เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่37. น่าแปลกใจ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-02 16:37:33บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่38. ไร้มารยาท
สายตาและรอยยิ้มของนางเป็นการบอกเขาให้นิ่งเข้าไว้ ใช่แล้ว..หากร้อนเกินไปก็มิต่างจากโหมไฟให้แรง และจะยิ่งยืดเยื้อทำให้เสียเวลาเข้าไปอีก“พอกันได้แล้ว ทั้งหมดนั้นล่ะ ท่านพี่ก็เป็นประมุขของบ้านแท้ ๆ ไยมิเป็นกลาง มองถูกผิดไม่ออกหรืออย่างไรเจ้าคะ เรื่องหย่าเอาไว้ไป๋หลานกลับจากเยี่ยมบิดามารดาของนางเสียก่อนค่อยว่ากัน ซานหลาง เจ้ามันไร้สมองนัก จะต้องให้แม่พร่ำสอนอันใดอีก เจ้าถึงจะมองเห็นในสิ่งที่แม่ทำเพื่อเจ้ากัน ไม่มีแม่คนไหนเลือกสิ่งที่ไม่ดีให้แก่ลูกของตัวเองหรอกนะซานหลาง”“ท่านแม่…ไยถึงเป็นข้าที่ผิด ต้องเป็นนางต่างหากเล่า” หยางซานหลางมองไปทางภรรยา พร้อมตัดพ้อมารดาเล็กน้อย“ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้วซานหลาง ทหารนำตัวแม่ทัพหยางซานหลางไปกักบริเวณในห้องเก็บป้ายบรรพชน ให้คุกเข่าจนถึงเช้า อีกเรื่อง ห้ามเขากินอะไรทั้งสิ้น ดื่มได้เพียงน้ำเปล่า มิต้องนำอาหารไปให้ แต่ถ้าพวกเจ้าหวังดี หญ้าหลังจวนมีมาก ไปนำมาให้เขาเคี้ยวเล่น เผื่อแม่ทัพของพวกเจ้าจะฉลาดขึ้นมาบ้าง”“แต่ท่านแม่เจ้าคะ เอ่อ! ท่านป้า…พี่ซานหลางไม่ผิดนะเจ้าคะ”จีกวานฮวารีบก้าวเข้าเคียงข้างหยางซานหลางในทันทีเพื่อช่วยแก้ตัวให้ชายหนุ่ม“หึ! ไร้มารยาท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่39. เรือนไป๋หลาน
เมื่อทั้งสี่พูดคุยกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไป๋หลานถูกขอให้พักอยู่ที่จวนก่อนหนึ่งคืนเพื่อเก็บข้าวของออกเดินทางกลับจวนอ๋องพร้อมพี่ชายในวันรุ่งขึ้น แต่โม่หยวนฟางและถงเหยียนเจี๋ยมิขอพักภายในจวน ด้วยกลัวว่าจะควบคุมตนเองไม่ให้ทำร้ายหยางซานหลางมิได้หลังจากพูดคุยตกลงทุกอย่างกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลิวเจินเจินจึงได้ให้พ่อบ้านเกาเดินออกมาส่งแขกทั้งสองยังหน้าจวน“ท่านอ๋องน้อย คืนนี้ข้าจะรีบตามไปพ่ะย่ะค่ะ” เกาจูเอ่ยเบา ๆ ขณะเดินเอาโคมไฟไปยื่นให้ท่านอ๋องน้อยและคุณชายถง ก่อนจะก้าวถอยออกมาและโค้งกายทำความเคารพทั้งสองคน“อืม...ระวังตัวด้วย อย่าชะล่าใจไป นับแต่วันนี้ เราคงต้องพบศึกหนัก ข้าจะรอที่จวนรับรอง”พูดจบร่างสูงของชายหนุ่มทั้งสองกับหมาป่าขนาดใหญ่หนึ่งตัวก็พากันเดินออกไปสู่ความมืดของเมืองหลวง โดยมีเพียงโคมไฟอันเล็กเป็นแสงสว่างนำทางส่วนทางด้านพ่อบ้านวัยกลางคนยังคงมิได้แสดงท่าทีอันใด ทำเพียงยืนมองชายหนุ่มทั้งสองเดินหายลับไป ก่อนที่เขาจะหันหลังกลับเข้าไปภายในจวน เมื่อพ้นประตูจวนเข้ามา พ่อบ้านเกามิได้กลับไปยังที่พักของตน แต่เร่งฝีเท้านั่นมุ่งตรงไปยังเรือนไป๋หลานอย่างเร่งรีบคืนนี้ ก่อนเขาจะออกไปข้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่40. จะรีบกลับมา
