เย่เทียนหยู่วางสายโทรศัพท์แล้วพูดอย่างใจเย็น: “ขับรถกลับไปที่วิลล่า”“ครับ!”หยางผั่วจวินตอบตกลงและสตาร์ทรถทันที แต่ใจของเขาเต็มไปด้วยความกังวล นับตั้งแต่ได้พบกับคุณชาย เขาไม่เคยเห็นคุณชายอยู่ในสภาพเช่นนี้มาก่อนหลังจากเข้าไปในวิลล่าแล้ว เย่เทียนหยู่พยายามหาทางฟื้นฟูสภาพร่างกายของเขาอย่างรวดเร็วแต่หลังจากใช้วิธีการต่างๆ และใช้เวลาสองชั่วโมง ก็มีเลือดสีแดงสดเพียงไม่กี่สระอยู่ตรงหน้าฉันเฮ้ ดูเหมือนว่าฉันจะโทรหาครูได้อย่างเดียวและถามว่าเขาทำอะไรได้บ้าง ท้ายที่สุดแล้ว สถานการณ์ปัจจุบันแย่มาก และเขาจะต้องฟื้นความแข็งแกร่งโดยเร็วที่สุดแต่ในขณะนี้ มีคนโทรมาก่อน เย่เทียนหยู่ก้มหน้าลงและเห็นว่าเป็นหมายไม่ไม่รู้จัก เขาจึงรับสายผู้โทรคือหลิวเมิ่ง และเธอก็มาขอโทษเย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วและถามอย่างเย็นชา: “มีธุระอะไร?”“ขอโทษค่ะ วันนี้ฉัน...”“ไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องของวันนี้” เย่เทียนหยู่ขัดจังหวะ“ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันก็อยากขอโทษคุณค่ะ ที่จริงฉันไม่อยากทำแบบนั้น แต่ฉันไม่มีทางเลือก”“ไม่จำเป็นหรอก คุณเป็นผู้หญิง ผมเป็นผู้ชาย คุณต่างหากที่เสียเปรียบ แค่นั้นละ ต่อมาอย่าติดต่อหาผมอีก ผมไม
เพราะไม่ว่าจะยังไง จะมีผู้ชายคนไหนทนเรื่องแบบนี้ได้ แต่คิดไม่ถึงว่าพ่อกับแม่ของเธอจะใส่ยาไปเยอะขนาดนั้นแต่ถึงเธอจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว เธอจะทำอะไรได้ ในเมื่อตระกูลเย่เมืองหลงตูเป็นเหมือนกับภูเขาลูกใหญ่ที่กดทับหัวเธอจนเธอไร้หนทางและมีแต่ความสิ้นหวัง“พี่คะ ฉันขอโทษ!”“พี่วางใจเถอะนะคะ ฉันจะไปหาพี่เขยแล้วอธิบายให้ชัดเจน ให้เขารู้ว่าพี่เข้าใจผิด” หลิวเมิ่งพูด“ไม่ต้องหรอก!”“หลิวเมิ่ง เธอยังไม่เข้าใจเหรอ? เป็นเพราะฉันไม่อยากอยู่กับเขาอีกต่อไป” หลินว่านหรูกล่าว“เพราะตระกูลเย่เมืองหลงตูหรือเปล่าคะ”“ประมาณนั้น!”“แล้วพี่ไม่เคยคิดเหรอคะ ว่าบางทีพี่เขยอาจมีวิธีต่อสู้กับตระกูลเย่และปกป้องพี่ก็ได้” หลิวเมิ่งถามกลับ“เป็นไปไม่ได้! คุณไม่รู้ว่าตระกูลเย่ในเมืองหลงตูนั้นน่ากลัวแค่ไหน แม้ว่า เทียนหยู่จะมีความสามารถที่ยอดเยี่ยม แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะต่อสู้กับพวกเขา”หลินหว่านหรูส่ายหน้า ลุกขึ้นยืนและออกจากห้องไป ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวังฉันแค่หวังว่า เทียนหยู่จะเป็นคนดีได้ในอนาคต และทางที่ดีควรหาผู้หญิงดีๆ มาแต่งงานด้วย เพื่อไม่ให้เขาเสียใจและไม่สบายใจสำหรับเธอในขณะเดียวกัน
