MasukShare
บทที่ 145 จื่อเซียน
Bab terkait
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 146 ผมมันก็แค่คนป่วยคนหนึ่ง
บนรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมสุดหรู ลู่หานถิงกําลังขับรถอยู่ เขาไม่ได้พูดอะไรเลยมาตลอดทางเซี่ยซีหว่านรู้แล้วว่าเขาโกรธ เธอหันหน้าเล็กไปมองเขาด้วยสีหน้าเง้างอน “คุณลู่ คุณกำลังโกรธเหรอคะ?” ลู่หานถิงใช้มือใหญ่สองข้างกดตรึงลงบนพวงมาลัย แล้วพูดโดยไม่มองหน้าเธอ “คุณถามผม ทั้งที่รู้อยู่แล้วน่ะเหรอ?”“...คุณลู่ เรื่องนี้ฉันอธิบายได้นะคะ ฉันไม่รู้ว่าอาจารย์ใหญ่ของสถาบันเซิงลี่คือคุณป้าของคุณ และฉันก็ไม่รู้ว่าลู่จื่อเซียนเป็นน้องชายคุณด้วย เรื่องวันนี้เป็นแค่เหตุบังเอิญเท่านั้นค่ะ”ลู่หานถิงมองเธอแวบหนึ่ง “จื่อเซียนเป็นเพื่อนร่วมงานกับคุณเหรอ?” เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลู่จื่อเซียนมาที่เมืองไห่เฉิง และก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาเข้าไปทำงานที่ซูมี่และกลายเป็นเพื่อนร่วมงานกับเซี่ยซีหว่าน ถึงอย่างไรก็ตามลู่จื่อเซียนก็เป็นนักวิชาการแห่งมหานครเอมพีเรียล และยังเป็นคนที่มีฝีมือระดับปรมาจารย์ เขาจะมาที่เมืองไห่เฉิงทำไม? เซี่ยซีหว่านพยักหน้าอย่างตรงไปตรงมา “ใช่ค่ะ ตอนที่ฉันเข้าไปที่ซูมี่เขาก็อยู่ที่นั่นแล้ว”“พวกคุณสนิทกันมากเลยเหรอ?” “ไม่สนิทเลยค่ะ เมื่อครู่ฉันเพิ่งจะรู้ชื่อเขาเอง…” “ไม่มีอะไรอย่างอื่นใช่ไหม?
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 147 คืนนี้เขาไม่กลับมาแล้ว
มันเป็นเรื่องที่ไม่มีอะไรซับซ้อนเลยจริง ๆ เซี่ยซีหว่านไม่รู้ว่าทําไมทุกคนถึงได้มีปฏิกิริยาใหญ่โตกันขนาดนี้ หญิงชราตะลึงงันไปเล็กน้อยและยอมรับในทันทีว่าเรื่องนี้เกินความคาดหมายไปมาก แต่พอคิดอย่างถี่ถ้วนด้วยเหตุและผลแล้ว ลูกสาวของหลินสุ่ยเหยาจะเป็นคนธรรมดาไปได้อย่างไร? คุณท่านตบมือเล็กของเซี่ยซีหว่านอย่างทะนุถนอม “นี่หว่านหว่าน หนูทําให้ย่ารู้สึกทึ่งจริง ๆ หนูยังมีเรื่องอื่นปิดบังย่าอยู่อีกไหม?”เซี่ยซีหว่านแลบลิ้นออกมาเล็กน้อย แล้วออดอ้อนด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ “คุณย่าคะ หนูไม่รู้ว่าคุณย่าได้ยินอะไรกันมาบ้าง หนูกับคุณป้าไม่สนิทกันจริง ๆ และหนูก็ไม่ได้ไปเรียนที่สถาบันเซิงลี่ด้วย เลยไม่มีอะไรที่จะต้องพูด อีกอย่างเรื่องก็เป็นเรื่องของคนอื่น หนูคิดว่าไม่มีความจําเป็นอะไรที่จะต้องพูดค่ะ”เธอพูดมาแบบนี้ คุณท่านจึงรู้แล้วว่าตัวเธอต้องมีเรื่องอื่น ๆ อีกแน่นอน บางทีสําหรับการออกมาพูดของเทพธิดาสวรรค์ผู้นี้แล้วก็เหมือนกับไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องพูดเหมือนที่ลู่หยินหยินทำ แต่กลับเป็นความลับในสายตาของคนอื่นทันใดนั้นหญิงชราก็มองเห็นรัศมีที่เปล่งออกมาจากร่างของหญิงสาวคนนี้ได้ทันที เซี่ยซีหว่
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 148 ช่วยหญิงชราคนหนึ่ง