“เช่นนั้นก็รีบไปทำเสีย อย่าปล่อยให้ฮูหยินน้อยรอนานมันดึกแล้ว อีกอย่าง วันนี้ท่านแม่ทัพก็มิอยู่ที่เรือนเสียด้วย เจ้าต้องอยู่ใกล้ชิดฮูหยินน้อยอย่าให้คลาดสายตาเข้าใจหรือไม่ ประเดี๋ยวข้าต้องไปจัดการงานภายในจวนให้เรียบร้อยก่อน จึงจะออกไปพบท่านอ๋องน้อย แล้วข้าจะรีบกลับมา”เกาจูตั้งใจเพิ่มเวรยามที่เดินตรวจรอบ ๆ บริเวณหน้าเรือนอีกสองชุด แต่จะให้มีคนมาเฝ้าหรือเพิ่มสาวใช้ก็มิอาจทำได้ ด้วยคำสั่งของแม่ทัพหยางซานหลางคือต้องการความสงบ สาวใช้ในเรือนที่สามารถพักอยู่ได้ ปกติมีชิงชิงกับหรู่อี้เท่านั้น เวลานี้เหลือสาวใช้ข้างกายฮูหยินน้อยเพียงคนเดียว ส่วนสาวใช้คนอื่นจะเข้ามาช่วงเช้า และเวลากลางคืนจะไม่ได้รับอนุญาตให้มาเพ่นพ่านเป็นอันขาดทหารยามทำเพียงเดินตรวจภายนอก หากคืนนี้แม่ทัพหนุ่มอยู่ เขาจะไม่รู้สึกห่วงอันใดเลย เพราะถึงแม่ทัพหยางซานหลางจะมิเคยรักใคร่ภรรยา แต่ก็มิเคยให้เกิดอันตรายกับนางหากอยู่ใกล้ตัว แม้มันจะมีหลายอย่างขัดกันกับการแสดงออกของสองสามีภรรยา แต่เขาเป็นเพียงบ่าวไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายเรื่องของหัวใจผู้เป็นนายได้ทั้งสองพูดคุยกันเบา ๆ เหมือนทักทายกันปกติ พ่อบ้านเกาก็ทำเหมือนทุกครั้ง คือออกตรวจคว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่41.
ห้องครัวเรือนไป๋หลานหรู่อี้ที่กำลังเตรียมวัตถุดิบเพื่อทำอาหารง่าย ๆ เพิ่มเติมจากโจ๊กที่กำลังเดือดได้ที่ ขณะที่หันหลังให้ประตูห้อง เงาร่างที่แฝงอยู่ในความมืดได้ใช้ความเร็วขยับเข้าชิดผนังห้องครัว หรู่อี้ที่ง่วนกับการปรุงอาหารชะงักมือเล็กน้อยเมื่อรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ หรู่อี้ยังคงแสร้งทำเป็นไม่รับรู้ถึงการมาของผู้บุกรุก ตอนนี้นางไร้อาวุธคู่กายหญิงสาวจึงคว้ามีดทำครัวบนเขียงมาไว้ในมือ คนชุดดำก้าวเข้ามาภายในห้อง ยืนจ้องตากับคนที่ถือเพียงมีดหั่นผัก ต่างจากผู้มาใหม่ที่มีกระบี่ยาวอยู่ในมือ“เจ้าคิดว่ามีดหั่นผักจะทำอะไรข้าได้อย่างนั้นหรือ อ่อนหัด!”น้ำเสียงเย้ยหยันของคนร้ายไม่ได้ทำให้หรู่อี้หวาดกลัวแม้แต่น้อย ใจของนางพะวงถึงผู้เป็นนายมากกว่า ไม่มีการพูดจาใด ๆ ตอบโต้กันอีก คนชุดดำพุ่งเข้าหาหรู่อี้เพื่อที่จะรีบจบงานของตนเองโดยเร็วเป็นจังหวะเดียวกับมือบางคว้าจับหูหม้อโจ๊กสาดออกไปอย่างรวดเร็ว โดยหรู่อี้ใช้ปลายเท้าสะกิดพื้นเหินกายข้ามโต๊ะทำกับข้าวไปอีกฝากของห้องครัว เพื่อให้พ้นรัศมีของอาวุธและเศษโจ๊กที่กระจายตัวออกขณะปะทะกับตัวคนร้าย“โอ๊ย!”โจ๊กที่กำลังเดือดได้กระทบเข้ากับร่างในชุดดำจนรู้สึกปว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่42. สั่นเทาด้วยความกลัว