“จะว่าแบบนั้นก็ไม่ได้หรอกครับ ภรรยาผมมีปัญหา หรือจะไม่ให้ผมไปช่วยรึไง” เย่เทียนหยู่กล่าว“ก็ได้ เจ้ามีเหตุผลมากพอ แต่สภาพเจ้าตอนนี้ที่จริงก็ยังพอมีวิธี”“พอใช้แล้ว ไม่เพียงแต่จะช่วยเจ้าแก้ปัญหา แต่ยังอาจช่วยให้เจ้าทะลวงไปถึงพลังระดับปรมาจารย์ขั้นสูงสุดด้วย”อดีตราชามังกรกล่าวเมื่อเย่เทียนหยู่ได้ยินแบบนั้น เขาก็เข้าใจความหมายของอาจารย์ทันที คงต้องเกี่ยวกับหยางเฉียนเฉียนแน่ ไม่อย่างนั้นอาจารย์คงไม่พูดอย่างนั้น ในสายตาของอาจารย์ เขายังอยู่เป็นพลังระดับปรมาจารย์ขั้นปลายอยู่เพราะอาจารย์ไม่รู้ว่าหนก่อนแล้วเขาได้ทะลวงไปถึงปรมาจารย์ขั้นสูงสุดแล้วโดยบังเอิญ“ทำไมไม่พูดอะไรเลย เจ้าเองคงคิดไว้อยู่แล้วสินะ”“ตามที่ฉันบอก สาวน้อยคนนั้นโดดเด่นและสวยงาม เป็นเพราะเธอที่ทำให้คุณมีปัญหากับบรรพาจารย์ตระกูลถังในครั้งนี้ คุณควรจะกังวลเรื่องอะไร” อดีตราชามังกรกล่าวเย่เทียนหยู่ส่ายหน้าแล้วพูดว่า: “ไม่ ฉันไม่สามารถเสียใจกับหว่านหรู!”“ถ้าอย่างนั้นก็รอความตายเถอะ มันนานมากแล้วและเธอยังคงยึดติดกับรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ ฉันไม่ได้ขอให้คุณแต่งงานกับเธอและมีลูก”อดีตราชามังกรพูดด้วยความโกรธเย
“บังเอิญนะ!”“เพราะเขาตายไปแล้ว”“ยิ่งกว่านั้น เขาถูกฆ่าด้วยหมัดของผมเอง” หยางผั่วจวินพูดพร้อมกับเยาะเย้ย เขาจงใจทำให้อีกฝ่ายโกรธและยั่วยุให้อีกฝ่ายเป็นศัตรูกับเขา“เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!”เป็นไปตามที่คาด ราชาปีศาจโกรธและมุ่งความสนใจไปที่หยางผั่วจวินทันที“ถ้าอย่างนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณมีความสามารถนี้หรือไม่ อย่าไร้ประโยชน์เหมือนคนของคุณที่ไม่สามารถจับท่าได้แม้แต่ท่าเดียวของฉัน”ยางผั่วจวินประชดและกระซิบทันทีด้วยเสียงที่มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน: “อาจารย์ หากมีโอกาสในภายหลัง พระองค์ทรงรีบหนีไปแล้วฉันจะรั้งพวกเขาไว้”ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต่อให้เขาต้องตายเขาก็จะปกป้องคุณชายให้ปลอดภัย“คิดจะหนีเหรอ?”ราชาปีศาจหัวเราะเยาะและเยาะเย้ย: “ดูสิว่าเขาอ่อนแอแค่ไหน เจ้าคิดว่าเขาจะหนีไปได้อย่างนั้นเหรอ”ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็ส่งสัญญาณให้คนที่ตามมาแยกตัวออกไปทันที อย่างน้อยก็ห้ามให้เย่เทียนหยู่ออกไปจากที่นี่ได้เด็ดขาดท้ายที่สุดแล้วเย่เทียนหยู่คนนี้น่าจะเป็น เย่เสี่ยวเทียนที่เขากำลังมองหา สำหรับเย่เทียนหยู่ เขาไม่เคยเห็นเขามาก่อน แต่เขามีรูปถ่ายอยู่ในมือแล้ว ดังนั้นเขาจึงจำเขาได้
การเคลื่อนไหวของราชาปีศาจเร็วราวกับสายฟ้าหยางผั่วจวินเองก็พุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็วพอกัน ในเวลาเพียงชั่วครู่ เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อป้องกันตำแหน่งที่เขาจะพุ่งไปหาเย่เทียนหยู่เอาไว้ทันทีในขณะเดียวกัน เขาก็เริ่มหมุนเวียนพลังของวิชาชิงหลงภายในร่างกายอย่างรวดเร็ว