แขกคนอื่นอาจจะไม่สนใจ ว่าคนที่จะเปิดฟลอร์เต้นรำคือใคร แต่คนในครอบครัว และคนใกล้ชิด ต่างก็ลุ้นกันว่าหลานชายอันดับหนึ่งของวงตระกูล จะเลือกใครเป็นคู่เต้นรำ"หนาวขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะแม่" ใครก็ดูออกว่าเขาคงเลือกผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ และทุกคนก็เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นขยับเก้าอี้ออกมา เพื่อให้มุมโค้งขอเต้นรำไม่มีสิ่งกีดขวางรชตลุกออกจากเก้าอี้และเขาก็เดินมุ่งหน้าไปอีกโต๊ะหนึ่งโดยไม่ลังเล ทิ้งให้หลานสาวกับยายคู่นั้นได้แต่มองตามไป"คุณน้าครับ ผมขออนุญาตเต้นรำกับลูกสาวของคุณน้าหน่อยนะครับ""??" อิฐแปลกใจ ทำไมรชตถึงไม่ขอเต้นรำกับแฟนสาว ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็เตรียมพร้อมที่จะลุกอยู่แล้ว "เอาสิ"น้ำหนาวที่กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ค่อยๆ หันกลับมา เมื่อได้ยินเขาขอพ่อเพื่อออกไปเต้นรำกับเธอ"ขอโทษค่ะ ฉันกำลังจะไปเข้าห้องน้ำ""ได้สิครับเดี๋ยวผมพาไป""???" อิฐและภรรยามองหน้ากันแบบงงๆ กับสิ่งที่ลูกสาวทำ"คู่เต้นรำของผมขอเวลาสักครู่นะครับ" รชตหันไปพูดกับแขกเหรื่อและญาติผู้ใหญ่ของเขา แล้วก็จูงมือเธอให้เดินตามออกมา"มันเกิดอะไรขึ้น" อัญชัญถามกัลยาที่นั่งอยู่ข้างๆ"ก็แบบที่แม่เห็นนั่นแหละค่ะ" กัลยาก็ไม่รู้จะตอบแ
"เดี๋ยวพี่พาไป""รุ่นพี่จะบ้าเหรอ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ" "ไม่ได้จะไปเข้าด้วยสักหน่อย แค่จะรออยู่ข้างนอก""จะไปรอฉันทำไม ผู้หญิงจะเข้าห้องน้ำบ้าหรือเปล่า" น้ำหนาวเก่งไปทุกอย่างก็จริง แต่เธอไม่เคยมีแฟน แถมยังไม่เคยมีใครเข้ามาจีบ ก็เลยไม่รู้ว่าสิ่งที่รชตทำมันคืออะไรแยกกันจากฟลอร์ น้ำหนาวก็เดินตรงไปที่ห้องน้ำ เพราะตอนนี้เธอต้องการจะเข้าห้องน้ำจริงๆ ไปถึงหญิงสาวก็เข้าห้องน้ำโดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกห้องมีข้าวฟ่างอยู่ก่อนหน้านั้นแล้วพอเสร็จธุระประตูก็ถูกเปิดออกมาพร้อมกัน..ทั้งสองไม่จำเป็นต้องหันมองกันและก็นก็รู้แล้ว เพราะด้านหน้าคือกระจกบานใหญ่น้ำหนาวเลือกที่จะไม่ทัก เธอเดินไปเปิดก๊อกน้ำเพื่อที่จะล้างมือ ข้าวฟ่างก็ทำเช่นเดียวกัน พอล้างมือเสร็จน้ำหนาวก็เดินมาที่ประตู"เธอจะไม่ถามอะไรฉันเลยเหรอ" ข้าวฟ่างเอ่ยพูดขึ้น และมองน้ำหนาวผ่านกระจกบานนั้น"จะให้ฉันถามอะไร""ก็ที่เห็นฉันอยู่ในงานนี้ไง""ทำไมต้องถาม ฉันก็ยังอยู่ในงานนี้ได้เหมือนกัน" น้ำหนาวพูดออกไปแบบไม่แคร์ "ถึงเธอไม่ถาม แต่ฉันจะบอก"จากที่น้ำหนาวกำลังจะเดินออกมาก็เลยหยุดอีกครั้ง แล้วหันกลับไปมองแบบเต็มตา"ฉันกับรุ่นพี่รชตเราสองคนเป็นคู่ห