“ไม่มีใครช่วยเจ้าได้หรอกโม่ไป๋หลาน เรือนนี้แทบไม่มีสาวใช้ เจ้าก็รู้ดีกว่าผู้ใดว่าท่านแม่ทัพมิชอบให้ใครอยู่ใกล้ มันวุ่นวาย และคืนนี้ช่างเป็นโอกาสเหมาะนักที่มีเจ้าอยู่แค่สองคนกับบ่าว ข้ายังมีเรื่องดี ๆ จะบอกอีกนะว่าสาวใช้คนงามของเจ้าก็กำลังจะตามไปรับใช้เจ้าในนรกเช่นกัน ข้าใจดีมากเลยรู้ไหมที่มอบผู้ติดตามให้แก่เจ้า”โม่ไป๋หลานเจ็บแปลบในอกเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยถึงหรู่อี้ ยิ่งความเงียบจากด้านนอกไร้วี่แววของสาวใช้ ใจของนางมันร่ำไห้อยู่ภายในกับสิ่งที่ได้ฟังจากปากของผู้ไม่หวังดี มือที่ยังซ่อนอยู่ด้านหลังทั้งสองข้างได้ดึงมีดสั้นออกจากฝัก‘ยังไงก็ต้องตาย ข้าจะไม่ยอมนิ่งเฉยเช่นกัน’“พูดมาก อยากทำอะไรก็ลงมือเถอะ ข้าไม่อยากคาดเดาความต้องการของเจ้าอีกแล้วจีกวานฮวา เพราะทั้งหมดที่เจ้าทำ คงไม่พ้นเรื่องของหยางซานหลางอย่างแน่นอน อย่ามัวเสียเวลาอีกเลย ข้าไม่มีทางสู้เจ้าได้อยู่แล้วนี่”โม่ไป๋หลานจ้องตาอีกฝ่ายมิยอมหลบเช่นกัน หากต้องตายอีกรอบก็ขอดูความอำมหิตของหญิงสาวผู้มาเยือนจนวินาทีสุดท้ายก็แล้วกัน“รู้ก็ดีไป๋หลาน ถือว่าข้ากับเจ้าจบความเป็นพี่น้องนับแต่นี้”แรงบีบที่ลำคอเพิ่มขึ้นอีกครั้ง โม่ไป๋หลานยกมือข้างหนึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่43.บาดเจ็บสาหัส
มือบางกระชับกระบี่แน่นเมื่อเห็นว่าผู้เป็นนายได้บาดเจ็บสาหัส หรู่อี้รู้ดีว่าคนในชุดดำคือใคร และนางจะไม่ปล่อยคนทรยศให้หนีรอดไปได้ ต่อให้นางต้องสังเวยชีวิตในตอนนี้ นางก็พร้อมที่จะแลกชิงชิงถีบเข้าที่ท้องของหรู่อี้จนร่างบางเซถอยไปชนกับโต๊ะด้านหลังล้มลง เปลวไฟเริ่มโหมหนักขึ้นเรื่อย ๆ อีกทั้งด้านนอกก็ไร้ซึ่งเสียงการต่อสู้ ชิงชิงร้อนใจขึ้นมาในทันทีด้วยห่วงนายหญิงของตนเช่นกัน หญิงสาวได้ก้าวเข้าหาหรู่อี้ที่นั่งอยู่บนพื้นด้วยสภาพไร้เรี่ยวแรง“เจ้ามันตายยากตายเย็นเหมือนนายของเจ้านักหรืออย่างไรหรู่อี้ อย่าถ่วงเวลาข้าให้มาก”“กรี๊ดดด”เสียงจากนอกหน้าต่างทำให้ชิงชิงชะงักค้าง ก่อนจะหันไปยังที่มาของเสียงโดยลืมไปว่านางอยู่ในระหว่างการต่อสู้ฉึก!! อึก!! ชิงชิงดึงสายตากลับมาก่อนจะก้มลงมองหน้าอกของตน และเลยไปยังคนที่เสือกแทงกระบี่เข้าสู่หัวใจของนาง“จำไว้…บ่าวที่ทรยศนายไม่มีวันตายดี เจ้ายังไม่รู้จักข้าดีพอชิงชิง”กระบี่ถูกดันจนสุดถึงด้ามจับ ร่างของสาวใช้ในชุดสีดำทรุดลงคุกเข่าก่อนจะล้มลงสิ้นใจในมิช้า หรู่อี้เองก็ไม่อาจยืนต่อไปได้แล้ว หญิงสาวค่อย ๆ ก้าวมาทรุดกายลงใกล้ ๆ กับผู้เป็นนาย“เจ็บมากหรือไม่เจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่44. จวนอ๋องเจ็ด ณ เมืองซานซี
ตอนที่44.เช้าวันต่อมา ข่าวไฟไหม้เรือนพักของแม่ทัพหยางซานจนเป็นเหตุให้ภรรยาของแม่ทัพหนุ่ม ฮูหยินน้อยโม่ไป๋หลานและสาวใช้คนสนิทต้องสิ้นใจในกองเพลิง การคาดเดาเป็นไปต่าง ๆ นานา ทั้งทางดีและร้ายสองพ่อลูกสกุลหยางถูกฮ่องเต้เรียกให้เข้าเฝ้าอย่างเร่งด่วน เพราะผู้ที่ตายคือพระนัดดาในพระองค์ ความพิโรธของโอรสสวรรค์ทำให้เมืองหลวงถูกสั่งปิดจนกว่าจะหาคนร้ายพบ และมีราชโองการให้ท่านหญิงโม่ไป๋หลานเป็นอิสระจากสกุลหยางนับแต่บัดนี้เป็นต้นไปโม่หยวนฟางที่นั่งฟังอยู่ห้องเล็กข้างบัลลังก์ว่าราชกิจเผยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมอย่างที่มิเคยเป็นมาก่อน‘น้องรัก หลับให้สบาย พี่ช่วยให้เจ้าหลุดพ้นจากคนสารเลวได้แล้ว แค้นนี้ข้าจะต้องชำระให้สาสมอย่างแน่นอน หยางซานหลาง’ จวนอ๋องเจ็ด ณ เมืองซานซี“กรี๊ดดด!! ไม่จริง ข้าไม่เชื่อ ลูกแม่...