LOGINShare
บทที่ 67
Related chapters
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 68
ถึงโรงพยาบาลอย่างรวดเร็วเมื่อเข้าประตู ฟู่ซือเยี่ยน ก็เดินไปข้างหน้าและโทรศัพท์ก็สั่นขึ้นเขาหยิบมันออกมา และเมื่อหมิงซี เงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นคำว่า "เสวี่ย" เธอรู้สึกเศร้าไปไม่กี่วินาที เธอมองออกไปทันทีและเดินผ่านเขาไปท้ายที่สุดแล้ว เขาไม่เคยปฏิเสธสายของ หลินเสวี่ยเวย และเขาใช้เวลานานในการรับสายแต่ในวินาทีต่อมา เสียงเรียกเข้าก็หยุดลง ฟู่ซือเยี่ยน รีบไป ยื่นมือออกไปลูบผมของ หมิงซี แล้วพูดตามปกติ: "ทำไมคุณถึงวิ่งเร็วขนาดนี้"หมิงซี ชะงักไปครู่หนึ่ง มากจนเธอเพิกเฉยต่อการสัมผัสอันอ่อนโยนบนศีรษะของ ฟู่ซือเยี่ยนเขาวางสายกับ หลินเสวี่ยเวย หรือไม่?เป็นไปได้ยังไง?นั่นคือโทรศัพท์จากหลิน เสวี่ยเวย!หญิงสาวที่เขารักอยู่ในใจเว้นแต่ว่าเธอจะทำผิด นั่นอาจไม่ใช่สายของ หลินเสวี่ยเวยแต่ในไม่ช้า โทรศัพท์ของ ฟู่ซือเยี่ยน ก็สั่นอีกครั้งครั้งนี้ หมิงซี มองเห็นได้ชัดเจน และโน้ตคือ 'เสวี่ยเวย'วินาทีต่อมา นิ้วเรียวของชายคนนั้นก็ตัดออกโดยไม่ลังเลและกดปิดเสียงนี่มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย?หมิงซี ตัวแข็งด้วยความตกใจจนกระทั่ง ฟู่ซือเยี่ยน บีบหน้าเธออย่างตลกขบขัน"เหม่ออะไรอยู่?"เมื่อถึงตอน
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 69
แน่นอนว่า หมิงซี จะไม่จริงจังกับเรื่องนี้ เธอเม้มริมฝีปากและยิ้มโดยไม่โต้ตอบ“ถ้าไม่พูดอะไร ฉันจะถือว่าเธอยอมรับ” กู่เยี่ยนโจวยิ้มเหมือนสุนัขจิ้งจอก โดยไม่สนใจแสงแห่งความตายที่ยิงจากด้านบนโดยสิ้นเชิงกู่เยี่ยนโจวอารมณ์ดีหลังจากสร้างสร้างความเดือดร้อน และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน: "หยุดเคลื่อนไหวเถอะ เสี่ยวหมิงซี "หมิงซี เชื่อฟังมาก แต่หน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อและมือของเธอสั่นอย่างรุนแรงเธอทนไม่ไหวจริงๆ...ฟู่ซือเยี่ยน ก็รู้เรื่องนี้เช่นกันกู่เยี่ยนโจวทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว และยิ้มให้ชายที่อยู่ข้างๆ เขาซึ่งมีดวงตาที่ไม่อาจต้านทานได้: "สมาชิกในครอบครัว ช่วยคนไข้หน่อย"โดยไม่คาดคิด หมิงซี พูดอย่างเย็นชา: "ไม่ต้อง ฉันทนได้"โดยไม่คาดคิด ฟู่ซือเยี่ยน ลดมุมริมฝีปากของเขา วางมือลงในกระเป๋า และยืนอยู่ข้างๆ หมิงซีกู่เยี่ยนโจว กระพริบตาที่ ฟู่ซือเยี่ยน ด้วยดวงตาสีพีชของเขา หมายความว่าฉันพยายามอย่างดีที่สุดเมื่อเห็น กู่เยี่ยนโจว หยิบเครื่องมือขึ้นมา หมิงซี ก็เม้มริมฝีปากแน่นและเปลือกตาของเธอก็หยุดสั่นไม่ได้“ถ้าไม่กล้ามองก็อย่ามอง” ฟู่ซือเยี่ยน พูดทันทีวินาทีต่อมา เขาก็ดึงเก้าอี้
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 70
