LOGINShare
16
Last Updated:
2024-10-17 18:04:09Related chapters
พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 17
ถึงบ้านหรือยัง ทำไมไม่โทรบอก?“แค่เนี้ยเนี่ยนะ ยังอุตส่าห์ไลน์มา คนอะไรจุกจิกจริง” ไม่รู้ว่ากลายเป็นพวกพูดบ่นกับตัวเองได้ตั้งแต่เมื่อไร รอยยิ้มกรุ้มกริ่มปรากฏบนวงหน้าหวาน แตะโทรศัพท์ไว้ที่คางด้วยด้วยท่าทางครุ่นคิดสรุปว่าเขาห่วงเธอ... หรือว่ายังไง...?ความคิดหลายอย่างวิ่งเข้ามาในหัวสมอง ยังมีความรู้สึกดีใจไร้เหตุผลอยู่เล็กน้อย หญิงสาวตรงไปหยิบเสื้อยืดเข้ารูปสบาย ๆ กางเกงยีนสีซีดมาสวมอย่างอารมณ์ดี ตบแป้งทาลิปสติกมันวาว ในสภาพสวยพร้อม จึงรีบหยิบเอกสารรายงาน และโน้ตบุ๊คออกจากห้อง-------------------------------ธามไทดื้อดึงจะมาหาที่คอนโดมิเนียมให้ได้ โดยที่เธอไม่ทันได้ออกไปไหนไกลกว่าคอฟฟี่ช็อปใต้ตึก เป็นไปได้ว่าเขาอาจอยู่ละแวกนี้แต่ทีแรก“ปริมบอกว่าไม่อยากให้มาหาที่ห้องพุด พี่ธามพูดไม่รู้เรื่องเลยนะ” ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าไม่พอใจ มือดึงเก้าอี้บาร์ตัวสูงยกตัวขึ้นนั่ง วางโน้ตบุ๊คและเอกสารที่กอดแนบอกอยู่ลงบนโต๊ะ ข้างกาแฟร้อนและเย็นทั้งสองแก้วร่างสูงในเชิ้ตสีครีม กางเกงสแล็คสไตล์คนวัยทำงาน ไม่ได้แต่งตัวเสื้อผ้างานแบรนด์เนมเซ็ตผมหล่อ ๆ อย่างคนดูแลตัวเองให้ดูดีในสายตาสาว ๆ เสมอมักทำ นัชชาคิดว่
Last Updated : 2024-12-05พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 18
ลูกสาวคนเดียวไม่กลับบ้านมาเป็นอาทิตย์! ไม่ส่งเสียงมาตามสายให้หายคิดถึง ทั้งที่เคยเห็นหน้ากันมาแต่ตัวเล็ก ๆ จนโตเป็นสาวอายุยี่สิบเอ็ดย่างเข้ายี่สิบสองปี คนเป็นแม่หรือจะอยู่เฉยไหว “แบร์นาร์ด... นี่เลิกโกรธสักทีได้ไหม? ฉันกำลังคิดเรื่องที่คุณพูดนะ”“ก็ควรเป็นอย่างนั้น ผมไม่ชอบมัน...” เสียงเข้มเอ่ยกับเจ้าของร่างบางในเดรสสีดำสนิทเข้ารูปทรงสมส่วนคุณแม่ยังสาว ถึงปีนี้เธอจะย่างเข้าสี่สิบห้าปีก็ไม่ดูแก่ขึ้นสักเท่าไรเลยเลขานุการหนุ่มทำตัวสบาย ๆ แต่งตัวสบาย ๆ กางเกงขาสั้นเสื้อยืดด้วยความที่หยุดงานมาเป็นอาทิตย์ ลาพักร้อนแต่ก็ไม่ได้ไปเที่ยวไหน ใช้เวลาพักผ่อนอย่างคุ้มค่าในห้องชุดคอนโดมิเนียมของตัวเอง“อ้อ... ไม่ใช่สิ ผมไม่ควรเรียกว่าที่ลูกเขยของคุณนายว่ามัน ต้องเป็นคุณอานนท์... ผมไม่อยากบอกเลยจริง ๆ นะว่าเขาอยู่ในกรุ๊ปไลน์ FWB เพื่อนกันมันดี นอนกับผู้หญิงมากกว่าหนึ่งคนภายในหนึ่งอาทิตย์ คุณยังอยากได้มาเป็นลูกเขยไหม?”นิตยายืนนิ่งเงียบโดยที่เธอยังกำกุญแจห้อง สะพายกระเป๋าสไตล์คุณนายอยู่อย่างนั้น ทั้งโมโหทั้งน้อยใจ ความรู้สึกหลายอย่างปนเปกันไป และเธอยิ่งโมโหอีกคนก็ทำไม่สนใจอะไรเลย หยิบรีโมตโทรทัศน์ขึ
Last Updated : 2024-12-05พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 19