หลานเอ๋อร์ ใครทำเจ้า ฮือ ๆ แม่จะฆ่ามัน”เสียงร่ำไห้ของพระชายาในอ๋องเจ็ดดังก้องเสมือนจวนเจียนจะขาดใจ ทำให้คนที่ได้ยินต่างสะเทือนใจไปตาม ๆ กัน บรรดาบ่าวไพร่ต่างพากันร้องไห้คร่ำครวญมิต่างจากผู้เป็นนาย ข่าวการตายของท่านหญิงโม่ถูกส่งมาโดยท่านอ๋องน้อย เวลานี้จวนอ๋องมีแต่ความโศกเศร้าของคนที่เคยรับใช้ใกล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่45. ไม่ขยับ
คนที่รายงานเรื่องที่สืบมาได้เอ่ยถามเจ้านายด้วยเสียงเบาหวิว ชายหนุ่มเองก็ลำบากใจในครั้งแรกว่าสมควรที่จะแจ้งแก่ท่านเจ้าสัวทราบดีหรือไม่ถึงคนที่ลงมือฆ่าคุณหนูหลี่ถิง“ไปเชิญทั้งคู่มากินข้าวที่บ้าน”เมื่อลูกน้องเดินออกจากห้องไป กำปั้นแน่นหนักพุ่งเข้าใส่กำแพงในทันที ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ แล้วเขาจะทำยังไงดี“กรี๊ดดด!! คุณพ่อขา เจ็บไหมคะ อย่าทำแบบนี้ ฮือ ๆ ถิงถิงทนไม่ได้”หลี่ถิงร่ำไห้เจ็บปวดกับภาพที่เห็น สองมืองามกอบกุมมือที่ชโลมไปด้วยเลือดของผู้เป็นพ่อ แม้อีกฝ่ายจะไม่รับรู้ถึงการมีตัวตนของเธอ แต่หลี่ถิงมั่นใจว่าพ่อต้องรับรู้ว่าเธออยู่ตรงนี้ แก้มเนียนซบลงกับมือของพ่อด้วยความรักเป็นที่สุดเจ้าสัวหลี่ชะงักมือนิ่ง เขาไม่ขยับด้วยรู้สึกเหมือนกำลังถูกสัมผัสด้วยความอ่อนโยน น้ำตาของเจ้าสัวหลี่ได้ไหลรินออกจากดวงตาอีกครั้ง เมื่อคิดเข้าข้างตนเองว่าสัมผัสนี้เป็นของลูกสาวที่เขารักปานแก้วตา ไม่มีสักครั้งที่เขาลำเอียงกับลูก ๆ แต่ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ แค่เพราะผู้ชายเพียงคนเดียวพี่น้องถึงกับฆ่ากันโดยที่หลี่ถิงไม่มีแม้แต่โอกาสได้สั่งลาเขาสักคำ“ถิงถิงพ่อคิดถึงลูกมากนะ แม่เขาใจร้ายมากที่มารับลูกไปจากพ่อ แล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03
บทล่าสุด
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่98. โปรดติดตาม…ในเล่ม 2
“ให้เข้ามาได้” ฮ่องเต้ทรงตรัสอนุญาต แม้จะทรงข้องพระทัยอยู่ไม่น้อย ที่อยู่ ๆ ผู้เป็นอาของพระองค์ก็เสด็จมาหา“ท่านอ๋องเชิญเสด็จพ่ะย่ะค่ะ” ลู่กงกงก้าวออกไปยังหน้าประตู ก่อนทูลเชิญเสด็จจิ้นอ๋องจิ้นอ๋องเสิ่นหลีก้าวเข้ามาอย่างองอาจ แม้วัยจะล่วงเลยไปมากแล้วก็ตามที แต่ยังคงความสง่าเช่นราชนิกุลผู้มีสายเลือดมังกรอยู่มิเสื่อมคลาย ใบหน้าที่อ่อนโอน และอบอุ่นเสมอสำหรับคนในครอบครัว แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม“ถวายบังคมพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” จิ้นอ๋องประสานมือก่อนจะโค้งตัว