เซี่ยซีหว่านอุ้มเจ้าหยวนหยวนกลับเข้าห้องนอน เจ้าหยวนหยวนนอนอยู่ในกรงของตัวเอง ไม่นานก็หลับไป เซี่ยซีหว่านนอนเอนตัวอยู่บนเตียง เธอคิดถึงสิ่งที่คุณย่าพูดไปเมื่อครู่ ทำให้นอนพลิกไปพลิกมาจนนอนไม่หลับ เธอเอี่ยวตัวไปด้านข้าง แล้วยื่นมือเล็กออกมาลูบหมอนที่เขาเคยหนุนอย่างแผ่วเบา ตอนนี้เขากําลังทําอะไรอยู่นะ? เซี่ยซีหว่านหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความวีแชทหาเขา “คืนนี้คุณจะไม่กลับมาจริง ๆ งั้นเหรอคะ?” “ติ๊ง” เสียงข้อความดังขึ้น ข้อความตอบกลับของเขาส่งกลับมาอย่างรวดเร็ว ทําให้คนอดสงสัยไม่ได้ว่าตอนนี้เขาถือโทรศัพท์ส่งข้อความอย่างว่องไวเหมือนกันกับเธอหรือเปล่าลู่หานถิง “ผมนอนที่บริษัท” เซี่ยซีหว่านนับคําที่เขาตอบกลับมา หนึ่งสองสามสี่ห้า...มีเพียงห้าคําเท่านั้น ตอบสั้นจริง ๆเซี่ยซีหว่านพิมพ์ข้อความส่งกลับไปใหม่ “ฉันอยากจะคุยกับคุณ…” แต่ข้อความยังไม่ทันได้ส่งออกไป ข้อความของเขาก็ส่งมาอีกแล้ว “ผมไปประชุมแล้ว คุณก็นอนเร็วหน่อยนะ ราตรีสวัสดิ์” เขาเอาแต่ป่าวประกาศอยู่ฝ่ายเดียวว่าการสนทนาจบลงแล้ว เซี่ยซีหว่านโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะข้างเตียงอย่างโกรธเคือง จากนั้นก็กอดหมอนของเขาไว้ในอ้อมแข
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 149 เซี่ยซีหว่านทดสอบพิษ
คราวนี้โจวผิงมองเซี่ยเหยียนเหยียนด้วยมุมมองที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ผู้อำนวยการสอนที่เข้มงวดอย่างโจวผิงชอบนักเรียนเก่งเป็นที่สุด “เหยียนเหยียน คิดไม่ถึงว่าคุณจะปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำตามแบบวิธีการฝังเข็มแบบโบราณได้อย่างน่าทึ้งแบบนี้ ครั้งนี้คุณช่วยคุณท่านสวี่ไว้ ฉันจะจดจําคุณงามความดีครั้งนี้ของคุณไว้ ยิ่งไปกว่านั้นฉันจะทำการประกาศยกย่องเชิดชูเกียรติให้คุณ จงตั้งใจให้มาก ๆ ฉันคาดหวังในตัวคุณมากนะ” มีผู้คนสองสามคนยกคุณท่านสวี่ขึ้นเปลหามอย่างระมัดระวังแล้วส่งไปที่ห้องสังเกตการณ์วีไอพีของผู้ป่วยหนัก หลังจากที่โจวผิงได้ชื่นชมสรรเสิญเซี่ยเหยียนเหยียนไปแล้ว เขาก็เดินตามไปด้วยความปลื้มอกปลื้มใจทุกคนรีบมารุมล้อมเซี่ยเหยียนเหยียนเอาไว้ทันที “เหยียนเหยียน เธอสามารถปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำได้จริง ๆ เธอสุดยอดมาก ๆ เลย สมแล้วที่เป็นเทพธิดาของฉัน” “เหยียนเหยียนเป็นอัจฉริยะทางการแพทย์ที่ก้าวกระโดดมาตลอด และยังเป็นชาวจีนคนแรกที่เข้าศึกษาต่อต่างประเทศที่สถาบันเซิงลี่แห่งประเทศฝรั่งเศส นี่มันคมในฝักจริง ๆ”“เหยียนเหยียน ผู้อํานวยการโจวจะประกาศยกย่องเชิดชูเกียรติให้เธอแล้ว นี่เป็
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 150 เซี่ยซีหว่านล้มลงในอ้อมกอดของเขา
เซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหล่อเหลาฉายชัดขึ้นในสายตาของเธอ ลู่จื่อเซียนมาแล้ว! เขามาที่นี่ได้อย่างไร? ลู่จื่อเซียนหลุบเปลือกตาสวยและมองไปที่เธอแวบหนึ่ง จากนั้นสายตาที่เย็นชาก็ไปหยุดอยู่บนขวดเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยพิษดอกลำโพง “สิ่งนั้นคืออะไร?”เซี่ยซีหว่านกระพริบตาปริบ ๆ เธอรีบเอื้อมมือไปหยิบขวดเล็ก ๆ นั่นไปซ่อนไว้ในกระเป๋าของเธอ “ไม่...ไม่มีอะไรค่ะ แค่ของเล่นที่ซวงซวงเอามาให้ฉันน่ะค่ะ” หญิงสาวไม่สามารถโกหกได้เลยจริง ๆ แม้ว่าตอนนี้เธอจะพยายามทําตัวให้สงบและเป็นปกติมากแค่ไหนก็ตาม แต่คิ้วที่งดงามของลู่จื่อเซียนยังคงขมวดเป็นปม “ทำไมผมถึงเห็นเหมือนยาพิษเลยล่ะ?” “......”เซี่ยซีหว่านนึกขึ้นได้ว่าลู่จื่อเซียนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้เป็นถึงบุตรแห่งสวรรค์และยังเป็นนักวิชาการผู้เก่งกาจที่มีอายุน้อยที่สุดของมหานครเอมพีเรียล การที่คิดจะปิดบังเขานั้นยากเกินไป เขาน่าจะมองอะไรบางอย่างออกแล้ว เซี่ยซีหว่านอยากจะตบหัวตัวเอง แต่ทําไมเธอถึงไม่ระวังจนถูกเขาจับได้ขนาดนี้ แต่เขามักจะทําตัวลับ ๆ ล่อ ๆ แบบนี้เสมอ ขนาดเวลาเดินยังไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย “จื่อเซียน นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน ค
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 151 พวกคุณทำให้ผมได้รับชมการแสดงที่สนุกมาก
เซี่ยซีหว่านล้มลงไปในอ้อมแขนของลู่จื่อเซียน ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดขาวของเธอแนบลงไปบนหน้าอกอันแข็งแกร่งของเขา ขณะเดียวกันร่างกายของลู่จื่อเซียนก็แข็งทื่อในทันทีหญิงสาวในอ้อมแขนของเขาตัวเบาราวกับไม่มีกระดูก เธอดูดีราวกับว่าสวรรค์สร้างเธอขึ้นมา ความรู้สึกที่ได้สัมผัสผู้หญิงนั้นช่างแตกต่างกับการสัมผัสผู้ชายอย่างสิ้นเชิง เซี่ยซีหว่านสวยราวกับเทพธิดาที่หลุดออกมาจากหนังสือ ลู่จื่อเซียนได้กลิ่นหอมจาง ๆ บนตัวเธอ มันเป็นกลิ่นเดียวกับหญิงสาวที่เดินสวนกันกับเขา ปลายนิ้วที่เรียวยาวของเธอสัมผัสกับปลายนิ้วอันเรียวยาวของเขาบนถนนในมหานครเอมพีเรียลเมื่อสองปีก่อนลู่จื่อเซียนก้มลงไปใกล้ ๆ กับใบหน้าสวยของเธอ จากนั้นจึงค่อย ๆ ยกมือของเขาขึ้นมาโอบไหล่ของเธอเอาไว้ในขณะเดียวกัน ข้างนอกก็มีคน ๆ หนึ่งกำลังจ้องมองพวกเขาอยู่ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง คน ๆ นั้นคือ เซี่ยเหยียนเหยียนเซี่ยเหยียนเหยียนตั้งใจที่จะมาหาเซี่ยซีหว่านที่นี่ เธอต้องการแบ่งปันข่าวดีกับเซี่ยซีหว่าน แต่เมื่อครู่นี้เธอกลับเห็นฉากนั้นพอดี เซี่ยซีหว่านถูกชายคนหนึ่งอุ้มไว้ในอ้อมแขนของเขา เซี่ยเหยียนเหยียนรีบเอามือปิดปากของตนเอง และรีบถอยออกมาอย่าง
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 152 พอได้แล้ว
ลู่หานถิงหยุดชะงัก เขามองลู่จื่อเซียนอย่างเย็นชา และพูดว่า “ปล่อย!”ลู่จื่อเซียนไม่ปล่อยมือ แล้วพูดว่า “นายควรจะปล่อยมากกว่า! ถ้าฉันปล่อยให้นายพาเธอกลับไป นายจะควบคุมตัวเองไม่ให้ทำร้ายเธอได้ไหมล่ะ?”ลู่จื่อเซียนรู้จักลู่หานถิงดี เพราะเขาเคยเห็นรูปลักษณ์ที่แย่และน่ากลัวของลู่หานถิงมาแล้ว อีกอย่างเขาเป็นหมอ ดังนั้นเขาจึงรู้ได้ทันทีว่าอาการป่วยของลู่หานถิงกำลังจะกำเริบอีกครั้งใบหน้าที่หล่อเหลาของลู่หานถิงเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่เคร่งขรึมขึ้นพร้อมกับดึงมือของเซี่ยซีหว่านออกมาอย่างแรงเซี่ยซีหว่านถูกชายสองคนดึงมือเอาไว้ ตอนแรกเธอแค่รู้สึกไม่สบายใจ แต่ตอนนี้หน้าของเธอซีดลงราวกับกระดาษ ลู่หานถิงดึงมือของเธอแรงมาก เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดในทันทีลู่จื่อเซียนพูดอย่างจริงจังว่า “ลู่หานถิงพอได้แล้ว นายกำลังทำให้เธอเจ็บ!”