และชกหมัดขวาออกไปเต็มแรงนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งมากขนาดนี้ มันทำให้เขารู้สึกว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขาน่ากลัวยิ่งกว่าถังวั่นหลี่ที่เขาฝึกด้วยเสียอีกความเยือกเย็นแวบขึ้นมาในดวงตาของราชาปีศาจและเขาก็โบกมือขวา และพลังอันเย็นชาและน่าสะพรึงกลัวก็พัดออกไปพลังอันทรงพลังของคนทั้งสองถึงกับทำให้ผู้คนรอบตัวพวกเขารู้สึกถึงการกดขี่ที่รุนแรง และพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะถอยกลับไปบูม!กองกำลังทั้งสองปะทะกันอย่างหนักพลังงานอันทรงพลังแผ่ออกไปทุกทิศทุกทางราวกับทะเลที่มีพายุ และปรมาจารย์ที่ตามมาอย่างรวดเร็วก็ใช้ทักษะของตนเพื่อต่อต้านไม่เช่นนั้นฉันเกรงว่าทุกคนจะได้รับบาดเจ็บสาหัสตอนนี้ร่างกายของเย่เทียนหยู่อ่อนแอ และเห็นได้ชัดว่าเขาได้รับผลกระทบอย่างมาก ไม่เพียงแต่เขาจะล่าถอยอย่างควบคุมไม่ได้ แต่ใบหน้าของเขาก็ซีดลงด้วย
ที่แท้แล้วเป้าหมายของเขาไม่ใช่หยางผั่วจวิน แต่เป็นเย่เทียนหยู่ซึ่งอยู่ด้านหลังหยางผั่วจวิน“อย่านะ!”หยางผั่วจวินร้อนใจมาก สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที เขาหยุดพลังที่เขาใช้พุ่งไปข้างหน้า ก่อนจะพลิกตัวกลับไปทางเย่เทียนหยู่ทันที แม้จะช้ากว่าราชาปีศาจก็ตามแต่เพราะการเปลี่ยนพลังภายในอย่างกะทันหัน ทำให้พลังตีกลับ และความเร็วของเขาช้าลงแต่เมื่อเขาพยายามอย่างดีที่สุด และในที่สุดก็สามารถปกป้องเย่เทียนหยู่ได้จู่ๆ การเคลื่อนไหวของราชาปีศาจก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง และเขาก็ชี้ไปที่หยางผั่วจวินในขณะนี้ ในที่สุด หยางผั่วจวินก็เข้าใจแล้วว่าตั้งแต่ต้นจนจบ เป้าหมายของราชาปีศาจคือตัวเขาเอง และนายน้อยของเขาเป็นเพียงสิ่งปกปิดแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาถูกหลอก แต่ หยางผั่วจวินก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย ทักทายมันด้วยกำลังทั้งหมดที่มี และใช้พลังอันน่าสะพรึงกลัวของเขาเพื่อสกัดกั้นกริชแต่มันก็ไม่สามารถหยุดฝ่ามืออีกข้างของราชาปีศาจซึ่งถูกพิมพ์ลงบนหน้าอกของ หยางผั่วจวินหยางผั่วจวินส่งเสียงฮึอย่างเลือดเย็น เขาพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับว่าวที่หลุดออกจากเชือก และไปหยุดอยู่หน้าเย่เทียนหยู่ทันทีหยางผั่วจวินตั้งใจทำแบบ
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของหยางผั่วจวินทำให้ทุกคนตกใจ ทุกคนสับสนสถานการณ์เล็กน้อยนี่มันอะไรกัน!พลังคุ้มคลั่งเหรอ?