LOGINShare
ตอนที่70.ตำหนักเมิ่งชี
Last Updated:
2024-12-11 01:09:43
Related chapters
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่71. เมตตา
เสียงที่เรียกขานชื่อของตน ทำให้เกาจูที่นั่งหลับตานิ่งมานาน ได้ลืมขึ้นอย่างช้า ๆ แต่ยังคงนั่งนิ่งมิไหวติง เวลานี้มิเหมาะที่จะไว้ใจผู้ใดได้เลย สองตากวาดมองโดยรอบ ก่อนจะลุกขึ้นยืนและพร้อมตั้งรับกับทุกเหตุการณ์“ท่านคือผู้ใด โปรดแสดงตัวด้วย” ก่อนที่สายตาจะไปหยุด ลงยังสตรีในชุดสีเขียว ลวดลายดอกเหมยร่างบางของจูซือเหนียง ปรากฏยังป่าไผ่ตรงหน้าของเกาจู ก่อนจะส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้แก่ชายผู้มาเยือน“ท่านพี่เกา ข้าผู้น้องมีนามว่าซือเหนียง ท่านพี่เกาได้โปรดก้าวตามข้ามา หากต้องการพบท่านอ๋องเจ็ดและพระชายา ข้ามารับท่านตามพระบัญชาของท่านอ๋อง” หมอหญิงได้แจ้งความประสงค์ของตน“ข้าจะแน่ใจได้อย่างไร ว่ามิใช่กลลวงของเจ้า แม่นาง”จูซือเหยียงโยนป้ายหยกไปให้แก่เกาจู เขาคว้ารับเอาไว้ได้ทัน ก่อนที่มันจะตกลงยังพื้นดิน ป้ายหยกในมือ ไม่อาจมีผู้ใดลอกเลียนแบบได้ เพราะผู้ที่มีติดตัวนั้นนอกจากฮ่องเต้และพระอนุชาแล้ว เชื้อพระวงศ์คนอื่น ไม่มีผู้ใดมีในครอบครองแม้แต่คนเดียว เกาจูมองไปยังม้าของตนก่อนจะหันกลับไปยังสตรีที่ยืนรออยู่“จูงม้าตามข้ามามิต้องกังวลไป ค่ายกลนี้หากท่านมิออกนอกเส้นทางก็จะไม่เกิดอันตรายใด ๆ ทั้งนั้น”“
Last Updated : 2024-12-12ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่72. ของโปรด
“เล่อเล่อ มากินข้าวก่อนเถอะ เจ้าค่อยฝึกต่อ พี่เตรียมของโปรดมาให้เจ้าด้วย เอ่อ…ท่านพ่อตา ท่านพ่อ มีของพวกท่านด้วยนะขอรับ เจ้าด้วย หรู่อี้ มากินพร้อม ๆ กันเลย”คนที่ดูจะเป็นปลื้มคงหนีไม่พ้นคนเป็นพ่อบุญธรรมอย่างหมิงจงเป่าที่ยิ้มกว้างเดินเข้ามาตบลงบนไหล่ของชายหนุ่ม“เจ้าเองก็จะหายดีแล้ว ความฝันของคนเป็นพ่อก็คือมีหลาน เจ้าก็ทำสักหลายคนหน่อยนะลูกเจี๋ย พ่อกับท่านอ๋องจะได้ไม่ต้องทะเลาะกันแย่งหลาน แบ่ง ๆ กันไปเลี้ยง”ท่านอ๋องเจ็ดถึงกับต้องหันหน้าหนีเพื่อกลั้นหัวเราะ เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้มีพระคุณกล่าวกับบุตรเขยของตน เรื่องหลานใช่เขาไม่คิด เขาเองก็อยากที่จะมีเช่นกัน เขาเฝ้ารอจากบุตรสาวมานานแต่ก็ไร้วี่แวว และตอนนี้ เขาก็เริ่มมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อฟางเล่อแต่งงานกับถงเหยียนเจี๋ยเพราะนับวันสองหนุ่มสาว จะมิเหมือนสามีภรรยาในนามสักเท่าใดนัก การใส่ใจดูแลกันนั้น ทำให้บรรดาผู้ใหญ่ พากันอมยิ้มอยู่บ่อยครั้ง กับความหวานในแบบหนุ่มสาว โดยที่ทั้งคู่ไม่ทันได้สังเกตการกระทำของพวกเขาเอง และมันจะเป็นสิ่งที่น่ายินดีมากกว่านี้หากการแต่งงานของทั้งคู่ มิใช่แค่ในนาม แต่เป็นเรื่องจริงถงเหยียนเจี๋ยได้แต่ยิ้มเจื
Last Updated : 2024-12-12ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่73.หุบเขาเหมยแดง
