นิยายโรมานซ์หลายเรื่องมักเปิดฉากขึ้นบนเตียงนอนของพระเอกสุดหล่อแสนเพอร์เฟกต์กับเหล่าสาวสวยหุ่นแซ่บที่กำลังปฏิบัติภารกิจรักสุดเร่าร้อน เรื่องนี้ก็เช่นกัน ทว่า...บนเตียงยับยู่ยี่สองหนุ่มสาวผู้กำลังกรีฑาทัพรุกโรมรันเข้าใส่กับแบบไม่มีใครยั้งมือ ฝ่ายแดงคือแม่สาวทรงสะบึมในชุดวันเกิดที่มีดีกรีเป็นถึงซูเปอร์โมเดลจากเวทีการประกวดดังของทีวีช่องหนึ่ง ส่วนฝ่ายน้ำเงินคือชายหนุ่มทรงเสน่ห์ที่มีเรือนร่างแข็งแกร่งทรงพลังขยี้ใจสาว และแน่นอนว่าเขาย่อมไม่เอาเปรียบอิสตรีโดยการสวมอาภรณ์ให้ระคายผิวหนัง“ราล์ฟขา...” เสียงหวานครางไม่เป็นส่ำเมื่อเจอบทรักที่แสนร้อนแรงจากเอกบุรุษ “อย่างนั้นแหละค่ะ โอ...คุณสุดยอดมาก”รวินรุตม์ อริยะกุล หรือ ราล์ฟ เหยียดยิ้มมุมปาก ไม่มีผู้หญิงคนไหนจะต้านทานแรงเสน่หาที่เขาปลุกเร้าให้แก่เจ้าหล่อนได้ คนตรงหน้าก็เช่นกัน“คาร่าต้องการคุณเดี๋ยวนี้ค่ะ ราล์ฟขา...คาร่าทนไม่ไหวแล้ว...ได้โปรด ให้คาร่าเป็นส่วนหนึ่งของคุณนะคะ”เจ้าของหุ่นสุดเซ็กซี่ดีกรีซูเปอร์โมเดลออดอ้อนด้วยเสียงกระเส่าเร่าร้อน เพราะโดนปลุกเร้าจนถึงขีดสุดแล้ว ทว่าเรียกร้องไปเท่าไหร่ชายหนุ่มก็ยังไม่ยอมใจอ่อนมอบตัวตนที่แท้จริงข
แต่นั่นยังถือว่าเบาะๆ เพราะบางรายหนักกว่าถึงขั้นขู่วางเพลิงหากเขาไม่ยอมร่วมรักกับเจ้าหล่อน ก็เคยมีมาแล้ว!แต่ที่แสบสุดเคยมีคนปล่อยข่าวว่าเขาเป็นพวกไร้น้ำยา เสือปืนฝืด เป็นโรคประหลาดน่ารังเกียจเกินเยียวยา และแน่นอนว่าคนที่ปล่อยข่าวทำนองนั้นก็จบอนาคตไม่สวยสักราย เพราะโดนแฟนคลับของเขาตามถล่มโจมตีจนแทบจะโผล่ออกจากบ้านไม่ได้ไปหลายเดือนทีเดียว โดยทุกคนหารู้ไม่ว่าข่าวที่ว่านั่นไม่ใช่แค่เพียง...ข่าวลือที่ไร้มูล!ชายหนุ่มอัดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ดวงตาคมกริบทอดมองอาวุธลับประจำกายที่นอนนิ่งสงบไม่หือไม่อืออย่างสิ้นหวังสี่ปีมาแล้วสินะที่ ‘เจ้านี่’ ไม่ยอมขันสู้!เขาไม่ได้เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิด แต่ทั้งหมดนี่เป็นเพราะเรื่องราวในอดีตเมื่อสี่ปีก่อนที่ยังคงฝังใจตามมาหลอกหลอนกันตลอดมาจนถึงทุกวันนี้...ทั้งที่เขายังคงมีความต้องการขั้นพื้นฐานอย่างที่ผู้ชายทั้งหลายพึงมี แถมบางทีมีมากเสียด้วย แต่พอลงสนามรบจริงๆ อาวุธลับก็พลันใช้การไม่ได้เสียอย่างนั้นเคยนึกโมโหจนถึงขั้นตั้งข้อสันนิษฐานว่าตัวเองนั้นอาจไม่ชอบสตรี และมีแนวโน้มเบี่ยงเบนทางเพศ ข้อสันนิษฐานนี้เขาซีเรียสถึงขั้นเคยหาชายผู้มีใจรักป่าไม้เดียวกันมาช่วยพ