เย่เทียนหยู่สีหน้าไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก เขากำลังจะเข้าไปหยุดเขา เพราะถึงยังไงเป้าหมายของคู่ต่อสู้คราวนี้ก็คือเขา แต่ไม่คิดเลยว่าหยางผั่วจวินจะดันใช้พลังคุ้มคลั่งขึ้นมาแทนเมื่อปลดปล่อยพลังคุ้มคลั่งแล้ว ก็ไม่มีทางหยุดเขาได้อีก ทำได้เพียงปล่อยให้เขาจบการโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวนี้ปกติแล้ว พลังคุ้มคลั่งจะส่งผลเสียต่อร่างกายเป็นอย่างมาก ไม่เพียงแต่ห้ามปล่อยพลังไปอีกหลายวันแต่มันจะเซาะทำลายรากฐานแห่งพลังของผู้ฝึกฝนตนเองและกระทบต่อความสำเร็จของเขาเองสิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือสถานการณ์ของหยางผั่วจวินไม่ปกติเลย มองดูดวงตาสีแดงของเขา สามารถบอกได้เลยว่า เขาไม่สามารถปลดปล่อยพลังคุ้มคลั่งได้เหมือนปกติการบังคับใช้ดังกล่าวจะไม่เพียงแต่สร้างความเสียหายให้กับรากฐานของผู้ฝึกฝนเท่านั้น แต่ยังอาจถึงขั้นฆ่าเขาได้อีกด้วยหยางผั่วจวินเองก็ควรรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดีนี่หยางผั่วจวินคิดจะเสี่ยงชีวิตเพื่อเขาจริง ๆ เหรอแม้ว่าเขาจะรู้ทั้งหมดนี้ แต่เย่เทียนหยู่ก็ไม่มีพลังที่จะหยุดมัน หากเ
หมัดนี้เกือบจะฆ่าเขาแล้ว แม้ว่าเขาจะเห็นว่าคู่ต่อสู้จะได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอนหากเขาใช้หมัดนี้ แต่ตอนนี้เขาก็เสร็จแล้วหรือว่าราชาปีศาจอย่างข้า จะต้องมาจบชีวิจตอยู่ที่นี่อย่างนั้นเหรอ?ไม่มีเวลาให้เขาได้คิดมากไปกว่านี้ ตัวเขาก็สลบไปทันทีกลุ่มคนที่มาด้วยกันกับคนต่างแตกตื่นราวกับปลากระโดดบ่อโดยเฉพาะพลังของหยางผั่วจวินที่มุ่งเป้าไปที่พวกเขา เดิมพวกเขาก็เคยได้พบกับพลังอันน่าสะพรึงกลัวของเย่เทียนหยู่ไปแล้วพวกเขาต่างพากันกรีดร้องและกระโดดหนีตายส่วนจอมยุทธ์ที่ค่อนข้างอ่อนแอกว่าสามคนตายทันทีสมาชิกพรรคปีศาจอีกสองคนได้รับบาดเจ็บสาหัสและสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ พวกเขาพยายามพยุงร่างกายของตัวเองและรีบตะโกน: “ท่านราชาปีศาจ!”ในขณะเดียวกัน เขาก็รีบเดินกลับไปและในที่สุดก็พบราชาปีศาจ เมื่อเขาเห็นราชาปีศาจล้มลงกับพื้น เขาก็คิดว่าเขาตายแล้วสีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็ค้นพบว่าราชาปีศาจยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นพวกเขาจึงจับราชาปีศาจทันทีและหนีไปอย่างรวดเร็วพวกเขาไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อไปอีกแม้แต่วินาทีเดียวเพราะชายหนุ่มตรงหน้าน่ากลัวจริง ๆ ด้วบพลังอันน้อยนิดของพ
“พ่อคะ หรือว่าพ่อไม่เคยสนใจอนาคตของหนูเลยอย่างนั้นเหรอคะ ถึงได้บังคับหนูแบบนี้?” สวี่เจียเจียกล่าวทั้งน้ำตา พร้อมกับจ้องไปทางพ่อด้วยความโกรธสีหน้าพ่อตระกูลสวี่ดูไม่พอใจมากนัก แต่นี่คือความหมายของครอบครัว เขาทำไปก็เพื่อครอบครัว เพราะไม่อย่างนั้น ผลที่จะตามมาจากการรุกรานของตระกูลซุนคงจะน่ากลัวมาก ๆ เขาจึงพูดอย่างจำใจว่า “พ่อไม่ได้บังคับลูก แต่คุณชายซุนเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับลูก”“ใช่แล้ว เจียเจีย คุณชายซุนทั้งหล่อเหลาและมีความสามารถ สาว ๆ จากตระกูลใหญ่ในเมืองตะวันออกมากมายอยากแต่งงานกับเขา แต่ก็ไม่มีโอกาส เธออย่าไปหลงเชื่อคนไร้ค่าแบบนั้นเอาได้ล่ะ” สวี่อี้พูดเสริมขึ้นทันที“นั่นสิ เจียเจีย ตระกูลหลินเป็นเพียงตระกูลเล็ก ๆ หลินจื่อตงก็ยิ่งเป็นแค่ขยะ หากเธอต้องไปอยู่กับมัน ชาตินี้คงไม่มีวันได้เห็นแสงสว่างแน่”สวี่กวงเองก็รีบพูดขึ้นมาด้วยเช่นกันแต่สวี่เจียเจียกลับส่ายหัว แล้วพูดออกไปว่า “ฉันไม่สน ฉันแค่ชอบพี่ตง ฉันต้องการแต่งงานกับเขา!”เย่เทียนหยู่เองก็แอบรู้สึกประหลาดใจ คิดไม่ถึงเลยว่า หลินจื่อตง จะโชคดีขนาดนี้ สามารถทำให้หญิงสาวที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้หลงใหลในตัวเองได้หลินหว่า
หูของเย่เทียนหยู่ค่อนข้างไวต่อเสียง เพิ่งจะเดินเข้ามาที่ประตูห้องโถง ก็ได้ยินคำพูดของคุณแม่ตระกูลซุนพูดขึ้นทันที ดังนั้นเขาจึงพูดออกมาดัง ๆ จากประตูว่าพวกเขามีความเห็นต่างทันทีที่พวกเขาพูดจบ ไม่นานก็เดินตรงเข้ามาทุกคนต่างก็ตกใจเล็กน้อย ในช่วงเวลาแบบนี้ใครกันจะกล้าพูดจาไร้สาระ หรือกล้าคัดค้านบ้าง เพราะเหตุนี้จึงทำให้ทุกคนต่างก็หันไปมองพร้อมกัน และเห็นว่ามีคนสามคนยืนอยู่ตรงประตูโดยเฉพาะสวี่เจียเจีย ทันทีที่เธอเห็น เธอก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้อีกต่อไป เธอลุกขึ้นยืนในทันที และตะโกนด้วยความตื่นเต้นออกไปว่า “พี่ตง!”ทันทีที่สวี่กวนเห็นคนที่เดินเข้ามา เขาก็รู้สึกโกรธขึ้น สีหน้าดูซีดเซียว เขาคิดไม่ถึงเลยว่า หลินจื่อตงจะกล้าบุกเข้ามาในบ้านตระกูลสวี่เพื่อแย่งคนจริง ๆนี่เท่ากับว่าเขาไม่สนใจคำขู่ของตนโดยสิ้นเชิง ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยสักนิด จนแทบจะทำให้เขาหมดความอดทนแต่ในขณะเดียวกัน น้องชายของพ่อตระกูลสวี่ สวี่อี้ก็รู้สึกโกรธมาก แล้วพูดอย่างเย็นชา“พวกแกเป็นใครกัน ถึงกล้าบุกเข้ามาพูดจาไร้สาระในบ้านตระกูลสวี่ของฉันแบบนี้?”“อารองครับ มันก็คือคางคกที่เพ้อฝันอยากกินเนื้อหงส์ หลินจ
ตระกูลสวี่ก็ถือว่าพอมีอิทธิพลอยู่จริง ๆ แต่ถ้าหากเทียบกับสี่ตระกูลใหญ่แล้ว ความแตกต่างนั้นก็ค่อนข้างจะห่างชั้นอยู่พอสมควรหลายคนในตระกูลสวี่ โดยเฉพาะน้องชายของพ่อตระกูลสวี่ สวี่อี้ และลูกชายของเขา สวี่กวง ต่างก็มีความปรารถนาที่จะเข้าใกล้ตระกูลซุน เพียงเท่านี้ ก็จะทำให้อิทธิพลของตระกูลเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และพวกเขาเองก็จะได้รับประโยชน์อย่างมากเช่นกันเพียงแต่สีหน้าของคุณแม่ตระกูลสวี่ดูไม่ค่อยดีนัก เพราะเธอรู้ว่าลูกสาวตนชอบหลินจื่อตง ครั้งที่แล้วก็เป็นเธอที่แอบปล่อยสวี่เจียเจียไปอย่างลับ ๆ เพื่อให้เธอได้ไปหาหลินจื่อตงที่เมืองเทียนไห่แม้ว่าพ่อตระกูลสวี่จะไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่เพื่อครอบครัวแล้ว เขาจำเป็นต้องยอมรับสิ่งเหล่านี้สวี่เจียเจียก้มหน้า