เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 202
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 203
ดี?อะไรดี?ป้าหลินและหลินเสวี่ยเวยมองหน้ากัน ทั้งคู่ไม่กล้าพูดอะไร พวกเธอไม่แน่ใจว่า ฟู่ซือเยี่ยนหมายถึงอะไรวินาทีต่อมา พวกเธอได้ยินฟู่ซือเยี่ยน พูดว่า: "อักษรละหนึ่งที เสี่ยวซ่ง เฝ้าไว้ ห้ามพลาด"“ พี่อาเยี่ยน ”หลินเสวี่ยเวยพูดด้วยความหวาดกลัวเธอไม่เคยคิดเลยว่า ฟู่ซือเยี่ยนจะปกป้องนังนั่นได้ขนาดนี้ ตีหน้าป้าหลิน ก็เท่ากับว่าตีหน้าเธอถ้าวันนี้ป้าหลินถูกตี วันหลังเธอจะไม่ได้รับการเคารพจากฟู่ซือเยี่ยนแม้แต่นิดเธอไม่อนุญาตเธอไม่ยอมเด็ดขาดป้าหลินคุกเข่าลง เสียง'ปัง' ดังกล้อง เธอร้องไห้อย่างหนักและขอร้อง "คุรฟู่คะ ฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันไม่ควรสั่งสอนคุณหมิงในฐานะเป็นคนรับใช้ คุณเป็นคนใจกว้าง ฉันขออย่าลงโทษฉันนะคะ... "“ผมว่าแกยังไม่รู้ตัวเองทำอะไรผิด”ดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนเย็นลงเรื่อย ๆ " หมิงซีเป็นภรรยาของผม ไม่มีใครมีสิทธ์สั่งสอนเธอ"คำพูดของเขาไม่ได้หนักแน่น แต่มันทำให้ผู้ฟังรู้สึกถึงการกดขี่ที่มองไม่เห็นสีหน้าของหลินเสวี่ยเวยแย่ลงทันทีเธอมักรู้สึกว่า พี่อาเยี่ยนไม่เพียงสั่งสอนป้าหลิน แต่ดูเหมือนเขากำลังเตือนเธอด้วยต้องโทษนังเลวนั่นเต็ม ๆ เลยเธอระงับความเกลียดชังใ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 204
และเมื่อหลินเสวี่ยเวยถูกฟู่ซือเยี่ยนอุ้มขึ้น เธอก็แสดงรอยยิ้มที่ก้าวร้าวนั้นหมิงซีรู้สึกหัวใจของเธอควรจะแหลกสลายเหมือนเมื่อก่อนและมันเจ็บปวดมากแต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอสามารถทนได้จริง ๆอาจเป็นเพราะเธอพยายามเต็มที่แล้ว หรืออาจเป็นเพราะเธอคุ้นเคยกับการจากไปของฟู่ซือเยี่ยน...ไม่ว่าเป็นเพราะอะไร ยังไงก็ถือเป็นเรื่องดี...เธอกอดไหล่ของตัวเองเพื่อให้ความอบอุ่นกับตัวเองแล้วหันหลังเดินจากไปหลังจากกลับมาถึงบ้าน หมิงซีก็ขึ้นไปชั้นบนอย่างเหนื่อยหน่ายและเธอหยิบกระเป๋าเดินทางที่เธอเตรียมไว้ตั้งนานทันทีที่เธอกำลังดึงที่ลากของกระเป๋าเดินทาง มีมืออันใหญ่ของใครบางคนจับเธอไว้แน่นทันใดนั้นก็มีคนกอดเอวของเธอจากด้านหลังแล้วกอดเธอไว้แน่น"คุณอยากไปไหน"เสียงทุ้มลึกของชายคนนั้นดังขึ้นเหนือหัวของหมิงซี เธอตกใจทันทีเขาไปกับหลินเสวี่ยเวยไม่ใช่เหรอฟู่ซือเยี่ยนหยิกเอวของเธอ แล้วหันเธอกลับมา คู่รักคู่นี้เผชิญหน้ากัน ดวงตาของชายคนนั้นก็หรี่ลงอย่างอันตราย"ผมว่า ผมต้องซื้อโซ่มาผูกคุณไว้"ไม่งั้นถ้าผมไม่ทันสังเกต คุณจะหนีเขาแสดงความเป็นเจ้าของของอยากรุนแรงมากหมิงซีถอยหลังหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตั
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 205