“แล้วนี่เห็นใครสวยเข้าตาบ้างหรือยังล่ะ” คนพูดแอบขยิบตาโปรยเสน่ห์ให้แม่สาวทรงโตในชุดปลุกใจเสือป่าไปหนึ่งครั้ง เท่านั้นก็เพียงพอให้แม่สาวคนนั้นสะเทิ้นอายม้วนไปเลยทีเดียว“ฉันไม่ใช่ประเภททั้งมั่วและทั่วถึงแบบนายนี่หว่า” ตอกกลับเสียงเข้มแบบเรียบๆ ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ และรีบหันหน้าหนีแสงแฟลชของนักข่าวในงานที่ต้องการภาพคู่ของสองหนุ่มสุดฮอตของเมืองไทยไปเรียกเรตติงให้สำนักข่าวของตนตติยะนั้นออกงานบ่อยอยู่แล้ว แต่กับหนุ่มเนื้อหอมอย่างรวินรุตม์นั้น นานๆ ทีถึงจะยอมออกงานสังคมให้ฮือฮาสักครั้ง และในแต่ละครั้งก็ต้องมีประเด็นให้เล่นได้ น่าเสียดายที่เจ้าตัวไม่ค่อยยอมออกสื่อสักเท่าไหร่“ไอ้ราล์ฟ! ปากเหรอนั่น หลอกด่ากันนี่หว่า” ตติยะกระซิบสรรเสริญกลับ ทั้งที่มุมปากยังคงยิ้มเท่ “เออ จริงสิ เห็นว่าปีนี้บูทนายจัดพริตตีแซ่บกว่าทุกปีเลยนี่หว่า ข่าวลงให้รึ่ม ฉันชักอยากเห็น”“มั้ง...” คนพูดถอนหายใจเซ็งๆ ใครจะไปรู้เรื่องพริตต้งพริตตี เขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง เขามีหน้าที่แค่เซ็นอนุมัติงบให้ก็จบ“นายไม่ลองทาบทามดูล่ะ เผื่อจะทำให้นาย ‘ของขึ้น’ ได้บ้าง...” คนพูดหรี่เสียงให้ได้ยินกันแค่สองคน เรื่องลับเฉพาะของเพื่อน
“แพนๆ” เสียงของคนเรียกฟังดูร้อนรนทีเดียว“นั่นแม่มาตามแล้ว รีบไปสิ” ชายหนุ่มรูปงามพยักพเยิดไปทางหญิงวัยกลางคนที่กำลังวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา“คราวหน้าจะเดินจะเหินก็ช่วยระวังหน่อย ตาน่ะหัดมองทางเสียบ้างก็ดีนะ จะได้ไม่ไปซุ่มซ่ามทำร้ายของรักของหวงของใครอีก เข้าใจไหม”“หา?” ดวงตากลมแป๋วกะพริบปริบๆ ปากอ้าๆ หุบๆ หาช่องจะพูดแทรกไม่ได้ยังไม่ทันได้ตอบโต้กลับ ร่างสูงสง่าก็หันหลังเดินหายลับไปทางมุมตึก ทิ้งให้คนกำลังอึ้งยืนเซ่อไปเลยเฮ้ย...อีตาลุงนี่! ปากคอเราะรายชะมัด ถือว่าตัวเองหล่อหรือไงวะ ถึงเก๊กสะบัดได้ขนาดนั้น แหม...รู้งี้มันน่าเหยียบให้แรงกว่านี้ เอาให้...แหลกคาเท้าใช้การไม่ได้ไปเลย ฮึ!“แพนมาอยู่นี่เอง พี่ตามหาแทบแย่” คนมาใหม่เอ่ยอย่างกระหืดกระหอบ “ว่าแต่เมื่อกี้กำลังคุยกับใครน่ะ”“คนแก่มาถามทางน่ะค่ะ อย่าไปสนใจเลย” เจ้าของเสียงหวานใสตัดบท แต่กลับทำให้ร่างสูงใหญ่ของคนถูกหาว่าแก่ชะงักกึก หันขวับมองร่างเพรียวบางของคนพูดด้วยแววตาฉงน “ขอโทษนะคะพี่ดาว แพนมาช้าหรือเปล่าคะ พอดีรถติดมากเลย”“ไม่ช้า แต่เราต้องรีบหน่อยแล้ว อีกไม่ถึงชั่วโมงต้องขึ้นเวที นี่ชุดของแพน เอารองเท้าส้นสูงมาด้วยหรือเปล่า”
