MasukShare
บทที่ 213 ฉันมองไม่เห็นอะไรอีกต่อไปแล้ว
Bab terkait
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 214 คุณชายลู่นั่นคุณเหรอ?
ทำไมถึงเป็นแบบนี้?ทำไมเธอถึงมองไม่เห็น?ทำไมเธอถึงไม่เคยบอกเขา?เป็นเพราะพิษจากดอกลำโพงอย่างนั้นเหรอ?ลู่หานถิงยืนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ ดวงตาคมคายของเขาสั่นไหวราวกับพายุ ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวและไม่กล้าที่จะเข้าใกล้“สาวน้อย ถ้าเธอมองไม่เห็นแล้วจะกลับบ้านได้ยังไงล่ะ เธอได้โทรเรียกคนในครอบครัวให้มารับหรือยังจ๊ะ?” คุณป้าท่าทางใจดีเอ่ยถามเธอด้วยความเป็นห่วงเซี่ยซีหว่าน พยักหน้าตอบรับและพูดว่า “ฉันโทรหาสามีแล้วค่ะ อีกสักครู่สามีก็จะมารับฉันแล้วค่ะ ขอบคุณคุณป้ามากนะคะ คุณป้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันก็จะกลับบ้านแล้วค่ะ”คุณป้าคนนั้นคิดไม่ถึงว่าเซี่ยซีหว่านจะแต่งงานแล้ว จึงพูดว่า “สาวน้อย ถ้าเอย่างนั้นเธอมานั่งรอสามีเธอตรงนี้ดีกว่านะ ด้านหน้าของเธอมีไฟจราจรอยู่ อย่าเดินเพ่นพ่านเชียวนะ”เมื่อคุณป้าคนนั้นพูดจบก็หันหลังและเดินจากไปเซี่ยซีหว่านมองไปทางที่ท่านกำลังเดินออกไป แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นอะไรเลย แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หันหลัง และเดินไปข้างหน้า“ไฟเขียวแล้วรีบไปกันเถอะ”เธอไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูดออกมา แต่เซี่ยซีหว่านก็เดินข้ามถนนตามคน ๆ นั้นไปด้วยลู่หานถิงเดินตามหลังเธอไป
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 215 ข้อตกลงการหย่า
เซี่ยซีหว่านมองลู่หานถิง ดวงตาสดใสของเธอฉายแววเจ็บปวดเล็กน้อย เมื่อก่อนคุณชายลู่ไม่ใช่คนแบบนี้ ตอนนี้เขากำลังแสดงท่าทีรำคาญเธอเป็นอย่างมากดวงตาเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ เธอค่อย ๆ หยิบชุดนอนของเธอขึ้นมา และพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะคะ”เมื่อเซี่ยซีหว่านพูดจบเธอก็เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที...ลู่หานถิงยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงหน้าต่าง ช่วงนี้เขาสูบบุหรี่บ่อยมาก เมื่อเขารู้สึกมืดมนและหงุดหงิด เขาจึงจำเป็นต้องพึ่งพาสารนิโคตินในบุหรี่เพื่อระงับความหงุดหงิดและทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเวลาผ่านไปเพียงไม่นานนักที่เขี่ยบุหรี่ก็เต็มไปด้วยก้นบุหรี่ ขณะเดียวกันเสียง “คลิก” ที่ประตูห้องน้ำก็ดังขึ้น ประตูถูกเปิดออกและกลิ่นหอมเย้ายวนก็ลอยฟุ้งออกมาจากห้องน้ำเธออาบน้ำเสร็จแล้วลู่หานถิงหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกมวน เขาพ่นควันบุหรี่ออกมาด้วยท่าทางเบื่อหน่าย จากนั้นก็พูดว่า “คุณไปนอนก่อนเถอะ ผมจะไปนอนที่ห้องหนังสือ”เมื่อลู่หานถิงพูดจบ เขาก็หันหลังและเตรียมตัวจะเดินออกไปทันใดนั้นดวงตาของเขาก็จับจ้องไปที่เรือนร่างของหญิงสาวและทำให้เขาหยุดนิ่งชะงัก ในทันที จากนั้นเขาก็เบิกตากว้างเซี่ยซีหว่าน
