เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-10 18:13:21“ข้าจะรีบไป งั้นเจ้าทำอย่างอื่นไปก่อนนะ… ”
ลี่หมิงบอกแล้วรีบออกไปจากบ้าน
“อันที่จริงไม่ต้องก็ได้… อะไรข้าก็กินได้”
ลี่ถังรู้สึกเกรงใจจึงรีบแทรกขึ้น
“ไม่เป็นไรค่ะท่านพ่อ… ท่านพี่เคยพูดไว้นานแล้วว่าอยากให้ท่านพ่อได้ลิ้มรสฝีมือของข้า นานๆ ท่านพ่อจะมาเยี่ยมบ้านขออย่าได้เกรงใจ… ”
ซูเจียวกล่าวแล้วเดินไปที่เตาฟืน…
คว้าซีอิ๊วมาเทลงถ้วยคลุกเคล้ากับวัตถุดิบสำหรับทำไส้ยัดเต้าหู้ จากนั้นขยับมาที่ถาดคว่ำจาน
เอื้อมคว้าผ้ามาเช็ดถ้วยจานโดยหารู้ไม่ว่าลี่ถังกำลังแอบจ้องมองก้นกลมกลึงของนางด้วยแววตากลัดมัน
“ขอให้ข้าช่วยตรวจดูอาการของเจ้าโดยละเอียดได้ไหม… ”
ลี่ถังขยับเข้ามาจนใกล้
“ได้ค่ะท่านพ่อ… ”
ซูเจียวรู้สึกตื่นเต้น
“ข้าขอตรวจด้วยการฝังเสียงหายใจ”
“ค่ะ… ”
ซูเจียวตอบ…
ก่อนที่นางจะตกใจเมื่อพ่อสามีโน้มกายเข้ามาเอาใบหูแนบกับทรวงอกของนาง เพื่อฟังเสียงหายใจตามที่เขาบอก
“อุ๊ย… ท่านพ่อ”
ซูเจียวตกใจ…
“เจ้าไม่ต้องตกใจมันคือวิธีการตรวจซึ่งทำได้หลายวิธี เช่นการมองด้วยตา การดม การฟังและถามซักถามอาการ รวมถึงการจับชีพจร… ”
“ค่ะท่านพ่อ… แล้วรู้หรือยังว่าข้าเป็นอะไร”
ซูเจียวออกอาการประหม่าเกร็ง
“อาการของเจ้ามิใช่การเจ็บป่วยร้ายแรงแต่อย่างใด เป็นแค่เพียงความป่วยไข้ทางอารมณ์เท่านั้น… ”
ลี่ถังตอบสิ่งที่สะใภ้สงสัย…
คำว่าเจ็บป่วย ‘ทางอารมณ์’ สะดุดหูของซูเจียวเข้าอย่างจัง คงจะจริงอย่างที่เขาว่า เพราะนางรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ในบางครั้งก็มีอาการกระสับกระส่ายแปลกๆ
“แล้วจะมีวิธีใดรักษาได้คะท่านพ่อ… ”
“ถ้าเจ็บป่วยทางอารมณ์ก็ต้องรักษาด้วยอารมณ์”
ลี่ถังกล่าวให้สะใภ้ยิ่งสงสัย
“งั้นเจ้าต้องยอมให้ข้าตรวจให้แน่ชัดเสียก่อนว่าเจ้าเจ็บป่วยทางอารมณ์จริงหรือเปล่า… ”
“เชิญตรวจได้เลยค่ะ… ”
ในทันทีที่หญิงสาวพูดจบ…
พ่อสามีก็เอามือโอบเอวนาง หมุนร่างของซูเจียวหันหน้าเข้าหาโต๊ะ หันหลังออกมาหาร่างสูงใหญ่สืบเท้าเข้ามาประชิดจากทางด้านหลัง
“ขอข้าตรวจ… เจ้าต้องอยู่ในท่าที่ข้าจะตรวจได้ง่าย”
ในทันทีที่พูดจบลี่ถังก็จับขาข้างหนึ่งของสะใภ้ยกขึ้นมาตะแคงลำตัวคร่อมขอบโต๊ะเอาไว้