"กลับคอนโดกันไหม""แต่.." ทำไมหัวใจเต้นแรงขนาดนี้ จะให้เราตอบว่ายังไง เล่นชวนกลับคอนโดแทนที่จะกลับไปส่งหาพ่อกับแม่ "ค่ะ"คนที่ทำหน้าที่ขับรถอยู่ อดไม่ได้ที่จะมองกลับมา เพราะไม่คิดว่าเธอจะตอบตกลง แล้วเขาจะรออะไรอยู่อีก ชายหนุ่มรีบบึ่งรถตรงมาที่คอนโดหรู แต่ก็ใช้เวลาพอสมควร ถ้ารู้แบบนี้ขับรถเล่นในละแวกใกล้ๆ คอนโดดีกว่าพอถึงคอนโด ทั้งสองก็ขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกันรชตเอาแต่จ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอจะรู้ตัวไหมว่าตัวเองสวยแค่ไหน เพราะถึงแม้เธอจะอยู่ในชุดนอน ความสวยของเธอก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย ไม่รู้ว่าคนอื่นมองเธอสวยเหมือนที่เขามองเห็นไหม ที่รชตคิดแบบนี้ เพราะผู้หญิงคนอื่นที่เพื่อนบอกว่าสวย เขามองแล้วก็ไม่ได้แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ เลยประตูห้องถูกเปิดเข้ามา โดยคีย์การ์ดของชายหนุ่ม เพราะเธอไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาด้วยนอกจากโทรศัพท์พอเข้ามาถึงข้างใน ทั้งสองต่างก็ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนหันหน้าเข้าหากันแบบเอียงอาย"ฉัน..เอ่อ.."เขาที่อยู่ใกล้ได้เอื้อมมือไปเก็บผมที่มันสยายเหน็บไว้หลังใบหูให้กับเธอแบบอ่อนโยน"ฉันเห็นรุ่นพี่ออกมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ แต่ทำไมยังอยู่ชุดเดิม" เธอหมายถึงเห็นเขาออกไ
ชายหนุ่มที่ถูกครอบครัวเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี แต่ส่วนมากคนที่ดูแลเขาแบบไม่ให้ขาดตกบกพร่องและตามใจทุกอย่างก็คือคุณย่าถ้าวันไหนไม่พอใจที่ถูกพ่อกับแม่ตำหนิ เขาก็จะแอบไปหมกตัวอยู่กับย่าอัญชัญ"มีอะไรอีกล่ะ""พ่อกับแม่น่ะสิครับ ไม่ยอมให้ซื้อรถ""มอเตอร์ไซค์คันใหญ่ใช่ไหม ย่าก็ไม่อนุญาตให้ซื้อ""ทำไมล่ะครับคุณย่า""มันอันตรายรู้ไหม ดูข่าวออกกันทุกวี่ทุกวันเรื่องอุบัติเหตุกับรถมอเตอร์ไซค์เนี่ย""ผมสัญญาว่าจะไม่ขับเร็ว" ชายหนุ่มชูนิ้วขึ้นมา 3 นิ้ว แต่นิ้วมืออีกข้างเขาใช้มันไขว้กันแอบซ่อนไว้ด้านหลัง"รชตย่าก็แก่มากแล้ว จะอยู่กับเราได้นานเท่าไร เชื่อย่าหน่อยนะลูก"พอไม่ได้ของที่ต้องการรชตก็ไม่ยอมคุยแม้กระทั่งกับคุณย่า เขาออกจากบ้านเพื่อไปดื่มกับพวกเพื่อนๆ ในมหาวิทยาลัยเดียวกันกลุ่มเพื่อนของเขามีบิ๊กไบค์คันใหญ่กันทุกคน ยกเว้นรชตคนเดียวที่ขับรถเก๋ง"ค่ำมืดขนาดนี้แล้วทำไมลูกถึงยังไม่กลับ" คฑาถามภรรยาเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วไม่เห็นลูกชายคนโต"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันโทรไปแกก็ไม่รับสาย""ชักจะเอาใหญ่แล้ว" ผู้เป็นพ่อคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ในเมื่อครอบครัวเอาไม่อยู่ ก็ต้องหาใครสักคนที่สามารถเอาลูกชายของเขาใ