หุบเขาเหมยแดง เมืองเจียงไห่ปัง!เสียงกำปั้นทุบลงบนโต๊ะน้ำชาอย่างแรง ด้วยอารมณ์โกรธเกรี้ยว“หยางซานซินเจ้าคนสารเลว ช่างกล้าทำกับลูกหลานของข้าได้ เห็นที ข้ากับสกุลหยางคงจะอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้อีกต่อไป”แม่ทัพหลิวไห่คำรามเสียงดังก้องไปทั่วทั้งห้องรับแขก ดวงตาของชายชราแดงก่ำดุจสีเลือด เมื่อนึกถึงภาพของหลานสาวซึ่งเขาเองก็เพิ่งรู้ความจริงจากปากของบุตรสาว ยิ่งนึกถึงสภาพของเมี่ยวจ้าน ที่นอนแน่นิ่งเพราะบาดเจ็บภายในอาการสาหัส ส่วนหลิวเจินเจินเองก็มิยอมออกห่างจากบุตรสาวของนางแม้แต่ก้าวเดียวแม่ทัพชราจำต้องกล้ำกลืนน้ำตาเอาไว้มิให้ไหลออกมา เมื่อต้องมองสภาพเหมือนตายไปแล้วครึ่งหนึ่งของลูกหลานตนเอง ชายชรายิ่งเจ็บลึก จนแทบกระอักเลือดออกมาเลยทีเดียวยังดีที่หลิวเจินเจินได้รับการขับพิษออกไปบ้างแล้ว ด้วยความช่วยเหลือจากท่านอ๋องน้อยโม่หยวนฟาง ซึ่งตอนนี้ยังคงพำนักอยู่ในจวนของแม่ทัพหลิวไห่ คืนนั้นหากมิใช่ชะตาลิขิตให้สองแม่ลูกพบกับชายหนุ่ม ป่านนี้ นางทั้งคู่คงมิอาจมีลมหายใจจนถึงตอนนี้“ท่านแม่ทัพหลิวโปรดระงับโทสะก่อนเถิด เรื่องนี้ เราต้องรอบคอบให้มาก หากเหนือบ่ากว่าแรงข้าโม่หยวนฟาง คงต้องขอให้ท่านช่วยอีกแรง
Last Updated : 2024-12-12ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่74.เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน
“เล่ามาข้าไม่คิดฟังความเพียงข้างเดียว แล้วเชื่อไปเสียทุกเรื่องหรอกนะ”แม่ทัพชรายังคงวางท่าทางสุขุม แม้ภายในใจจะกระตือรือร้นที่จะรู้ความเป็นมาของเมี่ยวจ้าน“เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน องค์รัชทายาทหลี่เทียนหลง หรือก็คือฮ่องเต้ จิ้งหนานคนปัจจุบัน ได้เดินทางมาศึกษาการปรุงยาและท่องเที่ยวยังชีเป่ย ในเวลานั้น ทรงกำลังจะเดินทางกลับยังจิ้งหนาน ซึ่งตอนนั้นตัวข้าเพียงหกขวบ และได้มีโอกาสติดตามรัชทายาทกับบิดาข้ามาชีเป่ยด้วย ระหว่างทางเราได้แวะพักยังวัดร้าง ชื่อว่าวัดอิงไห่ ข้ายังจำได้ไม่มีวันลืม ภาพของหญิงงาม น่าจะอายุราว ๆ ยี่สิบเห็นจะได้ หอบห่อผ้าวิ่งมาพร้อมกับเด็กหนุ่ม ซึ่งตอนนั้นเขาได้ล้มลง ก่อนเขาจะถูกคนร้าย แทงซ้ำจนตาย ตัวข้าถูกสั่งให้ซ่อนตัวในทันที เมื่อองค์รัชทายาทและบิดาของข้า พร้อมองครักษ์อีกสี่คนพุ่งออกไปช่วยนาง”ม่อตูนิ่งไปครู่หนึ่ง เหมือนตัวเขากำลังกลับไปอยู่ในวัยเด็กอีกครั้ง สองพ่อลูกมีสีหน้าซีดเผือดในทันที เมื่อได้ยินคำว่าหญิงงาม อายุราวยี่สิบ พวกเขาคิดไปถึงใครบางคนในทันที เด็กหนุ่มนั่นอีกเล่า ทำให้ใจของหลิวเจินเจินรู้สึกวิงเวียนเหมือนจะเป็นลมเสียให้ได้“เล่าต่อเถอะ” หลิวเจินเจินเอ่ยด้วย
Last Updated : 2024-12-12ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่75.กับผู้ใด