ก่อนจะเอามือเลิกชายกระโปรงของนางขึ้นมากองอยู่เหนือบั้นเอว อวดหนั่นก้นกลมกลึงตึงแน่นทั้งเนียนทั้งขาว
“อู้ววว… แม่คุณเอ๊ย… ”
ลี่ถังอุทานตาลุกวาว…
เลือดกำเดาแทบทะลักออกมากับสิ่งที่เห็น เพ่งมองกลีบสวาทสีชมพูปลิ้นอ้าเป็นยวงออกมาระหว่างง่ามก้นของนาง
รีบหงายฝ่ามือสอดเข้ามาสัมผัสกลีบสาวโหนกนูนเหมือนหลังเต่า คว่ำลงมาประกบกับอุ้งมือพอดี ตวัดนิ้วกลางเสียดสีขยี้ร่องจนน้ำเสียวของนางแตกนองออกมาอย่างไม่อาจข่มกลั้นไว้ได้
“อ๊า… ซี้ดดดดดด… ”
ซูเจียวร้องคราง…
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใดร่างกายของนางจึงไวต่อสัมผัสถึงเพียงนี้
“กลีบสวาทของเจ้าค่อนข้างจะเย็น เพียงแค่โดนนิ้วของข้าสัมผัสมันก็เริ่มอุ่นขึ้นมา… เจ้ารู้สึกเช่นนั้นหรือไม่”
“ค่ะ… ตอนนี้ข้ารู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดแล้ว”
ซูเจียวตอบเสียงกระเส่า…
เป็นเพราะว่านางพยายามข่มกลั้นเสียงคราง รู้สึกเสียวเพราะนิ้วของเขากำลังเขี่ยคลึงเม็ดกระสันของนาง
“สิ่งนี้ช่วยยืนยันว่าความเจ็บป่วยของเจ้าเกี่ยวข้องกับอารมณ์ งั้นข้าจะเติมเต็มอารมณ์ที่เจ้าขาดหาย อาการแบบนี้รักษาได้ด้วยแท่งหยกแห่งความเป็นชายของข้า”
ลี่ถังกล่าวพร้อมกับแก้เชือกคาดเอว…
ถอดกางเกงลงไปกองที่ปลายเท้า จับแท่งหยกแห่งความเป็นชายซึ่งมีขนาดยาวใหญ่มหึมาราวกับท่อนแขนเด็ก กดเข้าใส่กลีบสวาทของนางจนมิดสุดตอโคนอวบหนา
“ฮึ่ก… อ๊ายยยย… ”
ซูเจียวสะดุ้งคราง…
แม้ว่านางจะอยู่ในตำแหน่งที่สายตาไม่อาจมองเห็นภาพของการสอดใส่ที่เกิดขึ้นจากทางด้านหลัง
แต่ร่างกายก็รู้ซึ้งด้วยความรู้สึกตึงแน่น ฝืด คับ ปริร้าวเหมือนรูจะฉีก ช่วยยืนยันว่าสิ่งที่กำลังสอดใส่เต็มลำเต็มรูอยู่ในตอนนี้ต้องใหญ่และยาวใกล้เคียงกับท่อนแขนของนางอย่างแน่นอน
“ขะ… ข้าแน่น… ของท่านใหญ่เหลือเกิน”
ซูเจียวเหลียวหลังกลับมาทั้งสีหน้าบิดเบ้…
“ดูแววตาของเจ้าข้าก็รู้ว่าเก็บกดความอยากเอาไว้นาน ต้องเจอกับท่อนเอ็นอลังการของข้าเติมเต็มเข้าไปเช่นนี้แหละ จึงจะทำให้เจ้าเอมอิ่มหายงุ่นง่าน สัมผัสหยาบกร้านของบุรุษอย่างข้านี่แหละจะช่วยเยียวยาอารมณ์ของเจ้า… ”
ลี่ถังไม่เพียงแค่พูด…
รีบแกะเชือกรัดเอวนางแล้วเปลื้องผ้าลงมากองที่แผ่นหลัง
บทที่เกี่ยวข้อง
พ่อสามีอย่าได้ปรานีข้า ตอนที่ 4