ทำความเคารพโอรสมังกร ผู้ที่นั่งส่งยิ้มมาให้ตนเอง“ตามสบายเถอะ เสด็จอา วันนี้ทรงมีเรื่องสำคัญอันใดหรือไม่ จึงได้มาหาข้าเช่นนี้”ฮ่องเต้เอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา มิทรงอ้อมค้อมเลยแม้แต่น้อย เพราะทรงรู้จักนิสัยของผู้เป็นอาดี ว่าหากไม่มีเรื่องสำคัญใด ๆ คนผู้นี้มักจะขลุกอยู่กับโคลงกลอน และการออกตรวจเยี่ยมราษฎร ตามหัวเมืองต่าง ๆ เพื่อแบ่งเบาหน้าที่ของพระองค์เอง“ทูลฝ่าบาท กระหม่อมเพียงมาเยี่ยมเยียน พระองค์เท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ เห็นว่าช่วงนี้ทรงมิค่อยสบายพระทัยนัก จึงอยากที่จะมาชวนฝ่าบาท ร่วมดื่มสุราชั้นยอด จากเมืองฉินเส่าสักหน่อยพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้โม่เหยีย
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่97.ชายแปลกหน้า
แต่ยังไร้เสียงร้องขอความเมตตา ออกจากปากของสองพี่น้อง โม่หยวนฟางพยายามยกหน้าไม้ขึ้น เขาทำได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น จึงตัดสินใจกดยิงออกไป ระยะประชิดเช่นนี้ มีหรือจะพลาดเป้า ลูกดอกพุ่งเข้าบริเวณสีข้างของคนร้าย ด้วยอารามตกใจ ชายสวมหน้ากากจึงเหวี่ยงหยวนฟาง ไปยังทิศทางเดียวกับโม่คังปึก! ตุบ! ร่างเด็กชายกระแทกเข้ากับตัวของพี่ชายที่รวบรวมพลังทั้งหมด พุ่งรับร่างผู้เป็นน้องชาย ก่อนจะตกสู่พื้นไปพร้อม ๆ กัน เป็นภาพที่สะเทือนใจขององครักษ์บางคนที่ยังหายใจอยู่ แต่ไร้สามารถที่จะลุกขึ้นปกป้องนายได้แล้วเช่นกันเลือดสีแดงฉาน ทะลักออกมาจากปากของโม่คัง เด็กชายยังคงพลิกตัวนอน ทาบทับเอาร่างบังน้องชายเอาไว้ภายใต้กายโชกเลือดของตนเอง ซึ่งเขาเริ่มอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ อาการหายใจไม่ทั่วช่องท้อง เริ่มมีบ้างแล้วหยวนฟางดึงปี่ออกจากเชือกที่ร้อยติดกับสายคาดเอว ก่อนจะนำมาใส่ปากออกแรงเป่าอยู่อย่างมิท้อถอย ชายสวมหน้ากากเดินเข้ามาเหยียบลงบนหลังของโม่คัง ค่อย ๆ กดน้ำหนักลงไป เด็กชายไร้แรงต้านทานใด ๆ ได้อีกสองแขนที่พยายามค้ำยันเอาไว้ เพื่อไม่ให้ทับน้องชายแรงเกินไป ถึงกับสั่นระริก ด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส มันคือการทรมานจากศ
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่96. มีคนร้าย
หลายปีก่อน ระหว่างทางไปวัดฉุ่ยอิงนอกเมืองหลวงเพล้ง! ฮี้ ๆ เสียงกระทบกันของอะไรสักอย่าง รวมทั้งเสียงม้าที่แตกตื่น ทำให้เด็กน้อยทั้งสาม ซึ่งนั่งอยู่ภายในรถม้า รับรู้ถึงเรื่องผิดปกติ“เกิดอะไรขึ้น”เด็กชายวัยสิบขวบเอ่ยถามองครักษ์ด้านนอก แม้ตัวเขาพอเดาได้ไม่ยากว่าเกิดจากอะไร“อย่าออกมาพ่ะย่ะค่ะ มีคนร้าย”คำตอบจากหนึ่งในองครักษ์ ที่ได้อยู่คุ้มกันขบวนรถม้านำเสด็จองค์รัชทายาทโม่คังในวัยสิบชันษาเพื่อไปยังนอกเมือง ซึ่งตอนนี้ อยู่ ๆ รถม้าได้หยุดลงกะทันหัน