“แล้ว…นางอยู่ที่จิ้งหนานกับผู้ใด” หลิวเจินเจิน แม้จะรู้ว่าฮ่องเต้แคว้นติดกันนำตัวบุตรสาวไป แต่ใครกันเล่ารับนางไปเลี้ยงดู“ฝ่าบาท ทรงมิได้มอบนางให้สกุลใดอุปการะ แต่เป็นพระองค์เองที่ทรงเลี้ยงดูนางในฐานะพระธิดาเพียงพระองค์เดียว”ทุกคนถึงกับพากันมองตรงไปที่ม่อตูอย่างไม่เชื่อหูกับสิ่งที่ได้ยิน หรือนี่จะเป็นที่มาของคำเรียกขาน ว่าท่านเมี่ยวจ้านของม่อตู และผู้ติดตามคนอื่น ๆ“มะ…เมี่ยวจ้านเป็นพระธิดาบุญธรรมเช่นนั้นหรือ”หลิวเจินเจินรู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก ที่บุตรสาวได้รับเมตตาจากฮ่องเต้แห่งจิ้งหนาน“มิใช่ลูกบุญธรรม แต่เป็นองค์หญิงในฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน และยังรั้งตำแหน่งองค์รัชทายาทแต่เพียงผู้เดียว”สิ้นคำบอกเล่าของชายหนุ่ม ทุกคนถึงกับหนาวสะท้านไปทั้งกาย หากเมี่ยวจ้านคือรัชทายาท ย่อมเป็นคนสำคัญที่สุดของจิ้งหนาน“แต่ข้าได้ยินมาว่า องค์รัชทายาทแห่งจิ้งหนาน ทรงเป็นยอดขุนพลไร้พ่ายมิใช่หรือ” หยวนฟางเอ่ยขัดขึ้นมาอีกครั้ง“ถูกต้องแล้วท่านอ๋องน้อย ท่านเมี่ยวจ้านนางคือขุนพลผู้นั้น นับตั้งแต่ฝ่าบาทประกาศถึงตำแหน่งองค์หญิงของนาง ไม่ว่าจะทรงเสด็จที่ใด จะต้องพบเจอพระธิดาองค์น้อยเคียงข้างกายเสมอ และก่อนท
Last Updated : 2024-12-12ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่76. โรงเตี๊ยมเซียนอี้
‘หากเจ้าไร้ความงามปานนั้น ข้าก็พร้อมจะเป็นบุรุษผู้ที่จะเสี่ยงคว้าเจ้ามาไว้ในมือ’ หยางซานหลาง ยิ้มอย่างมีความในโดยมิรู้ตัว เขาลืมไปว่าเวลานี้มิได้มาเพียงลำพัง แต่ยังมีคู่หมั้นคนงามที่ติดตามมาด้วย มือบางของจีกวานฮวา สอดเข้าจับมือหนาที่วางไว้ข้างลำตัวหยางซานหลางหันมองคนด้านข้าง ก่อนจะลดต่ำลงที่มือของตน ทุกการกระทำตกอยู่ในสายตาของฟางเล่อ นางอยากจะหัวเราะออกมาดัง กับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างสองคนนั่นยิ่งนัก‘นี่แค่น้ำจิ้ม อดีตสามีของข้า ยังมีชุดรองท้องอีกมากที่อดีตภรรยาเช่นข้าจะมอบให้แก่ท่าน’ ก่อนที่ฟางเล่อจะยกมือขึ้นอีกครั้ง เพื่อให้ทุกคนฟังคำพูดของนางต่ออีกสักหน่อย“ฟางเล่อผู้นี้ยังไร้ประสบการณ์อยู่มาก จึงอยากขอความเมตตาจากพี่น้องชาวเจียงไห่ ช่วยสนับสนุนฟางเล่อ ให้ได้อยู่ร่วมกับทุกคนนาน ๆ นะเจ้าค่ะ” มือบางยกประสานกันก่อนจะโค้งลงช้า ๆ เสียงปรบมือดังสนั่น เป็นการยืนยันคำพูดของชาวเมือง“ถ้าเช่นนั้นในวันนี้ โรงเตี๊ยมเซียนอี้ได้ทำการเปิดตัวอย่างเป็นทางการ มิว่าจะเป็นที่พัก หรือในส่วนของสุราอาหาร เซียนอี้ของเรายินดีตอนรับทุก ๆ ท่าน ขอเชิญร่วมเป็นเกียรติ ดื่มกินกันอย่างเต็มที่ ถ้าอย่างไรเวลานี้
Last Updated : 2024-12-13ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่77. ผ่อนคลาย