อวดลำคอระหงและหัวไหล่กลมกลึง ทรวงอกมหึมาผุดเด้งออกมาอวดความอะร้าอร่าม เต้านมของสะใภ้ใหญ่มากจนล้นออกมาที่สองข้างลำตัวลี่ถังทนมองไม่ไหว…รีบสอดมือเข้ามาระหว่างซอกแขนทั้งสองข้างของนาง ตะล่อมเต้าเนื้อหนุ่มนุ่ม บีบขยำอย่างกระหายจนเนื้อขาวๆ ปลิ้นออกมาจากซอกนิ้วมือหยาบใหญ่“อ๊า… ซี้ดดด… ขะ… ข้าเสียว… ”ซูเจียวสะอื้นคราง…บิดตัวไปมา ทำท่าเหมือนจะทนรับของใหญ่ไม่ไหว แต่นางกลับแอ่นสะโพกเสยสู้จนง่ามก้นชนกับท้องแน่นไปด้วยลอนกล้ามของลี่ถัง โก่งเอวฝังแท่งหยกแห่งความเป็นชายเติมเต็มเข้าใส่รูสวาทของนางอย่างเมามัน“อู้ววว… ร่อนสู้ขนาดนี้เห็นทีว่าข้าต้องจัดให้หนักๆ”ลี่ถังโถมกายเข้าใส่จนโต๊ะเขยื้อนไปชนกับผนังเสียงชามใบหนึ่งตกลงมาแตกกระจาย แต่ก็ไม่ได้ทำให้จังหวะกระเด้าของพ่อสามีจอมหื่นสะดุดลงแต่อย่างใด “อู้ววว… ข้ามันเอ็นสุดๆ… ”ลี่ถังยังกระเด้าไม่หยุด และดูเหมือนว่ามันยิ่งทำให้ซูเจียวรู้สึกมีอารมณ์ไปกับเขาด้วยตอนนี้นางได้รู้แล้วว่าการแอบลักลอบเอากันในสถานที่ซึ่งมีความท้าทายเพราะไม่ใช่ห้องนอนลับหูลับตาคน จะยิ่งทำให้นางรู้สึกตื่นเต้นและมีอารมณ์จนอธิบายไม่ถูก“ซี้ด… เร่งเถอะค่ะท่านพ่อ… อ๊า… อ๊า… อ๊า…
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-10พ่อสามีอย่าได้ปรานีข้า ตอนที่ 5
ดูดนมสองข้างสลับไปมาอย่างกระหาย พร้อมกับโยกเอวอัดลำเนื้อแทงเสยเข้าใส่รูสวาทของสะใภ้ ง่ามขาถ่างอ้าออกรับลำเนื้อยาวใหญ่แทงรัวเข้าใส่จนน้ำกามแตกทะลักออกมาในที่สุด“อ๊ะ… อ๊าคคค… ”ลี่ถังคำรามเสียงต่ำในลำคอ…หัวเอ็นสีม่วงถอกบานสะบัดควง ฟาดลำกระตุกสั่นปลดปล่อยน้ำกามสีขาวข้นออกมาจนล้นคารู“อ๊า… ซี้ดดดดดด… ”ซูเจียวหลับตาพริ้ม…โดนกระเด้าจนกลีบสวาทขมิบตอดไม่หยุด บีบรัดลำเนื้อมหึมาของลี่ถังที่ยังเสียบคาเต็มลำเต็มรู หลั่งจากกลั่นน้ำกามออกมาสุดแรงรีดเคล้น“พ่อเถอะท่านพ่อ… ”ซูเจียวพูดไม่ทันขาดคำก็ได้ยินเสียงของลี่หมิงดังอยู่ที่หน้าบ้าน“ข้ากลับมาแล้ว… ”“ว้าย… ”ซูเจียวรีบเอามือผลักอกของพ่อสามี…ลี่ถังก้มลงคว้ากางเกงขึ้นมาสวม ขณะซูเจียวกำลังจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางเพราะกลัวจะทิ้งหลักฐานเอาไว้ให้สามีของนางสงสัย“ข้ากลับมาแล้ว… ”ลี่หมิงเดินเข้ามาในครัว…เป็นจังหวะเดียวกับลี่ถังรีบก้าวยาวๆ ออกไปทางประตูหลังบ้าน“ได้แล้ว… เต้าหู้ที่เจ้าอยากได้”ลี่หมิงวางห่อเต้าหู้ลงบนโต๊ะ“ขอบใจท่านพี่… ”ซูเจียวทำทีเป็นจับเต้าหู้ ทั้งที่ใจยังเต้นรัว กลีบสวาทยังขมิบหนุบๆ ไม่หาย นางรู้สึกได้ว่ายังมีน้ำกามบางส่ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-10พ่อสามีอย่าได้ปรานีข้า ตอนที่ 1
พ่-อ-ส-า-มี อย่าได้ปรานีข้านวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้นผู้เขียนกาสะลองทองคำ / เฉ่าฟ่านไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้นนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคลและสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนาอ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ……….นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนาทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรงท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง*เราเตือนท่านแล้ว*บางช่วงบางตอนของเนื้อหา“ท่านพี่กลับไปก่อนเถอะ… ข้าอยากเล่นน้ำต่อสักพัก… ”อารมณ์ที่ยังค้าง ทำให้ซูเจียวยังรู้สึกงุ่นง่านไม่หาย“งั้นข้าจะรอ… ”“ไม่ต้อง… เดี๋ยวข้าตามกลับไป”ซูเจียวรีบกล่าว…ทำให้สามีของนางต้องกลับไปก่อนเพราะรู้สึกหนาวเหมือนจะเป็นไข้ อาจเป็นเพราะว่าเขาใช้ร่างกายทำงานอยู่ท่ามกลางแสงแดดร้อนมาทั้งวัน ครั้นเมื่อมาเจอกับน้ำเย็นร่างกายจึงปรับตัวไม่ทันซูเจียวมองส่งจนร่างของสามีลับไปจากสายตา…และตอนที่นางขยับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-10พ่อสามีอย่าได้ปรานีข้า ตอนที่ 2
“อย่าเพิ่งด่วนสรุปว่าตัวเองไม่เป็นอะไร บางทีเจ้าอาจจะมีอาการป่วยแอบแฝงอยู่ก็ได้ วันมะรืนพ่อข้าจะมาเยี่ยม จะให้ท่านพ่อข้าช่วยตรวจดูอาการให้… ”ลี่หมิงเอ่ยถึงบิดา…เขามีนามว่า ‘ลี่ถัง’ เป็นชายรูปร่างสูงใหญ่วัยห้าสิบปีที่มีวิชาความรู้ทางการแพทย์แผนโบราณ และยังชำนาญในการนวดที่เรียกว่า ‘ทุยหนา’คือการนวดแบบดั้งเดิมของจีนซึ่งเน้นการกด คลึง ดีด บีบไปตามเส้นลมปราณเพื่อช่วยเพิ่มการไหลเวียนของโลหิตในร่างกาย ลดอาการโลหิตคั่ง โลหิตหนืดที่เป็นต้นเหตุของความไม่สบายทั้งปวง“ดีจัง ข้าเพิ่งรู้ว่าท่านพ่อของท่านพี่มีความรู้เรื่องการนวด… ”“ใช่แล้ว… ท่านพ่อของข้านอกจากจะมีความรู้เรื่องนวดก็ยังเชี่ยวชาญในเรื่องสมุนไพรรักษาโรค