โดยภายในมีขันทีวัยใกล้เคียงกันได้ตามเสด็จพร้อมทั้งพระญาติ คือท่านอ๋องน้อยโม่หยวนฟางเมื่อได้ยินคำตอบจากองครักษ์ เด็ก ๆ ต่างพากันเตรียมพร้อมรับมือ เสียงลูกดอกกระทบรถม้า และทะลุเข้ามายังด้านใน ทำให้โม่คังรีบคว้าตัวน้องชายเข้ามากอดเพื่อปกป้อง ก่อนจะหยิบเอาแส้อสรพิษที่นำติดตัวมาด้วยเอาไว้ในมือ แล้วพาน้องชาย รวมทั้งขันทีคนสนิทลงจากรถม้า องครักษ์คุ้มกันได้ล้อมเข้าเพื่อป้องกันเจ้านายทั้งสองอ๋องน้อยด้วยวัยเพียงห้าขวบที่หวังตามพระเชษฐาออกมาเที่ยวนอกวังนั้นยังมิประสาอะไรมาก ฝีมือการต่อสู้ก็เพียงเล็กน้อยยังมิถึงขั้นชำนาญ ในมือยังคงถือหน้าไม้ที่ฮ่องเต้
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่95. เจ้าเป็นใคร
ชายหนุ่มเดินยืดตัวตรง ช่างดูสง่าผ่าเผย จนมิเหมือนบ่าวรับใช้สักเท่าใดนัก ร่างสูงหยุดยืนกะทันหัน เมื่อเผชิญหน้ากับแม่ทัพใหญ่หยางซานซินโดยบังเอิญ บุรุษต่างวัยยืนจ้องตากันดุจมังกรปะทะพยัคฆ์ก็ว่าได้ ก่อนรอยยิ้มของผู้อ่อนวัยกว่า จะยกขึ้นช้า ๆ เมื่อมองเห็นเสือเฒ่า ปิดดวงตาเอาไว้ข้างหนึ่ง‘สมกับเป็นแม่ทัพใหญ่ แม้บาดเจ็บหนักยังลุกขึ้น ออกมาเดินไปทั่วค่ายได้’ นับว่าเสือเฒ่าตัวนี้ร้ายมิใช่เล่นแต่จงอย่าลืมว่าแม่ทัพเพียงสองคน มิอาจล้มฮ่องเต้ได้โดยไร้ผู้หนุนหลัง และคนผู้นั้นต่างหากที่เขาต้องการตัว มากกว่าคนตรงหน้า โม่คังเดินเบี่ยงตัวหลบให้อีกฝ่าย แต่เท้าของหยางซานซิน ยังมิทันขยับก้าวกลับเป็นโม่คังที่ก้าวออกไปก่อน ไม่คิดรั้งรอที่จะเอ่ยปากอันใดกับหยางซานซิน“หยุดก่อน! เจ้าเป็นใคร เห็นข้าแล้วยังไม่รู้จักอ่อนน้อม รึเห็นข้าเป็นเพียงก้อนหินหรืออย่างไรกัน เป็นชาวบ้านไร้การอบรมสิ้นดี”โม่คังหยุดเดินก่อนจะทำหน้าเบื่อหน่าย คนพวกนี้ช่างเจ้ายศกันเสียจริง เขาเป็นถึงองค์ชาย ยังไม่เคยเรียกร้องให้คนมาก้มหัวให้ ชายหนุ่มหันกลับไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย แววตาเสมือนไร้ความรู้สึกใด ๆ เมื่อเขาต้องมองหน้าคนอย่างหยางซานซิน
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 94.เบามือเกินไปแล้ว
หยางซานหลางได้คว้ามือไปหยิบหน้ากากมาสวมเพื่อปิดบังรอยแผล“ข้าน้อยเยว่คัง คารวะท่านแม่ทัพหยาง”ชายหนุ่มได้ยื่นตะกร้าให้แก่ทหาร ก่อนจะกล่าวแนะนำตัวและประสานมือ ทำความเคารพแม่ทัพหนุ่ม โม่คังแอบซ้อนสายตาเหลือบมองคนที่นั่งอยู่‘เล่อเล่อ! น้องเบามือเกินไปแล้ว หยางซานหลางยังนั่งหน้าตาย อยู่ได้ มันไม่สาแก่ใจพี่เท่าใดนัก’ ชายหนุ่มแอบตำหนิน้องสาวอยู่ภายในใจทหารที่เป็นผู้รับตะกร้าอาหารไป ได้ทำการทดสอบพิษเสียก่อน ที่จะนำมาให้แก่ผู้เป็นหัวหน้าของตนได้ดื่มกิน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว จึงได้นำออกมาวางยังโต๊ะ รวมกับอาหารของหญิงสาว ซึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้ว จีกวานฮวาถึงกับใบหน้าชา เสมือนถูกตบอย่างแรง เมื่อต้องมองอาหารที่สตรีอื่น