ใบหน้าหล่อเหลาหยัดยิ้มหยัน คล้ายว่าจะหัวเราะออกมา โน้มตัวลงหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากที่วางสายไปไม่รู้ต่อกี่สายในเช้านี้หลายคนเป็นห่วงเขาโดยเฉพาะลูกพี่ลูกน้องคนโตสุดของบ้านอย่างมาร์คัส เพื่อนฝูง ปรเมษฐ์ ปรายลดาโทรมาซักถามสารทุกข์สุกดิบ มีก็แค่คนเดียวที่หายเงียบไป ยังอุตส่าห์ทิ้งเสื้อยืดไว้หนึ่งตัว...กลิ่นหอม ๆ อันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวค่อยจางลง ตรงกันข้ามกับเขาที่ฟุ้งซ่านอยู่ตลอดทำไมไม่โทรมานะ อยู่กับแฟนหรือไง...?คิ้วเข้มหนาที่เรียบขนานไปกับแววตาคู่คมจับจ้องอยู่กับจอสี่เหลี่ยมในมือ ในความคิดว่าเขาควรติดต่อไปไหม? และเขาจะใช้ข้ออ้างอะไรออ... เสื้อ... น่ะเหรอ?เสื้อยืดสีขาวบนเตียงหยิบมาดูกี่ครั้ง หากเทียบกับเสื้อผ้าของเขาคงเหมือนเสื้อเด็กน้อย สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจถ่ายรูปเสื้อสวยบนที่นอนไป แล้วรอ...ในสีหน้าสงบนิ่ง หัวใจชายหนุ่มเต้นระรัวอยู่ในทุกนาที กระทั่งแสงวูบวาบปรากฏพร้อมเสียงสั่นดัง เขารับในทันที[เป็นไงบ้างล่ะ? หายแล้วไปจัดการธุระเรื่องยัยปิ่นให้หน่อยนะ อลัน]“ออ... ครับบอส” น้ำเสียงเจือความผิดหวังบอกเจ้านายคนเดิม ก่อนวางสายไป อลันเริ่มที่จะหงุดหงิดขึ้นมา ทิ้งแผ่นห
Last Updated : 2024-12-05พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 20
คอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมืองกรุงย่านนักธุรกิจ สะดวกปลอดภัย ต่อให้ผู้พักอาศัยจะกลับบ้านดึกดื่นซึ่งเขาก็กลับแบบนี้อยู่เป็นประจำ ร่างสูงย่ำก้าวไปในทางที่ไม่ตรงนัก จนมาถึงล้อบบี้กว้างขวางโอ่อ่าสไตล์โมเดิร์น มีโซฟาตัวยาวสีดำไว้รับรองแขกด้านหน้า“คุณอลัน...”เสียงหวานกังวานพาสัมปชัญญะบางส่วนกลับมา หัวใจเต้นแรงไม่ทราบสาเหตุ ใบหน้าแดงก่ำหันขวับกลับไปมองคนที่นั่งอยู่บนโซฟา เธอก็ลุกขึ้นเดินมาหาเขา“ปริม? ทำไมมาดึกป่านนี้...”นัชชาตั้งใจว่าจะตอบคำถาม ทว่าพอสบดวงตาคู่คมเข้มฉ่ำปรือ คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเป็นปม ร่างบางในเดรสสีขาวสไตล์คุณหนูกระเถิบเข้าใกล้ ทำจมูกฟุดฟิดดมเหมือนหมา“กลิ่นเหล้าหึ่งเลย คุณเมาเหรอเนี่ย?”“ไม่เมา... แค่มึนตึง”“ว๊าย... มึน ๆ ตึง ๆ เป็นไงอ่ะ กี่นิ้ว...”ข้อมือเล็กที่โบกสะบัดถูกคว้าเข้าหมับ! และคงเป็นเพราะว่าพิษสุรา ในใจของเขาเหมือนถูกคลื่นอารมณ์โทสะระลอกหนึ่งปั่นป่วน“เอ่อ... คือฉันส่งข้อความไปบอกแล้ว คุณตอบว่าโอเค ให้มาตอนห้าทุ่ม”อลันทำหน้ายุ่ง จำไม่ได้ว่าเขาได้ส่งข้อความไปตอนไหน... เว้นแต่ว่าจะมีคนแอบหยิบโทรศัพท์ไป ก็มีแค่คนเดียวที่อยู่ด้วยกันตลอดไอ้เจมส์!ชายหนุ่มได้
Last Updated : 2024-12-05พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 21