งั้นช่วงนี้เจ้าต้องพักผ่อนให้มากๆ งานอะไรที่ต้องออกแรงเยอะทิ้งไว้ให้เป็นหน้าที่ของข้าจัดการเอง… ”ลี่หมิงกล่าวด้วยความรักและห่วงใยภรรยา…ตั้งแต่อยู่กันมาปีกว่าเขาไม่เคยใช้ให้นางต้องทำงานหนัก หน้าที่ของซูเจียวคือการดูแลงานบ้านและทำอาหารส่วนงานในไร่ในสวนนั้นลี่หมิงเป็นคนรับผิดชอบเองทุกอย่าง เรียกว่าแทบจะไม่ให้ซูเจียวออกมาโดนแดดโดนลมเลยก็ว่าได้“เข้านอนเถอะ… น้ำค้างตกใส่หัวเดี๋ยวเจ้าจะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-10
บทล่าสุด
พ่อสามีอย่าได้ปรานีข้า ตอนที่ 5
ดูดนมสองข้างสลับไปมาอย่างกระหาย พร้อมกับโยกเอวอัดลำเนื้อแทงเสยเข้าใส่รูสวาทของสะใภ้ ง่ามขาถ่างอ้าออกรับลำเนื้อยาวใหญ่แทงรัวเข้าใส่จนน้ำกามแตกทะลักออกมาในที่สุด“อ๊ะ… อ๊าคคค… ”ลี่ถังคำรามเสียงต่ำในลำคอ…หัวเอ็นสีม่วงถอกบานสะบัดควง ฟาดลำกระตุกสั่นปลดปล่อยน้ำกามสีขาวข้นออกมาจนล้นคารู“อ๊า… ซี้ดดดดดด… ”ซูเจียวหลับตาพริ้ม…โดนกระเด้าจนกลีบสวาทขมิบตอดไม่หยุด บีบรัดลำเนื้อมหึมาของลี่ถังที่ยังเสียบคาเต็มลำเต็มรู หลั่งจากกลั่นน้ำกามออกมาสุดแรงรีดเคล้น“พ่อเถอะท่านพ่อ… ”ซูเจียวพูดไม่ทันขาดคำก็ได้ยินเสียงของลี่หมิงดังอยู่ที่หน้าบ้าน“ข้ากลับมาแล้ว… ”“ว้าย… ”ซูเจียวรีบเอามือผลักอกของพ่อสามี…ลี่ถังก้มลงคว้ากางเกงขึ้นมาสวม ขณะซูเจียวกำลังจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางเพราะกลัวจะทิ้งหลักฐานเอาไว้ให้สามีของนางสงสัย“ข้ากลับมาแล้ว… ”ลี่หมิงเดินเข้ามาในครัว…เป็นจังหวะเดียวกับลี่ถังรีบก้าวยาวๆ ออกไปทางประตูหลังบ้าน“ได้แล้ว… เต้าหู้ที่เจ้าอยากได้”ลี่หมิงวางห่อเต้าหู้ลงบนโต๊ะ“ขอบใจท่านพี่… ”ซูเจียวทำทีเป็นจับเต้าหู้ ทั้งที่ใจยังเต้นรัว กลีบสวาทยังขมิบหนุบๆ ไม่หาย นางรู้สึกได้ว่ายังมีน้ำกามบางส่ว
พ่อสามีอย่าได้ปรานีข้า ตอนที่ 4