หมิงซี ซีรับมันและพูดอย่างเชื่อฟัง: "ขอบคุณคุณกู้"“คุณชื่ออะไร คุณกู เรียกฉันว่าพี่เหยียนโจว” ดวงตาของดอกพีชของกู่เหยียนโจวโค้งงอเล็กน้อยและล้อเลียนเธอ“เอาล่ะ!” ก่อนที่ หมิงซี จะพูดอะไร ฟู่ซือเยี่ยน ก็ยังคงจับมือเธอแล้วเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองข้างหลังเขา กู่เยี่ยนโจว ตะโกนอย่างไม่เกรงกลัว: "เสี่ยว หมิงซี อย่าลืมข้อตกลงของเรา!"หมิงซี"..."ฟู่ซือเยี่ยน เดินเร็วมาก ราวกับว่ามีไวรัสอยู่ข้างหลังเขา หมิงซี ก็แทบจะตามไม่ทันเมื่อเขามาถึงประตู ฟู่ซือเยี่ยน ก็พูดว่า: "ไม่ต้องสนใจเขา"หมิงซี พยักหน้าฟู่ซือเยี่ยน กล่าวเสริม: "เขาล้อเล่น"หมิงซี: "ฉันรู้"เธอไม่ได้โง่และไม่คิดว่า กู่เยี่ยนโจว สนใจเธอจริงๆวงกลมของพวกเขามองลงมาที่เธอจากนั้น ฟู่ซือเยี่ยน ก็พอใจและถามอย่างเงียบ ๆ: "คุณจะไปไหน ฉันจะไปพบคุณ"หมิงซี ส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่ต้องสนใจ ฉันจะนั่งแท็กซี่ไปเอง"ฟู่ซือเยี่ยน เปิดประตูรถโดยตรง ให้เธอเข้าไปแล้วพูดว่า "งานของฉันวันนี้คือส่งคุณไปที่ที่นั่งของคุณ"หมิงซี มีท่าทีสงสัยเล็กน้อยเขาฟังเหวินฉีมากขนาดนี้จริงๆ หรือ?แล้วทำไมเขาไม่ฟังเมื่อเหวินฉีขอไม่หย่า?“ถ้าอย่าง
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 71
หมิงซี ถามด้วยความสับสน: "นี่ไม่ใช่ข่าวดีเหรอ?"เธอเขินอายที่จะบอกว่าเธอฟังไม่ไหวแล้วจริงๆ ตอนนี้ โลกสงบสุข และหูของเธอก็ปลอดโปร่งใบหน้าหล่อเหลา ฟู่ซือเยี่ยน เย็นชาและเขาก็หยุดพูดหัวใจ หมิงซี ถูกแทง และเธอรู้สึกว่า ฟู่ซือเยี่ยน ดูเหมือนจะเกลียดเธอมากขึ้นเรื่อยๆโชคดีที่ทุกอย่างกำลังจะจบลงแล้วเธอปิดปากของเธอไว้ไม่นานเราก็มาถึงบ้านหลังเก่าพวกเขาเลือกที่จะมารวมตัวกันเป็นพิเศษเมื่อคุณปู่กำลังงีบหลับเหวินฉีรู้ว่า หมิงซี กำลังมาและทักทายเขาแต่เช้าทั้งสองเข้าไปในห้องโถง และเหวินฉีกอดเธอด้วยความรักและความทุกข์ในดวงตาของเธอเหวินฉีสัมผัสใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอแล้วพูดว่า "เธอน้ำหนักลดไปมากนะ เจ้าเด็กเหลือขอดูแลเสี่ยวซีไม่ดีเหรอ?"ใบหน้าหล่อเหลา ฟู่ซือเยี่ยน จริงจังหมิงซี พูดอย่างรวดเร็ว: "ป้าเหวิน ฉันมีเรื่องจะพูดกับป้าสองคน"หัวใจของเหวินฉีเหม่ยเต้นผิดจังหวะ เธอเดาอะไรบางอย่างได้แล้วเธอถอนหายใจเบา ๆ : "ตกลง"หลังจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและพา หมิงซี ไปที่ห้องโถงด้านข้างหลังจากนั่งลงแล้ว เหวินฉีก็จับมือของ หมิงซี แล้วพูดอย่างอบอุ่น: "เด็กดี พูดสิ่งที่เธอจะพูดเถอะ"“แม่คะ ฉันอยาก
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 72
