“ ทำไมต้องทำแบบนี้ “ ปากอิ่มพร่ำถาม
“ อาหวงเจน หวง–” นิ้วเรียวยกขึ้นมาแตะปากเขาเอาไว้ “ อย่ามาพูดเลย ทีตัวเองยังมีสาวในสต็อกเป็นสิบ จะมาพูดว่าหวงคนอื่นใครเขาจะเชื่อ “ มือเล็กผละออกจากปากเขา “ อย่าห่วงเลย ยังไงเจนก็จะคลอดลูกให้คุณก่อน แล้วถึงจะไปกับคนอื่น “ เธอพูดกับเขาอย่างประชดประชัน ส่วนคนฟังนั้นก็ถึงกับหน้าซีดพูดไม่ออก “ ถ้าจะไปส่งก็รีบออกรถได้แล้ว “ คนขับที่กำลังเสียใจอยู่ถอนหายใจเหนื่อยๆ พลอยเจนคงจะไม่มีใจให้เขาเลยสินะ เจระวีคาเฟ่ “ สวัสดีค่ะพี่เจน “ “ อือ ทำไมวันนี้มุกมาเช้าจัง “เจนทักทายพนักงาน ที่กำลังจัดร้านอยู่ มุกดาเห็นคนพี่มาคุยด้วยจึงหยุดคุย “ พอดีเมื่อคืนมุกนอนไม่ค่อยหลับ ตื่นเช้าไม่มีอะไรให้ทำเลยมาเร็วนะคะ “ พลอยเจนก็จ้องหญิงสาวตรงหน้าด้วยความเป็นห่วงหน่อยๆ “ ไม่สบายหรือเปล่าถึงได้นอนไม่หลับ อย่าหักโหมละ เดี๋ยวจะป่วยเอาได้ “ “ ค่ะพี่เจน “ “ อือ แต่มุกทำแบบนี้ก็ดีแล้ว วันไหนมาก่อนก็มาเปิดร้านรอพี่ เพราะช่วงนี้พี่คงต้องมาช้ากลับเร็วบ่อยขึ้น “ “ ค่ะ สำหรับมุกไม่มีปัญหาอะไรหรอก ในฐานะที่พี่เจนไว้ใจถึงกับให้กุญแจร้านกับมุก มุกก็จะขยันทำงานไม่ทำให้พี่เจนผิดหวังแน่นอนค่ะ “ พลอยเจนจ้องมองคนตรงหน้าอย่างภูมิใจเธอเลือกคนไม่ผิดจริงๆ คิดแล้วก็พลางยื่นมือเล็กไปลูบหัวเอ็นดูคนตรงหน้าเบาๆ “ ดีมาก นี้พี่ก็ว่าจะรับพนักงานเพิ่มอีกสักคนด้วยจะได้มาช่วยงานมุก มุกจะได้ไม่เหนื่อยมาก “ “ ก็ดีเหมือนกันค่ะพี่เจนเวลาพี่ออกไปข้างนอกมุกจะได้มีเพื่อนคุย “ “ อือ งั้นเราก็ทำงานไปก่อนเดี๋ยวพี่จะไปทำใบประกาศรับสมัคร เสร็จแล้วจะออกมาช่วย “ “ ค่ะ “ พลอยเจนเดินเข้ามาในห้องพัก สาเหตุที่ร้านของเธอมีพนักงานแค่คนเดียว ก็เพราะว่าเรื่องความปลอดภัยนี่แหละ แต่ก่อนคาเฟ่ของเธอขายอาหารด้วยมีพนักงานเกือบสิบคนได้ แต่คนพวกนั้นกลับไม่ซื่อตรงแอบมาขโมยของในร้านหลายครั้ง ทำให้เธอเข็ดไล่ออกจนหมด ร้านเธอเลยต้องหยุดทำอาหารขายไปด้วย เพราะขาดแม่ครัว อีกอย่างตอนนี้เธอก็ท้องยังไม่อยากไว้ใจใครมากนัก เนื่องจากเคยโดนพนักงานอาละวาดตบตีมาแล้ว โชคดีที่มีมุกดาเด็กสาวที่ทำงานกับเธอมาตั้งแต่เปิดร้านใหม่ๆ เด็กนั่นดูใสซื่อแล้วก็เป็นคนดี ทำให้เธอไว้ใจมุกมาก นี่ถ้าไม่ติดว่ามีลูกคงยกร้านนี้ให้มุกไปแล้วมั้ง ฤทธา จิวเวลรี่ เจ้าของบริษัทนั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนไปมา คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ‘ตัวเองยังมีสาวในสต็อกเป็นสิบ จะมาพูดว่าหวงคนอื่นใครเขาจะเชื่อ’ ‘เจนไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร ‘ จิรกิตติ์นั่งคิดถึงคำพูดของผู้หญิงที่ตอนนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของลูกเขา ด้วยหน้าตาเคร่งขรึม ‘ อาเจตวันนี้เจนขอค้างที่บ้านคุณอาได้ไหมคะ ‘เด็กน้อยวัยสิบขวบเดินกอดตุ๊กตาหมีเข้ามาในบ้านของจิรกิตติ์ในเวลาที่ฟ้ามืดพอประมาณแล้ว ‘ อ้าว ทำไมถึงไม่นอนบ้านตัวเองล่ะ นี่มันก็จะดึกแล้วนะ “ เขาพูดเพราะปกติพลอยเจนจะมานอนเล่นที่นี้กับลูกแม่บ้านของเขาในช่วงเช้า แต่ไม่เคยถึงขั้นมาค้างคืน ‘ ทะเลาะกันกับแม่มาอีกแล้วเหรอ’ จิรกิตติ์ที่กำลังนั่งแก้แบบเครื่องเพชรอยู่ หันไปจ้องหลานสาวที่เดินมายืนใกล้ เพราะปกติเวลาที่เด็กหญิงทะเลาะกันกับแม่ก็จะมานั่งเล่นที่บ้านเขา จนแม่เข้านอนจึงจะกลับบ้านตัวเอง ‘ ไม่ แต่ที่บ้านแม่ดูละครอะไรก็ไม่รู้ แย่งผัวแย่งเมียกัน แถมยังเปิดเสียงดังจนเจนนอนไม่หลับเลย รำคาญมาก” เด็กหญิงนั่งลงที่โซฟาพร้อมกับบ่น จิรกิตติ์ได้ฟังเธอบอกก็นึกขำนิดหน่อยวัยนี้รู้จักมองเนื้อเรื่องละครออกแล้วเหรอ ‘ ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ ‘ เจตก้มหน้ามองที่งานบนไอแพดต่อ ส่วนหลานสาวก็บ่นออกมาอย่างแก่แดด ‘ ก็อะไรไม่รู้ ผู้ชายในละครนั่นน่ะมีเมียแล้วก็ยังมีเมียอีก ที่เขาเรียกว่าเมียน้อยนะคะ แถมคนที่บอกว่าเป็นเมียหลวงก็ไม่ยอมปล่อยผัวตัวเองไปด้วย ตบแย่งกันอยู่นั่นแหละ ถ้าเป็นเจนนะเจนคงทิ้งไปเลย ไม่มีทางใช้ของร่วมกับใครเด็ดขาด ‘ จิรกิตติ์ถึงกับหันมาจ้องคนข้างกายพร้อมรอยยิ้มกว้าง ไม่ได้การละ เขาคงต้องไปบอกพี่จ๊ะจ๋าเลิกดูละครพวกนี้ให้หลานเห็นแล้ว ไม่งั้นพลอยเจนได้เสียเด็กแน่ ‘ แก่แดดจังนะเรา อายุแค่สิบขวบคิดเรื่องนี้ไว้แล้วเหรอ นั่นมันก็แค่ละคร เราเป็นเด็กเอาเวลาไปคิดเรื่องเรียนดีกว่ามั้ย ‘ มือใหญ่ยื่นไปทาบลงบนหัวของคนข้างๆ อย่างนึกเอ็นดู ‘ ก็ต้องคิดไว้สิคะคุณอา เจนน่ะเกลียดที่สุดเลย เวลาที่ถูกแย่งของรักไป ขนาดตอนที่โอมมันมาเล่นที่บ้าน แล้วมากอดเจ้าหมีของเจน ‘ หน้ามนก้มลงมองตุ๊กตาหมีในมือ แล้วเงยหน้าขึ้นมาใส่อารมณ์พร้อมตบหัวเจ้าหมีไปเต็มแรง ‘ เจนยังตบหัวมันจนร้องไห้เลย ‘ คนฟังถึงกับส่ายหน้า ‘ เจนเราเป็นผู้หญิงนะท่องไว้สิ ‘ จิรกิตติ์ยิ้มจางพร้อมกับส่ายหัวเมื่อนึกถึงความดื้อความแสบของหญิงสาวเมื่อคราวก่อน “ ไม่คิดว่าปณิธานของเด็กคนนั้นจะแรงกล้าขนาดนี้ แต่ถ้าเรายืนยันแล้วว่าจะทำให้เจนรักให้ได้ คงต้องรีบตัดพวกผู้หญิงที่ไม่จำเป็นพวกนั้นออกไปจากชีวิตแล้วแหละ “ ก๊อกๆ “ คุณเจตขา ขวัญตาเองค่ะ “ เขาถอนหายใจแรงทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั้น “ พูดถึงก็มาเลย “ก๊อกๆ “ คุณเจตขา ขวัญตาเองค่ะ “ เขาถอนหายใจแรงทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั้น “ พูดถึงก็มาเลย “ เมื่อเสียงเคาะประตูเงียบลงขวัญตาก็เดินเข้ามาหาคนข้างใน เธอหันตูดกำลังคิดจะนั่งลงที่ตักของเขา จิรกิตติ์ที่เห็นหน้าเมียเด็กของตัวเองลอยมา เขาจึงรีบถอยเก้าอี้หนี ทำเอาขวัญตาล้มหงายลงไปนั่งกองที่พื้น “ โอ้ย คุณเจตขาทำไมถึงได้หยอกขวัญตาแรงจังล่ะคะ ตูดคงแดงหมดแล้วแน่ๆ “ หญิงสาวยกตูดขึ้นมาถูที่ขาของเขา สองมือยันพื้นทำท่าทียั่วยุหวังให้คนด้านหลังเล่นด้วย จิรกิตติ์ก็ทำได้แค่มองพลันส่ายหน้า พิศวาสไม่ลงจริงๆ เขายกขาขึ้นมาดันตูดเธอเบาๆ จนหัวทิ่มพื้น(?เบา?) ให้ร่างของหญิงสาวขยับออกห่าง “ ลุกขึ้น!!แล้วกลับออกไปซะ! ไม่มีธุระอะไรจะเข้ามาทำไม “ ขวัญตาลุกนั่งแล้วหันมาจ้องคนพูด “ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะคะคุณ ไม่คิดถึงขวัญตาบ้างเหรอ เราไม่ได้ทำกันมาจะสามสี่เดือนแล้วนะคะ “ จิรกิตติ์ถอนหายใจแรง ก็ตั้งแต่เขาได้กับพลอยเจนวันนั้น ก็ไปหาใครไม่ได้เลยน่ะสิ “ ถ้าคุณยังอยากทำงานที่นี้อยู่ ก็ทำตามที่ผมสั่ง “ “ หมายความว่ายังไงคะ ขวัญตาไปทำอะไรผิดใจคุณหรือเปล่า คุณถึงทำกับขวัญตาแบบนี้ “ เธอบอกพร้อมขยับเข้ามานั่งใก
เดือนต่อมา งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย มีแค่ญาติผู้ใหญ่ที่รู้จักไม่กี่คน กับเหล่าเพื่อนฝูงของทั้งสองฝ่าย “ พี่โอมทำไมทำหน้าแบบนี้อีกแล้วล่ะคะ “ ครีมหอมที่สังเกตเห็นว่าคนนั่งข้างๆ ทำหน้าทำตาไม่ค่อยเอ็นจอย หญิงสาวจึงได้เอ่ยถาม “ เพื่อนพี่แต่งงานกันหมดแล้วน่ะครีม “ แต่เมื่อได้คำตอบเธอก็ถึงกับเบ้ปากมองบน “ ถ้าอยากจะแต่งเร็วๆ ก็ไปหาเอาคนใหม่สิคะ “ เธอจึงประชดเขากลับ เสี่ยเห็นเช่นนั้นจึงกอดแขนเมียไว้เอาหน้าแนบลงตรงหัวไหล่เธอ “ บ้าเหรอพี่จะรอเอาครีมแค่คนเดียวเท่านั้น “ สายตาของเขาเหลือบไปจ้องเจ้าสาว “ ว่าแต่ไอ้เจนมันเป็นไร ทำไมทำหน้าเศร้าๆ ตาก็แดงๆ มาตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว “ คนฟังจ้องตากับเขา “ เมื่อกี้คิตตี้มาหาพี่เจนนะคะ “ เมื่อได้ฟังแบบนั้นเสี่ยโอมก็ดีดตัวขึ้นนั่งหลังตรง “ อ๋อ ที่ผ่านมาสองคนนั้นเขาคบกันจริงๆ เหรอ แสดงว่าตอนที่มันบอกว่ามันมีแฟน ก็เป็นแฟนผู้หญิงมาตลอดเลยน่ะสิ น่าเป็นห่วงจริงๆ ไม่เคยพูดอะไรให้เพื่อนฟังบ้างเลย “ เขาบ่นไปมาพร้อมกับส่ายหน้า “ ยินดีด้วยนะ ไม่คิดว่าสองคนนี้จะมาลงเอยกันได้ “ “ เห็นคุณจิรกิตติ์ช่วยเลี้ยงพลอยเจนมาตั้งแต่เด็กไม่คิดเลยนะคะว่าจะไ
ปึก! เสียงเจตผลักนกน้อยชนเข้ากับรถแถวนั้น “ มาทำไม ผมจำได้ว่าผมไม่ได้ชวนคุณมานี่ “ คนฟังกอดอกฉีกยิ้ม “ นกก็เป็นเมียคุณคนหนึ่งนะคะ ทำไมนกจะมาดูหน้านางเมียหลวงไม่ได้ “ เจตถอนหายใจแรง เขาหันไปพูดกับเธอเสียงแข็ง “ ไม่มีเมียน้อยเมียหลวงอะไรทั้งนั้น มีแค่ผัวเดียวเมียเดียว พลอยเจนคือเมียของจิรกิตติ์แค่คนเดียว! “ เขาย้ำใส่คนตรงหน้าที่กำลังโมโหหนัก “ นี่คุณจริงจังกับมันขนาดนั้นเลยเหรอ! “ “ ใช่! ถ้ารู้แล้วก็ไสหัวไปซะ แล้วอย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีก “ “ อ๋าย มันหมายความว่าไงตอนอยู่กับนกคุณก็บอกว่าเราคบกันไม่ได้ เพราะคุณไม่อยากแต่งงาน ไม่สามารถแต่งงานได้ แล้วอีนั่นมันไปทำท่าไหนล่ะ! “ เจตตาเหลือกจ้องคนตรงหน้าอย่างคาดโทษ “ เจนไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น คนที่จับเธอแต่งงานคือผมไม่ใช่เธอ ผมตั้งใจจับพลอยเจนมาทำเมีย แล้วที่สำคัญผมกับคุณเราตกลงกันเป็นแค่คู่นอนเวลาเหงา ไม่ใช่คนรัก คุณไม่มีสิทธิ์มาต่อลอง “ พูดจบจิรกิตติ์ก็หันหลังเดินเข้างานปล่อยให้หญิงสาวยืนคับแค้นใจอยู่คนเดียว “ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร “ เมื่อเจตเดินเข้ามาก็เห็นว่าแสงรวีกำลังยืนรอเขาอยู่ไม่ไกลจากจุดนั้น ที่เขาคุยกับนกน้อยเมื่อกี้ จิร
“ คุณก็ออกไปสิ จะให้เจนนอนยังไง “จิรกิตติ์ขำออกมาเบาๆ “ ฮาฮ่า ทำไมเหรอเจน เราสองคนเคยใกล้ชิดกันจนมีเจ้าตัวน้อยด้วยกันแล้วนะ ไม่เห็นมีอะไรที่เจนจะต้องกลัวอาขนาดนั้นเลย “ หญิงสาวถอนหายใจแรง เธอนี่นะกลัวเขา “ เจนไม่ได้กลัว เจนก็แค่ไม่อยากจะอยู่ใกล้คุณ ไม่อยากอยู่ใกล้ผู้ชายของคนอื่น “ คนฟังคิ้วขมวด “ ของคนอื่นที่ไหน ตอนนี้เราแต่งงานเป็นผัวเมียกันแล้วนะ คนที่จะพูดว่าเป็นเจ้าของอาได้ก็มีแค่เจน “ คนฟังหันหน้าหนีเหลือบเพียงลูกกะตามาดูเขา “ แต่เราแต่งงานกันก็เพื่อลูก ไม่ใช่แต่งเพราะความรัก “ คำพูดของเธอทำเอาเขาถึงกับซึม ร่างสูงลุกยืน “ อือ เจนนอนลงได้แล้ว “ “ คุณก็ออกไปสิ “ “ ไม่ออก อาจะอยู่ส่งลูกของอาเข้านอนก่อน “ คนที่นั่งอยู่รีบมองค้อนเขา “ เร็วหน่อยสิ อาอยากกลับไปนอนเหมือนกันนะ “ หญิงสาวเห็นแบบนั้นจึงจำใจเอนตัวลงนอนเนื่องจากอยากให้เขารีบๆ ไปให้พ้นตา เขาเองก็นั่งลงบนพื้นข้างเตียง มือหนาเอื้อมมาเปิดเสื้อของเธอขึ้น “ คุณจะทำอะไร! “ หญิงสาวรีบยื่นมือจับมือเขาไว้ทันที “ อาจะคุยกับลูกไม่ได้เหรอเจน “ พลอยเจนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งแต่ก็ยอมปล่อยมือให้เขาทำในสิ่งที่เขาต้องการ เข
ตกดึกของคืนเดียวกัน “ ฮื้อๆ “ จิรกิตติ์ตื่นนอนหลังจากได้ยินเสียงเหมือนคนร้องไห้อยู่ไม่ไกลมาได้สักพักแล้ว “ เจน? “ เขารีบลุกออกจากห้อง แล้วเดินไปที่ห้องของหญิงสาวแต่ไม่ปรากฏเห็นเธออยู่ในนั้น เขาจึงเดินตามเสียงร้องไห้นั้นไป ดวงไฟในห้องครัวสว่างขึ้น เจระวีที่กำลังนั่งร้องไห้จึงหันมาสบตากับเขา เห็นแบบนั้นเขาจึงรีบเดินเข้าไปดูเธอ “ เจนเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม “ หญิงสาวเห็นเขามายืนใกล้จึงซุกหน้าใส่อกของชายตรงหน้าพร้อมกับร้องไห้อย่างไม่มีเหตุผล “ เป็นอะไร ใครทำอะไรให้ “ “ ฮื้อๆ “ “ เจน! “ เจระวีหรือพลอยเจนเอาแต่ร้องไห้อย่างเดียวจนจิรกิตติ์ไม่รู้จะทำเช่นไร นอกจากยืนลูบหลังปลอบใจให้เบาๆ จนเธอเงียบไปเอง “ คราวนี้บอกอาได้หรือยังว่าร้องไห้ทำไม “ แต่เมื่อเขาถามเธออีก หญิงสาวก็เบ้ปากจะร้องไห้ต่อ “ ฮื้อ “ “ อ้าว เจน? “ “ ฮื้อ ในตู้เย็นไม่มีขนมเลย ไม่มีอะไรให้กิน “ นิ้วเรียวชี้ไปที่ตู้เย็น เมื่อเขามองตามแล้วเธอจึงหมอบหน้าลงบนโต๊ะร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างกับเด็กน้อย “ เจนหิวข้าว “ ปากเล็กพึมพำทั้งน้ำตา จนคนมองยู่ก็ไม่รู้จะทำเช่นไร “ แต่นี้มันเพิ่งจะตี 1 เองนะเจน เมื่อตอนเย็นก
