เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่16.
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-24 16:38:46
บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาขัดดอก บทที่17.
บทที่17.“ว้าย... ปล่อยฉันนะคะ”“ไม่ปล่อยหรอก ก็บอกแล้วไงว่าผมจะอาบน้ำให้คุณ”“ตะ แต่ฉัน... ไม่...”“อย่าดื้อสิครับ”แล้วร่างของหล่อนก็ถูกอุ้มหายเข้ามาในห้องน้ำหรูแสนกว้างขวาง ก่อนจะถูกวางลงในอ่างน้ำใหญ่สีขาวสะอาดอย่างนุ่มนวล“คุณ... ออกไปเถอะค่ะ ฉันอาบเองได้”เมื่อเขาถอยออกห่างไปและทำท่าจะถอดเสื้อผ้า มิรินก็รีบร้องคัดค้าน“แต่ผมเป็นคนทำคุณเปื้อนนี่ครับ ผมก็ต้องทำให้คุณสะอาด”“ตะ... แต่คุณจะเปียกนะคะ”ฟินิกซ์อมยิ้ม มองแม่ภรรยาสาวด้วยนัยน์ตาเป็นประกายหิวกระหายมากยิ่งขึ้น แปลกที่ไม่อาจจะควบคุมความปรารถนาในกายหนุ่มให้ได้ดีเยี่ยมเหมือนเมื่อครั้งในอดีต“ผมยอมเปียก ถ้าได้อาบน้ำให้คุณ”แล้วพ่อคุณก็เปลื้องผ้าจนเกลี้ยงเกลา เหลือแต่กางเกงในแบบบ็อกเซอร์ติดตัวเพียงตัวเดียว มิรินห่อปาก แล้วก็ต้องหน้าร้อนจัดเมื่อสิ่งที่บ็อกเซอร์ห่อหุ้มเอาไว้มันผงาดชี้เข้ามาหามันใหญ่มันยาวแค่ไหน หล่อนจำได้ดี...“เอ่อ... ฉัน... ฉัน...”“คุณไม่ไว้ใจผม... แต่ก็ไม่แปลกหรอกครับ เพราะผมยังไม่ไว้ใจตัวเองเลย”แล้วเขาก็ก้าวลงมาในอ่างน้ำ และทรุดกายลงเคียงข้าง หญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งตัว“ฟินิกซ์...”“ผมแค่จะอาบน้ำให้คุณ...
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-24ภรรยาขัดดอก บทที่ 18
บทที่ 18มิรินแทบขาขวิดเมื่อเดินเข้ามาภายในห้องอาหารแล้วสายตาปะทะเข้ากับนัยน์ตาคมกริบที่จ้องมองมา ทำไมหล่อนจะอ่านความหมายในดวงตาของฟินิกซ์ไม่ออกเขากำลัง... คิดเรื่องเดียวกับหล่อนอยู่...แก้มนวลแดงก่ำ จนรู้สึกขัดเขินรุนแรง สองเท้าจึงหยุดนิ่งไม่อาจจะขยับต่อไปได้“มานั่งนี่สิมิริน”“เอ่อ...”แก้มแดงๆ ของมิรินช่างมีเสน่ห์ในสายตาของฟินิกซ์มากมายนัก นานแค่ไหนแล้วนะที่เขาไม่ได้เห็นแก้มสีแดงระเรื่อของสตรี ตั้งแต่ขวัญตาจากไปสินะ ชายหนุ่มสลัดศีรษะเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหาแม่สาวน้อยที่หวานล้ำไปทั้งเนื้อตัว“ไม่หิวข้าวหรือไงครับ”“ปละ ปล่อยค่ะ ฉัน... เดินเองได้”เมื่อเขาเข้ามาประคอง หล่อนก็พยายามขยับตัวหนี แต่มีหรือที่ฟินิกซ์จะยอมทำตาม เพราะในที่สุดเขาก็สามารถพาหล่อนมานั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่เตรียมเอาไว้ให้ได้สำเร็จ“นั่งเฉยๆ ห้ามลุกหนีเด็ดขาด”ฟินิกซ์พูดเสร็จก็อมยิ้ม และกลับไปนั่งที่ของตัวเอง ท่ามกลางสายตาเคลือบแคลงของลุงน้อยที่มองมา“ตักข้าวได้แล้วครับ”ชายหนุ่มหันไปสั่งแม่บ้าน ก่อนจะกำชับขึ้น“ตักให้คุณมิรินมากๆ หน่อยนะ ร่างกายของเธอต้องการอาหาร”คนถูกเอ่ยชื่อหน้าแดงก่ำ เพราะรู้ความหมายของเขาดี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-24ภรรยาขัดดอก บทที่ 19.