เมื่อเห็นว่าเซี่ยซีหว่านกำลังเจ็บปวด ลู่หานถิงก็ชะงักไปครู่หนึ่ง เขาเม้มริมฝีปากบาง ๆ ของเขาเป็นเส้นโค้ง และพูดว่า “ที่เธอเจ็บแบบนี้ก็เพราะนาย ถ้านายปล่อยมือเธอตั้งแต่ตอนนี้ เธอก็จะไม่เจ็บปวดอีกต่อไป”ลู่จื่อเซียนพูดอย่างเย็นชาว่า “ลู่หานถิงเวลาอาการของนายกำเริบ นายได้ทำร้ายเธ
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 153 เขาเกลียดที่ตัวเองเป็นแบบนี้
เขากำลังพูดถึงอะไร?เขาสามารถพูดคำว่า “หย่า” ออกมาได้อย่างง่ายดายถึงเพียงนี้เชียวเหรอ?เซี่ยซีหว่านที่เพิ่งผ่านการทดลองใช้ยาพิษกำลังรู้สึกอึดอัดไปทั่วทั้งตัว ตอนนี้เขาทำให้เธอเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ดวงตาที่สดใสของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำอย่างรวดเร็วเนื่องจากความคับข้องใจ เธอมองไปที่เขาและพูดว่า “ลู่หานถิง สิ่งที่ฉันเป็นกังวลมาโดยตลอดก็คือร่างกายของคุณ คุณมันเป็นคนไม่มีหัวใจ ถ้าคุณยังไม่มีเหตุผลแบบนี้ต่อไป ฉันจะไม่ชอบคุณแล้ว!”ลู่หานถิงจับข้อมือเรียวเล็กทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ จากนั้นก็กั้นเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาไม่ให้เธอขยับไปไหนได้ และพูดว่า “ไม่ชอบก็ไม่ต้องชอบสิ คุณคิดว่านอกจากคุณแล้วจะไม่มีผู้หญิงคนไหนมาชอบผมอย่างนั้นเหรอ มีผู้หญิงตั้งมากมายที่สวยกว่าคุณ ดีกว่าคุณ มาชอบผม เพียงแค่ผมส่งสายตาให้ พวกเธอทั้งหมดก็รีบเข้ามาหาผมแล้ว!”จมูกเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ดวงตาที่สดใสของเธอเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาลู่หานถิงกั้นเธอไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดว่า “แต่ผมยังไม่เคยทำเรื่องแบบนี้กับคุณให้เสร็จเลย ตอนนี้คุณยังคงเป็นคุณนายลู่ของผม คุณกล้ามีอะไรกับผู้ชายคนอื่
Bab terbaru
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 345 เข้าสถาบันวิทยาศาสตร์
เซี่ยซีหว่านรู้สึกได้ว่าลู่ซือเจี๋ยรักลูกชายทั้งสองคนนี้ ดังนั้นที่เมืองไห่เฉิง เขาไม่สามารถอนุญาตให้เธออยู่ได้ แต่ตอนนี้เมื่อรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา เมื่อตอนนั้นหลินสุ่ยเหยากับหลิวอิงหลั่วสองสาวครองอันดับหนึ่งเรื่องความเก่งกล้าสามารถที่สุดของเมืองหลวง เขาต้องการตามหาหลินสุ่ยเหยา ผ่านตัวเธอ ดังนั้นเขาจึงปล่อยวางลูกชายสองคนของเขาลงและปล่อยให้เธอดำรงอยู่หมายความว่า ภายในใจของลู่ซือเจี๋ย หลิวอิงหลั่วมีความสำคัญมากกว่าลูกชายทั้งสองคนของเขานี่เป็นครั้งแรกที่ เซี่ยซีหว่านตระหนักอย่างแท้จริงว่าลู่ซือเจี๋ยรักหลิวอิงหลั่วอย่างสุดซึ้งหลิวอิงหลั่วหายตัวไปหลายปี ปีนี้ลูกชายของเธอลู่หานถิงอายุ 28 ปีแล้ว เซียซีหว่านไม่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วมันเป็นอย่างไร ความรักที่ลึกซึ้งถึงสามารถทนต่อการกัดเซาะและความแข็งแกร่งของปีที่เลยผ่านได้ จึงทำให้ชายที่ราวกับจักรพรรดิยังคงรออยู่ที่นี่ตลอด บางทีอาจเป็นสถานที่ที่พวกเขาพบกันครั้งแรกแต่รักอย่างสุดซึ้ง ทำไมถึงต้องเจ็บอีก?