‘คืนนี้ ข้าจะทำให้เจ้าสมหวัง ถงเหยียนเจี๋ย’“คืนนี้ พวกเราไปผ่อนคลายยังหอร้อยราตรีกันดีกว่านะเจี๋ย ข้านี้รู้สึกร้อนรุ่มจนนอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว”ถงเหยียนเจี๋ยกำลังคิดที่จะปฏิเสธออกไป แต่เท้ากลับถูกเพื่อนรักเหยียบเข้าเต็มแรง แถมยังทำหน้าตายใส่เขาอีกต่างหาก“ดะ…ได้! คืนนี้ ข้าเองก็อยากผ่อนคลาย คะ…ความเป็นบุรุษสักหน่อยเช่นกัน”ถงเหยียนเจี๋ยจำต้องกัดฟันตอบรับ ทั้งที่ในใจนั้นเหมือนหวิว ๆ อย่างไรพิกล‘นางจะโกรธข้าหรือไม่นะ’โม่หยวนฟางยิ้มอย่างพอใจกับท่าทีของน้องเขย ที่ตอนนี้พยายามทำหน้านิ่งสนิท และเขามั่นใจว่าน้องสาวต้องได้ยินชัดเจนจริงดังคาด เมื่อประตูเปิดออก ชายหนุ่มคิดจะหันไปยิ้มยั่วผู้เป็นน้องสาว แต่จากรอยยิ้มกลับกลายเป็นอ้าปากค้าง ใบหน้าเริ่มซีดเผือด เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นเต็มใบหน้าแทน เพราะผู้ที่ก้าวเข้ามามิใช่น้องสาวเพียงคนเดียว แต่เป็นหญิงสาวอีกคนซึ่งเขาไม่คิดว่านางจะมาปรากฏตัวในเวลานี้‘นะ…ไหนนางบอกมาไม่ได้ ยะ…ไยถึงยืนอยู่ตรงนี้กันเล่า’ถงเหยียนเจี๋ย จากที่มีใบหน้าเจื่อน ๆ ตอนนี้ เขาอยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ เสียมากกว่า คืนนี้คงได้รู้กัน ว่าใครกันแน่ที่จะต้องคิดหนัก ระหว่างเขา
Last Updated : 2024-12-13ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่78. ใช้อารมณ์มากกว่าสติ
หนึ่งในสาวกลุกขึ้นเพื่อทำความเคารพหญิงสาวผู้มาใหม่ ซึ่งตอนนี้นางมีใบหน้าบึ้งตึงจนเหล่าสาวกจำต้องหลบ ถอยออกจากห้องนั้นไปกันหมด จีกวาฮวากำลังมีอารมณ์คุกรุ่นอยู่มิน้อย จนทำให้ประมุขพรรคที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ถึงกับทำสีหน้ามึนงง ไยวันนี้ นางมารน้อยมือขวาของเขาถึงได้ดูมิสดชื่นเสมือนหญิงสาวผู้กำลังจะแต่งงานในเร็ววันนี้“ใครทำหลานสาวข้ามิพอใจกัน บอกท่านอาของเจ้ามาสิเด็กน้อย” ในที่สุด ท่านประมุขก็มิอาจทนรอให้อีกฝ่ายเอ่ยปากออกมาเองได้“มิเป็นอันใดมากเจ้าค่ะท่านอา คืนนี้ ข้าจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยเอง ท่านอาอย่าได้เป็นกังวล”น้ำเสียงที่ผู้เป็นอาฟังแล้วก็ให้รู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง เพราะตลอดสองปีมานี้ หลานสาวของเขาผู้นี้แทบไม่เคยไร้รอยยิ้มเลยสักครั้ง“ระวังตัวด้วยหลานรัก ข้ารู้สึกได้ถึงพลังแห่งไข่มุกโลกันต์ จำเอาไว้หลานข้า ยิ่งเจ้าฝึกวิชามารแก่กล้ามากเท่าใดก็จะเจ็บปวดมากเท่านั้น หากถูกพลังของไข่มุกโลกันต์เข้า”เขาจำต้องเอ่ยเตือนหลานสาว ด้วยนางมักใช้อารมณ์มากกว่าสติ นับตั้งแต่นางได้วางแผนการเพื่อจะแย่งชิงสามีของญาติผู้พี่มาเป็นของตน แม้นางจะทำได้สำเร็จ แต่ก็ไม่อาจวางใจอะไรได้โดยง่ายในอดีต
Last Updated : 2024-12-13
Latest chapter
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่74.นางมีดีกว่านั้น