อวดลำคอระหงและหัวไหล่กลมกลึง ทรวงอกมหึมาผุดเด้งออกมาอวดความอะร้าอร่าม เต้านมของสะใภ้ใหญ่มากจนล้นออกมาที่สองข้างลำตัวลี่ถังทนมองไม่ไหว…รีบสอดมือเข้ามาระหว่างซอกแขนทั้งสองข้างของนาง ตะล่อมเต้าเนื้อหนุ่มนุ่ม บีบขยำอย่างกระหายจนเนื้อขาวๆ ปลิ้นออกมาจากซอกนิ้วมือหยาบใหญ่“อ๊า… ซี้ดดด… ขะ… ข้าเสียว… ”ซูเจียวสะอื้นคราง…บิดตัวไปมา ทำท่าเหมือนจะทนรับของใหญ่ไม่ไหว แต่นางกลับแอ่นสะโพกเสยสู้จนง่ามก้นชนกับท้องแน่นไปด้วยลอนกล้ามของลี่ถัง โก่งเอวฝังแท่งหยกแห่งความเป็นชายเติมเต็มเข้าใส่รูสวาทของนางอย่างเมามัน“อู้ววว… ร่อนสู้ขนาดนี้เห็นทีว่าข้าต้องจัดให้หนักๆ”ลี่ถังโถมกายเข้าใส่จนโต๊ะเขยื้อนไปชนกับผนังเสียงชามใบหนึ่งตกลงมาแตกกระจาย แต่ก็ไม่ได้ทำให้จังหวะกระเด้าของพ่อสามีจอมหื่นสะดุดลงแต่อย่างใด “อู้ววว… ข้ามันเอ็นสุดๆ… ”ลี่ถังยังกระเด้าไม่หยุด และดูเหมือนว่ามันยิ่งทำให้ซูเจียวรู้สึกมีอารมณ์ไปกับเขาด้วยตอนนี้นางได้รู้แล้วว่าการแอบลักลอบเอากันในสถานที่ซึ่งมีความท้าทายเพราะไม่ใช่ห้องนอนลับหูลับตาคน จะยิ่งทำให้นางรู้สึกตื่นเต้นและมีอารมณ์จนอธิบายไม่ถูก“ซี้ด… เร่งเถอะค่ะท่านพ่อ… อ๊า… อ๊า… อ๊า…
พ่อสามีอย่าได้ปรานีข้า ตอนที่ 3
“ข้าจะรีบไป งั้นเจ้าทำอย่างอื่นไปก่อนนะ… ”ลี่หมิงบอกแล้วรีบออกไปจากบ้าน“อันที่จริงไม่ต้องก็ได้… อะไรข้าก็กินได้”ลี่ถังรู้สึกเกรงใจจึงรีบแทรกขึ้น“ไม่เป็นไรค่ะท่านพ่อ… ท่านพี่เคยพูดไว้นานแล้วว่าอยากให้ท่านพ่อได้ลิ้มรสฝีมือของข้า นานๆ ท่านพ่อจะมาเยี่ยมบ้านขออย่าได้เกรงใจ… ”ซูเจียวกล่าวแล้วเดินไปที่เตาฟืน…คว้าซีอิ๊วมาเทลงถ้วยคลุกเคล้ากับวัตถุดิบสำหรับทำไส้ยัดเต้าหู้ จากนั้นขยับมาที่ถาดคว่ำจานเอื้อมคว้าผ้ามาเช็ดถ้วยจานโดยหารู้ไม่ว่าลี่ถังกำลังแอบจ้องมองก้นกลมกลึงของนางด้วยแววตากลัดมัน“ขอให้ข้าช่วยตรวจดูอาการของเจ้าโดยละเอียดได้ไหม… ”ลี่ถังขยับเข้ามาจนใกล้“ได้ค่ะท่านพ่อ… ”ซูเจียวรู้สึกตื่นเต้น“ข้าขอตรวจด้วยการฝังเสียงหายใจ”“ค่ะ… ”ซูเจียวตอบ…ก่อนที่นางจะตกใจเมื่อพ่อสามีโน้มกายเข้ามาเอาใบหูแนบกับทรวงอกของนาง เพื่อฟังเสียงหายใจตามที่เขาบอก“อุ๊ย… ท่านพ่อ”ซูเจียวตกใจ…“เจ้าไม่ต้องตกใจมันคือวิธีการตรวจซึ่งทำได้หลายวิธี เช่นการมองด้วยตา การดม การฟังและถามซักถามอาการ รวมถึงการจับชีพจร… ”“ค่ะท่านพ่อ… แล้วรู้หรือยังว่าข้าเป็นอะไร”ซูเจียวออกอาการประหม่าเกร็ง“อาการของเจ้ามิใช่การเจ็
พ่อสามีอย่าได้ปรานีข้า ตอนที่ 2