ห้องแต่งตัวหลังเวทีการประกวด Miss Pretty Contest 2018 วุ่นวายราวกับอยู่ในสมรภูมิรบ เพลงดังกระหึ่มเพราะงานใกล้จะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า พร้อมเสียงเจี๊ยวจ๊าวของเหล่าพริตตีสาวสวยและพี่เลี้ยงที่เดินกันขวักไขว่ บ้างก็กำลังแต่งหน้าแต่งตัว บ้างก็ซุ่มซ้อมการแสดงโชว์ความสามารถบนเวทียกใหญ่แน่ละ...ใครๆ ก็ต้องการตำแหน่งสุดยอดพริตตีงานนี้เป็นใบเบิกทางและการันตีความสามารถเพื่ออัปค่าตัว เป็นหน้าเป็นตาให้แก่มอเดลลิงและแบรนด์ที่ตัวเองสังกัดอยู่กันทั้งนั้น หรือถ้าโชคดีกว่านั้นก็อาจเข้าตาผู้จัดได้เข้าไปโลดแล่นในวงการบันเทิงก็ได้“นี่ๆ เธอลองทายซิ...ว่าวันนี้ใครมาเป็นกรรมการในงานประกวดนี่” หนึ่งในผู้เข้าประกวดที่เพิ่งเข้ามาในห้องเอ่ยขึ้น สีหน้าตื่นเต้นจนเก็บอาการไม่มิด“จะใครล่ะ ก็คงเป็นพวกคุณหญิงคุณนายอะไรเหมือนปีก่อนนั่นแหละมั้ง” พริตตีสาวชุดแดงเพลิงเอ่ยพลางเติมลิปสีเดียวกับชุด“ผิดย่ะ! ปีนี้นอกจากพวกคุณหญิงคุณนายอะไรนั่น ยังมีกรรมการพิเศษมาด้วย ทายซิว่าใคร...” คนพูดทิ้งหางเสียงยั่วให้คนฟังอยากรู้“เฉลยมาเหอะย่ะ ขี้เกียจเดา”“รู้แล้วเหยียบไว้นะ ปีนี้มีกรรมการพิเศษเป็นสองหนุ่มสุดฮอตของเมืองไทย
ภีรดา ผกาสุวรรณ หญิงสาววัยยี่สิบสามปีก้าวออกมาหยุดยืนมองกระจกตรงหน้าเพื่อเช็กความเรียบร้อยอีกครั้ง ภาพที่สะท้อนกลับมาคือสาวสวยสะพรั่งคนหนึ่งที่สลัดคราบเด็กกะโปโลจนสิ้นซากดวงหน้ารูปไข่อ่อนเยาว์สดใสถูกแต่งแต้มจนสวยโฉบเฉี่ยวตามแบบฉบับสาวมั่น สิ่งที่โดดเด่นสุดคงเป็นดวงตากลมโตทอประกายมีชีวิตชีวาปราศจากแว่นตาแฟชั่นที่เธอชอบใส่ให้ดูทรงภูมิ ล้อมกรอบด้วยแพขนตาหนางอนเด้ง รับกับจมูกโด่งปลายเชิดนิดๆ และริมฝีปากอวบอิ่มมีรอยลักยิ้มที่แก้มทั้งสองข้างเรือนร่างสูงเพรียวระหงในชุดเดรสสั้นเกาะอกเข้ารูปฟิตเปรี๊ยะสีบรอนซ์เงินสะท้อนแสงอวดทรวดทรงองค์เอวอรชรเซ็กซี่ และโชว์ขาเรียวสวยบนส้นสูงกว่าหกนิ้วบร๊ะ นี่มันธีม ‘ชะนีไซเบอร์’ หรือไงวะเนี่ย“ดูไปดูมา ฉันเหมือนหลอดไฟนีออนเดินได้เหมือนกันแฮะ” หญิงสาวแอบบ่นอุบ สายตามาหยุดที่เนินอกอวบอิ่มคัปซีของตนที่วันนี้ดูโดดเด้งเป็นพิเศษ ก่อนกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอนี่มันชุดล่อไอ้เข้ชัดๆ เลย!มือเรียวพยายามดึงเสื้อเกาะอกขึ้นอีกนิด อกอวบอิ่มเบียดชิดกันแถมมีดันทรงในตัวเสริมความตู้มจนแทบล้นทะลัก แม้จะโนบราแต่ก็ป้องกันโดยใช้สติกเกอร์ปิดทับที่ปลายยอดอีกชั้นหนึ่ง ทว่าก็ยังอดเสียวไ
ภีรดามองฝ่ายตรงข้ามที่ทำหน้าประหนึ่งบ้านโดนไฟไหม้แล้วชักแหยงๆ ปากเจ๊ดาวนี่ใช่ย่อยเลยจริงๆ สาวน้อยรีบเก็บข้าวของเผ่นแน่บตามอีกฝ่ายไปทันที โดยไม่ทันเห็นสายตาอาฆาตมาดร้ายของคู่กรณีทั้งสองที่มองตามไปจนลับตา“เอาไงดีคะเจ๊นวล” สาวสวยหน้าสุดแบ๊วอดีตเทพีมังคุดหวานเอ่ยกับพี่เลี้ยงของตน “เด็กคนใหม่ของเจ๊ดาวนั่นใครคะ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย รูปร่างหน้าตาไม่เลวเลยนะคะ เห็นหน้าอกมันหรือเปล่า จีน่าว่ามันต้องอัพเลเวลมาแหงๆ ไม่งั้นคงไม่ตู้มขนาดนั้น”สาวสวยผู้คร่ำหวอดในวงการศัลยกรรมเกาหลีมาโชกโชนประเมิน ไม่อยากจะคุยว่าทั้งตัวของเธอผ่านมีดหมอผ่ามาแล้วทุกสัดส่วน ฉายาจีน่าสวยด้วยมีด ไม่ใช่จะได้มาฟรีๆ แต่ต้องละลายทรัพย์แลกไปหลายสิบล้านเลยทีเดียว“เราจะจัดการพวกมันยังไงดี”“หึ จะกลัวอะไร ขนาดยายมิวพริตตีเงินล้านเจ๊ยังเขี่ยให้กระเด็นพ้นทางได้ กะอีแค่ยายเด็กเมื่อวานซืนนั่นจะเท่าไหร่กันเชียว เจอฤทธิ์เจ้าแม่นวลสุรางค์คนนี้เข้าไปก็หงายเก๋งไม่เป็นท่า งานนี้ยังไงหนูก็ต้องได้มง แล้วยังแถมได้ผู้หนีบไปเป็นรางวัลอีกด้วยนะ”“ผู้? คนไหนอะเจ๊ พวกเสี่ยพุงพลุ้ยจีน่าไม่เอานะคะ”นวลสุรางค์เบ้ปากหมั่นไส้เด็กในสังกัด “เออ เลื
“คนโน้นแซ่บเว่อร์ ดูขาสิ สวยชิบเป๋ง” หรือไม่ก็ “คนนั้นงานดีว่ะ หุ่นเผ็ดมาก” หรือแม้แต่ “คนนี้ขาวสวยหมวยเอกซ์สุดๆ ฉันจอง!”สิ่งเดียวที่เขากำลังรอคอยไม่ใช่ว่าพริตตีสาวแสนสวยบนเวทีคนไหนจะคว้ามงกุฎไปครองได้ แต่กลับเป็นการปรากฏกายของใครคนหนึ่งต่างหาก ป่านนี้เจ้าของรอยลิปสติกที่แก้มเขาอยู่ที่ไหนนะ อยากรู้จังว่าพอเธอแต่งตัวแล้วจะออกมาสวยแค่ไหน แล้วเด็กกะโปโลแบบนั้นจะสู้คนอื่นได้ยังไง ช่างน่าลุ้นระทึกเหลือเกิน ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าคนที่เขาคิดถึงกำลังยืนขาสั่นพั่บๆ ด้วยความตื่นเต้น ดวงตากลมโตสดใสเหลือบมองเพื่อนร่วมชะตากรรมรอบๆ ตัวอย่างตื่นตาตื่นใจ เธอไม่คิดเลยว่าเวทีประกวดพริตตีจะมีการแข่งขันดุเดือดขนาดนี้ปีนี้ทุกค่ายต่างจัดเต็มชนิดไม่มีใครยอมแพ้ใครเลยจริงๆ ทั้งความสวย เซ็กซี่ ความสามารถรอบด้าน ดีกรีการศึกษา ดีกรีด้านภาษาต่างประเทศ หรือแม้แต่เสื้อผ้าหน้าผม ใครจะว่าพริตตีเป็นพวกสวยใสไร้สมองนั้นคงต้องลองกลับไปคิดดูใหม่ เพราะคนที่ยืนอยู่บนเวทีนี้ได้ต้องมีคุณสมบัติครบเครื่องเกินกว่าจะดูถูกได้ง่ายๆ ทีเดียวภีรดาแอบปรายตามองเด็กในสังกัดคู่อาฆาตของประกายดาว ซึ่งได้หมายเลขก่อนเธ
ติ๊ด! ภีรดาจัดการกดปุ่มเปิดสปีกเกอร์โฟนกระจายเสียงให้คนข้างกายฟังด้วยเสียเลย จะได้ปลื้มที่ถูกสาวอวด“ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรจะฝากถึงคุณราล์ฟอีกไหมคะ พอดีฉันทำงานยุ่งอยู่นิดหน่อย”“อ้าว...ตายจริง ฉันขอโทษนะคะ แค่จะโทร. มาบอกราล์ฟว่า...ฉันมีเรื่องเร่งด่วนมากอยากจะปรึกษากับเขา ถ้าเขากลับมาคุณช่วยบอกให้เขามาหาฉันที่คอนโดหน่อยได้ไหมคะ” น้ำเสียงสั่นเครือฟังดูร้อนรนราวกับมีเรื่องคอขาดบาดตาย“ได้ค่ะ ถ้าเขากลับมาฉันจะรีบบอกให้นะคะ เท่านี้ใช่ไหมคะ”“เดี๋ยวค่ะ คือฉันไม่แน่ใจว่าควรพูดไหม”หืม? ภีรดาหันไปมองหน้านายจ้างที่กำลังนั่งทำคิ้วผูกโบข้างๆ“คือ...