เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 109
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 110
“ไม่ครับ ผมซื้อเอง”“คุณซื้อมันมาเหรอ รถคันนี้ไม่ถูกเลยนะ”“ก็แพงอยู่นะครับ เดิมทีผมต้องการซื้อคันหนึ่งในราคาประมาณล้านห้าแสนบาท แต่เพราะผมเห็นผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งกำลังถูกรังแกผมก็เลยซื้อมันมาแบบรีบ ๆ ผมเลยจ่ายไปประมาณยี่สิบล้านบาท”“สาวน้อยคนนั้นก็สวยมากใช่ไหมล่ะ”“ใช่ ดวงตาคู่นั้นของเธอเหมือนพูดได้เลยล่ะ มันมีเสน่ห์มาก”“เหอะ ๆ ดีขนาดนั้น ทำไมไม่เอากลับบ้านล่ะ?”“ที่บ้านมีภรรยาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ?”“คุณรู้ด้วยเหรอว่ามีภรรยาแล้ว?”“เย่เทียนหยู่ ฉันจะบอกคุณให้นะ ต่อให้คุณอยากจะหาผู้หญิงน่ะ คุณก็ต้องรอหลังจากเดือนนี้ที่เราหย่ากันไปแล้ว” หลินหว่านหรูพูดด้วยความโกรธเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในใจเธอ เธอรู้สึกอยู่เสมอว่าเขาไม่ดีพอสำหรับเธอ แต่การได้อยู่กับเขาทำให้เธอรู้สึกสบายใจและผ่อนคลายอย่างอธิบายไม่ถูก และเธอไม่ชอบให้เขาไปเที่ยวกับผู้หญิงคนอื่น“แค่หนึ่งเดือนเอง มันเร็วมาก ผมเตรียมตัวล่วงหน้าหน่อย ถึงตอนนั้นจะได้เริ่มต้นใหม่ได้อย่างรวดเร็ว”“ให้ตายเถอะ นายยังคิดจะเริ่มใหม่ทันทีอีกเหรอ เชื่อไหมว่าฉันจะตัดตอนนายก่อน!”หลินหว่านหรูโกรธมาก“อย่านะครับ ผมไม่เริ่มใหม่แล้ว!”เ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 111
เย่เทียนหยู่ยักไหล่เงียบ ๆ เขาขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจหญิงวัยกลางคนตรงหน้า แล้วหันหลังกลับแล้วเดินจากไปเมื่อหลิวอวิ๋นซิ่วเห็นแบบนั้น เธอก็โกรธมากและต้องการหยุดเขาเอาไว้เพื่อดุด่าหลินหว่านหรูพูดอย่างร้อนใจ “แม่ หยุดกรีดร้องได้แล้ว เย่เทียนหยู่ซื้อมันมาด้วยเงินของเขาเองจริง ๆ ค่ะ ไม่ใช่จากหนู”“ไร้สาระ คนบ้านนอกที่ลงมาจากภูเขาแบบเขาจะหาเงินล้านมาได้ยังไง”“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่เขาซื้อมันเอง” หลินหว่านหรูกล่าว“พอแล้ว ลูกคิดว่าแม่เป็นเด็กหรือไง ยังคิดมาหลอกแม่อีก?”“ตอนนี้ลูกกำลังคิดอะไรอยู่? ตอนแรกก็ไม่เต็มใจหย่า พอมาตอนนี้ยังให้เงินเขามากมาย หรือนี่ลูกมีความลับอะไรกับเขาเหรอ?”“ไม่มีหรอกค่ะ แม่คิดมากเกินไปแล้ว”“แบบนั้นก็ดีแล้ว เย่เทียนหยู่คนนี้ไร้ยางอายจริง ๆ เป็นผู้ชายแท้ ๆ ทำไมถึงได้ไร้ยางอายขนาดนี้ก็ไม่รู้”“หว่านหรู อย่าโทษแม่ที่เตือนนะ ผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์มาก เขาไม่ใช่สุภาพบุรุษเหมือนนายน้อยหลิวคนที่ไว้ใจได้และซื่อสัตย์ ลูกต้องระวังตัวเอาไว้นะ”หลิวอวิ๋นซิ่วเตือน“อือ หนูจะระวังค่ะ”“ดีมาก ปกติลูกก็คุยกับนายน้อยหลิวให้มาก ๆ นะ คนดีอย่างนายน้อยหลิวที่ทั้งซื่อสัตย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 112
