LOGINShare
บทที่ 129 ตอนจบ
Last Updated:
2025-01-08 21:47:23
Related chapters
ภรรยาในนาม บทที่ 1
ชายหนุ่มที่ถูกครอบครัวเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี แต่ส่วนมากคนที่ดูแลเขาแบบไม่ให้ขาดตกบกพร่องและตามใจทุกอย่างก็คือคุณย่าถ้าวันไหนไม่พอใจที่ถูกพ่อกับแม่ตำหนิ เขาก็จะแอบไปหมกตัวอยู่กับย่าอัญชัญ"มีอะไรอีกล่ะ""พ่อกับแม่น่ะสิครับ ไม่ยอมให้ซื้อรถ""มอเตอร์ไซค์คันใหญ่ใช่ไหม ย่าก็ไม่อนุญาตให้ซื้อ""ทำไมล่ะครับคุณย่า""มันอันตรายรู้ไหม ดูข่าวออกกันทุกวี่ทุกวันเรื่องอุบัติเหตุกับรถมอเตอร์ไซค์เนี่ย""ผมสัญญาว่าจะไม่ขับเร็ว" ชายหนุ่มชูนิ้วขึ้นมา 3 นิ้ว แต่นิ้วมืออีกข้างเขาใช้มันไขว้กันแอบซ่อนไว้ด้านหลัง"รชตย่าก็แก่มากแล้ว จะอยู่กับเราได้นานเท่าไร เชื่อย่าหน่อยนะลูก"พอไม่ได้ของที่ต้องการรชตก็ไม่ยอมคุยแม้กระทั่งกับคุณย่า เขาออกจากบ้านเพื่อไปดื่มกับพวกเพื่อนๆ ในมหาวิทยาลัยเดียวกันกลุ่มเพื่อนของเขามีบิ๊กไบค์คันใหญ่กันทุกคน ยกเว้นรชตคนเดียวที่ขับรถเก๋ง"ค่ำมืดขนาดนี้แล้วทำไมลูกถึงยังไม่กลับ" คฑาถามภรรยาเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วไม่เห็นลูกชายคนโต"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันโทรไปแกก็ไม่รับสาย""ชักจะเอาใหญ่แล้ว" ผู้เป็นพ่อคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ในเมื่อครอบครัวเอาไม่อยู่ ก็ต้องหาใครสักคนที่สามารถเอาลูกชายของเขาใ
Last Updated : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 2
"ข้อแม้อะไรครับ" ชายหนุ่มถามกลับในทันควัน เมื่อคุณป้ากัลยายื่นข้อเสนอเพื่อแลกกับเรื่องที่เขาต้องการอยากจะได้มอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ไว้ไปขับอวดสาวกับพวกเพื่อนๆ"ป้าอยากให้เราคบใครจริงจังสักที ไม่ใช่ลอยไปลอยมาแบบนี้""ตกลงครับ เธอคนนี้ใช่ไหมที่คุณป้าจะให้ผมคบ""??" กัลยาคิดว่ามันจะยากกว่านี้ แต่นี่ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย หลานชายก็ตกปากรับคำไปแล้ว "ป้าไม่ได้ให้ทำแค่คบ แต่ป้าจะให้แต่งงานกับหนูน้ำหนาวด้วย"แต่งงาน?? ..น้ำหนาวจะพูดออกมาก็ไม่ได้ กลัวกัลยาคิดว่าเธอรังเกียจหลานชายของท่าน"คุณป้าครับ คุณป้าดูละครมากไปหรือเปล่า"ที่จริงกัลยาแค่อยากจะหาทางออกให้กับตัวเอง เพราะถ้าซื้อมอเตอร์ไซค์ให้หลาน คงต้องถูกพ่อกับแม่ของรชตเล่นงานแน่"ผมขอตัวนะครับ" ขณะที่ลุกขึ้นสายตาของเขาก็มองมาที่เธอแบบดูถูกเหยียดหยาม ..ผู้หญิงอะไรยอมเอาตัวเองมาแลกกับความฝันที่เขาอยากจะได้รถมอเตอร์ไซค์ ช่างไม่มีค่าในตัวเองเอาซะเลย"ป้าอยากให้เราคิดดูนะ ถ้าเปลี่ยนใจก็กลับมาคุยกันได้" กัลยาแค่พูดออกไป แถมยังแอบหายใจโล่งที่ไม่ติดกับดักรชต ..เรื่องเงินกัลยาไม่ได้กลัวเลย แต่กลัวจะถูกเล่นงานมากกว่า และถ้าหลานเป็นอะไรไป เธอคนแรกเลยที