ราล์ฟเขาเปรยๆ กับฉันเมื่อคืนน่ะค่ะ ว่าคุณทำงานไม่ค่อยถูกใจ เขาเลยต้องการให้ฉันมาเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเขาแทนคุณ เพราะอยากจะให้ฉันอยู่ใกล้ๆ เขาตลอดเวลา”“เหรอคะ ไม่เห็นเขาบอกฉันนะคะ” คนพูดชักจะหน้าตึงๆ เมื่อเรื่องเริ่มจะลามมาถึงตัว“คือ...เขาบอกว่า เขาไม่รู้จะพูดกับคุณยังไงน่ะค่ะ เพราะเกรงใจ เลยให้ฉันมาคุยกับคุณแทน ผู้หญิงเหมือนกันคงคุยกันง่ายกว่า เอาอย่างนี้ไหมคะ ถ้าคุณกลัวว่าจะตกงานหรือยังหางานใหม่ไม่ได้ ไม่ต้องห่วงนะคะฉันพอจะแนะนำบริษัทของเพื่อนๆ
ภีรดาไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองผ่านคืนนั้นมาได้อย่างไร และไม่รู้ด้วยว่าเช้านี้จะมองหน้าเจ้าของบ้านติดโดยที่ไม่คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้ไหม เธอไม่รู้หรอกว่าอีตาหมีน้ำแข็งจะมีความรู้สึกรู้สาอะไรบ้าง หัวใจของเขาอาจจะด้านชาไปแล้ว แต่เธอไม่!เสียงเปิดประตูห้องนอนดังขึ้น ทำให้คนนอนบนโซฟาแกล้งทำเป็นหลับตาทันที“ผมรู้ว่าคุณตื่นแล้ว...” เสียงเรียบนิ่งดักคอมาแต่ไกล ทำให้คนแกล้งหลับนึกอยากใช้แผนแกล้งตายไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด จะได้จบๆ ไป แต่ก็ทำไม่ได้ เมื่อมีร่างสูงใหญ่มายืนอยู่ตรงหน้าภีรดาจำต้องลุกขึ้นนั่งเผชิญหน้ากับนายจ้างหนุ่ม โดยไม่ยอมมองหน้าเขาตรงๆ“คุณมีอะไรจะให้ฉันทำเหรอ หรือว่าหิว”“คุยกันหน่อยได้ไหม”“ได้ค่ะ...แต่ขอเวลาฉันไปล้างหน้าล้างตา จัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนสักครู่ได้ไหม”ชายหนุ่มพยักหน้านิดๆ และนั่งรอจนหญิงสาวเดินออกมาจากห้องนอนของเขาด้วยสีหน้าสดชื่นขึ้น“เอาละ ฉันพร้อมแล้วคุณมีอะไรก็พูดมาสิคะ” “ผมอยากพูดเรื่องรียา...” แค่เริ่มก็จุกแล้ว แต่เอาเหอะ เจ็บมันไปเลยทีเดียวจะได้จบๆ “คือผมไม่อยากให้คุณเข้าใจผิด...”อะไรคือการเข้าใจผิดหว่า เอ...หรือเขากำลังจะสื่อแบบอ้อมๆ ว
ภีรดาฟังแล้วอ่อนใจ หันไปหยิบไฟแช็กที่เตรียมไว้มาจุดเทียนบนเค้กจนครบ ก่อนที่เสียงหวานจะดังขึ้น“แฮปปีเบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปีเบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปีเบิร์ดเดย์ทูมายบอส แฮปปีเบิร์ดเดย์ทูยู...” หญิงสาวถือเค้กยื่นไปตรงหน้าเจ้าของวันเกิด พร้อมสบตาเขา “อธิษฐานสิคะ”“อืม...” ชายหนุ่มหลับตานิ่งไปชั่วครู่ ก่อนก้มลงเป่าเทียนเบาๆ“สุขสันต์วันเกิดนะคะ” พริตตีสาวเอ่ยพร้อมรอยยิ้มละไม “ทีนี้ก็ชิมเค้กได้แล้ว เค้กก้อนนี้ฉันอุตส่าห์ทำเองกับมือเลยนะ และคุณเป็นคนแรกที่ได้ชิมมัน”“อืม เห็นก็รู้แล้วละว่าทำเอง หน้าตามีเอกลักษณ์มาก” หนูทดลองเอ่ยชมหน้าตาย จนคนพูดหมั่นไส้เลยปาดครีมแต่งหน้าเค้กป้ายที่ปากเขาเข้าให้“นี่แน่ะ! ปากดีนัก” รวินรุตม์มองรอยยิ้มกวนๆ ของแพนด้าจอมแสบตาวาววับ “เป็นไงคะฝีมือการทำเค้กครั้งแรกในชีวิตของฉัน อร่อยดีไหม”ภีรดาหัวเราะเสียงใสออกมาอย่างไม่รู้ชะตากรรม“อยากรู้ก็ชิมดูสิ!”