บทที่ 19.แล้วฟินิกซ์ก็หมุนตัวแล้วเดินจากไปในทันที ลุงน้อยที่มองตามไปถอนใจออกมาด้วยความเป็นกังวล โดยหารู้ไม่ว่ามิรินผู้หญิงที่พวกเขาพูดถึงกำลังยืนนิ่งอยู่ด้านข้างของมุมเสา“แม้แต่ตัวแทนของผู้หญิงคนนั้น เรายังไม่สามารถเป็นได้เลย อย่างนั้นสินะ”มือเล็กยกขึ้นกุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง น้ำตากำลังจะทะลักออกมาหากไม่ได้ยินเสียงมะเฟืองดังอยู่ด้านหลังเสียก่อน มิรินรีบเช็ดน้ำตาทันที“คุณมิรินมาอยู่ตรงนี้นี่เอง”“มะเฟืองมีอะไรกับฉันเหรอ”พยายามฝืนยิ้ม แต่รอยยิ้มกลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวด จนมะเฟืองอดถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้“คุณมิรินไม่สบายหรือเปล่าคะ หน้าซีดๆ เศร้าๆ แปลกๆ ค่ะ”“ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอก ว่าแต่เธอมีอะไรกับฉันเหรอมะเฟือง”แม้จะยังแปลกใจกับสีซีดเผือดบนใบหน้าของมิริน แต่ด้วยความเป็นเด็กทำให้มะเฟืองลืมได้อย่างง่ายดาย“อ๋อ มะเฟืองจะมาชวนคุณมิรินออกไปเที่ยวในไร่ชาค่ะ ตอนเช้าๆ แบบนี้อากาศดีมาก เราจะได้เห็นหมอกด้วยนะคะ”“แต่ฉันอยากกลับห้องน่ะ”“ว๊า เสียดายจัง มันสวยมากจริงๆ นะคะคุณมิริน ถ้าได้เห็นคุณมิรินจะติดใจ อยากออกไปดูทุกวัน”เมื่อถูกคะยั้นคะยอมากๆ เข้า มิรินที่รู้สึกเศร้าหมองอยู่ก็จำต้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-24ภรรยาขัดดอก บทที่ 20.
บทที่ 20.“ไม่จริงก็ไม่จริงสิคะ งั้นก็หลีกทางให้ฉันได้แล้ว ฉันจะไปเดินเล่น” ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกผิดหวังนัก มิรินพยายามกล้ำกลืนความรวดร้าวลงไปในอก และฝืนยิ้ม“คุณยังไปไหนไม่ได้”“เอะ นี่คุณยังไงกันคะ หึงก็ไม่ได้หึงฉัน แต่ทำไมถึงไม่ยอมให้ฉันไปไหนล่ะ ฉันไม่ใช่นักโทษนะคะ”ฟินิกซ์ขบกรามเป็นสัน ขณะก้าวเท้าเข้ามาหา “ที่ไม่ยอมให้ไปไหนก็เพราะว่าผมจะเป็นคนพาคุณไปเอง”“ขอบคุณค่ะ แต่ให้ฉันไปคนเดียวดีกว่า ฉันไม่อยากรบกวนเวลาอันมีค่าของคุณค่ะ”หญิงสาวสะบัดข้อมือแรงๆ จนหลุด ก่อนจะรีบเดินหนี ฟินิกซ์สบถตามหลังก่อนจะรีบเดินตามมา“บอกแล้วไงว่าห้ามเดินหนีผม”“ฉันไม่ได้เดินหนีคุณ แค่ฉันอยากอยู่คนเดียว”“แต่คุณกำลังจะทำให้คนงานของผมทำงานไม่รู้เรื่อง”มิรินได้ยินก็หยุดก้าวเท้า และหันกลับมาเผชิญหน้ากับเจ้าของคำพูด มองเขาอย่างมึนงง“คุณหมายความว่ายังไงกันคะ”“พวกนั้นคิดว่าคุณเป็นนางฟ้า และแน่นอนว่าพวกนั้นจะไม่เป็นอันทำงานทำการ ถ้าคุณมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้”“ฉัน... เนี้ยนะ? นางฟ้า?”ฟินิกซ์ไหวไหล่น้อยๆ พลางยิ้มหยัน“นั่นสิ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าพวกนั้นมองเห็นแบบนั้นไปได้ยังไง นางมารจะเข้ากับคุณมากกว่าอีก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-24ภรรยาขัดดอก บทที่ 21.