Last Updated : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 3
"ป้าว่าเราคิดกันอีกทีดีไหม ว่าจะเอายังไง" ตอนนี้ไม่ว่าจะทางเลือกไหน กัลยาก็เสียวสันหลังทั้งสองทาง"คุณป้ากลัวหรือครับ""เปล๊าา.. ป้าจะกลัวทำไมล่ะ""ถ้าคุณป้ากลัว ว่าจะรู้ถึงหูของคุณย่า งั้นเราก็มาแต่งงานกันแบบลับๆ รู้กันแค่ 3 คนเรา" จริงๆ เขาก็กลัวป้าเลือกข้อที่ 1 แต่งแบบอลังการงานสร้าง เพราะถ้าแต่งเปิดตัวแบบนั้น เพื่อนและทุกคนในแวดวงสังคม ต้องรู้กันไปจนทั่วแน่ว่าเขาไม่โสดแล้ว"แบบนั้นจะเรียกว่าแต่งงานได้ยังไงล่ะคะ" น้ำหนาวดูออกแล้ว ว่าผู้ชายคนนี้คงกลัวเรื่องนี้อยู่บ้าง ถึงเสนอข้อนี้ออกมา"ใช่ป้าก็คิดเหมือนน้ำหนาว" เอาวะยังไงก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว น้ำหนาวคงจะมีแผนอะไรแน่"คุณป้าสัญญาไหมล่ะครับ ถ้าผมทำอะไรลงไปแล้ว รางวัลที่ผมจะได้รับคือมอเตอร์ไซค์ที่ผมอยากได้""ป้าแก่ขนาดนี้แล้วคงไม่ยอมให้เรามาถอนหงอกหรอก""ok ครับ งั้นเราไปจดทะเบียนสมรสกันเลย" ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วคว้าแขนของหญิงสาวที่นั่งอยู่ไม่ไกลให้ลุกตาม"ดะ..ดะ.. เดี๋ยวก่อนสิรชต" กัลยาถึงกับไปไม่เป็น"จะเอายังไงอีกล่ะครับ ถ้าทำแบบนี้ก็แสดงว่าผมแต่งงานกับเธอแล้วไง และเราก็ไม่ต้องให้ใครรู้เรื่องนี้สิ" รชตคิดทบทวน โดยใช้เวลาแค่ไม่กี่วิ
Last Updated : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 4
หลังจากที่รชตไปแล้วทั้งสองได้แต่มองสบตากัน ที่จริงเรื่องนี้กัลยาไม่ได้เตรียมการอะไรมาเลย น้ำหนาวยิ่งแล้วไปใหญ่ เพราะคิดว่าป้าผู้มีพระคุณต่อครอบครัวของเธอ แค่ชวนมาทานข้าว แต่ที่ไหนได้อยากจะให้รู้จักกับหลานชายของท่านนี่เองจะโทษป้ากัลยาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ เธอดันปากพล่อยไปหยามเขาเข้า จนเรื่องมันบานปลายไปกันใหญ่"เราจะเอายังไงดีล่ะหนูน้ำหนาว""หนาวก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ" เพิ่งรู้ซึ้งในชื่อของตัวเองก็วันนี้ พ่อกับแม่นี่ก็ช่างตั้งชื่อ ตอนนี้หนาวเข้าไปถึงทรวงเลย"ถ้าปฏิเสธรชต ป้ามีหวังถูกถอนหงอกแน่""ถ้างั้นก็ไม่ต้องปฏิเสธสิคะ ในเมื่อเรื่องนี้เรารู้กันแค่ 3 คน""แต่ต้องได้จดทะเบียนสมรสด้วยนะลูก" ถึงรู้กันแค่นี้แต่มันก็มีเรื่องกฎหมายเข้ามาเกี่ยว"จดได้ก็หย่าได้นี่คะ"กัลยาถึงกับอึ้งในความคิดของเด็กสมัยนี้ "แต่ถ้ามีการหย่า เราก็คือผู้หญิงที่เคยมีสามีมาแล้วนะลูก""ช่างปะไรล่ะคะ" ทำไมน้ำหนาวจะไม่กลัวเรื่องนี้ แต่เธอคิดไว้แล้ว ถ้าผู้ชายที่จะเข้ามาเป็นคู่ครองของเธอ รับไม่ได้กับเรื่องนี้ นั่นแสดงว่า เธอได้กลั่นกรองหาผู้ชายที่เหมาะสมกับตัวเองแล้วกัน"ขอบใจน้ำหนาวมากนะลูก ป้าก็อยากจะฝากอีกอย่าง""ว่ามาได
Last Updated : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 5