หลังจากได้ยินคำพูดของซ่งไป๋ ความใคร่บนใบหน้าของฟู่ซือเยี่ยนก็หายไปทันทีพวกเขาทั้งสองอยู่ใกล้กันมากจนหมิงซีสามารถรับรู้ได้ทันทีเธอดึงมือออกจากคอของเขา วางมือบนขาของเขาแล้วพยายามจะลงจากร่างของเขาแต่มือของเขาถูกกดลงบนขาของเขา เธอขยับตัวไม่ได้เขาพูดว่า "ซ่งไป๋ ถ้าดูแลเธอไม่ดี แกก็ไม่ต้องเป็นผู้ช่วยอีก"เมื่อพูดจบ เขาวางสายโทรศัพท์ทันทีเขาวางฝ่ามืออันใหญ่รอบเอวของเธอ และด้วยแรงเล็กน้อย หมิงซีก็ล้มลงในอ้อมแขนของเขาอย่างควบคุมไม่ได้อกของทั้งสองคนติดกัน ทำให้คนเร้าใจมากหมิงซีอยากต่อต้านโดยไม่รู้ตัว แต่เขาดันเธอกลับ เธอหันหลังกลับ และถูกชายคนนี้ผลักลงบนเตียงเขาเลื่อนมือของเขาลงไปที่น่องของเธอจนถึงข้อเท้าของเธอ บีบให้แน่น จากนั้นจึงลูบเบา ๆ เหมือนเขากำลังวัดขนาดจากนั้นเขาก็พูดด้วยเสียงต่ำ"หนีอีกแล้วเหรอ"แรงบีบนั้นแทบจะทำให้หัวใจของหมิงซีหลงไหล เขาสามารถค้นหาจุดเสียวของเธอได้อย่างแม่นยำจนเธอทนไม่ไหวเธอหายใจเข้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาโดยไม่มีแรงใด ๆ "ฉันแค่อยากลงไป"ฟู่ซือเยี่ยนค่อย ๆ เข้าใกล้ ดวงตาของเขาตกลงไปที่ริมฝีปากอันสีแดงและบวมของเธอ เสียงของเขาก็แหบแห้งเล็กน้อย:
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 206
สองคนกลับถึงบ้านของตระกูลฟู่คุณปู่รออยู่ที่ประตูมานานแล้ว เมื่อเขาเห็นหมิงซี เขาก็หรี่ตาลงเหมือนเด็กเขาจับมือของหมิงซี แล้วพูดว่า "เข้ามาเร็ว ๆ คุณปู่ได้เตรียมของอร่อย ๆ ให้หนูเยอะมากเลยนะ"เหวินฉี่นำจานมาวางบนโต๊ะ เมื่อเธอเห็นหมิงซี เธอยิ้มและให้หมิงซีนั่งลงช่วงนี้เธอมีอาการไอตลอด และเธอไม่กล้าไปหาหมิงซี เพราะเธอกลัวหมิงซีจะติดเชื้อจากเธอ ตอนนี้เธอเพิ่งดีขึ้นนิดหนึ่ง แต่เธอก็ไม่กล้านั่งใกล้ ๆ หมิงซี จึงนั่งตรงข้ามหมิงซีป้าจางที่ทำงานในบ้านหลังเก่าก็รีบวางถ้วยรังนกที่ต้มสด ๆ ไว้หน้าหมิงซี เพื่อให้หมิงซีกินแล้วคอชุ่มชื่นทุกคนในบ้านดีใจที่ได้เจอหมิงซี ดูเหมือนหมิงซีได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นคนโปรดของคนในบ้านหลังจากคุณยายเสียชีวิตแล้ว หมิงซีก็กลั้นความรู้สึกในใจของเธอไว้ คืนนี้เธอยิ้มด้วยความจริงใจจริง ๆฟู่ซือเยี่ยนถูกเพิกเฉยโดยตรงเมื่อเขานั่งลง เหวินฉี่จึงสังเกตว่า ลูกชายของเธอกลับมาด้วย และเธอก็อ้าปากบ่นลูกชาย "แม่ให้ลูกดูแลเสี่ยวซีให้ดี ๆ ทำไมลูกถึงดูแลเธอจนผอมลงคะ ดูหน้าของเธอสิ เล็กลงอีกแล้ว ถ้าลูกทำให้......ในท้อง"เหวินฉี่หยุดพูดต่อ เพราะคุณปู่ยังไม่รู้หมิงซีตั้งค
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 207
