คำพูดของหญิงสาวเมื่อสักครู่ทำให้ชายหนุ่มนั้นแทบช๊อคเข้าไปอีก‘พระเจ้า!!! แมวน้อยของเขากำลังจะเป็นแม่เสือสาวอีกแล้ว’ แต่เหตุการณ์ก่อนหน้านี้มันทำให้เขานั้นไม่ค่อยไว้ใจหญิงสาวสักเท่าไหร่ จึงหรี่ตามองหญิงสาวอย่างชั่งใจ“พายยยย กำลังแกล้งพี่อีกแล้วใช่ไหม??” ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวอย่างไม่ไว้ใจ“ครั้งนี้ไม่แกล้งแล้วค่ะ พายสัญญา” หญิงสาวที่เห็นชายหนุ่มนั้นแอบลังเลเธอจึงค่อยๆ ถอดชุดนอนกระโปรงยาวสีขาวที่ไม่ได้ใส่ชุดชั้นในตั้งแต่แรกออกอย่างช้าๆ ทำให้เห็นหน้าท้องที่นู้นเด่น บวกกับร่างอวบอิ่มของเธอให้ชายหนุ่มนั้นเห็นอย่างเต็มตา“พายยยยย!!!” ชายหนุ่มมองภาพที่อยู่ตรงหน้าและเปล่งเสียงออกมาด้วยน้ำเสียงแห่บพร่า“พี่มาร์ช เข้ามาสิคะ พายพร้อมแล้ว” ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าที่ส่วมใส่อยู่ออกอย่างรวดเร็ว และค่อยๆ คลานเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ“ทำไมพายตัวแดงจังเลย เขินพี่เหรอครับ หึหึ”หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็เบือนหน้าไปอีกฝั่งเพราะความเขินอาย เพราะวันนี้เธอนั้นเป็นฝ่ายที่ชักชวนเขาเสียเอง“พะ พายยย เออ ขอดับไฟห้องดีกว่านะคะ”ในขณะที่เธอกำลังเอี้ยวตัวหันหลังให้ชายหนุ่มและกำลังใช้มือเรียวของเธอที่กำล
หลังจากที่ทั้งสองได้นอนปรับความเข้าใจกันในวันนั้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป…ทั้งสองเริ่มเปิดใจและพูดคุยกันมากขึ้น ทำให้ทั้งสองปรับตัวเข้าหากันได้ง่ายขึ้นวันนี้เป็นวันที่หญิงสาวนั้นต้องกลับไปกลับชายหนุ่มที่กรุงเทพ เพราะชายหนุ่มให้เหตุผลว่า ตอนนี้เธอนั้นท้องแก่มากๆ แล้วอยู่ที่กรุงเทพจะดีกว่า เพราะที่นี่ค่อนข้างห่างไกลจากในตัวเมืองและโรงพยาบาล หญิงสาวนั้นก็ตอบตกลง เพราะแอบเป็นห่วงลูกในท้องอยู่เหมือนกันแต่สิ่งที่เธอประทับใจในตัวของชายหนุ่มมากที่สุดคือ คนอย่างเขายอมคุกเข่าและยกมือไหว้ขอโทษพ่อกับแม่ของเธอที่ทำผิดและรังแกเธอก่อนหน้านี้ และสัญญาต่อหน้าพ่อกับแม่ของเธอว่าจะดูแลเธอและลูกในท้องเป็นอย่างดี จะไม่มีบ้านเล็กบ้านน้อยที่ไหน และยังชวนพ่อกับแม่ของเธอย้ายถิ่นฐานไปอยู่กรุงเทพด้วยกันอีกด้วย ส่วนพ่อแม่เธอนั้นก็ยกโทษให้ชายหนุ่มโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ขอเพียงแต่ดูแลเธอได้พ่อกับแม่ของเธอนั้นก็พอใจแล้ว และยังขอบคุณชายหนุ่มมากๆ ที่ตลอดระยะเวลาที่แม่ของเธอเป็นมะเร็ง เขาก็คอยหาหมอเก่งๆ มารักษา ทำให้อาการดีขึ้นเรื่อยๆ แถมยังแข็งแรงมากขึ้นกว่าแต่ก่อนแต่สิ่งที่เธอแอบน้อยใจนั้นก็คือวันที่ชายหนุ่มกลับกรุง