ก๊อก ก๊อก ขณะที่นั่งรออยู่นานพอสมควร เสียงประตูห้องก็ได้ถูกเคาะโดยคนที่อยู่ด้านนอกกัลยาเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น ไม่ได้เป็นคนตลบตะแลง ในเมื่อตกลงที่จะทำแบบนี้แล้ว เธอก็ต้องได้ทำตามสิ่งที่ลั่นวาจาไว้ ..พอประตูเปิดออก รชตก็เห็นว่าคุณป้าคนสวย ได้มากับผู้ชายสองคน รวมทั้งผู้หญิงคนที่เขาดึงเข้ามาในเกมนี้ด้วย"เชิญเลยครับ" ชายหนุ่มเปิดประตูให้กว้างเพื่อต้อนรับแขกที่เขากำลังรอแบบใจจดใจจ่อ ถ้าป้าผิดคำพูด นั่นแสดงว่ารถคันที่สั่งจองมา คงต้องได้ยกเลิกและเสียค่ามัดจำมหาศาลแน่"ฉันขอคุยกับหลานชายก่อนนะคะ" กัลยาให้นายทะเบียน และอีกคนที่จะมาเซ็นเป็นพยานร่วม นั่งรอที่ห้องโถงซึ่งใช้เป็นห้องรับแขก ส่วนกัลยาก็ได้ชวนน้ำหนาวเข้าไปในห้องนอนของรชต"ก่อนที่เราจะเซ็น ป้าอยากบอกอะไรเราสักอย่าง""ว่ามาเลยครับ""ในเมื่อพวกเราจะแต่งงานกันแล้ว ป้าก็จะให้หนูน้ำหนาวย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยเลย""อะไรนะครับ?? เราไม่ได้ตกลงอะไรกันแบบนี้นี่" รชตถึงกับตกใจที่ป้าสุดสวยของเขามาไม้นี้"ถ้างั้นเรายกเลิกก็ได้นะ ป้าไม่ซีเรียสอยู่แล้ว"รชตรู้ได้ในทันทีว่านี่มันคงจะเป็นด่านสุดท้าย "ก็ได้ครับ""ก็ได้? เราจะยกเลิกกันใช่ไหม" กัลยารู้สึก
Last Updated : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 6
[ณ.มหาวิทยาลัยชื่อดัง] ..ที่เหล่านักศึกษาต่างก็ใฝ่ฝันว่าจะ Entrance เข้ามาเรียนที่นี่ให้ได้ และเธอก็ทำได้ ถึงแม้พ่อกับแม่ไม่อยากให้มาอยู่ไกลหูไกลสาย ตา แต่ก็ห้ามความฝันของลูกสาวไม่ได้"สวัสดีจ้า จำเราได้ไหม" น้ำหนาวส่งยิ้มหวานให้กับเพื่อนใหม่ที่เพิ่งรู้จักกัน"จำได้สิเธอชื่อน้ำหนาวใช่ไหม" ทั้งสองเคยเข้ามาร่วมทำกิจกรรมในมหาวิทยาลัยก่อนหน้านั้นแล้ว"ใช่แล้วจ้า ข้าวฟ่างทานอะไรมาหรือยัง""เรียบร้อยมาแล้วจ้า"หลังจากทักทายเสร็จ พวกเธอก็ชวนกันไปที่หอประชุมประจำคณะบริหารธุรกิจ เพราะรุ่นพี่นัดรวมตัวกันที่นั่น"ใครที่มาก่อน นั่งแถวหน้าเลยครับ" เห็นว่ารุ่นน้องไม่กล้าเข้ามานั่งใกล้ เพราะกลัวเวลาทำกิจกรรมจะถูกเลือกก่อนใครเพื่อน"พวกพี่ไม่กินหรอกน่า ขยับเข้ามาก่อนครับ คนที่มาข้างหลังไม่มีทางเดินเห็นไหมนั่น"น้ำหนาวและข้าวฟ่าง ต้องได้รีบขยับเข้ามา เพราะไม่อยากให้เป็นเป้าสายตา"เดี๋ยวอีกหน่อยประธานรุ่นพี่ของเราก็จะมา พี่ไม่อยากให้พวกเราเสียงดัง พี่แอบกระซิบอะไรให้รู้ไว้ก่อนนะ" ..รุ่นพี่ทำท่ากระซิบกระซาบแต่ก็เสียงดังฟังชัดมาก "ประธานรุ่นโหดมากเลย"พอได้ยินคำนี้เสียงเจี๊ยวจ๊าวก็ดังขึ้น เพราะเคยได้ยินข
Last Updated : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 7