นำมาให้คนรักของตนต่อหน้าเช่นนี้“แม่นางฟางเล่อสบายดีหรือ ข้านั้นเสียมารยาทมากนัก ที่มิได้เข้าไปกล่าวทักทาย ต้อนรับนางเลย ช่างเสียมารยาทนัก”“หามิได้ขอรับท่านแม่ทัพ นายหญิงให้เรียนท่านแม่ทัพว่า เมื่อวานเห็นท่านแม่ทัพ ไม่ได้เข้าไปร่วมงานเลี้ยงเปิดตัวเซียนอี้ วันนี้จึงได้มอบหมายให้ข้าน้อย นำของกำนัลมาให้ยังค่ายแทนขอรับ หวังว่าท่านแม่ทัพหยางคงมิรังเกียจของพื้น ๆ เช่นนี้นะขอรับ”โม่
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 93. เชิงเขานอกเมือง
“เป็นเพียงบ่าวรับใช้ มินอนหน้าเตียงของข้าเสียเลยล่ะขอรับ” หยวนฟางประชดคนเป็นพี่“เช่นนั้นก็ได้ เอาตามนี้ก็ดี ปะ! ไปนอนกันเถอะ ตอนนี้ดึกมากแล้ว เราควรพักผ่อน” โม่คังยกยิ้มมุมปาก เมื่อกลั่นแกล้งผู้เป็นน้องได้ จะเพียงเล็กน้อยก็ยังดีโม่คังอยากหัวเราะดัง ๆ กับท่าทางประชดประชันของน้องชาย อายุมิใช่น้อย แต่พอเขาที่แก่กว่ามานั่งอยู่ตรงนี้ เจ้านั่นก็กลายร่างเป็นเด็กเจ้าอารมณ์ทันที ยังมีอีกคนพรุ่งนี้ น้องสาวสุดที่รักจะยังจำพี่ชายคนนี้ได้อยู่รึไม่ คราแรกตอนได้ยินข่าวการตายของนาง เขาแทบตรงดิ่งเข้าเมืองหลวง เพื่อฆ่าอดีตน้องเขยด้วยมือของตนเอง แต่เพราะคำว่าเพื่อบ้านเมือง เขาจะปรากฏตัวให้ใครรู้มิได้ว่ายังไม่ตาย‘ใกล้ถึงเวลาที่พวกแก ต้องชดใช้แล้วกบฏทั้งหลาย’หยวนฟางแทบอยากผูกคอตาย เมื่อผู้เป็นพี่ชายมานอนร่วมห้อง เป็นเขาที่ต้องนอนหน้าเตียง เมื่อทนไม่ได้กับการนอนดิ้นของพี่ชาย จึงต้องหอบหมอนและผ้าห่ม ลงมานอนข้างล่างแทน“ฝากไว้ก่อนท่านพี่ อย่าเผลอก็แล้วกัน ข้าจะเอาคืนให้สาสม”เสียงบ่นเบา ๆ ของคนด้านล่าง ทำให้คนบนเตียงยิ้มกว้าง ที่แกล้งน้องชายได้สำเร็จ พวกเขาหยอกล้อกันเช่นนี้มาตั้งแต่เล็กจนโต เมื่อเสียงน้อ
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 92.อย่าใส่ความ
“ได้! ปล่อยข้าก่อน”หรู่อี้รู้สึกว่าใบหน้าของนางร้อนผ่าว เมื่อลมหายใจของคนตัวใหญ่ เป่าลดลงบนหน้าผากของนาง เมื่อร่างบางได้เป็นอิสระแล้ว หรู่อี้รีบพุ่งลงจากเตียง ไปยืนอยู่ข้างเมี่ยวจ้านในทันที เยว่คังยังคงตีสีหน้าเศร้าสร้อย ก่อนจะค่อย ๆ คลานลงจากเตียง ไปยืนตัวสั่นอยู่ข้าง ๆ ผู้เป็นนาย“เอาละ! ข้าจะแนะนำให้ทุกคนรู้จักกันเอาไว้ หรู่อี้ชายผู้นี้มีนามว่าเยว่คัง เป็นคนของฝ่าบาท ส่วนเจ้าเยว่คัง นางคือหรู่อี้ผู้ติดตาม คนสนิทของท่านหญิงโม่ฟางเล่อ ส่วนนั่นคือองค์หญิงเมี่ยวจ้าน คนรักของข้าเอง”พอแนะนำว่าเมี่ยวจ้านคือผู้ใดเสร็จ รอยยิ้มกว้างก็ปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลา เยว่คังค้อมศีรษะให้แก่สตรีทั้งสองนาง ก่อนจะชำเลืองมองไปทางโม่หยวนฟาง‘ร้ายนักเจ้าน้องชาย หมายจะทิ้งบ้านเมือง ไปเป็นเขยต่างแคว้น’ โดยคนเป็นน้องชายก็มิยิ่งหย่อนไปกว่ากัน“ท่านพี่จะรีบทำให้ไก่ตื่นไปไย อย่างไรเสียนกน้อยของท่านก็มิหนีหายไปไหนได้อยู่แล้ว” หยวนฟางกระซิบเบา ๆ กับเยว่คัง“แม่นางหรู่อี้! เยว่คังผู้นี้จำต้องขออภัยที่ได้ล่วงเกินแม่นาง แต่อย่างไรเสีย เรื่องที่ท่านทำให้ข้าต้องมีมลทินนั้น ข้าคงมิอาจนิ่งเฉยได้”ทุกสายตาหันไปมองยังหรู่อี้