บทที่ 21.“และที่สำคัญกว่านั้นก็คือ... อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับขวัญตาอีก เพราะคุณกับเธอต่างกันราวฟ้ากับดิน”หัวใจสาวร่วงหล่นลงกับพื้นทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน มิรินยืนอึ้ง ก่อนจะรีบยกมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง“ไม่ต้องมาย้ำ ฉันรู้ดี”“รู้ก็ดี แล้วต่อไปนี้ห้ามเอ่ยถึงขวัญตาอีก เข้าใจไหม”มิรินตาแดงก่ำ ก่อนจะรีบสะบัดตัวเองให้หลุดจากการเกาะกุมของคนตัวโตใจดำ “ฉันจะจำเอาไว้ จะจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ ว่าห้ามเอ่ยถึงนางฟ้านางสวรรค์ที่ชื่อขวัญตาของคุณอีก” แล้วหญิงสาวก็รีบวิ่งจากไปทันทีฟินิกซ์มองตามไปจนลับตาด้วยโทสะแรงกล้า“ผู้หญิงบ้า!”แม้จะขับรถเข้ามาซื้อปุ๋ยในเมืองแล้ว แต่ในหัวของฟินิกซ์ก็ยังคงมีแต่เรื่องของมิรินวนเวียนอยู่ตลอดเวลา จนในที่สุดเขาก็อดที่จะใจอ่อนกับน้ำตาของหล่อนไม่ได้“คุณฟิกซ์จอดหน้าร้านดอกไม้ทำไมหรือครับ”สุธีที่นั่งรถมาด้วยเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ แต่ฟินิกซ์ไม่ตอบ และเลือกที่จะออกคำสั่งแทน“นั่งรออยู่บนรถเนี้ยแหละ เดี๋ยวผมมา”แล้วฟินิกซ์ก็เปิดประตูรถและก้าวลงไป ท่ามกลางสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของสุธี“สวัสดีค่ะ ต้องการดอกไม้แบบไหนคะ”พนักงานสาวประจำร้านขายดอกไม้เอ่ยทักทายอย่างเป็นม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-24ภรรยาขัดดอก บทที่ 22.
บทที่ 22.ไม่ทันกาลแล้วหล่อนต้องรีบหนี เดี๋ยวฟินิกซ์มาเห็นหรือว่ารู้เข้า จะหาว่าหล่อนมาอ่อยคนงานของเขาอีกหญิงสาวรีบลุกขึ้นและกระวีกระวาดจะหนีลงจากศาลา แต่กลับไม่ทัน เพราะสุธีเดินมาถึง และยืนดักหน้าเอาไว้เสียก่อน“ผมสุธีครับ เป็นหัวหน้าคนงานของไร่อีเมอร์สัน”“เอ่อ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ แต่ฉันต้องไปแล้ว”“เดี๋ยวสิครับ”เท้าของมิรินชะงัก ก่อนจะหันไปพูดกับผู้ชายคู่สนทนาด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล “ถ้าเจ้านายของคุณมาเห็นเข้าคงจะไม่พอใจ ฉันไม่อยากทำให้คุณเดือดร้อน ขอตัวก่อนนะคะ”“คุณฟิกซ์จะไม่โกรธหรอกครับ เพราะท่านให้ผมมาหาคุณมิรินเองครับ”มิรินอ้าปากค้าง พลางยกนิ้วขึ้นชี้ที่หน้าอกของตัวเองอย่างมึนงง “เขาอนุญาตให้คุณมาพบฉันเหรอคะ”“ใช่ครับ ท่านให้ผมเอาช่อดอกลิลลี่มาให้คุณมิรินครับ”แล้วช่อดอกลิลลี่ขนาดใหญ่ก็ถูกส่งมาให้ตรงหน้า มิรินยืนงง และไม่ยอมรับเอาไว้ จนสุธีต้องเอ่ยเตือน“รับไว้เถอะครับ คุณฟิกซ์ลงไปสั่งซื้อด้วยตัวเองเลยนะครับ”หญิงสาวรับมากอดเอาไว้อย่างมึนงงไม่คลาย “ซื้อมาให้ฉันอย่างนั้นเหรอคะ”สุธีอมยิ้ม ก่อนจะเอ่ยลา“หมดธุระแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ”“ดะ เดี๋ยวสิคะ...”“มีอะไรหรือครับ”มิรินก้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-24ภรรยาขัดดอก บทที่ 23.
