LOGINShare
บทที่ 897
Related chapters
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 898
จางเจิ้งกลอกตาไปที่หลงเจี๋ยอย่างช่วยไม่ได้ และพูดอย่างหมดหนทาง “คำสั่งจากเบื้องบนเป็นแบบนั้น เราแค่ทำตามก็พอ”“ไม่ เราเป็นตำรวจที่รักษาความยุติธรรม จะยอมจำนนต่อคำสั่งอันไร้เหตุผลได้ยังไง”“เอาล่ะ แล้วเย่เทียนหยู่ทำร้ายใครหรือเปล่า ถ้าเขาทำเขาก็ควรจะถูกจับใช่รึเปล่าคะ” จางเจิ้งถามอย่างมีเชิงเมื่อเห็นว่าหลงเจี๋ยยังไม่มั่นใจ เขาก็กล่าวเสริมทันที "นอกจากนี้ ฉันแค่ขอให้คุณช่วย ไม่ใช่ขอให้คุณดำเนินการ"“เอาล่ะ แค่นั้น กลับไปเตรียมตัวกันเถอะเราจะออกเดินทางทันที”จางเจิ้งขัดจังหวะคำพูดของ หลงเจี๋ย จิตใจของหญิงสาวคนนี้เต็มไปด้วยความยุติธรรม และเธอก็ดื้อรั้นจริง ๆ แล้ว หลงเจี๋ยเข้าใจปัญหาของ จางเจิ้งแต่เธอก็ทนไม่ได้ เขารู้เกี่ยวกับเย่เซวียนเพราะลูกพี่ลูกน้องของเขาหลงอู่พูดถึงเรื่องนี้เขาเป็นคนหน้าซื่อใจคดใจร้ายที่ชอบเล่นกับผู้หญิง ลูกพี่ลูกน้องของฉันเกลียดเขามาตลอดยังไงก็ตามเย่เซวียนกำลังไล่ตามลูกพี่ลูกน้องของเขาเพียงว่าเธอเพิ่งไปที่เมืองหลงตูเพื่อเล่นและอยู่ได้ไม่นาน ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ติดต่อกับเย่เซวียนเลยแต่คราวนี้เห็นได้ชัดว่าตระกูลเย่เป็นคนจัดการเรื่องนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเขา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 899
“คุณปู่ตระกูลหลิน ฉันไม่ได้คาดหวังจริง ๆ ว่าหว่านหรูซึ่งคุณรักมากที่สุดมาโดยตลอดจะพูดคำทำลายความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเช่นนี้”เมื่อเสียงนั้นดังขึ้น เย่เทียนหยู่ก็ปรากฏตัวขึ้นด้วย เขามองทุกคนในตระกูลหลินอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยวก่อนหน้านี้ฉันกินพอแล้ว โดยไม่คาดคิด ณ ตอนนี้ พวกเขาไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการตระหนักถึงความผิดพลาดของตนเอง แต่ยังทำให้แย่ลงอีกด้วยหลินหว่านหรู ตกใจเล็กน้อย ทำไม เทียนหยู่ถึงกลับมา- แต่เมื่อฟังคำพูดของเขาและเฝ้าดูเขาพูดเพื่อตัวเองหลินหว่านหรูก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างควบคุมไม่ได้ในใจ และแทบจะอดไม่ได้ที่จะกอดเขาและร้องไห้คุณปู่ตระกูลหลินโกรธจัดทันที วันนี้เขาเสียหน้าและรู้สึกว่าศักดิ์ศรีของเขาถูกทำให้ขุ่นเคือง เขาก่นด่าด้วยความโมโห "เย่เทียนหยู่ ฉันบอกให้คุณออกไปแล้วไม่ใช่หรือ คุณมาทำอะไรที่นี่อีก"“ผมต้องกลับมาแน่อยู่แล้ว ถ้าไม่กลับมาจะพวกคุณขายหว่านหรูเหมือนของชิ้นหนึ่งหรือไง” เย่เทียนหยู่ถามอย่างเย็นชา“ไร้สาระ ฉันทำทั้งหมดนี้เพื่อประโยชน์ของหว่านหรู แต่คุณต่างหากที่พาเธอลงสู่ขุมนรก” คุณปู่ตระกูลหลินตอบโต้ด้วยความโมโห“โง่จริง ๆ”เย่เทียนหยู่ตะคอกอย่าง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 900