“พะ พี่มาร์ช!!!”หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็เขินชายหนุ่มจนหน้าแดง นับวันเขายิ่งพูดจาห่ามๆ ได้ทุกวัน ไม่อายเธอเลย แถมยังรุกเธอไม่หยุดหย่อน“หึหึ!!” เขาหัวเราะออกมาในลำคอเบาๆ อย่างชอบใจ“ว๊ายย!!! พี่มาร์ช หยุดมองพายเดี๋ยวนี้นะ คนบ้า!!! พายก็อายเป็นนะ”เมื่อเธอมัวแต่เขินอายจนลืมไปว่าตอนนี้เธอนั้นตัวเปลือยเปล่าไม่มีอะไรติดตัวเลย และชายหนุ่มนั้นก็จ้องมองเธออย่างไม่วางตา“ไม่ต้องอายครับ พี่เห็นของหนูทุกซอกทุกมุม แถมยังสัมผัสมาหมดแล้ว”ชายหนุ่มพูดจบก็ค่อยๆ ขยับตัวเข้าไปหญิงสาวโดยอ้อมไปทางด้านหลังของเธอ“พี่มาร์ช จะทำอะไรคะ??”“พี่ก็จะนวดให้พายไงละครับ เดินทางมาเหนื่อยคงจะเมื่อยน่าดู”ชายหนุ่มพูดจบก็ค่อยๆ ใช้มือนวดที่ไหล่ของหญิงสาวเบาๆ เพื่อให้เธอนั้นรู้สึกผ่อนคลาย“อือ พะ พี่มาร์ช!!!”“ครับ??”“ไม่ต้องนวดให้พายก็ได้ค่ะ พาย ไม่เมื่อยแล้ว” หญิงสาวที่กำลังจะลุกขึ้นก็อ่างอาบน้ำก็ถูกมือของชายหนุ่มนั้นรั้งที่บ่าไหล่ของเธออีกครั้ง“อยู่เฉยๆ นะครับ พี่กำลังทำให้หนูผ่อนคลาย ลูกของเราก็จะได้ไม่เครียดด้วย”“อืมมม!!! อื้อออ!!!” อยู่ๆ มือหนาที่กำลังนวดที่บ่าไหล่ของเธอนั้นค่อยเลื่อนลงมาบีบคล้ำที่หน้าอกของเธออย
นี่ก็ผ่านมานานหลายสัปดาห์แล้ว ที่เธอเข้ามาอยู่คฤหาสน์หลังนี้…และนี่เป็นสัปดาห์สุดท้ายแล้วที่หญิงสาวนั้นจะตั้งครรภ์ เพราะอาทิตย์หน้าก็ครบกำหนดวันคลอดของเธอตอนนี้ทั้งหญิงสาวและชายหนุ่มนั้นตื่นเต้นเป็นอย่างมาก และนับวันตั้งหน้าตั้งตารอเจอหน้าเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้องวันนี้หญิงสาวนั้นนั่งเล่นและอ่านหนังสือ เพื่อรอชายหนุ่มนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงาน ตอนนี้ท้องเธอเริ่มโตมากๆ และการขยับตัวนั้นก็ค่อนข้างยาก ชายหนุ่มนั้นจึงคอยดูแลเธอไม่ยอมห่างจากสายตา แม้กระทั่งงานทั้งหมดที่บริษัท เขาก็สั่งให้บอดี้การ์ดนั้นหอบกลับมาทำที่คฤหาสน์ทั้งหมด“มองหน้าอย่างนี้ อยากให้พี่ทักทายลูกอีกเหรอครับ หื้มมม” ชายหนุ่มแซวหญิงสาวที่กำลังแอบมองชายหนุ่มผ่านหนังสือกที่บังใบหน้าของเธอตอนที่แอบมองชายหนุ่มอยู่“พาย เปล่านะคะ” เมื่อเธอรู้ว่าชายหนุ่มรู้ตัวเธอก็เบือนหน้าไปทางอื่น แก้อาการเขินของตัวเอง น่าอายจัง แอบมองสามีของตัวเอง“ทำไมหน้าแดงละครับ เขินพี่เหรอ??”“เออ..คือ พายยย…”“พี่ก็ไม่ได้ห้ามอะไรนี่ครับ อยากมองหน้าพี่เต็มๆ ก็ไม่บอก” ชายหนุ่มลุกจากเก้าอี้ทำงานและเดินไปหาเธอยังโซฟา ค่อยๆ โน้มใบหน้าเข้าไปจูบที่หน้าผากของเ
ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบได้เพียงนิดเดียว ชายหนุ่มก็เพิ่งคิดได้ว่าเขานั้นเพิ่งผ่านกิจกรรมกับหญิงสาวมา เมื่อหญิงสาวพูดออกมานั้นทำให้เขานั้นอายเป็นอย่างมาก เขามองจากกระจกด้านหลังในรถ ก็พบว่าบอดี้การ์ดของเขานั้นแอบยิ้มอยู่มุมปาก แต่ไม่กล้าพูดออกมา“อย่าให้เรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่งั้นกูจะยิงพวกมึงทิ้งแน่”ชายหนุ่มตะโกนสั่งบอดี้การ์ด และรีบเอามือเช็ดมุมปากอย่างรวดเร็ว“ครับนาย”‘หน้าอายชะมัด’ เขานึกอยู่ในใจ“อือ พี่มาร์ช พายปวดท้องจังเลยค่ะ”หญิงสาวที่นั่งอยู่ภายในรถ จับมือชายหนุ่มแน่น ตอนนี้เธอมีเหงื่อผุดออกมาตามไรผมเต็มไปหมด ชายหนุ่มกุมมือหญิงสาวไว้แน่นไม่ยอมปล่อยมือไปไหน“อดทนอีกนิดนะครับน้องพาย ใกล้จะถึงโรงพยาบาลแล้ว พี่บอกไอ่คินน์กับปันปันไว้แล้ว ไม่ต้องกังวลอะไรนะ พี่จะอยู่เคียงข้างหนูทุกวินาที”“หืออ พี่มาร์ช สัญญานะคะ จะไม่ทิ้งพายไปไหน พายกลัว”“พี่สัญญาครับ ไม่ทิ้งพายอย่างแน่นอน”ชายหนุ่มจับศีรษะของเธอมาและลูบปลอบโยนเบาๆ“พวกมึงอีกนานไหมจะถึงโรงพยาบาล??” ชายหนุ่มตะโกนไปถามบอดี้การ์ดด้านหน้ารถ“อีกไม่เกิน 10 นาทีครับนาย”“เร็วๆ หน่อย เมียกูจะคลอดแล้ว”“พี่มาร์ช อย่าไปเร่งพี่การ์ด
“ยินดีด้วยนะครับน้องพาย ยินดีด้วยนะไอ่เพื่อนรัก”คินน์เดินมาตบไหล่ชายหนุ่มเบาๆ ที่กำลังยืนมองดูเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองอยู่ในมือของหมอปันปัน และร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ“ยินดีด้วยนะคะน้องพะพาย พี่มาร์ช เด็กแข็งแรงมากเลยค่ะ” หมอปันปันอุ้มเด็กอยู่ในมือและค่อยๆ ยืนให้ต่อให้กับคุณแม่มือใหม่พะพายที่เจ็บท้องจากการคลอดลูกเมื่อสักครู่ เมื่อได้เห็นเด็กทารกที่ตนเองอุ้มท้องมาถึงเก้าเดือนก็ดีใจจนน้ำตาไหลและก้มไปจูบที่ใบหน้าของเจ้าตัวเล็กอย่างแผ่วเบา และลืมความเจ็บปวดเมื่อสักครู่นี้จนหมดสิ้นไป“น้องพาย ฮึก ลูกของเรา พี่ดีใจเหลือเกิน ขอบคุณมากนะครับ ที่อุ้มท้องเจ้าตัวเล็กจนคลอดออกมา”ชายหนุ่มหันไปขอบคุณหญิงสาวที่นอนมองดูหน้าลูกอยู่ และก้มจูบที่หน้าผากมนของหญิงสาวเบาๆ“ขอบคุณพี่มาร์ชเช่นกันนะคะ ที่ค่อยเลี้ยงดูลูกตอนที่อยู่ในท้องตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา ทำให้ลูกได้ทานอาหารดีๆ และได้ฟังนิทานก่อนนอนทุกวัน”หญิงสาวพูดขอบคุณและใช้มือดึงชายหนุ่มลงมาหอมที่แก้มสากของเขาเช่นเดียวกัน“ขอบคุณพี่หมอคินน์พี่หมอปันปันมากๆ นะคะที่คอยให้กำลังใจและทำคลอดให้พาย และคุณพยาบาลทุกคนมากๆ ด้วยค่ะ วันนี้เป็นวันที่พิเศษสุดๆ
3 ปีผ่านไป….ณ คฤหาสน์หลังใหญ่….