ในตอนนั้นเอง เขาเหลือบมองนามบัตรของอีกฝ่ายและจำหมายเลขได้อย่างรวดเร็ว“สวัสดี!”“พี่ พี่เย่ ได้โปรดช่วยผมหน่อยได้ไหม” เสียงขอร้องดังมาจากอีกด้านหนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง นอกเหนือจากนั้น เขายังได้ยินเสียงแผ่ว ๆ แทรกเข้ามาอีกด้วย“ฉันให้เวลาเธอเตรียมตัวหลายวัน แต่เธอก็ยังหาเงินห้าแสนบาทมาไม่ได้ กล้าดียังไงมาขอให้ฉันช่วยแม่ของเธอ”“ฉันขอบอกคุณตามตรง ว่าถ้าไม่เริ่มผ่าตัดภายในครึ่งชั่วโมงแม่ของเธอจะต้องตายอย่างแน่นอน”“ถ้าหาเงินไม่ได้จริง ๆ ให้แม่ของเธอออกจากโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด จะตายก็ไปตายข้างนอก อย่าให้คนมาหาว่าฝีมือการแพทย์ของเราไม่ได้เรื่อง”เย่เทียนหยู่รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเร่งด่วนและถามทันที “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”“แม่ของฉันป่วยหนักต้องเข้ารับการผ่าตัดทันที แต่ฉันมีเงินไม่พอค่ะ ได้โปรดช่วยฉันด้วยเถอะนะคะ ต่อไปฉันจะไปเป็นคนรับใช้คุณเองค่ะ”เฉินเข่อซินไม่มีทางเลือกนอกจากยืมทุกทางเท่าที่เธอทำได้ เธอไม่รู้จักคนรวยคนอื่นเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนเดียวที่ดูเหมือนจะช่วยเธอได้คือพี่เย่ เจ้าพ่อท้องถิ่นที่เธอเพิ่งพบในวันนี้“ไม่ต้องกังวล คุณอยู่ที่โรงพยาบาลไหน ให้พวกเขาทำการผ่าตัดก่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 113
“ดูสิ ผมบอกแล้วว่ามันไม่น่าเชื่อถือ” ดร.หม่ามองด้วยสายตาเป็นเชิงว่าไปตามที่เขาคาดไว้“ไม่ เป็นไปไม่ได้หรอก”เฉินเข่อซินหน้าซีด จากนั้นหันกลับมาและคุกเข่าต่อหน้าดร.หม่าและวิงวอน “ดร.หม่า ได้โปรดช่วยทำการผ่าตัดแม่ของฉันก่อนเถอะนะคะ”“ไม่ต้องกังวล ต่อให้พี่เย่ไม่มา ฉันก็จะหาเงินมาใช้คืนให้แน่นอนค่ะ”จากนั้นเขาก็หันไปมองพยาบาลคนอื่น ๆ ที่อยู่ตรงนั้น “ได้โปรด ได้โปรดเถอะนะคะ....”ในที่แห่งนี้ พยาบาลคนหนึ่งรู้สึกสะเทือนใจและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เราจะระดมเงินได้หรือเปล่าคะ ถ้าอย่างนั้น ดร.หม่าจะช่วยทำการผ่าตัดให้เธอก่อนได้หรือเปล่า”“หลิวอิ๋งอิ๋งเธออยากเป็นคนดีมากนักเหรอ? ก็ได้ งั้นเธอก็เอาเงินสองแสนห้าออกมาสิ แล้วผมจะทำการผ่าตัดเธอก่อน แล้วผมจะเก็บส่วนที่เหลือทีหลัง” ดร.หม่าพูดด้วยความโกรธหลิวอิ๋งอิ๋งเผยสีหน้าอึดอัด เธอเพิ่งเริ่มฝึกงานเป็นพยาบาล และครอบครัวของเธอมีเงินไม่มาก เธอจะหาเงินมารวมกันได้มากขนาดนี้ได้ยังไงมากที่สุดสำหรับเธอก็คือสามหมื่นบาท แต่เธอก็ทนไม่ได้อีกต่อไปแล้วพูดว่า “แต่โรงพยาบาลของเราอยู่มาก็เพื่อช่วยชีวิตและรักษาผู้บาดเจ็บ ดังนั้น เราจึงไม่สามารถเพิกเฉยต่อสถานการ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 114