“อย่าเพิ่งด่วนสรุปว่าตัวเองไม่เป็นอะไร บางทีเจ้าอาจจะมีอาการป่วยแอบแฝงอยู่ก็ได้ วันมะรืนพ่อข้าจะมาเยี่ยม จะให้ท่านพ่อข้าช่วยตรวจดูอาการให้… ”ลี่หมิงเอ่ยถึงบิดา…เขามีนามว่า ‘ลี่ถัง’ เป็นชายรูปร่างสูงใหญ่วัยห้าสิบปีที่มีวิชาความรู้ทางการแพทย์แผนโบราณ และยังชำนาญในการนวดที่เรียกว่า ‘ทุยหนา’คือการนวดแบบดั้งเดิมของจีนซึ่งเน้นการกด คลึง ดีด บีบไปตามเส้นลมปราณเพื่อช่วยเพิ่มการไหลเวียนของโลหิตในร่างกาย ลดอาการโลหิตคั่ง โลหิตหนืดที่เป็นต้นเหตุของความไม่สบายทั้งปวง“ดีจัง ข้าเพิ่งรู้ว่าท่านพ่อของท่านพี่มีความรู้เรื่องการนวด… ”“ใช่แล้ว… ท่านพ่อของข้านอกจากจะมีความรู้เรื่องนวดก็ยังเชี่ยวชาญในเรื่องสมุนไพรรักษาโรค งั้นช่วงนี้เจ้าต้องพักผ่อนให้มากๆ งานอะไรที่ต้องออกแรงเยอะทิ้งไว้ให้เป็นหน้าที่ของข้าจัดการเอง… ”ลี่หมิงกล่าวด้วยความรักและห่วงใยภรรยา…ตั้งแต่อยู่กันมาปีกว่าเขาไม่เคยใช้ให้นางต้องทำงานหนัก หน้าที่ของซูเจียวคือการดูแลงานบ้านและทำอาหารส่วนงานในไร่ในสวนนั้นลี่หมิงเป็นคนรับผิดชอบเองทุกอย่าง เรียกว่าแทบจะไม่ให้ซูเจียวออกมาโดนแดดโดนลมเลยก็ว่าได้“เข้านอนเถอะ… น้ำค้างตกใส่หัวเดี๋ยวเจ้าจะ
พ่อสามีอย่าได้ปรานีข้า ตอนที่ 1
พ่-อ-ส-า-มี อย่าได้ปรานีข้านวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้นผู้เขียนกาสะลองทองคำ / เฉ่าฟ่านไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้นนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคลและสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนาอ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ……….นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนาทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรงท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง*เราเตือนท่านแล้ว*บางช่วงบางตอนของเนื้อหา“ท่านพี่กลับไปก่อนเถอะ… ข้าอยากเล่นน้ำต่อสักพัก… ”อารมณ์ที่ยังค้าง ทำให้ซูเจียวยังรู้สึกงุ่นง่านไม่หาย“งั้นข้าจะรอ… ”“ไม่ต้อง… เดี๋ยวข้าตามกลับไป”ซูเจียวรีบกล่าว…ทำให้สามีของนางต้องกลับไปก่อนเพราะรู้สึกหนาวเหมือนจะเป็นไข้ อาจเป็นเพราะว่าเขาใช้ร่างกายทำงานอยู่ท่ามกลางแสงแดดร้อนมาทั้งวัน ครั้นเมื่อมาเจอกับน้ำเย็นร่างกายจึงปรับตัวไม่ทันซูเจียวมองส่งจนร่างของสามีลับไปจากสายตา…และตอนที่นางขยับ