ภายในจวนสกุลเชี่ยดูจะสงบเงียบกว่าที่เคย แต่ถึงกระนั้นก็มิใช่เรื่องที่คนภายนอกจะรับรู้ได้ เจ้าของบ้านสองสามีภรรยากำลังดื่มด่ำกับการจิบชาชั้นยอด พร้อมการสนทนากันตามประสา ซึ่งทำให้แขกผู้มาเยือนถึงกับส่ายหน้าด้วยความเอือมระอากับลีลาการเฝ้ารอศัตรูของคนสกุลใหญ่ หากนางปรากฏกายต่อหน้าทั้งสองคนนั้น เพียงครู่คงมีทหารในจวนโผล่ออกมาล้อมรอบ‘หึ ๆ’ นางมีดีกว่านั้น“ข้าเปลี่ยนใจแล้ว เงียบ ๆ มันดูมิตื่นเต้นเท่าใดนัก พวกเจ้าช่วยปลุกพวกเขาให้ตื่นกันเลยจะดีกว่า”จบคำพูดจากการแฝงตัวในเงามืด เพื่อเฝ้ารอเวลาลงมือ กลับเปลี่ยนเป็นการลงมืออย่างโจ่งแจ้ง ซ้ำวางกำลังไว้อีกชั้นเพื่อการเก็บกวาด“อ๊ากก!”เพียงครึ่งก้านธูป เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก็เกิดขึ้น ทหารในจวนแท้จริงคือนักฆ่ารับจ้าง ทว่า จอมโจรผู้บุกรุกก็คือกลุ่มมือสังหารชั้นยอดเช่นกัน การมาปล้นในครั้งนี้ ผู้นำมิคิดที่จะนำคนมาเพียงหยิบมือเสียเมื่อไหร่กัน การจบหมากกระดานเล็กให้สิ้นซากก็คือทุบกระดานหมากให้แหลกคามือเท่านั้น“มิต้องเชิญข้า ใต้เท้าเชี่ย ฮูหยินเชี่ย ข้าดื่มกินมาอิ่มหนำสำราญมาจากบ้านแล้ว”“กำแหงนัก กล้าบุกรุกบ้านขุนนางชั้นผู้ใหญ่ ช่างรนหาที่ตายโดยแท
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่73.ยามค่ำคืน
“พวกเจ้ามันปีศาจ คนสกุลโม่ช่างไร้ความเมตตา ข้ามิทัน...อัก!”พูดได้เพียงเท่านั้น ลำคอกลับมีเลือดพุ่งออกมามากมาย โดยมิได้ถูกตัวหยวนฟางสักนิด ความเร็วดุจสายลมทำให้ร่างสูงออกมายืนอยู่ห่างพอสมควรโดยในมือมีบางสิ่งติดมาด้วย ก่อนที่ชายหนุ่มจะกางมือออก สิ่งนั้นจึงร่วงลงสู่พื้นดิน“คิดจะกลืนกินคนของข้า มิเจียมตน สกุลโม่หรือไร้เมตตา หึ! ไม่คิดบ้างหรือว่ากว่าจะทำให้แผ่นดินนี้เป็นปึกแผ่นได้ คนสกุลโม่ต้องแลกมาด้วยสิ่งใดบ้าง เพื่อรักษาชีวิตของประชาชนทั้งแคว้นเอาไว้ ปู่ข้าต้องตายเพื่อปกป้องขอทานเพียงคนเดียว เพราะนั่นคือประชาชนของพระองค์ แล้วพวกเจ้าตายเพื่อปกป้องใครบ้าง”หนึ่งในคนร้ายถึงกับตาค้าง เพราะสิ่งที่ร่วงจากมือของโม่หยวนฟาง มันคือหลอดลมของชายชุดดำ คนร้ายที่ยังมีลมหายใจอยู่เพียงหนึ่งถึงกับตัวสั่นงันงก ด้วยความหวาดกลัว คนแรกว่าอำมหิตแล้ว แต่อ๋องน้อยผู้นี้มันปีศาจชัด ๆ ชายชุดดำขยับตัวหวังจะหลบหนีฉึก! ร่างสูงของคนร้ายทรุดลงกับพื้นก่อนจะทันได้ก้าวขา“คิดจะแทงข้างหลัง! คนเช่นโม่หยวนฟาง เจ้าควรคิดให้ดีก่อน”หากมีผู้ใดมาได้ยินคำพูดของโม่หยวนฟางคงอยากตายไปสักพันครั้ง คนร้ายคิดหนี แต่ท่านอ๋องน้อยกลับกล
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่72.เจ้ามันปีศาจ
“จะบุรุษหรือสตรี หากรู้จักการพลิกแพลงสถานการณ์ มิใช่เรื่องยากที่จะคว้าชัยในสนามรบ อ๊ะ!”