และกดตัวอักษรบนหน้าจอโทรศัพท์อย่างไม่หยุดหย่อน เธอกำลังส่งข้อความหาหลินจื่อตงแต่หลังจากที่ส่งข้อความไปหลายข้อความ หลินจื่อตงก็ยังไม่ตอบเธอเลยสักข้อความ อีกทั้ง ตอนนี้การสนทนาระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ใกล้จะจบลงแล้ว เขากลับยังไม่ปรากฏตัวสิ่งนี่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจมากนักแม้เธอจะรู้ว่าครอบครัวของหลินจื่อตงไม่ได้มีความสามารถ แทบจะไม่มีวิธีเลยด
เมื่อคุณแม่ตระกูลหลินได้ยินเสียง ก็ตกใจขึ้นมาทันทีพอหันไปมองก็เห็นว่าเย่เทียนหยู่กำลังเดินมา สีหน้าดูตื่นตระหนกเล็กน้อย และพูดติดอ่างขึ้นว่า “เทียนหยู่ เธอมาแล้วเหรอ ฉะ ฉันก็พูดมั่ว ๆ ไปอย่างั้นแหละ เธออย่าเก็บมาใส่ใจเลยนะ”“ฮึ ๆ!”เย่เทียนหยู่หัวเราะฮึ ๆ ออกมา ครั้งนี้เขาเปลี่ยนเป็นรถอีกคัน บางทีอาจเป็นเพราะเหตุนี้ คุณแม่ตระกูลหลินจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นล่ะมั้งแต่เขาก็ขี้เกียจที่จะสนใจ และพูดอย่างเฉยเมยไปว่า “หว่านหรู จื่อตง รีบขึ้นรถเถอะ”เมื่อหลินจื่อตงและหลินหว่านหรูได้ยินแบบนั้น ก็รีบเดินไปที่รถเพื่อเตรียมขึ้นรถในทันที“จื่อตง นายมาขับรถ” เย่เทียนหยู่หยิบกุญแจรถโยนให้กับหลินจื่อตงทันทีหลินจื่อตงพยักหน้า แล้วถือกุญแจเดินขึ้นรถไปเขาหวังเอาไว้อยู่แล้วว่าจะได้เป็นคนขับ แบบนั้นเขาก็จะสามารถเพิ่มความเร็วได้ดั่งใจ เพราะเขาเป็นคนที่ชื่นชอบการแข่งรถมาก และทักษะการขับขี่ของเขาก็ถือว่าไม่เลวเลยทีเดียวเมื่อเทียบกับเขาแล้ว พี่เขยจะต้องขับรถได้แย่มากแน่นอนคุณแม่ตระกูลหลินเดินตรงเข้าไป พร้อมกับเปิดประตูรถ เพื่อที่จะขึ้นไปด้วย เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ในฐานะผู้อาวุโส เธอรู้สึกว่า ยังไ
หม่าจวิ้นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและรีบพูดทันทีว่า “สภาพร่างกายของผมยอดเยี่ยมมาแต่เด็ก ผมไม่จำเป็นต้องฝึกหรอกครับ”“ผมบอกว่าต้องก็ต้อง จะไปมั้ย” เย่เทียนหยู่ถาม“ไปครับ!”หม่าจวิ้นจะไม่คว้าโอกาสแบบนี้เอาไว้ได้ยังไง เขาจึงตอบกลับทันทีเย่เทียนหยู่แจ้งหมายเลขโทรศัพท์และชื่อของหยางผั่วจวินให้เขาทันที จากนั้นเขาก็โทรหาหยางผั่วจวินและเล่าความเป็นมาให้เขาฟังแม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถติดตามราชามังกร แต่เขาก็เป็นได้เป็นลูกกระจ๊อกคนหนึ่งแล้ว ต่อไปในอนาคตเขายังมีโอกาสอีกมากใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มกับความตื่นเต้นอันไม่อาจควบคุมเมื่อหลิวเมิ่งเห็นว่าเย่เทียนหยู่คุยกำลังว่าง่าย เธอก็พูดทันที “พี่เขย เรื่องพี่สาว...”“ผมพูดไปแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรอีก”เย่เทียนหยู่ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ดึกแล้ว ผมจะไปพักผ่อน ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็รีบกลับไปเถอะ” หลิวเมิ่งทำอะไรไม่ถูก หมายความว่าไงถ้าไม่มีอะไรแล้ว เธอก็พูดอยู่ตลอดว่ามีเรื่องนี่ แต่เขาเองที่ไม่ยอมฟังดูเหมือนคราวนี้พี่เขยตั้งใจจะออกจากตระกูลหลินอย่างแน่วแน่ แล้วลูกพี่ลูกน้องของเธอจะทำยังไงดีภายใต้ความสิ้นหวัง หลิวเมิ่งจากไปพร้อมกับหม่าจวิ้น หลังจากก