บทที่ 23.ที่หน้าห้องนอน มือใหญ่ยกขึ้นเคาะแรงๆ สองสามครั้ง พร้อมกับเค้นเสียงเรียกแม่สาวที่อยู่ภายในห้องด้วยน้ำเสียงกระด้าง“เปิดประตูหน่อย มิริน”“ฉันกำลังจะอาบน้ำ คุณรอก่อนก็แล้วกัน”มิรินที่ยังเต็มไปด้วยความแง่งอนสวนกลับมา แต่ฟินิกซ์ไม่มีความอดทนพอที่จะยืนรอ“ถ้าคุณไม่เปิด ผมจะพังเข้าไปเดี๋ยวนี้”คนที่นั่งอยู่บนเตยงได้ยินเข้าก็หน้าตาซีดเผือด รีบก้าวลงจากเตียง และเดินไปหยุดที่หน้าประตู“คุณไม่กล้าหรอก ถ้าพังเข้ามา คุณก็ต้องเสียเงินซ่อมอีก ซึ่งมันแพงมากฉันรู้”“ต่อให้เป็นบ้านทั้งหลังผมก็กล้าพัง ถ้ามันจะทำให้ผมได้เผชิญหน้ากับคุณ มิริน”น้ำเสียงของเขายิ่งฟังก็ยิ่งดุดัน จนหล่อนอดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว แต่ให้ตายเถอะ เขาจะโมโหอะไรหล่อน มีสิทธิ์อะไรที่ไหน หล่อนต่างหากที่กำลังน้อยใจ และควรโกรธเขา“คุณมันคนบ้าอำนาจ”“จะเปิดหรือไม่เปิด” ฟินิกซ์ไม่สนใจคำตัดพ้อของคู่สนทนา เขายื่นคำขาดด้วยน้ำเสียงน่ากลัว“ถ้าไม่เปิด ผมจะพังเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ”แล้วประตูทั้งบานก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงสองครั้งติด มิรินที่ยืนอยู่ด้านในเต็มไปด้วยความตื่นตกใจ ยิ่งประตูสะเทือนเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งตกใจมากเท่านั้น“พอ... พอไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-24ภรรยาขัดดอก บทที่ 24.
บทที่ 24.“ก็คงใช่ ถ้าคุณขัดใจผมเมื่อไหร่ ผมจะเอาแส้มาฟาดคุณให้ลายทั้งตัว”คนฟังตกใจแทบช็อก ตัวสาวสั่นเทาจนฟินิกซ์แทบหลุดขำออกมา “แล้ว... ก็จะมีกุญแจมือด้วยใช่ไหม...”“อืมม์ ใช่ นี่คุณรู้เยอะจัง หรือว่ารสนิยมเราตรงกัน”มิรินส่ายหน้าดิก “จะบ้าหรือไง ฉันไม่ใช่พวกผิดธรรมชาติแบบนั้นสักหน่อย”“ก็ผมเห็นคุณรู้เยอะนี่”“ฉันดูมาจากหนังต่างหากล่ะ ฟิฟตี้ เชดส์ ออฟ เกรย์ เคยดูหรือเปล่าที่พระเอกหล่อๆ น่ะ”“ผมไม่ชอบดูหนังหรอก ชอบทำเองมากกว่า”หญิงสาวขยับหนีไปจนสุดเตียงเมื่อคนตัวโตที่ยืนอยู่ข้างเตียงทำท่าจะก้าวขึ้นมาหาคุกคาม “อย่า... อย่าเข้ามานะ”แต่พ่อเจ้าประคุณฟังที่ไหนกันล่ะ เพราะแค่วินาทีเดียว ร่างของหล่อนก็ถูกกระชากเข้าไปกอดรัดแน่น แน่นจนหน้าอกหน้าใจแทบจะหลอมรวมกลายเป็นเนื้อเดียวกันกับแผงอกกำยำอยู่แล้ว“หยุดพูดได้แล้ว...”“ฉัน...”หล่อนเงยหน้าขึ้นหวังจะพูดปฏิเสธ แต่กลับถูกริมฝีปากร้อนจัดฉกวูบลงมาหาอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันได้ตั้งตัว เขาบุกรุกด้วยการบดคลึงกลีบปากอิ่มหนักหน่วง ลิ้นแกร่งดุนดันแทรกลึกเข้าไปในอุ้งปากสาวอย่างอุกอาจ แม้จะอยากต้านทาน แต่กลับไม่มีแรงกายแรงใจเพียงพอสุดท้ายก็ต้องโอนอ่อนผ่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-24
บทล่าสุด
ภรรยาขัดดอก บทที่ 42. ตอนอวสาน
บทที่ 42. ตอนอวสาน“ฉันก็รักคุณค่ะฟินิกซ์ รักเหลือเกิน... รักจนเจ็บปวดไปทั้งตัวใจ”“แต่ผม... กำลังเจ็บปวดเจ้านี่น่ะ... มันร้องจะกินคุณอีกแล้ว” มือใหญ่จับท่อนชาย และหัวเราะขบขัน มิรินหน้าแดงก่ำ ขณะหรี่ตาแคบจ้องมองเจ้าแท่งเนื้อที่ใหญ่กว่าท่อนแขนของตัวเองด้วยความขัดเขิน“แล้วถ้า... ฉันจะกินคุณก่อนล่ะคะ”“มิริน...”“เอ่อ ฉันหมายถึง... ฉันจะกินคุณด้วยปาก...”หล่อนช้อนตาขึ้นมองสามี ในขณะที่มือเล็กแย่งแท่งเนื้อมากอบกุมเอาไว้ด้วยสองมือของตัวเอง“จะใช้ปากของฉัน... พร้อมกับลิ้นของฉัน กับเจ้านี่ของคุณ”“มิริน...”แค่ได้ยินคำพูดของภรรยาสาว ฟินิกซ์ก็เสียวกระสันรอคอยจนไม่อาจจะพูดอะไรออกมาได้ซะแล้ว นอกจากครางชื่อของหล่อน“ถ้าคุณจะไม่ขัด... ข้อง...”“อย่าช้า... มิริน... ดูดมัน... โอ้ว...”ไม่ต้องให้ฟินิกซ์สั่งซ้ำ เพราะแค่เสี้ยววินาทีต่อมา อุ้งปากสาวก็ครอบครองปลายยอดของแท่นชายเอาไว้ หญิงสาวค่อยๆ ละเมียดด้วยริมฝีปาก ตวัดเลียตามรอยหยักสากด้วยลิ้นนุ่ม“โอ้ว... อู๊ยยย... เมียจ๋า... ไม่ไหวแล้ว... โอ้ว...”ฟินิกซ์คำราม ครวญคราง นอนแผ่หมดสภาพอยู่บนเตียง อยู่ภายในการครอบครองของมิริน“โอ้ว... มิรินจ๋า... ทูนหั
ภรรยาขัดดอก บทที่ 41.