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 91. ดุจสายลม
ชายหนุ่มได้หายออกจากเก้าอี้ไปนั่งอยู่บนเตียง โดยที่หรู่อี้มิอาจตามได้ทัน ความรวดเร็วว่องไวดุจสายลม ช่างน่ากลัวยิ่งนักหากคนผู้นี้คือศัตรู คงต้องบอกว่าหนักมือสำหรับนางไม่น้อยเลย หรู่อี้พุ่งเข้าหาคนบนเตียง ด้วยความเร็วดุจพายุก็มิปาน แต่คนที่นั่งอยู่กลับไม่ได้ขยับไปไหน เพียงเอี้ยวตัวหลบเล็กน้อย มือแกร่งรวบจับข้อมือของหญิงสาวเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย ออกแรงเพียงเล็กน้อย ร่างบางกลับไปนั่งอยู่บนตักของชายหนุ่ม กระบี่ในมือตกอยู่ข้างลำตัวแทนไม่เพียงแค่กอดรัด ขณะที่หรู่อี้กำลังจะอ้าปากต่อว่า“อื้อ! อ่อย! ฮา! อะ!”หรู่อี้ทำได้แค่เพียง ส่งเสียงอู้อี้ออกมา มิใช่เพียงแค่ปากประกบลงบนกลีบปากนุ่มของหญิงสาวเท่านั้น ลิ้นของชายหนุ่มได้สอดล่วงล้ำ เข้าไปในโพรงปากของหญิงสาวอีกด้วย หรู่อี้ถึงกับสั่นสะท้านไปทั่วร่าง เมื่อถูกรุกราน นางยังมิเคยต้องมือบุรุษใดมาก่อนชายหนุ่มลอบยิ้มในใจ กับความใสซื่อและอ่อนประสบการณ์ของคนในอ้อมแขน หรู่อี้ถึงกับน้ำตาซึม ก่อนจะค่อย ๆ ไหลลงสู่แก้มนวล ชายหนุ่มรู้สึกได้กับน้ำอุ่น ๆ สัมผัสใบหน้าของตนซึ่งแนบชิดกับอีกฝ่าย ก่อนที่เขาจะถอนริมฝีปากออก“นี่อย่างไรล่ะ เขาเรียกว่าเล่นลิ้นสาวน้อย”
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 90. รัชทายาทแห่งจิ้งหนาน
‘มิเจียมตนเลยเมี่ยวจ้าน’ หญิงสาวพร่ำบ่นตนเองอยู่ภายในใจ“เจ้ายังมิรู้ตัวอีกหรือเมี่ยวจ้าน ว่าตนเองมีความผิดเรื่องใดบ้าง”โม่หยวนฟางยกยิ้มมุมปากด้วยความขบขัน และยังคงพูดจา ให้อีกฝ่ายเกิดความสงสัยมากขึ้นอีก เขารู้ตั้งแต่คนของเขาส่งสัญญาณมาก่อนแล้วว่า พวกนางมาถึงหอร้อยราตรีแล้ว เขาจึงเริ่มปล่อยให้หญิงคณิกาผู้นั้นรุกหนัก โดยยอมหญิงงามผู้นั้นขึ้นคร่อมบนตัว เสมือนเขาเป็นม้าและคณิกาคนงามเป็นผู้ขี่ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาเดียวกัน กับที่เมี่ยวจ้านปรากฏตัวขึ้น ด้วยใบหน้านิ่งสนิท แต่การกระทำกลับมินิ่งเสมือนใบหน้า สร้างความพอใจให้แกเขายิ่งนัก สิ่งที่ชอบในตัวนางคือ ความตรงไปตรงมา นางชัดเจนเสมอในสิ่งที่ลงมือกระทำ สมแล้วที่เป็นถึงรัชทายาทแห่งจิ้งหนาน‘ข้าอยากเห็นขุนพลผู้เกรียงไกร พ่ายต่อใจตนเองนัก’“เจ้าเห็นร่างกายภายใต้เสื้อผ้าของพี่จนหมดสิ้นแล้ว มิเว้นแม้แต่ส่วนลับ เช่นนั้นแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบ”โม่หยวนฟางพูดด้วยน้ำเสียง เหมือนกำลังจะร้องไห้ พร้อมใบหน้าเริ่มหม่นหมองลงทีละนิด“ห๊ะ! ขะ…ข้าหรือ” เมี่ยวจ้านอุทานออกมา ด้วยความตกใจปนสับสนโม่หยวนฟางเริ่มตีหน้าเศร้า เอามือลูบตามเนื้อตัวของตน เพื่อแสดงให้หญิ