โม่ฟางเล่อหมุนกายออกห่างจากคู่ต่อสู้ เมื่อรับรู้ถึงการจู่โจมจากทางด้านหลัง แม้จะเพียงเฉียดผ่าน ทว่ากระบี่ของศัตรูก็ได้ดื่มเลือดของนางเสียแล้ว โม่ฟางเล่อกลับมิได้สนใจบาดแผล หญิงสาวรีบล้วงขวดหยกใบเล็กออกมาจากอก ก่อนจะรีบกลืนสิ่งที่อยู่ในขวดลงไปอย่างรวดเร็ว นางยังไม่เชี่ยวชาญเรื่องพิษ แต่การป้องกันเอาไว้ก่อนเป็นเรื่องที่ผู้เป็นอาจารย์คอยกำชับและย้ำเตือนนางอยู่บ่อยครั้ง“การที่มั่นใจเกินไป มันก็มิใช่สิ่งที่ควรทำ ไม่ใช่รึท่านหญิงโม่ ฮา ๆ”“สุนัขก็ยังเป็นสุนัขอยู่วันยังค่ำ ต่อให้พยายามทำตัวดั่งราชสีห์ เจ้าก็มิอาจเป็นได้ดั่งใจหมาย”จากรอยยิ้มกลับกลายเป็นใบหน้าบึ้งตึงด้วยความขุ่นเคืองใจกับคำพูดของหญิงสาว“หลีกไป ข้าจะจัดการนางด้วยตนเอง”เชี่ยหยาโถวคว้าแขนของผู้คุ้มกันออกจากการบังเขาจากหญิงสาวตรงหน้า เขาถูกสตรีอ่อนแอหยามเกียรติจนไม่เหลือชิ้นดี อย่างไรเสียวันนี้ เขาจะพิสูจน์ให้นางได้เห็นว่าคำพูดพล่อย ๆ ของสตรีเช่นนางนั้นมิใช่ความจริง“มาจบเรื่องกันเถอะ คุณชาย อย่าถ่วงเวลาพวกข้าให้มากไปกว่านี้อีกเลย”มือบางใช
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่71. เพียงครู่เดียว
คล้อยหลังโม่หยวนฟางไปเพียงครู่เดียว ร่างสูงของชายหนุ่มในชุดสีขาวได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าของคนที่กำลังสั่นระริกไปทั้งร่างด้วยความรู้สึกอันหลากหลายที่ถาโถมเข้ามา เขาพ่ายแพ้ได้อย่างน่าอับอายเป็นที่สุด การต่อสู้เพียงแค่เวลาสั้น ๆ เขากลับกลายเป็นคนพิการ และรอเพียงเวลาถูกลงทัณฑ์จากผู้เป็นนายที่แท้จริง“หึ ๆ คนเก่งของท่านพ่อ ไยตอนนี้ถึงกลายมาเป็นเพียงคนไร้ค่าเช่นนี้ เจ้าก็ดีแต่ปาก หลงเป่า”“คนที่ดีแต่ปาก ข้าว่าน่าจะเป็นเจ้ามากกว่า หึ ๆ นึกว่าผู้ใดกัน แท้จริงก็เป็นคุณชายขี้โรคจากสกุลเชี่ยนี่เอง เชี่ยหยาโถว”ขวับ! ชายหนุ่มในชุดสีขาว หันกลับไปตามเสียงในทันที ทว่ากลับไร้วี่แววของเจ้าของเสียง ก่อนจะหันกลับมายังร่างของหลงเป่าที่ตอนนี้ถูกจับตัวเอาไว้โดยโม่หยวนฟาง“เมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เห็นทีคงมิอาจปล่อยท่านอ๋องน้อยให้มีลมหายใจต่อไปไม่ได้แล้วสินะ”“ฮา ๆ ปล่อยให้ข้ามีลมหายใจรึ ช่างกล้าพูดนะ คุณชายเชี่ย เจ้าไม่ใช่ตั้งใจจะกำจัดข้าอยู่ก่อนแล้วหรืออย่างไรกัน คนที่ขี้ขลาดแท้จริงคือตัวเจ้า อย่าได้โทษใครอื่นอีกเลย”“อย่าพูดให้มากความท่านอ๋องน้อย ข้ามาถึงขนาดนี้ย่อมต้องมีของพิเศษรอต้อนรับท่านอ๋องอยู่ก่อนแล
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่70.อย่าแตกตื่นไป
คนชุดดำไถลตัวลงมาจากต้นไม้อย่างรวดเร็ว พร้อมกระบี่ยาวชี้ตรงสู่กลางศีรษะของเมี่ยวจ้าน แม้จะสวมหมวกเอาไว้ แต่ทว่า ประสาทสัมผัสของนางนั้นเป็นเลิศมิแพ้ฝีมือเลยแม้แต่น้อย แส้ทองถูกสะบัดฟาด ไปด้านบนศีรษะด้วยกำลังภายในอันมหาศาลร่างของชายชุดดำที่กำลังคิดจะปลิดชีวิตของหญิงสาว มิอาจหลบได้ทัน ด้วยความเร็วที่ไม่ทันได้คาดคิดว่าจะถูกตอบโต้อย่างกะทันหันเช่นนี้ สำหรับเมี่ยวจ้านแล้ว นางไม่จำเป็นต้องมองขึ้นไปเลยด้วยซ้ำตุบ! ร่างของคนร้ายตกกระแทกพื้น โดยที่ศีรษะตกกลิ้งหลุน ๆ ไปอีกทาง ตอนนี้ธนูถูกวางลง อาวุธประจำกายถูกนำออกมาใช้แทน ทุกอย่างต้องทำให้เร็ว ด้วยจำนวนคนของฝ่ายนางมีน้อยกว่า ดังนั้นจำต้องจบทุกอย่างให้เร็ว หากยืดเยื้อมากไปกว่านี้รังแต่จะเสียเปรียบมากกว่าจะคว้าชัยมาอย่างปลอดภัย“ท่านเมี่ยวจ้าน”“อย่าแตกตื่นไป ท่านพี่ม่อตู เมี่ยวจ้านมิใช่เด็กน้อยแล้วนะ”ฟึบ!