บทที่ 72

โดยไม่คาดคิด มิสเตอร์ฟู่โยนมือของเหวินฉีออกไปและตะโกนด้วยความโกรธ: "พวกแกคิดว่าฉันจะตายใช่ไหม? ถึงได้เริ่มหลอกฉันแล้ว!"

“คุณปู่ ไม่…” หัวใจ หมิงซี สั่นเทา กำลังคิดว่าจะอธิบายอย่างไร

ดวงตาที่สดใสของมิสเตอร์ฟู่เต็มไปด้วยความโกรธ และเขาก็คำรามว่า "ฉันจะไม่ฟังพวกแก ปล่อยให้เด็กสารเลวนั่นเข้ามา!"

ไม่นาน ฟู่ซือเยี่ยน ก็เข้ามา

มิสเตอร์ฟู่พูดอย่างเคร่งขรึม: "แกต้องการหย่ากับ หมิงซี เหรอ?"

ฟู่ซือเยี่ยน เม้มริมฝีปากบาง ๆ ของเขาเป็นเส้นตรง บ่งบอกถึงการยอมโดยไม่พูด

ทันใดนั้นนายฟูก็โกรธมาก ใบหน้าของเขาน่าเกลียดมาก และเขาก็โกรธ: "จริงเหรอ?"

ฟู่ซือเยี่ยน คุกเข่าลงทันทีและคุกเข่าต่อหน้าชายชราโดยไม่ลังเล

เหตุการณ์พลิกผันครั้งนี้เป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด

หมิงซี กำนิ้วแน่นและลดขนตาลง

โดยไม่คาดคิดเขาเต็มใจที่จะคุกเข่าลงเพื่อ หลินเสวี่ยเวย

การมองไปทางอื่นเป็นเรื่องหนึ่ง แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่ต้องเสียใจเช่นกัน

เธอยังคงรักเขาอยู่ลึกๆ และนั่นคือสิ่งที่น่าเศร้าสำหรับเธอ

การคุกเข่านี้ทำให้นายฟู่ โกรธมากยิ่งขึ้น เขายกไม้ค้ำหัวมังกรขึ้นแล้วชี้ไปที่ ฟู่ซือเยี่ยน "คุณ คุณ...!!"

"ตึง——!"

ไม้ค้ำหัวมังก