พอขาดคำ เขาจึงแกล้งเอาคืนด้วยการกดเรียวปากทาบลงมาบนกลีบปากหวานละมุนทันที ทำเอาหญิงสาวชาวาบไปทั้งร่าง เธอพยายามส่งเสียงประท้วงขัดขืน แต่นั่นยิ่งเป็นการเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้รุกเข้ามาเต็มกำลัง รสครีมหวานละมุนที่เข้ามาสัมผัสที
ดวงตาหม่นแสงเหลือบมองอาหารบนโต๊ะที่เธอตั้งใจจัดไว้รอฉลองวันเกิดแบบเล็กๆ ให้เขาซึ่งถูกอุ่นไปรอบหนึ่งแล้ว ไหนจะขนมเค้กวันเกิดที่อุตส่าห์ลงมือทำเองเป็นครั้งแรกโดยเปิดดูวิธีทำจากยูทูป แต่เจ้าของวันเกิดก็ยังไม่มาสักที มีก็แต่มารดาของเขาที่ส่งรูปถ่ายตอนไปเที่ยวด้วยกันมาให้ แถมยังโทร. มาถามเหตุการณ์ความเคลื่อนไหวของลูกชายกับคนรักเก่าสองสามรอบด้วยความเป็นห่วง ทุกครั้งหญิงสาวก็ต้องคอยปลอบไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่สบายใจ ทั้งที่จริงๆ แล้วเธอต่างหากที่กำลังรู้สึกไม่มั่นคงทางใจภีรดาเลื่อนรูปภาพที่หน้าจอไปจนถึงรูปที่เธอกับนายจ้างหนุ่มโดนแอบถ่าย ดูแล้วก็อดทอดถอนใจด้วยความอัดอั้นในหัวใจไม่ได้ เพราะมันคล้ายกับว่า...เธอและเขาเป็นคู่รักที่กำลังสวีตกันก็ไม่ปานเส้นตายของภารกิจก็เริ่มใกล้เข้ามาทุกทีๆ นอกจากจะไม่มีวี่แววว่าเธอจะทำสำเร็จแล้ว ยังจะมีชารียาเข้ามาเป็นตัวแปรสำคัญในชีวิตของเขาเพิ่มอีกคน“เฮ้อ...” ยังไงๆ ผู้หญิงอื่นคงไม่อาจจะสู้กับคนรักที่แท้จริงได้หรอก ทำใจเสียเถอะ แพนด้าเอ๋ย...อีกไม่นานทั้งสองคนนั้นก็จะแต่งงานกัน แล้วตำแหน่งผู้ช่วยของเราก็คงตกกระป๋อง ไม่จำเป็นสำหรับหมอนั่นอีกต่อไป ตัดใจเสียเถอะน่
“จะพาหนูแพนไปด้วยทำไมล่ะ ลูกจะไปหาแฟนเก่าก็ไปคนเดียวสิ” รวีวรรณเดือดร้อนแทนคนโปรด“ไม่เป็นไรค่ะ แพนไปด้วยดีกว่า เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยๆ กันได้”“งั้นก็ไปกันหมดนี่แหละ!” คนเป็นแม่รวบรัดอย่างเอาแต่ใจ“คุณ...ลูกโตแล้ว ปล่อยให้เขาได้จัดการกันเองเถอะนะ” กฤษณ์หันไปปรามภรรยา ก่อนหันไปทางบุตรชายคนเดียว “หากมีอะไรที่ต้องการให้พ่อกับแม่ช่วยก็โทร. มาแล้วกันนะตาราล์ฟ อ้อ! แล้วระวังให้ดี...อย่าให้อดีตมากระทบปัจจุบันได้ล่ะลูก”“ครับพ่อ...” ตอบพร้อมกับมองสบตาผู้ช่วยสาวผ่านกระจกมองหลังหลังจากไปส่งพ่อแม่เสร็จ รวินรุตม์ก็รีบบึ่งรถมาที่คอนโด แล้วก็เห็นรถของอดีตคนรักจอดอยู่ด้านหน้า พอเห็นชายหนุ่มลงจากรถ ชารียาก็รีบลงจากรถแล้วโผเข้ากอดร่างสูงใหญ่ของเขาทั้งน้ำตานองหน้า ใบหน้านั้นมีร่องรอยฟกช้ำจนเห็นได้ชัด“ราล์ฟขา...ในที่สุดคุณก็มาสักที ฮือ...” ภาพนั้นทำให้ผู้ชมที่เดินตามลงมาจากรถอดค่อนขอดไม่ได้แหม...มาถึงก็ดรามาใส่เลยนะแม่คุณ ฮึ...ส่วนอีกคนนี่ก็จะพระเอกไปไหน ยืนนิ่งให้เขาไซ้อยู่ได้ เฮ้อ...แล้วตัวประกอบอย่างเราจะอยู่ไปไยให้เป็นส่วนเกินเล่า ไปดีกว่า...ภีรดาแอบถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อเห็นว่าอยู่ไปก็คงไม่ได้ช