ม่อตูสะบัดผ้าคลุมกันอาวุธลับเพื่อมิให้ต้องกายผู้เป็นนาย ชายหนุ่มได้แต่ส่ายหน้ากับความดื้อรั้นของนายสาวของตนเอง สำหรับเขาแล้ว องค์หญิงเมี่ยวจ้านคือน้องสาวตัวน้อยที่เขาเฝ้าปกป้องมานับตั้งแต่พบเจอกัน เมื่อนางยังเป็นเพียงทารกจนเติบโตขึ้นมาเป็นผู้
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่69.จบปัญหา
‘โดยเฉพาะเจ้า โม่หยวนฟาง ข้าจะต้องทำให้เจ้าก้มหัวแทบเท้าข้าให้จงได้’โม่หยวนฟางซึ่งเบนหัวม้าให้ตนเองถอยกับมารั้งท้ายทุกคน โดยมีคนสนิทเคียงข้างกายอยู่เพียงสองคน ทั้งสามไม่เอ่ยวาจาใด ๆ ต่อกันแม้แต่ครึ่งคำ ทว่าแค่เพียงสบตาพวกเขาก็รู้ดีว่าต้องทำสิ่งใดชายหนุ่มมั่นใจในตัวของสหายรักว่าจะปกป้องน้องสาวของเขาได้เป็นอย่างดี โม่ฟางเล่อเล่อทำสิ่งที่ควรได้อย่างดีเยี่ยม แม้จะพลาดพลั้งก็แค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น นั่นคือการระวังหลังซึ่งเขามั่นใจว่าสองสาวคงต้องการให้เป็นเขาที่ทำหน้าที่นี้แทนโม่หยวนฟางแอบชำเลืองมองไปยังคนรักของตนที่อยู่อีกฝั่งของถนน โดยมีองครักษ์คู่ใจของนางคอยประกอบข้างมิห่างกาย ชายหนุ่มทั้งห้าผู้มาจากจิ้งหนาน ซึ่งมีหัวหน้าองครักษ์ม่อตูเป็นผู้เอ่ยปากขอติดตามนายของตนมา มิเช่นนั้นจำต้องใช้อำนาจที่มีนำตัวหญิงสาวกลับสู่แคว้นในทันทีแต่ทว่าเวลาเช่นนี้ เขากลับรู้สึกอุ่นใจอย่างไรไม่รู้ที่มีคนคอยปกป้องนางเมื่อยามต้องเจอศึกที่มิอาจคาดเดาได้ว่าจะมีโอกาสรอดมากน้อยเพียงใด“ข้าอีกแล้ว ไยต้องมาลงที่ชายหนุ่มผู้น่ารักเช่นข้าตลอดเลย”เสมือนว่าคำพูดของโม่หยวนฟางเป็นการเปิดศึกในครั้งนี้ก็มิปาน เพียงจบคำพ
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่68.อีกเส้นทางสู่เมืองหลวง
ส่วนด้านนอกรถม้า สองแม่ทัพสกุลหยางแทบไร้การพูดคุยกันเช่นในอดีต หยางซานซินยังคงทำตัวเป็นปกติ ทว่า สิ่งที่แตกต่างก็ฉายชัดออกมาอยู่นั่นเอง เมื่อเขาดูจะไม่ใยดีบุตรชายซึ่งอยู่บนหลังอาชาเคียงข้างเขาอยู่ในขณะนี้ฝั่งหยางซานหลางก็ไม่แตกต่างกันเลยแม้แต่น้อย จากคนที่นิ่งขรึมมาตลอด บัดนี้เรียกได้ว่าตลอดทั้งร่างของชายหนุ่มนั้นปลดปล่อยแต่เพียงรังสีแห่งการฆ่าฟัน ซึ่งแตกต่างจากเมื่อครั้งก่อนหน้าที่ชายหนุ่มจะเก็บงำทุกอย่างเอาไว้ มิแสดงตัวตนของเขาออกมาให้ผู้อื่นได้รับรู้มากถึงเพียงนี้แม้ว่าความเปลี่ยนแปลงของแม่ทัพทั้งสองจะสร้างความแปลกใจให้แก่ผู้ติดตามทั้งหมด ทว่าก็ไร้ซึ่งคำถามจากทุกคน เพราะถึงอย่างไรก็ถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของผู้นำ“ซานหลาง เจ้าจงเว้นระยะห่างกับพระนางกุ้ยเฟยให้มากขึ้นอีกสักหน่อยก็ดีนะ”แม้จะเป็นคำพูดที่ดูเรียบง่าย แต่กลับแฝงความนัยที่ทำให้ผู้ฟังขุ่นเคืองใจอยู่มากทีเดียว หยางซานหลางชำเลืองมองผู้ที่บัดนี้เขาต้องเรียกว่าบิดาเพียงเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้ากลับไปมองตรง ๆ ตามเส้นทางอันยาวเหยียดพร้อมรอยยิ้มยังมุมปาก“ขอรับท่านพ่อ แต่ถ้าจะให้ดี ท่านพ่อเองก็ควรระวังใจของตนเองเอาไว้ให้มากเช่นกัน