คนได้ยินลอบกลืนน้ำลายลงคอ หลุบตามองเนื้อแน่น ๆ ของหนุ่มล่ำกล้ามโตที่เคยเปลี่ยนเสื้อผ้าเช็ดตัวให้ทุกวัน อุณหภูมิร้อนจัดพุ่งเข้าหน้า ก่อนที่เธอจะส่ายหน้าหน้าแรง ๆ ดึงสติตัวเองกลับมาเอ่ยปากต่อว่า“นี่คุณอลัน คุณเมานะ แบบนี้มันไม่มึนตึงแล้ว... ลุกออกไปซะที อย่าให้ฉันสู้ คุณจะเจ็บตัว...”“อืม... ก็ได้ ฟังดูน่ากลัว... จริง ๆ” ตอบพลางหัวเราะกับคำขู่ของลูกแมวน้อยน่ารัก พลิกตัวขึ้นหงายแต่กลับล็อกคอคนตัวเล็กเอาไว้ไม่ต่างจากนักมวยปล้ำหญิงสาวไม่ได้ขัดขืนดิ้นรนให้เปลืองแรงสู้ไปเปล่า ๆ แต่เพียงยอมวางศีรษะบนหัวไหล่อย่างว่าง่าย รอคนเมาอ่อนเพลียอีกสักหน่อย ได้แต่หวังว่าเขาคงจะปล่อยเธอเองกระทั่งนัยน์ตาคู่คมสีฟ้าครามสบมองมาเพียงครู่ จรดริมฝีปากบนหน้าผาก มอบจุมพิตแสนอ่อนหวานผ่านผิวเนียนนุ่มที่เกิดความร้อนขึ้นตามลำดับ“หอม... คิดถึงจัง... กลิ่นนี้... น้องปริมใช่ไหม?” ถามพลางพริ้มปิดตาลงอย่างสบายใจ ร่างหนาผ่อนลมหายใจ สูดกลิ่นของร่างนุ่มหอมกรุ่นเข้าเต็มปอดดวงตาคู่สวยเบิกกว้างมองใบหน้าหล่อเหลาระเรื่อความสุข ในน้ำเสียงอบอุ่นอ่อนโยนที่คอยเรียกหาเธออยู่เรื่อย ๆ“ปริม...”เสียงทุ้มนุ่มละมุนหูพาเสียงตึกตักดัง
Last Updated : 2024-12-05พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 22
“ถ้าผมไม่เข้าใจภาษาไทย ผมจะฟังลุงบ่นรู้เรื่องไหม?”“ก็ไม่รู้น่ะสิครับ ผมถึงได้ถาม คุณผู้หญิงบอกว่าเป็นลูกครึ่ง หน้าไม่เห็นจะเหมือนคนไทย”“ผมไม่ใช่คนไทย แค่อยู่เมืองไทยมานาน” เขาตอบ อลันไม่เข้าใจนักว่าคนที่นี่มีอะไรกับ ‘ฝรั่ง’ แต่เขาพอนึกได้เหตุผลเดียวที่ลุงพ่อบ้านดูไม่ค่อยพอใจเขานักเพราะบางคนส่งยิ้มหวานให้เขามาตั้งแต่หน้าประตูหึงเมียที่เป็นแม่บ้านน่ะสิ...เขายิ้มออกมาขณะจ้องมองหน้าตาบึ้งตึงของพ่อบ้านวัยหกสิบกว่าอย่างนึกขันในใจ ทั้งสองคนไม่รู้ว่าบางคนยืนอยู่ข้างหลังจนได้ยินเสียง“คุณอลัน? ไปไงมาไงเนี่ย...”ชายหนุ่มหันหลังกลับไปในสีหน้าตะลึงงัน เหตุเพราะเดรสสีดำผ่าข้างบนเรือนร่างเย้ายวน แขนระบายผ้าชีฟองเข้ารูป เอวคอดกิ่วขับสะโพกงามให้ชวนมองยิ่งขึ้นไปอีก เธอขมวดคิ้วทำหน้ายุ่งอยู่ตรงหน้า...“ถามก็ไม่ตอบ...”“เดินเข้ามาครับ... กับคุณพ่อบ้าน” คนตอบเพิ่งดึงสติกลับมาได้ จับจ้องวงหน้าหวานหมดจดใต้เครื่องสำอางอ่อนอลันไม่ได้เห็นหญิงสาวแต่งตัวสวยบ่อยนัก ปรกติเธอมักจะใส่เสื้อยืดกางเกงยีน หรือกางเกงขาสั้นให้ลอบมองเรียวขาขาว ผิวละเอียดเนียนไม่มีแม้รอยแผลเป็น ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันและสาเหตุที่เขายอ
Last Updated : 2024-12-05พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 23