โดยไม่คาดคิด มิสเตอร์ฟู่โยนมือของเหวินฉีออกไปและตะโกนด้วยความโกรธ: "พวกแกคิดว่าฉันจะตายใช่ไหม? ถึงได้เริ่มหลอกฉันแล้ว!"“คุณปู่ ไม่…” หัวใจ หมิงซี สั่นเทา กำลังคิดว่าจะอธิบายอย่างไรดวงตาที่สดใสของมิสเตอร์ฟู่เต็มไปด้วยความโกรธ และเขาก็คำรามว่า "ฉันจะไม่ฟังพวกแก ปล่อยให้เด็กสารเลวนั่นเข้ามา!"ไม่นาน ฟู่ซือเยี่ยน ก็เข้ามามิสเตอร์ฟู่พูดอย่างเคร่งขรึม: "แกต้องการหย่ากับ หมิงซี เหรอ?"ฟู่ซือเยี่ยน เม้มริมฝีปากบาง ๆ ของเขาเป็นเส้นตรง บ่งบอกถึงการยอมโดยไม่พูดทันใดนั้นนายฟูก็โกรธมาก ใบหน้าของเขาน่าเกลียดมาก และเขาก็โกรธ: "จริงเหรอ?"ฟู่ซือเยี่ยน คุกเข่าลงทันทีและคุกเข่าต่อหน้าชายชราโดยไม่ลังเลเหตุการณ์พลิกผันครั้งนี้เป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดหมิงซี กำนิ้วแน่นและลดขนตาลงโดยไม่คาดคิดเขาเต็มใจที่จะคุกเข่าลงเพื่อ หลินเสวี่ยเวยการมองไปทางอื่นเป็นเรื่องหนึ่ง แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่ต้องเสียใจเช่นกันเธอยังคงรักเขาอยู่ลึกๆ และนั่นคือสิ่งที่น่าเศร้าสำหรับเธอการคุกเข่านี้ทำให้นายฟู่ โกรธมากยิ่งขึ้น เขายกไม้ค้ำหัวมังกรขึ้นแล้วชี้ไปที่ ฟู่ซือเยี่ยน "คุณ คุณ...!!""ตึง——!"ไม้ค้ำหัวมังก
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 73
มิสเตอร์ฟู่สงบลงและพูดด้วยสีหน้าจริงจัง "อย่าคิดที่จะหลอกฉันซ้ำ!"“ไม่ คุณปู่ ผมเพิ่งมีเรื่องขัดแย้งกับ หมิงซี ” ฟู่ซือเยี่ยน กล่าวมิสเตอร์ฟู่ไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูดเลย เขาแค่มองไปที่ หมิงซี แล้วถามว่า "ยัยหนูซี นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ?"หมิงซี สับสนและอ้าปากค้างไม่รู้จะตอบอย่างไรแต่ในช่วงเวลาต่อมา แขนอันเรียวยาว ฟู่ซือเยี่ยน ก็ดึงเขาเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขา นิ้วสีขาวบนไหล่ของเขาใช้กำลังเล็กน้อยและพูดอย่างใกล้ชิด: " หมิงซี คุณปู่กำลังถามคุณ"คุณฟู่ดึง หมิงซี ออกไปแล้วพูดด้วยสีหน้าไม่ดี: "อย่าขู่ ยัยหนูซีมาบอกปู่ว่ามันเป็นสิ่งที่เด็กสารเลวพูดหรือเปล่า พวกเธอเพิ่งทะเลาะกัน"แม้ว่าคุณปู่จะยังคงตำหนิอยู่ภายนอก แต่ความคาดหวังและความสุขในดวงตาของเขาก็ไม่สามารถปกปิดได้หมิงซี เม้มริมฝีปาก ยิ้มแล้วกระซิบ: "ค่ะ คุณปู่"“เยี่ยมมาก” มิสเตอร์ฟู่หัวเราะอย่างเต็มที่ “หัวใจของคุณปู่กลัวจนแทบจะหลุดออกจากอก!”หมิงซี ตาเปียก เธอจับมือเก่าของปู่ของเธอแล้วพูดอย่างจริงจัง: "คุณปู่ ปู่ต้องดูแลตัวเองให้สบายดีนะ"“อย่าร้องไห้ ยัยหนูซี!” มิสเตอร์ฟู่พูดด้วยรอยยิ้ม: “ฉันบอกแล้วว่า ปู่สบายดี ไม่ต้องกังวล
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 74
มือถูกเปิดออก สีหน้าของฟู่ซือเยี่ยนเย็นเยือกลงหลายส่วน กล่าวเสียงต่ำ "ตอนนี้หย่าไม่ได้ เพื่อคุณปู่...""งั้นรอจนกว่าคุณจะดูแลคุณปู่เสร็จแล้วมาบอกฉัน ฉันว่างเสมอ" หมิงซีปาดน้ำตา หันหลังกลับไปอย่างไม่เหลียวหลังใจ มันด้านชาไปแล้วเจ็บไม่เจ็บ เธอไม่สามารถรับรู้ได้แล้วเพิ่งเดินไปได้สองก้าว เสียงอ่อนแรงนั้นก็ดังมาทำให้เธอต้องหยุด"หมิงซี พี่อาเยี่ยน..."