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 216 ชายชราฟื้นแล้ว
หลังจากที่ลู่หานถิงมาถึงที่ห้องหนังสือ เขาก็เอื้อมมือออกมากวาดเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะลงบนพื้นด้วยความโมโหเขาดึงเนคไทที่คอออกจากนั้นก็โยนมันลงบนพื้น เขานั่งลงบนโซฟาเอนหลังอย่างเกียจคร้าน และถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เขาหลับตา จากนั้นก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำเล็กน้อยตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่นะ?เธอจะร้องไห้หรือเปล่า?เขามันคนนิสัยไม่ดี เขาใจร้ายจริง ๆ !ได้โปรดลืมเขาซะ !ลู่หานถิงรู้สึกว่าตอนนี้สภาพจิตใจของเขาย่ำแย่มาก เขาหายใจแรงราวกับสัตว์ป่าดุร้าย และรู้สึกว่าอาการป่วยของเขากำลังจะกำเริบอีกครั้งแล้ว ตอนนี้เขาอยากจะรีบกลับไปหาเธอที่ห้องนอน เขารู้สึกไม่ค่อยดี ในหัวของเขาเต็มไปด้วยภาพที่เธอสวมชุดนอนสายเดี่ยวสีแชมเปญ เขาอยากกลับไปขยี้เธอให้แหลก เขาจะได้รู้สึกดีขึ้นเพราะความคิดที่ชั่วร้ายเหล่านี้ทำให้ลู่หานถิงเหงื่อออกเต็มหน้า ดูเหมือนว่าทุกครั้งที่อาการป่วยของเขากำเริบ เขาอยากจะกลับไปหาเธอและทำร้ายเธอใจแทบขาดลู่หานถิงรู้สึกว่าเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว เขาจึงลุกขึ้นไปเปิดลิ้นชัก จากนั้นก็หยิบขวดยานอนหลับออกมาเมื่อเปิดฝาขวดออก เขาก็เทยานอนห
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 217 ประวัติของเซี่ยซีหว่าน “การขโมยยีน”
เซี่ยซีหว่านไม่เข้าใจว่าคุณปู่กำลังพูดถึงเรื่องอะไร เธอกุมมือของคุณปู่เอาไว้แน่น จากนั้นเธอก็ถามชายชราที่นอนอยู่บนเตียงด้วยน้ำเสียงเศร้าโศกว่า “คุณปู่คะ คุณปู่จำหนูไม่ได้เหรอคะ?”คุณปู่เซี่ยเอื้อมมือออกมาลูบหัวเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านด้วยความรัก และพูดว่า “หว่านหว่าน ตอนนั้นหลานตัวเล็กนิดเดียว ตอนนี้โตเป็นสาวแล้วสินะ”“ใช่ค่ะคุณปู่ หนูโตขึ้นแล้วค่ะ คุณปู่หลับไปนานมากเลยค่ะ”“ตอนนี้หลานก็โตขึ้นมากแล้ว มีบางสิ่งที่ปู่ต้องบอกกับหลาน อันที่จริงแล้วแม่ของหลานเป็นคุณหนูใหญ่ของปู่ ส่วนหลานก็เป็นคุณหนูของปู่”เซี่ยซีหว่านรู้สึกตกตะลึง และพูดว่า “คุณปู่กำลังพูดถึงเรื่องอะไรคะ หนูไม่เข้าใจค่ะ”“หว่านหว่าน จริง ๆ แล้วปู่เป็นหัวหน้าผู้ดูแลบ้านของแม่หลาน เพื่อปกปิดตัวตนของหลานปู่จึงต้องบังคับให้แม่ของหลานและเจิ้งกั๋วลูกชายของปู่แต่งงานกันปลอม ๆ ดังนั้นหลานจึงไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของเจิ้งกั๋ว!”นี่เป็นครั้งแรกที่เซี่ยซีหว่านได้รับรู้เกี่ยวกับประวัติของตนเอง เธอตกตะลึงไปชั่วขณะ เธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของเซี่ยเจิ้งกั๋วอย่างนั้นเหรอ?“คุณปู่คะ ถ้าอย่างนั้นใครคือพ่อของหนูคะ?”คุณปู่เซี่ยเล่าว่า “เรื่อง