หืม? พริตตีสาวทำตาปริบๆ ขณะที่รวีวรรณกับสามีทำหน้าสนใจฟังป้าแม่ค้าโม้ต่อ“ผัวป้ากินประจำ สะกิดทั้งคืนไม่ต้องหลับต้องนอน เอาไปให้ผัวเอ็งกินสักวันละเป๊กนะนังหนูเอ๊ย รับรองลูกหัวปีท้ายปี” ภีรดาถึงขั้นสะดุ้งหันไปสบตาลุกวาวกับคนจะทำลูกให้แล้วชักยิ้มไม่ออกเอิ่ม...ป้าจะรู้ไหมว่าพ่อพระเอกตรงหน้าขนาดไวอะกรายังเอาไม่อยู่ เอ...แต่พอหันไปมองลูกๆ หลานๆ ยั้วเยี้ยของป้าแล้วชักจะน่าสน ไม่แน่ว่าเจ้ายาดองบ้านๆ นี่อาจจะช่วยให้เธอทำสำเร็จใช้หนี้หมดไวขึ้นก็เป็นได้รวินรุตม์มองดวงตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์คู่นั้นอย่างไม่ค่อยไว้ใจ โดยไม่มีใครรู้ พอคล้อยหลังคนทั้งสาม ภีรดาก็ย้อนกลับมาเหมายาดองสรรพคุณล้ำอีกถึงสองกลม!เอาเซ่...โด่ไม่โด่เดี๋ยวได้รู้กัน!ทั้งสี่ช่วยกันชิมช่วยกันช้อปจนข้าวของเต็มมือจึงชวนกันมานั่งพักเหนื่อยด้วยการรับประทานก๋วยเตี๋ยวเรือในร้านขึ้นชื่อริมคลอง ขณะที่รวีวรรณกำลังชี้ชวนให้สามีดูเรือขายของกลางคลองอย่างสนุกสนาน ภีรดาก็ยกกล้องมือถือขึ้นมาตั้งท่าเก็บภาพความหวานของทั้งคู่“คุณพ่อคุณแม่คะ หันมาทางนี้หน่อยค่ะ” พอสองสามีภรรยาหันมามอง เธอก็กดถ่ายภาพนั้นทันทีแชะ!“ภาพแสงสวยมากเลยค่ะ เดี๋ยวหนูส่งไ
“ไปทำอะไรมาล่ะ ถึงไม่ได้หลับได้นอน” คนเป็นแม่ส่งมุกให้ทั้งๆ ที่รู้ดีแก่ใจว่า ‘ใคร’ ที่ทำให้ลูกชายตัวดีไม่ได้นอนทั้งคืน“ถูกผีอำทั้งคืนเลยน่ะสิครับแม่ นอนทับผมจนเมื่อยไปทั้งตัวเลยเนี่ย”“แค็กๆ”ผี! เอ้ย...คนที่ถูกกล่าวหาสำลักออกมาจนหน้าเขียวหน้าแดง อยากหาอะไรเขวี้ยงใส่ปากคนพูด แต่ต้องเก็บอาการไว้ชำระทีเดียวเมื่อถึงเวลาหน็อย...ตาบ้านี่ต้องการอะไรจากสังคมมิทราบ! มานอนกอดเขาทั้งคืนไม่พอยังมีหน้ามาหาว่าเขาเป็นผีอีก ผีที่ไหนจะหุ่นแซ่บแบบนี้ล่ะ ฮึ!ภีรดาได้แต่ฮึดฮัดไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมเธอถึงขยันเดินละเมอมาให้เขากอดอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน ไม่ใช่จะรังเกียจหรอกนะ เพราะอันที่จริงการได้นอนในอ้อมกอดแสนอุ่นของเขามันทำให้เธอผ่อนคลายนอนหลับสบายทั้งคืนเหมือนกัน แต่ก็นั่นแหละ หลับสบายแต่ตื่นมาหัวใจจะวายทุกครั้งที่รู้ว่าได้ใกล้ชิดกับขนมหวานต้องห้ามที่น่ากินแต่กินไม่ได้เฮ้อ...ตูละหน่าย!“อ้าว...นั่นพระมาแล้วจ้ะ” ภีรดาขยับก้าวถอยหลัง แต่ถูกรวีวรรณรุนหลังเอาไว้ “ยืนข้างๆ ตาราล์ฟสิจ๊ะหนูแพน ทำบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขัน จะได้พบกันทุกชาติไปไงจ๊ะ”หึๆ แค่ชาติเดียวก็จะบ้าตายแล้ว ถ้าขืนได้พบทุกชาติคงไม่ได้แก่