ตอนนั้นหลินอิงหลั่วตั้งท้องลูกคนที่สอง เธอหยิบมีดมาคว้านท้องตัวเอง อุ้มทารกออกมา ช่างน่าเวทนานัก?ถ้าไม่ใช่เพราะถูกบีบบังคับจ
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 344 ผู้หญิงคนนี้จิตใจโหดร้าย
แต่ว่า เธอปรากฏตัวต่อหน้าเขาครั้งแล้วครั้งเล่าทุกครั้งที่เธอปรากฏตัว เขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้และไม่เป็นตัวของตัวเองแม้แต่น้อยเขาพยายามไม่ให้ไปหลงเสน่ห์เธอแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้หลังจากที่ได้รู้ในห้องนั่งเล่นเมื่อครู่นี้ว่าเธอคือ เด็กผู้หญิงตัวน้อยเมื่อก่อนนั้น เดิมที่แม่ของเขายอมยกเจ้าสาวตัวน้อยแก่เขา เขารู้สึกว่าความยับยั้งชั่งใจและความอดกลั้นที่ผ่านมาในหลายวันมานี้ได้พังทลายลงลู่หานถิงจ้องมองเธออย่างดุดันด้วยดวงตาสีแดงก่ำ เขายกริมฝีปากบางของเขาขึ้นเล็กน้อย และพูดอย่างเยาะเย้ยว่า “ทำไมสวี่เส้าหนานถึงได้ ลู่จื่อเซียนถึงได้ แต่ทำไมฉันไม่ได้เหรอ?”“…”ใบหน้าเล็กสวยงามของเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นสีขาวและแดงสลับกัน เธอยกมือเล็กขึ้นเพื่อตบลงไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาด้วยความน่าเกลียดชังอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไม่ไม่ได้ตบเขาเพราะลู่หานถิงจับข้อมือเรียวของเธอไว้ได้ทัน เธอจึงไม่ได้ตบใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาลู่หานถิงมองดูเธอด้วยแววตาเศร้าโศกและพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรนะ สิ่งที่ผมสามารถให้คุณได้คือสิ่งที่ลู่จื่อเซียนและสวี่เส้าหนานไม่สามารถให้คุณได้แน่นอน ถ้าหา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 343 เขาเกลียดเธอมาก ！
เขาจำไม่ได้แล้วแน่นอน เพราะความทรงจำเหล่านั้นเธอลบมันไปหมดแล้ว ดังนั้นเขาจึงสามารถพูดได้อย่างชอบธรรมแถมเขายังพูดอีกว่า การที่เขานอนกับเธอคือ การนำน้ำสกปรกสาดใส่ตัวเขา เขาคิดว่าเธอเป็นอะไร น้ำสกปรกเหรอ?แน่นนอน เขาเกลียดเธอ !แต่ในเมื่อเขาเกลียดเธอมาก ทำไมเขาถึงมารังควานเธอด้วย?เซี่ยซีหว่านมองใบหน้าที่เย็นชาหล่อเหลาของเขาและพูดเยาะเย้ยว่า “ฉันแค่พูดไร้สาระ พอใจหรือยังล่ะ คนที่บริสุทธิ์ผุดผ่องอย่าประธานลู่ ฉันจะทำให้คุณมีมลทินได้อย่างไรคะ !”“บริสุทธิ์เหรอ” ลู่หานถิงขมวดคิ้วรูปดาบอันองอาจผึ่งผายนั้นและกล่าวว่า “คนที่พูดว่าผมนอนกับคุณ ก็คือคุณ ตอนนี้คนที่กำลังพูดไร้สาระก็คือคุณ คิดว่าเป็นหญิงสาวคนหนึ่งก็สามารถพูดจาเหลวไหลแบบนี้ออกมาได้งั้นเหรอ เซี่ยซีหว่าน คุณยังมียางอายอยู่อีกไหม?”“ฉันจะมีหรือไม่มียางอายเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยเหรอคะ ใช่สิประธานลู่ คุณคงจะยังไม่...เป็นหนุ่มน้อยบริสุทธิ์คนหนึ่งอยู่ใช่ไหมคะ?”ดวงตาของเซี่ยซีหว่านเปล่งประกาย ทันใดนั้นดูเหมือนว่าจะเจอกับปัญหาเข้าแล้ว เขาไม่มีความทรงจำช่วงนั้นแล้ว เขาคงจำไม่ได้ว่าเขากับเธอเคยเดือดพล่านกันบนเตียงมาก่อน งั้นเขาคงไม่คิดว่า