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 218 เขาไม่ต้องการเธออีกต่อไปแล้ว
เซี่ยซีหว่านตัวเย็นเฉียบ คุณปู่เพิ่งฟื้นได้ไม่นาน วันนี้ควรเป็นวันแห่งความสุข เธอคาดไม่ถึงว่าคุณปู่จะโดนวางยาพิษ และการกลับมาพบกันอีกครั้งจะกลายเป็นการจากลาเช่นนี้ความสุขทั้งหมดหายไปในชั่วพริบตา เซี่ยซีหว่านจับมือชายชราแน่น ดวงตาของเธอเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาอย่างรวดเร็ว เธอพูดว่า “คุณปู่คะ ได้โปรดอยู่กับหนูก่อนนะคะ ทั้งชีวิตนี้หนูเหลือแค่คุณปู่คนเดียวเท่านั้นที่เป็นครอบครัวของหนูนะคะ”คุณปู่เซี่ยลูบหัวของเซี่ยซีหว่าด้วยท่าทางลำบากใจ จากนั้นก็มองไปที่เซี่ยเจิ้งกั๋วเซี่ยเจิ้งกั๋วคุกเข่าลงข้างเตียง และตะโกนออกมาว่า “พ่อครับ !”คุณปู่เซี่ยกล่าวคำลาด้วยลมหายใจเฮือกสุดท้ายของเขาว่า “หว่านหว่านคือคุณหนูของตระกูลเซี่ยของเรา ตระกูลเซี่ยต้องฟังคำสั่งของเธอ รวมไปถึงตระกูลเซี่ยในมหานครเอมพีเรียลด้วยและอารองก็เช่นเดียวกัน หลังจากที่พ่อจากไปแล้วจะต้องมีใครสักคนมารับช่วงต่อที่ตระกูลเซี่ยในมหานครอิมพีเรียล ลูกไม่ได้มีประโยชน์อันใด ฉะนั้นลูกไม่จำเป็นที่จะต้องกลับไปที่นั่นอีก ใช้ชีวิตอย่างพอเพียงอยู่ที่เมืองไห่เฉิงแห่งนี้ก็ดีอยู่แล้ว”เซี่ยเจิ้งกั๋วไม่คิดว่าคำพูดในวาระสุดท้ายของชายชราที่จะบอกกับเขาคือ
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 219 เธอยังไม่อยากหย่ากับเขา
ตอนนี้เซี่ยซีหว่านยังไม่อยากบอกเยี่ยหลิงเกี่ยวกับเรื่องการหย่าร้างระหว่างเธอและคุณชายลู่ บางทีการแต่งงานของเธอกับคุณชายลู่ในครั้งนี้อาจจะยังไม่ถึงจุดจบ เธอยังไม่อยากหย่ากับเขา“หลิงหลิง ฉันว่าปล่อยให้เวลาผ่านไปสักวันสองวันก่อนแล้วเราค่อยมาคุยเรื่องการไปมหานครเอมพีเรียลกันอีกทีเถอะ รอให้ปัญหาของหลี่ยู่หลานและเซี่ยเหยียนเหยียนคลี่คลายก่อนน่าจะดีกว่า วันนี้เธออยู่กับฉันทั้งวันแล้ว คืนนี้ฉันจะนอนเฝ้าคุณปู่ เธอกลับไปก่อนเถอะ”เยี่ยหลิงจับแขนเรียวของเซี่ยซีหว่านอย่างเป็นกังวล จากนั้นก็มองใบหน้าของเธอที่ร้องไห้จนตาบวมแดงด้วยความทุกข์ใจ และพูดว่า “ฉันไม่เหนื่อยเลย ฉันจะอยู่กับเธอที่นี่ด้วย”“หลิงหลิง เธอกลับไปก่อนเถอะ อีกสักพักฉันจะโทรให้คุณชายลู่มาอยู่เป็นเพื่อนฉัน”เยี่ยหลิงเลิกคิ้วใบหลิวอันงดงามของเธอขึ้นเล็กน้อย และพูดว่า “ก็ได้ ๆ อีกสักพักคุณชายลู่ก็คงจะมาถึงแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันกลับก่อนนะ ถ้ามีเรื่องอะไรก็โทรหาฉันได้เสมอเลยนะ”...เยี่ยหลิงออกไปแล้ว เซี่ยซีหว่านจึงกลับไปที่ห้องพักผู้ป่วย เธอใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำอุ่นเช็ดตัวคุณปู่ของเธออย่างระมัดระวังร่างของคุณปู่เย็นเฉียบไม่หลงเหลือควา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 220 คุณชายลู่ รีบเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ !
ลู่จื่อเซียนหยุดชะงัก เขายืนอยู่บนบันไดและมองลงมาที่เซี่ยเหยียนเหยียนอย่างดูถูก จากนั้นก็พูดว่า “คุณกำลังพูดเรื่องอะไร?”เซี่ยเหยียนเหยียนยิ้ม และพูดว่า “นักวิชาการลู่ คุณตกหลุมรักเซี่ยซีหว่านไม่ใช่เหรอคะ คุณไม่อยากให้เซี่ยซีหว่านและลู่หานถิงหย่ากันเหรอคะ เรามีจุดประสงค์เดียวกัน ดังนั้นเรามาร่วมมือกันเถอะค่ะ อย่าแสร้งทำตัวสูงส่งไปหน่อยเลย โอกาสดี ๆ แบบนี้ไม่ควรพลาดเด็ดขาด อันที่จริงแล้วเราทั่งคู่ก็เป็นคนประเภทเดียวกันนั่นแหละค่ะ”นี่เป็นครั้งที่สองที่เซี่ยเหยียนเหยียนเสนอความร่วมมือกับเขาใบหน้าหล่อเหลาของลู่จื่อเซียนไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ เขาเหลือบมองเซี่ยเหยียนเหยียนและไม่ได้พูดอะไร จากนั้นเขาก็เดินขึ้นไปชั้นบนทันที...ลู่จื่อเซียนเปิดประตูห้องและเดินเข้าไป ตอนนี้เซี่ยซีหว่านกำลังนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ที่ดูอ่อนนุ่ม ผมยาวสีดำขลับของเธอแผ่กระจายอยู่บนผ้าปูที่นอนสีขาว ใบหน้าเรียวเล็กขณะที่กำลังหลับใหลของเธอนั้นดูอ่อนโยนและไร้เดียงสาเมื่อเห็นเธอปลอดภัย สีหน้าของลู่จื่อเซียนก็ผ่อนคลายมากยิ่งขึ้น เขาก้าวไปข้างหน้าจากนั้นก็คุกเข่าข้างหนึ่งลงบนเตียง และจ้องมองใบหน้าเรียวเล็กขนาดเท่าฝาม
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 221 คุณลืมมันไปหมดแล้วเหรอ พี่ชายใหญ่ของฉัน
ภายในห้องของเซี่ยเหยียนเหยียนเมื่อลู่หานถิงได้รับข้อความจากเซี่ยเหยียนเหยียนก็รีบตามมาทันที เซี่ยเหยียนเหยียนพาเขาเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง ดวงตาเฉี่ยวคมดุจเหยี่ยวของลู่หานถิงกวาดตามองไปมาภายในห้องอย่างรวดเร็ว “แล้วคนอื่นล่ะ?” “ฉันไม่ได้ทําร้ายหว่านหว่านหรอกค่ะ เธออยู่ในห้องข้าง ๆ ค่ะ”ลู่หานถิงจ้องเซี่ยเหยียนเหยียนราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ริมฝีปากบางของเขาเปล่งน้ำเสียงที่หนักแน่นออกมา “ทางที่ดีคุณไม่ควรแตะต้องเธอเลยแม้แต่ปลายเล็บ ไม่อย่างนั้นผมจะฝังคุณทั้งเป็นไปพร้อมกับทั้งตระกูลเซี่ย !” ลู่หานถิงก้าวขายาวเดินออกไป ทุกก้าวย่างของเขารวดเร็วและฉุนเฉียว กางเกงขายาวที่ถูกตัดเย็บมาอย่างปราณีตพริ้วไหวเป็นเกลียวไปตามจังหวะการสาวเท้าที่น่าเกรงขามของเขา ภายในดวงตาคู่นั้นของเซี่ยเหยียนเหยียนเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา เซี่ยซีหว่านไม่เห็นจะมีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่กลับทำให้สองเทพบุตรอย่างลู่หานถิงและลู่จื่อเซียนหลงใหลจนหัวปักหัวปำ ในสายตาของพวกเขามีแต่เซี่ยซีหว่าน“ประธานลู่คะ อย่าไปเลยค่ะ !” เซี่ยเหยียนเหยียนโผเข้าไปกอดเอวบางของลู่หานถิงจากทางด้านหลัง ลู่หานถิงชะงักฝีเท้าลง “เอามือของคุณออกไ
Bab terbaru
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 345 เข้าสถาบันวิทยาศาสตร์