ภีรดาหลับตาสูดลมหายใจพยายามจะข่มอารมณ์ ถึงจะจริงแต่ตอนนี้มันใช่เวลามารำลึกความหลังไหมเนี่ย“งั้นฉันไปนอนที่โซฟาตรงนั้นละกัน” หญิงสาวต่อรอง อย่างน้อยนี่ก็บ้านเขา ขืนใครรู้ว่าเธอนอนเตียงเดียวกับผู้ชายที่มีแฟนแล้วในบ้านของพ่อแม่เขา อีกทั้งยังเป็นนายจ้าง คนจะครหาเอาได้ ว่าแล้วพริตตีสาวก็ยักแย่ยักยันลุกขึ้นไป นอนที่โซฟาฝั่งตรงข้าม พยายามจะไม่ไยดีสายตาเว้าวอนที่ทอดมองมาคู่นั้น เพราะมันทำให้อดหัวใจสั่นไหวรุนแรงไม่ได้เธอพยายามจะตีตัวออกห่าง แต่เขาก็ยังเข้ามาใกล้เหมือนกับแกล้ง!“หลับตาสิคะ พรุ่งนี้ ไม่ใช่สิ...นี่มันเลยเข้าวันใหม่แล้วนี่ เดี๋ยวเราต้องตื่นเช้าไปใส่บาตรวันเกิดคุณนะ ไม่รีบนอนตอนนี้ ระวังจะตื่นไม่ทัน” รวินรุตม์พลิกตัวนอนตะแคงข้างส่งสายตามองสบตาคนบนโซฟาในความมืดนิ่งๆ จนคนถูกมองเริ่มจะทนไม่ไหว ใบหน้าร้อนผ่าวๆ ดีที่มืดเลยอำพรางความรู้สึกได้บ้าง แต่ความอึดอัดทำให้ต้องชวนคุย“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่”“ก็ไม่เห็นจะยากนี่ ก็แค่ขอดูกล้องวงจรปิด แล้วก็ถาม รปภ. คอนโด ก็รู้แล้วว่าคุณออกไปกับใคร”จ้ะ พ่อคนฉลาด! หมั่นไส้...“แล้ว...ทำไมคุณไม่บอกล่ะคะว่าวันนี้เป็นวันเกิดคุณ”“ผมจำไม่ได้..
เธอก็แค่มายืมพื้นที่ที่ควรเป็นของผู้หญิงแสนสวยคนนั้นอยู่ชั่วคราวเท่านั้น วันหนึ่งที่ภารกิจสิ้นสุด ห้องนี้ หรือแม้กระทั่งครอบครัวของเขาก็จะถูกยึดคืนโดยเจ้าของตัวจริง ส่วนภีรดาก็จะจากไปโดยไม่มีใครคิดถึงอีก แค่คิดก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมาจับใจเธอไม่ควรปล่อยให้ใจถลำรู้สึกลึกซึ้งกับนายจ้างมากไปกว่านี้ เพราะถ้าวันนั้นมาถึงจริง จะได้ไม่ต้องรู้สึกเจ็บปวดใจมากนักภีรดาหันไปมองรูปของเจ้าของห้องที่วางไว้ที่ข้างเตียง“ไม่ต้องมามองอ่อยเลยนะ ต่อจากนี้ไปฉันขอสั่งห้ามไม่ให้คุณเข้ามาเพ่นพ่านในหัวใจของฉันอีก ต่างคนต่างอยู่เข้าใจไหม ฮึ” ว่าแล้วก็จับกรอบรูปนั้นคว่ำหน้าลงอย่างไม่ไยดีทว่าปณิธานที่ตั้งไว้มีอันต้องถูกทดสอบในกลางดึกของคืนนั้นจนได้!ในขณะที่กำลังนอนหลับสนิทคืนนั้นเอง ภีรดารับรู้ได้ถึงพลังงานบางอย่างที่คืบคลานเข้ามาใกล้ในยามที่เสมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น วัตถุหนักๆ บางอย่างพาดทับบนกายจนไม่อาจขยับได้ ไออุ่นหอมสะอาดๆ โอบล้อมกายเธอไว้เหมือนมนตร์สะกดผีอำ! ความรู้สึกแรกที่แวบขึ้นมาในมโนจิต ผีชนิดไหนวะ แทนที่จะทับ ดันมากอด...“ไอ้ผีชีกอ!” หญิงสาวงึมงำด่า ทำใจกล้าด้วยการปรือตามองสิ่งลี้ลับที่กำลังครอบงำร่าง