กลุ่มของน้ำหนาวทั้งสิบต่างก็พากันไปที่สระว่ายน้ำ ตามกระดาษแผนที่จับขึ้นมาได้
พอไปถึงก็เห็นรุ่นพี่ชุดที่รับน้องยืนรอก่อนหน้านั้นแล้ว
"ให้หากระดาษโน๊ตที่พวกพี่ซ่อนไว้ แล้วก็ทำตามนั้น" เสียงรองประธานดังขึ้น พวกเพื่อนๆ ต่างก็แยกย้ายกันเพื่อที่จะเสาะหาทุกซอกทุกมุม
ทำไมต้องมาที่นี่กันเยอะแยะด้วย แล้วกลุ่มอื่นไม่ไปดูกันบ้างหรือไง ..น้ำหนาวเห็นว่าอยู่กันครบ ที่จริงกลุ่มอื่นก็มีรุ่นพี่ดูแลอยู่เหมือนกัน เพราะถูกแบ่งกลุ่มรออยู่แต่ละจุดแล้ว ส่วนกลุ่มของเธอฟลุ๊คหน่อย ได้รุ่นพี่ที่เป็นตัวนำรับน้องในครั้งนี้
น้ำหนาวเดินตามริมสระว่ายน้ำมา เพราะพวกเพื่อนต่างก็ดูที่ผนัง ห้องน้ำ หรือแม้กระทั่งอัฒจรรย์ เพราะสระว่ายน้ำที่นี่เอาไว้แข่งเวลามีแข่งขันว่ายน้ำ พอเดินไปเรื่อยๆ ก็เห็นอะไร แนบอยู่ขอบสระ
หญิงสาวชะโงกหน้าลงไปดูให้ชัดก่อนที่จะเรียกเพื่อนมาดู
"โอ๊ย"
ตู๊ม! พอเสียงโอ๊ยดังขึ้น เสียงคนตกน้ำก็ดังตามมา
"น้ำหนาว!!" เพื่อนต่างก็รีบวิ่งเข้ามาหา รวมทั้งรุ่นพี่
ตู๊มม!! เสียงกระโดดน้ำตามมา เพื่อลงไปช่วยคนที่ตกน้ำ
"รชตช่วยนาเดียก่อนสิ" ใช่แล้วเสียงโอ๊ยก่อนหน้านั้นคือเสียงนาเดียสะดุดล้ม แต่ก็สะดุดล้มได้จังหวะมาก เพราะไปชนเข้ากับน้ำหนาวที่กำลังชะโงกหน้ามอง จนตอนนี้เธอลอยคออยู่ในน้ำ
"น้องเป็นยังไงบ้าง" คนที่กระโดดลงมาช่วยก็คือคอปเตอร์
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"น้ำหนาวยื่นมือมาเร็ว" พวกเพื่อนๆ ต่างก็มารอรับ แต่จังหวะนั้นน้ำหนาวก็ดึงกระดาษแผ่นที่แปะอยู่ใต้น้ำ ซึ่งมีถุงพลาสติกห่อหุ้มไว้อย่างดี ออกมาแล้วก็ยื่นให้กับเพื่อน
"เธอเจอมันแล้วเหรอ" เพื่อนๆ ต่างก็ดีใจที่ทำภารกิจที่สองสำเร็จ และกลุ่มเธอก็เป็นกลุ่มแรกที่เจอได้แบบรวดเร็ว
หญิงสาวถูกนำตัวขึ้นจากน้ำ
"เลือด?" น้ำที่ไหลลงมาจากขาเรียวนั้นมีสีเลือดยาวเป็นสายลงมาด้วย
"......." ลืมตัวไปเลยว่าประจำเดือนมา จังหวะนั้นก็ได้มีรุ่นพี่คนหนึ่งถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวออกมา แล้วก็คลุมร่างของเธอไว้
และตอนนี้ไม่มีใครสนใจประจำเดือนน้ำหนาวที่ไหลย้อยลงมาแล้ว เพราะทุกคนต่างก็กำลังตะลึงในกล้ามและซิกแพคแน่นๆ ของประธานรุ่นพี่ที่เป็นคนสละเสื้อให้กับเธอ
"พาเพื่อนเข้าห้องน้ำไปก่อน" รชตสั่งเพื่อนน้ำหนาวที่มัวแต่จ้องเรือนร่างของเขาอยู่
..ห้องน้ำ..
คนที่พาน้ำหนาวมาเข้าห้องน้ำก็คือไข่ตุ๋น
เธอรีบจัดการกับร่างกายของตัวเอง แต่ก็ยังอยู่ในชุดที่เปียกปอน โชคดีที่มีผ้าอนามัยมาเปลี่ยนด้วย ส่วนเสื้อน้ำหนาวใส่เสื้อของรุ่นพี่ที่ให้มา
"เสื้อตัวนั้นอยู่ในล็อกเกอร์ ฉันไม่ได้เอาติดมาที่สระว่ายน้ำด้วยสิ" ไข่ตุ๋นหมายถึงเสื้อตัวที่น้ำหนาวเอามาคืนให้
"ไม่เป็นไรหรอกไข่ตุ๋น"
"ฉันว่าเธอเข้าวัดทำบุญบ้างนะ คนอะไรจะซวยได้ขนาดนี้"
"ไม่ได้ซวยหรอก แต่มีคนสร้างสถานการณ์" เธอผิดเองที่ไม่ระวังตัว แต่ก็คิดว่าดูดีแล้วนะ ว่าตรงสระว่ายน้ำมีแค่เธอคนเดียวที่เดินมา
พอน้ำหนาวออกมาจากห้องน้ำ มันยิ่งสร้างความไม่พอใจให้นาเดียหนักขึ้น เมื่อเห็นว่าเธอใส่เสื้อของรชตอยู่
ผู้หญิงเป็นสิบเป็นร้อยฉันก็เคยจัดการมาแล้ว ทำไมแค่เธอคนเดียวฉันจะจัดการไม่ได้ยัยน้ำเน่า!! ..ใช่แล้วผู้หญิงคนไหนที่เข้าใกล้รชต ก็เจอนาเดียนี่แหละเล่นงาน จนไม่มีใครกล้าเข้ามา
"น้องคนที่เกิดอุบัติเหตุ กลับบ้านไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้มารวมกลุ่มกับเพื่อนใหม่ ส่วนน้องที่เหลือก็ทำกิจกรรมต่อไป" มันคือคำสั่งของประธาน เพราะตอนนี้เขาเริ่มจะประหม่าในสายตาทุกคนที่มองมา
พอเพื่อนออกไปหมดแล้ว น้ำหนาวก็กลับเข้ามา พร้อมกับที่ทำความสะอาด เพราะเธอต้องได้เก็บร่องรอยที่ทำเลอะเทอะไว้
"บอกให้กลับบ้านไปไง กลับมาทำไม"
"รุ่นพี่?" เธอไม่เห็นว่าเขายังนั่งอยู่ที่นี่ แล้วทำไมเขาถึงไม่ออกไปพร้อมเพื่อน "ฉันจะไปทำความสะอาด"
"เดี๋ยวมีคนมาทำ กลับไปก่อน"
น้ำหนาวไม่สนใจ เพราะสิ่งที่เธอทำเลอะไว้คงไม่กล้าปล่อยให้คนอื่นทำแน่
"เธอนี่ดื้อได้ใจจริงๆ นะ ถึงว่านาเดียได้หมายหัวเธอคนแรก"
ขณะที่น้ำหนาวกำลังเช็ดถูอยู่นั้น ก็ได้มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา
"ช่วยทำความสะอาดสระน้ำด้วยครับ เปลี่ยนน้ำใหม่ด้วย"
น้ำหนาวเห็นเขาสั่งคนพวกนั้น เธอถึงกับใจฝ่อลง มันก็คงต้องได้ทำความสะอาดนั่นแหละ เพราะสิ่งสกปรกจากร่างกายของเธอ คงไม่มีใครกล้ามาเล่นน้ำ
ขณะที่น้ำหนาวกำลังจะเดินออกมา ก็ได้มีสายเข้าเครื่องของรชต
>>{"มาถึงแล้วเหรอครับ"} ใบหน้าหล่อมีรอยยิ้มขึ้นมา เมื่อสิ่งที่เขารอคอยมานาน ได้เดินทางมาถึงแล้ว..
[โรงแรมกัลยา]"ใครมาขอพบนะ?" กัลยาได้ยินเลขาเข้ามารายงาน ถึงกับถามซ้ำอีกครั้ง เพราะคิดว่าตัวเองฟังผิด"เซลล์ขายรถนำเข้าค่ะ ตอนนี้รออยู่หน้าห้องแล้วค่ะ""เซลล์ขายรถนำเข้า มาหาฉันทำไม""ไม่ทราบเหมือนกันค่ะบอกว่าจะมาเก็บเงิน""มาเก็บเงิน??""มีอะไรครับ" สันติก็ฟังอยู่ว่าภรรยาพูดกับใคร เขาก็เลยเดินมาที่ห้องของเธอ ซึ่งตอนนี้ประตูบานนั้นได้ถูกเอาออก ทั้งคู่ไม่มีประตูขวางกั้นกันอีกแล้ว"กัลก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ" กัลยาก็เลยสั่งให้เลขา บอกให้คนนั้นเข้ามาได้"สวัสดีครับ ผมมาเก็บเงิน""เงินอะไรคะ?""คุณรชต อิสริยานนท์ สั่งรถนำเข้าจากบริษัทของเรา และตอนนี้รถก็ได้มาถึงแล้ว""อะไรนะคะ?!" นี่เราชะตาใกล้ขาดแล้วหรือนี่ ไอ้หลานคนนี้มันฉลาดมากที่ให้มาเก็บเงินกับป้าเพราะนั่นหมายถึงว่าป้าเป็นคนซื้อให้ แสดงว่าอนุญาตให้ขับได้"รถอะไรเหรอคุณ สันติเห็นสีหน้าภรรยาดูไม่ค่อยดี"ก็ฉันหลงกลรชตน่ะสิคะ""หลงกลยังไงครับ""คุณอย่ารู้เลยค่ะ" เพราะเรื่องนี้สัญญากันไว้แล้วว่าจะรู้กันแค่สามคน"เชิญคุณไปพบผมที่ห้องนั้นดีกว่าครับ" ในเมื่อเธอไม่อยากจะบอก สันติก็เลยไม่ถามอีก เขาหันไปพูดกับคนที่มาเรียกเก็บเงิน"คุณจะทำอะไรคะ