ตั้งแต่ที่หญิงสาวนั้นตัดสินใจให้โอกาสชายหนุ่มหลังจากนั้นมา ชีวิตของเธอนั้นก็พบแต่ความสุขเป็นอย่างมาก เขาคอยดูแลเอาใจใส่ เธอกับลูกและครอบครัวของเธอเป็นอย่างดี ทำหน้าที่สามีได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่น้อย“ปรายฟ้า มาหาแม่สิลูก” พะพายกำลังเรียกลูกของเธอมากอดด้วยความรัก“มะม๊า ปรายรักมะม๊าค่ะ” ลูกของพะพายก็รักเธอมากเช่นเดียวกัน“มะม๊าก็รักหนูมากๆ ค่ะ”จุ๊บ!!! พะพายจูบลงตรงศีรษะลูกสาวของเธอ“ดึกแล้ว ได้เวลานอนแล้วนะคะ เดี๋ยวแม่เล่านิทานให้ฟัง” เธอบอกบอกลูกให้นอนหลับอย่างอ่อนโยน“ค่ะ มะม๊า” เด็กสาวที่ได้ยินเช่นนั้นก็เดินขึ้นไปบนเตียงเล็กของเธอและนอนรอแม่ของเธอเล่านิทานให้ฟังก่อนนอนหลังจากที่พะพายเล่านิทานได้ไม่นาน ลูกสาวของเธอนั้นก็หลับไปเรียบร้อยแล้ว เธอจึงโน้มตัวก้มจูบที่หน้าผากลูกของเธอ และปิดไฟในห้องก่อนเดินจากไป“ฝันดีนะคะ เด็กดีของมะม๊า”เมื่อหลังจากที่เธอเดินออกมาจากห้องของลูกเธอ เธอก็เดินไปยังห้องของเธอทันที เดินทีหญิงสาวอยากให้ลูกนั้นนอนในห้องเดียวกัน แต่ทว่ามาร์ช สามีของเธอนั้นบอกว่าต้องนอนแยกห้องตั้งแต่เล็กๆ และเรียนรู้การใช้ชีวิตอยู่คนเดียว
สวบ!!!“อือ เจ็บ คุณช่วยเอาออกไปก่อนได้ไหมคะ??”“หึ เป็นแค่นางบำเรอจะมาเรียกร้องอะไรจากฉัน”ปัก!!!“กรี๊ดดดดด!!!!” เมื่อแก่นกายกระแทกเข้าสู่ร่างกายของเธอครั้งแรก ก็ทำให้รู้สึกว่า ร่างกายของเธอนั้นได้แตกเป็นเสี่ยงๆ สิ่งบริสุทธิ์ที่เธอรักษาไว้ตลอดยี่สิบปีก็ได้แตกสลายไปเช่นเดียวกันพร้อมกับร่างกายของเธอมาร์ชชายหนุ่มผู้ที่ใช้คำว่าเฟอร์เฟคได้เปลืองมาก ทั้งฐานะและหน้าตา ไม่ว่าเขาต้องการอยากได้อะไร สิ่งนั้นก็จะต้องได้มาแม้จะถูกหรือผิดวิธีก็ตาม ณ เวลานี้เขาต้องการหญิงสาวที่ฉีกหน้าเขาในผับอาทิตย์ก่อนนั้นมาอยู่ภายใต้ร่างของเขาให้ได้ นั่นก็คือพะพายหญิงสาวผู้หน้าสงสารที่อาศัยอยู่กับพ่อและแม่บุญธรรมที่บ้านนอกมาตั้งแต่เด็ก เพราะเธอนั้นเป็นลูกกำพร้าที่สองสามีภรรยารับมาเลี้ยงเมื่อตอนที่ทั้งสองเข้าไปทำงานที่เมืองกรุง แต่เพราะฐานะไม่ได้ร่ำรวย จึงเลี้ยงเด็กสาวตามมีเกิด จนเธออายุเข้าสู่อายุสิบเก้าปี จึงได้เดินทางเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ด้วยทุนเรียนดีมาตั้งแต่เด็ก หญิงสาวใฝ่ฝันว่าชีวิตตัวเองหลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้วจะมีชีวิตที่ดีและเลี้ยงดูครอบครัวของเธอได้ แม้จะเป็นแค่ลูกบุญธรรมก
3 ปีผ่านไป….ณ คฤหาสน์หลังใหญ่….ตั้งแต่ที่หญิงสาวนั้นตัดสินใจให้โอกาสชายหนุ่มหลังจากนั้นมา ชีวิตของเธอนั้นก็พบแต่ความสุขเป็นอย่างมาก เขาคอยดูแลเอาใจใส่ เธอกับลูกและครอบครัวของเธอเป็นอย่างดี ทำหน้าที่สามีได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่น้อย“ปรายฟ้า มาหาแม่สิลูก” พะพายกำลังเรียกลูกของเธอมากอดด้วยความรัก“มะม๊า ปรายรักมะม๊าค่ะ” ลูกของพะพายก็รักเธอมากเช่นเดียวกัน“มะม๊าก็รักหนูมากๆ ค่ะ”จุ๊บ!!! พะพายจูบลงตรงศีรษะลูกสาวของเธอ“ดึกแล้ว ได้เวลานอนแล้วนะคะ เดี๋ยวแม่เล่านิทานให้ฟัง” เธอบอกบอกลูกให้นอนหลับอย่างอ่อนโยน“ค่ะ มะม๊า” เด็กสาวที่ได้ยินเช่นนั้นก็เดินขึ้นไปบนเตียงเล็กของเธอและนอนรอแม่ของเธอเล่านิทานให้ฟังก่อนนอนหลังจากที่พะพายเล่านิทานได้ไม่นาน ลูกสาวของเธอนั้นก็หลับไปเรียบร้อยแล้ว เธอจึงโน้มตัวก้มจูบที่หน้าผากลูกของเธอ และปิดไฟในห้องก่อนเดินจากไป“ฝันดีนะคะ เด็กดีของมะม๊า”เมื่อหลังจากที่เธอเดินออกมาจากห้องของลูกเธอ เธอก็เดินไปยังห้องของเธอทันที เดินทีหญิงสาวอยากให้ลูกนั้นนอนในห้องเดียวกัน แต่ทว่ามาร์ช สามีของเธอนั้นบอกว่าต้องนอนแยกห้องตั้งแต่เล็กๆ และเรียนรู้การใช้ชีวิตอยู่คนเดียว
“ยินดีด้วยนะครับน้องพาย ยินดีด้วยนะไอ่เพื่อนรัก”คินน์เดินมาตบไหล่ชายหนุ่มเบาๆ ที่กำลังยืนมองดูเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองอยู่ในมือของหมอปันปัน และร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ“ยินดีด้วยนะคะน้องพะพาย พี่มาร์ช เด็กแข็งแรงมากเลยค่ะ” หมอปันปันอุ้มเด็กอยู่ในมือและค่อยๆ ยืนให้ต่อให้กับคุณแม่มือใหม่พะพายที่เจ็บท้องจากการคลอดลูกเมื่อสักครู่ เมื่อได้เห็นเด็กทารกที่ตนเองอุ้มท้องมาถึงเก้าเดือนก็ดีใจจนน้ำตาไหลและก้มไปจูบที่ใบหน้าของเจ้าตัวเล็กอย่างแผ่วเบา และลืมความเจ็บปวดเมื่อสักครู่นี้จนหมดสิ้นไป“น้องพาย ฮึก ลูกของเรา พี่ดีใจเหลือเกิน ขอบคุณมากนะครับ ที่อุ้มท้องเจ้าตัวเล็กจนคลอดออกมา”ชายหนุ่มหันไปขอบคุณหญิงสาวที่นอนมองดูหน้าลูกอยู่ และก้มจูบที่หน้าผากมนของหญิงสาวเบาๆ“ขอบคุณพี่มาร์ชเช่นกันนะคะ ที่ค่อยเลี้ยงดูลูกตอนที่อยู่ในท้องตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา ทำให้ลูกได้ทานอาหารดีๆ และได้ฟังนิทานก่อนนอนทุกวัน”หญิงสาวพูดขอบคุณและใช้มือดึงชายหนุ่มลงมาหอมที่แก้มสากของเขาเช่นเดียวกัน“ขอบคุณพี่หมอคินน์พี่หมอปันปันมากๆ นะคะที่คอยให้กำลังใจและทำคลอดให้พาย และคุณพยาบาลทุกคนมากๆ ด้วยค่ะ วันนี้เป็นวันที่พิเศษสุดๆ
ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบได้เพียงนิดเดียว ชายหนุ่มก็เพิ่งคิดได้ว่าเขานั้นเพิ่งผ่านกิจกรรมกับหญิงสาวมา เมื่อหญิงสาวพูดออกมานั้นทำให้เขานั้นอายเป็นอย่างมาก เขามองจากกระจกด้านหลังในรถ ก็พบว่าบอดี้การ์ดของเขานั้นแอบยิ้มอยู่มุมปาก แต่ไม่กล้าพูดออกมา“อย่าให้เรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่งั้นกูจะยิงพวกมึงทิ้งแน่”ชายหนุ่มตะโกนสั่งบอดี้การ์ด และรีบเอามือเช็ดมุมปากอย่างรวดเร็ว“ครับนาย”‘หน้าอายชะมัด’ เขานึกอยู่ในใจ“อือ พี่มาร์ช พายปวดท้องจังเลยค่ะ”หญิงสาวที่นั่งอยู่ภายในรถ จับมือชายหนุ่มแน่น ตอนนี้เธอมีเหงื่อผุดออกมาตามไรผมเต็มไปหมด ชายหนุ่มกุมมือหญิงสาวไว้แน่นไม่ยอมปล่อยมือไปไหน“อดทนอีกนิดนะครับน้องพาย ใกล้จะถึงโรงพยาบาลแล้ว