"น้ำหนาว เธอเป็นอะไร""เธอไม่ต้องสนใจฉันตอนนี้ได้ไหม" น้ำหนาวกระซิบพูดกับข้าวฟ่างเบาๆ"อะไรเข้าตาเธอหรือเปล่า" มันยิ่งทำให้ข้าวฟ่างสนใจเพื่อน เพราะเห็นว่าเอามือปิดบังใบหน้า แถมยังทำตาปริบๆ"น้องๆ ทุกคน สวัสดีครับผม" ชายคนที่ถูกแนะนำว่าเป็นประธานรุ่นพี่ที่มารับน้องในวันนี้ กล่าวพูดขึ้นแล้วก็โค้งลงเล็กน้อยเพื่อเป็นการทักทาย"ไหนรุ่นพี่คนนั้นบอกว่าพี่ประธานเป็นคนโหดไง แต่ดูรวมๆ แล้ว น่ารักกว่าใครเพื่อนเลยนะนั่น" เสียงรุ่นน้องที่นั่งอยู่ต่างก็พูดกัน"น่ารักตายล่ะ" แต่มันก็ดังมาเข้าหูของน้ำหนาว"เธอว่าอะไรนะ""เปล่าหรอก""ทำไมเธอถึงไม่มองดูรุ่นพี่ หล่อมากเลย" ข้าวฟ่างแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว แต่ดูเหมือนเพื่อนจะพยายามหลบมากกว่า"เธอ..ไข่ตุ๋น" ที่น้ำหนาวรู้จักชื่อเพราะมองดูป้ายที่แขวนอยู่คอเพื่อน และเพื่อนคนนี้ก็นั่งอยู่ด้านหลังแถวต่อไป"อะไร""เราเปลี่ยนที่นั่งกันไหม""ได้สิ" เพื่อนคนที่นั่งอยู่ด้านหลังยอมเปลี่ยนให้ เพราะ...พอขยับมานั่งด้านหน้าได้ คนที่ชื่อไข่ตุ๋นก็หยิบเอาเสื้อคลุมที่ยัดใส่กระเป๋าไว้ออกมาส่งให้กับน้ำหนาวที่นั่งอยู่ด้านหลัง"อะไร""เอาปิดสะโพกเธอไว้สิ""ทำไม" น้ำหนาวเริ่มตกใจ
Last Updated : 2024-12-15ภรรยาในนาม บทที่ 8
"นี่จะไม่เชื่อฟังรุ่นพี่ตั้งแต่วันแรกที่รับน้องเลยเหรอคะ" นาเดียหันกลับมาก็ยังเห็นว่า รุ่นน้องที่เธอสั่งให้เอาเสื้อตัวนั้นออก ยังคงอยู่เหมือนเดิม"ขอโทษด้วยค่ะ ฉันคงทำตามรุ่นพี่ไม่ได้""ดี! ถ้างั้นออกไปยืนอยู่ข้างนอก ไม่ต้องมารวมกลุ่มกับเพื่อน""นาเดีย!" คอปเตอร์ตำหนิเพื่อน เพราะคิดว่าทำกับรุ่นน้องแรงเกินไป"พวกนายก็เห็นว่ารุ่นน้องคนนี้ไม่เชื่อฟัง มันจะอะไรนักหนากับการที่จะเอาเสื้อออก!" ว่าแล้วนาเดียก็เดินเข้าไปกระชากเสื้อตัวนั้นจนหลุด"กรี๊ดด" น้ำหนาวรีบหลบเข้าไปอยู่ด้านหลังของรชต เพราะในที่นี้เธอรู้จักแค่เขาเพียงคนเดียว"ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย" แทนที่จะถามก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ แต่รชตกับมองกลับมาแล้วตำหนิ"น้องครับ" คอปเตอร์รีบแย่งเสื้อตัวนั้นกับนาเดียกลับมา แล้วก็พันรอบกระโปรงของเธอไว้เหมือนเดิม"ขอบคุณค่ะ" น้ำหนาวเริ่มอายเพราะคิดว่ารุ่นพี่ที่อยู่ด้านหลังหลายคนคงจะมองเห็นแล้ว เธอก็เลยรีบวิ่งออกมาจากห้องกิจกรรม"ฉันไม่ให้เธอคนนั้นผ่านกิจกรรม" นาเดียกล่าวพูดขึ้น แล้วก็ถอยกลับไปยืนที่ของตัวเอง ซึ่งด้านหน้าต้องเป็นของประธาน"เอาล่ะครับเรามาเริ่มกิจกรรมกันต่อ..แนะนำตัวไปถ
Last Updated : 2024-12-15
Latest chapter
ภรรยาในนาม บทที่ 122 ตอนจบ
เช้าวันต่อมา.."ขอบพระคุณคุณปู่คุณย่ามากนะคะ""ถ้าอยากมาค้างที่นี่ก็มาได้ตลอดเวลาเลยนะ ปู่กับย่ายินดีต้อนรับเสมอ""ขอบคุณมากเลยนะครับ ส่วนเรื่องประตู เดี๋ยวผมจะให้ช่างมาดูให้""ไม่เป็นไรหรอก แค่เปลี่ยนลูกบิดเฉยๆ ก็ใช้งานได้เหมือนเดิมแล้ว""ให้ช่างมาดูดีกว่าค่ะคุณปู่" รักนรินทร์เกรงใจ มาขออาศัยอยู่บ้านท่านแท้ๆ ยังมาทำของท่านเสียหายอีก"ถ้างั้นก็เอาที่พวกเราสบายใจเลยแล้วกัน