"ข้อแม้อะไรครับ" ชายหนุ่มถามกลับในทันควัน เมื่อคุณป้ากัลยายื่นข้อเสนอเพื่อแลกกับเรื่องที่เขาต้องการอยากจะได้มอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ไว้ไปขับอวดสาวกับพวกเพื่อนๆ"ป้าอยากให้เราคบใครจริงจังสักที ไม่ใช่ลอยไปลอยมาแบบนี้""ตกลงครับ เธอคนนี้ใช่ไหมที่คุณป้าจะให้ผมคบ""??" กัลยาคิดว่ามันจะยากกว่านี้ แต่นี่ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย หลานชายก็ตกปากรับคำไปแล้ว "ป้าไม่ได้ให้ทำแค่คบ แต่ป้าจะให้แต่งงานกับหนูน้ำหนาวด้วย"แต่งงาน?? ..น้ำหนาวจะพูดออกมาก็ไม่ได้ กลัวกัลยาคิดว่าเธอรังเกียจหลานชายของท่าน"คุณป้าครับ คุณป้าดูละครมากไปหรือเปล่า"ที่จริงกัลยาแค่อยากจะหาทางออกให้กับตัวเอง เพราะถ้าซื้อมอเตอร์ไซค์ให้หลาน คงต้องถูกพ่อกับแม่ของรชตเล่นงานแน่"ผมขอตัวนะครับ" ขณะที่ลุกขึ้นสายตาของเขาก็มองมาที่เธอแบบดูถูกเหยียดหยาม ..ผู้หญิงอะไรยอมเอาตัวเองมาแลกกับความฝันที่เขาอยากจะได้รถมอเตอร์ไซค์ ช่างไม่มีค่าในตัวเองเอาซะเลย"ป้าอยากให้เราคิดดูนะ ถ้าเปลี่ยนใจก็กลับมาคุยกันได้" กัลยาแค่พูดออกไป แถมยังแอบหายใจโล่งที่ไม่ติดกับดักรชต ..เรื่องเงินกัลยาไม่ได้กลัวเลย แต่กลัวจะถูกเล่นงานมากกว่า และถ้าหลานเป็นอะไรไป เธอคนแรกเลยที
"ป้าว่าเราคิดกันอีกทีดีไหม ว่าจะเอายังไง" ตอนนี้ไม่ว่าจะทางเลือกไหน กัลยาก็เสียวสันหลังทั้งสองทาง"คุณป้ากลัวหรือครับ""เปล๊าา.. ป้าจะกลัวทำไมล่ะ""ถ้าคุณป้ากลัว ว่าจะรู้ถึงหูของคุณย่า งั้นเราก็มาแต่งงานกันแบบลับๆ รู้กันแค่ 3 คนเรา" จริงๆ เขาก็กลัวป้าเลือกข้อที่ 1 แต่งแบบอลังการงานสร้าง เพราะถ้าแต่งเปิดตัวแบบนั้น เพื่อนและทุกคนในแวดวงสังคม ต้องรู้กันไปจนทั่วแน่ว่าเขาไม่โสดแล้ว"แบบนั้นจะเรียกว่าแต่งงานได้ยังไงล่ะคะ" น้ำหนาวดูออกแล้ว ว่าผู้ชายคนนี้คงกลัวเรื่องนี้อยู่บ้าง ถึงเสนอข้อนี้ออกมา"ใช่ป้าก็คิดเหมือนน้ำหนาว" เอาวะยังไงก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว น้ำหนาวคงจะมีแผนอะไรแน่"คุณป้าสัญญาไหมล่ะครับ ถ้าผมทำอะไรลงไปแล้ว รางวัลที่ผมจะได้รับคือมอเตอร์ไซค์ที่ผมอยากได้""ป้าแก่ขนาดนี้แล้วคงไม่ยอมให้เรามาถอนหงอกหรอก""ok ครับ งั้นเราไปจดทะเบียนสมรสกันเลย" ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วคว้าแขนของหญิงสาวที่นั่งอยู่ไม่ไกลให้ลุกตาม"ดะ..ดะ.. เดี๋ยวก่อนสิรชต" กัลยาถึงกับไปไม่เป็น"จะเอายังไงอีกล่ะครับ ถ้าทำแบบนี้ก็แสดงว่าผมแต่งงานกับเธอแล้วไง และเราก็ไม่ต้องให้ใครรู้เรื่องนี้สิ" รชตคิดทบทวน โดยใช้เวลาแค่ไม่กี่วิ