เมื่อหมิงซีเดินไปที่ระเบียง เธอก็ได้ยินเสียงเอี๊ยดประตูกระจกของระเบียงถูกผลักให้เปิดออกหมิงซีเบิกตากว้าง และในขณะที่เธอกำลังจะกรีดร้อง มีมือใหญ่ข้างหนึ่งบังปากของเธอไว้“อย่าร้องน่ะ ผมเอง”หมิงซีสงบลง และเธอเห็นใบหน้าที่หล่อเหลา และเธอก็ประหลาดใจอย่างมากหลังจากคนคนนั้นปล่อยมือแล้ว เธอก็ถามด้วยความงุนงง"คุณมาที่นี่ได้ยังไง"“ปีนหน้าต่าง” ฟู่ซือเยี่ยนตอบตรง ๆเขาคงเพิ่งอาบน้ำเสร็จ กลิ่นร่างกายของเขาหอมเย็น ๆ ผมสั้นของเขาไม่ได้หวี ปล่อยมันไว้หน้าผากของเขา เขาดูเฉื่อยชามากกว่าตอนอยู่กลางวัน แต่ก็สะดุดตาเป็นพิเศษหมิงซีกระพริบตา ในที่สุดเธอจึงอ้าปาก “คุณไม่นอน แล้วมาที่นี่ทำไมคะ”ฟู่ซือเยี่ยนก้าวมาหนึ่งก้าว หรี่ตามองเธอแล้วตอบ "คุณว่าผมมาที่นี่ทำอะไร"หมิงซีรู้สึกกัวใจของเธอเต้นผิดปกติ เหมือนจะระเบิดบรรยากาศเริ่มแปลกไปในวินาทีนั้นเธอเม้มริมฝีปาก เธอเกร็งตัวอย่างไม่รู้ตัว เธอถอยหลังเล็กน้อยวินาทีต่อมา เธอถูกฟู่ซือเยี่ยนกอดเข้าอ้อมแขนฝ่ามืออันอบอุ่นของเขากดลงบนเอวของเธอ และเขาก็ก้มศีรษะไปกับริมฝีปากของเธอหลังจากการจูบลึก ๆ ทั้งคู่ก็หายใจไม่ออกเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 208
อันที่จริงเธอต้องใช้ความกล้ามากถึงจะกล้าพูดแบบนี้ในช่วงหลายปีที่หลินเสวี่ยเวยอยู่ข้างกายฟู่ซือเยี่ยน เธอยังคงเป็นเงาที่ซ่อนอยู่ในเงามืดและแอบชอบเขาเวลาเป็นสิ่งที่โหดร้ายมาก เพราะเวลาสามารถซ่อนความเคยชินไว้ในสมองคุณอย่างลึกซึ้ง ความลึกซ้งนั้นทำให้คุณไม่สามารถกำจัดมันออกไปได้และตอนนี้เธอกำลังพยายามกำจัดความเคยชินของฟู่ซือเยี่ยนด้วยพลังอันเล็กน้อยของเธอเธอรู้ว่ามันไร้เดียงสาเล็กน้อย แต่เธออยากเอาชนะหลินเสวี่ยเวยมากจริง ๆความรู้สึกที่รู้ว่าหลินเสวี่ยเวยเป็นคนสั่งการทำลายคุณยาย แต่ตัวเองกลับทำอะไรไม่ได้ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกผิดตลอดกับการเสียชีวิตของคุณยายหลินเสวี่ยเวยถนัดเรื่องที่ให้ฟู่ซือเยี่ยนทำร้ายหัวใจของเธอไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเธอจะทำไม่ได้ล่ะอย่างน้อยตอนนี้ดูเหมือนว่า เธอตั้งครรภ์แล้ว เมื่อเทียบกับหลินเสวี่ยเวย มีโอกาสมากกว่าผู้หญิงคนนั้นตั้งครึ่งหนึ่งแต่หลังจากที่เธอพูดจบ ชายคนนั้นเงียบเป็นเวลานานมากหมิงซีตื่นตระหนก เธอหันหน้าหนี และถอนตัวออกจากอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า "ถ้าคุณไม่อยากคุย เราไม่คุยก็ได้"ฟู่ซือเยี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อยและเอื้อมมือลากเธอเข้าอ้อมแขนของเขา “คุณอ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 209
เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ชายคนนั้นสั่นสะท้านอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้“คุณกำลังทำอะไรอยู่” ฟู่ซือเยี่ยนคว้าข้อมือของเธอแล้วส่งสายตาห้ามเธอทำอะไรต่อหมิงซีจ้องมองเขาด้วยดวงตาที่ยั่วยุ ปลายตาของเธอก็เงยขึ้น เธอก็เหยียดลิ้นออกเพื่อเลียรอยที่เธอเพิ่งกัดไปเมื่อกี้เธอเลียนแบบฟู่ซือเยี่ยน เลียทีหนึ่งและดูดทีหนึ่ง ทรมานชายคนนั้นอย่างมาก จนทำให้ดวงตาของชายคนนั้นแดงก่ำ“ไม่อยากนอนแล้วเหรอ” ฟู่ซือเยี่ยนปล่อยมือที่เขากำแน่นไว้ เขาพลิกตัวแล้วนอนทับเธออย่างง่ายดาย“เดี๋ยวเบาเสียงลงหน่อย