เสียงทุ้มนุ่มละมุนหูพาดวงหน้าหวานชะงักไปครู่ ละจากโน้ตบุ๊คเครื่องโปรดเพื่อหันไปหัวเราะเบา ๆ “ตลก... คุณอย่ามาล้อเล่นน่ะ ตามมาดู เพราะกลัวฉันไปก่อเรื่องมากกว่า”“...” ชายหนุ่มไม่ได้ตอบอะไร เหตุผลที่เขามาเพราะเจ้านายเก่าอาจเป็นส่วนหนึ่งเมื่อไม่กี่วันมานี้ มีสถาปนิกสาวนิรนามโพสต์เรื่องโดนแย่งผู้ชายไว้ในโลกโซเชียล เรียนจบมารุ่นเดียวกัน พร้อมเป็นรักแรกของกันและกัน ยังมีประเด็นพ่อเลี้ยงลูกเลี้ยงและความไม่เหมาะสมถึงยังไม่แน่ใจว่าเป็นเจ้าตัวหรือเปล่า คุณแม่ที่กำลังตั้งท้องไม่ค่อยสบายใจเพื่อนรักอย่างนัชชาเลยตามไปแฉกลับ ด้วยการเขียนเรียงความสวย ๆ บอกที่มาที่ไปของคนโพสต์ว่ามีจุดประสงค์อะไร และถ้าใช่คนที่คิดคนหนึ่ง นางกำลังโดนคดีวางยาผู้ชาย! ตั้งใจเป็นเมียน้อยอย่างเต็มที่ ไม่จบเท่านั้นยังลามไปถึงปานทิพย์ น้องสาวของปิ่นแก้วโน้ตบุ๊คเครื่องโปรดบนโต๊ะทรงสูงเป็นไม้เนื้ออ่อน ตามมารยาทที่ดีคนนั่งข้าง ๆ กันก็จะไม่แอบมองแค่ต่อหน้า อลันจำเป็นต้องยุ่งกับข้าวของส่วนตัวของคุณหนูตัวแสบหลายอย่าง เพื่อความปลอดภัยของตัวเธอเองเขารู้จักปิ่นแก้วมานานพอ ๆ กับเจ้านาย หล่อนรักปรเมษฐ์ทั้งในแบบเพื่อนคู่คิดคู่ปรึกษาแ
Last Updated : 2024-12-05พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 24
“ไปดินเนอร์ครูซกับพี่ธาม แล้วค่อยไปเดินตลาดไนต์มาร์เก็ตกับเพื่อนพวกยัยแหม่มน่ะ” ตอบแล้วก็ยิ้มเจื่อน เปลวไฟลูกหนึ่งปรากฏในดวงตาคู่คมปลาบ“ผมจะบอกคุณนายว่าคุณไปกับแฟน และไปกับเพื่อน”“เลิกกันแล้ว เป็นเพื่อนหมดทุกคนนั่นแหละ เอาเป็นว่าบอกแม่ว่าฉันไปกับเพื่อนละกัน” คนพูดไม่ได้มีเจตนาปิดบังแต่ชายหนุ่มเข้าใจไปอีกอย่างเขาไม่คิดว่าการที่เธอเลิก ๆ คบ ๆ ไปเรื่อยกับผู้ชายหลายคนเป็นเรื่องดี เท่าที่ได้ยินมา คุณหนูปริมออกเดทกับหนุ่ม ๆ ไปทั่ว ใครชวนไปก็ไป“รอก่อนละกัน ฉันชวนพี่เปากับยัยพุดไปด้วย เอ่อ... วันก่อนคุณเมา ฉันว่าจะบอก...” “ครับ...?”คิ้วเข้มหนาขมวดมุ่นมองแก้มสีขาวนวลที่กลายเป็นสีแดงระเรื่อ การที่เธอทำพูดจาอ้อมค้อมไปมา ชวนเลขาฯ ผู้ชายเข้าห้องยังลงกลอนด้วยมือของตัวเอง ควรต้องมีเหตุผลบางอย่าง“ของคุณอลันด้วยใบนึง... ซื้อตั๋วเรือเกินมา”สิ้นคำสั่งสุดแสนเป็นกันเอง คุณหนูประจำบ้านก็หยิบผ้าเช็ดตัวเดินหายเข้าห้องน้ำไปร่างสูงก้าวสั้น ๆ หย่อนก้นนั่งลงบนที่นอนอย่างถือวิสาสะ แทนที่เขาจะไปนั่งตรงโซฟาในฐานะ ‘แขก’ อาจเป็นเพราะว่าเขาไม่เคยคิดว่าตัวเองอยู่ในสถานะแขกหรือลูกจ้างมาแต่แรกซื้อตั๋วเกินงั้นเห
Last Updated : 2024-12-05
Latest chapter
พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 59
อลันไม่ได้กลับไปทำงานกับเจ้านายเก่าอย่างปรเมษฐ์ เมื่อคุณนายนิตยาไม่ยอม หล่อนรั้งเขาไว้ด้วยคำว่าจะไม่ยกลูกสาวให้คำเดียว เขาจึงต้องลาออกเป็นการถาวรแต่ส่งน้องชายคือเจมส์ไปฝึกงานเลขาฯ แทนชีวิตแต่งงานเรียบง่ายที่มีความสุขในทุก ๆ วัน จะมีทะเลาะกันบ้างเพราะความเอาแต่ใจประสาเด็กสาว หรือเรื่องความขี้หึงของอลันมาถึงจุดหมายปลายทางในช่วงบ่าย ผ่านด่านตรวจคนเข้ามาเมืองมาอย่างง่ายดาย คนเป็นสามีก็ทำหน้าที่ผู้นำครอบครัว เรียกรถแท็กซี่ บอกทางที่จะไปด้วยภาษาท้องถิ่น ช่วยคนขับรถเก็บกระเป๋าใบใหญ่ไว้ข้างหลัง“พี่พูดได้กี่ภาษาอ่ะ? ทำไมปริมไม่เคยถามพี่เลยนะ” เสียงหวานบ่นถามทั้งตัวเองและคนที่ปิดประตูนั่งตามในที่นั่งข้างหลัง“ภาษาไทย... โปรตุเกส สเปน ฝรั่งเศส ภาษาอังกฤษครับที่รัก...”