บทที่ 41.“นั่งบนขอบเตียงคนสวย แล้วนอนหงายลงไป ใช่แบบนั้นแหละ แยกขาออก ยกขาสวยๆ ของคุณมาพาดบ่าของผมทั้งสองข้าง ไม่ต้องอาย... มันจะสนุก คุณจะชอบ เชื่อผมนะเมียจ๋า...”หล่อนทำตามอย่างว่าง่าย สองขาของหล่อนพิงกับบ่ากำยำ กลีบสาวแยกแย้มออกจากกันจนมองเห็นเนื้อนุ่มสีแดงระเรื่อภายใน หล่อนเห็นเขามองแล้วอมยิ้ม ก่อนจะจับท่อนชายฝังลงไป“อ๊า... อ๊า...”หล่อนครางให้กับความใหญ่โตของแก่นกายร้อนจัด ก่อนจะยัดก้นสูงขึ้นเพื่อให้เขาได้เข้าไปอย่างล้ำลึกที่สุด“ว้าว... แน่นเหลือเกิน ทูนตัว...”เขาก้มหน้าลงมองใบหน้าของภรรยา ก่อนจะโน้มตัวลงไปละเลงยอดถันด้วยสองนิ้วมือ หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเสียวซ่านทั้งบนทั้งล่าง“อู๊ยยยย... ฟิกซ์ขา... อ๊า...”“ชอบไหมคนสวย ชอบสิ่งที่ผมมอบให้ไหม”“ชอบค่ะ ชอบมาก อ๊า... โยกเถอะค่ะ ไม่ไหวแล้ว... ฉันรอไม่ไหวแล้ว โยกสิคะ อ๊า...”เมื่อเขาทำตามคำสั่ง หล่อนก็กรีดร้องด้วยความเสียวกระสันรับในทันที หญิงสาวดิ้นพล่าน หยัดยกร่างกายเพื่อให้เขาได้ล่วงล้ำอย่างกระตือรือร้าน ปากอิ่มเผยอกรีดร้องตลอดเวลา“อ๊า... ไม่ไหวแล้ว... ฟิกซ์ขา... อ๊า...”หล่อนเสียว... เสียวซ่านเหลือเกิน รู้สึกร้อนผ่าวไปจนถึงป
ภรรยาขัดดอก บทที่ 40.
บทที่ 40.ชุดเจ้าสาวแบบเกาะอกถูกระชากให้หลุดลงไปกองอยู่ที่บั้นเอว และคนตัวโตจอมตะกละก็ผลักร่างเปลือยท่อนบนให้ชนกับขอบหน้าต่าง ส่วนตัวเองก็ก้มลงดูดอมจงอยถันงามเอาไว้เต็มปากเต็มคำ“อ๊า... อ๊า ฟิกซ์ขา...”จากที่เคยทัดทานตอนนี้ส่ายร่อนระริกรับการรุกรานของปากร้อนจัด ลิ้นแกว่งไกว่ และนิ้วมือที่ช่ำชอง“อ๊า... ซี๊ดดด... อ๊า...”ชุดเจ้าสาวที่ค้างคาบนเอวคอด มือถูกเล็กของเจ้าของร่างดันให้มันหล่นไปกองที่ข้อเท้า ก่อนจะสลัดให้มันออกไปพ้นตัว จนตอนนี้เรือนร่างสาวน้อยเปลือยเปล่าขาวเนียนอวดแสงจันทร์“เมียจ๋า... อวบ ขาว เหลือเกิน”ฟินิกซ์เงยหน้าขึ้นจากทรวงอกอวบ แต่มือยังคงเฝ้าขยำตลอดเวลา หญิงสาวกัดปาก เงยหน้าครางเสียวซ่าน“อ๊า... ฟิกซ์ขา... อ๊า...”ยิ่งยามที่จงอยถันถูกปากร้อนจัดดูดอม และกึ่งกลางลำตัวถูกนิ้วแกร่งจู่โจม หล่อนก็แทบจะสุขสมเสียให้ได้ หล่อนเสียวซ่าน กระสันไปทั่วทุกอณูกาย“อ๊ะ... ซี๊ดดด... ฟิกซ์ขา... ไม่ไหวแล้ว...”หล่อนวิงวอน ส่ายร่างสาวระรัวรับการโรมรันชำนาญของชายหนุ่ม ไม่นานเขาก็เลิกดูดอมยอดถัน คุกเข่าลงตรงหน้าของหล่อนแทน หล่อนก้มลงประสบสานสายตากับเจ้าบ่าวสุดหล่อ ก่อนจะต้องยกมือที่ยันกับขอบ
ภรรยาขัดดอก บทที่ 39.