พี่บอกไอ่คินน์กับปันปันไว้แล้ว ไม่ต้องกังวลอะไรนะ พี่จะอยู่เคียงข้างหนูทุกวินาที”“หืออ พี่มาร์ช สัญญานะคะ จะไม่ทิ้งพายไปไหน พายกลัว”“พี่สัญญาครับ ไม่ทิ้งพายอย่างแน่นอน”ชายหนุ่มจับศีรษะของเธอมาและลูบปลอบโยนเบาๆ“พวกมึงอีกนานไหมจะถึงโรงพยาบาล??” ชายหนุ่มตะโกนไปถามบอดี้การ์ดด้านหน้ารถ“อีกไม่เกิน 10 นาทีครับนาย”“เร็วๆ หน่อย เมียกูจะคลอดแล้ว”“พี่มาร์ช อย่าไปเร่งพี่การ์ด
นี่ก็ผ่านมานานหลายสัปดาห์แล้ว ที่เธอเข้ามาอยู่คฤหาสน์หลังนี้…และนี่เป็นสัปดาห์สุดท้ายแล้วที่หญิงสาวนั้นจะตั้งครรภ์ เพราะอาทิตย์หน้าก็ครบกำหนดวันคลอดของเธอตอนนี้ทั้งหญิงสาวและชายหนุ่มนั้นตื่นเต้นเป็นอย่างมาก และนับวันตั้งหน้าตั้งตารอเจอหน้าเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้องวันนี้หญิงสาวนั้นนั่งเล่นและอ่านหนังสือ เพื่อรอชายหนุ่มนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงาน ตอนนี้ท้องเธอเริ่มโตมากๆ และการขยับตัวนั้นก็ค่อนข้างยาก ชายหนุ่มนั้นจึงคอยดูแลเธอไม่ยอมห่างจากสายตา แม้กระทั่งงานทั้งหมดที่บริษัท เขาก็สั่งให้บอดี้การ์ดนั้นหอบกลับมาทำที่คฤหาสน์ทั้งหมด“มองหน้าอย่างนี้ อยากให้พี่ทักทายลูกอีกเหรอครับ หื้มมม” ชายหนุ่มแซวหญิงสาวที่กำลังแอบมองชายหนุ่มผ่านหนังสือกที่บังใบหน้าของเธอตอนที่แอบมองชายหนุ่มอยู่“พาย เปล่านะคะ” เมื่อเธอรู้ว่าชายหนุ่มรู้ตัวเธอก็เบือนหน้าไปทางอื่น แก้อาการเขินของตัวเอง น่าอายจัง แอบมองสามีของตัวเอง“ทำไมหน้าแดงละครับ เขินพี่เหรอ??”“เออ..คือ พายยย…”“พี่ก็ไม่ได้ห้ามอะไรนี่ครับ อยากมองหน้าพี่เต็มๆ ก็ไม่บอก” ชายหนุ่มลุกจากเก้าอี้ทำงานและเดินไปหาเธอยังโซฟา ค่อยๆ โน้มใบหน้าเข้าไปจูบที่หน้าผากของเ
“พะ พี่มาร์ช!!!”หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็เขินชายหนุ่มจนหน้าแดง นับวันเขายิ่งพูดจาห่ามๆ ได้ทุกวัน ไม่อายเธอเลย แถมยังรุกเธอไม่หยุดหย่อน“หึหึ!!” เขาหัวเราะออกมาในลำคอเบาๆ อย่างชอบใจ“ว๊ายย!!! พี่มาร์ช หยุดมองพายเดี๋ยวนี้นะ คนบ้า!!! พายก็อายเป็นนะ”เมื่อเธอมัวแต่เขินอายจนลืมไปว่าตอนนี้เธอนั้นตัวเปลือยเปล่าไม่มีอะไรติดตัวเลย และชายหนุ่มนั้นก็จ้องมองเธออย่างไม่วางตา“ไม่ต้องอายครับ พี่เห็นของหนูทุกซอกทุกมุม แถมยังสัมผัสมาหมดแล้ว”ชายหนุ่มพูดจบก็ค่อยๆ ขยับตัวเข้าไปหญิงสาวโดยอ้อมไปทางด้านหลังของเธอ“พี่มาร์ช จะทำอะไรคะ??”“พี่ก็จะนวดให้พายไงละครับ เดินทางมาเหนื่อยคงจะเมื่อยน่าดู”ชายหนุ่มพูดจบก็ค่อยๆ ใช้มือนวดที่ไหล่ของหญิงสาวเบาๆ เพื่อให้เธอนั้นรู้สึกผ่อนคลาย“อือ พะ พี่มาร์ช!!!”“ครับ??”“ไม่ต้องนวดให้พายก็ได้ค่ะ พาย ไม่เมื่อยแล้ว” หญิงสาวที่กำลังจะลุกขึ้นก็อ่างอาบน้ำก็ถูกมือของชายหนุ่มนั้นรั้งที่บ่าไหล่ของเธออีกครั้ง“อยู่เฉยๆ นะครับ พี่กำลังทำให้หนูผ่อนคลาย ลูกของเราก็จะได้ไม่เครียดด้วย”“อืมมม!!! อื้อออ!!!” อยู่ๆ มือหนาที่กำลังนวดที่บ่าไหล่ของเธอนั้นค่อยเลื่อนลงมาบีบคล้ำที่หน้าอกของเธออย