ความสนิทสนมกันเกินไป มีบางอย่างที่ไม่รู้... หญิงสาวชะงักนิ่งไปหลังนับนิ้วจนครบว่าไม่ผิดแน่“ตั้งห้า... ภาษา แล้วปริมเคยว่า...” เธอหน้าตาตะลึงมองเขาที่แค่ยิ้มกับคำดูถูกคราแรกพบหน้ากัน แน่ว่าอลันจำมันได้แม่น!‘เลขาฯ แม่ฉัน คุณแบร์นาร์ด หนุ่มฝรั่งเศสพูดได้ตั้งสี่ภาษา...’“ตอนสักอายุสิบห้า พ่อแม่พี่ไม่ค่อยว่าง พี่กลับมาอยู่บราซิลกับ
พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 58
“ไม่มีอะไรแล้ว ไม่ต้องร้อง...”สองหนุ่มสาวกอดกันตัวกลม สองหนุ่มบอร์ดี้การ์ดมองหน้ากันก็ตรงไปสะสางเรื่องให้เรียบร้อย เจ้าของห้องที่ใบหน้าลำคอเต็มไปด้วยรอยข่วนไม่ได้หนีหรือมีท่าทีหวาดกลัวอานนท์เป็นคนส่งการ์ดกุญแจห้องให้เธอเดินออกไปเฉย ๆ และแค่มองหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดชายอื่นด้วยแววตาเศร้าหมองจนเธอจากไป-------------------------------เรื่องวุ่นวายทั้งหมดถึงหูคุณนายที่มารออยู่ข้างล่างเพนเฮ้าส์ของนายอานนท์พร้อมกับแบร์นาร์ดนิตยาเพิ่งรู้ว่าลูกสาวมีปัญหากับปิ่นแก้ว ทะเลาะเบาะแว้งกันเป็นเรื่องใหญ่โตจนเกิดการทำร้ายร่างกาย คุณแม่ที่กำลังเกรี้ยวโกรธจึงส่งทนาย โทรบอกพวกพ้องให้จัดการกับคนผิดอย่างถึงที่สุดนัชชาไม่ใช่เด็กที่จะร้องไห้เพราะความกลัว แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจเพราะถูกเลี้ยงดูมาเช่นนั้นวันนี้เธอแค่ทำตัวเป็นเด็กเล็ก ๆ ตั้งแต่อ้อนกอดผู้ชายตัวโต ให้เขาต้องอุ้มขึ้นรถในที่นั่งข้างหลัง ในสายตาของหลายคนรวมถึงพ่อแม่คงไม่ขัดหรือห้ามปราม เพราะคงจะห้ามกันไม่ได้กับการที่คุณหนูของบ้าน โตเป็นสาว ได้ตกหลุมผู้ชายสักคนหัวปักหัวปำเมอร์เซเดสเบนซ์สีดำแล่นฉลิวในความเงียบ มีโอกาสได้นั่งกันตามลำพังข้า
พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 57
ก็คงจะเดาได้ไม่ยากว่าตัวต้นเหตุยังวนเวียนอยู่แถวนี้ หลังจากที่เขาขับรถมาสมทบกับเจมส์ ยังมีบอร์ดี้การ์ดนอกเครื่องแบบอีกสองคน ตามคำสั่งของคุณนายว่าให้เฝ้าลูกสาวไว้ “พวกสวะน่ะพอได้ ตำรวจต้องการตัวอยู่แล้ว ซัดทอดความผิดไปว่าเก็บกันเอง ขัดผลประโยชน์ แต่คุณนักธุรกิจคนดังคนนั้น ใจเย็น ๆ หน่อย” “อย่างมากก็กลับไปอยู่บราซิล...” พูดจบก็เหน็บอาวุธไว้ด้านหลัง ก่อนลงจากรถยนต์อย่างไม่รอช้า แน่นอนว่าเขาจะใช้มันในยามจำเป็นจริง ๆ เท่านั้น ถุงมือถักทอด้วยเส้นใยโพลีเอสเทอร์บางละเอียด ใช้กับงานที่ป้องกันคราบเหงื่อและรอยนิ้วมือจะทำให้เขาไม่ทิ้งรอยนิ้วมือเอาไว้ถูกสวมทีละข้าง