เดินทางปลอดภัยนะลูก""ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ทั้งสองไหว้ร่ำลาพวกท่านแล้วก็ออกมา[บ้านภูมิฐาน]ชายหนุ่มพาเธอกลับมาที่บ้านก่อน เพื่อจะมาเปลี่ยนเสื้อผ้าพอมาถึงก็เจอพ่อกับแม่ของเขาอยู่ที่บ้านพอดี"คุณพ่อจะออกไปไหนหรือครับ" เดินเข้ามาก็เห็นผู้เป็นพ่อกำลังจะออกจากบ้าน"ก็เข้าบริษัทน่ะสิ ที่บริษัทโทรมาบอกว่าตามตัวผู้บริหารไม่เจอ""ขอโทษครับ เดี๋ยวผมเข้าไปเอง แต่ขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ" เขามัวแต่ยุ่งตามหาเธออยู่ ก็เลยปล่อยปละละเลยเรื่องบริษัทไป"ฉันรออยู่ข้างล่างได้ค่ะ" หญิงสาวชักมือออกเมื่อเขายื่นมาจะจูงเธอขึ้นไปด้วย"จะรออยู่ข้างล่างทำไม..ไม่อาบน้ำก่อนหรือไง""คุณก็ไปอาบเองสิ""ไปด้วยกัน แล้วก็เข้าบริษัทด้วยกัน""ฉ
ภรรยาในนาม บทที่ 121
"ใครเขาจะให้คุณนอนด้วย" หญิงสาวรีบเก็บของบนโต๊ะอาหาร พอเก็บเสร็จก็เดินไปที่ประตูบ้าน "คุณกลับไปเลยนะ ฉันจะล็อกบ้านแล้ว""บอกแล้วไงว่าจะนอนที่นี่ด้วย""แต่นี่มันไม่ใช่บ้านฉันนะ""งั้นก็กลับบ้านสิ""ไม่"จากที่ยืนกอดอกพิงผนังอยู่ชายหนุ่มก็ก้าวเดินไปที่บันได"นี่คุณ!" รักนรินทร์รีบหันไปล็อกบ้านไว้แล้วก็เดินตามเขาขึ้นมา"คุณพักอยู่ห้องไหน""ไม่บอก"ไม่บอกก็ไม่เห็นจะยาก เพราะชั้นบนมีห้องนอนแค่สองห้อง ภูมิฐานเดินไปหน้าห้องนอนหนึ่งในสองนั้น"คุณภูมิหยุดเดี๋ยวนี้นะ!" รักนรินทร์รีบเดินเข้าไปรั้งตัวเขาไว้ก่อนที่จะเปิดประตูห้องนั้น "นี่มันห้องของคุณปู่คุณย่า""คุณก็ไม่บอกแต่ทีแรก" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เอื้อมไปเปิดอีกห้องที่อยู่ข้างกัน หญิงสาวก็เลยรีบตามเข้าไป"ก็ได้แต่ฉันให้คุณค้างแค่คืนนี้คืนเดียวนะ"เขาไม่ตอบ..ให้พ้นคืนนี้ไปก่อนแล้วกัน ถ้ายังรับไหวอยู่ภูมิฐานเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็เข้าห้องน้ำ ทำเหมือนบ้านของตัวเองยังไงยังงั้นรักนรินทร์ได้แต่ยืนทำหน้าบูดบึ้งใส่ แต่หัวใจกลับเต้นแรงสวนทางกับสิ่งที่แสดงออกมาเพียงไม่นานภูมิฐานก็ออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เลยเข้าไปใช้ต่อพรึบ! "กรี๊ดด" หญิงสาวที่กำลังอา
ภรรยาในนาม บทที่ 120
[คอนโด]เพียงไม่นานรถของภูมิฐานก็มาถึงคอนโด ชายหนุ่มลงจากรถได้ก็รีบตรงขึ้นไปก๊อก ก๊อกแกร็ก! แกร็ก!! เขาไม่มีคีย์การ์ดของห้องนี้ ก็เลยต้องได้เคาะประตูแล้วลองเปิด แต่ข้างในก็ยังเงียบอยู่"รักนรินทร์..คุณมาถึงหรือยังเปิดประตูให้ผมหน่อย" ขณะที่เรียกเขาก็ยังคงเคาะประตู แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆชายหนุ่มเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเธอ หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังคงเหมือนเดิม[ร้านขายของชำ]"ผมก็ได้ยินคุณแม่บอกว่า ได้ฤกษ์ยามแล้วไม่ใช่หรือครับพี่" เมื่อเกียร์เห็นพี่สาวมาหา ด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง ก็เลยถามเอาความจริง"สงสัยเขาจะยังไม่พร้อม""พี่จะไปสนใจอะไร" เกียร์ของขึ้นทันทีเมื่อได้ยินว่าฝ่ายชายไม่พร้อมที่จะแต่งงานกับพี่สาว"เรื่องนี้เราอย่าไปพูดให้ใครฟังนะ" ที่รักนรินทร์ต้องเล่าให้เกียร์ฟังก็เพราะอยากจะมาขออาศัยอยู่ที่นี่ก่อน ในระหว่างที่รอให้เขาตัดสินใจ พอคิดแล้วดูเหมือนไม่มีค่า ต้องให้ผู้ชายตัดสินใจว่าอยากจะแต่งงานด้วยไหม"ถ้างั้นพี่ก็ค้างที่ห้องผมเลยแล้วกัน..เพราะผมต้องกลับไปค้างที่บ้านของคุณแม่" ข้าวฟ่างไม่ได้มาด้วย เกียร์แค่แวะมาดูร้านช่วยปู่กับย่า"แล้วคุณปู่คุณย่าของเกียร์จะไม่ว่าพี่เหรอ""
ภรรยาในนาม บทที่ 119
"ปล่อยค่ะนี่มันห้องทำงานนะ" พอเป็นอิสระหญิงสาวก็รีบห้ามปรามกลัวว่าเขาจะเลยเถิด"คุณทำเสน่ห์ใส่ผมหรือเปล่าเนี่ย" ยอมรับว่าไม่เป็นอันทำการทำงานเลย เพราะตั้งแต่ได้สัมผัสร่างกายของเธอมา เขาก็โหยหาเธอโดยตลอด"ทำเสน่ห์? อะไรคือทำเสน่ห์คะ" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเธอเติบโตที่ต่างประเทศ เรื่องแบบนี้ที่นั่นเขาไม่เชื่อกันอยู่แล้ว และไม่มีใครพูดถึง แม้แต่พ่อและแม่ สื่อโซเชียลก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่สนใจ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี"ผมแค่ล้อเล่น มันเป็นเสน่ห์จากตัวคุณเอง""คุณรักฉันจริงเหรอ" รักนรินทร์ถามอีกครั้ง เพราะคิดว่าเขาคงอยากจะพูดแค่ต่อหน้าผู้ใหญ่"รักสิ ผมรักคุณ ว่าแต่คุณคิดยังไงกับผม""คิดยังไง?" ใช่แล้วเราคิดยังไงกับเขากันแน่ แต่พอได้ยินเขาบอกรักทำไมถึงดีใจมาก ดีใจจนห้ามน้ำตาของตัวเองไม่ได้"ผมไม่ได้บังคับให้คุณพูดหรอก เรื่องแบบนี้ต้องพูดออกมาจากใจ เหมือนที่ผมบอกคุณไง""คุณพูดจากใจจริงหรือคะ" ก็มันยากที่จะเชื่อนี่ วันนั้นยังทำเหมือนไม่ชอบหน้าเธออยู่เลย"ถ้าพูดแล้วคุณยังไม่เชื่อ งั้นผมทำให้คุณเชื่อเลยแล้วกัน""ทำอะไรคะ"คนตัวโตเดินมาที่ประตู แล้วก็จัดการล็อกมันไว้ แถมไม่ได้ล็อกแค่ลูกบิด เขายังล็อกก
ภรรยาในนาม บทที่ 118
"กระดาษอะไรแปะอยู่ด้านหลัง" รรินธรที่ยืนอยู่ห่างหน่อยมองไปเห็นตอนที่สามียกแพทเทิร์นขึ้นมาดูหมั่บ รักนรินทร์รีบดึงมันออกมา แล้วก็ขยำไว้ในมือ "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่เจ้านายเขียนโน้ตแก้งานไว้ค่ะ"ภูมิฐานมองที่มือของเธอแบบยิ้มๆ "คุณพ่อกับคุณแม่ทานข้าวมาหรือยังครับ" แล้วเขาก็หันมาชวนพวกท่านคุย"ยังไม่ได้ทานเลย ก็นัดทานข้าวกับพ่อเรานั่นแหละ ไม่รู้ป่านนี้มาหรือยัง""อ้าวหรือครับ พอดีเลยผมกำลังหิว ขอไปร่วมทานด้วยคนนะครับ"ในขณะนั้นโทรศัพท์ของคริสก็ได้ดังขึ้น และคนที่โทรมาก็คือภูสิษฐ์รับโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่งคริสก็หันมาหาภูมิฐาน"ถ้าจะไปทานด้วยกันก็ป่ะ ตอนนี้พ่อกับแม่เราอยู่ข้างล่างแล้ว" ว่าแล้วคริสก็เอื้อมไปจูงแขนภรรยาให้เดินตามมา ส่วนภูมิฐานก็รีบเดินนำหน้าไป เพื่อเปิดประตูห้องให้"แล้วเราไม่ไปเหรอลูก" รรินธรเห็นว่าลูกสาวไม่เดินตาม"ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวรักหาอะไรทานแถวโรงอาหารนี้ก็ได้"ภูมิฐานถึงกับหันกลับมามอง เพราะเขาเดินนำพวกท่านจะออกนอกห้องอยู่แล้ว..