22

“ถ้าผมไม่เข้าใจภาษาไทย ผมจะฟังลุงบ่นรู้เรื่องไหม?”

“ก็ไม่รู้น่ะสิครับ ผมถึงได้ถาม คุณผู้หญิงบอกว่าเป็นลูกครึ่ง หน้าไม่เห็นจะเหมือนคนไทย”

“ผมไม่ใช่คนไทย แค่อยู่เมืองไทยมานาน” เขาตอบ อลันไม่เข้าใจนักว่าคนที่นี่มีอะไรกับ ‘ฝรั่ง’ แต่เขาพอนึกได้เหตุผลเดียวที่ลุงพ่อบ้านดูไม่ค่อยพอใจเขานักเพราะบางคนส่งยิ้มหวานให้เขามาตั้งแต่หน้าประตู

หึงเมียที่เป็นแม่บ้านน่ะสิ...

เขายิ้มออกมาขณะจ้องมองหน้าตาบึ้งตึงของพ่อบ้านวัยหกสิบกว่าอย่างนึกขันในใจ ทั้งสองคนไม่รู้ว่าบางคนยืนอยู่ข้างหลังจนได้ยินเสียง

“คุณอลัน? ไปไงมาไงเนี่ย...”

ชายหนุ่มหันหลังกลับไปในสีหน้าตะลึงงัน เหตุเพราะเดรสสีดำผ่าข้างบนเรือนร่างเย้ายวน แขนระบายผ้าชีฟองเข้ารูป เอวคอดกิ่วขับสะโพกงามให้ชวนมองยิ่งขึ้นไปอีก เธอขมวดคิ้วทำหน้ายุ่งอยู่ตรงหน้า...

“ถามก็ไม่ตอบ...”

“เดินเข้ามาครับ... กับคุณพ่อบ้าน” คนตอบเพิ่งดึงสติกลับมาได้ จับจ้องวงหน้าหวานหมดจดใต้เครื่องสำอางอ่อน

อลันไม่ได้เห็นหญิงสาวแต่งตัวสวยบ่อยนัก ปรกติเธอมักจะใส่เสื้อยืดกางเกงยีน หรือกางเกงขาสั้นให้ลอบมองเรียวขาขาว ผิวละเอียดเนียนไม่มีแม้รอยแผลเป็น ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน

และสาเหตุที่เขายอ