เมื่อเย่เทียนหยู่ได้ยินแบบนั้น เขาก็ส่งเสียงพูดอย่างเย็นชา “คิดจะจับผมเหรอ”“เอาสิ ผมมาอยู่นี่แล้ว มาจับผมไปซะ”“หรือจะเข้ามาพร้อมกันเลยก็ได้”ใบหน้าของหลินเวยซีดลง และคนอื่น ๆ ก็ถอยกลับอย่างรวดเร็ว ก่อนที่พวกเขาจะรีบอธิบายอย่างหวาดระแวง “คือเรา แค่ล้อเล่นน่ะ พูดกันขำ ๆ เท่านั้นเอง”“ใช่ ๆ เราแค่ร้อนใจก็เลยพูดเล่นกันเอง”เย่เทียนหยู่ส่งเสียงเหอะอย่างเย็นชา โดยไม่สนใจที่จะโต้เถียงกับพวกเขาในเวลานี้หลินหว่านหรูอดไม่ได้ที่จะถาม "เทียนหยู่คุณพูดจริง ๆ หรือไม่ว่าตระกูลเย่ได้ระดมทหารเพื่อมาจัดการกับพวกเรา"อะไร!ทันทีที่พูดจบหลินเวยและคนอื่น ๆ ก็ตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น สถานการณ์เป็นยังไง พวกเขากำลังจะดำเนินการ และมันเป็นกระบวนท่าครั้งใหญ่มากแต่เย่เทียนหยู่ยืนยันว่า "ใช่ และไม่เพียงแต่พวกเขาเท่านั้น รัฐมนตรีหวงก็ได้รับคำสั่งเช่นกัน คาดว่าตำรวจจะมาในไม่ช้า"อา……ในขณะนี้ทุกคนหน้าซีดสิ่งนี้เกิดขึ้นได้ยังไงคุณปู่ตระกูลหลินแทบไม่เชื่อเลย แต่เป็นไปไม่ได้ที่เย่เทียนหยู่จะโกหกพวกเขาโดยเจตนาเมื่อหลินเวยและคนอื่นๆ ได้ยินแบบนั้น พวกเขาก็รีบพูดทันที "เอาล่ะ น้องชาย คุณค่อยๆ คุยกันเถอะ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 901
หลินหว่านหรูคิดออกทั้งหมดแล้วก้าวไปข้างหน้าทันทีและพูดว่า "เทียนหยู่คุณเก่งการต่อสู้ ถ้าคุณหนีไปตามลำพัง พวกเขาจะไม่สามารถจับคุณได้ กรุณาออกไปอย่างรวดเร็ว"ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป คนอื่นๆ ต่างตกตะลึง โดยเฉพาะแม่ตระกูลหลินที่วิตกกังวลทันทีและพูดเสียงดังว่า "ไม่ ถ้าเขาจากไป ใครจะรับผิดชอบเรื่องนี้ เขาจะต้องไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไป"“ใช่ เขาคือผู้กระทำผิดรายใหญ่ที่สุดในเรื่องนี้ เขาจะต้องไม่ออกไป”“ไม่ เราต้องไม่ออกไป ไม่ว่ายังไงก็ตาม เราต้องหยุดเขา!”“ถูกต้องแล้ว เย่เทียนหยู่ คุณได้ยินฉันมั้ย คุณออกไปไม่ได้!” คุณปู่ตระกูลหลินยังพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มแต่เย่เทียนหยู่หัวเราะเบา ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ฉันได้ยินแล้ว แต่ฉันต้องไปแล้ว ใครในพวกคุณที่จะหยุดฉันได้"ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป ภาพเหตุการณ์ก็เงียบลงด้วยความสามารถของพวกเขา ต่อให้จำนวนของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นร้อยเท่า แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดเย่เทียนหยู่จากการจากไปคุณปู่ตระกูลหลินดูเขินอายมากและไม่มีทางเลือกเลย ด้วยความสามารถของพวกเขา ไม่มีอะไรที่พวกเขาจะทำกับเย่เทียนหยู่ได้“เหอะ พวกคนหลงตัวเอง!”“คุณเป็นคนแบบ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 902
เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนในตระกูลหลินก็รู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น หากไม่มีใครมาช่วยในครั้งนี้พวกเขาจะต้องตายอย่างอนาถแน่นอนแต่เย่เทียนหยู่ยิ้มเบา ๆ และพูดว่า "แล้วไงล่ะ"“แล้วเย่เทียนหยู่ คุณรู้มั้ยว่าคุณก่อปัญหามากแค่ไหน”หลงเจี๋ยกลอกตาอย่างช่วยไม่ได้“ฉันรู้ว่าตระกูลเย่เมื่อรวมกับเทพสงครามพยัคฆ์ขาวถือเป็นหายนะครั้งใหญ่จริง ๆ”“งั้นนายยังทำตัวชิลอยู่อีก”หลงเจี๋ยทำอะไรไม่ถูกและส่ายหัว "แม้ว่าฉันจะเกลียดมันและคิดว่าคุณเป็นคนเลว แต่ฉันสนับสนุนคุณในเรื่องนี้"“อยากให้ฉันลองดูว่าฉันจะช่วยคุณได้มั้ย”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป ทุกคนก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งตั้งแต่แรกเริ่ม พวกเขาสงสัยว่าทำไม หลงเจี๋ยถึงตามหาเย่เทียนหยู่และในไม่ช้าก็พบว่าพวกเขาทั้งสองน่าจะรู้จักกันในเวลานี้ ในที่สุดพวกเขาก็รู้แล้วว่าทำไมเย่เทียนหยู่รู้ข่าวล่วงหน้า อาจเป็นเพราะเพื่อนเจ้าหน้าที่ตำรวจคนนี้ที่บอกเย่เทียนหยู่เดิมทีฉันคิดว่าเย่เทียนหยู่มีความสัมพันธ์ที่ทรงพลังในการรู้ข่าวล่วงหน้า แต่กลับกลายเป็นว่าเขาเป็นเพียงเจ้าหน้าที่ตำรวจธรรมดาๆแต่ตอนนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจธรรมดาคนนี้ดูเหมือนจะเก่งมากแล้วเขาบอกว่าช่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 903
เมื่อหลงเจี๋ยจากไป ทุกคนในตระกูลหลินก็ตกอยู่ในความกลัวและความสิ้นหวังอีกครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีทีมที่ทรงพลังจำนวนมากติดอาวุธด้วยกระสุนจริงอยู่รอบตัวพวกเขาในเวลาเพียงชั่วครู่ สถานที่ก็ถูกล้อมรอบอย่างสมบูรณ์เมื่อมองแวบแรกจะอัดกันหนาแน่นแม้แต่แมลงวันก็บินออกไปแทบไม่ได้เลย“พ่อ เราควรทำยังไงดีคะ” แม่ตระกูลหลินตกใจและหน้าซีดเผือด“ทหารจะปิดกั้นไว้ และน้ำก็จะท่วม โชคดีที่จื่อตงไม่อยู่ที่นี่ ฉันหวังว่าเขาจะหนีไปได้และจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น” คุณปู่ตระกูลหลินถอนหายใจ“อะไรกัน หรือนี่เราต้องตายจริง ๆ เหรอ”“ม…ไม่จริงหน่า”แม่ตระกูลหลินรู้สึกหวาดกลัวมาก เธอหันกลับมาและเห็นเย่เทียนหยู่ ซึ่งดูสงบไม่วิตกกังวลแม้ว่าเธอจะไม่เชื่อเขาอีกต่อไปแล้ว แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เทียนหยู่ คุณ คุณต้องหาวิธีที่จะช่วยน้าให้ได้นะ”ในสายตาของเธอเป็นหลัก แม้ว่าเย่เทียนหยู่จะเป็นคนไร้ภูมิหลัง แต่บางครั้งเขาก็ยังคงยอดเยี่ยมมาก และบางทีเขาอาจจะช่วยตัวเองได้แต่เย่เทียนหยู่ส่ายหัว ผู้หญิงคนนี้ดูถูกเขามาตลอดและต้องการช่วยเธอด้วยตัวเองจริง ๆ หรือ เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ฮ่าฮ่า คุณล้อเล่นฉันเหรอ"
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 904
นี่เป็นเพียงการรนหาที่ตายแน่นอนว่าเย่เฮ่าไม่เคยถูกดูถูกในที่สาธารณะเช่นนี้มาก่อน ทันใดนั้นเขาก็โกรธและพูดด้วยเจตนาฆ่า "ไอ้หนู คุณกล้าดุฉัน ถ้าฉันไม่ฆ่าคนที่ไม่รู้จัก ฉันจะให้ชื่อของฉันแก่คุณ !"“นามสกุลของฉันคือเย่ และชื่อของฉันคือเทียนหยู่!”