แม่จะตื่นกลางดึก” เขาเตือนเธอเวลาผ่านไปไม่มาก หมิงซีรู้ตัวเลยว่า ที่เธอเลียนแบบตามชายคนนั้นไม่สามารถโชว์ต่อหน้าผู้ชายได้เขาดูดจุดอ่อนไหวของเธอทั้งหมด เขาเคลื่อนไหวช้า ๆ ค่อย ๆ ยั่วยุหมิงซี จนทำให้หมิงซีถูกทรมานจนพังทลาย เธอแทบจะควบคุมเสียงของเธอไม่ได้ อยากร้องออก แต่เธอก็ไม่กล้าตะโกนออกมาฟู่ซือเยี่ยนกลัวว่าเธอจะกลั้นความรู้สึกจนไม่สบายตัว เขาจึงยื่นนิ้วชี้อไปแงะปากเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงแหบห้าวว่า "ล้อเล่นน่า แม่ไม่ตื่นกลางดึกหรอก" ”แต่ต่อให้เป็นอย่างนี้จริง ๆ หมิงซี ก็ไม่กล้าส่งเสียงดัง เพราะมันไม่ใช่บ้
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 210
เมื่อหมิงซีกำลังจะโทรครั้งที่สาม เธอก็หยุดชั่วคราวและเปลี่ยนส่งข้อความแทน“ที่รัก ที่รักยุ่งอยู่ไหมคะ”เธอไม่ค่อยเรียกฟู่ซือเยี่ยน ที่รักแต่ฟู่ซือเยี่ยนชอบที่เธอเรียกเขาแบบนี้หมิงซีรู้สึกว่า เมื่อคืนเธอกับเขาได้คุยกันอย่างเปิดเผย และพวกเขาสองคนได้ตกลงกัน เธอควรแสดงความจริงใจของเธอบ้างบางทีเขาอาจจะยุ่งอยู่ และเขาจะมีความสุขเมื่อได้อ่านข้อความนี้เธอส่งข้อความไปประมาณสามสิบนาที ฟู่ซือเยี่ยนก็ยังไม่ตอบกลับหมิงซีจะหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเป็นครั้งคราว เธอรู้สึกแย่มาก เวลานี้เธอจ้องมองโทรศัพท์อย่างเดียวในที่สุดโทรศัพท์ก็ดังขึ้นและมีข้อความเข้ามาเธอรีบอ่าน แต่เป็นข้อความของซูเนี่ยน ซูเนี่ยนถามเธอว่า เธออยากออกไปดื่มข้างนอกไหมหมิงซีคิดว่าแทนที่จะรู้สึกกระสับกระส่ายอย่างนี้ ควรออกไปนั่งสักพักจะดีกว่าหลังจากนัดเวลากันแล้ว หมิงซีก็ให้คนขับพาเธอไปที่นั่นพวกเธอนัดเจอกันที่คลับเจียงหนาน ที่นั่นเป็นคลับระดับไฮเอนด์ที่ที่เน้นความหรูหรา มีห้องส่วนตัวสำหรับดื่มชาและดื่มเหล้าหลังจากเข้ามาแล้ว สาว ๆ เลือกห้องส่วนตัวเล็ก ๆ หนึ่งห้อง คนหนึ่งดื่มชาและอีกคนดื่มเหล้าช่วงครึ่งเดือนนี้ ซูเนี
บทล่าสุด
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 274
ทันใดนั้นดวงตาของหลินเสวี่ยเวยก็เบิกกว้างขึ้นเป็นไปได้ยังไง......เธอวางแผนอย่างรอบคอบ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เธอป่วยหรือเรื่องที่เธอถูกลักพาตัว เธอมั่นใจเธอไม่ได้ทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้ผู้ชายคนนี้ต้องโกหกเธอแน่ ๆ เลยใช่ มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ๆหลินเสวี่ยเวยอดทนต่อความเจ็บปวดสาหัสและยังคงแสร้งทำเป็นโง่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา " พี่อาเยี่ยน พี่กำลังพูดถึงเรื่องอะไรคะ หนูฟังไม่รู้เรื่องเลย... "“ยาฉีดของหนูมาจาก ประเทศ L แล้วรถที่ชนหน้าผาและระเบิด โจวมู่พบรถที่วิ่งผ่านที่เกิดเหตุในเวลานั้น กล้องติดรถได้บันทึกไว้ว่า รถสูญเสียการควบคุมเบรกอย่างเห็นได้ชัด