บทที่ 138 ไปรับคุณนายลู่

ลู่หยินขยับริมฝีปากอย่างแข็งทื่อ “ไม่ต้องไปรับป้าหรอก ป้าเกรงว่าเธอจะยุ่งอยู่กับงาน”

ลู่หานถิงยกนิ้วอันเรียวยาวปลดกระดุมชุดสูทออก ใบหน้าหล่อเหลาไม่แสดงอารมณ์ใดออกมา ฝูป๋อยื่นผ้าเช็ดหน้าที่เปียกและอุ่นให้กับเขาด้วยความเคารพ เขาเช็ดมือ พลังออร่าของเขาดูเป็นผู้ใหญ่ที่มั่นคงและแข็งแกร่ง แสดงให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของวงการนักธุรกิจและฐานะตำแหน่งเจ้าของสวนโหย่วหลาน

ลู่หยินหยินเป็นหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง เธอจะไม่ลืมความโชคร้ายของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่ชอบลู่หานถิงผู้เป็นหลานชายของเธอคนนี้มาโดยตลอด แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าลู่หานถิงสืบทอดพรสวรรค์ทางด้านธุรกิจของตระกูลลู่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ในฐานะที่ลู่หานถิงเป็นลูกชายคนโตของตระกูลลู่ เมื่อตอนที่เขาอายุสิบขวบ ลู่หานถิงใช้เงินแต๊ะเอียที่คุณย่ามอบให้ไปปั่นหุ้นขายสินค้าล่วงหน้าและน้ำมันดิบที่กำลังนิยมในตอนนั้น ใครจะรู้ว่าการลงทุนเพียงเล็กน้อยจะได้ค้นพบเงินก้อนแรกในชีวิตของเขา หลังจากครึ่งเดือนทั้งหุ้นขายสินค้าล่วงหน้าและน้ำมันดิบต่างก็พุ่งพรวดขึ้นมาและสร้างผลกำไรให้เขาจนในบัญชีธนาคารของเขาเต็มไปด้วยเลขศูนย์ที่เพิ่มขึ้น

ต่อมาลู่หานถิงก็ได้ก้าวเข้าสู่วงการธุร