"กรี๊ดดดดด!!" เสียงกรีดร้องของหญิงที่นั่งอยู่ด้านหลังมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ ที่ใครเห็นก็ต้องอิจฉา แต่กับเธอแล้วมันคือนรกดีๆ นี่เอง ถ้าพลาดแม้แต่นิดเดียว นั่นหมายถึงชีวิตของเธอเลย เพราะถึงแม้จะไม่ตาย ก็คงนอนเป็นผู้ป่วยติดเตียง "จอดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!" พอคิดมาถึงตรงนี้แล้ว น้ำหนาวก็ไม่เอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงอีกต่อไป"อะไรของเธอนักหนา ช่วยอยู่นิ่งๆ ให้มีสมาธิลองเครื่องหน่อยได้ไหม" ขณะที่หันกลับมาพูด เขาก็ยังคงบิดคันเร่งต่อ จนน้ำหนาวต้องได้หลับตากัดฟัน กอดเอวเขาแน่นกว่าเดิมมอเตอร์ไซค์คันสวยได้จอดลงในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง"สุดยอดไปเลยว่ะ..อ้าวเฮ้ยนั่นเธอจะไปไหน" เมื่อเห็นว่าคนที่นั่งซ้อนท้ายอยู่ ส่งหมวกกันน็อคคืนมาให้แล้วก็เดินหน้าบึ้งจากไป เขาถึงกลับมองซ้ายมองขวา เพราะอายสายตาที่คนมองมา"ไปตายเอาดาบหน้า" หญิงสาวตอบโดยที่ไม่หันกลับมาเลยด้วยซ้ำ"เอ้าาแม่นี่" รชตเชื่อว่ามีผู้หญิงอีกหลายคนต้องการนั่งตรงนี้ เธอได้สิทธิ์นั้นคนแรกเลยนะ แต่ดูเหมือนว่าเธอไม่ภูมิใจเลย"กลับมาขึ้นรถ" เขาค่อยๆ ขับรถตามเธอไป ทีแรกว่าจะจอดเพื่อเติมน้ำมัน แต่ถ้าเติมคงตามไม่ทันแน่"เชิญนายไปคนเดียวเถอะย่ะ!!""นี่ฉันเป็นรุ่นพี่เธอ
แต่ละกลุ่มวัตถุดิบและอุปกรณ์ ไม่ได้เหมือนกัน พอเห็นวัตถุดิบที่ต้องใช้ทำอาหาร และอุปกรณ์กับเครื่องครัวแล้วเพื่อนในกลุ่มของน้ำหนาวถึงกับมองหน้ากัน"เอาไงต่อดีล่ะทีนี้" เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยพูดขึ้น"ฉันว่าเราต้องถูกแกล้งแน่เลย" เพื่อนอีกคนก็ได้พูดตาม"จะเพราะใครล่ะที่ทำเป็นเก่ง ไปท้าทายรุ่นพี่แบบนั้น" และตอนนี้เสียงเริ่มแตกออกเป็นสองฝ่าย"ยังไงเราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้วไม่ต้องพูดมากน่า" แดงคือผู้ชายคนเดียวในกลุ่มนี้"เขานึกยังไงให้มาแค่ปลาตัวเดียว แล้วนี่เครื่องปรุงอะไรเนี่ย" หลายคนเริ่มจะซีเรียส และเสียดายไม่น่ามาเข้ากลุ่มนี้เลย"เธอดูกลุ่มอื่นสิข้าวฟ่าง" ไข่ตุ๋นกระซิบพูดกับข้าวฟ่าง"ฉันเห็นแล้ว เราไม่รอดหรอก" แค่มองก็รู้แล้วว่ารุ่นพี่คงไม่พอใจ เรื่องที่น้ำหนาวไปต่อปากต่อคำ แถมยังทำเป็นเก่งใส่อีก"ไม่ต้องกลัวหรอกในเมื่อเขามีปลามาให้..เราก็ทำแค่ปลา" น้ำหนาวมองดูสิ่งที่ได้มา ว่าเธอจะดัดแปลงทำอะไรได้บ้าง"มึงเล่นแรงไปหรือเปล่าวะ" แต๊งกิ้วถามรชตที่ดูจะทำหน้าพึงพอใจเหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะรอไว้ก่อนแล้ว"สมน้ำหน้าแล้ว..ทำเป็นอวดเก่ง" แต่คนที่ตอบกลับเป็นนาเดีย และตอนนี้นาเดียก็สบายใจขึ้นมาก ที่อยู่ดี
"ผมขอประกาศผลการแข่งขันทำอาหารในวันนี้นะครับ" คนที่ประกาศผลในครั้งนี้ก็คือรชตประธานรุ่นพี่ "ผลการลงคะแนนเสียงเป็นเอกฉันท์ อาจารย์ทั้งหมด 8 ท่าน รวมทั้งกลุ่มรุ่นพี่อีก 1 เทคะแนนเสียงไปให้กับ....."ทุกคนต่างก็ตั้งใจฟัง และลุ้นแบบใจจดใจจ่อ เพราะไม่มีใครได้ชิมอาหารของใครนอกจากคณะกรรมการ"คนที่ชนะเลิศในวันนี้ก็คือ...คือคนที่ทำสเต็กปลาครับ"สิ้นเสียงประกาศกลุ่มของน้ำหนาวต่างก็ดีใจกระโดดโลดเต้นกอดกัน เพราะไม่คิดว่ากลุ่มที่ไม่มีอะไรพร้อมสักอย่างจะคว้ารางวัลที่ 1 มาได้"ไม่มีรางวัลที่ 2 ที่ 3 หรือครับรุ่นพี่" เพราะถ้ามีการแข่งขันก็ต้องมีรางวัลรอง กลุ่มอื่นก็เลยทวงรางวัลที่ 2 ที่ 3"ขอโทษด้วยครับ 9 เสียงของคณะกรรมการได้เทคะแนนให้กับสเต็กปลา" เขาก็เลยไม่รู้ว่า ที่ 2 ที่ 3 จะเป็นของกลุ่มไหน เพราะไม่มีคะแนนเหลือให้เลย"อะไรจะอร่อยขนาดนั้น ไหนขอชิมดูหน่อยซิ" เพื่อนกลุ่มข้างๆ ก็เลยเดินมาตักชิมดูบ้าง "อืมม..""เป็นยังไงบ้าง" เพื่อนในกลุ่มของคนที่มาชิมถามออกไปทันทีคนที่ชิมตอบเพื่อนเบาๆ ว่า "สงสัยเธอมีพ่อเป็นเชฟระดับโลก"ถ้าให้แข่งเรื่องอื่นน้ำหนาวคงสู้ไม่ได้ แต่แข่งเรื่องทำอาหาร ถ้าไม่ใช่เชฟที่ชำนาญด
"พี่มาทำอะไร""มาหาคุณป้า แล้วนี่เราเพิ่งกลับเหรอ" ขณะที่รชตเดินออกมาจากบ้านของกัลยาก็เจอเข้ากับใครบางคน"อืม""ไปเหลวไหลที่ไหนมาล่ะ""ทำตัวเป็นพ่อผมอีกคนแล้ว""เกียร์! เราทำตัวให้ดีกว่านี้หน่อยสิ สงสารคุณป้าบ้าง""ถ้าไม่มีผม ก็ยังมีพี่อยู่นี่""พี่ไม่พูดกับเราแล้ว โตจนหมาเลียตูดไม่ถึง ยังจะมาคิดเล็กคิดน้อยอีก" ก่อนที่จะทะเลาะกับเกียร์ลูกพี่ลูกน้อง รชตก็เลยรีบเดินกลับไปที่บ้านก่อน"กลับมาแล้วเหรอลูก" พอเกียร์เดินเข้าบ้าน กัลยาซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิมก็ได้เอ่ยถามลูกชายคนเดียว ..ใช่แล้วเกียร์คือลูกของกัลยากับสันติ"ก็เห็นอยู่นี่ครับว่าผมกลับมา""แล้วคุณปู่คุณย่าเป็นยังไงบ้าง" กัลยาไม่ค่อยอยากจะถือสาลูกชาย เกียร์เป็นคนที่ติดปู่ติดย่ามาก แทบจะขลุกอยู่ที่ร้านขายของชำเลยก็ว่าได้"ผมแค่มาเอาของเดี๋ยวก็จะกลับไปหาปู่กับย่าแล้ว" ว่าแล้วเกียร์ก็ขึ้นไปชั้นบน"ลูกมาเหรอคุณ" สันติที่กำลังเตรียมของว่างให้ภรรยาอยู่ เมื่อได้ยินเสียงลูกชายก็เลยออกมาถามดู"บอกว่ามาเอาของค่ะ แล้วก็จะกลับไปนอนกับคุณปู่คุณย่าอีก""คุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม" สันติหายห่วงไปเปลาะหนึ่ง ไม่ค่อยเป็นห่วงพ่อกับแม่เท่าไรเพราะมีหลานชายอยู
"เธอเป็นอะไรกันแน่" หลังจากที่เข้ามานั่งในห้องเรียนได้นานพอสมควร ข้าวฟ่างก็ยังเห็นว่าน้ำหนาวมีสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก"บอกว่าเปล่าไง""แทนที่จะดีใจที่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน""ใช่ๆ แถมไม่ต้องได้ออกเงินสักบาท" ไข่ตุ๋นก็เป็นอีกคนที่สังเกตแต่น้ำหนาวก็ยังคงมัวใช้ความคิด ไม่สนใจคำพูดของเพื่อนเท่าไร ..ต้องใช่แน่ๆ คิดยังไงก็ใช่ เพราะโรงแรมของพ่อเป็นโรงแรมในเครือป้ากัลยา ..ไอ้ขี้เก๊กคงจะอ้อนป้า เหมือนอ้อนอยากจะได้มอเตอร์ไซค์แน่เลย ฉันจะทำยังไงล่ะทีนี้ ไม่น่าเลยเราพอถึงเวลากลับบ้าน รุ่นน้องคณะบริหารธุรกิจ ต่างก็รีบกลับบ้านไปเตรียมเสื้อผ้าข้าวของ แต่ที่จริงบางคนก็เตรียมไว้แล้ว เพราะรู้ดียังไงก็ต้องได้ไปเที่ยวในวันหยุดนี้"หึ! แสบนักนะแม่คุณ" รชตมองตามหลังหญิงสาวที่เดินไปขึ้นลิฟต์ของคอนโด ซึ่งเธอไม่เห็นว่าเขาเอามอเตอร์ไซค์มาเปลี่ยนรถเก๋ง โชคดีที่คอนโดอยู่ไม่ไกลมหาวิทยาลัย พอเปลี่ยนรถได้รชตก็ขับกลับบ้าน ที่จริงถ้าไม่ติดที่แพ้เธอ วันหยุดนี้พวกเขานัดกันไปซิ่งรถเวลาผ่านล่วงเลยไปจนถึงเช้ามืดของวันใหม่ ..น้ำหนาวเตรียมตัวเสร็จก็ลงมาเรียกแท็กซี่รถทัวร์จะออกจากมหาวิทยาลัยตอนตีห้าทุกคนก็เลยต้องได้รีบมารวม