“มันบังเอิญว่าฉันไม่เคยฆ่าสุนัขนิรนามเลย แล้วทำไมคุณไม่บอกชื่อของคุณให้ฉันด้วยล่ะ” เย่เทียนหยู่พูดอย่างเย็นชาในใจของเขา คนเหล่านี้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามควรมีความศักดิ์สิทธิ์อย่างไม่ต้องสงสัย ท้ายที่สุดแล้ว ประเทศก็ต้องการการปกป้องของพวกเขาแต่วันนี้อีกฝ่ายส่งคนไปจัดการกับเขามากมายเพราะคุณชายเย่ซึ่งไม่คู่ควรแก่การเคารพเลย“รนหาที่ตาย!”เย่เฮ่าโกรธทันที แต่เขาตอบสนองอย่างรวดเร็วและพูดด้วยความโมโห "คุณคือเย่เทียนหยู่ และคุณก็กลับมาตาย เราเพิ่งบังเอิญจับมันมาด้วยกันวันนี้ ดังนั้นฉันไม่ต้องเสียเวลาตามหาคุณ ”เขากล้าพูดแบบนี้เพราะเขาไม่กลัวสิ่งที่เรียกว่าวรยุทธ์ของเย่เทียนหยู่ในความเห็นของเขาเย่เซวียนไม่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ เพราะความแข็งแกร่งสูงสุดของเย่เซวียนขึ้นอยู่กับกำลังคนและทรัพยากรที่สะสม ซึ่งไม่มั่นคงเลย เขาจึงพ่ายแพ้เย่เซวียนอาจพย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 905
เมื่อได้ยินคำถามของเย่เทียนหยู่ ใบหน้าของเย่เฮ่าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเหตุผลที่เขาลงมือปฏิบัติก็เพราะเขากลัวว่าเย่เทียนหยู่อาจไม่สามารถจัดการได้ภายใต้สถานการณ์ปกติ แต่เทพสงครามพยัคฆ์ขาวบังเอิญไปทำธุรกิจในต่างประเทศและไม่สามารถกลับมาได้ภายในไม่กี่วันมิฉะนั้นเขาคงไม่ดำเนินการอย่างรวดเร็วขนาดนี้ ไม่ต้องพูดถึงเขาเลยแต่เทพแห่งสงครามเสือขาวลงมือเอง เมื่อเทพสงครามพยัคฆ์ขาวลงมือ ก็ย่อมไม่มีข้อผิดพลาดแต่เย่เฮ่าตอบสนองอย่างรวดเร็วและพูดอย่างเย็นชา "ไร้สาระ เรามาที่นี่วันนี้เพราะเราได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาของเราในวันนี้ มีนักโทษที่อันตรายและสำคัญมากซุ่มซ่อนอยู่ในตระกูลหลินเขาอาจเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของ อาณาจักรมังกรได้ตลอดเวลา”“ฮ่าฮ่า คุณแค่บอกว่าคุณจับฉันเพราะฉันโจมตีและทำร้ายผู้อื่นอย่างเปิดเผย ถ้าคุณเก่งวรยุทธ์ขนาดนี้ มันจะเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของอาณาจักรมังกร”“อีกสักพักฉันจะเป็นอันตรายต่อโลกและเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของจักรวาลหรือไม่”น้ำเสียงของเย่เทียนหยู่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ยเย่เฮ่าดูเฉยเมยและพูดอย่างเย็นชา "ฉันขี้เกียจเกินไปที่จะพูดเรื่องไร้สาระกับคุณที่นี่ เมื
Latest chapter
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1345
เย่เทียนหยู่รู้สึกทำอะไรไม่ถูก ถ้ารู้แบบนี้ ก็คงไม่ให้พวกเธอสองคนดื่มตั้งแต่แรกในขณะเดียวกันนั้นเอง หลิวซือซือที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็ยกแก้วในมือขึ้น แล้วพูดออกมาว่า “พี่เย่คะ ฉันมีเรื่องหนึ่งที่อยากจะบอกกับพี่มาโดยตลอด แต่ก็กลับไม่มีโอกาสได้พูดมันออกมาเลย”“งั้นก็อย่าพูดเลยจะดีกว่า” เย่เทียนหยู่นึกถึงเรื่องในอดีตของเขากับหลิวซือซือขึ้นมา ก่อนจะคาดเดาได้อย่างคลุมเครือว่าเธอกำลังจะพูดอะไร“ไม่ได้ค่ะ วันนี้ฉันต้องพูดให้ได้!”