป่าตาขาว และคุณจะลืมที่จะไม่ตอบแทนฉัน และคุณจะฆ่าฉันและ ครอบครัวหลิน”ใบหน้าของหลินหว่านหรูเปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความโมโหกับคำพูดเหล่านี้ เธอไม่ต้องการพูดอะไรอีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นและจากไปความรักจะเป็นอะไรก็ได้เธอไม่สนใจหลิวเมิ่งรีบลุกขึ้นและติดตามเธอไป เธอยังรู้สึกว่าสิ่งที่ป้าของเธอพูดมากเกินไปจริง ๆเมื่อเห็นทั้งสองคนจากไป แม่ตระกูลหลินก็พูดต่อ "พ่อครับ ฉันรู้ว่าลูกรู้สึกเจ็บปวดเพราะหว่านหรู เราก็รู้สึกเจ็บปวดเช่นกัน แต่ดูสิว่าตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง"“ฉันคิดว่าเราทำได้แค่ทำตามสิ่งที่ฉันพูดไป บางทีความหวังยังมีริบหรี่อยู่”“ไม่อย่างนั้นก็จะจบลงโดยสมบูรณ์”คุณปู่ตระกูลหลินมีอา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 896
“โอเค แค่นี้นะ ผมยังยุ่งอยู่”เย่เทียนหยู่วางสายโทรศัพท์ซูเหวินฮวาวางสายด้วยสีหน้าเหม่อลอย แต่ในไม่ช้า ดวงตาของเขาก็แสดงความตื่นเต้น พี่เย่ที่เขาติดตามช่างเป็นตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวจริง ๆ ไม่เพียงแต่ไม่กลัวตระกูลเย่ที่เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลมหาอำนาจของอาณาจักรมังกร แต่เขาไม่กลัวกระทั่งเทพเจ้าสงครามผู้พิทักษ์ของอาณาจักรมังกรด้วยซ้ำไม่นานหลังจากที่เขาวางสาย โทรศัพท์มือถือของเย่เทียนหยู่ก็ดังขึ้นอีกครั้ง และเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรับสายอีกครั้ง โดยไม่คาดคิดทันทีที่เชื่อมต่อสายก็มีเสียงเร่งด่วนดังขึ้น“แพทย์เซียนเย่ คุณอยู่ไหนครับเกิดเรื่องใหญ่แล้ว” เสียงที่กดดันและเร่งด่วนของหวงหงเจี้ยนมาจากอีกด้านหนึ่ง“เรื่องอะไร”เย่เทียนหยู่ถามว่าตระกูลเย่จะเคลื่อนไหวเร็วขนาดนี้ได้มั้ย“เมืองหลงตูโทรมา ขอให้เราจัดการให้ตำรวจร่วมมือกับการปิดล้อมของตระกูลหลินทั้งหมด ไม่มีใครรอดพ้นได้ โดยเฉพาะคุณ เราต้องกำจัดมันลง” หวงหงเจี้ยนกล่าวและรวดเร็วนี่เป็นคำสั่งที่ส่งมาจากด้านบนโดยไม่มีคำอธิบายใดๆ“กระบวนท่ารวดเร็วที่ดีนี่” เย่เทียนหยู่มีสีหน้าเศร้าหมอง เขาไม่คาดหวังว่าตระกูลเย่แทบรอไม่ไหวที่จะจ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 897
หวงหงเจี้ยนหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา โทรหาจางเจิ้งหรือสารวัตจางทันทีก่อนจะสั่งการ“ยกเว้นกำลังคนที่จำเป็นที่ต้องทิ้งไว้ข้างหลัง จงรวมกำลังตำรวจทั้งหมดไว้ ออกเดินทางสู่ตระกูลหลินภายในครึ่งชั่วโมง ร่วมมือกับนายพลเย่เพื่อควบคุมทุกคนในตระกูลหลิน และจับกุมเย่เทียนหยู่และหลินหว่านหรู”"อะไร!"