คนพวกนั้นยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อได้เงินสิบล้าน แต่กลับเตรียมรถที่มีปัญหาเบรกไว้”ฟู่ซือเยี่ยนเล่าอย่างใจเย็น " หลินเสวี่ยเวย หนูคิดว่ายังไงก็ไม่มีหลักฐานพิสูจน์อยู่แล้ว ดังนั้นคุณจึงคิดว่าผมเป็นคนโง่เหรอ"น้ำเสียงของชายคนนั้นสงบมาก ราวกับว่าเขากำลังพูดถึงมื้อเย็นว่าจะกินอะไรดีแต่ทุกคำพูดทำให้หลินเสวี่ยเวยรู้สึกมือและเท้าชาไปหมด เธอรู้สึกขนลุกเธอร้องไห้อย่างน่าสงสารและเธอก็ส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง "ไม่ ไม่... พี่อาเยี่ยน พี่ฟังหนูอธิบ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 273
ดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนจ้องลึก "ระวังปากของคุณ อะไรที่ไม่ควรชักชวน อย่าชักชวน"ดูเหมือนซูเนี่ยนเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว เธอพูดตรงประเด็นว่า "คุณฟู่ คุณคิดว่าหมิงซีจะให้อภัยคุณใช่ไหม"เมื่อมองดูใสีหน้าของฟู่ซือเยี่ยน ซูเนี่ยนรู้ตัวเองเดาถูกดูเหมือนว่านิยายที่เธออ่านไม่ได้หลอกลวงเธอไฮโซหนุ่มที่ทั้งหน้าตาดีและร่ำรวยมีความมั่นใจอย่างพิเศษในความรักซูเนี่ยนจะยอมพลาดโอกาสอย่างแก้แค้นให้เสี่ยวซีได้ยังไง"ไม่ต้องกังวล คุณฟู ฉันจะไม่พูดเรื่องไร้สาระ แต่ -"เธอหยุดชั่วคราวและพูดตรงประเด็น "เมื่อหมิงซีตัดสินใจอะไร เธอจะเด็ดขาดมากกว่าที่คุณคิด"ฟู่ซือเยี่ยนกระชับฝ่ามือของเขาและยืนอยู่ที่นั่นสองสามวินาทีจึงเดินเข้าห้องผู้ป่วยหลินเสวี่ยเวยเห็นฟู่ซือเยี่ยนกลับมา เธอถามอย่างกังวล " พี่อาเยี่ยน พี่ได้เอาปากกาบันทึกเสียงกลับมาหรือเปล่า"เธอเห็นฟู่ซือเยี่ยนตามออกไป เธอก็คิดว่าเขาจะช่วยเธอเอาปากกาบันทึกเสียงคืนมาดูสิ ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอะไร พี่อาเยี่ยนก็ยังปล่อยเธอไปไม่ได้ครั้งที่แล้วเขาไม่ได้ติดตามเรื่องการเปลี่ยนใบรับรองผลการตรวจการเป็นบิดาไม่ใช่เหรอครั้งนี้เธอถูกหมิงซีทุบตีหนักขนาดแนี้ และป
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 272
ซูเนี่ยนหัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดนี้ เธอเม้มริมฝีปากอันสีแดงของเธอ " หลินเสวี่ยเวย บ้านคุณไม่มีกระจกเหรออิจฉาใบหน้าของคุณที่เต็มไปด้วยกรดไฮยาลูโรนิกมากเกินไปหรืออิจฉาคุณเก่งเรื่องแย่งสามีของคนอื่นหรืออิจฉาคุณทำแบ้วทันทีเมื่อเห็นผู้ชาย หรืออิจฉาคุณมีทักษะการแอบแรดเหรอ"ทุกคำพูดของซูเนี่ยนแทงทะลุหัวใจของหลินเสวี่ยเวยถ้าฟู่ซือเยี่ยนไม่ได้อยู่ที่นั่น เธอคงรีบเข้าไปฉีกปากของซูเนี่ยนเป็นชิ้น ๆ แล้วในเวลานี้ ฟู่ซือเยี่ยนค่อย ๆ ดึงมุมเสื้อผ้าของเขาออกจากมือของหลินเสวี่ยเวย เขาก้มหัวหมองหลินเสวี่ยเวย“ เสวี่ยเวย ครั้งที่แล้วพี่พูดอะไรไป หนูลืมแล้วเหรอ”เขาหมายถึงคำเตือนที่เขาพูดในคืนที่เขาจับตัวป้าหลินไปความเย็นจากฝ่าเท้ากระจายไปทั่วร่างกาย หลินเสวี่ยเวยรู้สึกหนาวจนตัวสั่น เธอบีบตัวเองแรง