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 342 กันเธอไว้ที่ห้องน้ำ
เซี่ยซีหว่านใช้ส้อมจิ้มสเต็กชิ้นเล็ก ๆ เพิ่งเตรียมจะใส่เข้าปาก ตอนนี้เท้าของเธอที่อยู่ใต้โต๊ะถูกเตะอย่างแรง สเต็กบนส้อมก็ร่วงตกลงมาบนจานทันที“หว่านหว่าน คุณเป็นอะไรไปครับ?” ลู่จื่อเซียนถามด้วยความเป็นห่วงร่างผอมเพรียวของเซี่ยซีหว่านสั่นไหวเล็กน้อย เธอมองไปยังลู่หานถิงซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาไม่ได้พูดอะไรมาโดยตลอดตั้งแต่เธอเดินเข้ามา แต่เขาเพิ่งเตะเธอเขาเป็นอะไรของเขา?ลู่หานถิงหั่นสเต็กในมืออย่างสง่างามราวกับว่าคนที่เตะเมื่อกี้ไม่ใช่เขา ทั้งหมดไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลยเข้าใจแกล้งจริง ๆ !เซี่ยซีหว่านด่าเขาในใจแล้วยิ้มให้ลู่จื่อเซียนและกล่าวว่า “จื่อเซียน ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ”ทั้งห้าคนก็จบมือค่ำในบรรยากาศอันแปลก ๆ แบบนี้ลง...หลังมื้อเย็น เซี่ยซีหว่านไปห้องน้ำทันทีที่เธอเดินเข้ามา มือใหญ่มือหนึ่งจากด้านในยื่นออกมา และคว้าข้อมือที่เรียวยาวของเธอแล้วดึงเธอเข้าไปเซี่ยซีหว่านชนเข้ากับหน้าอกแข็งแกร่งอย่างกระทันหัน หน้าอกนี้แข็งแกร่งราวกับกับแพง เธอชนเข้าไปราวกับกระดูกของเธอจะแตกสลาย นัยน์ตาขาวบริสุทธื์แดงก่ำด้วยความเจ็บปวดเธอเงยหน้าขึ้นและใบหน้าที่หล่อเหลาละเอียดงดงามของล
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 341 เซี่ยซีหว่านก็คือเจ้าสาวตัวน้อยของเขา
ด้านนอกประตูคือลู่จื่อเซียนจริง ๆ และยังมีเงาเพรียวบางเงาหนึ่งอยู่ข้างกายของลู่จื่อเซียนหลิวจ้าวตี้ดีใจมาก “จื่อเซียน ลูกกลับมาแล้วเหรอ คู่หมั้นของลูก…”แววตาของหลิวจ้าวตี้จับจ้องไปยังเซี่ยซีหว่าน เมื่อมองชัดเจนแล้วว่าเป็นเซี่ยซีหว่าน รูม่านตาของหลิวจ้าวตี้ก็เบิกกว้างและตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ในทันทีเป็นไปได้ยังไงกัน?ทั้งลู่ซือเจี๋ยและลู่หานถิงที่อยู่ในห้องนั่งเล่นต่างก็ได้ยินการเคลื่อนไหวที่ด้านนอกประตู คืนนี้พวกเขากำลังรอให้ลู่จื่อเซียนพาคู่หมั้นลึกลับกลับบ้านลู่ซือเจี๋ยวางหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจในมือลงแล้วยืนขึ้นพลางเอ่ยถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”ทันใดนั้นลู่จื่อเซียนจูงมือเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านเดินเข้ามาทันทีที่ลู่ซือเจี๋ยเห็นเซี่ยซีหว่าน เขาเคยต่อกรกับเซี่ยซีหว่านมาแล้วสองครั้ง เขารู้ดีว่าเด็กสาวคนนี้ไม่ธรรมดา แต่เขาไม่คิดมาก่อนว่าเซี่ยซีหว่านจะเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา！ในขณะเดียวกันนั้นลู่หานถิงก็มองไปยังลู่จื่อเซียน จากนั้นดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขาก็ค่อย ๆ หันไปมองใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนการมาถึงของเซี่ยซีหว่านทำให้ครอบครัวลู่ทั้งหมดตกอยู่ในบรรยากา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 340 เป็นคู่หมั้นของผมเป็นเวลาสามเดือน
