เซี่ยซีหว่านมองกลับไปที่เยี่ยหลิงด้วยท่าทางสำนึกผิด “ฉันไม่ได้คิดอะไรเลยนะ”นัยน์ตาสีน้ำของเยี่ยหลิงที่ดูนุ่มนวลและมีเสน่ห์มองไปที่เธอแล้วพูดว่า “เธอคิดอะไรอยู่นั้นเขียนอยู่บนหน้าเธอหมดแล้วล่ะ”เซี่ยซีหว่านไม่สามารถโต้เถียงใด ๆ ได้ ดังนั้นเธอทำได้เพียงก้มศีรษะยอมรับ และวิ่งไปที่ตู้เพื่อเลือกเข็มขัด“หลิงหลิง ฉันอยากซื้อของขวัญให้หญิงชราด้วย”“ได้สิ แล้วหญิงชราชอบอะไรล่ะ”“ตุ๊กตา”เยี่ยหลิงพยักหน้า “งั้นเรามาซื้อตุ๊กตาบาร์บี้กันเถอะ ตุ๊กตาแบบนั้นไม่ว่าผู้หญิงอายุเท่าไหร่ก็ต่างชื่นชอบ หญิงชราจะต้องชอบมันอย่างแน่นอน”เซี่ยซีหว่านเห็นด้วย เธอพูดว่า “ดีมาก”ผู้จัดการที่ยืนอยู่ด้านข้างเมื่อได้ฟังคำพูดเหล่านั้นก็ตกตะลึง เธอจะมอบตุ๊กตาบาร์บี้ให้กับหญิงชราคนหนึ่งอย่างนั้นเหรอ... บ้าไปแล้วใช่ไหม?เธอเป็นคนสวย เธอพูดคำไหนคำนั้น!...เซี่ยซีหว่านอยู่ที่เมืองซานย่าอีกสองวัน เรื่องภาพอนาจารและหลี่ยู่หลานค่อย ๆ ซาลง เซี่ยซีหว่านรู้ว่าเซี่ยเจิ้งกั๋วได้ลงมือจัดการเรื่องราวเหล่านี้แล้วในไม่ช้าเธอก็ได้ข่าวว่าวันครบรอบแต่งงานของเซี่ยเจิ้งกั๋วและหลี่ยู่หลานกำลังจะมาถึง พวกเขากำลังเตรียมงานฉลอง
หลัวฝูมาถึงแล้ว มีคนมาคอยหนุนหลังหลี่ยู่หลานแล้ว ทำให้ฉากเมื่อครู่เปลี่ยนไปเป็นคนละอย่างทันทีเซี่ยเจิ้งกั๋วรีบทิ้งเซี่ยซีหว่านแล้วเดินไปหาหลัวฝูทันที อีกทั้งผู้คนในงานยังแสดงความเคารพเขาอย่างประจบ “พ่อบุญธรรมครับ ขอบคุณสำหรับเวลาอันมีค่าของคุณที่ให้เกียรติสละเวลาว่างมานะครับ พวกเราทุกคนรอคุณอยู่ครับ”หลัวฝูมีรูปร่างอ้วน ใบหน้าของเขามีความเฉลียวฉลาดของคนเป็นนักธุรกิจ เขาตบเบา ๆ ที่มือของหลี่ยู่หลาน “เจิ้งกั๋ว ผมได้ยินมาว่าพักนี้มีคนมารังแกหลี่ยู่หลานทำให้เธอไม่สบายใจ ผมให้ลูกสาวบุญธรรมของผมแต่งงานกับคุณเพื่อทำให้เธอมีความสุข ไม่ใช่นำพาความทุกข์มาให้เธอ คุณเข้าใจความหมายที่ผมกำลังพูดใช่ไหม?”เซี่ยเจิ้งกั๋วตัวแข็งทื่อ เขาเพิ่งจะให้สัญญากับเซี่ยซีหว่านไป ตอนนี้ยังถูกหลัวฝูวางอำนาจใส่อีกจนทำให้สีหน้าของเขาตอนนี้รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหมือนถูกตบหน้าดังเพี๊ยะเซี่ยเจิ้งกั๋วเป็นคนหัวโบราณที่มักจะรักษาหน้าตาทางสังคมของตัวเองมากเป็นพิเศษ แต่เวลานี้เขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้เลย เพียงพราะอยากจะให้หลัวฝูอัดฉีดเงินเพื่อแก้ปัญหาเงินทุนระยะสั้นนั้นก่อน“ครับพ่อบุญธรรม ผมจะดูแลยู่หลานให้ดี จ
คุณนายหลัวโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เธอผลักหลัวฝูให้ออกห่าง “แม่จิ้งจอกดาวยั่วที่มายั่วคุณคนนั้นเป็นโสเภณีใช่ไหม?”คุณนายหลัวยกแส้ขึ้นชี้ไปที่หลี่ยู่หลานหลัวฝูจะเอาความกล้าที่ไหนมายอมรับ เขารีบพูดปฏิเสธทันที “ไม่ใช่นะ เธอ...เธอเป็นลูกสาวบุญธรรมของผม…”“เหอะ!” คุณนายหลัวขึ้นเสียงแทรกเขาทันที“ลูกสาวบุญธรรมอย่างนั้นเหรอ รู้สึกพะอืดพะอมบ้างไหม?”คุณนายหลัวตรงปรี่ไปยังด้านหน้าของหลี่ยู่หลานทันที “นังแพศยา เธอคงไม่เคยได้ยินใช่ไหมว่าฉันเป็นคนยัไง กล้ามากนะที่มายั่วสามีของฉัน เห็นทีวันนี้ฉันต้องเฆี่ยนเธอให้ตาย!”คุณนายหลัวเหวี่ยงแส้ขึ้นมาอีกครั้งหน้าผากที่ฝกช้ำของหลี่ยู่หลานมีเหงื่อเย็น ๆ ผุดขึ้นมา ผิวที่ถูกแส้ฟาดแสบร้อนเหมือนถูกไฟลน เธอรีบคุกเข่าร้องขอชีวิตทันที “คุณแม่บุญธรรมคะ คุณเข้าใจผิดอย่างมาก ระหว่างฉันกับพ่อบุญธรรมไม่มีอะไรเกินเลยกันเลย เนื่องจากวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของฉันกับสามี ฉันจึงเชิญพ่อบุญธรรมให้มาร่วมงานค่ะ”ตอนนี้ในใจของเซี่ยเจิ้งกั๋วรู้สึกโกรธแค้นหลี่ยู่หลานมาก เขาจะปิดประตูเดินออกไปแล้วปล่อยให้เธอถูกเฆี่ยนจนตายก็ย่อมได้ แต่ตอนนี้เซี่ยการแพทย์ต้องการเงินมาอัดฉี
เพี๊ยะ เสียงนี้เป็นเสียงของเอกสารสัญญาการหย่าที่ถูกเซี่ยเจิ้งกั๋วปาออกไปอย่างแรง หลี่ยู่หลานที่ถูกสิ่งนั้นปาเข้าใส่ก็รู้สึกเจ็บที่ใบหน้ามาก“นี่มันอะไรกัน?” หลี่ยู่หลานก้มหน้าลงมอง “เอกสารสัญญาการหย่า” 5 คำนี้กระแทกเข้าสายตาเธออย่างจัง จากนั้นเธอจึงเอ่ยถามขึ้น “หย่า? เซี่ยเจิ้งกั๋ว คุณต้องการ...หย่ากับฉันจริง ๆ เหรอ?”หลี่ยู่หลานมองเซี่ยเจิ้งกั๋วด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ ตอนนี้เนื้อตัวของเธอเริ่มสั่นเทาขึ้นมาและสีหน้าของเซี่ยเจิ้งกั๋วก็ดูโหดเหี้ยมอย่างมาก“คุณลองออกไปดูข้างนอกนั้นสิว่าคนอื่นเขาวิจารณ์ผมยังไงบ้าง ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว เซี่ยการแพทย์ก็กำลังจะล้มละลาย ตระกูลเซี่ยเองก็ใกล้จะพังพินาศคามือของผม หลี่ยู่หลาน ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะคุณคนเดียว!”“เป็นเพราะฉันเหรอ?” หลี่ยู่หลานรู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เธอกำผ้าปูที่นอนแน่นก่อนจะตวาดออกไป“เซี่ยเจิ้งกั๋ว คุณถามตัวเองดูก่อนไหมว่า หลังจากแต่งงานแล้วฉันช่วยคุณอย่างไรบ้าง ฉันอุทิศตัวให้คุณและตระกูลเซี่ยแห่งนี้ไปตั้งมากมาย!”เซี่ยเจิ้งกั๋วแสยะยิ้ม เขาจ้องเธอด้วยสายตาเศร้าหมอง “ผมให้คุณไปขึ้นเตียงกับผู้ชายคนอื่นหรือไง ห