หลังจากที่รชตไปแล้วทั้งสองได้แต่มองสบตากัน ที่จริงเรื่องนี้กัลยาไม่ได้เตรียมการอะไรมาเลย น้ำหนาวยิ่งแล้วไปใหญ่ เพราะคิดว่าป้าผู้มีพระคุณต่อครอบครัวของเธอ แค่ชวนมาทานข้าว แต่ที่ไหนได้อยากจะให้รู้จักกับหลานชายของท่านนี่เองจะโทษป้ากัลยาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ เธอดันปากพล่อยไปหยามเขาเข้า จนเรื่องมันบานปลายไปกันใหญ่"เราจะเอายังไงดีล่ะหนูน้ำหนาว""หนาวก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ" เพิ่งรู้ซึ้งในชื่อของตัวเองก็วันนี้ พ่อกับแม่นี่ก็ช่างตั้งชื่อ ตอนนี้หนาวเข้าไปถึงทรวงเลย"ถ้าปฏิเสธรชต ป้ามีหวังถูกถอนหงอกแน่""ถ้างั้นก็ไม่ต้องปฏิเสธสิคะ ในเมื่อเรื่องนี้เรารู้กันแค่ 3 คน""แต่ต้องได้จดทะเบียนสมรสด้วยนะลูก" ถึงรู้กันแค่นี้แต่มันก็มีเรื่องกฎหมายเข้ามาเกี่ยว"จดได้ก็หย่าได้นี่คะ"กัลยาถึงกับอึ้งในความคิดของเด็กสมัยนี้ "แต่ถ้ามีการหย่า เราก็คือผู้หญิงที่เคยมีสามีมาแล้วนะลูก""ช่างปะไรล่ะคะ" ทำไมน้ำหนาวจะไม่กลัวเรื่องนี้ แต่เธอคิดไว้แล้ว ถ้าผู้ชายที่จะเข้ามาเป็นคู่ครองของเธอ รับไม่ได้กับเรื่องนี้ นั่นแสดงว่า เธอได้กลั่นกรองหาผู้ชายที่เหมาะสมกับตัวเองแล้วกัน"ขอบใจน้ำหนาวมากนะลูก ป้าก็อยากจะฝากอีกอย่าง""ว่ามาได
ก๊อก ก๊อก ขณะที่นั่งรออยู่นานพอสมควร เสียงประตูห้องก็ได้ถูกเคาะโดยคนที่อยู่ด้านนอกกัลยาเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น ไม่ได้เป็นคนตลบตะแลง ในเมื่อตกลงที่จะทำแบบนี้แล้ว เธอก็ต้องได้ทำตามสิ่งที่ลั่นวาจาไว้ ..พอประตูเปิดออก รชตก็เห็นว่าคุณป้าคนสวย ได้มากับผู้ชายสองคน รวมทั้งผู้หญิงคนที่เขาดึงเข้ามาในเกมนี้ด้วย"เชิญเลยครับ" ชายหนุ่มเปิดประตูให้กว้างเพื่อต้อนรับแขกที่เขากำลังรอแบบใจจดใจจ่อ ถ้าป้าผิดคำพูด นั่นแสดงว่ารถคันที่สั่งจองมา คงต้องได้ยกเลิกและเสียค่ามัดจำมหาศาลแน่"ฉันขอคุยกับหลานชายก่อนนะคะ" กัลยาให้นายทะเบียน และอีกคนที่จะมาเซ็นเป็นพยานร่วม นั่งรอที่ห้องโถงซึ่งใช้เป็นห้องรับแขก ส่วนกัลยาก็ได้ชวนน้ำหนาวเข้าไปในห้องนอนของรชต"ก่อนที่เราจะเซ็น ป้าอยากบอกอะไรเราสักอย่าง""ว่ามาเลยครับ""ในเมื่อพวกเราจะแต่งงานกันแล้ว ป้าก็จะให้หนูน้ำหนาวย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยเลย""อะไรนะครับ?? เราไม่ได้ตกลงอะไรกันแบบนี้นี่" รชตถึงกับตกใจที่ป้าสุดสวยของเขามาไม้นี้"ถ้างั้นเรายกเลิกก็ได้นะ ป้าไม่ซีเรียสอยู่แล้ว"รชตรู้ได้ในทันทีว่านี่มันคงจะเป็นด่านสุดท้าย "ก็ได้ครับ""ก็ได้? เราจะยกเลิกกันใช่ไหม" กัลยารู้สึก
"กลับคอนโดกันไหม""แต่.." ทำไมหัวใจเต้นแรงขนาดนี้ จะให้เราตอบว่ายังไง เล่นชวนกลับคอนโดแทนที่จะกลับไปส่งหาพ่อกับแม่ "ค่ะ"คนที่ทำหน้าที่ขับรถอยู่ อดไม่ได้ที่จะมองกลับมา เพราะไม่คิดว่าเธอจะตอบตกลง แล้วเขาจะรออะไรอยู่อีก ชายหนุ่มรีบบึ่งรถตรงมาที่คอนโดหรู แต่ก็ใช้เวลาพอสมควร ถ้ารู้แบบนี้ขับรถเล่นในละแวกใกล้ๆ คอนโดดีกว่าพอถึงคอนโด