จางเจิ้งตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง คิดว่าเขาได้ยินผิดไป ท้ายที่สุดแล้ว เจ้านายของเขาบอกเขาหลายครั้งก่อนหน้านี้ว่าเขาต้องระวังแพทย์เซียนเย่ให้มากสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ทุกอย่างจะเกิดขึ้นในคราวเดียวยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่นายพลเย่ก็ยังอยู่ที่นี่ พวกเขาประจำการอยู่ใกล้เมืองเทียนไห่ และเป็นไปไม่ได้ที่จะระดมพลพวกเขาภายใต้สถานการณ์ปกติ“รวบรวมกองกำลังตำรวจทั้งหมดเพื่อไปหาตระกูลหลินร่วมมือกับนายพลเย่เพื่อจับกุมเย่เทียนหยู่และหลินหว่านหรู และพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้มั่นใจในความปลอดภัยของพื้นที่โดยรอบ เข้าใจมั้ย”“เข้าใจแล้วครับ!”“จำไว้ว่าคุณไม่สามารถทำร้ายใครได้!”หวงหงเจี้ยนเตือนเขาเป็นพิเศษ เพราะถึงยังไงแพทย์เซียนเย่บอกว่าคุณสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ แต่คุณไม่สามารถไปไกลเกินไป"ใช่!"จางเจิ้
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 898
จางเจิ้งกลอกตาไปที่หลงเจี๋ยอย่างช่วยไม่ได้ และพูดอย่างหมดหนทาง “คำสั่งจากเบื้องบนเป็นแบบนั้น เราแค่ทำตามก็พอ”“ไม่ เราเป็นตำรวจที่รักษาความยุติธรรม จะยอมจำนนต่อคำสั่งอันไร้เหตุผลได้ยังไง”“เอาล่ะ แล้วเย่เทียนหยู่ทำร้ายใครหรือเปล่า ถ้าเขาทำเขาก็ควรจะถูกจับใช่รึเปล่าคะ” จางเจิ้งถามอย่างมีเชิงเมื่อเห็นว่าหลงเจี๋ยยังไม่มั่นใจ เขาก็กล่าวเสริมทันที "นอกจากนี้ ฉันแค่ขอให้คุณช่วย ไม่ใช่ขอให้คุณดำเนินการ"“เอาล่ะ แค่นั้น กลับไปเตรียมตัวกันเถอะเราจะออกเดินทางทันที”จางเจิ้งขัดจังหวะคำพูดของ หลงเจี๋ย จิตใจของหญิงสาวคนนี้เต็มไปด้วยความยุติธรรม และเธอก็ดื้อรั้นจริง ๆ แล้ว หลงเจี๋ยเข้าใจปัญหาของ จางเจิ้งแต่เธอก็ทนไม่ได้ เขารู้เกี่ยวกับเย่เซวียนเพราะลูกพี่ลูกน้องของเขาหลงอู่พูดถึงเรื่องนี้เขาเป็นคนหน้าซื่อใจคดใจร้ายที่ชอบเล่นกับผู้หญิง ลูกพี่ลูกน้องของฉันเกลียดเขามาตลอดยังไงก็ตามเย่เซวียนกำลังไล่ตามลูกพี่ลูกน้องของเขาเพียงว่าเธอเพิ่งไปที่เมืองหลงตูเพื่อเล่นและอยู่ได้ไม่นาน ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ติดต่อกับเย่เซวียนเลยแต่คราวนี้เห็นได้ชัดว่าตระกูลเย่เป็นคนจัดการเรื่องนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเขา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 899
“คุณปู่ตระกูลหลิน ฉันไม่ได้คาดหวังจริง ๆ ว่าหว่านหรูซึ่งคุณรักมากที่สุดมาโดยตลอดจะพูดคำทำลายความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเช่นนี้”เมื่อเสียงนั้นดังขึ้น เย่เทียนหยู่ก็ปรากฏตัวขึ้นด้วย เขามองทุกคนในตระกูลหลินอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยวก่อนหน้านี้ฉันกินพอแล้ว โดยไม่คาดคิด ณ ตอนนี้ พวกเขาไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการตระหนักถึงความผิดพลาดของตนเอง แต่ยังทำให้แย่ลงอีกด้วยหลินหว่านหรู ตกใจเล็กน้อย ทำไม เทียนหยู่ถึงกลับมา- แต่เมื่อฟังคำพูดของเขาและเฝ้าดูเขาพูดเพื่อตัวเองหลินหว่านหรูก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างควบคุมไม่ได้ในใจ และแทบจะอดไม่ได้ที่จะกอดเขาและร้องไห้คุณปู่ตระกูลหลินโกรธจัดทันที วันนี้เขาเสียหน้าและรู้สึกว่าศักดิ์ศรีของเขาถูกทำให้ขุ่นเคือง เขาก่นด่าด้วยความโมโห "เย่เทียนหยู่ ฉันบอกให้คุณออกไปแล้วไม่ใช่หรือ คุณมาทำอะไรที่นี่อีก"“ผมต้องกลับมาแน่อยู่แล้ว ถ้าไม่กลับมาจะพวกคุณขายหว่านหรูเหมือนของชิ้นหนึ่งหรือไง” เย่เทียนหยู่ถามอย่างเย็นชา“ไร้สาระ ฉันทำทั้งหมดนี้เพื่อประโยชน์ของหว่านหรู แต่คุณต่างหากที่พาเธอลงสู่ขุมนรก” คุณปู่ตระกูลหลินตอบโต้ด้วยความโมโห“โง่จริง ๆ”เย่เทียนหยู่ตะคอกอย่าง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 900
เมื่อเย่เทียนหยู่ได้ยินแบบนั้น เขาก็ส่งเสียงพูดอย่างเย็นชา “คิดจะจับผมเหรอ”“เอาสิ ผมมาอยู่นี่แล้ว มาจับผมไปซะ”“หรือจะเข้ามาพร้อมกันเลยก็ได้”ใบหน้าของหลินเวยซีดลง และคนอื่น ๆ ก็ถอยกลับอย่างรวดเร็ว ก่อนที่พวกเขาจะรีบอธิบายอย่างหวาดระแวง “คือเรา แค่ล้อเล่นน่ะ พูดกันขำ ๆ เท่านั้นเอง”“ใช่ ๆ เราแค่ร้อนใจก็เลยพูดเล่นกันเอง”เย่เทียนหยู่ส่งเสียงเหอะอย่างเย็นชา โดยไม่สนใจที่จะโต้เถียงกับพวกเขาในเวลานี้หลินหว่านหรูอดไม่ได้ที่จะถาม "เทียนหยู่คุณพูดจริง ๆ หรือไม่ว่าตระกูลเย่ได้ระดมทหารเพื่อมาจัดการกับพวกเรา"อะไร!ทันทีที่พูดจบหลินเวยและคนอื่น ๆ ก็ตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น สถานการณ์เป็นยังไง พวกเขากำลังจะดำเนินการ และมันเป็นกระบวนท่าครั้งใหญ่มากแต่เย่เทียนหยู่ยืนยันว่า "ใช่ และไม่เพียงแต่พวกเขาเท่านั้น รัฐมนตรีหวงก็ได้รับคำสั่งเช่นกัน คาดว่าตำรวจจะมาในไม่ช้า"อา……ในขณะนี้ทุกคนหน้าซีดสิ่งนี้เกิดขึ้นได้ยังไงคุณปู่ตระกูลหลินแทบไม่เชื่อเลย แต่เป็นไปไม่ได้ที่เย่เทียนหยู่จะโกหกพวกเขาโดยเจตนาเมื่อหลินเวยและคนอื่นๆ ได้ยินแบบนั้น พวกเขาก็รีบพูดทันที "เอาล่ะ น้องชาย คุณค่อยๆ คุยกันเถอะ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 901
หลินหว่านหรูคิดออกทั้งหมดแล้วก้าวไปข้างหน้าทันทีและพูดว่า "เทียนหยู่คุณเก่งการต่อสู้ ถ้าคุณหนีไปตามลำพัง พวกเขาจะไม่สามารถจับคุณได้ กรุณาออกไปอย่างรวดเร็ว"ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป คนอื่นๆ ต่างตกตะลึง โดยเฉพาะแม่ตระกูลหลินที่วิตกกังวลทันทีและพูดเสียงดังว่า "ไม่ ถ้าเขาจากไป ใครจะรับผิดชอบเรื่องนี้ เขาจะต้องไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไป"“ใช่ เขาคือผู้กระทำผิดรายใหญ่ที่สุดในเรื่องนี้ เขาจะต้องไม่ออกไป”“ไม่ เราต้องไม่ออกไป ไม่ว่ายังไงก็ตาม เราต้องหยุดเขา!”