หลังจากที่ทั้งสองได้นอนปรับความเข้าใจกันในวันนั้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป…ทั้งสองเริ่มเปิดใจและพูดคุยกันมากขึ้น ทำให้ทั้งสองปรับตัวเข้าหากันได้ง่ายขึ้นวันนี้เป็นวันที่หญิงสาวนั้นต้องกลับไปกลับชายหนุ่มที่กรุงเทพ เพราะชายหนุ่มให้เหตุผลว่า ตอนนี้เธอนั้นท้องแก่มากๆ แล้วอยู่ที่กรุงเทพจะดีกว่า เพราะที่นี่ค่อนข้างห่างไกลจากในตัวเมืองและโรงพยาบาล หญิงสาวนั้นก็ตอบตกลง เพราะแอบเป็นห่วงลูกในท้องอยู่เหมือนกันแต่สิ่งที่เธอประทับใจในตัวของชายหนุ่มมากที่สุดคือ คนอย่างเขายอมคุกเข่าและยกมือไหว้ขอโทษพ่อกับแม่ของเธอที่ทำผิดและรังแกเธอก่อนหน้านี้ และสัญญาต่อหน้าพ่อกับแม่ของเธอว่าจะดูแลเธอและลูกในท้องเป็นอย่างดี จะไม่มีบ้านเล็กบ้านน้อยที่ไหน และยังชวนพ่อกับแม่ของเธอย้ายถิ่นฐานไปอยู่กรุงเทพด้วยกันอีกด้วย ส่วนพ่อแม่เธอนั้นก็ยกโทษให้ชายหนุ่มโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ขอเพียงแต่ดูแลเธอได้พ่อกับแม่ของเธอนั้นก็พอใจแล้ว และยังขอบคุณชายหนุ่มมากๆ ที่ตลอดระยะเวลาที่แม่ของเธอเป็นมะเร็ง เขาก็คอยหาหมอเก่งๆ มารักษา ทำให้อาการดีขึ้นเรื่อยๆ แถมยังแข็งแรงมากขึ้นกว่าแต่ก่อนแต่สิ่งที่เธอแอบน้อยใจนั้นก็คือวันที่ชายหนุ่มกลับกรุง
คำพูดของหญิงสาวเมื่อสักครู่ทำให้ชายหนุ่มนั้นแทบช๊อคเข้าไปอีก‘พระเจ้า!!! แมวน้อยของเขากำลังจะเป็นแม่เสือสาวอีกแล้ว’ แต่เหตุการณ์ก่อนหน้านี้มันทำให้เขานั้นไม่ค่อยไว้ใจหญิงสาวสักเท่าไหร่ จึงหรี่ตามองหญิงสาวอย่างชั่งใจ“พายยยย กำลังแกล้งพี่อีกแล้วใช่ไหม??” ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวอย่างไม่ไว้ใจ“ครั้งนี้ไม่แกล้งแล้วค่ะ พายสัญญา” หญิงสาวที่เห็นชายหนุ่มนั้นแอบลังเลเธอจึงค่อยๆ ถอดชุดนอนกระโปรงยาวสีขาวที่ไม่ได้ใส่ชุดชั้นในตั้งแต่แรกออกอย่างช้าๆ ทำให้เห็นหน้าท้องที่นู้นเด่น บวกกับร่างอวบอิ่มของเธอให้ชายหนุ่มนั้นเห็นอย่างเต็มตา“พายยยยย!!!” ชายหนุ่มมองภาพที่อยู่ตรงหน้าและเปล่งเสียงออกมาด้วยน้ำเสียงแห่บพร่า“พี่มาร์ช เข้ามาสิคะ พายพร้อมแล้ว” ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าที่ส่วมใส่อยู่ออกอย่างรวดเร็ว และค่อยๆ คลานเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ“ทำไมพายตัวแดงจังเลย เขินพี่เหรอครับ หึหึ”หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็เบือนหน้าไปอีกฝั่งเพราะความเขินอาย เพราะวันนี้เธอนั้นเป็นฝ่ายที่ชักชวนเขาเสียเอง“พะ พายยย เออ ขอดับไฟห้องดีกว่านะคะ”ในขณะที่เธอกำลังเอี้ยวตัวหันหลังให้ชายหนุ่มและกำลังใช้มือเรียวของเธอที่กำล