หลังจากวางสาย เย่เทียนหยู่ก็เดินทางไปยังบ้านพักของตระกูลหยางและแจ้งให้หยางเฉียนเฉียนทราบด้วยตัวเองว่าปัญหาแก้ไขแล้ว หรือให้พูดตามตรงก็คือ เขาไม่อยากทำให้เธอต้องเสียใจวินาทีแรกที่หยางเฉียนเฉียนได้ยิน เธอก็ยินยอมรับปากเย่เทียนหยู่ สำหรับเธอขอแค่พี่เย่มีความสุขเธอก็มีความสุขต่อมาแม้เธอจะผิดหวังอยู่บ้าง ที่สุดท้ายเธอไม่ได้ลงเอยกับพี่เย่ แต่อย่างน้อยเธอก็ได้จัดงานแต่งงานที่สมบูรณ์แบบกับเขา และยังได้รับใบทะเบียนสมรสกับเขาด้วยหยางต้าฝูดูหดหู่มากกว่า เขาได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่นดูเหมือนว่า ความมั่งคั่งมหาศาลนั่น จะไม่ใช่ของตระกูลหยางของพวกเขาหลังจากจัดการเรื่องนี้แล้ว เย่เทียนหยู่ก็ขับรถกลับไปที่วิลล่าสกายพาเลซหมายเลขหนึ่งแต่ทันทีที่เขามาถึงหน้าประตู เขาก็พบแขกที่ไม่ได้รับเชิญสองคนถูกเขาลงโทษไปแล้ว เจ้าโง่นั่นก็ไม่ยอมแพ้แถมยังตามเขามาถึงที่นี่ ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาคงไม่ได้โง่ขนาดนั้นหรอกใช่มั้ย!เดี๋ยวก่อน หลิวเมิ่งก็อยู่ที่นี่ด้วย แม้ว่าจะน่ารำคาญเล็กน้อย แต่เธอกับหว่านหรูก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันพวกเขาทั้งสองเห็นเย่เทียนหยู่แล้วรีบรุดหน้ามาทันที
ใบหน้าของหลินหว่านหรูแดงระเรื่อขึ้นมาทันทีเล็กน้อย เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน เธอรู้สึกถึงความปรารถนาที่อธิบายไม่ได้ในใจ“เฮ้ คุณบอกว่าคุณต้องการมันมากใช่ไหม” เย่เทียนหยู่พูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่ดี เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากแก้ไขปัญหานี้ไม่อย่างนั้น เขารู้สึกจริง ๆ ว่าเขาเป็นหนี้หยางเฉียนเฉียนมากจนเขาไม่รู้ว่าจะเผชิญมันยังไง ในอนาคต“อะไรนะ ฉันจะมีอารมณ์คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ยังไง” ในเวลานี้ หลินหว่านหรูรู้สึกเหนื่อยมากเมื่อเธอคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น“เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้น ตระกูลสวี่มาที่นี่หรือเปล่า” เย่เทียนหยู่ถาม ปัจจุบัน ตระกูลหลินควรจะมีเพียงธุรกิจของ หลินจื่อตงเท่านั้น“นั่นไม่เป็นความจริง แต่ตระกูลสวี่และตระกูลซุนตกลงกันว่าพ่อแม่ทั้งสองจะหมั้นกันในวันพรุ่งนี้ เราจะรอจนกว่าจะเลือกวันอันเป็นมงคลอื่นก่อนจึงจะจัดงานแต่งงานอย่างเป็นทางการ”“แล้วจื่อตงก็เริ่มวิตกกังวล พรุ่งนี้เขาต้องไปเยี่ยมตระกูลสวี่เขาบอกว่าแม้ว่าเขาจะตาย เขาก็จะไม่ปล่อยให้สวี่เจียเจียหมั้นหมายกับตระกูลซุนเลย” หลินหว่านหรูกล่าวอย่างช่วยไม่ได้ในความเป็นจริง เขารู้สึกว่าทั้งสองฝ่ายเพิ่งหมั้นกันและ