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ประกาศออกไป ทุกคนก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเฉินเข่อซินมองไปที่เย่เทียนหยู่ด้วยสายตาว่างเปล่าพี่เย่หมายถึงอะไรในเรื่องนี้?เย่เทียนหยู่เมินพวกเขา เขาก้าวไปข้างหน้าและเปิดผ้าสีขาวที่เพิ่งคลุมไว้ เข็มเงินปรากฏขึ้นในมือของเขา และบินเข้าไปหาแม่ของเฉินเข่อซินด้วยความเร็วที่แทบจะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่าดร.หม่าตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยความโกรธ “เจ้าหนู แกกำลังทำอะไรอยู่ คนตายไปแล้ว แกจะมาแทงคนตายมั่วซั่วแบบนี้ไม่ได้!”ในเวลานี้ พลังชีวิตแม่ของเฉินเข่อซินเกือบจะหมดสิ้นไปแล้ว และเย่เทียนหยู่ก็ไม่มีเวลาให้สนใจพวกเขา เขามุ่งความสนใจไปที่การหมุนเวียนชี่แท้ และไหลเข้าสู่ร่างกายของแม่ของเฉินผ่านเข็มเงินปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในร่างกายของมนุษย์ หลายปัญหาเกิดจากการอุดตันของเส้นชีพจร หรือความเสียหายจากการติดเชื้อไวรัสและแบคทีเรียสิ่งเหล่านี้สามารถกำจัดและฟื้นฟูได้โดยการใช้ชี่แท้โดยเฉพาะถ้าได้ใช้เก้าเข็มนภาธรณี ซึ่งสามารถฟื้นฟูเนื้อและกระดูกของมนุษย์ได้ มีความสามารถในการซ่อมแซมเหนือจินตนาการของมนุษย์ แต่คนที่จะใช้งานมันได้ก็ต้องมีทักษาะสูงเช่นกันโดยเฉพาะข้อกำหนดถึงคุณส
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 115
“ยอดมากเลย ดีจังเลยนะ แม่รอดแล้ว!” เฉินเข่อซินรู้สึกตื่นเต้นทันทีในขณะนี้ เธอทั้งเศร้าและมีความสุขมากในเวลาเดียวกัน ความเสียใจมหาศาลเมื่อครู่ แต่ตอนนี้กลับตื่นเต้นมากจนแทบจะเป็นลมโชคดีที่เย่เทียนหยู่อยู่ใกล้ ๆ และตบหลังเธออย่างรวดเร็วเพื่อช่วยให้เธอสงบลง“เหอะ ๆ เฉินเข่อซิน ฉันเกรงว่าแกจะมีความสุขเร็วเกินไป!”ในเวลานี้เองที่จู่ ๆ ดร.หม่าก็หัวเราะเยาะเฉินเข่อซินตกตะลึงและรีบถาม “ดร.หม่า คุณหมายถึงอะไร”“หมายความว่ายังไงน่ะเหรอ แกคิดว่าแม่แกฟื้นขึ้นมาแล้วจริง ๆ หรือไง?”“ไม่คิดหน่อยเลยเหรอ ว่าเด็กหนุ่มจะช่วยคนตายได้ยังไง ถ้าเขาเก่งขนาดนั้น เขาคงจะโด่งดังไปทั่วโลกแล้ว แต่เขากลับเป็นแค่คนธรรมดาไร้ชื่อไร้เสียง”“ฉันจะบอกแกให้นะ ว่าเขาแค่อยากเอาชนะฉันและหลอกลวงแก ไม่อย่างนั้นทำไมแม่ของแกถึงยังไม่ขยับ!”ทันทีที่คำพูดจบลง ทุกคนก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลเมื่อสักครู่นี้พวกเขาเกือบจะถูกหลอกกันs,fสีหน้าของเฉินเข่อซินเปลี่ยนไปอีกครั้ง แม้ว่าเธอจะคิดว่าเย่เทียนหยู่เป็นคนดี แต่คำพูดของดร.หม่าก็ไม่สมเหตุสมผลแต่ในขณะนี้ เฉินหมิ่น แม่ของเฉินเข่อซิน ขยับนิ้วของเธอบนเตียงผู้ป่วยดร.หม่าบั
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 116