“ถูกต้องแล้ว เย่เทียนหยู่ คุณได้ยินฉันมั้ย คุณออกไปไม่ได้!” คุณปู่ตระกูลหลินยังพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มแต่เย่เทียนหยู่หัวเราะเบา ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ฉันได้ยินแล้ว แต่ฉันต้องไปแล้ว ใครในพวกคุณที่จะหยุดฉันได้"ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป ภาพเหตุการณ์ก็เงียบลงด้วยความสามารถของพวกเขา ต่อให้จำนวนของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นร้อยเท่า แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดเย่เทียนหยู่จากการจากไปคุณปู่ตระกูลหลินดูเขินอายมากและไม่มีทางเลือกเลย ด้วยความสามารถของพวกเขา ไม่มีอะไรที่พวกเขาจะทำกับเย่เทียนหยู่ได้“เหอะ พวกคนหลงตัวเอง!”“คุณเป็นคนแบบ
บทล่าสุด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1255
แม้ว่าจะเป็นเพียงกระบวนท่าเดียว แต่ก็สามารถทำให้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่น่ากลัวของเย่เทียนหยู่ได้ ประมุกสำนักดอกไม้อย่างเยว่เหลียนหานและศิษย์ในสำนักนอกจากรู้สึกตกใจกับความแข็งแกร่งของเย่เทียนหยู่แล้ว ยังรู้สึกอับอายในใจอีกด้วยตอนแรกพวกเธอต่างพากันดูถูกอีกฝ่ายแทบจะตลอดเวลา กระทั่งยังคิดว่าอีกฝ่ายเป็นแค่เด็กไม่รู้จักโตด้วยซ้ำแม้จะสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงก่อนจะลงไปต่อสู้กับเจวี๋ยเทียน แต่ในใจลึก ๆ ก็ยังรู้สึกว่าไม่น่าเชื่อถืออยู่ดี โชคดีที่ไม่ได้พูดออกไปจริง ๆ ไม่เช่นนั้นคงจะรู้สึกอายมากกว่านี้เป็นแน่ในเวลานี้ เมื่อเห็นท่าทีสง่างามและดูมั่นใจของเย่เทียนหยู่แล้ว ดวงตาของสองพี่น้องเยว่เหลียนหานและเยว่เหลียนเวยต่างก็แสดงออกถึงความชื่นชมอย่างลึกซึ้งออกมาคนที่มีความสง่างามและทรงพลังเช่นนี้ ช่างทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจและรู้สึกชอบได้จริง ๆเพียงแต่น่าเสียดาย ที่หน้าตาอาจจะบกพร่องไปนิดหน่อยเพราะไม่อย่างนั้น ป่านนี้คงทำให้ผู้หญิงนับหมื่นหลงใหลได้แน่ ต่อให้เป็นพวกเธอสองพี่น้องก็อาจจะตกหลุมรักได้เช่นกันหลินเจวี๋ยตาเบิกกว้าง ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้าตำหนักถึงไม่ต้องการให้เขาช่วย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1254