เซี่ยซีหว่านรู้สึกได้ว่าลู่ซือเจี๋ยรักลูกชายทั้งสองคนนี้ ดังนั้นที่เมืองไห่เฉิง เขาไม่สามารถอนุญาตให้เธออยู่ได้ แต่ตอนนี้เมื่อรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา เมื่อตอนนั้นหลินสุ่ยเหยากับหลิวอิงหลั่วสองสาวครองอันดับหนึ่งเรื่องความเก่งกล้าสามารถที่สุดของเมืองหลวง เขาต้องการตามหาหลินสุ่ยเหยา ผ่านตัวเธอ ดังนั้นเขาจึงปล่อยวางลูกชายสองคนของเขาลงและปล่อยให้เธอดำรงอยู่หมายความว่า ภายในใจของลู่ซือเจี๋ย หลิวอิงหลั่วมีความสำคัญมากกว่าลูกชายทั้งสองคนของเขานี่เป็นครั้งแรกที่ เซี่ยซีหว่านตระหนักอย่างแท้จริงว่าลู่ซือเจี๋ยรักหลิวอิงหลั่วอย่างสุดซึ้งหลิวอิงหลั่วหายตัวไปหลายปี ปีนี้ลูกชายของเธอลู่หานถิงอายุ 28 ปีแล้ว เซียซีหว่านไม่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วมันเป็นอย่างไร ความรักที่ลึกซึ้งถึงสามารถทนต่อการกัดเซาะและความแข็งแกร่งของปีที่เลยผ่านได้ จึงทำให้ชายที่ราวกับจักรพรรดิยังคงรออยู่ที่นี่ตลอด บางทีอาจเป็นสถานที่ที่พวกเขาพบกันครั้งแรกแต่รักอย่างสุดซึ้ง ทำไมถึงต้องเจ็บอีก?ตอนนั้นหลินอิงหลั่วตั้งท้องลูกคนที่สอง เธอหยิบมีดมาคว้านท้องตัวเอง อุ้มทารกออกมา ช่างน่าเวทนานัก?ถ้าไม่ใช่เพราะถูกบีบบังคับจ
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 344 ผู้หญิงคนนี้จิตใจโหดร้าย
แต่ว่า เธอปรากฏตัวต่อหน้าเขาครั้งแล้วครั้งเล่าทุกครั้งที่เธอปรากฏตัว เขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้และไม่เป็นตัวของตัวเองแม้แต่น้อยเขาพยายามไม่ให้ไปหลงเสน่ห์เธอแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้หลังจากที่ได้รู้ในห้องนั่งเล่นเมื่อครู่นี้ว่าเธอคือ เด็กผู้หญิงตัวน้อยเมื่อก่อนนั้น เดิมที่แม่ของเขายอมยกเจ้าสาวตัวน้อยแก่เขา เขารู้สึกว่าความยับยั้งชั่งใจและความอดกลั้นที่ผ่านมาในหลายวันมานี้ได้พังทลายลงลู่หานถิงจ้องมองเธออย่างดุดันด้วยดวงตาสีแดงก่ำ เขายกริมฝีปากบางของเขาขึ้นเล็กน้อย และพูดอย่างเยาะเย้ยว่า “ทำไมสวี่เส้าหนานถึงได้ ลู่จื่อเซียนถึงได้ แต่ทำไมฉันไม่ได้เหรอ?”“…”ใบหน้าเล็กสวยงามของเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นสีขาวและแดงสลับกัน เธอยกมือเล็กขึ้นเพื่อตบลงไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาด้วยความน่าเกลียดชังอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไม่ไม่ได้ตบเขาเพราะลู่หานถิงจับข้อมือเรียวของเธอไว้ได้ทัน เธอจึงไม่ได้ตบใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาลู่หานถิงมองดูเธอด้วยแววตาเศร้าโศกและพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรนะ สิ่งที่ผมสามารถให้คุณได้คือสิ่งที่ลู่จื่อเซียนและสวี่เส้าหนานไม่สามารถให้คุณได้แน่นอน ถ้าหา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 343 เขาเกลียดเธอมาก ！
เขาจำไม่ได้แล้วแน่นอน เพราะความทรงจำเหล่านั้นเธอลบมันไปหมดแล้ว ดังนั้นเขาจึงสามารถพูดได้อย่างชอบธรรมแถมเขายังพูดอีกว่า การที่เขานอนกับเธอคือ การนำน้ำสกปรกสาดใส่ตัวเขา เขาคิดว่าเธอเป็นอะไร น้ำสกปรกเหรอ?แน่นนอน เขาเกลียดเธอ !แต่ในเมื่อเขาเกลียดเธอมาก ทำไมเขาถึงมารังควานเธอด้วย?เซี่ยซีหว่านมองใบหน้าที่เย็นชาหล่อเหลาของเขาและพูดเยาะเย้ยว่า “ฉันแค่พูดไร้สาระ พอใจหรือยังล่ะ คนที่บริสุทธิ์ผุดผ่องอย่าประธานลู่ ฉันจะทำให้คุณมีมลทินได้อย่างไรคะ !”