“คุณน้า คุณหมายถึงอะไรครับ” เย่เทียนหยู่ก็รู้สึกถึงความคุ้นเคยที่อธิบายไม่ถูกเช่นกัน แต่เขากลับจำไม่ได้“น้าจำผิดน่ะจ๊ะ คุณคล้ายกับเด็กที่น้ารับเลี้ยงตอนเด็ก ๆ มาก เพียงแต่ว่าเขาหายตัวไปหลังเหตุเพลิงไหม้เมื่อสิบแปดปีที่แล้ว”สิบแปดปีที่แล้ว ฉันอายุเจ็ดหรือแปดขวบไม่ใช่หรือ เป็นช่วงเวลาที่เขาสูญเสียความทรงจำพอดีความแปลกประหลาดที่ไม่สามารถควบคุมได้พุ่งเข้ามาในหัวใจของเขา และเย่เทียนหยู่ก็รู้สึกอยู่เสมอว่ามีบางอย่างที่เขาลืมไปในเวลานี้เองที่ดร.หม่าพูดขึ้นว่า “ไอ้เด็กหนุ่มสกุลเย่ ตอนนี้เธอยังยืนไม่ได้เลยนะ แกไม่ควรจะรีบมาคุกเข่าก้มหัวให้ฉันเพื่อยอมรับความผิดเหรอ?”“ใครบอกว่าเธอยืนไม่ได้”เย่เทียนหยู่สูดลมหายใจเข้า แล้วพูดว่า “คุณน้า โปรดลุกขึ้นมาแสดงให้เขาดูเถอะครับ”เฉินหมิ่นตกตะลึงเล็กน้อย ตอนนี้เธอลุกขึ้นได้เหรอ เธอจำได้ว่าเธอทรมานมากจนขยับตัวไม่ได้ ต่อให้ฝีมือแพทย์ของเขาดีขนาดไหน มันก็คงไม่ได้อัศจรรย์มากขนาดนั้นแต่ผู้มีพระคุณของเธอพูดขนาดนี้แล้ว เธอก็ต้องพยายาม ในไม่ช้าเธอก็พบว่าเธอสามารถยืนขึ้นได้อย่างง่ายดายและเดินได้โดยไม่รู้สึกทรมานอีกต่อไปถึงแม้ฉันจะยังเดินได้เดินเหิน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 117
“พี่เย่ เป็นยังไงบ้าง?”เฉินเข่อซินถามด้วยความกังวลเฉินหมิ่นมองดูเย่เทียนหยู่อย่างประหม่าเมื่อเห็นค่ารักษาพยาบาลที่สูงลิบแบบนี้ เธอก็รู้สึกไม่สบายใจ เดิมทีเธอเสียใจที่กำลังลากลูกสาวของเธอให้ต้องมาลำบากมากพออยู่แล้ว แต่ตอนนี้เธอรู้สึกแย่ลงไปอีก“ไอ้สารเลวคนนี้ อาการเมื่อกี้คุณรักษาไม่ได้เป็นปัญหาที่ทักษะของคุณ แต่บัญชีพวกนี้ โกงจนไม่รู้จะโกงยังไงแล้ว”เย่เทียนหยู่พูดด้วยความโกรธ ประกอบกับการที่ก่อนหน้านี้เขาปฏิเสธการรักษาชีวติคนไข้ บุคคลแบบนี้จะมีคุณสมบัติเป็นแพทย์ได้ยังไง และถึงขั้นดำรงตำแหน่งรองผู้อำนวยการได้ด้วย“ในบิลมีค่าใช้จ่ายเกินเหรอคะ?” เฉินเข่อซินถามอย่างร้อนใจ“ใช่ มีการฉ้อโกงและสั่งยาแบบต่าง ๆ ที่ดูจากชื่อแล้ว ส่วนมากไม่จำเป็นต้องใช้กับแม่ของเธอเลยสักนิด”เย่เทียนหยูพูดอย่างเย็นชา ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ดร.หม่าเมื่อหม่าจวินได้ยินแบบนั้น เขาเกิดความกังวลทันทีและพูดด้วยความโกรธ “ไร้สาระ ยาเหล่านี้ล้วนใช้เพื่อช่วยเฉินหมิ่น ไม่มีการสั่งยาสุ่มสี่สุ่มห้าบ้า ๆ นั่นหรอก”“จะบอกให้นะ ว่าแพทย์ของเราเชี่ยวชาญด้านผลิตภัณฑ์ทางการแพทย์ การประเมินและทวนอาการก็เข้มงวดมาก ถ้าผมไม่
บทล่าสุด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 970
หม่าจวิ้นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและรีบพูดทันทีว่า “สภาพร่างกายของผมยอดเยี่ยมมาแต่เด็ก ผมไม่จำเป็นต้องฝึกหรอกครับ”“ผมบอกว่าต้องก็ต้อง จะไปมั้ย” เย่เทียนหยู่ถาม“ไปครับ!”หม่าจวิ้นจะไม่คว้าโอกาสแบบนี้เอาไว้ได้ยังไง เขาจึงตอบกลับทันทีเย่เทียนหยู่แจ้งหมายเลขโทรศัพท์และชื่อของหยางผั่วจวินให้เขาทันที จากนั้นเขาก็โทรหาหยางผั่วจวินและเล่าความเป็นมาให้เขาฟังแม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถติดตามราชามังกร แต่เขาก็เป็นได้เป็นลูกกระจ๊อกคนหนึ่งแล้ว ต่อไปในอนาคตเขายังมีโอกาสอีกมากใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มกับความตื่นเต้นอันไม่อาจควบคุมเมื่อหลิวเมิ่งเห็นว่าเย่เทียนหยู่คุยกำลังว่าง่าย เธอก็พูดทันที “พี่เขย เรื่องพี่สาว...”“ผมพูดไปแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรอีก”เย่เทียนหยู่ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ดึกแล้ว ผมจะไปพักผ่อน ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็รีบกลับไปเถอะ” หลิวเมิ่งทำอะไรไม่ถูก หมายความว่าไงถ้าไม่มีอะไรแล้ว เธอก็พูดอยู่ตลอดว่ามีเรื่องนี่ แต่เขาเองที่ไม่ยอมฟังดูเหมือนคราวนี้พี่เขยตั้งใจจะออกจากตระกูลหลินอย่างแน่วแน่ แล้วลูกพี่ลูกน้องของเธอจะทำยังไงดีภายใต้ความสิ้นหวัง หลิวเมิ่งจากไปพร้อมกับหม่าจวิ้น หลังจากก
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 969
หลังจากวางสาย เย่เทียนหยู่ก็เดินทางไปยังบ้านพักของตระกูลหยางและแจ้งให้หยางเฉียนเฉียนทราบด้วยตัวเองว่าปัญหาแก้ไขแล้ว หรือให้พูดตามตรงก็คือ เขาไม่อยากทำให้เธอต้องเสียใจวินาทีแรกที่หยางเฉียนเฉียนได้ยิน เธอก็ยินยอมรับปากเย่เทียนหยู่ สำหรับเธอขอแค่พี่เย่มีความสุขเธอก็มีความสุขต่อมาแม้เธอจะผิดหวังอยู่บ้าง ที่สุดท้ายเธอไม่ได้ลงเอยกับพี่เย่ แต่อย่างน้อยเธอก็ได้จัดงานแต่งงานที่สมบูรณ์แบบกับเขา และยังได้รับใบทะเบียนสมรสกับเขาด้วยหยางต้าฝูดูหดหู่มากกว่า เขาได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่นดูเหมือนว่า ความมั่งคั่งมหาศาลนั่น จะไม่ใช่ของตระกูลหยางของพวกเขาหลังจากจัดการเรื่องนี้แล้ว เย่เทียนหยู่ก็ขับรถกลับไปที่วิลล่าสกายพาเลซหมายเลขหนึ่งแต่ทันทีที่เขามาถึงหน้าประตู เขาก็พบแขกที่ไม่ได้รับเชิญสองคนถูกเขาลงโทษไปแล้ว เจ้าโง่นั่นก็ไม่ยอมแพ้แถมยังตามเขามาถึงที่นี่ ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาคงไม่ได้โง่ขนาดนั้นหรอกใช่มั้ย!เดี๋ยวก่อน หลิวเมิ่งก็อยู่ที่นี่ด้วย แม้ว่าจะน่ารำคาญเล็กน้อย แต่เธอกับหว่านหรูก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันพวกเขาทั้งสองเห็นเย่เทียนหยู่แล้วรีบรุดหน้ามาทันที
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 968
ใบหน้าของหลินหว่านหรูแดงระเรื่อขึ้นมาทันทีเล็กน้อย เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน เธอรู้สึกถึงความปรารถนาที่อธิบายไม่ได้ในใจ“เฮ้ คุณบอกว่าคุณต้องการมันมากใช่ไหม” เย่เทียนหยู่พูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่ดี เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากแก้ไขปัญหานี้ไม่อย่างนั้น เขารู้สึกจริง ๆ ว่าเขาเป็นหนี้หยางเฉียนเฉียนมากจนเขาไม่รู้ว่าจะเผชิญมันยังไง ในอนาคต“อะไรนะ ฉันจะมีอารมณ์คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ยังไง” ในเวลานี้ หลินหว่านหรูรู้สึกเหนื่อยมากเมื่อเธอคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น“เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้น