บทที่ 39.“ผมแทบเป็นบ้า ตอนที่เห็นคุณล้มลงไป และมีเลือดออกเต็มหลัง”“ฉันถูกยิงนี่คะ ก็ต้องมีเลือดสิ”“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย รู้ไหมว่าผมเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน ผมแทบขาดใจ... ตอนที่เห็นคุณสลบไป ผม... ผมนึกว่าผมจะต้องเสียคุณไปเสียแล้ว มิริน... อย่าทำแบบนี้อีกนะครับ อย่าก้าวออกห่างจากผมแม้แต่ก้าวเดียว ผมคงทนเห็นคุณถูกทำร้ายไม่ได้อีกแล้ว...”“ขอบคุณค่ะ ที่เป็นห่วงฉัน” หล่อนยิ้มกว้าง มองเขาทั้งน้ำตา“คุณเจ็บก็เพราะผม ผมขอโทษ...”มิรินส่ายศีรษะน้อยๆ“ไม่ใช่เพราะคุณสักหน่อยค่ะ แต่เป็นเพราะฉัน... งี่เง่าเองต่างหาก ถ้าฉันไม่วิ่งหนีออกมา เรื่องร้ายก็คงไม่เกิดขึ้น”ฟินิกซ์คว้ามือนุ่มมากุมเอาไว้ พลางยกขึ้นแนบกับแก้มสากของตัวเอง “ต่อไปนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าคุณจะได้ยินอะไรมา ได้โปรด... ถามผมก่อนนะมิริน... ผมสัญญาว่าจะไม่มีความลับระหว่างเราอีกแล้ว ผม... ผมจะบอกกับคุณทุกเรื่อง ผมขอโทษ...”“ฟินิกซ์คะ คุณไม่ได้ผิดอะไร ฉันต่างหากที่ผิด คนที่ควรขอโทษคือฉันค่ะ ไม่ใช่คุณ”“แต่ถ้าผมยอมบอกเหตุผลที่พาขวัญตาเข้ามาในไร่อีกครั้งให้คุณฟัง คุณก็คงจะไม่หึงหวงผมจนเข้าใจผิดแบบนั้น”มิรินแก้มแดงก่ำ และเสหลบตาด้ว
ภรรยาขัดดอก บทที่ 38.
บทที่ 38.“ขวัญ... ปล่อยมิรินเถอะครับ ผมขอร้อง”“อย่าเข้ามานะคะฟิกซ์ ขวัญยิงนังมิรินจริงๆ ด้วย”“ฟินิกซ์...” มิรินมองชายคนรักผ่านม่านน้ำตา เพราะหล่อนผิดเอง โง่เองทุกอย่างจึงต้องมาเป็นแบบนี้“ฉันขอโทษ... ฉัน... ขอโทษ...”“คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษผมมิริน”“รักกันเหลือเกินนะ มานี่นังมิริน”ขวัญตากระชากผมของมิรินแรงๆ“โอ๊ย... ฉันเจ็บนะ”มิรินพ้อด้วยความเจ็บร้าวบนศีรษะ“อย่าทำอะไรมิรินนะขวัญตา อย่าทำ...”ขวัญตาไม่สนใจคำพูดของใครอีกแล้ว หล่อนรีบดันร่างของมิรินให้ขึ้นไปบนรถ และกำลังจะก้าวขึ้นไป แต่ถูกฟินิกซ์กระโจนเข้าชาร์ตเอาไว้เสียก่อน ปืนในมือของขวัญตาถูกปัดจนกระเด็นห่างออกไป“ปล่อยนะ ปล่อยสิ” ขวัญตาดิ้นรนและจะกระโจนไปคว้าปืน แต่ถูกฟินิกซ์ผลักจนล้มไปกับพื้น“มิรินออกมาเร็วครับ”มิรินรีบทำตามที่ชายหนุ่มบอก ก้าวลงจากรถ และกำลังจะวิ่งเข้าไปกอดเขา แต่สองหูของหล่อนก็ได้ยินเสียงกัมปนาทแผดร้องขึ้นเสียงก่อน พร้อมๆ กับความเจ็บลึกที่บริเวณบั้นเอวปัง!“มิริน!”ฟินิกซ์ตกใจแทบช็อก เมื่อพบว่ามิรินถูกขวัญตาที่ไปคว้าปืนกลับมาได้ตอนไหนก็ไม่รู้ยิงเข้าเต็มๆ หนึ่งนัด ร่างของมิรินกำลังจะร่วงลงกับพื้น เขารีบถลาไป
ภรรยาขัดดอก บทที่ 37.