เห็นเพียงแต่หลินเสวี่ยเวยวิ่งซอยเท้าน้อยๆ มา เกือบจะถึงตัวของฟู่ซือเยี่ยนพลันก็ล้มลงฟู่ซือเยี่ยนยื่นมือไปประคองเธอขึ้นมา ดวงตาคมกริบ "เธอมาได้ยังไง""ฉันมาตรวจซ้ำที่นี่ พอดีเห็นพี่กับคุณปู่มาด้วยกัน"หลินเสวี่ยเวยสีหน้าปรากฏความเร่งร้อน "พี่อาเยี่ยน คุณปู่เป็นอย่างไรบ้าง ฉันอยากจะไปเยี่ยมคุณปู่"หมิงซีหยุดฝีเท้าลง ดวงตาเรียวมองอย่างเย็นชาเล็กน้อยไปที่หลินเสวี่ยเวย "ขอให้คุณหนูหลินอย่างไปรบกวนคุณปู่เลยค่ะ คุณปู่ท่านไม่อยากเห็นคุณ"พี่อาเยี่ยน ฉันเพียงแต่เป็นห่วงคุณปู่เท่านั้น ทำไมหมิงซีถึงได้มองฉันแง่ร้ายขนาดนั้น..."เธอพูดพร้อมเสียงสะอื้น แสดงออกถึงความน่าสงสารออกมาอย่างเต็มที่หมิงซีมองไปที่การแสดงของหลินเสวี่ยเวยอย่างเย็นชาค
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 75
ด้านข้างยังมีพยาบาลและแม่บ้านคอยดูแล หลินเสวี่ยเวยแต่เล็กจนใหญ่ไม่เคยโดนดูถูกมาก่อน หน้าตาซีดเซียวร้องไห้โฮเธอกล่าวเสียงสะอื้น "ป้าเหวิน...ป้าไม่ชอบหนู หนูไม่โทษป้า...แต่หนูแค่อยากจะพบคุณปู่ หนูไม่ได้คิดร้ายอะไร...""ในเมื่อรู้ว่าคนเค้ารังเกียจก็ยังจะมาหาอีก หน้าเธอนี่หนากว่ากำแพงอีกนะ！ยังจะเอาคุณปู่มาอ้าง คุณปู่ไม่ชอบที่สุดก็คือเมียน้อยที่จ้องจะทำลายครอบครัวคนอื่น ฉันดูแล้วเธอไม่ได้มาหาคุณปู่หรอก มายั่วให้คุณปู่โกรธมากกว่า！"เหวินฉีกล่าวอย่างไม่ไว้หน้า ต่อหน้าธารกำนัลแบบนี้เธอก็ไม่ไว้หน้าฟู่ซือเยี่ยนขมวดคิ้ว "แม่ อย่าทำแบบนี้เลย"เหวินฉีเดิมทีก็เป็นตัวแทนตระกูลฟู่ ต่อหน้าธารกำนัลแบบนี้จะส่งไม่ดีต่อเธอเหมือนกัน"อย่าเรียกฉันว่าแม่ คุณปู่แกยังทำให้โกรธขนาดนี้ แกยังกล้าพายัยคนนอกคนนี้มาอีก ฉันว่าแกสติไม่ดี！""แม่ครับ อย่าว่าเสวี่ยเวยแบบนี้สิ ผมกับเธอไม่ได้มีอะไรแบบที่แม่บอก"พี่อาเยี่ยน！"ฟู่ซือเยี่ยนยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกหลินเสวี่ยเวยขัดคอ เธอกลัวว่าเขาจะพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างสองคนว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่อย่างนั้นที่เธอโกหกไว้ก่อนหน้านี้ก็ถูกเปิดโปงหมดเธอร้องไห้อย่างคนถูกก
Latest chapter
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 274
ทันใดนั้นดวงตาของหลินเสวี่ยเวยก็เบิกกว้างขึ้นเป็นไปได้ยังไง......เธอวางแผนอย่างรอบคอบ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เธอป่วยหรือเรื่องที่เธอถูกลักพาตัว เธอมั่นใจเธอไม่ได้ทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้ผู้ชายคนนี้ต้องโกหกเธอแน่ ๆ เลยใช่ มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ๆหลินเสวี่ยเวยอดทนต่อความเจ็บปวดสาหัสและยังคงแสร้งทำเป็นโง่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา " พี่อาเยี่ยน พี่กำลังพูดถึงเรื่องอะไรคะ หนูฟังไม่รู้เรื่องเลย... "“ยาฉีดของหนูมาจาก ประเทศ L แล้วรถที่ชนหน้าผาและระเบิด โจวมู่พบรถที่วิ่งผ่านที่เกิดเหตุในเวลานั้น กล้องติดรถได้บันทึกไว้ว่า รถสูญเสียการควบคุมเบรกอย่างเห็นได้ชัด