ตระกูลสวี่มาที่นี่หรือเปล่า” เย่เทียนหยู่ถาม ปัจจุบัน ตระกูลหลินควรจะมีเพียงธุรกิจของ หลินจื่อตงเท่านั้น“นั่นไม่เป็นความจริง แต่ตระกูลสวี่และตระกูลซุนตกลงกันว่าพ่อแม่ทั้งสองจะหมั้นกันในวันพรุ่งนี้ เราจะรอจนกว่าจะเลือกวันอันเป็นมงคลอื่นก่อนจึงจะจัดงานแต่งงานอย่างเป็นทางการ”“แล้วจื่อตงก็เริ่มวิตกกังวล พรุ่งนี้เขาต้องไปเยี่ยมตระกูลสวี่เขาบอกว่าแม้ว่าเขาจะตาย เขาก็จะไม่ปล่อยให้สวี่เจียเจียหมั้นหมายกับตระกูลซุนเลย” หลินหว่านหรูกล่าวอย่างช่วยไม่ได้ในความเป็นจริง เขารู้สึกว่าทั้งสองฝ่ายเพิ่งหมั้นกันและ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 967
หลินหว่านหรูขมวดคิ้วทันที มาจนถึงตอนนี้แล้วทำไมแม่เธอยังไม่ได้สติอีก ถ้าแม่เธอยังเป็นอยู่แบบนี้ ต่อให้เย่เทียนหยู่กลับมา จะช้าเร็วก็คงเกิดปัญหาอยู่ดีเมื่อแม่ตระกูลหลินเห็นหน้าตาของลูกสาว เธอก็รำคาญทันที “สายตาอะไรของลูกฮะ หรือแกจะทนดูน้องชายตัวเองตายไปทั้งแบบนี้รึไง”คุณปู่ตระกูลหลินเองก็รีบ “หว่านหรู ไม่ว่ายังไงก็ น้องก็คอยสนับสนุนหลานมาโดยตลอด หลานต้องช่วยเขานะ”“ใช่ หว่านหรู ลูกต้องช่วยจื่อตงนะ” หลินหงรีบพูดเสริมหลินจื่อตงเปิดปาก เขาไม่ต้องการรบกวนพี่สาว เพราะมีหลายเรื่องเกิดขึ้นในช่วงนี้ แถมความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลกับพี่เขยก็จบลงไปแล้วแต่เขาไม่อยากเสียสวี่เจียเจียไปเลยจริง ๆเมื่อมองดูสายตาของคนในตระกูล หลินหว่านหรูรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่งและพูดว่า “คิดว่าหนูจะไม่ช่วยจื่อตงเหรอคะ”คุณปู่ตระกูลหลินดูไม่ค่อยดีนัก แต่หลินจื่อตงก็พูดทันที “พี่ อย่าฟังคุณปู่กับทุกคนเลยครับ ผมเชื่อพี่อยู่แล้ว ถ้าพี่ไม่สะดวกจริง ๆ ผมจะไปเองครับ”“นายก็ยังไม่เชื่อพี่อยู่ดี”หลินหว่านหรูโกรธ เธอหันหลังกลับและเดินกลับห้องด้วยความโมโหคุณปู่ตระกูลหลินและคนอื่นๆ ที่ถูกทิ้งไว้ มองหน้ากันอย่างไม่เช
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 966
“แต่เธอจะมาที่นี่เร็วๆ นี้”“โอเค ถ้างั้นผมจะรอ”ตอนนี้ ขอแค่แม่ของเขาสบายดีแล้ว เย่เทียนหยู่ก็รู้สึกโล่งใจมากขึ้น แต่เขากังวลว่าตอนนี้แม่ของเขาเป็นอิสระแล้วจริง ๆ หรือเปล่า“ผมขอยืนยันอีกที พวกคุณไม่ขอให้ผมจดทะเบียนกับหยางเฉียนเฉียนแล้วใช่มั้ย” เย่เทียนหยู่ถามย้ำ“ใช่!”“โอเค ถ้างั้นผมไปละ!”เย่เทียนหยู่จากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ แม้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเขาจะมีเสน่ห์มากและดูเหมือนเธอจะไม่ได้ต่อต้านการการลุกล้ำของเขาเลยด้วยซ้ำจูเก่อหลิวหลีตกอยู่ในอาการมึนงง นี่เขา ออกไปแล้วเหรอตัวเธอมีเสน่ห์ไม่พอเลยหรือไงนี่เป็นครั้งแรกที่เธอสงสัยในความสวยของตัวเอง!