“งั้นก็เข้ามาเลย!”สีหน้าเจวี๋ยเทียนดูเย็นชา เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลอีก ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายอาจจะแค่ขู่เฉย ๆ ก็ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ตนยังมีเวทอาคมที่เตรียมเอาไว้อยู่ในมือ ใครหน้าไหนจะสู้กับตนได้กัน?เสียงพูดยังไม่ทันจะจบ เขาก็เคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็วราวกับภูตผี ก่อนจะไปหยุดยืนอยู่ตรงตำแหน่งจุดศูนย์กลางของลานประลองทันทีเย่เทียนหยู่เองก็เช่นกัน เขาเคลื่อนไหวแทบจะในทันที ก่อนจะมายืนอยู่ตรงข้ามกับเจวี๋ยเทียนเพียงแต่ว่า พลังที่ทั้งสองแสดงออกมานั้นไม่ได้ชัดเจนสักเท่าไหร่ จึงยากที่จะบอกได้ว่าใครแข็งแกร่งกว่ากันโดยเฉพาะเย่เทียนหยู่ ดูเหมือนว่าพลังของเขานั้นจะถูกควบคุมเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ราวกับน้ำในบ่อที่นิ่งสงบ ซึ่งทำให้เขาดูไม่เหมือนปรมาจารย์ผู้ทรงพลังเลยแม้แต่น้อยแต่ยิ่งมันเป็นแบบนี้ เจวี๋ยเทียนก็ยิ่งไม่กล้าที่จะประมาท เขามองตรงไปข้างหน้า ก่อนจะพูดอย่างเย็นชาออกไปว่า “เจ้าตำหนักหยู่ ผมจะลงมือแล้วนะ รับเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน!”“เริ่มเลยเถอะ!”เย่เทียนหยู่พูดอย่างใจเย็น ท่าทีดูไม่รีบร้อนแต่อย่างใดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูถูกตนแบบนี้ นั่นจึงทำให้เจวี๋ยเทียนรู้สึกโ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1253
“ครับ เจ้านาย!”เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เทียนหยู่ หยางผั่วจวินก็กลับไม่โต้แย้งเลยแม้แต่คำเดียว เขาเพียงก้มตัวและโน้มศีรษะด้วยท่าทีเคารพเท่านั้น ก่อนจะถอยกลับไปฉากนี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงอีกครั้งอย่างอธิบายไม่ได้เมื่อกี้ท่าทีของหยางผั่วจวินดูหยิ่งยโสอย่างมาก แทบจะไม่มีใครสามารถเทียบเคียงเขาได้เลย แต่เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับเจ้าตำหนักหยู่ กลับแสดงท่าทีเคารพออกมาเสียอย่างนั้น ให้เกียรติมากถึงขั้นเรียกว่าเจ้านายเลยด้วยที่สำคัญเลยก็คือ ดูเหมือนว่าเขาจะทำเพราะความเต็มใจเสียด้วยซ้ำนี่จึงยิ่งทำให้ในใจของเจวี๋ยเทียนเกิดความมืดมนขึ้นมานิดหน่อย แต่เมื่อลองนึกดูอีกที ต่อให้เจ้าตำหนักหยู่จะแข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็คงไม่มีทางแข็งแกร่งถึงขั้นนั้นแน่นอนเว้นเสียแต่ว่า เขาจะเลื่อนขั้นถึงระดับเทพยดาแดนดินแล้วแต่นั่นก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ในวัยแค่นี้ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีใครสามารถทำได้ส่วนหยางผั่วจวิน เจ้าเด็กนั่นมีร่างกายที่แปลกประหลาด เขามีพรสวรรค์ที่โดดเด่น แตกต่างจากคนทั่วไปอย่างสิ้นเชิง นั่นจึงไม่อาจมองเขาเป็นแค่คนธรรมดาได้เพราะด้วยเหตุนี้ เจวี๋ยเทียนจึงคิดว่าเย่เทียนห
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1252