ทั้งสองก็ขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกันรชตเอาแต่จ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอจะรู้ตัวไหมว่าตัวเองสวยแค่ไหน เพราะถึงแม้เธอจะอยู่ในชุดนอน ความสวยของเธอก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย ไม่รู้ว่าคนอื่นมองเธอสวยเหมือนที่เขามองเห็นไหม ที่รชตคิดแบบนี้ เพราะผู้หญิงคนอื่นที่เพื่อนบอกว่าสวย เขามองแล้วก็ไม่ได้แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ เลยประตูห้องถูกเปิดเข้ามา โดยคีย์การ์ดของชายหนุ่ม เพราะเธอไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาด้วยนอกจากโทรศัพท์พอเข้ามาถึงข้างใน ทั้งสองต่างก็ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนหันหน้าเข้าหากันแบบเอียงอาย"ฉัน..เอ่อ.."เขาที่อยู่ใกล้ได้เอื้อมมือไปเก็บผมที่มันสยายเหน็บไว้หลังใบหูให้กับเธอแบบอ่อนโยน"ฉันเห็นรุ่นพี่ออกมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ แต่ทำไมยังอยู่ชุดเดิม" เธอหมายถึงเห็นเขาออกไ
"เดี๋ยวพี่พาไป""รุ่นพี่จะบ้าเหรอ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ" "ไม่ได้จะไปเข้าด้วยสักหน่อย แค่จะรออยู่ข้างนอก""จะไปรอฉันทำไม ผู้หญิงจะเข้าห้องน้ำบ้าหรือเปล่า" น้ำหนาวเก่งไปทุกอย่างก็จริง แต่เธอไม่เคยมีแฟน แถมยังไม่เคยมีใครเข้ามาจีบ ก็เลยไม่รู้ว่าสิ่งที่รชตทำมันคืออะไรแยกกันจากฟลอร์ น้ำหนาวก็เดินตรงไปที่ห้องน้ำ เพราะตอนนี้เธอต้องการจะเข้าห้องน้ำจริงๆ ไปถึงหญิงสาวก็เข้าห้องน้ำโดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกห้องมีข้าวฟ่างอยู่ก่อนหน้านั้นแล้วพอเสร็จธุระประตูก็ถูกเปิดออกมาพร้อมกัน..ทั้งสองไม่จำเป็นต้องหันมองกันและก็นก็รู้แล้ว เพราะด้านหน้าคือกระจกบานใหญ่น้ำหนาวเลือกที่จะไม่ทัก เธอเดินไปเปิดก๊อกน้ำเพื่อที่จะล้างมือ ข้าวฟ่างก็ทำเช่นเดียวกัน พอล้างมือเสร็จน้ำหนาวก็เดินมาที่ประตู"เธอจะไม่ถามอะไรฉันเลยเหรอ" ข้าวฟ่างเอ่ยพูดขึ้น และมองน้ำหนาวผ่านกระจกบานนั้น"จะให้ฉันถามอะไร""ก็ที่เห็นฉันอยู่ในงานนี้ไง""ทำไมต้องถาม ฉันก็ยังอยู่ในงานนี้ได้เหมือนกัน" น้ำหนาวพูดออกไปแบบไม่แคร์ "ถึงเธอไม่ถาม แต่ฉันจะบอก"จากที่น้ำหนาวกำลังจะเดินออกมาก็เลยหยุดอีกครั้ง แล้วหันกลับไปมองแบบเต็มตา"ฉันกับรุ่นพี่รชตเราสองคนเป็นคู่ห
แขกคนอื่นอาจจะไม่สนใจ ว่าคนที่จะเปิดฟลอร์เต้นรำคือใคร แต่คนในครอบครัว และคนใกล้ชิด ต่างก็ลุ้นกันว่าหลานชายอันดับหนึ่งของวงตระกูล จะเลือกใครเป็นคู่เต้นรำ"หนาวขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะแม่" ใครก็ดูออกว่าเขาคงเลือกผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ และทุกคนก็เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นขยับเก้าอี้ออกมา