หลินหว่านหรูขมวดคิ้วทันที มาจนถึงตอนนี้แล้วทำไมแม่เธอยังไม่ได้สติอีก ถ้าแม่เธอยังเป็นอยู่แบบนี้ ต่อให้เย่เทียนหยู่กลับมา จะช้าเร็วก็คงเกิดปัญหาอยู่ดีเมื่อแม่ตระกูลหลินเห็นหน้าตาของลูกสาว เธอก็รำคาญทันที “สายตาอะไรของลูกฮะ หรือแกจะทนดูน้องชายตัวเองตายไปทั้งแบบนี้รึไง”คุณปู่ตระกูลหลินเองก็รีบ “หว่านหรู ไม่ว่ายังไงก็ น้องก็คอยสนับสนุนหลานมาโดยตลอด หลานต้องช่วยเขานะ”“ใช่ หว่านหรู ลูกต้องช่วยจื่อตงนะ” หลินหงรีบพูดเสริมหลินจื่อตงเปิดปาก เขาไม่ต้องการรบกวนพี่สาว เพราะมีหลายเรื่องเกิดขึ้นในช่วงนี้ แถมความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลกับพี่เขยก็จบลงไปแล้วแต่เขาไม่อยากเสียสวี่เจียเจียไปเลยจริง ๆเมื่อมองดูสายตาของคนในตระกูล หลินหว่านหรูรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่งและพูดว่า “คิดว่าหนูจะไม่ช่วยจื่อตงเหรอคะ”คุณปู่ตระกูลหลินดูไม่ค่อยดีนัก แต่หลินจื่อตงก็พูดทันที “พี่ อย่าฟังคุณปู่กับทุกคนเลยครับ ผมเชื่อพี่อยู่แล้ว ถ้าพี่ไม่สะดวกจริง ๆ ผมจะไปเองครับ”“นายก็ยังไม่เชื่อพี่อยู่ดี”หลินหว่านหรูโกรธ เธอหันหลังกลับและเดินกลับห้องด้วยความโมโหคุณปู่ตระกูลหลินและคนอื่นๆ ที่ถูกทิ้งไว้ มองหน้ากันอย่างไม่เช
“แต่เธอจะมาที่นี่เร็วๆ นี้”“โอเค ถ้างั้นผมจะรอ”ตอนนี้ ขอแค่แม่ของเขาสบายดีแล้ว เย่เทียนหยู่ก็รู้สึกโล่งใจมากขึ้น แต่เขากังวลว่าตอนนี้แม่ของเขาเป็นอิสระแล้วจริง ๆ หรือเปล่า“ผมขอยืนยันอีกที พวกคุณไม่ขอให้ผมจดทะเบียนกับหยางเฉียนเฉียนแล้วใช่มั้ย” เย่เทียนหยู่ถามย้ำ“ใช่!”“โอเค ถ้างั้นผมไปละ!”เย่เทียนหยู่จากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ แม้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเขาจะมีเสน่ห์มากและดูเหมือนเธอจะไม่ได้ต่อต้านการการลุกล้ำของเขาเลยด้วยซ้ำจูเก่อหลิวหลีตกอยู่ในอาการมึนงง นี่เขา ออกไปแล้วเหรอตัวเธอมีเสน่ห์ไม่พอเลยหรือไงนี่เป็นครั้งแรกที่เธอสงสัยในความสวยของตัวเอง!เธอรู้สึกมาโดยตลอดว่าถ้าเธอเต็มใจ ก็คงไม่มีใครต้านทานเสน่ห์ของเธอได้ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น ท่านผู้หญิงของเธอโทรมา“ท่านผู้หญิง ฉันขอโทษ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน” จูเก่อหลิวหลีรับสายและพูดทันที“ไม่เป็นไร!”“ฉันเพิ่งรู้ว่าเทียนหยู่ได้รับพลังลมปราณซวนหมิงของหยางเฉียนเฉียนมาแล้ว เพราะงั้นเขาจะอยู่กับหยางเฉียนเฉียนหรือไม่ก็ไม่สำคัญ”ท่านผู้หญิงตอบ“พลังลมปราณซวนหมิงนั่นคืออะไรคะ” จูเก่อหลิวหลีไม่เคยรู้