ลู่จื่อเซียนพูดกับเธอว่า หว่านหว่านผมชอบคุณครับเซี่ยซีหว่านนั่งลง เธอรู้ว่าลู่จื่อเซียนรู้สึกกับเธออย่างไร ได้รับความรักจากคุณชายรองตระกูลลู่ที่ทั้งสง่างาม และมีความสามารถ เธอควรจะมีความสุข และตื่นเต้นมากกว่าผู้หญิงคนไหน ๆ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับลู่จื่อเซียน นอกจากนี้เธอแต่งงานกับลู่หานถิงแล้ว แม้จะเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ก็ตาม แต่เธอก็เคยเป็นพี่สะใภ้ของเขาแล้ว และตอนนี้เธอได้กลายมาเป็นคู่หมั้นของเขาอีกครั้ง ความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดขณะเดียวกันเซี่ยปัง และหลานเหยียนเดินเข้ามา เขาพูดว่า “หว่านหว่านการแต่งงานในครั้งนี้เป็นความต้องการของแม่ของลูก พวกเราคิดว่าคุณชายรองตระกูลลู่เป็นคนที่ดีมาก เขาจะไม่ทำให้ลูกเศร้าเสียใจเหมือนใครบางคน ตอนนี้ลูกคงจะไม่ปฏิเสธคุณชายรองตระกูลลู่เพราะคน ๆ นั้นใช่ไหม?”“ใช่แล้วหว่านหว่าน ผู้หญิงอย่างพวกเราต้องมองไปข้างหน้า ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป ไม่ต้องไปเสียใจกับมัน ปล่อยวางในสิ่งที่ควรจะปล่อย ถ้าลูกไม่ยอมเปิดใจ และก้าวไปข้างหน้า ลูกจะเห็นความงามของชีวิตได้อย่างไร?”เซี่ยปังและหลานเหยียนไม่ชอบลู่หานถิง ลู่หานถิงแต่งงานกับลี่เหยียนหลา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 339 หว่านหว่านผมชอบคุณ
สวี่เส้าหนานรู้สึกขมขื่นภายในใจ !คุณท่านลี่ไม่ต้องการให้เซี่ยซีหว่านลงเอยกับสวี่เส้าหนานหลานชายของท่าน เธอคิดว่าสองคนนี้ไม่คู่ควรกัน ตอนนี้คุณท่านลี่กำลังยืนมองลู่จื่อเซียน คุณท่านลี่รู้จักลูกชายสองคนของตระกูลลู่ เป็นอย่างดี เห็นได้ชัดว่าลู่จื่อเซียนเป็นเหมือนกับดอกบัวที่บานในโคลนตม เขาเป็นคนที่ดีมากชีวิตส่วนตัวของลู่จื่อเซียนใสสะอาดมาก และเขายังไม่เคยมีแฟนมาก่อน คุณท่านลี่ดูออกว่าลู่จื่อเซียนชอบเซี่ยซีหว่านมาก เขาดูแล และเอาใจใส่เธอด้วยความรัก ดังนั้นคุณท่านลี่จึงมองเขาเหมือนหลานชายคนหนึ่ง ท่านเหลือบมองลู่จื่อเซียน จากนั้นก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจเซี่ยปังและหลานเหยียนก็พอใจในตัวลู่จื่อเซียนมากเช่นเดียวกัน ในมหานครเอมพีเรียลแห่งนี้ ลู่จื่อเซียนเป็นคนที่มีความสามารถและหล่อเหลา อีกทั้งยังเหมาะสมกับเซี่ยซีหว่านแหวนหยกวงนี้เป็นแหวนที่หลินสุ่ยเหยาสวมอยู่ตลอดเวลา เซี่ยปังและหลานเหยียนจำข้าวของส่วนตัวของหญิงสาวได้อย่างรวดเร็ว ย้อนกลับไปในตอนนั้นเธอได้หมั้นหมายเซี่ยซีหว่านกับลูกชายของเพื่อนสนิท พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเด็กชายคนนั้นจะเป็นคุณชายรองตระกูลลู่ลู่จื่อเซียนเป็นนักวิชาการที่อายุน้อยท
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 338 ลู่จื่อเซียนก็อยู่ที่นี่ด้วย !