ใบหน้าหล่อเหลานิ่งเฉย ลอบมองซ้ายขวามือกระตุกหมวกแก้ปให้ปกใบหน้าลงมาเล็กน้อย เปลวไฟในดวงตาคู่คมสีฟ้าครามลุกโชน จับจ้องอยู่กับรถยนต์สีดำอีกสองคันถัดไป คนขับนั้นเป็นพี่น้องห่าง ๆ หน้าตา ความสูง และรูปร่างเป็นล่ำสันใกล้เคียงกันกับเขา สองคนข้างหลังที่เพิ่งจะขึ้นรถไปต่างหากคือเป้าหมาย... ------------------------------- สิ่งที่นัชชาไม่ต้องการมากที่สุด คือความเจ
พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 56
“พี่ให้โอกาสน้องขอโทษน้องสาวพี่แล้วนะคะน้องปริม แต่น้องยังทำปากดี ช่วยไม่ได้”แทนที่นัชชาจะกลัว กลับแค่นหัวเราะ “ฮึ! แกคิดดีแล้วเหรอ? ที่มายุ่งฉันน่ะ”“ไม่ได้ยุ่ง แค่มาเป็นกามเทพ... กับเป็นเพื่อนเจ้าสาว พี่คงต้องขอแสดงความยินดีล่วงหน้า” เสียงหัวเราะดัง ยกมือขึ้นป้องปากด้วยท่าทางเสแสร้ง ความคับแค้นใจสะท้อนขึ้นในแววตากร้าวของนัชชา หยัดกายลุกขึ้นนั่งในท่าเตรียมพร้อมปะทะ!“ฉันว่าแกควรไปพบจิตแพทย์นะนังปิ่น ไม่ก็หัดเข้าวัดเข้าวาซะบ้าง ผู้ชายเขาไม่เอาทำพาลไปทั่ว รับรองได้ว่าแม่ฉันเอาเรื่องแกแน่ ๆ” เสียงขู่ฟ่อหลุดรอดจากไรฟัน หญิงสาวอีกคนก็ขยับก้าวช้า ๆ มาหยุดลงข้างเตียงอย่างท้าทาย“แม่น้องไม่เอาเรื่องพี่หรอก... ดีเสียอีก... พี่มาช่วยให้เรื่องมัน Happy ending พี่ไม่ได้มาฆ่าใคร ไม่ได้ทำร้ายอะไรเราเลยนะ” ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของปิ่นแก้วแม้กระการแต่งตัวสบาย ๆ เสื้อยืดกางเกงยีน ทุกอย่างเหมือนเป็นเรื่องของคนกันเองตามปากว่าเป็นความสะใจล้วน ๆ ในเมื่อหล่อนอุตส่าห์อยู่เงียบ ๆ แลัวนังเด็กปากดี! ยังไปเอาเรื่องปานทิพย์ที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลยความคิดแค้นของปิ่นแก้วไม่น้อยไปกว่านัชชา ดวงตาคู่สวยคมฟาด
พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 55
เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาในเชิ้ตสีดำสนิทนั่งตัวเกร็ง มือกุมพวงมาลัยแน่น เครื่องปรับอากาศอุณหภูมิปรกติในรถให้ความรู้สึกเย็นยะเยียบ เขาจึงต้องกดปลายเท้าเหยียบลงอีก เพื่อให้ถึงจุดหมายเร็วขึ้น“ขับช้า ๆ หน่อยสิคุณอลัน จะรีบไปไหนกัน บ้านฉันก็อยู่แค่นี้” ใบหน้าสดสวยของสาววัยสี่สิบห้าละจากแท็บเล็ตในมือ สารถีประจำตัวก็ลดความเร็วลงเล็กน้อย โดยที่ยังไม่ลืมเรื่องสำคัญหลายวันมานี้เขาเหนื่อยหน่ายกับการพูดเรื่องเดิม ๆ คือมาขอลูกสาว เมื่อคุณนายนิตยาทำเป็นไม่สนใจยังให้เหตุผลว่าลูกสาวของหล่อนเด็กเกินจะมีครอบครัว“ลูกปริม... มีเงินใช้หรือเปล่า?”“ปริมหาเงินใช้เอง แต่ถ้าวันไหนไม่มีหรือไม่พอ ผมไม่เคยปล่อยให้เมียลำบาก ผมโอนไวครับ”เมีย ย้ำชัดหนักแน่น คนข้างหลังปิดตาลงเพื่อสะกดกลั้นความโกรธ ก่อนจะเหน็บแนมด้วยถ้อยคำร้ายกาจ“ทรัพย์สมบัติพ่อ ทำไมไม่เอาไปลงทุน จะรอแต่งงานกับผู้หญิงไทยเอากรีนการ์ดค่อยกว้านซื้อที่ดินหรือว่ายังไง?”“ผมจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร? ผมไม่ได้อยากได้สัญชาติไทย เลิกให้คนไปสืบเรื่องของผมนะครับคุณนาย ที่ดินที่ผมไปดูมาคือเรือนหอของผมกับปริม ผมจะให้เธอเลือกเองว่าอยากได้บ้านแบบไหน”“แบร์นาร์ดบอกฉัน
พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 54
ความสัมพันธ์อันดีของเขาจบลงที่การปล่อยมือจากสาวร้อนแรงอย่างปิ่นแก้ว ไม่ว่าเป็นใครก็คงจะต้องเสียดายอยู่ อานนท์คิดว่าอดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่า“รอบนี้แกรับเสื้อมาจากจีนกี่กระสอบอ่ะ? ฉันต้องหุ้นกับแกเท่าไร” พูดไปพร้อม ๆ กับที่จดขยุกขยิกลงในโทรศัพท์ขนาดพอดีมือ สีหน้าจริงจังของนัชชาคงเฉพาะเวลาเรียน และธุรกิจเล็ก ๆ ของเธอกับเพื่อนสาวปรายลดาเป็นคนริเริ่มร้านขายเสื้อผ้าแฟชั่นในคราวแรก สุดท้ายก็ทำคนเดียวไม่ไหว โดยเฉพาะตอนนี้ที่ท้องโตมากจนเห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างเคลื่อนไหวไปมา คราวเด็กน้อยในท้องถีบแขนถีบขา อีกไม่ถึงสองเดือนคลอดลูกแล้วคงจะได้ยุ่งวุ่นวายมากกว่านี้“ชุดนอนแขนสั้น กางเกงผ้าฝ้าย แจ็คเก็ตยีน อย่างละสามกระสอบ พวกงานลิขสิทธิ์เก็บไว้ก่อน ล่อซื้อเยอะไม่อยากเสี่ยง ทั้งหมดเท่าไรแกคิดเลย”กองเสื้อผ้าตรงหน้ามีที่ขายไม่ออก ตัวไหนขายดีปรายลดาก็จะสั่งมาอีกเป็นล็อต ๆในห้องพักแบ่งแยกเป็นสัดส่วน ห้องสตูดิโอของคอนโดมิเนียมกลายเป็นที่เก็บเสื้อผ้านับพันตัวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ต่างคนมีความเห็นตรงกันว่าไม่ควรไปเสียเงินเช่าห้องเก็บเสื้อผ้าย่านประตูน้ำ ด้วยค่าเช่าหลักครึ่งแสนต่อเดือนในเมื่อห้องนี้ก็ไม
พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 53
“งานหมั้นเหรอ... น้ายกเลิกไปเพราะอะไรรู้ไหม?” ถามพลางยกมือป้องปากหัวเราะเป็นเรื่องตลกขบขัน ก่อนที่จะพิงแผ่นหลังบนเก้าอี้มีพนักของผู้บริหาร ใบหน้าสดสวยฉาบประกายเย็นยะเยือก“น้าไม่อยากให้ลูกสาวติดโรค เพราะไปคลุกคลีกับพวกมักมากในกาม เปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อย”“ผมเป็นผู้ชายนี่ครับ... มีกินเล็กกินน้อยบ้าง ก็เป็นเรื่องปรกติธรรมดา แต่ผมจริงจังกับน้องปริม ถ้าผมหมั้นกับน้อง ผมจะไม่มีใครอีกทั้งนั้น” คนที่มีสีหน้าเข้มเครียดมาเพื่อแก้ความเข้าใจผิด อานนท์ไปพูดกับผู้ใหญ่ให้กลับมาคุยกับนิตยาอีกครั้ง ทว่าหล่อนก็ทำเป็นเมินเฉยจนเขาต้องเข้ามายืนทนโท่อยู่ตรงนี้“ลูกสาวน้าคบอยู่กับทายาทซีเพิร์ลจ้ะ น้าต้องขอโทษด้วย เราคงไม่อยากให้พ่อมีปัญหาเนอะ” เป็นข้ออ้างของคนฉลาดกว่า ชายหนุ่มในชุดสูทหล่อเหลาที่ยืนอยู่ในฝั่งตรงข้ามกันจึงเลิกคิ้วขึ้น“อะไรนะครับ? คุณน้า ผมไม่ได้เดือดร้อนเรื่องหุ้นของพ่อ... คุณน้าอย่าลืมสิครับ ผมเป็นนักธุรกิจ ทำงานหาเงินใช้เอง”“ไม่ได้ลืม แค่เตือนด้วยความหวังดี ในฐานะคนทำงานมานานกว่า เรื่องผลประโยชน์ครอบครัวมันควรจะต้องมาก่อนตั้งตัวได้อย่างน้านะ นนท์” สีหน้าของนักธุรกิจสาวรุ่นแม่เต็มเปี่ยมไปด้ว
พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 52
ร่างกำยำส่งแรงกระแทกแต่ละครั้งหนักหน่วงจนศีรษะกระทบเข้ากับหมอนที่รองรับอยู่บนหัวเตียง ประกายเร่าร้อนดิบเถื่อนฉายออกมาทางแววตา“อ๊า... อื้ม... อลัน เอาแรง ๆ อีก...” คนบ่นสั่งสูดลมเข้าปากอย่างซ่านสยิว ราวกับว่าร่างกายปรับเปลี่ยนขนาดไปเองตามธรรมชาติสรรค์สร้าง ร่องทางรักขยายตัวอย่างเหมาะสม ปลดปล่อยและดูดดึงมันกลับเข้าสู่กลางกาย ร่างบางบิดเร่าแอ่นเอวรับทุกอย่างที่เป็นเขา ส่งเสียงครางหวานในสีหน้ายุ่งเหยิง ไม่ต่างจากว่าเธอได้กลายเป็นทาสบำเรอกามของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ“อลัน...! ปริมจะเสร็จ... อ๊า... อีกนิด... เร็ว ๆ!” เธอส่งเสียงหวีดร้องก่อนยกมือขึ้นปิดป้องปากไว้ ด้วยความเกรงใจห้องข้าง ๆ จังหวะเร่งเร้าของบุรุษผู้พกพาความร้อนแรงมาชนิดจัดเต็ม ไม่มีพักหรือหยุดสักนาที สวรรค์ของเธออาจอยู่ใกล้กว่าขณะที่อีกคนไม่ได้ทำตามคำขอ หยุดพื้นพรมอันสวยงามเบื้องหน้าให้ชะงักนิ่งบางครั้งอลันก็ชอบที่จะแกล้งเธออย่างนั้น เขามักพาเธอไปแค่ครึ่งทางก่อนค่อยบรรเลงบทเรียนสวาทต่อ ให้มันเป็นไปอย่างช้า ๆ อย่างดุเดือดเลือดร้อน...มือหนาตะปบเข้าท้ายทอยน้อย จับพลิกให้นอนคว่ำหน้าโดยไม่ปล่อยให้ส่วนสอดสวมกันหลุดออก แม้ว่ามันจะลื่
พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน 51
ร่างสูงโน้มตัวลงประกบลงบนเรียวปากอิ่มงาม ขณะที่เธอตอบรับจุมพิตหวานฉ่ำ เลื่อนมือขึ้นล้อมกรอบใบหน้าหล่อเหลา แม้ว่าเขาจะยืนซ้อนอยู่ข้างหลัง ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับมืออาชีพที่พลอดรักกันได้ทุกเช้าเย็นปากอุ่นนุ่มเผยอเชื้อเชิญให้เธอเป็นฝ่ายสอดแทรกลิ้นน้อยเข้าหาความหวาน จากนั้นปลายลิ้นหนาก็กระหวัดเกี่ยวอย่างช่ำชองงานงานที่นัชชาทำได้ดีที่สุดและได้รับคำชมเชยจากครูผู้สอนเสมอคือจูบ... หากว่าเป็นเรื่องอย่างอื่นแล้วคนฉลาดหัวไว ผ่านการดูอะไรต่อมิอะไรมามาก เทียบไม่ได้สักครึ่งหนึ่งของคู่ขาในอดีตของอลัน ทว่าเขากลับเสพย์ติดเรือนร่างนิ่มนวลนี้มากที่สุด เสพย์ติดทุกอย่างที่เป็นเธอผ่านริมฝีปากนุ่มละมุนคราวขยับอย่างเป็นผู้นำให้อีกคนเผยอรั้งปากตาม ชายหนุ่มคอยแต่จะแย่งสูดลมหายใจของเธอไว้ให้เป็นของเขา มือลูบไล้หน้าท้องแบนราบเข้าไปในสาบเสื้อ แต่เพียงหยุดไว้เท่านั้นหลายนานกับการผลัดแลกรสจูบแสนหวานแทนคำบอกรัก ราวกับว่าไม่มีสิ่งใดมาแทนที่กันและกันได้ ก็จะต้องเป็นเขาเท่านั้น ก่อนที่ชายผู้แสนดีจะมอบอิสรภาพให้ เขาผ่อนลมหายใจหอบสั่นอันเต็มไปด้วยความปรารถนา“ไป... ขึ้นห้องนอนกันดีกว่า”นัยน์ตาคู่คมสีฟ้าครามหลุบมองร่างเป