“บริสุทธิ์เหรอ” ลู่หานถิงขมวดคิ้วรูปดาบอันองอาจผึ่งผายนั้นและกล่าวว่า “คนที่พูดว่าผมนอนกับคุณ ก็คือคุณ ตอนนี้คนที่กำลังพูดไร้สาระก็คือคุณ คิดว่าเป็นหญิงสาวคนหนึ่งก็สามารถพูดจาเหลวไหลแบบนี้ออกมาได้งั้นเหรอ เซี่ยซีหว่าน คุณยังมียางอายอยู่อีกไหม?”“ฉันจะมีหรือไม่มียางอายเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยเหรอคะ ใช่สิประธานลู่ คุณคงจะยังไม่...เป็นหนุ่มน้อยบริสุทธิ์คนหนึ่งอยู่ใช่ไหมคะ?”ดวงตาของเซี่ยซีหว่านเปล่งประกาย ทันใดนั้นดูเหมือนว่าจะเจอกับปัญหาเข้าแล้ว เขาไม่มีความทรงจำช่วงนั้นแล้ว เขาคงจำไม่ได้ว่าเขากับเธอเคยเดือดพล่านกันบนเตียงมาก่อน งั้นเขาคงไม่คิดว่า
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 342 กันเธอไว้ที่ห้องน้ำ
เซี่ยซีหว่านใช้ส้อมจิ้มสเต็กชิ้นเล็ก ๆ เพิ่งเตรียมจะใส่เข้าปาก ตอนนี้เท้าของเธอที่อยู่ใต้โต๊ะถูกเตะอย่างแรง สเต็กบนส้อมก็ร่วงตกลงมาบนจานทันที“หว่านหว่าน คุณเป็นอะไรไปครับ?” ลู่จื่อเซียนถามด้วยความเป็นห่วงร่างผอมเพรียวของเซี่ยซีหว่านสั่นไหวเล็กน้อย เธอมองไปยังลู่หานถิงซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาไม่ได้พูดอะไรมาโดยตลอดตั้งแต่เธอเดินเข้ามา แต่เขาเพิ่งเตะเธอเขาเป็นอะไรของเขา?ลู่หานถิงหั่นสเต็กในมืออย่างสง่างามราวกับว่าคนที่เตะเมื่อกี้ไม่ใช่เขา ทั้งหมดไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลยเข้าใจแกล้งจริง ๆ !เซี่ยซีหว่านด่าเขาในใจแล้วยิ้มให้ลู่จื่อเซียนและกล่าวว่า “จื่อเซียน ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ”ทั้งห้าคนก็จบมือค่ำในบรรยากาศอันแปลก ๆ แบบนี้ลง...หลังมื้อเย็น เซี่ยซีหว่านไปห้องน้ำทันทีที่เธอเดินเข้ามา มือใหญ่มือหนึ่งจากด้านในยื่นออกมา และคว้าข้อมือที่เรียวยาวของเธอแล้วดึงเธอเข้าไปเซี่ยซีหว่านชนเข้ากับหน้าอกแข็งแกร่งอย่างกระทันหัน หน้าอกนี้แข็งแกร่งราวกับกับแพง เธอชนเข้าไปราวกับกระดูกของเธอจะแตกสลาย นัยน์ตาขาวบริสุทธื์แดงก่ำด้วยความเจ็บปวดเธอเงยหน้าขึ้นและใบหน้าที่หล่อเหลาละเอียดงดงามของล
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 341 เซี่ยซีหว่านก็คือเจ้าสาวตัวน้อยของเขา
ด้านนอกประตูคือลู่จื่อเซียนจริง ๆ และยังมีเงาเพรียวบางเงาหนึ่งอยู่ข้างกายของลู่จื่อเซียนหลิวจ้าวตี้ดีใจมาก “จื่อเซียน ลูกกลับมาแล้วเหรอ คู่หมั้นของลูก…”แววตาของหลิวจ้าวตี้จับจ้องไปยังเซี่ยซีหว่าน เมื่อมองชัดเจนแล้วว่าเป็นเซี่ยซีหว่าน รูม่านตาของหลิวจ้าวตี้ก็เบิกกว้างและตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ในทันทีเป็นไปได้ยังไงกัน?ทั้งลู่ซือเจี๋ยและลู่หานถิงที่อยู่ในห้องนั่งเล่นต่างก็ได้ยินการเคลื่อนไหวที่ด้านนอกประตู คืนนี้พวกเขากำลังรอให้ลู่จื่อเซียนพาคู่หมั้นลึกลับกลับบ้านลู่ซือเจี๋ยวางหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจในมือลงแล้วยืนขึ้นพลางเอ่ยถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”ทันใดนั้นลู่จื่อเซียนจูงมือเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านเดินเข้ามาทันทีที่ลู่ซือเจี๋ยเห็นเซี่ยซีหว่าน เขาเคยต่อกรกับเซี่ยซีหว่านมาแล้วสองครั้ง เขารู้ดีว่าเด็กสาวคนนี้ไม่ธรรมดา แต่เขาไม่คิดมาก่อนว่าเซี่ยซีหว่านจะเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา！ในขณะเดียวกันนั้นลู่หานถิงก็มองไปยังลู่จื่อเซียน จากนั้นดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขาก็ค่อย ๆ หันไปมองใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนการมาถึงของเซี่ยซีหว่านทำให้ครอบครัวลู่ทั้งหมดตกอยู่ในบรรยากา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 340 เป็นคู่หมั้นของผมเป็นเวลาสามเดือน