หน้าประตูลิฟต์.."ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีงานด่วน คงไปร่วมทานข้าวด้วยไม่ได้ เอาไว้โอกาสหน้านะครับคุณพ่อคุณแม่" เขาพูดในขณะที่ประตูลิฟต์กำลังเปิดอ
ภรรยาในนาม บทที่ 117
แกร็ก! แกร็ก!!"ทำไมประตูเปิดไม่ได้ล่ะคะคุณ หรือคีย์การ์ดใช้ไม่ได้แล้ว" คีย์การ์ดเคยเป็นของรรินธรสมัยที่พักอยู่ที่คอนโดนี้ ตอนนั้นเธอไม่ได้คืนให้กับคฑา แต่ก็ไม่ได้ทิ้งยังคงเก็บไว้เป็นอย่างดี"ก็เปิดได้อยู่นะ..แต่เหมือนถูกปิด" คริสใช้คีย์การ์ดเปิดอีกครั้งลองดู"ใครคะ" เสียงคนที่อยู่ด้านในดังออกมา เมื่อได้ยินว่าคนข้างนอกจะเปิดลองดูอีกครั้ง"อ้าวหนูยังไม่นอนเหรอลูก เปิดประตูให้พ่อกับแม่หน่อย" ที่ไม่เคาะเรียกเพราะกลัวจะรบกวนลูกสาว"แป๊บหนึ่งนะคะพ่อ"ที่คริสเปิดประตูเข้ามาไม่ได้ ก็เพราะตอนนั้นภูมิฐานอุ้มรักนรินทร์ยืนอยู่ใกล้ประตู พอได้ยินเสียงแกร๊กเท่านั้นแหละเขาก็รีบใช้มือดันประตูปิดไว้เหมือนเดิม ด้านในมันก็เลยล็อกอีกที ..และตอนนี้ทั้งสองกำลังมัววุ่นใส่เสื้อผ้ากันอยู่แกร็ก~"อ้าวนี่หนูยังไม่อาบน้ำเลยเหรอลูก แม่นึกว่าหนูหลับไปแล้วเสียอีก""ยังค่ะมัวเคลียร์งานอยู่" โกหกแม่จะบาปไหมเรา"ถ้างั้นหนูก็ไปทำงานต่อเถอะลูก ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่หรอก""คุณพ่อจะทำอะไรคะ" รักนรินทร์เห็นพ่อกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องนอน"หนูจะให้พ่อกับแม่นอนห้องไหนล่ะ" คริสถึงกับตกใจแล้วหันกลับมาถามลูกสาว"อีกห้องค่ะพ่อ"
ภรรยาในนาม บทที่ 116
[ร้านอาหารหรู]"ว่าไงเสือ""ใครเสือ เรียกให้ถูกหน่อยสิ" ดวงตาภูสิษฐ์ กรอกมองไปดูภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ ถ้าจำกันได้สมัยก่อนภูสิษฐ์ก็ไม่ใช่เบาๆ และคนที่กล้าเรียกเขาว่าเสือก็คือ.. "นายก็ไม่เบาเหมือนกันแหละไอ้คุณคริส"ใช่แล้วคนที่คริสมาทานข้าวด้วยก็คือภูสิษฐ์ ทั้งสองรู้จักกันที่ต่างประเทศ หลายสิบปีผ่านมาแล้ว"อุ๊ย" เมื่อได้ยินเพื่อนเอาคืนคริสก็ได้มองมาที่ภรรยาบ้าง พอเห็นสายตาพิฆาตแล้วถึงกับเสียวสันหลังวูบ"แล้วเมื่อไรเด็กๆ จะมากันเนี่ย" สามีทั้งสองยกนาฬิกาขึ้นมาและพูดพร้อมกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย"ไม่มีพิรุธเลยนะคะ""แหะๆ เมียจ๋าา อย่าไปเชื่อไอ้ภูมันเลย""นั่นไงมาแล้ว" เหมือนกรรมการตีระฆังเพื่อพักยก เมื่อเห็นภูมิฐานเดินเข้ามาพอมองเห็นแล้วว่าพ่อกับแม่นั่งอยู่โต๊ะไหนภูมิฐานก็เดินตรงเข้ามา สายตาคมมองดูชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน"สวัสดีครับ" เขายังไม่รู้หรอกว่าทั้งสองท่านเป็นใครแต่ด้วยมารยาทพอมาถึงก็ยกมือไหว้"หล่อกว่าพ่อเยอะเลยนะเนี่ย" คริสพูดพร้อมกับรับไหว้"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มมองไปที่พ่อ เพื่ออยากจะถามว่าเพื่อนของท่านทำไมเขาถึงไม่รู้จัก"เพื่อนพ่อเพิ่งเดินทางมาจากต่างปร