เซี่ยปัง “...”ที่นี่...คือตระกูลเซี่ย ไม่ใช่เหรอ?เซี่ยปังมองไปยังคุณท่านลี่ที่พูดออกไปเช่นนั้น มุมปากของเขากระตุกเล็กน้อยคุณท่านลี่เป็นนายหญิงของตระกูลลู่มานานหลายปีแล้ว ท่านมีภาพลักษณ์ที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก บรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาที่ถูกท่านดุก็มักจะกลัวจนขาอ่อนแรง และเกือบจะล้มลงไปในทันทีขณะเดียวกันร่างที่หล่อเหลา และดูชั่วร้ายก็ปรากฏตัวขึ้น เขาพูดว่า “อย่าทำให้เขาตกใจกลัวสิครับคุณยาย ผมเองที่มาที่นี่ !”เมื่อทุกคนหันไปมอง กลายเป็นสวี่เส้าหนานคุณชายของตระกูลสวี่ เจ้าชายแห่งมหานครเอมพีเรียลที่ไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใดเขามาที่นี่จริง ๆ !คุณท่านลี่มองสวี่เส้าหนานด้วยสีหน้าไม่พอใจ ราวกับว่าที่นี่เป็นบ้านของท่านจริง ๆ ท่านพูดว่า “ทำไมหลานถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”“คุณยายผมมาที่นี่เพราะ…” ดวงตาทรงดอกท้อของสวี่เส้าหนานมองไปยังใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน และพูดต่อว่า “...เพราะเซี่ยซีหว่านครับ !”คุณชายที่มีชื่อเสียงเช่นเขา มีข่าวลือไปทั่วว่าเขาเปลี่ยนผู้หญิงราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้า เซี่ยปังและหลานเหยียนรีบดึงเซี่ยซีหว่านไปทางด้านหลังพวกเขา และพูดว่า “คุณชายสวี่ครับ หว่านหว่านของพวกเราไม่
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 337 ตระกูลสวี่ส่งคำขอแต่งงานให้กับตระกูลเซี่ย
คุณท่านลี่ยิ้ม และพูดว่า “ทำไมล่ะ ฉันมาร่วมฉลองงานวันเกิดของเซี่ยปังผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้เหรอ?”เมื่อท่านพูดจบ ภายในห้องโถงก็เกิดความโกลาหลขึ้นในทันที ท่านผู้เฒ่าแห่งตระกูลลี่มาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดให้กับเซี่ยปัง!”คุณท่านลี่มองไปที่เซี่ยปังและหลานเหยียน จากนั้นก็พูดว่า “ท่านเซี่ย คุณนายเซี่ย ฉันมาที่นี่โดยไม่ได้รับคำเชิญ หวังว่าพวกคุณจะไม่ถือสาและไล่ฉันออกไปใช่ไหม?”เซี่ยปังและหลานเหยียนชำเลืองมองกัน พวกเขาไม่คิดว่าจู่ ๆ คุณท่านลี่จะมาร่วมงานด้วย แม้ว่าตระกูลเซี่ยจะเป็นตระกูลที่มีอิทธิพล แต่ตระกูลขุนนางเก่าแก่ที่ร่ำรวยในมหานครเอมพีเรียลก็ไม่ได้สนใจที่จะคบค้าสมาคมกับพวกเขา นั่นเป็นเป็นเหตุผลว่าทำไมเซี่ยซีหว่านจึงไม่สามารถเข้าสู่แวดวงคนดังในมหานครเอมพีเรียลได้ตระกูลเซี่ยและสี่ยักษ์ใหญ่แห่งมหานครเอมพีเรียลไม่เคยติดต่อไปมาหาสู่ หรือมีปัญหาอะไรกันมาก่อน แต่จู่ ๆ วันนี้คุณท่านลี่กลับมาที่นี่อย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนในที่นี้ต่างก็ตกตะลึงแต่ในเมื่อท่านมาถึงที่นี่แล้ว เซี่ยปังก็ไม่สามารถไม่ต้อนรับท่าน เขาจึงพูดว่า “คุณท่านลี่ ยินดีต้อนรับครับ”คุณท่านลี่ยิ้ม จากนั้นก็ส่งกล่องของขวัญให้กับเ