เซี่ยซีหว่านกลับมาถึงสวนโหย่วหลานแล้ว เธอนำตุ๊กตาบาร์บี้ที่ซื้อมาส่งให้กับคุณท่านลู่ หญิงชราดีใจราวกับเด็กน้อย แล้วรีบถ่ายภาพเอาไว้หลายรูปเพื่อที่จะอัพลงเหวยป๋อ“หว่านหว่าน หนูมีเหวยป๋อไหม? ย่าจะได้กดติดตามหนู ต่อไปย่าก็จะได้เป็นแฟนคลับเบอร์หนึ่งของหนู!”เซี่ยซีหว่านคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าคุณท่านจะเล่นแอพเหวยป๋ออะไรแบบนี้ด้วย เซี่ยซีหว่านเพิ่งจะสมัครเหวยป๋อไปไม่ทันไร ณ เวลานี้ก็ยังขึ้นฮอตเสิร์ชไม่หยุดจนตอนนี้เธอมีผู้ติดตามถึง 8 แสนคนแล้ว“คุณย่าคะ งั้นเรามาแอดเฟรนกันเถอะค่ะ”เซี่ยซีหว่านนำหมายเลขแอคเคาท์ของคุณท่านลู่มาค้นหา ก็ปรากฏชื่อเหวยป๋อของท่านขึ้นมา ท่านใช้ชื่อว่า “คุณย่าปีนี้อายุ 18”หน้าโปรไฟล์มีเพียงคุณย่าที่อายุ 18 คิ้วสวยได้รูปของเซี่ยซี่หว่านเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มคุณท่านลู่โพสต์รูปคู่ของตัวเองกับตุ๊กตาบาร์บี้ลงไปบนเว่ยป๋อพร้อมแคปชั่นว่า “หลานสะใภ้ซื้อมาให้ ขอบใจมากนะหนูหว่านหว่านของย่า จุ๊บจุ๊บส์”เซี่ยซีหว่านคิดว่าคุณท่านนี่วัยรุ่นสุด ๆ ไปเลย เหวยป๋อก็เล่นตามเทรน อีกทั้งยังใช้ศัพท์ยอดฮิตได้อีกด้วย เธอจึงรีบกดถูกใจรูปให้คุณท่านไปหนึ่งที“หว่านหว่าน ย่ายังมีของอีกอย่าง
เจ้าหยวนหยวนถูกทิ้งให้อยู่บนพื้น “...”เมี๊ยวเมี๊ยวเมี๊ยวหนูเป็นแมวนะไม่ใช่หมา ทำไมถึงเอาอาหารหมาเข้ามาใส่ปากหนู?จากนั้นคุณท่านลู่ก็เดินออกมาจากห้องครัว “หานถิง หว่านหว่าน อาหารค่ำเสร็จแล้วนะ...นี่ หานถิง หลานทำอะไรน่ะ เจ้าหลานเลว ปล่อยหว่านหว่านลงเดี๋ยวนี้!”คุณท่านลู่กำลังจะวิ่งตามไป แต่ลู่หานถิงเคลื่อนไหวเร็วมาก เขาอุ้มเซี่ยซีหว่านเข้าไปในห้องทันที และปิดประตูห้องลงคุณท่านลู่ “...”......ภายในห้องเซี่ยซีหว่านคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเขาจะอุ้มเธออีก เธอเพียงแค่อยากจะแอบแล้วทำให้เขาตกใจคาดไม่ถึงว่าเขาจะมีปฏิกริยาถึงเพียงนี้?เธอเองก็สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขาบอกจะอุ้มเธอท่าเจ้าสาวก็ให้เขาอุ้มจริง ๆ แถมเธอยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของคุณย่าร้องตามหลังมาด้วย เขานี่มัน...ไร้ยางอายจริง ๆ!“คุณลู่ คุณปล่อยฉันลงก่อนค่ะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ” เซี่ยซีหว่านรีบพูดขึ้นนัยน์ตาของลู่หานถิงเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเอ็นดูและเสน่หา “คุณนายลู่ ผมไม่อยากคุยกับคุณตอนนี้ นอกจากคุณจะพูดว่าช่วงหลายวันมานี้คุณคิดถึงผม”“...คุณลู่ คุณปล่อยฉันลงก่อนค่ะ ฉันซื้อของขวัญมาให้คุณด้วย!”ลู่หานถิง