แต่สีหน้าของเจวี๋ยซินกลับเริ่มเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาถึงขั้นยอมสละทุกอย่างออกไปจนหมดแล้วแท้ ๆ แต่กลับทำอะไรอีกฝ่ายได้เลยไม่มีกระทั่งบาดแผลเลยแม้แต่น้อย!เป็นไปได้ยังไง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!ทันใดนั้นเลือดก็พุ่งออกจากปาก ก่อนจะสลบไปในทันที“เจวี๋ยซิน!”เจวี๋ยเทียนตกใจมาก เขาจึงรีบตรวจสอบร่างกายของเขาโชคดี ที่มันเป็นแค่ผลข้างเคียงจากการใช้ยาจนร่างกายอ่อนแอลงก็เท่านั้น ก่อนจะนำยาสองสามเม็ดให้เขากิน จากนั้นจึงเรียกให้ยอดฝีมือคนอื่นพาไปดูแลต่อเมื่อเห็นเจวี๋ยซินกำลังถูกยกลงไปจากสนาม แววตาของหยางผั่วจวินก็เป็นประกาย ก่อนจะพูดว่า “เจวี๋ยเทียน เจวี๋ยซินถูกฉันจัดการจนอยู่ในสภาพนี้แล้ว มันกลายเป็นสวะไปแล้ว งั้นแกก็รีบขึ้นมาแก้แค้นแทนเขาเถอะ มาจัดการฉันซะสิ?”“......”คนอื่น ๆ ต่างก็หมดคำจะพูด หยางผั่วจวินคนนี้ต้องการจะทำให้เจวี๋ยเทียนโกรธจนตายเลยรึไง อวดดีเกินไปแล้วพวกเขาคิดแค่ว่าหยางผั่วจวินกำลังตั้งใจจะดูถูกเจวี๋ยเทียน แต่จริง ๆ แล้วหยางผั่วจวินแค่ต้องการต่อสู้เท่านั้นทุกคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองเจวี๋ยเทียน เพื่อดูว่าจะรับมือกับอีกฝ่ายอย่างไรหากเขาปฏิเสธ นั่นก็เท่ากับ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1251
เจวี๋ยซินส่งเสียงคำรามออกมาเสียงดัง ร่างกายของเขากลับมามีพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง ทำให้ท่าทีของเขาดูเหมือนคนบ้ายิ่งกว่าเดิม ดวงตาของเขาแดงก่ำสีหน้าของหยางผั่วจวินดูมืดลง เขารู้ ว่าอีกฝ่ายกำลังจะใช้ท่าไม้ตายแล้วหลังจากท่านี้ถูกปล่อยออกมา อีกฝ่ายจะไม่สามารถต่อสู้ได้อีกแน่นอนตัวเขาเองก็ทำการรวบรวมกำลังภายในของตนด้วยเช่นกัน ความน่าสะพรึงกลัวของชี่แท้ถูกหลอมรวมเอาไว้ที่หมัดทั้งสองข้างทันที เพื่อเตรียมพร้อมรับการโจมตีที่ดีที่สุดทุกคนต่างจ้องมองฉากตรงหน้าด้วยความตั้งใจ เพราะพวกเขารู้ดีว่าหลังจากทำการปล่อยท่านี้ออกไป ผลแพ้ชนะของทั้งสองก็จะปรากฏออกมาแล้วเป็นอย่างที่คิด เวลาหลังจากนั้นผ่านไปเพียงชั่วขณะ ความแข็งแกร่งอันทรงพลังทั้งสองก็เข้าปะทะกันอย่างรุนแรงทันใดนั้น บรรยากาศรอบ ๆ ราวกับฟ้าถล่มดินทลาย เสียงระเบิดที่น่ากลัวดังขึ้นซ้อนกันเป็นระยะ ๆ ทั่วทั้งพื้นที่โดยรอบมีเพียงกระแสของกำลังภายในที่น่าทึ่งลอยเต็มไปหมดพื้นที่ทั้งหมดถูกฉีกขาดอย่างสมบูรณ์ กลายเป็นพายุหมุนที่พัดผ่านไปมาทั้งสองคนติดอยู่ด้านในกับสถานการณ์ที่ไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดเจนผลกระทบที่เกิดจากพลังอันน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1250