คนพวกนั้นยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อได้เงินสิบล้าน แต่กลับเตรียมรถที่มีปัญหาเบรกไว้”ฟู่ซือเยี่ยนเล่าอย่างใจเย็น " หลินเสวี่ยเวย หนูคิดว่ายังไงก็ไม่มีหลักฐานพิสูจน์อยู่แล้ว ดังนั้นคุณจึงคิดว่าผมเป็นคนโง่เหรอ"น้ำเสียงของชายคนนั้นสงบมาก ราวกับว่าเขากำลังพูดถึงมื้อเย็นว่าจะกินอะไรดีแต่ทุกคำพูดทำให้หลินเสวี่ยเวยรู้สึกมือและเท้าชาไปหมด เธอรู้สึกขนลุกเธอร้องไห้อย่างน่าสงสารและเธอก็ส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง "ไม่ ไม่... พี่อาเยี่ยน พี่ฟังหนูอธิบ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 273
ดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนจ้องลึก "ระวังปากของคุณ อะไรที่ไม่ควรชักชวน อย่าชักชวน"ดูเหมือนซูเนี่ยนเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว เธอพูดตรงประเด็นว่า "คุณฟู่ คุณคิดว่าหมิงซีจะให้อภัยคุณใช่ไหม"เมื่อมองดูใสีหน้าของฟู่ซือเยี่ยน ซูเนี่ยนรู้ตัวเองเดาถูกดูเหมือนว่านิยายที่เธออ่านไม่ได้หลอกลวงเธอไฮโซหนุ่มที่ทั้งหน้าตาดีและร่ำรวยมีความมั่นใจอย่างพิเศษในความรักซูเนี่ยนจะยอมพลาดโอกาสอย่างแก้แค้นให้เสี่ยวซีได้ยังไง"ไม่ต้องกังวล คุณฟู ฉันจะไม่พูดเรื่องไร้สาระ แต่ -"เธอหยุดชั่วคราวและพูดตรงประเด็น "เมื่อหมิงซีตัดสินใจอะไร เธอจะเด็ดขาดมากกว่าที่คุณคิด"ฟู่ซือเยี่ยนกระชับฝ่ามือของเขาและยืนอยู่ที่นั่นสองสามวินาทีจึงเดินเข้าห้องผู้ป่วยหลินเสวี่ยเวยเห็นฟู่ซือเยี่ยนกลับมา เธอถามอย่างกังวล " พี่อาเยี่ยน พี่ได้เอาปากกาบันทึกเสียงกลับมาหรือเปล่า"เธอเห็นฟู่ซือเยี่ยนตามออกไป เธอก็คิดว่าเขาจะช่วยเธอเอาปากกาบันทึกเสียงคืนมาดูสิ ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอะไร พี่อาเยี่ยนก็ยังปล่อยเธอไปไม่ได้ครั้งที่แล้วเขาไม่ได้ติดตามเรื่องการเปลี่ยนใบรับรองผลการตรวจการเป็นบิดาไม่ใช่เหรอครั้งนี้เธอถูกหมิงซีทุบตีหนักขนาดแนี้ และป
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 272
ซูเนี่ยนหัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดนี้ เธอเม้มริมฝีปากอันสีแดงของเธอ " หลินเสวี่ยเวย บ้านคุณไม่มีกระจกเหรออิจฉาใบหน้าของคุณที่เต็มไปด้วยกรดไฮยาลูโรนิกมากเกินไปหรืออิจฉาคุณเก่งเรื่องแย่งสามีของคนอื่นหรืออิจฉาคุณทำแบ้วทันทีเมื่อเห็นผู้ชาย หรืออิจฉาคุณมีทักษะการแอบแรดเหรอ"ทุกคำพูดของซูเนี่ยนแทงทะลุหัวใจของหลินเสวี่ยเวยถ้าฟู่ซือเยี่ยนไม่ได้อยู่ที่นั่น เธอคงรีบเข้าไปฉีกปากของซูเนี่ยนเป็นชิ้น ๆ แล้วในเวลานี้ ฟู่ซือเยี่ยนค่อย ๆ ดึงมุมเสื้อผ้าของเขาออกจากมือของหลินเสวี่ยเวย เขาก้มหัวหมองหลินเสวี่ยเวย“ เสวี่ยเวย ครั้งที่แล้วพี่พูดอะไรไป หนูลืมแล้วเหรอ”เขาหมายถึงคำเตือนที่เขาพูดในคืนที่เขาจับตัวป้าหลินไปความเย็นจากฝ่าเท้ากระจายไปทั่วร่างกาย