ภรรยาในนาม บทที่ 115
ภูมิฐานรีบตามออกมา คิดว่าที่เธอรีบออกไปคงเพราะเรื่องดินสอแท่งนั้นแน่แกร็ก! ประตูห้องประชุมถูกเปิดเข้าไปแบบถือวิสาสะ รักนรินทร์คิดว่าไอรยาคงยังอยู่ในห้องประชุมเพราะต้องได้คุยเรื่องแบบต่อทุกคนที่ยังอยู่ในห้องประชุมต่างก็หันมองมาที่ประตู"ฉันได้ยินท่านประธานบอกว่าคุณได้ดินสอด้ามนี้ที่ถังขยะ" รักนรินทร์เดินตรงเข้าไปแล้ววางดินสอลงตรงหน้าของไอรยา"ค่ะ" ไอรยาตอบรับเมื่อเห็นว่าภูมิฐานเดินตามเข้ามาด้วย"ถังไหนคะ""เออ..ถัง? ถังไหนแล้วทำไมคะ""มันวางอยู่บนโต๊ะทำงานของฉันแล้วมันจะไปอยู่ข้างถังขยะได้ยังไง ฉันก็เลยอยากรู้ว่าถังไหน""ถังหน้าห้อง" ถ้าจะบอกว่าถังขยะที่ไกลกว่านั้น กลัวจะไม่น่าเชื่อถือ"คุณเจอตอนไหน""นี่คุณ ฉันไม่มีเวลามานั่งจำเวลาหรอกนะ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันจะให้คนตรวจสอบกล้องวงจรปิดเองแล้วกัน""??" ไอรยาลืมคิดเรื่องนี้ไปเลยคนที่อยู่ในห้องประชุมได้แค่นั่งฟัง เพราะไม่รู้ว่าทั้งสองมีเรื่องอะไรกัน"ออกไปก่อนครับ" ภูมิฐานเป็นคนสั่ง เพราะเห็นแล้วว่าศึกครั้งนี้คงไม่สงบง่าย"ไม่ต้องหรอกค่ะ อยู่ฟังด้วยกันนี่แหละ"คนที่กำลังเก็บของจะลุกขึ้นต่างก็นั่งลงที่เดิม เมื่อได้ยินรักนรินทร์สั่งอี
ภรรยาในนาม บทที่ 114
แกร็ก~ "??" พอรู้ว่าใครมาเคาะประตูเท่านั้นแหละ รักนรินทร์ก็รีบปิด..แต่ก็ไม่ทัน"คุณออกจากห้องฉันไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"แต่ดูเหมือนว่าภูมิฐานจะไม่สนใจที่เธอไล่ เขายังคงดันประตูแล้วก็แทรกตัวเข้ามา"คุณดื่มเหล้ามาเหรอ?""ขอค้างด้วยหน่อยสิ""คุณเห็นฉันเป็นอะไร""ผมยังไม่รู้ เราคบกันดูก่อนไหม" มันเป็นสิ่งที่เขาคิดไว้ ในระหว่างที่เขายังไม่รู้ใจตัวเองอยากจะอยู่ใกล้เธอให้มากที่สุด"อะไรนะ?""ในระหว่างนี้เราก็คบกันไปก่อน""ฟังดูดีนะ คนเห็นแก่ตัว" ถ้าเขาขอเป็นแฟนเธออาจจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่นี่แค่มาขอคบ แถมยังคบกันดูก่อนอีก"แล้วคุณต้องการแบบไหนก็บอกมาสิ""ต้องการให้คุณออกไปจากห้องนี้""คำก็ไล่สองคำก็ไล่ คุณจะให้ผมคิดยังไง""คิดว่าฉันไม่สนใจคุณไง ถ้าสนใจคุณแล้วฉันจะไล่เหรอ""ถ้างั้นแสดงว่าผมคิดกับคุณอยู่ฝ่ายเดียวหรอกหรือ"หญิงสาวทำได้แค่กลืนน้ำลายลงคอ เขาไม่คิดเหรอว่าเธอต้องเล่นตัวไว้บ้าง ถ้ารีบตกลงไป ก็จะดูเหมือนไม่มีค่าไม่มีราคาอะไรเลย"อืม?!" ในขณะที่กำลังใช้ความคิดอยู่นั้นก็ถูกอีกฝ่ายจู่โจมโดยการจูบมือเรียวแนบลงที่แผ่นอกกว้าง นี่เธอโหยหาจูบจากเขาขนาดนี้เลยเหรอ เพราะแรงจะผลักออกก็ยังไม่มีเมื่