"มีอะไรเหรอครับคุณน้า" รชตเห็นว่าอิฐจ้องมองตรงนั้นแบบสงสัย ก็เลยมองตามไปดูบ้าง"เปล่าหรอก เดี๋ยวน้าจะให้ คนพาไปดูห้องพักที่ริมทะเลนะ""กรี๊ดดด เราได้ห้องพักที่ริมทะเลด้วยเหรอ" รุ่นน้องหลายคนต่างก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่โรงแรมแห่งนี้มีสองโซน โซนโรงแรมใหญ่จะมีทั้งหมด 20 ชั้นได้ แต่อีกโซนเป็นแบบรีสอร์ท ทอดยาวไปตามความยาวของทะเล เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวในหลายรูปแบบแต่ละห้องรองรับได้หลายคนพอสมควร รุ่นพี่ก็เลยจัดห้องให้ผู้หญิงและผู้ชายตามความเหมาะสม"ทำไมนายไม่พาพวกเรามาเที่ยวที่นี่บ้างวะ บรรยากาศโคตรดีเลย" แต๊งกิ้วถามรชต เพราะพวกเขาก็คบกันมาตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยปีแรกแล้ว"เออน่า เดี๋ยวพามาเที่ยวอีก" เขาเพิ่งจำได้ว่าตอนเล็กเคยมากับป้ากัลยา แต่ที่จริงก็ลืมไปแล้วแหละ เพราะเขาได้ไปเที่ยวหลายที่มาก ไม่ว่าจะต่างประเทศหรือในประเทศ ก็เลยไม่ได้อยู่ในความทรงจำเท่าไร"พวกมึงช่วยไปดูรุ่นน้องหน่อยนะ และก็บอกด้วยว่าห้ามลงเล่นน้ำลึกเด็ดขาด""ได้เลยครับท่านประธาน" ทั้งแต๊งกิ้วและเต้าหู้ต่างก็รับอาสาเรื่องนี้ เพราะรุ่นน้องแต่ละคนเตรียมบิกินี่กันมาเพียบเลย"แล้วมึงไม่ออกไปเหรอวะ" คอปเตอร์เห็นว่ารชตเดินไปทิ้งตั
"เธอ!!" รชตรีบมุดน้ำลงไปดูว่าตอนนี้เธออยู่ไหน เพราะอยู่ดีๆ ก็จมหายลงไปในทะเลพอมุดลงไปได้ไม่นานน้ำหนาวก็โผล่ขึ้นมา "อ้าวไอ้ขี้เก๊กหายไปไหนแล้ว??" ..ตายแล้วเราทำอะไรลงไปเนี่ย น้ำหนาวก็เลยมุดลงไปดูว่าตอนนี้เขาอยู่ตรงไหน พอเธอมุดเขาก็โผล่ขึ้นมา"เธอ!! น้ำหนาว!!" เขายิ่งตกใจไปกันใหญ่ เพราะถ้านับเวลาตั้งแต่ตอนที่เขามุดแล้วโผล่ขึ้นมาก็นานมากแล้วสำหรับคนที่จมน้ำ ชายหนุ่มก็เลยรีบมุดลงไปอีกครั้งพร้อมกับควานหา แล้วทีนี้เขาก็คว้าร่างของเธอไว้ได้"อือ!!" น้ำหนาวตกใจเพราะกำลังจะโผล่ขึ้นมา แต่ถูกดึงลงไปในน้ำก่อนขณะที่คนตัวเล็กพยายามดิ้นให้หลุดอยู่นั้น ขาของเธอก็เกิดเป็นตะคริวโดยที่ทั้งสองยังอยู่ใต้น้ำรชตพยายามจะพาเธอโผล่พ้นผิวน้ำขึ้นมา แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ไหว เขาก็เลยแนบริมฝีปาก เพื่อที่จะส่งออกซิเจนจากลมหายใจของตัวเองไปให้กับเธอ"อื้มมมม!!" น้ำหนาวตกใจมากสองขาเรียวยกขึ้นมา แนบต้นขาของอีกฝ่ายพร้อมใช้แรงถีบเพื่อให้เขาปล่อยร่างของเธอออกร่างของรชตกระเด็นตามแรงที่เธอใช้ มันคือวิชาป้องกันตัวในน้ำ เผื่อมีใครมาจู่โจม ครูสอนว่ายน้ำได้สอนเทคนิคบางส่วนไว้ให้"นาย?!" ตอนนี้กลับกลายเป็นว่ารชตจมหายไปส่วนทางด
"กลับคอนโดกันไหม""แต่.." ทำไมหัวใจเต้นแรงขนาดนี้ จะให้เราตอบว่ายังไง เล่นชวนกลับคอนโดแทนที่จะกลับไปส่งหาพ่อกับแม่ "ค่ะ"คนที่ทำหน้าที่ขับรถอยู่ อดไม่ได้ที่จะมองกลับมา เพราะไม่คิดว่าเธอจะตอบตกลง แล้วเขาจะรออะไรอยู่อีก ชายหนุ่มรีบบึ่งรถตรงมาที่คอนโดหรู แต่ก็ใช้เวลาพอสมควร ถ้ารู้แบบนี้ขับรถเล่นในละแวกใกล้ๆ คอนโดดีกว่าพอถึงคอนโด ทั้งสองก็ขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกันรชตเอาแต่จ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอจะรู้ตัวไหมว่าตัวเองสวยแค่ไหน เพราะถึงแม้เธอจะอยู่ในชุดนอน ความสวยของเธอก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย ไม่รู้ว่าคนอื่นมองเธอสวยเหมือนที่เขามองเห็นไหม ที่รชตคิดแบบนี้ เพราะผู้หญิงคนอื่นที่เพื่อนบอกว่าสวย เขามองแล้วก็ไม่ได้แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ เลยประตูห้องถูกเปิดเข้ามา โดยคีย์การ์ดของชายหนุ่ม เพราะเธอไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาด้วยนอกจากโทรศัพท์พอเข้ามาถึงข้างใน ทั้งสองต่างก็ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนหันหน้าเข้าหากันแบบเอียงอาย"ฉัน..เอ่อ.."เขาที่อยู่ใกล้ได้เอื้อมมือไปเก็บผมที่มันสยายเหน็บไว้หลังใบหูให้กับเธอแบบอ่อนโยน"ฉันเห็นรุ่นพี่ออกมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ แต่ทำไมยังอยู่ชุดเดิม" เธอหมายถึงเห็นเขาออกไ