เพื่อให้มุมโค้งขอเต้นรำไม่มีสิ่งกีดขวางรชตลุกออกจากเก้าอี้และเขาก็เดินมุ่งหน้าไปอีกโต๊ะหนึ่งโดยไม่ลังเล ทิ้งให้หลานสาวกับยายคู่นั้นได้แต่มองตามไป"คุณน้าครับ ผมขออนุญาตเต้นรำกับลูกสาวของคุณน้าหน่อยนะครับ""??" อิฐแปลกใจ ทำไมรชตถึงไม่ขอเต้นรำกับแฟนสาว ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็เตรียมพร้อมที่จะลุกอยู่แล้ว "เอาสิ"น้ำหนาวที่กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ค่อยๆ หันกลับมา เมื่อได้ยินเขาขอพ่อเพื่อออกไปเต้นรำกับเธอ"ขอโทษค่ะ ฉันกำลังจะไปเข้าห้องน้ำ""ได้สิครับเดี๋ยวผมพาไป""???" อิฐและภรรยามองหน้ากันแบบงงๆ กับสิ่งที่ลูกสาวทำ"คู่เต้นรำของผมขอเวลาสักครู่นะครับ" รชตหันไปพูดกับแขกเหรื่อและญาติผู้ใหญ่ของเขา แล้วก็จูงมือเธอให้เดินตามออกมา"มันเกิดอะไรขึ้น" อัญชัญถามกัลยาที่นั่งอยู่ข้างๆ"ก็แบบที่แม่เห็นนั่นแหละค่ะ" กัลยาก็ไม่รู้จะตอบแ
"????" หึ.. เป็นแบบที่คิดไว้ไม่มีผิดเพี้ยนเลย ครั้งนี้คุณย่าเล่นใหญ่จริงๆ ที่รชตคิดว่าคุณย่าของเขาเล่นใหญ่ก็เพราะลงทุนให้ผู้หญิงคนนี้เข้าไปเป็นรุ่นน้องเขาเลยเนี่ยนะ แล้วไอ้ที่ขับมอเตอร์ไซค์ล่ะ..ทำไมเธอคนนี้ถึงรู้ แล้วคุณย่าเขาจะรู้ไหม?"สวัสดีพี่เขาสิลูก" คนที่เอ่ยพูดก็คือวิภาดาคุณยายของข้าวฟ่าง ใช่แล้วหลานสาวของคุณนายวิภาดาก็คือข้าวฟ่างนั่นเอง"สวัสดีค่ะรุ่นพี่" ข้าวฟ่างกล่าวสวัสดีพร้อมกับไหว้แบบสวยงาม"รุ่นพี่เหรอลูก? หนูรู้จักกับพี่เขาแล้วเหรอ" อัญชัญเอ่ยถามออกมาเมื่อได้ยินข้าวฟ่างทักรชตแบบนั้น"????" ประโยคนี้มันสร้างความงวยงงให้กับรชตมาก แสดงว่าคุณย่าไม่รู้เรื่องนี้เหรอ? "สวัสดีครับน้องข้าวฟ่าง""ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีเลย รู้จักกันแล้วนี่เอง" "แม่คุณกำลังจะทำอะไร" สันติถามภรรยา ตอนนี้ญาติทุกคนต่างก็ให้ความสนใจกับสิ่งที่อัญชัญกำลังทำอยู่ จะเรียกว่าเคยเจอมาแล้วทุกคนก็ว่าได้ "ฉันฝากตรงนี้ด้วยนะ เดี๋ยวฉันมา" กัลยายังไม่ได้บอกอะไรสามี เธอก็รีบเดินมาหาหลานชายก่อนและคฑากับภรรยาก็เดินเข้ามาเช่นกัน "คุณแม่กำลังจะทำอะไรคะ" เข้ามาถึงกัลยาก็ถามแบบไม่ไว้หน้าใครเลย แม้กระทั่งแม่ "แม่แค่อยากจะ
ข้าวฟ่างก้าวขึ้นรถได้ก็ออกตัวแบบทะมัดทะแมง"แม่เจ้าประคุณเอ๊ย คิดว่าเธอคนนั้นสุดยอดแล้ว เธอคนนี้ก็ไม่แพ้กันเลยว่ะ""กูขอต่ออีกรอบนะเว้ย" ว่าแล้วเต้าหู้และแต๊งกิ้วก้าวขึ้นรถแล้วออกตัวตามรถคันนั้นไป"มึงจะไปไหนวะ เพิ่งขับได้แค่รอบเดียวเอง" คอปเตอร์เห็นว่าเพื่อนเลี้ยวรถกลับทางออก"พวกมึงสนุกกันเถอะกูพอแล้ว""เพราะรุ่นน้องคนนั้นใช่ไหม""มึงไม่ต้องรู้หรอก" รชตรู้สึกแปลกๆ ก็เลยขอกลับดีกว่าพอออกจากสนามเขาก็ต้องไปเปลี่ยนรถที่คอนโดรชตรู้อยู่แล้วว่าเธอคงไม่อยู่ข้างบน ถ้าพ่อกับแม่ของเธอไม่กลับ เขาก็เลยไม่รู้จะขึ้นไปทำไม ..ชายหนุ่มขับรถสปอร์ตคันหรูกลับมาที่บ้าน"หลานรักของย่า ย่ากำลังคิดถึงอยู่เลย""มีอะไรหรือเปล่าครับเนี่ย" ถ้าคุณย่าคิดถึงแบบนี้แสดงว่าต้องมีงานเข้าอีกแน่"ก็คืนพรุ่งนี้น่ะสิมีงานเลี้ยงที่โรงแรมของป้ากัลยา อย่าลืมแต่งตัวหล่อๆ นะ""งานไหนบ้างที่ผมไม่หล่อครับคุณย่า"รรรรรรได้แต่มองสบตาสามี เพราะคุณย่าโอ๋หลานชายคนนี้มาก"งานเลี้ยงอะไรอีกล่ะครับแม่ บ่อยไปแล้วนะช่วงนี้""งานนี้เราต้องไปด้วยนะ เพราะเป็นงานครบรอบโรงแรม""ผมไม่ไปหรอกครับแม่" งานครบรอบก็จัดมันทุกปีอยู่แล้ว"คฑา!""ไปก็ไ
"รุ่นพี่จะบ้าเหรอ ใครจะให้กระโดด""ก็ไม่รู้นี่ เห็นมองไปที่นั่น""ไม่ต้องพูดเล่นแล้วได้ไหม หาที่ซ่อนเร็ว""เดี๋ยวนะ ทำไมพี่ต้องซ่อนด้วย"จริงด้วยนี่มันคอนโดเขานะ จะให้เขาไปซ่อนทำไม "ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ ก็รีบหาที่ซ่อนซะ!"ได้ยินแบบนั้นรชตจะรออะไรอยู่อีกล่ะ เขารีบเข้าไปในห้องนอนของตัวเองแล้วก็ล็อกไว้ติ๊งต๊อง~"ลูกไม่อยู่หรือเปล่าคุณ""แต่นี่มันมืดมากแล้วนะ ไม่อยู่จะไปไหน" ขณะที่อิฐกำลังจะเอาโทรศัพท์มาโทรหาลูกสาว ประตูห้องของคอนโดก็ได้ถูกเปิดออก"คุณพ่อกับคุณแม่มาได้ยังไงคะ""ทำอะไรอยู่ทำไมนานเปิดจัง" อิฐเดินเข้ามาสำรวจในห้องดูว่ามีอะไรผิดปกติไหม"หนูเป็นยังไงบ้างลูก หายดีหรือยัง" น้ำใจพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปแตะเช็คอุณหภูมิร่างกายของลูกสาวดู"หนาวไม่ได้เป็นอะไรนี่คะ""เมื่อวานนี้บอกว่าไม่สบายไง""อ้อ..เอ่อ..ทานยาและพักผ่อนหายแล้วค่ะ" ขณะที่พูดกับแม่สายตาเธอมองที่พ่อ เพราะกลัวว่าท่านจะผิดสังเกต"ทานข้าวอยู่กับใคร"น้ำหนาวหัวใจหล่นวูบ เพราะลืมไปเลยว่าตัวเองตักข้าวมาสองจาน"ทานคนเดียวนี่แหละค่ะ วันนี้รู้สึกหิวเลยตักมาเพิ่ม""ลูกเนี่ยนะกินสองจานเลย" น้ำใจไม่เคยเห็นลูกสาวทานข้าวเยอะขนาดนี้
"รุ่นพี่วางฉันลงได้แล้ว" เดินขึ้นมายังไม่ถึงห้องเรียนเลยด้วยซ้ำ น้ำหนาวก็รีบบอกให้เขาวาง แต่รชตไม่ยอม เขายังอุ้มเธอเดินต่อไป "ฉันบอกให้ปล่อยไง" หญิงสาวใช้กำปั้นทุบเข้าที่ไหล่กว้าง เพื่อหยุดเขาไว้"ไหนบอกจะให้ไปส่งที่ห้องเรียน""ไม่รู้หรือไงว่าฉันแค่แกล้งมารยา" เธอยอมบอกเขาไปตรงๆ แล้วแต่จะโกรธสิ"ดี..ถ้างั้นก็แกล้งบ่อยๆ นะ" ทำไมเขาจะไม่รู้ ว่าเธออยากทำประชด เพื่อนๆ ของเขา"เอ้าา!" เธอยังถูกเขาอุ้มมาจนถึงห้องเรียน "วางได้หรือยังคะ!""เดี๋ยวไปส่งที่โต๊ะนั่ง" ว่าแล้วคนร่างสูงก็อุ้มเธอเดินตรงมาวางลงเก้าอี้ที่นั่งประจำ"รุ่นพี่รู้ได้ยังไงว่าฉันนั่งตรงนี้""แล้วมันจะยากตรงไหน เอาขามาดูก่อน" ชายหนุ่มนั่งยองๆ ลงต่อหน้าเธอ เพื่อจะดูขาตรงถลอก"ไม่เจ็บแล้ว" ในขณะที่พูด หญิงสาวก็ได้มองไปหาเพื่อน ..ไม่ใช่สิ เพราะพวกเขาไม่ได้ถือว่าเป็นเพื่อนเธออีกแล้ว"ตอนเย็นไม่ต้องเดินลงไปเอง เดี๋ยวจะมารับ" เห็นว่าขาของเธอไม่เป็นอะไรมาก เขาก็เลยออกจากห้องไปน้ำหนาวยังทำตัวปกติ โดยไม่สนใจคนรอบข้างที่มองมา ที่จริงเธอไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้น แต่จะอ่อนแอไปเพื่ออะไร เพื่อให้คนอื่นหัวเราะเยาะอย่างนั้นเหรอ เสียใจด้วยพ่อกับ