หลินเสวี่ยเวยรู้สึกหนาวจนตัวสั่น เธอบีบตัวเองแรง ๆ และน้ำตาก็ไหลอาบหน้าทันที“ พี่อาเยี่ยน ไม่ใช่หนูจริง ๆ อย่าเชื่อเธอ เธอเข้าข้างหมิงซี เธอต้องช่วยหมิงซีแน่…”"ฮือ ๆ " ซูเนี่ยนประชด:"ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันยอมจ้างองค์กรมืออาชีพทำการประเมินเพื่อดูว่าเสียงนี้เป็นเสียงที่ถูกตัดแปลงขึ้นมาหรือเปล่า"“หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลย” หลินเสวี่ยเวยดุอย่างแรง“พวกคุ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 271
หลินเสวี่ยเวยยังไม่ทันโต้ตอบ ซูเนี่ยนรีบถาม "ในเมื่อคุณบอกว่าหมิงซีตีคุณ ฉันขอถามคุณก่อนว่าทำไมเธอถึงตีคุณ"ใบหน้าของหลินเสวี่ยเวยแข็งทื่อทันที และความไม่สบายใจอย่างรุนแรงก็พลุ่งพล่านอยู่ในใจของเธอเธอพูดด้วยความตื่นตระหนก "ฉันบอกว่าเธอมีปัญหาทางจิต ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่..."รอยยิ้มบนใบหน้าของซูเนี่ยนหายไป และน้ำเสียงของเธอก็จริงจัง“คุณด่าว่าเธอเป็นสุนัขจรจัดที่ถูกคุณฟู่ทิ้งไม่ใช่เหรอ คุณยังบอกว่า ของในท้องของเธอเป็นตัวร้ายและตายแล้วดีมากเลย คุณยังด่าว่าเธอเป็นดวงซวยของทั้งครอบครัว..."ทุกคำพูดเป็นเหมือนการเล่าขานยิ่งหลินเสวี่ยเวยฟังมากเท่าไร สีหน้าของเธอก็ยิ่งแย่ลง และเธอก็อุทาน "คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระ"เมื่อก่อนหลินเสวี่ยเวยด่าหมิงซีนังตัวแสบ แต่ไม่เคยเห็นหมิงซีบอกใครเลย แต่คาดไม่ถึง คราวนี้หมิงซีเล่าทำคำให้ซูเนี่ยนฟังแต่แล้วยังไงได้ล่ะ เธอกล้าด่าอย่างนั้น ยอมไม่กลัวหมิงซีฟ้องอยู่แล้วอีกอย่างไม่มีหลักฐานใด ๆ ที่จะพิสูจน์ว่าเธอพูดเช่นนั้นซูเนี่ยนยิ้มและพูดต่อ "อย่ากังวล ฉันยังพูดไม่จบ คุณยังบอกด้วยว่าคุณเปลี่ยนใบรับรองผลการตรวจพิสูจน์ความเป็นบิดาและ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 270
ฟู่ซือเยี่ยนได้ยินคำพูดนี้ เขาขมวดคิ้วทันทีหลินเสวี่ยเวยตกใจมากจนเธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังของฟู่ซือเยี่ยน และตกใจ "ทำไมคุณถึงบุกเข้าไปในหอผู้ป่วยของคนอื่น"เธอรู้ซูเนี่ยนเป็นเพื่อนสนิทของหมิงซี พวกเธอไม่คุ้นเคยกันแต่เคยพบกันที่งานปาร์ตี้“ไม่เป็นไร ฉันรีบไปแล้ว พวกคุณสามารถไปต่อได้หลังจากที่ฉันออกไปแล้ว”ก่อนจะเข้าห้อง ซูเนี่ยนจูงใจทาลิปสติกสีแดงสดเป็นพิเศษ ในขณะนี้ เธอเม้มริมฝีปากและยิ้มเต็มไปด้วยทรงพลังหลินเสวี่ยเวยนึกว่าซูเนี่ยนมาตามหาฟู่ซือเยี่ยนเพื่อแก้แค้นให้หมิงซี ดวงตาของเธอก็ฉายแววด้วยความชั่วร้าย และเธอก็พูดอย่างไม่พอใจอย่างยิ่ง "คุณซู นี่คือห้องของฉัน เชิญออกไปเดี่ญวนี้เลยค่ะ"ถ้าเป็นตระกูลซูในปีที่แล้ว เธอยังคงพูดสุภาพกับซูเนี่ยน มากกว่านี้ เพราะครอบครัวของเธอยังพอแข่งกับตระกูลหลินได้แต่ตอนนี้ ตระกูลซูถูกลู่จิ่งสิงปราบปรามจนไม่เหลืออะไรแล้ว เธอได้ยินมาว่า พวกเขาทั้งหมดต้องพึ่งพาคุณซูขายตัวเพื่อช่วยบริษัทหญิงขายตัวไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะถือรองเท้าให้เธอ ดังนั้นเธอจึงไม่จำเป็นต้องสุภาพกับหญิงโสเพณีคนนี้ซูเนี่ยนเยาะเย้ย "ถ้าฉันออกไป ฉันจะเห็นคุณเห้อยตัวบนสามีของคนอื่