“สายเกินว่าที่แกจะเข้าไปขวางแล้วล่ะ”“ก็แล้วแต่แกจะคิด เสร็จรึยัง ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วเนี่ย” หยางผั่วจวินพูดด้วยความตื่นเต้น รู้สึกราวกับว่าคนตรงหน้าคือสาวงามที่หาใดเปรียบแทบอยากกระโจนเข้าไปกระชากเสื้อผ้าออกจนเกลี้ยงเขาแทบรอไม่ไหวแล้วจริง ๆคนอื่น ๆ ต่างมองฉากนี้ด้วยความงงงวย และหมดคำจะพูดไปโดยสิ้นเชิงบางครั้งพวกเขาก็อยากจะพูดออกไปว่า เจ้าเด็กนี่กำลังรนหาที่ตายอยู่รึไง ในตอนแรกพวกเขาอาจจะคิดแบบนี้ แต่ผลที่ได้กลับกลายเป็นว่าหมัดที่ทรงพลังนั้นได้ตอบคำถามทั้งหมดกับพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่าพวกเขาคิดผิด กระทั่งผิดจนไม่อาจให้อภัยได้เลยทีเดียวแต่คำพูดนี้ กลับทำให้เจวี๋ยซินโกรธจัดทันทีเห็นเพียงกำลังภายในของเจวี๋ยซินที่กำลังพุ่งสูงขึ้นจนถึงจุดที่น่ากลัว ดวงตาสองข้างแดงก่ำ จ้องมองไปทางหยางผั่วจวินอย่างโหดเหี้ยม ก่อนจะพูดด้วยความโกรธออกไปว่า “เจ้าหนู แกตายซะเถอะ!”หลังจากที่เขาพูดจบ เจวี๋ยซินก็พุ่งตรงเข้าหาหยางผั่วจวินทันที พร้อมกับพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวจนน่าตกใจ“เข้ามาเลย!”หยางผั่วจวินเองก็ตรงเข้าไปเผชิญหน้าโดยตรงเช่นกัน เมื่อเขาเห็นพลังที่เพิ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1249
เมื่อเห็นว่าหยางผั่วจวินไม่ได้รับบาดแผลเลยแม้แต่น้อย แถมยังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ อีกต่างหาก เจวี๋ยซินกลับแทบพังทลายอยู่รอมร่อ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นคนที่ภูมิใจในตัวเองมาโดยตลอด จะให้ทนอับอายอยู่แบบนี้ได้อย่างไรเมื่อเจวี๋ยเทียนเห็นฉากนี้ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยแย่แล้ว! สถานการณ์แบบนี้เขาไม่มีทางยอมแพ้แน่ เกรงว่าเขาคงจะเปิดใช้เวทอาคมเป็นแน่ จะทำอย่างไรดีเป็นอย่างที่คิด เห็นเพียงแววตาแดงก่ำของเจวี๋ยซิน เขาบ่นพึมพำขึ้นมาว่า “เวรเอ้ย ฉันไม่มีทางยอมแพ้ให้กับเด็กเมื่อวานซืนอย่างแกแน่!”ทันทีที่เขาพูดจบ มือขวาของเขาก็ยาเม็ดหนึ่งออดมา ก่อนจะกลืนมันลงไปทันทีสีหน้าเจวี๋ยเทียนเปลี่ยนไปอย่างมาก คนอื่นอาจจะยังไม่รู้ แต่เขากลับรู้ดีว่าเจวี๋ยซินคิดจะทำอะไรเขาต้องการที่จะหยุดยั้งเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ยังไม่ทันแม้แต่จะได้เอ่ยปาก เพราะนอกจากสิ่งนี้ ก็แทบจะไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้อีกแล้วทุกคนต่างพากันชะงักไปชั่วขณะ การที่เลือกกินยารักษาบาดแผลในเวลานี้ เกรงว่าคงจะไม่ช่วยอะไรมากนักแต่ในเวลาต่อมา เจวี๋ยซินก็ได้เริ่มทำการใช้วิชามารที่คนทั่วไปไม่สามารถใช้ได้อย่าง วิชามหาเวทสลายชีพจรทันที ผ่านไป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1248
