บทที่ 39 : ไม่ยอม 1

ชนาวินใช้เวลาส่วนใหญ่ชดเชยให้กับพาขวัญ หลายวันนี้มานี้เขามักแวะเวียนมาหาพาขวัญเพื่ออยากให้อีกคนรู้สึกสบายใจว่าเขาไม่ได้ทอดทิ้งเธอ

หลังจากเกิดเรื่อง ความสัมพันธ์ที่กำลังจะดีขึ้นระหว่างชนาวินและปารดาก็แปรเปลี่ยนเป็นตรงกันข้าม ชนาวินยังเชื่อหมดใจว่าปารดาทำให้พาขวัญเกือบตายแม้อีกคนจะยืนยันว่าไม่ใช่ก็ตาม

"น้องขวัญไม่เป็นอะไรแล้วนะครับ" เขาถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นอีกคนมาขายขนมตามปกติ

"ขวัญหายแล้วค่ะ แต่ก็เกือบแย่นะคะ" เธอยิ้มแล้วเดินมานั่งด้วยที่โต๊ะพร้อมขนมเค้กกับกาแฟเย็นที่ชนาวินชอบ

"พี่ต้องขอโทษแทนปารดาอีกทีนะครับ"

พาขวัญส่ายหน้าไปมา เอื้อมมือมาจับมือของชนาวินไว้

"พี่วินขอโทษขวัญเยอะแล้วค่ะ ขวัญไม่โทษพี่วินหรอกค่ะ ส่วนน้องป่าน เธอคงไม่ได้ยินที่ขวัญบอก อย่าโทษเธอเลยนะคะ" คนสวยยิ้มอย่างอ่อนโยน พูดจาเห็นอกเห็นใจปารดาทั้งที่จริงๆแล้วรู้สึกสะใจไม่น้อยที่ทำให้ชนาวินใช้เวลาทั้งหมดเพื่อเธอ ไม่ต้องไปอยู่กับเมียที่พ่อเลือกให้ แค่ยอมเสี่ยงนิดหน่อย ชนาวินก็กลับมาสนใจเธอเหมือนเดิม

"ขวัญอย่าใจดีนักเลยครับ ใครผิดใครถูกรู้อยู่แก่ใจ พี่ไม่คิดว่าเขาจะใจดำขนาดนี้จริงๆ" ชนาวินมุ่นคิ้ว แต่พาขวัญก็แอบชะงั