ลู่จื่อเซียนพูดกับเธอว่า หว่านหว่านผมชอบคุณครับเซี่ยซีหว่านนั่งลง เธอรู้ว่าลู่จื่อเซียนรู้สึกกับเธออย่างไร ได้รับความรักจากคุณชายรองตระกูลลู่ที่ทั้งสง่างาม และมีความสามารถ เธอควรจะมีความสุข และตื่นเต้นมากกว่าผู้หญิงคนไหน ๆ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับลู่จื่อเซียน นอกจากนี้เธอแต่งงานกับลู่หานถิงแล้ว แม้จะเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ก็ตาม แต่เธอก็เคยเป็นพี่สะใภ้ของเขาแล้ว และตอนนี้เธอได้กลายมาเป็นคู่หมั้นของเขาอีกครั้ง ความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดขณะเดียวกันเซี่ยปัง และหลานเหยียนเดินเข้ามา เขาพูดว่า “หว่านหว่านการแต่งงานในครั้งนี้เป็นความต้องการของแม่ของลูก พวกเราคิดว่าคุณชายรองตระกูลลู่เป็นคนที่ดีมาก เขาจะไม่ทำให้ลูกเศร้าเสียใจเหมือนใครบางคน ตอนนี้ลูกคงจะไม่ปฏิเสธคุณชายรองตระกูลลู่เพราะคน ๆ นั้นใช่ไหม?”“ใช่แล้วหว่านหว่าน ผู้หญิงอย่างพวกเราต้องมองไปข้างหน้า ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป ไม่ต้องไปเสียใจกับมัน ปล่อยวางในสิ่งที่ควรจะปล่อย ถ้าลูกไม่ยอมเปิดใจ และก้าวไปข้างหน้า ลูกจะเห็นความงามของชีวิตได้อย่างไร?”เซี่ยปังและหลานเหยียนไม่ชอบลู่หานถิง ลู่หานถิงแต่งงานกับลี่เหยียนหลา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 339 หว่านหว่านผมชอบคุณ
สวี่เส้าหนานรู้สึกขมขื่นภายในใจ !คุณท่านลี่ไม่ต้องการให้เซี่ยซีหว่านลงเอยกับสวี่เส้าหนานหลานชายของท่าน เธอคิดว่าสองคนนี้ไม่คู่ควรกัน ตอนนี้คุณท่านลี่กำลังยืนมองลู่จื่อเซียน คุณท่านลี่รู้จักลูกชายสองคนของตระกูลลู่ เป็นอย่างดี เห็นได้ชัดว่าลู่จื่อเซียนเป็นเหมือนกับดอกบัวที่บานในโคลนตม เขาเป็นคนที่ดีมากชีวิตส่วนตัวของลู่จื่อเซียนใสสะอาดมาก และเขายังไม่เคยมีแฟนมาก่อน คุณท่านลี่ดูออกว่าลู่จื่อเซียนชอบเซี่ยซีหว่านมาก เขาดูแล และเอาใจใส่เธอด้วยความรัก ดังนั้นคุณท่านลี่จึงมองเขาเหมือนหลานชายคนหนึ่ง ท่านเหลือบมองลู่จื่อเซียน จากนั้นก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจเซี่ยปังและหลานเหยียนก็พอใจในตัวลู่จื่อเซียนมากเช่นเดียวกัน ในมหานครเอมพีเรียลแห่งนี้ ลู่จื่อเซียนเป็นคนที่มีความสามารถและหล่อเหลา อีกทั้งยังเหมาะสมกับเซี่ยซีหว่านแหวนหยกวงนี้เป็นแหวนที่หลินสุ่ยเหยาสวมอยู่ตลอดเวลา เซี่ยปังและหลานเหยียนจำข้าวของส่วนตัวของหญิงสาวได้อย่างรวดเร็ว ย้อนกลับไปในตอนนั้นเธอได้หมั้นหมายเซี่ยซีหว่านกับลูกชายของเพื่อนสนิท พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเด็กชายคนนั้นจะเป็นคุณชายรองตระกูลลู่ลู่จื่อเซียนเป็นนักวิชาการที่อายุน้อยท
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 338 ลู่จื่อเซียนก็อยู่ที่นี่ด้วย !