ๆ และน้ำตาก็ไหลอาบหน้าทันที“ พี่อาเยี่ยน ไม่ใช่หนูจริง ๆ อย่าเชื่อเธอ เธอเข้าข้างหมิงซี เธอต้องช่วยหมิงซีแน่…”"ฮือ ๆ " ซูเนี่ยนประชด:"ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันยอมจ้างองค์กรมืออาชีพทำการประเมินเพื่อดูว่าเสียงนี้เป็นเสียงที่ถูกตัดแปลงขึ้นมาหรือเปล่า"“หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลย” หลินเสวี่ยเวยดุอย่างแรง“พวกคุ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 271
หลินเสวี่ยเวยยังไม่ทันโต้ตอบ ซูเนี่ยนรีบถาม "ในเมื่อคุณบอกว่าหมิงซีตีคุณ ฉันขอถามคุณก่อนว่าทำไมเธอถึงตีคุณ"ใบหน้าของหลินเสวี่ยเวยแข็งทื่อทันที และความไม่สบายใจอย่างรุนแรงก็พลุ่งพล่านอยู่ในใจของเธอเธอพูดด้วยความตื่นตระหนก "ฉันบอกว่าเธอมีปัญหาทางจิต ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่..."รอยยิ้มบนใบหน้าของซูเนี่ยนหายไป และน้ำเสียงของเธอก็จริงจัง“คุณด่าว่าเธอเป็นสุนัขจรจัดที่ถูกคุณฟู่ทิ้งไม่ใช่เหรอ คุณยังบอกว่า ของในท้องของเธอเป็นตัวร้ายและตายแล้วดีมากเลย คุณยังด่าว่าเธอเป็นดวงซวยของทั้งครอบครัว..."ทุกคำพูดเป็นเหมือนการเล่าขานยิ่งหลินเสวี่ยเวยฟังมากเท่าไร สีหน้าของเธอก็ยิ่งแย่ลง และเธอก็อุทาน "คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระ"เมื่อก่อนหลินเสวี่ยเวยด่าหมิงซีนังตัวแสบ แต่ไม่เคยเห็นหมิงซีบอกใครเลย แต่คาดไม่ถึง คราวนี้หมิงซีเล่าทำคำให้ซูเนี่ยนฟังแต่แล้วยังไงได้ล่ะ เธอกล้าด่าอย่างนั้น ยอมไม่กลัวหมิงซีฟ้องอยู่แล้วอีกอย่างไม่มีหลักฐานใด ๆ ที่จะพิสูจน์ว่าเธอพูดเช่นนั้นซูเนี่ยนยิ้มและพูดต่อ "อย่ากังวล ฉันยังพูดไม่จบ คุณยังบอกด้วยว่าคุณเปลี่ยนใบรับรองผลการตรวจพิสูจน์ความเป็นบิดาและ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 270
ฟู่ซือเยี่ยนได้ยินคำพูดนี้ เขาขมวดคิ้วทันทีหลินเสวี่ยเวยตกใจมากจนเธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังของฟู่ซือเยี่ยน และตกใจ "ทำไมคุณถึงบุกเข้าไปในหอผู้ป่วยของคนอื่น"เธอรู้ซูเนี่ยนเป็นเพื่อนสนิทของหมิงซี พวกเธอไม่คุ้นเคยกันแต่เคยพบกันที่งานปาร์ตี้“ไม่เป็นไร ฉันรีบไปแล้ว พวกคุณสามารถไปต่อได้หลังจากที่ฉันออกไปแล้ว”ก่อนจะเข้าห้อง ซูเนี่ยนจูงใจทาลิปสติกสีแดงสดเป็นพิเศษ ในขณะนี้ เธอเม้มริมฝีปากและยิ้มเต็มไปด้วยทรงพลังหลินเสวี่ยเวยนึกว่าซูเนี่ยนมาตามหาฟู่ซือเยี่ยนเพื่อแก้แค้นให้หมิงซี ดวงตาของเธอก็ฉายแววด้วยความชั่วร้าย และเธอก็พูดอย่างไม่พอใจอย่างยิ่ง "คุณซู นี่คือห้องของฉัน เชิญออกไปเดี่ญวนี้เลยค่ะ"ถ้าเป็นตระกูลซูในปีที่แล้ว เธอยังคงพูดสุภาพกับซูเนี่ยน มากกว่านี้ เพราะครอบครัวของเธอยังพอแข่งกับตระกูลหลินได้แต่ตอนนี้ ตระกูลซูถูกลู่จิ่งสิงปราบปรามจนไม่เหลืออะไรแล้ว เธอได้ยินมาว่า พวกเขาทั้งหมดต้องพึ่งพาคุณซูขายตัวเพื่อช่วยบริษัทหญิงขายตัวไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะถือรองเท้าให้เธอ ดังนั้นเธอจึงไม่จำเป็นต้องสุภาพกับหญิงโสเพณีคนนี้ซูเนี่ยนเยาะเย้ย "ถ้าฉันออกไป ฉันจะเห็นคุณเห้อยตัวบนสามีของคนอื่