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 269
คำถามนี้ทำให้หัวใจของหลินเสวี่ยเวยเต้นเร็วขึ้นเธออยู่ในสภาพที่น่าสังเวชขนาดนี้ ฟู่ซือเยี่ยนกลับไม่เรียกคุณหมอมารักษาเธอก่อน แต่สนใจเรื่องนี้ก่อนยิ่งไปกว่านั้น กระดูกสะบ้าของเธอยังเจ็บอยู่ และเธอไม่รู้ว่ากระดูกนี้ถูกนังเลวนั้นเหยียบแตกหรือเปล่าหลินเสวี่ยเวยโกรธในใจ แต่ใบหน้าของเธอสงบและดวงตาของเธอก็เปียกน้ำขณะที่เธอพูดว่า“หนูไปเยี่ยมเธอเฉย ๆ หนูไม่รู้เลย เราคุยแค่สองประโยคเอง หมิงซีก็รีบวิ่งเข้ามาหาหนูอย่างบ้าคลั่ง หนูกลัวจะตาย”“หนูพูดอะไรในสองประโยคนี้” ดวงตาสีเข้มของฟู่ซือเยี่ยนมองดูเธออย่างลึกซึ้งด้วยความหมายที่ไม่ชัดเจนหลินเสวี่ยเวยไม่คาดคิดฟู่ซือเยี่ยนจะไล่ถามเธออย่างนี้ ไม่ว่าผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นนี้จะมองเธอกี่ครั้ง เธอก็จะรู้สึกตื่นตระหนกในใจโดยไม่รู้ตัวดวงตาของเธอสั่นไหวและเธอก็ร้องไห้ "หนูแค่ถาม' หมิงซี คุณเป็นอะไรไป ทำไมคุณดูแย่มาก' จู่ ๆ เธอก็รีบวิ่งเข้ามาตีหนู"ฟู่ซือเยี่ยนจ้องมองไปที่ใบหน้าที่บวมของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "หนูไม่ได้พูดอะไรทำให้เธอโกรธเหรอ"หลินเสวี่ยเวยปฏิเสธทันที "ไม่ค่ะ หนูจะทำได้ยังไง เธอเป็นคนที่เอาแต่พูดอยู่เสมอว่า พวกเราเป็นคนที่ฆ่
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 268
"ออกไป"ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวของหมิงซีแสดงความรังเกียจโดยไม่ปิดบังมือของฟู่ซือเยี่ยนแข็งนิ่งในอากาศ และสีหน้าของเขาแย่มากเป็นพิเศษทันใดนั้นหลังของเขาก็ตึงขึ้น และมีคนเข้ามากอดเขาดูเหมือนว่าหลินเสวี่ยเวยเจอคนช่วยชีวิต เธอกอดฟู่ซือเยี่ยน อย่างแน่น ร่างกายของเธอสั่นเทาเธอตกใจมากจนพูดไม่ออก " พี่อาเยี่ยน หมิงซีบ้าไปแล้ว หัวเข่าของหนู... ถูกเธอเหยียบ หนูเจ็บมากค่ะพี่ ช่วยหนูด้วย เธอมันบ้า เธออยากฆ่าหนูด้วย"......"ผู้ดูแลเข้ามาในเวลานี้ เธอเห็นห้องรกอย่างนี้ เธอตกใจมาก เธอรีบก้าวไปข้างหน้าและช่วยหมิงซีไปที่เตียงบาดแผลที่หู หมิงซี เปิดออกอีกครั้งเพราะ หลินเสวี่ยเวย เพิ่งกระแทกเธอลงบนรถเข็น และมีเลือดไหลออกมา แต่ดูเหมือนเธอจะหมดสติและมองดูชายและหญิงที่พันกันอย่างเย็นชาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความประชดฟู่ซือเยี่ยนพาหลินเสวี่ยเวยไปนั่งที่รถเข็น แต่หลินเสวี่ยเวยยังคงจับมือของฟู่ซือเยี่ยนไว้แน่นและร้องไห้จนตัวสั่นไปทั่วทั้งตัว ราวกับว่าเธอหวาดกลัวจริง ๆแสดงก็ดีจริง ๆถ้าเป็นหมิงซีคนก่อน เธอคงกลัวถูกเข้าใจผิดและรีบอธิบายด้วยความตื่นตระหนกแน่นอนแต่ตอนนี้หัวใจของหมิงซีว่างเปล่า