“เข้ามาเลย!”สีหน้าหยางผั่วจวินเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาเองก็เริ่มด้วยเช่นกันในชั่วพริบตา ทั้งสองต่างก็นำพาพลังอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง ในเวลาอันสั้น ทั้งสองกลับมีการแลกกระบวนท่ากันไปแล้วกว่าสิบกระบวนท่าภายใต้การโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ได้มีการปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวออกมาเรื่อย ๆ ทำให้ผู้ชมต้องตกตะลึงไปกับความตื่นตาตื่นใจทุกคนต่างจ้องมองการต่อสู้บนสนามโดยไม่ละสายตาหลัก ๆ แล้วการต่อสู้ของทั้งสองนั้นน่ากลัวและแข็งแกร่งมาก ทั้งชีวิตนี้ เกรงว่าคงไม่มีโอกาสได้เห็นการต่อสู้แบบนี้อีกแล้วนอกจากนี้ พวกเขาต่างก็มีผู้สนับสนุนของตนเองเวลาผ่านไปนานพอสมควร ทั้งสองถึงได้แยกออกจากกันหลังจากการเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง หยางผั่วจวินหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนจะพูดอย่างมีความสุขออกไปว่า “สะใจ นี่สิ ถึงจะเรียกว่าการต่อสู้!”“คนเมื่อกี้ มารโลหิตอะไรนั่นก็เป็นได้แค่ขยะเท่านั้นแหละ!”“......”ทุกคนที่กำลังตั้งใจดูการต่อสู้ จู่ ๆ พูดแบบนี้ขึ้นมา เสียมารยาทเกินไปไหมถ้าบอกว่ามารโลหิตคือขยะ เช่นนั้นพวกเราล่ะ?สีหน้าเจวี๋ยซินดูเคร่งเครียด แม้จะเป็นเพียงระยะเวลาสั้น ๆ เขาก็แทบจะใช
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1247
ฉากนี้ทำให้ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์พากันตกตะลึงไปตาม ๆ กันทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนพวกเขาไม่มีเวลาให้ได้ตอบสนองเลยด้วยซ้ำในเวลาอันสั้น เพียงแค่ไม่กี่ลมหายใจ สถานการณ์ในสนามก็เปลี่ยนแปลงอย่างมาก มารโลหิตถูกสังหารในทันทีไม่ว่าใครก็คาดไม่ถึงว่าหยางผั่วจวินจะลงมือได้อย่างรวดเร็ว คาดไม่ถึงว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวขนาดนี้ แถมยังลงมือได้อย่างโหดเหี้ยมอีกต่างหากบอกได้เลยว่า ในตอนนั้นมารโลหิตเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าตนจะต้องมาพบกับชะตากรรมเช่นนี้ในใจของตู๋เปียนฝูและบรรพจารย์หวงเฉวียนต่างก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน พลังของพวกเขาต่างจากมารโลหิตก็จริง กระทั่งยังแข็งแกร่งกว่านิดหน่อยด้วยซ้ำ แต่เมื่ออยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากพวกเขาบุกเข้าไป ก็มีเพียงความตายเท่านั้นที่รอพวกเขาอยู่ในเวลานี้ พวกเขารู้สึกโชคดีมากจริง ๆโดยเฉพาะตู๋เปียนฝู เมื่อกี้เขาเองก็กำลังคิดที่จะลงมือเช่นกันถ้าหากเขาลงมือจริง ๆ ตอนนี้คนที่นอนกองอยู่บนพื้นก็คงเป็นเขาไปแล้วปรมาจารย์ที่แท้จริง น่ากลัวขนาดนี้เชียวเหรอ?พวกเขาเองก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าระดับปรมาจารย์ที่ตนมีอยู่ตอนนี้จะเป็นของปลอมรึเปล่าเย