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 269
คำถามนี้ทำให้หัวใจของหลินเสวี่ยเวยเต้นเร็วขึ้นเธออยู่ในสภาพที่น่าสังเวชขนาดนี้ ฟู่ซือเยี่ยนกลับไม่เรียกคุณหมอมารักษาเธอก่อน แต่สนใจเรื่องนี้ก่อนยิ่งไปกว่านั้น กระดูกสะบ้าของเธอยังเจ็บอยู่ และเธอไม่รู้ว่ากระดูกนี้ถูกนังเลวนั้นเหยียบแตกหรือเปล่าหลินเสวี่ยเวยโกรธในใจ แต่ใบหน้าของเธอสงบและดวงตาของเธอก็เปียกน้ำขณะที่เธอพูดว่า“หนูไปเยี่ยมเธอเฉย ๆ หนูไม่รู้เลย เราคุยแค่สองประโยคเอง หมิงซีก็รีบวิ่งเข้ามาหาหนูอย่างบ้าคลั่ง หนูกลัวจะตาย”“หนูพูดอะไรในสองประโยคนี้” ดวงตาสีเข้มของฟู่ซือเยี่ยนมองดูเธออย่างลึกซึ้งด้วยความหมายที่ไม่ชัดเจนหลินเสวี่ยเวยไม่คาดคิดฟู่ซือเยี่ยนจะไล่ถามเธออย่างนี้ ไม่ว่าผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นนี้จะมองเธอกี่ครั้ง เธอก็จะรู้สึกตื่นตระหนกในใจโดยไม่รู้ตัวดวงตาของเธอสั่นไหวและเธอก็ร้องไห้ "หนูแค่ถาม' หมิงซี คุณเป็นอะไรไป ทำไมคุณดูแย่มาก' จู่ ๆ เธอก็รีบวิ่งเข้ามาตีหนู"ฟู่ซือเยี่ยนจ้องมองไปที่ใบหน้าที่บวมของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "หนูไม่ได้พูดอะไรทำให้เธอโกรธเหรอ"หลินเสวี่ยเวยปฏิเสธทันที "ไม่ค่ะ หนูจะทำได้ยังไง เธอเป็นคนที่เอาแต่พูดอยู่เสมอว่า พวกเราเป็นคนที่ฆ่
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 268
"ออกไป"ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวของหมิงซีแสดงความรังเกียจโดยไม่ปิดบังมือของฟู่ซือเยี่ยนแข็งนิ่งในอากาศ และสีหน้าของเขาแย่มากเป็นพิเศษทันใดนั้นหลังของเขาก็ตึงขึ้น และมีคนเข้ามากอดเขาดูเหมือนว่าหลินเสวี่ยเวยเจอคนช่วยชีวิต เธอกอดฟู่ซือเยี่ยน อย่างแน่น ร่างกายของเธอสั่นเทาเธอตกใจมากจนพูดไม่ออก " พี่อาเยี่ยน หมิงซีบ้าไปแล้ว หัวเข่าของหนู... ถูกเธอเหยียบ หนูเจ็บมากค่ะพี่ ช่วยหนูด้วย เธอมันบ้า เธออยากฆ่าหนูด้วย"......"ผู้ดูแลเข้ามาในเวลานี้ เธอเห็นห้องรกอย่างนี้ เธอตกใจมาก เธอรีบก้าวไปข้างหน้าและช่วยหมิงซีไปที่เตียงบาดแผลที่หู หมิงซี เปิดออกอีกครั้งเพราะ หลินเสวี่ยเวย เพิ่งกระแทกเธอลงบนรถเข็น และมีเลือดไหลออกมา แต่ดูเหมือนเธอจะหมดสติและมองดูชายและหญิงที่พันกันอย่างเย็นชาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความประชดฟู่ซือเยี่ยนพาหลินเสวี่ยเวยไปนั่งที่รถเข็น แต่หลินเสวี่ยเวยยังคงจับมือของฟู่ซือเยี่ยนไว้แน่นและร้องไห้จนตัวสั่นไปทั่วทั้งตัว ราวกับว่าเธอหวาดกลัวจริง ๆแสดงก็ดีจริง ๆถ้าเป็นหมิงซีคนก่อน เธอคงกลัวถูกเข้าใจผิดและรีบอธิบายด้วยความตื่นตระหนกแน่นอนแต่ตอนนี้หัวใจของหมิงซีว่างเปล่า
