บทที่ 197

ฟู่ซือเยี่ยนยกคางของเธอขึ้น ดวงตาของเขาจ้องมองเธอ “คุณกำลังคิดอะไรอยู่น่ะ ผมหมายถึง นี่เป็นครั้งแรกที่ผมกินของเหลือและล้างจาน”

“คุณตั้งใจพูดแบบนั้นแน่ ๆ เลย”

หมิงซีเปิดโปรงเขาอย่างไร้ความปราณี เขาตั้งใจให้เธอคิดแบบนั้น

ฟู่ซือเยี่ยนยื่นมือออกและกวาดปลายจมูกของเธอ เลิกคิ้วเล็กน้อย "แต่นั่นก็เป็นเรื่องจริงด้วย"

"อะไรนะ"

"คุณเป็นครั้งแรกของผม"

เขาพูดแบบไม่รู้สึกอายเลย แต่หมิงซีได้ยินคำพูดของเขา เธออายจนหูของเธอกลายเป็นสีแดง

เพราะเธอนำกภาพของคืนนั้นโดยธรรมชาติ ดูเหมือนครั้งแรกเขาไม่ค่อยมีทักษะเท่าไหร่ มันก็จบลงอย่างรวดเร็วด้วย

บรรยากาศตอนนั้นทำให้สองคนนั้นเขินอายเล็กน้อย ถึงแม้พวกเขาดื่มเหล้ากันแล้ว แต่ก็ไม่ได้เมาจนหมดสติ

ยังมีสติอยู่

แม้ว่าคืนนั้นเป็นครั้งแรกของหมิงซี แต่เธอก็ไม่ได้เจ็บอย่างที่นิยายบรรยาย

เพราะการกระทำเขาค่อนข้างอ่อนโยน เธอแค่รู้สึกเมื่อยหลังเล็ก เธอยังไม่ทันรู้สึกอะไรเลย ก็รู้สึกชายคนนั้นสั่นสะท้าน

เมื่อเธอเห็นสีหน้าของฟู่ซือเยี่ยน เขารู้สึกค่อนข้างแย่ หมิงซีจึงเดาออกเกิดอะไรขึ้น

ตอนนั้นเธอตกใจมาก และเธอคิดว่า เธอรู้ความลับที่น่าตกใจ นั่นก็คือ เหตุผลที่คุณฟู่