บทที่ 37.ขวัญตาก็กำลังจะทำตาม และคนงานเอาท่อนไม้มาขวางหน้ารถเอาไว้ จนไม่สามารถไปต่อได้“มันเอาไม้มาขวาง ทำไงดีล่ะ” ขวัญตาหันไปขอความคิดเห็นไอ้สามคน“ก็แค่ปล่อยฉันลงไป แล้วฉันจะบอกกับฟินิกซ์ไม่ให้เอาเรื่องพวกคุณ” มิรินที่ใจชื้นขึ้นมาแล้วเพราะมีคนมาช่วยรีบพูดขึ้น แต่กลับถูกขวัญตาตวาดลั่นด้วยความฉุนเฉียว“อย่ามาสะเออะออกความคิดเห็น แกไม่มีทางรอดเงื้อมือฉันได้หรอก”“แต่คุณก็ไม่มีทางรอดเหมือนกัน” มิรินเถียง และพยายามหาหนทางที่จะลงไปจากรถคันนี้ให้ได้“ถ้าฉันไม่รอด แกก็ไม่รอดนังมิริน เฮ้ย... ไอ้ยักษ์พาลูกน้องแกลงไปจัดการพวกมันให้ยับ”“แต่มันหลายคนนะเจ๊ แถมแต่ละคนอาวุธครบมือ”“แล้วพวกแกไม่มีอาวุธเลยหรือไง ลงไป! ฉันบอกให้ลงไปสู้กับพวกมัน”ขวัญตาตวาดดังลั่น ตอนนี้ทั้งแค้นทั้งหวาดกลัวผสมรวมกันไปหมด“ถ้าไม่สู้พวกแกก็ต้องติดคุก แต่ถ้าสู้ บางทีอาจจะชนะ”“ก็ได้เจ๊ เฮ้ย... ลงไปจัดการพวกมันเร็วเข้า” ไอ้คนเป็นลูกพี่เปิดประตูนำลงไปก่อนที่ลูกน้องจะทำตาม จากนั้นก็ควักมีดที่เหน็บเอวเอาไว้ออกมาขู่คนงานของฟินิกซ์“พวกแกอย่าเข้ามานะ ไม่อย่างนั้นฉันแทงจริงๆ ด้วย”“ปล่อยเมียฉันซะ แล้วฉันจะไม่เอาเรื่องอะไรพวกแ
ภรรยาขัดดอก บทที่ 36.
บทที่ 36.“คุณขวัญตา...” มิรินไม่เข้าใจการกระทำของขวัญตา “คุณทำอะไรคะ”ขวัญตาหัวเราะ ดวงตาเต็มไปด้วยไฟริษยา “ฉันก็จะทำให้แก ถูกพวกมันจับตัวไปยังไงล่ะ”“คุณขวัญตา!”“ไม่ต้องมาทำหน้าตาตี่นแบบนั้นหรอก ฉันจะบอกให้ก็ได้นะ ว่าไอ้สามคนนั้นน่ะ เป็นคนของฉันเอง”มิรินแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่สองหูได้ยิน “คุณ... คุณขวัญตาหมายความว่ายังไงคะ”“นังโง่! ฉันก็แค่จะทำทุกทาง เพื่อให้แกระเห็จออกไปจากชีวิตของฟิกซ์น่ะสิ”“แม้แต่วิธีผิดกฎหมายเหรอคะ”ขวัญตาแค่นยิ้มหยัน กระชากเส้นผมของมิรินเอาไว้แน่น“ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ!” มิรินพยายามดิ้นรนช่วยตัวเอง แต่หนทางรอดมันกลับติดลบเหลือเกิน“แกจะไม่ใช่แค่เจ็บ แต่แกจะต้องตายทั้งเป็นนังมิริน!”มิรินเงยหน้าน้ำตาไหล มองขวัญตาด้วยความเดือดดาล “คุณมันก็แค่ขี้แพ้ชวนตี พอไม่ได้สิ่งที่ต้องการก็พาลคนอื่น เพราะแบบนี้ไง ฟินิกซ์ถึงไม่รักคุณแล้ว”เพี๊ยะ!!!ใบหน้านวลของมิรินสะบัดไปตามแรงปะทะจากฝ่ามือของขวัญตา“ถ้าแกตายซะคน ฉันก็จะเป็นคนชนะ นังมิริน” ขวัญตาบีบคางของมิรินแรงๆ และบังคับให้คู่กรณีเผชิญหน้า“แต่ก่อนตาย แกจะต้องถูกรุมโทรมเสียก่อน”“คุณไม่มีวันชนะฉันได้หรอก ไม่ว่าคุณจะทำ
ภรรยาขัดดอก บทที่ 35.