“ฉันกลัวว่าถ้าผ่านวันนี้ไปแล้ว ฉันไม่มีโอกาสได้พูดมันอีก”หลิวซือซือพูดด้วยความตื่นเต้นออกไปว่า “พี่เย่คะ ฉันชอบพี่ค่ะ ชอบพี่มาตลอด ฉันชอบพี่มากจริง ๆ!”“ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันต้องไปทวงหนี้กับพี่ ฉันก็ถูกความสง่างามและความมั่นคงอันแข็งแกร่งของพี่ดึงดูดไปแล้วค่ะ ต่อมาพี่ก็คอยช่วยฉันเอาไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า นั่นยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหัวใจเต้นแรงมากกว่าเดิม ทำให้ฉันชอบพี่มากขึ้นเรื่อย ๆ”“แต่ก็เหมือนว่าพี่จะไม่เคยสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของฉันเลย หลายครั้งที่ฉันอยากจะรุกเข้าหาพี่แต่ก็ไม่กล้า จนกระทั่งพบว่าพี่กับประธานหลินคบกันอยู่ ฉันถึงได้เข้าใจว่าฉันไม่ใช่อะไรสำหรับพี่เล
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1344
แม้จะเป็นเพียงเวลาสั้น ๆ แต่ทั้งสองคนก็ได้ยินเรื่องราวที่เกี่ยวกับไป๋เฉิงกรุ๊ป และความน่ากลัวของแก๊งพยัคฆ์ทมิฬมาไม่น้อย ดังนั้นความหวาดกลัวและความรู้สึกหวั่นเกรงที่มีต่อตระกูลไป๋จึงมาจากใจของพวกเธออย่างแท้จริงสองสาวพูดสลับกันไปมา จนเกิดเป็นเสียงที่ดังอึกทึกขึ้น เย่เทียนหยู่แทบไม่มีโอกาสได้พูดเลยด้วยซ้ำ ในที่สุดเขาก็มีโอกาส เขาจึงพูดขึ้นว่า “เอาล่ะ พูดจบรึยัง?”สองสาวพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้“พวกเธอฟังฉันนะ พวกเธอวางใจเถอะ แค่ตระกูลไป๋ พวกมันทำอะไรฉันไม่ได้หรอก” เย่เทียนหยู่พูดออกมาตรง ๆ เดิมทีก็คิดจะบอกว่าไป๋เฉิงกรุ๊ปเป็นของตนอยู่หรอก แต่จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนความคิดถึงอย่างไรตอนนี้ก็อยู่ข้างนอก แถมแก๊งพยัคฆ์ทมิฬและไป๋เฉิงกรุ๊ปเองก็มีชื่อเสียงที่ไม่ดีสักเท่าไหร่คำพูดนี้ แทบจะไม่เห็นตระกูลไป๋อยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย นั่นเป็นถึงหนึ่งในตระกูลที่ทรงพลังที่สุดในเมืองตะวันออกเชียวนะ ในใจของสองสาวจึงรู้สึกไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหร่พวกเธอมองหน้ากัน ต่างคนต่างก็คิดว่าที่พี่เย่จงใจพูดแบบนี้ก็เพื่อทำให้พวกเธอสบายใจก็เท่านั้น“เอาล่ะ ไม่ต้องสนใจพวกเขาแล้ว ควรกินก็กิน ควรดื่มก็ดื่มเถอะ” ที
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1343
สีหน้าหลี่ซินเยว่และหลิวซือซือเต็มไปด้วยความรู้สึกทำอะไรไม่ถูก เมื่อกี้ตอนที่พวกเธอนึกถึงความน่ากลัวของตระกูลไป๋ อันที่จริง พวกเธอก็คิดที่จะเตือนเย่เทียนหยู่ไม่ให้ทำร้ายตงซู่อยู่เหมือนกัยแต่เมื่อลองนึกดูอีกที ในสถานการณ์แบบนี้ ด้วยนิสัยของตงซู่ ต่อให้จะหยุดเอาไว้ได้ก็ไม่มีความหมายอยู่ดีเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้ พวกเธอก็ไม่มีทางให้ถอยกลับอีกต่อไปแล้วเป็นอย่างที่คิด เห็นเพียงตงซู่ที่กำลังร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ขณะเดียวกันเขาก็หันไปจ้องเย่เทียนหยู่ด้วยความเกลียดชัง แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้ไม่สามารถพูดอะไรได้ ยิ่งไม่ควรทำอะไรบุ่มบ่ามด้วยเช่นกันอย่างไรก็ตาม รอจนกว่าตนจะออกไปจากที่นี่ได้เสียก่อน จากนั้นก็จะต้องรายงานเรื่องนี้ให้ไช่เตา คุณชายเตาได้ทราบ พอถึงตอนนั้น ตนจะต้องทำให้ไอ้เด็กนี่อยู่ไม่สู้ตายให้ได้ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็เงียบกริบ ไม่มีใครกล้าส่งเสียงใด ๆ ออกมาเลยแม้แต่น้อย เพราะกลัวว่าจะเผลอทำให้ตัวเองเข้าไปเอี่ยวด้วยใครจะไปคิดล่ะว่า ชายหนุ่มที่ดูสุภาพไม่มีพิษมีภัยข้าง ๆ สาวสวยสองคนนี้จะลงมือได้โหดเหี้ยมมากขนาดนั้น แต่ถึงอย่างไร อีกฝ่ายก็สมควรโดนแล้วแค่เห็นก็รู้เลยว่าไ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1342
เมื่อได้ยินคำสั่ง ลูกน้องทั้งสองคนของเขาก็รีบตั้งท่าเตรียมพร้อมขึ้นทันที ก่อนจะเดินตรงไปหาเย่เทียนหยู่ด้วยท่าทางดุดัน งานที่ต้องจัดการกับคนแบบนี้ มันได้กลายเป็นการเสพติดของพวกเขาไปแล้ว อย่างน้อยพวกเขาก็ชอบความรู้สึกแบบนี้เย่เทียนหยู่ส่ายหัว ก่อนจะลุกขึ้นยืน หากไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะทำให้คนอื่นตกใจ ป่านนี้เขาคงจะโบกมือซัดเจ้าพวกนั้นให้กระเด็นไปนานแล้วจากนั้นก็เอาชีวิตของพวกมันมา ณ เดียวนั้นเลย!เมื่อเห็นว่าเย่เทียนหยู่ยังกล้าลุกขึ้นมาพูดท้าทายตนอยู่ ทั้งสองจึงรู้สึกว่าศักดิ์ศรีของพวกเขากำลังถูกดูหมิ่น นั่นจึงทำให้พวกเขารู้สึกโกรธอย่างมาก ก่อนที่ต่อมาทั้งสองจะเหวี่ยงหมัดออกไปพร้อมกันในทันทีผั๊วะ ผั๊วะ!เกิดเสียงผั๊วะดังขึ้นสองครั้งติด ท่ามกลางสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกตกตะลึงของผู้คน เย่เทียนหยู่ใช้ฝ่ามือฟาดพวกเขาจนกระเด็นออกไปก่อนที่ร่างของพวกเขาจะร่วงลงกระแทกพื้นอย่างแรง ร่างกายราวกับกำลังแหลกสลาย รู้สึกเจ็บปวดจนแทบทนไม่ไหวสีหน้าตงซู่ดูตกใจอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าเจ้าเด็กนี่จะรู้วิชากังฟูด้วย เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกไปว่า “ไม่แปลกใจเลยที่แกกล้าทำตัวหยิ่งยโสแบบนี้ ที่แท้แ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1341
หลี่ซินเยว่และหลิวซือซือที่กำลังด่ากันอย่างเมามัน กลับคิดไม่ถึงเลยว่าจู่ ๆ เสียงของตงซู่จะดังขึ้นมาข้างหู นั่นจึงทำให้พวกเธอรู้สึกตกใจจนต้องหันมองไปตามเสียงในทันทีเป็นตงซู่จริง ๆ ด้วย!นอกจากนี้ ด้านหลังของเขายังมีเหล่าชายฉกรรจ์ที่ดูดุร้ายอยู่อีกด้วย แค่มองก็รู้เลยว่าไม่ใช่คนดีอะไรสีหน้าของพวกเธอซีดเผือดในทันที!ต้องเข้าใจก่อนว่า พวกเธอเตรียมตัววางแผนจะหนีในวันนี้กัน แต่ตอนนี้ตงซู่กลับมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ เป้าหมายของเขาไม่ต้องพูดก็รู้ หรือต่อให้จะเป็นการพบกันโดยบังเอิญ แต่หากได้ยินสิ่งที่พวกเธอเพิ่งจะพูดออกมาเมื่อสักครู่นี้ เกรงว่าคงไม่มีทางปล่อยพวกเธอไปง่าย ๆ แน่เมื่อตงซู่เห็นสีหน้าตกใจของทั้งสอง เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกมาว่า “ด่าสิ ทำไมไม่ด่าต่อแล้วล่ะ นี่พวกเธอคิดว่าฉันไม่รู้อะไรเลยใช่ไหม?”