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 267
หมิงซี หัวเราะเยาะ" หลินเสวี่ยเวย ฉันขอบอกคุณละกัน ฉันนี่แหละ เป็นคนทิ้งฟู่ซือเยี่ยน ขยะที่โดนฉันทิ้ง คุณจะมาอวดทำไม"หลินเสวี่ยเวยไม่รู้สึกโกรธเลย แต่รู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่งด่าไปเถอะ ด่าแรงกว่านี้สิเธอไม่เชื่อหรอกว่า นังเลวนี้ด่าแรงขนาดนี้ พี่อาเยี่ยนยังอยากได้ผู้หญิงเลวคนนี้คงลากเธอไปหย่าในวินาทีหน้าหมิงซีค่อย ๆ พูดต่อ "ในเมื่อคุณต้องการเก็บขยะที่ฉันใช้แล้ว ฉันจะช่วยพวกคุณละกัน อย่างไรก็ตาม ขอให้หญิงสำส่อนกับผู้ชายเหี้ยคงอยู่ตลอดไป และผู้ชายหน้าหม้อคู่กับหญิงโสเพณี รักกันนาน ๆ ”ประโชคสุดท้ายทำให้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังหยุดก้าวเท้า ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเริ่มน่ากลัวผู้ชายชั่ว ผู้ชายหน้าหม้อเหรอหมิงซีเริ่มพูดเก่งขนาดนี้เมื่อไรหลินเสวี่ยเวยไม่ชอบคำพูดนี้เหมือนกัน เธอโกรธและพูด "คุณด่าใครผู้หญิงชั่ว ใครหญิงโสเพณี"“โอ้ ฉันเกือบลืมไป อาชีพของคุณควรจะเป็นเมียน้อย”คำพูดเหล่านี้ทำให้หลินเสวี่ยเวยอายจริง ๆหมิงซีขดริมฝีปากขึ้นและเยาะเย้ย "อย่ากังวลสิ แม้ว่าคุณจะเป็นเมียหลวงได้ มันจะไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าคุณเป็นต้นเหตุที่ทำให้สามีภรรยาคู่อื่นหย่าร้าง ประวัติศาสตร์อันร้ายนี
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 266
ทันใดนั้นรอยยิ้มที่ผิดปกติก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลินเสวี่ยเวย เธอมองหมิงซี ดูเหมือนเธอกำลังมองคนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา“คุณยังคิดว่าพี่อาเยี่ยนไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม”หมิงซีตัวแข็งทื่อและเธอก็พึมพำ "คุณหมายความว่ายังไง"หลินเสวี่ยเวยมองสีหน้าของหมิงซี เธอรู้หมิงซีไม่รู้เรื่องนี้นั่นน่ะสิ พี่อาเยี่ยนบอกเธอเรื่องนี้ทำไมหลินเสวี่ยเวยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “ พี่อาเยี่ยนรู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่เพราะเป็นเกี่ยวฉัน เขาจึงไม่ติดตาม”สมองของหมิงซีว่างเปล่าไปครู่หนึ่ง จากนั้น เธออยากจะหัวเราะมากหัวเราะความโลภ ความโกรธ ความหลงไหล และความโง่เขลาในอดีตของเธอเธอกล้ามั่นใจว่า แม้ว่าเธอไม่สามารถเปรียบเทียบกับหลินเสวี่ยเวยได้ แต่อย่างน้อยเธอก็เป็นทางเลือกสองทางเดียวของฟู่ซือเยี่ยนแต่เธอลืมไปว่า ในโลกนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น ไม่เคยมีสองเลยแม้ว่าฟู่ซือเยี่ยนจะรู้ถึงความชั่วร้ายของหลินเสวี่ยเวย แล้วเธอจะทำอะไรได้ล่ะแม้ว่าผู้หญิงคนนี้เกือบจะทำร้ายเนื้อตัวของตัวเขาเองแล้วไงล่ะเมื่อเผชิญหน้ากับผู้คนที่เขาต้องการปกป้องในใจ หลักการและเส้นตายของเขาสามารถถอยกลับได้ครั้งแล้วครั้งเล่าในที่สุ