เธอรู้สึกมาโดยตลอดว่าถ้าเธอเต็มใจ ก็คงไม่มีใครต้านทานเสน่ห์ของเธอได้ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น ท่านผู้หญิงของเธอโทรมา“ท่านผู้หญิง ฉันขอโทษ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน” จูเก่อหลิวหลีรับสายและพูดทันที“ไม่เป็นไร!”“ฉันเพิ่งรู้ว่าเทียนหยู่ได้รับพลังลมปราณซวนหมิงของหยางเฉียนเฉียนมาแล้ว เพราะงั้นเขาจะอยู่กับหยางเฉียนเฉียนหรือไม่ก็ไม่สำคัญ”ท่านผู้หญิงตอบ“พลังลมปราณซวนหมิงนั่นคืออะไรคะ” จูเก่อหลิวหลีไม่เคยรู้
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 965
“ฉัน…”จูเก่อหลิวหลีเกือบจะหลุเบอกความจริง แต่เมื่อนึกถึงคำเตือนของท่านผู้หญิง ที่ว่าห้ามให้เย่เทียนหยู่รู้เกี่ยวกับการเข้าพักของท่านผู้หญิงในเมืองเทียนไห่เด็ดขาดเธอไม่สนใจอะไรอีกต่อไปและพูดว่า “คุณไม่เชื่อฉันก็หมดหนทางจะพูด อยากทำอะไรก็ทำเถอะ”“พูดจริงเหรอ ถึงผมจะไม่ชอบคุณ แต่ด้วยความสวยของคุณ คนรอบตัวผม…”“กล้าเหรอ!”จูเก่อหลิวหลีรู้สึกอับอาย แต่เสียใจมากกว่า เธอขัดจังหวะและพูดด้วยความโกรธ “ถ้าคุณกล้าทำแบบนั้น ฉันจะไม่ปล่อยคุณไปแน่ ต่อให้ฉันต้องตายไปเป็นผีก็ตาม!”ขณะที่เธอพูดน้ำตาของเธอก็ไหลไม่หยุดคราวนี้ ทำเอาเย่เทียนหยู่รู้สึกสับสนโดยเฉพาะตอนที่เห็นอีกฝ่ายทั้งเสียใจและโกรธมากจนน่าสงสาร เขาก็รู้สึกสงสารเขาเหมือนเป็นคนเลวทรามเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายน่าสงสารเพียงใด โดยเฉพาะอย่างยิ่งว่าเขาน่าสงสารเพียงใด เย่เทียนหยู่ก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวใด ๆ ได้และพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ก็ได้ ถ้าคุณไม่พูดก็ช่างมันเถอะ แต่ในเมื่อคุณเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องนี้ ตอนนี้คุณคงยอมปล่อยเรื่องนี้ไปได้แล้วใช่มั้ย”ถึงยังไงมันไม่ก่ออันตรายใด ๆ กับเขา หากปัญหานี้ได้รับการแก้ไข และเขาไม่ตามเอาความทุกอย่างก็จบจ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 964
จูเก่อหลิวหลีตกใจมาก นายน้อยคนนี้เก่งเชื่อมโยงเกินไปแล้ว อุตส่าห์เดาถูกเสียหมด แต่เธอรีบตอบทันทีว่า “เธอเป็นแค่หุ้นส่วนของฉัน คุณคงไม่คิดว่าเธอเป็นแม่ของคุณหรอกนะคะ”“คุณคิดมากไป ถ้าเธอเป็นแม่ของคุณจริง ๆ เธอคงออกมาพบคุณนานแล้ว”“ก็ใช่นะ”เย่เทียนหยู่พยักหน้าเห็นด้วย แต่เขาก็พูดต่อทันที “แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นอย่างนั้นหรอก ตามที่คุณพูด แม่ของผมยังมีชีวิตอยู่ แต่เธอไม่มาเจอผมด้วยตัวเองเลย บางทีเธออาจมีเหตุผลบางอย่าง”“…”จูเก่อหลิวหลียิ้มอย่างขมขื่น นายน้อยคนนี้สมองเร็วเสียจรงิ “ถ้าคุณอยากจะคิดแบบนั้นก็ตามใจ” เธอตอบอย่างเป็นหลาง“เอาล่ะ ถ้างั้น ผมขอถามคุณ ว่าตอนนี้แม่ของผมเป็นยังไงบ้าง”“ไม่ต้องห่วง เธอสบายดี เธอแค่ยุ่งอยู่กับเรื่องใหญ่ เมื่อเสร็จแล้ว เธอจะมาที่เมืองเทียนไห่เพื่อตามหาคุณเอง”“จริงเหรอ” เย่เทียนหยู่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ไม่มีข่าวเกี่ยวกับแม่ของเขา ตอนนี้เขารู้ว่าเธอปลอดภัย เขาก็ย่อมมีความสุข“จริงแท้แน่นอนค่ะ”“คุณคือคนที่คอยจัดการให้ผมหย่ากับหลินหว่านหรูแล้วแต่งงานกับหยางเฉียนเฉียนเหรอ” เย่เทียนหยู่ถาม“ถูกต้อง!”จูเก่อหลิวหลียืนยัน“เพร