"เดี๋ยวพี่พาไป""รุ่นพี่จะบ้าเหรอ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ" "ไม่ได้จะไปเข้าด้วยสักหน่อย แค่จะรออยู่ข้างนอก""จะไปรอฉันทำไม ผู้หญิงจะเข้าห้องน้ำบ้าหรือเปล่า" น้ำหนาวเก่งไปทุกอย่างก็จริง แต่เธอไม่เคยมีแฟน แถมยังไม่เคยมีใครเข้ามาจีบ ก็เลยไม่รู้ว่าสิ่งที่รชตทำมันคืออะไรแยกกันจากฟลอร์ น้ำหนาวก็เดินตรงไปที่ห้องน้ำ เพราะตอนนี้เธอต้องการจะเข้าห้องน้ำจริงๆ ไปถึงหญิงสาวก็เข้าห้องน้ำโดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกห้องมีข้าวฟ่างอยู่ก่อนหน้านั้นแล้วพอเสร็จธุระประตูก็ถูกเปิดออกมาพร้อมกัน..ทั้งสองไม่จำเป็นต้องหันมองกันและก็นก็รู้แล้ว เพราะด้านหน้าคือกระจกบานใหญ่น้ำหนาวเลือกที่จะไม่ทัก เธอเดินไปเปิดก๊อกน้ำเพื่อที่จะล้างมือ ข้าวฟ่างก็ทำเช่นเดียวกัน พอล้างมือเสร็จน้ำหนาวก็เดินมาที่ประตู"เธอจะไม่ถามอะไรฉันเลยเหรอ" ข้าวฟ่างเอ่ยพูดขึ้น และมองน้ำหนาวผ่านกระจกบานนั้น"จะให้ฉันถามอะไร""ก็ที่เห็นฉันอยู่ในงานนี้ไง""ทำไมต้องถาม ฉันก็ยังอยู่ในงานนี้ได้เหมือนกัน" น้ำหนาวพูดออกไปแบบไม่แคร์ "ถึงเธอไม่ถาม แต่ฉันจะบอก"จากที่น้ำหนาวกำลังจะเดินออกมาก็เลยหยุดอีกครั้ง แล้วหันกลับไปมองแบบเต็มตา"ฉันกับรุ่นพี่รชตเราสองคนเป็นคู่ห
แขกคนอื่นอาจจะไม่สนใจ ว่าคนที่จะเปิดฟลอร์เต้นรำคือใคร แต่คนในครอบครัว และคนใกล้ชิด ต่างก็ลุ้นกันว่าหลานชายอันดับหนึ่งของวงตระกูล จะเลือกใครเป็นคู่เต้นรำ"หนาวขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะแม่" ใครก็ดูออกว่าเขาคงเลือกผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ และทุกคนก็เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นขยับเก้าอี้ออกมา เพื่อให้มุมโค้งขอเต้นรำไม่มีสิ่งกีดขวางรชตลุกออกจากเก้าอี้และเขาก็เดินมุ่งหน้าไปอีกโต๊ะหนึ่งโดยไม่ลังเล ทิ้งให้หลานสาวกับยายคู่นั้นได้แต่มองตามไป"คุณน้าครับ ผมขออนุญาตเต้นรำกับลูกสาวของคุณน้าหน่อยนะครับ""??" อิฐแปลกใจ ทำไมรชตถึงไม่ขอเต้นรำกับแฟนสาว ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็เตรียมพร้อมที่จะลุกอยู่แล้ว "เอาสิ"น้ำหนาวที่กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ค่อยๆ หันกลับมา เมื่อได้ยินเขาขอพ่อเพื่อออกไปเต้นรำกับเธอ"ขอโทษค่ะ ฉันกำลังจะไปเข้าห้องน้ำ""ได้สิครับเดี๋ยวผมพาไป""???" อิฐและภรรยามองหน้ากันแบบงงๆ กับสิ่งที่ลูกสาวทำ"คู่เต้นรำของผมขอเวลาสักครู่นะครับ" รชตหันไปพูดกับแขกเหรื่อและญาติผู้ใหญ่ของเขา แล้วก็จูงมือเธอให้เดินตามออกมา"มันเกิดอะไรขึ้น" อัญชัญถามกัลยาที่นั่งอยู่ข้างๆ"ก็แบบที่แม่เห็นนั่นแหละค่ะ" กัลยาก็ไม่รู้จะตอบแ
"????" หึ.. เป็นแบบที่คิดไว้ไม่มีผิดเพี้ยนเลย ครั้งนี้คุณย่าเล่นใหญ่จริงๆ ที่รชตคิดว่าคุณย่าของเขาเล่นใหญ่ก็เพราะลงทุนให้ผู้หญิงคนนี้เข้าไปเป็นรุ่นน้องเขาเลยเนี่ยนะ แล้วไอ้ที่ขับมอเตอร์ไซค์ล่ะ..ทำไมเธอคนนี้ถึงรู้ แล้วคุณย่าเขาจะรู้ไหม?"สวัสดีพี่เขาสิลูก" คนที่เอ่ยพูดก็คือวิภาดาคุณยายของข้าวฟ่าง ใช่แล้วหลานสาวของคุณนายวิภาดาก็คือข้าวฟ่างนั่นเอง"สวัสดีค่ะรุ่นพี่" ข้าวฟ่างกล่าวสวัสดีพร้อมกับไหว้แบบสวยงาม"รุ่นพี่เหรอลูก? หนูรู้จักกับพี่เขาแล้วเหรอ" อัญชัญเอ่ยถามออกมาเมื่อได้ยินข้าวฟ่างทักรชตแบบนั้น"????" ประโยคนี้มันสร้างความงวยงงให้กับรชตมาก แสดงว่าคุณย่าไม่รู้เรื่องนี้เหรอ? "สวัสดีครับน้องข้าวฟ่าง""ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีเลย รู้จักกันแล้วนี่เอง" "แม่คุณกำลังจะทำอะไร" สันติถามภรรยา ตอนนี้ญาติทุกคนต่างก็ให้ความสนใจกับสิ่งที่อัญชัญกำลังทำอยู่ จะเรียกว่าเคยเจอมาแล้วทุกคนก็ว่าได้ "ฉันฝากตรงนี้ด้วยนะ เดี๋ยวฉันมา" กัลยายังไม่ได้บอกอะไรสามี เธอก็รีบเดินมาหาหลานชายก่อนและคฑากับภรรยาก็เดินเข้ามาเช่นกัน "คุณแม่กำลังจะทำอะไรคะ" เข้ามาถึงกัลยาก็ถามแบบไม่ไว้หน้าใครเลย แม้กระทั่งแม่ "แม่แค่อยากจะ
ข้าวฟ่างก้าวขึ้นรถได้ก็ออกตัวแบบทะมัดทะแมง"แม่เจ้าประคุณเอ๊ย คิดว่าเธอคนนั้นสุดยอดแล้ว เธอคนนี้ก็ไม่แพ้กันเลยว่ะ""กูขอต่ออีกรอบนะเว้ย" ว่าแล้วเต้าหู้และแต๊งกิ้วก้าวขึ้นรถแล้วออกตัวตามรถคันนั้นไป"มึงจะไปไหนวะ เพิ่งขับได้แค่รอบเดียวเอง" คอปเตอร์เห็นว่าเพื่อนเลี้ยวรถกลับทางออก"พวกมึงสนุกกันเถอะกูพอแล้ว""เพราะรุ่นน้องคนนั้นใช่ไหม""มึงไม่ต้องรู้หรอก" รชตรู้สึกแปลกๆ ก็เลยขอกลับดีกว่าพอออกจากสนามเขาก็ต้องไปเปลี่ยนรถที่คอนโดรชตรู้อยู่แล้วว่าเธอคงไม่อยู่ข้างบน ถ้าพ่อกับแม่ของเธอไม่กลับ เขาก็เลยไม่รู้จะขึ้นไปทำไม ..ชายหนุ่มขับรถสปอร์ตคันหรูกลับมาที่บ้าน"หลานรักของย่า ย่ากำลังคิดถึงอยู่เลย""มีอะไรหรือเปล่าครับเนี่ย" ถ้าคุณย่าคิดถึงแบบนี้แสดงว่าต้องมีงานเข้าอีกแน่"ก็คืนพรุ่งนี้น่ะสิมีงานเลี้ยงที่โรงแรมของป้ากัลยา อย่าลืมแต่งตัวหล่อๆ นะ""งานไหนบ้างที่ผมไม่หล่อครับคุณย่า"รรรรรรได้แต่มองสบตาสามี เพราะคุณย่าโอ๋หลานชายคนนี้มาก"งานเลี้ยงอะไรอีกล่ะครับแม่ บ่อยไปแล้วนะช่วงนี้""งานนี้เราต้องไปด้วยนะ เพราะเป็นงานครบรอบโรงแรม""ผมไม่ไปหรอกครับแม่" งานครบรอบก็จัดมันทุกปีอยู่แล้ว"คฑา!""ไปก็ไ
"รุ่นพี่จะบ้าเหรอ ใครจะให้กระโดด""ก็ไม่รู้นี่ เห็นมองไปที่นั่น""ไม่ต้องพูดเล่นแล้วได้ไหม หาที่ซ่อนเร็ว""เดี๋ยวนะ ทำไมพี่ต้องซ่อนด้วย"จริงด้วยนี่มันคอนโดเขานะ จะให้เขาไปซ่อนทำไม "ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ ก็รีบหาที่ซ่อนซะ!"ได้ยินแบบนั้นรชตจะรออะไรอยู่อีกล่ะ เขารีบเข้าไปในห้องนอนของตัวเองแล้วก็ล็อกไว้ติ๊งต๊อง~"ลูกไม่อยู่หรือเปล่าคุณ""แต่นี่มันมืดมากแล้วนะ ไม่อยู่จะไปไหน" ขณะที่อิฐกำลังจะเอาโทรศัพท์มาโทรหาลูกสาว ประตูห้องของคอนโดก็ได้ถูกเปิดออก"คุณพ่อกับคุณแม่มาได้ยังไงคะ""ทำอะไรอยู่ทำไมนานเปิดจัง" อิฐเดินเข้ามาสำรวจในห้องดูว่ามีอะไรผิดปกติไหม"หนูเป็นยังไงบ้างลูก หายดีหรือยัง" น้ำใจพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปแตะเช็คอุณหภูมิร่างกายของลูกสาวดู"หนาวไม่ได้เป็นอะไรนี่คะ""เมื่อวานนี้บอกว่าไม่สบายไง""อ้อ..เอ่อ..ทานยาและพักผ่อนหายแล้วค่ะ" ขณะที่พูดกับแม่สายตาเธอมองที่พ่อ เพราะกลัวว่าท่านจะผิดสังเกต"ทานข้าวอยู่กับใคร"น้ำหนาวหัวใจหล่นวูบ เพราะลืมไปเลยว่าตัวเองตักข้าวมาสองจาน"ทานคนเดียวนี่แหละค่ะ วันนี้รู้สึกหิวเลยตักมาเพิ่ม""ลูกเนี่ยนะกินสองจานเลย" น้ำใจไม่เคยเห็นลูกสาวทานข้าวเยอะขนาดนี้