เซี่ยซีหว่านยกริมฝีปากขึ้นแล้วพูดว่า “เธอรู้ไหม สิบปีมานี้...ฉันคิดถึงเธอทุกวันเลยนะ”“แน่นอนว่าฉันเชื่อ และฉันก็รู้ว่าหว่านหว่านจะต้องกลับมาในสักวันหนึ่ง ดังนั้นสิบปีมานี้ฉันจึงไม่กล้าที่จะขี้เกียจเลยสักวัน พยายามก้าวไปข้างหน้า ทำให้ตัวเองเป็นคนที่ยอดเยี่ยม เพื่อที่จะ...ผลักเธอให้ตกลงไปในหุบเหวลึกอีกครั้งหนึ่งอย่างไรล่ะ”เซี่ยเหยียนเหยียนเป็นหนึ่งในหญิงงามของเมืองไห่เฉิงที่เกิดและเติบโตขึ้นมาได้อย่างงดงามและมีน้ำเสียงที่ไพเราะ แม้ตอนที่เธอพูดคำว่า “จะส่งแกไปลงนรก” ก็ยังคงเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน อดที่จะทำให้ผู้คนรู้สึกขนลุกขนพองไม่ได้เซี่ยซีหว่านมองแสงแดดยามเช้าที่ส่องประกายระยิบระยับจากนอกหน้าต่างแล้วตอบกลับอย่างผ่อนคลายว่า “ฉันน่ะมาจากเหวลึกนะ แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยที่จะหวาดกลัวเหวลึกหรอก กลับกันถ้าเป็นเธอที่ใช้ชีวิตอยู่บนสวรรค์มาตลอด ฉันรับรองเลยว่าการที่เธอกลับมาในครั้งนี้มันจะเป็นการร่ำลาสวรรค์ของเธอ สิบปีสำหรับเธอมันคือความเมตตาอันยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันแล่วล่ะ”เซี่ยเหยียนเหยียนที่อยู่ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงตัดสายไปเซี่ยซีหว่านเก็บโทรศัพท์มือถือ จากนั้นจึงลุกขึ
เมื่อเผชิญหน้ากับเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยที่ลำพองใจอย่างคนหลงระเริงนั้นใบหน้าที่งดงามของเซี่ยเหยียนเหยียนกลับไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร เธอเพียงแค่พูดออกมาอย่างแผ่วเบาว่า “เสี่ยวเตี๋ย ฉันจัดการหามหาวิทยาลัยในต่างประเทศให้เธอเรียบร้อยแล้ว เธอจะต้องบินไปเรียนต่อภายในไม่กี่วันนี้ เรื่องที่บ้านเธอไม่ต้องมาสนใจแล้ว”เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยชะงักงัน เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าตัวเองต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ “พี่คะ ทำไมฉันต้องไปเรียนที่ต่างประเทศด้วย พี่ไม่ชอบฉันใช่ไหม อยากจะไล่ฉันไปอย่างนั้นเหรอคะ?”เซี่ยเหยียนเหยียนจับมือของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมากุมไว้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “เสี่ยวเตี๋ย เธอเป็นน้องสาวของฉันนะ ทำไมฉันต้องไม่ชอบเธอด้วยล่ะ การกลับมาครั้งนี้ของเซี่ยซีหว่านเห็นได้ชัดว่ากลับมาเพื่อจัดการกับครอบครัวของเรา เธออยู่ที่นี่ต่อก็มีแต่จะโดนเอาเปรียบได้อย่างง่ายดาย เธอวางใจแล้วไปเรียนที่เมืองนอกเถอะ เรื่องค่าใช้จ่ายการกินอยู่ฉันจะจัดการโอนให้เธอในทุก ๆ เดือนเอง”พอพูดถึงเรื่องเงินค่ากินค่าอยู่ใจเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยก็รู้สึกหวั่นไหวขึ้นมา อีกอย่างเธอไม่ใช่คู่มือของเซี่ยซีหว่าน หลายครั้งที่ผ่านมาก็มักจะบาดเจ็บและเ