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 963
“ถ้าคุณจูเก่อชอบก็ทำตามที่ชอบเถอะครับ!” เย่เทียนหยู่กล่าวเสียงเรียบจูเก่อหลิวหลีเริ่มโกรธเล็กน้อยและพูดว่า “คุณเย่ คุณต้องการอะไร”“บอกผมมา ผู้หญิงที่อยู่กับคุณคือใคร ทำไมคุณถึงไม่อยากให้ฉันอยู่กับ หลินหว่านหรูและอยากให้ฉันแต่งงานกับหยางเฉียนเฉียน” เย่เทียนหยู่กล่าว“ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร!”“ดูเหมือนว่าคุณจะหลั่งน้ำตาไม่ได้จริง ๆ จนกว่าคุณจะเห็นโลงศพ” เย่เทียนหยู่รู้สึกหงุดหงิด ลุกขึ้นยืนตรง ก้าวไปข้างหน้า และจู่ๆ ก็ดึงจูเก่อหลิวหลีตรงหน้าเขาจูเก่อหลิวหลีสะดุ้ง และสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย“คุณ คุณจะทำอะไร”“ทำอะไรเหรอ คุณคิดว่าผู้ชายจะทำยังไง เวลาเผชิญหน้ากับผู้หญิงสวยแบบคุณน่ะ” เย่เทียนหยู่พูดอย่างจงใจแต่เมื่อเขาหรี่ตาลง เขาเห็นจูเก่อหลิวหลีสีขาวจาง ๆ ซึ่งสูงและสมบูรณ์แบบมากจนแทบจะกระโดดออกจากผ้าเช็ดตัวผิวโดยรอบเป็นสีขาวพราว และดวงตากลมโตที่สดใสเหล่านั้นปรากฏให้เห็นอารมณ์แสนซับซ้อน รวมถึงความเขินอาย ความกังวลใจ และแม้แต่ความหลงใหลเย่เทียนหยู่ไม่สามารถจัดการมันได้ในทันทีทั้งที่ถูกเขารุกขนาดนี้แล้ว แต่เธอยังมองเขาด้วยสายตาร้อนแรงแบบนั้นหมายความว่ายังไงจู
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 962
เธอพยักหน้าทันทีและพูดว่า “ค่ะ ท่านผู้หญิง ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่เปิดเผยเรื่องนี้อีกแม้แต่คำเดียว”“ลองดูสถานการณ์ก่อนเถอะ”“พวกเขาไม่ใช่ศัตรู เธอสามารถตัดสินใจได้ด้วยตัวเอง คำขอเดียวคืออย่าให้เขารู้ว่าฉันอยู่ในเมืองเทียนไห่”อีกฝ่ายทิ้งคำพูดไว้ แล้วรีบเก็บข้าวของพอประมาณ ก่อนจะออกจากโรงแรมไปพร้อมกับคนของเธอเธอเดินเร็วมากและไม่แม้แต่จะใช้ลิฟต์ แต่เลือกใช้บันไดเพื่อเลี่ยงกล่องวงจรปิดทั้งหมด และเดินย่างไร้เสียงทันทีที่เธอออกจากรถ รถของเย่เทียนหยู่ก็เข้ามาใกล้ เขาได้สอบถามและรู้ว่าจูเก่อหลิวหลีอาศัยอยู่ในห้องไหน เขาจึงเดินเข้าไปเมื่อมาถึงหน้าประตูห้องของจูเก่อหลิวหลีเขาก็เคาะเบา ๆจูเก่อหลิวหลีเปิดประตูเย่เทียนหยู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเพราะในเวลานี้ จูเก่อหลิวหลีเพิ่งอาบน้ำเสร็จ และเธอยังสวมเสื้อคลุมอาบน้ำอยู่ ขาของเธอเรียวยาว ใบหน้างดงามราวดอกบัวที่เพิ่งบานทำให้หัวใจของคนที่เห็นเต้นผิดจังหวะผิวพรรณที่เผยออกมาเล็กน้อยของเธอขาวโดดเด่น ทำให้ใครเห็นก็ไม่อาจกระพริบตา“คุณเย่เหรอคะ” จูเก่อหลิวหลีพูดด้วยสีหน้าประหลาดใจ“ผมเอง คุณจูเก่อจะนอนแล้วเหรอ”“ใช่ คุณเย่ เจอที่นี่ได้ยังไ