หลี่ซินเยว่ตัวสั่นเล็กน้อย ก่อนจะรีบลุกขึ้น และพูดออกไปว่า “รุ่นพี่เองเหรอคะ พอดีเมื่อกี้ฉันดื่มมากไปน่ะค่ะ เลยไม่รู้ว่าเผลอพูดอะไรไม่ดีออกไปบ้าง อย่าโกรธกันเลยนะคะ”“หลี่ซินเยว่ จริงอยู่ที่ฉันชอบเธอมาก แต่ฉันก็ไม่โง่ขนาดนั้น เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ ว่าพวกเธอเตรียมตัวที่จะหนีในคืนน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1340
หลิวซือซือไม่อยากให้เย่เทียนหยู่รู้เกี่ยวกับปัญหาใหญ่ที่ตนต้องเจอยังไงซะ ตระกูลไป๋ก็เป็นถึงหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งเมืองตะวันออก จะล่วงเกินตระกูลไป๋เพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยของตนไม่ได้“ไม่มีจริง ๆ น่ะเหรอ?”เย่เทียนหยู่สังเกตเห็นว่าเธอมีท่าทีแปลก ๆ เขาจึงพูดขึ้นว่า “หลี่ซิน พวกเธออยู่ด้วยกัน ไหนเธอพูดมาซิ”“ไม่มีอะไรจริง ๆ ค่ะ พี่เย่ ไหนเมื่อกี้พี่บอกว่ามีเรื่องอยากจะถามไงคะ เรื่องอะไรเหรอ?”จู่ ๆ หลี่ซินเยว่ก็รีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันทีโดยไม่ทันตั้งตัวเย่เทียนหยู่จึงเข้าใจได้ในทันที ว่าทั้งสองจะต้องมีเรื่องปิดบังตนอยู่แน่นอน แต่ในเมื่อไม่ยอมพูด เขาเองก็ไม่อยากถามให้มากความ แต่ต้องบอกเลยว่า หลี่ซินเยว่คนนี้ค่อนข้างมีทักษะในการเข้าสังคมมากกว่าหลิวซือซือเสียอีกบวกกับที่เธอเคยทำงานเป็นผู้จัดการระดับกลางของหลินซื่อกรุ๊ปมาก่อน ตอนนั้นเธอเองก็ทำได้ไม่เลวเลยทีเดียวไม่แน่ว่าอาจจะพิจารณาให้เธอขึ้นมารับตำแหน่งผู้บริหารเลยก็ได้ หรือถ้าเธอไม่ไหวจริง ๆ ก็ให้รับตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปก็ฟังดูไม่แย่เหมือนกัน แล้วตนก็รับบทบาทท่านประธานไปก็พอ ยังไงซะ บริษัทจะทำกำไรได้หรือไม่ได้ก็ไม่สำคัญอยู่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1339
ไม่นานก็ถึงเวลาเลิกงาน พวกหลี่ซินเยว่ก็พากันเดินทางออกจากบริษัท พวกเธอรู้สึกกังวลอยู่ตลอด เธอกลัวว่าตงซู่จะเล่นตุกติกเพื่อรั้งไม่ให้พวกเธอไปแต่ก็กลับคิดไม่ถึงว่าจะราบรื่นมากขนาดนี้ในตอนนั้นเอง ทั้งคู่ก็ได้รับสายจากเย่เทียนหยู่ หลังจากที่วางสาย หลี่ซินเยว่ก็ถามขึ้นว่า “ซือซือ พวกเราจะกลับไปเก็บของแล้วหนีไปเลย หรือพวกเราจะไปพบกับพี่เย่กันก่อนดี?”หลิวซือซือรู้สึกลังเล หากเป็นคนอื่นเชิญก็คงไม่เป็นไร แต่การที่จะได้ทานข้าวกับพี่เย่สักครั้ง สำหรับเธอนับว่าเป็นโอกาสที่หาได้ยากมากเธอจึงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ไม่งั้นเราก็ไปตามนัดกันก่อนดีไหม ถึงยังไงคืนนี้เราก็สามารถไปได้ทุกเมื่ออยู่แล้ว”“ได้ เอาตามที่เธอว่าเลย”“แต่ว่านะ เรื่องของพวกเรา อย่าได้บอกกับพี่เย่เด็ดขาด”“เข้าใจแล้ว ถึงยังไงที่นี่ก็เป็นเมืองหลวง พี่เย่เองก็ไม่ได้เก่งไปเสียทุกอย่าง พวกเราจะสร้างปัญหาให้เขาไม่ได้” หลี่ซินเยว่เองก็เห็นด้วยอย่างมากทั้งสองตัดสินใจกันอย่างแน่วแน่ ไม่นานพวกเธอก็มองเห็นรถของเย่เทียนหยู่เย่เทียนหยู่เองก็สังเกตเห็นการมาถึงของพวกเธอ ทั้งคู่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว สวมกระโปรงรัดรูปทรงเอ เผ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1338