บทที่ 35.“ผมหวังว่าคุณจะไม่เกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของมิรินนะขวัญตา” แม้จะยังไม่ได้ค้นหาทั้งไร่ แต่เพราะคำพูดทิ้งท้ายของขวัญตาทำให้ชายหนุ่มคิดเลยเถิดไปไกล“แล้วถ้าใช่ล่ะคะ”“ขวัญตา!”“ถ้าไม่มีมันสักคน คุณก็จะต้องรักขวัญ”“ผมไม่มีวันรักคุณอีกแล้วขวัญตา และถ้าคุณทำร้ายเมียของผม ผมจะลากคุณเข้าตะรางจำเอาไว้ด้วย”“น่ากลัวจังนะคะ”แล้วขวัญตาก็กดตัดสายลงอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้ฟินิกซ์ตะโกนอยู่คนเดียวลั่นบ้าน“ขวัญตา! คุณอย่าพึ่งวางสายนะ ขวัญตา!”แต่ไม่ว่าฟินิกซ์จะพยายามต่อสายหาขวัญตาอีกครั้ง อีกฝ่ายก็ไม่ยอมรับเลย“เกิดอะไรขึ้นหรือครับคุณฟิกซ์”ลุงน้อยที่ถูกสาวใช้อย่างมะเฟืองไปตามมา รีบละล่ำละลักถามเจ้านายหนุ่มด้วยความแปลกใจ“มิรินหายไป”“คุณมิรินหายไปเหรอครับ”“ใช่ ลุงน้อยช่วยไประดมคนงานตามหาให้ทั่วไร่ด้วยนะครับ”“ครับคุณฟิกซ์”“ขอบคุณครับ”ฟินิกซ์กล่าวขอบคุณก่อนจะโทรหาตำรวจซึ่งเป็นเพื่อนของตัวเองให้ส่งกำลังมาช่วย เสร็จแล้วก็หันมามองหน้ามะเฟือง“เธอก็ขึ้นไปตามหาบนห้องอีกครั้งนะ”มะเฟืองพยักหน้ารับคำ แต่ก็อดที่จะแสดงความคิดเห็นไม่ได้ “หนูว่าบางที... คุณมิรินอาจจะแค่ไปเดินเล่นนะคะ”“แต่ฉันมีลางส
ภรรยาขัดดอก บทที่ 34.
บทที่ 34.มิรินตะโกนลั่นออกมาอย่างสุดจะทน ก่อนจะวิ่งออกไปนอกบ้าน ขวัญตาหัวเราะตามหลังไปอย่างสะใจ ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันที่มะเฟืองวิ่งออกมาดูพอดีมะเฟืองเห็นแผ่นหลังของมิรินไกลๆ ก็แปลกใจ แต่ก็ต้องแปลกใจมากยิ่งขึ้นเมื่อเห็นขวัญตามาอยู่ในบ้าน“คุณขวัญตา... คุณมาได้ยังไงคะ”“ฉันมาหาฟิกซ์น่ะ แต่เห็นแม่บ้านบอกว่าไม่อยู่”“ใช่ค่ะ คุณฟิกซ์เข้าไร่ไปแล้ว หนูว่าคุณขวัญตากลับไปเถอะค่ะ”ขวัญตาไม่พอใจคำพูดของมะเฟือง แต่ก็จำต้องสะกดกลั้นเอาไว้ “ฉันก็กำลังจะกลับพอดี ไปล่ะ”“เดี๋ยวค่ะ...”ขวัญตาจะเดินไปแต่ก็ต้องชะงักเพราะถูกเรียก“มีอะไรเหรอมะเฟือง”“เมื่อกี้หนูได้ยินเสียงคุณมิรินตะโกนดังลั่น คุณขวัญตาทะเลาะกับคุณ มิรินเหรอคะ”“เปล่านะ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรกับมิรินเลย เข้ามาก็เห็นวิ่งสวนออกไปพอดี คงจะรีบเข้าไปหาฟิกซ์ล่ะมั้ง”“คงใช่ค่ะ เพราะคุณฟิกซ์สั่งให้คุณมิรินเข้าไปหาในไร่”หน้าตาของขวัญตาบูดบึงจนปิดไม่มิดทันที ซึ่งมะเฟืองก็มองเห็น จึงรีบกระพือเชื้อไฟต่อ“คุณฟิกซ์เธอเอาอกเอาใจคุณมิรินมากค่ะ สงสัยจะรักจริงๆ”“ไม่จริง! ฟิกซ์ไม่มีทางรักมัน”“คุณขวัญตาพูดว่าอะไรนะคะ”ขวัญตาได้สติจึงรีบกลบเกลื่อน “อ๋