เซี่ยปัง “...”ที่นี่...คือตระกูลเซี่ย ไม่ใช่เหรอ?เซี่ยปังมองไปยังคุณท่านลี่ที่พูดออกไปเช่นนั้น มุมปากของเขากระตุกเล็กน้อยคุณท่านลี่เป็นนายหญิงของตระกูลลู่มานานหลายปีแล้ว ท่านมีภาพลักษณ์ที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก บรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาที่ถูกท่านดุก็มักจะกลัวจนขาอ่อนแรง และเกือบจะล้มลงไปในทันทีขณะเดียวกันร่างที่หล่อเหลา และดูชั่วร้ายก็ปรากฏตัวขึ้น เขาพูดว่า “อย่าทำให้เขาตกใจกลัวสิครับคุณยาย ผมเองที่มาที่นี่ !”เมื่อทุกคนหันไปมอง กลายเป็นสวี่เส้าหนานคุณชายของตระกูลสวี่ เจ้าชายแห่งมหานครเอมพีเรียลที่ไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใดเขามาที่นี่จริง ๆ !คุณท่านลี่มองสวี่เส้าหนานด้วยสีหน้าไม่พอใจ ราวกับว่าที่นี่เป็นบ้านของท่านจริง ๆ ท่านพูดว่า “ทำไมหลานถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”“คุณยายผมมาที่นี่เพราะ…” ดวงตาทรงดอกท้อของสวี่เส้าหนานมองไปยังใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน และพูดต่อว่า “...เพราะเซี่ยซีหว่านครับ !”คุณชายที่มีชื่อเสียงเช่นเขา มีข่าวลือไปทั่วว่าเขาเปลี่ยนผู้หญิงราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้า เซี่ยปังและหลานเหยียนรีบดึงเซี่ยซีหว่านไปทางด้านหลังพวกเขา และพูดว่า “คุณชายสวี่ครับ หว่านหว่านของพวกเราไม่
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 337 ตระกูลสวี่ส่งคำขอแต่งงานให้กับตระกูลเซี่ย
คุณท่านลี่ยิ้ม และพูดว่า “ทำไมล่ะ ฉันมาร่วมฉลองงานวันเกิดของเซี่ยปังผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้เหรอ?”เมื่อท่านพูดจบ ภายในห้องโถงก็เกิดความโกลาหลขึ้นในทันที ท่านผู้เฒ่าแห่งตระกูลลี่มาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดให้กับเซี่ยปัง!”คุณท่านลี่มองไปที่เซี่ยปังและหลานเหยียน จากนั้นก็พูดว่า “ท่านเซี่ย คุณนายเซี่ย ฉันมาที่นี่โดยไม่ได้รับคำเชิญ หวังว่าพวกคุณจะไม่ถือสาและไล่ฉันออกไปใช่ไหม?”เซี่ยปังและหลานเหยียนชำเลืองมองกัน พวกเขาไม่คิดว่าจู่ ๆ คุณท่านลี่จะมาร่วมงานด้วย แม้ว่าตระกูลเซี่ยจะเป็นตระกูลที่มีอิทธิพล แต่ตระกูลขุนนางเก่าแก่ที่ร่ำรวยในมหานครเอมพีเรียลก็ไม่ได้สนใจที่จะคบค้าสมาคมกับพวกเขา นั่นเป็นเป็นเหตุผลว่าทำไมเซี่ยซีหว่านจึงไม่สามารถเข้าสู่แวดวงคนดังในมหานครเอมพีเรียลได้ตระกูลเซี่ยและสี่ยักษ์ใหญ่แห่งมหานครเอมพีเรียลไม่เคยติดต่อไปมาหาสู่ หรือมีปัญหาอะไรกันมาก่อน แต่จู่ ๆ วันนี้คุณท่านลี่กลับมาที่นี่อย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนในที่นี้ต่างก็ตกตะลึงแต่ในเมื่อท่านมาถึงที่นี่แล้ว เซี่ยปังก็ไม่สามารถไม่ต้อนรับท่าน เขาจึงพูดว่า “คุณท่านลี่ ยินดีต้อนรับครับ”คุณท่านลี่ยิ้ม จากนั้นก็ส่งกล่องของขวัญให้กับเ