"รุ่นพี่วางฉันลงได้แล้ว" เดินขึ้นมายังไม่ถึงห้องเรียนเลยด้วยซ้ำ น้ำหนาวก็รีบบอกให้เขาวาง แต่รชตไม่ยอม เขายังอุ้มเธอเดินต่อไป "ฉันบอกให้ปล่อยไง" หญิงสาวใช้กำปั้นทุบเข้าที่ไหล่กว้าง เพื่อหยุดเขาไว้"ไหนบอกจะให้ไปส่งที่ห้องเรียน""ไม่รู้หรือไงว่าฉันแค่แกล้งมารยา" เธอยอมบอกเขาไปตรงๆ แล้วแต่จะโกรธสิ"ดี..ถ้างั้นก็แกล้งบ่อยๆ นะ" ทำไมเขาจะไม่รู้ ว่าเธออยากทำประชด เพื่อนๆ ของเขา"เอ้าา!" เธอยังถูกเขาอุ้มมาจนถึงห้องเรียน "วางได้หรือยังคะ!""เดี๋ยวไปส่งที่โต๊ะนั่ง" ว่าแล้วคนร่างสูงก็อุ้มเธอเดินตรงมาวางลงเก้าอี้ที่นั่งประจำ"รุ่นพี่รู้ได้ยังไงว่าฉันนั่งตรงนี้""แล้วมันจะยากตรงไหน เอาขามาดูก่อน" ชายหนุ่มนั่งยองๆ ลงต่อหน้าเธอ เพื่อจะดูขาตรงถลอก"ไม่เจ็บแล้ว" ในขณะที่พูด หญิงสาวก็ได้มองไปหาเพื่อน ..ไม่ใช่สิ เพราะพวกเขาไม่ได้ถือว่าเป็นเพื่อนเธออีกแล้ว"ตอนเย็นไม่ต้องเดินลงไปเอง เดี๋ยวจะมารับ" เห็นว่าขาของเธอไม่เป็นอะไรมาก เขาก็เลยออกจากห้องไปน้ำหนาวยังทำตัวปกติ โดยไม่สนใจคนรอบข้างที่มองมา ที่จริงเธอไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้น แต่จะอ่อนแอไปเพื่ออะไร เพื่อให้คนอื่นหัวเราะเยาะอย่างนั้นเหรอ เสียใจด้วยพ่อกับ
พอไข่ตุ๋นจากไปแล้ว น้ำหนาวก็ทวนคิดดูว่ามันเป็นไปได้เหรอที่รุ่นพี่จะเล่นอะไรแผลงๆ กันแบบนี้ และคำตอบที่ได้คงเป็นแบบนั้น เพราะเพื่อนในมหาวิทยาลัยไม่เห็นมีใครอยากจะคบกับเธอเลย นอกจากรชตที่พยายามเข้าหาเธออยู่คนเดียว ซึ่งแต่ก่อนเขาไม่เป็นแบบนี้พนันกันอย่างนั้นเหรอ คงสนุกกันมากเลยสินะ ก็ได้ถ้าพวกเขาอยากจะเล่นกับความรู้สึกเธอมากนักเที่ยงวันเดียวกัน..น้ำหนาวมาทานข้าวที่โรงอาหารเหมือนทุกวัน แต่วันนี้เธอสั่งมาสำหรับสองคน"รุ่นพี่คะ" พอเห็นว่ารชตเดินมาพร้อมกลุ่มเพื่อน เธอที่นั่งอยู่ก็รีบลุกขึ้นตะโกนเรียก จริงๆ แล้วน้ำหนาวต้องการให้ทุกคนที่อยู่ในโรงอาหารมองมาที่เธอด้วยรชตมองซ้ายมองขวา เพราะไม่คิดว่าเธอจะเรียกตัวเอง"กูว่าน้องเรียกมึงนั่นแหละ รีบเข้าไปสิ" เพื่อนที่เดินมาด้วยกันพูดขึ้นถึงแม้มันจะดูแปลกๆ แต่เขาก็เดินเข้ามาหา"หนาวสั่งอาหารมารอรุ่นพี่แล้วค่ะ นั่งสิคะ""รอ?" ถ้าเป็นนาเดียเขาจะไม่สงสัยเลย แต่นี่น้ำหนาว คนที่ไล่เขาทุกครั้งที่เข้าใกล้รชตมองดูอาหารที่เธอเตรียมไว้ให้ อดคิดไม่ได้ว่าเธอใส่อะไรลงไปในนั้นหรือเปล่า"ทานสิคะ" น้ำหนาวตักอาหารขึ้นมาแล้วก็ยื่นไปที่ปากของเขา "ชิมดูสิคะอร่อยมาก
ขณะที่เดินออกมาหน้ามหาวิทยาลัย ก็เห็นว่าเพื่อนหลายคนต่างก็ยืนรอรถอยู่น้ำหนาวเห็นว่าเพื่อนมองมาที่เธอ หญิงสาวก็เลยยิ้มให้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าสายตาที่มองมา ไม่ได้มองแบบอยากทักทายเลยเห็นแท็กซี่มาแต่ไกล เธอก็เลยกวักมือเรียก แต่ถูกเรียกดักหน้าก่อน ถึงแม้แท็กซี่จะมาจอดตรงหน้าของเธอ แต่น้ำหนาวก็ปล่อยให้เพื่อนอีกคนขึ้นไปก่อนจะนั่งรถเมล์ก็ไม่เคยนั่ง และไม่รู้ด้วยว่าสายไหนวิ่งผ่านคอนโดรอรถจนปวดขา เธอก็เลยคิดว่าเดินเล่นไปดีกว่า เพราะยืนอยู่ตรงนี้มันรู้สึกแปลกๆ[คอนโดหรู]กว่าจะมีรถกลับมาที่คอนโด ก็มืดค่ำแล้ว"วันนี้เขากลับไปนอนบ้านเหรอ" พอเข้ามาเธอก็ตรงไปเปิดไฟ4 ปีเราจะอยู่ยังไงเนี่ย นี่เพิ่งเข้าปีแรกนะ ยังเจอศึกหนักขนาดนี้ ..เพื่อนที่คิดว่าจะคบกันไปจนตลอดระยะเวลาที่เรียนอยู่ที่นี่ หรือบางทีอาจจะคบกันไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ แต่พวกเขากลับตีตัวออกห่าง โดยไม่บอกเหตุผลว่าทำไมหญิงสาวยืนมองทอดออกไปนอกกระจกบานใหญ่ของคอนโด ..แม่น้ำเจ้าพระยาถึงแม้จะดูสวยงาม แต่ก็ยังซ่อนไว้ด้วยความว้าเหว่ ไม่ต่างจากเธอในเวลาเลยอยู่ๆ น้ำตาก็ไหลออกมา เมื่อคิดถึงท้องทะเลที่บ้านเกิด อยากกลับไปซบอกพ่อแม่ แต่เธอก็ต้องโตได้แล้วห