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่67. คำว่าแพ้
‘คำว่าแพ้มีให้แก่คนอ่อนแอเท่านั้น และมันมิใช่ข้า’“ทูลพระนางเต๋อเฟย ลู่กงกงขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”กั๋วเต๋อเฟยเหลือบขึ้นมองคนสนิท ก่อนจะพยักหน้าให้กับอี้ถิง หญิงสาวย่อกายให้แก่ผู้เป็นนาย ก่อนจะหมุนกายออกไปยังห้องด้านนอก เพื่อทำตามประสงค์ของเจ้าของตำหนักเมื่อมีผู้มาเยือน การเดินหมากของนางก็จำต้องยุติลง มือวางสะบัดมือเพียงครั้ง ผ้าผืนบางที่วางอยู่บนโต๊ะได้ปลิวสะบัดก่อนจะคลุมลงยังกระดานหมากบนโต๊ะ เสมือนมีคนจับวางก็มิปาน ร่างระหงลุกขึ้นก้าวเดินออกไปยังห้องรับรองชั้นนอกลู่กงกงรีบโค้งกายลงต่ำ เมื่อเจ้าของตำหนักเดินนวยนาดออกมาจากหลังม่านไข่มุก“ลู่เฟย ถวายบังคมพระนางเต๋อเฟยพ่ะย่ะค่ะ”“ตามสบายลู่กงกง วันนี้มาพบข้า ท่านคงมีเรื่องสำคัญเป็นแน่ ว่ามาเถิด”“ทูลพระนาง กระหม่อมนำพระบัญชาของฝ่าบาทมาแจ้งแก่พระนางพ่ะย่ะค่ะ”“ฝ่าบาททรงมีรับสั่งถึงข้ารึ”ใบหน้างามซับสีเลือดในทันที เมื่อนึกถึงบุรุษผู้องอาจผู้เป็นพระสวามีของนาง แม้ทรงมีพระชนม์มายุมากแล้ว ทว่ากลับยังคงความหล่อเหล่าเฉกเช่นวัยหนุ่มสาวก็มิปาน จากแต่เดิมที่นางท่องจำว่าเพราะหน้าที่กับการสมรสในต่างแดนครั้งนี้ กลับกลายเป็นว่านางปรารถนาที่จะเคียงคู่
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2 ตอนที่66. บุรุษในชุดมังกร
วังหลวงบุรุษในชุดมังกรเดินวนไปมาเสมือนพยัคฆ์ติดบ่วง โดยมีร่างงามของสตรีในชุดสีแดงเพลิงปักลวดลายหงส์นั่งมองคนที่เดินไปมาด้วยความนึกขัน“จะทรงเดินอีกนานรึไม่เพคะ ฝ่าบาท”“จะให้ข้านิ่งนอนใจได้อย่างไรกันฮองเฮา ผู้อาวุโสมิรู้พากันสนุกสนานอยู่ที่ใดกัน ตอนนี้ กองทัพเคลื่อนพลสู่เมืองหลวงด้วยวิธีที่แยบยลนัก หึ ๆ เป็นข้าเอง ผิดที่ข้าฮองเฮา ข้าชักนำศึกเข้าเมืองเร็วเกินไป”ร่างสูงก้าวไปนั่งยังเก้าอี้ข้างฮองเฮา โดยที่พระนางยังคงสนใจในตำราหลังจากอีกฝ่ายนั่งลง“หากเป็นท่านผู้อาวุโสก็จะทำเช่นพระองค์เพคะ อย่าทรงโทษพระองค์เองไปเลยเพคะ ไม่ว่าอย่างไร คนพวกนั้นก็ต้องเคลื่อนไหวอยู่ดี การเดินเกมในบางครั้ง การปล่อยให้ศัตรูล่วงล้ำเข้ามาบ้างก็อาจเป็นผลดี”“ข้าไม่ถัดการวางแผนเช่นเจ้านี่ ภรรยาข้า หึ ๆ”“แต่ทรงเป็นนักรักที่เก่งกาจใช่ไหมเพคะ”“ฮา ๆ วางใจเถอะฮองเฮา จะไม่มีสตรีใดมาแทนที่เจ้าได้”เมื่อรู้ว่ามีผู้มาเยือนได้ก้าวเข้าสู่ห้องชั้นนอก สองสามีภรรยาจึงได้เปลี่ยนหัวข้อสนทนาเป็นหยอกล้อกันแทนห้องโถงรับรอง ตำหนักเหลียน“ลู่กงกง ท่านมาตามหาฝ่าบาทหรือเจ้าคะ”“เชียงเชียง เจ้าช่างรู้ใจข้ายิ่งนัก ฝ่าบาททรงมาแอบอยู่