“พูดแล้วห้ามคืนคำนะครับ!!!”“ฮึก!! คุณมาร์ช”“ครับพี่เอง”ในขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งร้องไห้อยู่และอ้อนวอนให้เขากลับมานั้น อยู่ดีๆ ชายหนุ่มที่เธอนั้นรอคอยนั้นก็เดินเข้ามาหาเธอในห้องนอน เขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่?? เธอก็ไม่ค่อยแน่ใจ เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูเธอก็วิ่งเข้าไปกอดชายหนุ่มให้หายคิดถึงทันที“ฮึก!! คุณหายไปไหนมา?? พายนึกว่าคุณจะกลับไปแล้ว ไม่มาหาพายแล้ว ฮือๆ”“หยุดร้องก่อนนะครับคนดี พอดีเมื่อคืนพี่มีเดินทางไปคุยงานด่วนมา เพราะคนของพี่เคลียร์ไม่ลงตัวเลยจำเป็นต้องไป และเห็นหนูนอนอยู่พี่เลยไม่อยากรบกวน พี่คิดว่าแค่คุย 2-3 ชั่วโมงก็คงเสร็จ แต่มันดันกินเวลาไปค่อนข้างนาน พี่เลยกลับมาหาพายช้าไปนิดนึงครับ พี่ขอโทษนะครับคนดี”“ฮืออ!! น่าจะบอกพายสักนิดบ้าง ทำพายใจหายหมดเลย พายคิดถึงคุณค่ะ ฮือๆ”“พี่ก็คิดถึงพายเหมือนกันครับ” ชายหนุ่มกอดปลอบหญิงสาวและลูบที่ศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน“ฮือออ!! คนบ้า นึกว่าจะทิ้งพายกับลูกไปเสียแล้ว”“พี่จะทิ้งพายกับลูกได้ยังไงกันละครับ เพราะหัวใจของพี่อยู่ที่นี่ พี่จะหนีไปที่ไหนได้ละครับ”“ฮึก!! คุณมาร์ชพูดจริงเหรอคะ??”“จริงสิครับ พี่รักพายมากนะ” เมื่อเ
นี่ก็ผ่านไปแล้วสามสัปดาห์ที่ชายหนุ่มและหญิงสาวนั้นอาศัยอยู่ด้วยกัน...และความสัมพันธ์ของทั้งสองนั้นเหมือนทิศทางจะไปในทางที่ดีขึ้น แต่มันก็กับหยุดชะงักเหมือนวันสองวันแรกที่อาศัยอยู่ด้วยกันเพราะหญิงสาวนั้นขีดเส้นและจำกัดความสัมพันธ์ของเขากับเธอไว้อย่างชัดเจน คือทุกมื้อเธอจะต้องนั่งทานข้าวเพียงแค่คนเดียว โดยจะต้องมีชายหนุ่มนั้นเป็นคนเตรียมอาหาร ไม่ว่าเธอจะทำอะไรชายหนุ่มก็ต้องเว้นระยะห่างกับเธอห้ามแตะเนื้อต้องตัว เว้นแต่ตอนที่จะต้องนวดเท้าให้เธอทุกคืน และตอนเล่านิทานก่อนนอนให้ลูกฟังเขาก็จะได้จูบลงที่ท้องนู้นนั้นหนึ่งครั้งในทุกๆ วันก่อนนอนและเขานั้นจะต้องนอนบนพื้นไม้แข็งๆ ข้างที่นอนของเธอเสมอๆ และมองใบหน้าของเธอทุกๆ คืนก่อนหลับไป แต่สิ่งที่หญิงสาวทำร้ายจิตใจเขามากที่สุดก็คือ ในช่วงเวลาที่เธออาบน้ำ หญิงสาวจะให้เขาไปยืนเฝ้าทุกครั้ง เพราะตั้งแต่เกิดเหตุการณ์วันนั้น เธอก็ไม่ยอมอาบน้ำคนเดียวอีกเลย และเป็นเขาเองเช่นเดียวกันที่ไม่อยากให้เธอคลาดสายตาของเขาแม้แต่วินาทีเดียว เพราะกลัวว่าลูกในท้องนั้นจะเป็นอะไรไป นั่นจึงทำให้ลูกชายตัวน้อยๆ ที่อยู่ภายในกางเกงของเขานั้นแสนจะทรมานเป็นอย่างมากในทุกๆ วั