เขาถึงขั้นกล้าลงมือกับคุณท่านเย่ ที่เป็นถึงพ่อแท้ ๆ ของตัวเอง!อย่าไรก็ตาม ปัจจุบันตระกูลเย่นับว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่แน่นอน และอาจจะล้มได้ทุกเมื่อในเมื่อเป็นแบบนี้ เช่นนั้นก็รออีกสักสองสามวันก็แล้วกัน รอจนกว่าพวกงู แมลง มด หนูโผล่หัวออกมาให้หมดเสียก่อน พอถึงตอนนั้นก็ค่อยจัดการรวดเดียว แล้วค่อยมอบความสดใสให้กับตระกูลเย่อีกครั้งนอกจากนี้ ก็เพื่อที่จะรอดูว่าท่านอาจารย์จะมีการเคลื่อนไหวอะไรรึเปล่า มาถึงตอนนี้ อันที่จริงในใจเขาก็เริ่มรู้สึกสงสัยขึ้นมาบ้างแล้วเช่นกันหลังจากว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำ เย่เทียนหยู่ก็นึกถึงหม่าต้านขึ้นมาได้ เมื่อพิจารณาจากเหตุการณ์ที่เพิ่งจะผ่านไป ก็ดูเหมือนว่าหม่าต้านคนนี้จะไม่ใช่คนดีอะไร เขาจึงได้สั่งการให้คนไปตรวจสอบคนผู้นี้ดูสักหน่อยจริงด้วย หลี่ซินเยว่กับหลิวซือซือเองก็ทำงานที่ไป๋เฉิงกรุ๊ปไม่ใช่รึไง เช่นนั้นก็เชิญพวกเธอมาก็ได้นี่ จะได้ให้พวกเธอช่วยอธิบายสถานการณ์ในไปเฉิงกรุ๊ปให้ฟังด้วยเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เย่เทียนหยู่ก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะกดโทรออกหาหลี่ซินเยว่ทันที เดิมทีตั้งใจจะโทรหาหลิวซือซือ แต่เมื่อนึกถึงความรู้สึกของหลิวซือซือที่มีต่อตน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1337
ในใจโจวฉิงรู้สึกสั่นสะท้านอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่ต้นจนจบหม่าต้านก็เผยความรู้สึกหวาดกลัวออกมาไม่หยุด นั่นจึงทำให้เธอรู้สึกตกใจไปชั่วขณะการแสดงออกของหม่าต้านหลังจากนั้น ราวกับคนใกล้ตายที่กำลังร้องขอชีวิตไม่หยุดไม่มีผิด ซึ่งมันก็แสดงให้เห็นถึงความกลัวของเขาที่มีต่อคุณเย่ได้เป็นอย่างดีคนคนหนึ่ง เหตุใดถึงทำให้คนอีกคนกลัวได้มากขนาดนี้ แต่นั่นก็ทำให้เธอได้เห็นถึงสถานะและจุดยืนของเขาได้อย่างชัดเจนหลังจากที่โจวฉิงได้สติ ในใจก็กลับรู้สึกเหมือนมีม้ากำลังวิ่งพล่านไปทั่ว ทำให้เธอรู้สึกสั่นสะเทือนอย่างมากในเวลานี้ เธอก็นึกถึงสิ่งที่เย่เทียนหยู่พูดก่อนหน้านั้นขึ้นมาได้ แต่ตอนนั้นเธอก็กลับไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำว่าเขาจะสามารถแก้ไขปัญหาได้ด้วยการกดโทรออกเพียงครั้งเดียวเท่าที่เห็นแทบไม่จำเป็นต้องโทรเลยด้วยซ้ำ อารมณ์เหมือนแค่เขาไอออกมาก็สามารถทำให้หม่าต้านวิ่งมาคุกเข่าเพื่อร้องขอชีวิตได้เลยอย่าว่าแต่เธอเลย ขนาดหลินหว่านหรูเองก็ชะงักไปด้วยเช่นกัน แม้เธอจะรู้ดีว่าเย่เทียนหยู่เก่งกาจมาก แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าเย่เทียนหยู่จะเก่งกาจได้มากถึงเพียงนี้ต้องเข้าใจก่อนว่า โจวฉินเองก็เพิ่งจะพูดไป ว่าตระกูลไป๋เป