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 267
หมิงซี หัวเราะเยาะ" หลินเสวี่ยเวย ฉันขอบอกคุณละกัน ฉันนี่แหละ เป็นคนทิ้งฟู่ซือเยี่ยน ขยะที่โดนฉันทิ้ง คุณจะมาอวดทำไม"หลินเสวี่ยเวยไม่รู้สึกโกรธเลย แต่รู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่งด่าไปเถอะ ด่าแรงกว่านี้สิเธอไม่เชื่อหรอกว่า นังเลวนี้ด่าแรงขนาดนี้ พี่อาเยี่ยนยังอยากได้ผู้หญิงเลวคนนี้คงลากเธอไปหย่าในวินาทีหน้าหมิงซีค่อย ๆ พูดต่อ "ในเมื่อคุณต้องการเก็บขยะที่ฉันใช้แล้ว ฉันจะช่วยพวกคุณละกัน อย่างไรก็ตาม ขอให้หญิงสำส่อนกับผู้ชายเหี้ยคงอยู่ตลอดไป และผู้ชายหน้าหม้อคู่กับหญิงโสเพณี รักกันนาน ๆ ”ประโชคสุดท้ายทำให้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังหยุดก้าวเท้า ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเริ่มน่ากลัวผู้ชายชั่ว ผู้ชายหน้าหม้อเหรอหมิงซีเริ่มพูดเก่งขนาดนี้เมื่อไรหลินเสวี่ยเวยไม่ชอบคำพูดนี้เหมือนกัน เธอโกรธและพูด "คุณด่าใครผู้หญิงชั่ว ใครหญิงโสเพณี"“โอ้ ฉันเกือบลืมไป อาชีพของคุณควรจะเป็นเมียน้อย”คำพูดเหล่านี้ทำให้หลินเสวี่ยเวยอายจริง ๆหมิงซีขดริมฝีปากขึ้นและเยาะเย้ย "อย่ากังวลสิ แม้ว่าคุณจะเป็นเมียหลวงได้ มันจะไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าคุณเป็นต้นเหตุที่ทำให้สามีภรรยาคู่อื่นหย่าร้าง ประวัติศาสตร์อันร้ายนี
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 266
ทันใดนั้นรอยยิ้มที่ผิดปกติก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลินเสวี่ยเวย เธอมองหมิงซี ดูเหมือนเธอกำลังมองคนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา“คุณยังคิดว่าพี่อาเยี่ยนไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม”หมิงซีตัวแข็งทื่อและเธอก็พึมพำ "คุณหมายความว่ายังไง"หลินเสวี่ยเวยมองสีหน้าของหมิงซี เธอรู้หมิงซีไม่รู้เรื่องนี้นั่นน่ะสิ พี่อาเยี่ยนบอกเธอเรื่องนี้ทำไมหลินเสวี่ยเวยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “ พี่อาเยี่ยนรู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่เพราะเป็นเกี่ยวฉัน เขาจึงไม่ติดตาม”สมองของหมิงซีว่างเปล่าไปครู่หนึ่ง จากนั้น เธออยากจะหัวเราะมากหัวเราะความโลภ ความโกรธ ความหลงไหล และความโง่เขลาในอดีตของเธอเธอกล้ามั่นใจว่า แม้ว่าเธอไม่สามารถเปรียบเทียบกับหลินเสวี่ยเวยได้ แต่อย่างน้อยเธอก็เป็นทางเลือกสองทางเดียวของฟู่ซือเยี่ยนแต่เธอลืมไปว่า ในโลกนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น ไม่เคยมีสองเลยแม้ว่าฟู่ซือเยี่ยนจะรู้ถึงความชั่วร้ายของหลินเสวี่ยเวย แล้วเธอจะทำอะไรได้ล่ะแม้ว่าผู้หญิงคนนี้เกือบจะทำร้ายเนื้อตัวของตัวเขาเองแล้วไงล่ะเมื่อเผชิญหน้ากับผู้คนที่เขาต้องการปกป้องในใจ หลักการและเส้นตายของเขาสามารถถอยกลับได้ครั้งแล้วครั้งเล่าในที่สุ
