ตอนที่62.ข้าหรือเจ้ากันแน่

“ฮา ๆ จะด่าข้าไยมิมองดูตนเองก่อนเล่า ข้าหรือเจ้ากันแน่…ถึงข้าจะเป็นสุนัขรับใช้ แต่ก็เป็นสุนัขสูงศักดิ์ มิได้ต่ำชั้นถึงต้องคอยแอบวิ่งไปหลบซ่อนกินอาหารบ้านเมืองอื่นแล้วยังมาปากกล้าอีก เช่นนี้ควรตีให้ฟันร่วงใช่หรือไม่”

ชายหนุ่มมิได้เอ่ยสิ่งใดตอบโต้ ทว่ากลับพุ่งเข้าหาอี้กงกงอย่างเต็มกำลัง สองร่างกวัดแกว่งอาวุธเข้าห้ำหั่นกันอย่างมิยอมถอยให้อีกฝ่าย ชายหนุ่มเองแม้จะบาดเจ็บอยู่ไม่น้อย แต่ทุกกระบวนท่านั้นกลับเสมือนไร้ซึ่งความเจ็บปวด

ฉึบ! ใบหน้าของอี้กงกงมีเลือดไหลซึมออกมาจากรอยแผลบางเฉียบเมื่อถูกปลายกระบี่ของชายหนุ่มพาดผ่านไปในขณะที่มิอาจหลบได้พ้น

“อึก!” กึก!

ร่างสูงในชุดสีดำใช้มือข้างที่มิได้จับอาวุธ วางทาบไว้บนอกแกร่ง ด้วยตอนนี้ภายในอกนั้นบอกได้เพียงว่าเสมือนมันกำลังจะแหลกเหลวประหนึ่งเต้าฮู้ถูกฝ่ามือบดขยี้ก็มิปาน เท้าหนาพยายามหยุดร่างมิให้ถอยไปชนสิ่งของด้านหลังเอาไว้ให้ได้

ผ่านไปมิทันถึงครึ่งก้านธูป ห้องโถงใหญ่ภายในตำหนักฮองเฮาจ้าวเหลียน กลายเป็นสนามรบมิพอยังคงทิ้งเศษซากของสิ่งปรักหักพังเอาไว้ทั่วบริเวณ พร้อมร่างแน่นิ่งของศัตรูต่างแคว้นอีกหนึ่งร่าง

อี้กงกงมองหาองค์หญิงต่างแคว้นทั้งสอง รวมถึง