พอไข่ตุ๋นจากไปแล้ว น้ำหนาวก็ทวนคิดดูว่ามันเป็นไปได้เหรอที่รุ่นพี่จะเล่นอะไรแผลงๆ กันแบบนี้ และคำตอบที่ได้คงเป็นแบบนั้น เพราะเพื่อนในมหาวิทยาลัยไม่เห็นมีใครอยากจะคบกับเธอเลย นอกจากรชตที่พยายามเข้าหาเธออยู่คนเดียว ซึ่งแต่ก่อนเขาไม่เป็นแบบนี้พนันกันอย่างนั้นเหรอ คงสนุกกันมากเลยสินะ ก็ได้ถ้าพวกเขาอยากจะเล่นกับความรู้สึกเธอมากนักเที่ยงวันเดียวกัน..น้ำหนาวมาทานข้าวที่โรงอาหารเหมือนทุกวัน แต่วันนี้เธอสั่งมาสำหรับสองคน"รุ่นพี่คะ" พอเห็นว่ารชตเดินมาพร้อมกลุ่มเพื่อน เธอที่นั่งอยู่ก็รีบลุกขึ้นตะโกนเรียก จริงๆ แล้วน้ำหนาวต้องการให้ทุกคนที่อยู่ในโรงอาหารมองมาที่เธอด้วยรชตมองซ้ายมองขวา เพราะไม่คิดว่าเธอจะเรียกตัวเอง"กูว่าน้องเรียกมึงนั่นแหละ รีบเข้าไปสิ" เพื่อนที่เดินมาด้วยกันพูดขึ้นถึงแม้มันจะดูแปลกๆ แต่เขาก็เดินเข้ามาหา"หนาวสั่งอาหารมารอรุ่นพี่แล้วค่ะ นั่งสิคะ""รอ?" ถ้าเป็นนาเดียเขาจะไม่สงสัยเลย แต่นี่น้ำหนาว คนที่ไล่เขาทุกครั้งที่เข้าใกล้รชตมองดูอาหารที่เธอเตรียมไว้ให้ อดคิดไม่ได้ว่าเธอใส่อะไรลงไปในนั้นหรือเปล่า"ทานสิคะ" น้ำหนาวตักอาหารขึ้นมาแล้วก็ยื่นไปที่ปากของเขา "ชิมดูสิคะอร่อยมาก
ขณะที่เดินออกมาหน้ามหาวิทยาลัย ก็เห็นว่าเพื่อนหลายคนต่างก็ยืนรอรถอยู่น้ำหนาวเห็นว่าเพื่อนมองมาที่เธอ หญิงสาวก็เลยยิ้มให้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าสายตาที่มองมา ไม่ได้มองแบบอยากทักทายเลยเห็นแท็กซี่มาแต่ไกล เธอก็เลยกวักมือเรียก แต่ถูกเรียกดักหน้าก่อน ถึงแม้แท็กซี่จะมาจอดตรงหน้าของเธอ แต่น้ำหนาวก็ปล่อยให้เพื่อนอีกคนขึ้นไปก่อนจะนั่งรถเมล์ก็ไม่เคยนั่ง และไม่รู้ด้วยว่าสายไหนวิ่งผ่านคอนโดรอรถจนปวดขา เธอก็เลยคิดว่าเดินเล่นไปดีกว่า เพราะยืนอยู่ตรงนี้มันรู้สึกแปลกๆ[คอนโดหรู]กว่าจะมีรถกลับมาที่คอนโด ก็มืดค่ำแล้ว"วันนี้เขากลับไปนอนบ้านเหรอ" พอเข้ามาเธอก็ตรงไปเปิดไฟ4 ปีเราจะอยู่ยังไงเนี่ย นี่เพิ่งเข้าปีแรกนะ ยังเจอศึกหนักขนาดนี้ ..เพื่อนที่คิดว่าจะคบกันไปจนตลอดระยะเวลาที่เรียนอยู่ที่นี่ หรือบางทีอาจจะคบกันไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ แต่พวกเขากลับตีตัวออกห่าง โดยไม่บอกเหตุผลว่าทำไมหญิงสาวยืนมองทอดออกไปนอกกระจกบานใหญ่ของคอนโด ..แม่น้ำเจ้าพระยาถึงแม้จะดูสวยงาม แต่ก็ยังซ่อนไว้ด้วยความว้าเหว่ ไม่ต่างจากเธอในเวลาเลยอยู่ๆ น้ำตาก็ไหลออกมา เมื่อคิดถึงท้องทะเลที่บ้านเกิด อยากกลับไปซบอกพ่อแม่ แต่เธอก็ต้องโตได้แล้วห