ผับเคทีแคท “ อ้าว นั่นเจนหรือเปล่า เจน! เจนทางนี้! “ เจระวี หรือ พลอยเจน หญิงสาวสูงราว 165 ร่างกายอวบอิ่มไม่อ้วนหรือผอมจนเกินไป เจ้าของผิวขาวผ่อง นัยน์ตาเฉี่ยว สวมชุดสีแดงรัดรูปก้าวขาเข้ามาในผับยังไม่ทันได้เห็นบุคคลที่เป็นเป้าหมายของตัวเธอด้วยซ้ำ แต่กลับได้ยินเสียงของชายหนุ่มออกสาวเรียกชื่อของเธอเสียงดัง ซึ่งดังกว่าเสียงเพลงเสียอีก พลอยเจนจึงรีบหันไปจ้องมอง “ เป็ด! เอ้ย ดักกี้เหรอ? “ เมื่อหันซ้ายมองขวาไปเจอต้นเสียง เธอก็ร้องชื่อของเขาคนนั้นออกมาอย่างตื่นเต้น เพราะได้เจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เห็นแบบนั้นหญิงสาวจึงรีบก้าวขาเดินไปหา “ กลับมาจากนิวซีแลนด์ตั้งแต่เมื่อไหร่ มึงเปลี่ยนไปเยอะเลยนะเนี่ย “ เจนเดินมาทักแล้วนั่งลงข้างเพื่อน “ ถึงจะเปลี่ยนไปเยอะแต่มึงก็ยังจำกูได้นี่ แต่ไม่คิดเลยน่ะว่าจะได้มาเจอที่นี้ ทั้งที่ไม่ได้เจอกันเกือบจะ 8 ปีแล้ว เป็นยังไงบ้าง “ คำถามสุดท้ายดักกี้ถามออกมาอย่างตื่นเต้น จนพลอยเจนพอจะรู้ว่าคนตรงหน้านั้นหมายถึงใคร “ ที่ถามนี้ ถามกูเหรอ “ “ ไม่! 3 หนุ่มฮอตเดอะแก๊งมึงต่างหากละ แต่งงานมีหวานใจกันหมดหรือยัง “ พลอยเจนเบี่ยงหน้าหนีพร้อมส่ายไปมาเบาๆ
“ เอากับผู้ชายมันสนุกมากเลยเหรอวะ! “ “ ห๊ะ มึงว่าอะไรนะ! “ ดักกี้แทบจะขยี้หูฟังใหม่ “ ก็กูไม่เคยนี่ ตั้งแต่เกิดมากูก็คบแต่กับผู้หญิง ไม่เคยคบผู้ชาย กูก็เลยอยากรู้ว่าการเอากับผู้ชายมันเป็นยังไง ทำไมผู้หญิงทุกคน..อย่างน้อยก็มีหนึ่งในคนที่กูคบอยู่ ถึงตัดใจจากของ..ของพวกผู้ชายไม่ได้ “ คนพูดรู้สึกเคืองมาก เพราะที่ผ่านมาเธอเคยคบผู้หญิงมา 4-5 คน แต่ทุกคนก็จะเข้ามาบอกกับเธอเสมอว่า ขาดผู้ชายไม่ได้ จนเธออยากจะรู้แล้ว ว่าไอ้นั่นของพวกผู้ชายมันมีดีอะไร! คิดแล้วมือสวยก็เอื้อมไปแย่งแก้วในมือเพื่อนขึ้นมากรอกปาก “ อ้าว แก้วกูอีเจน!” ดักกี้รีบร้องห้ามแล้วเอาแก้วใหม่มาแทนให้ “ วันนี้กูจะเมาให้สุด แล้วไปลองดู “ พลอยเจนตาเหลือกกว้างแหงนคอขึ้นไปมองห้องพักของเจ้าของผับอย่างเจ็บปวด “ มึงเอาจริงดิ! “ ดักกี้ก็ถามย้ำด้วยความเป็นห่วง “ ก็แน่น่ะสิ! “ พลอยเจนรีบตอบเสียงดัง มือของเธอวางแก้วลงโต๊ะเสียแรงจนก้อนน้ำแข็งกระเด็นออกมาจากแก้ว “ สวัสดีครับน้องสาว ทำไมดื่มหนักจัง ขอพี่ชนแก้วด้วยได้มั้ย “ หลังจากที่ดื่มไปได้สักพักพลอยเจนก็เริ่มเมา ซึ่งได้มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเธอ หญิงสาวจึงทักทายเขากลั
“ ปล่อยนะ จะพาเจนไปไหน ปล่อย “ พลอยเจนที่โดนอาเจตของเธอลากออกมาเริ่มมีอาการต่อต้านเขา จิรกิตติ์ก็หันมาจ้องดุเธอ “ กลับบ้านไง เดี๋ยวนี้หัดเป็นเด็กใจแตกแล้วเหรอ “ คนเมาก็ไม่ยอมให้เขาตะคอกว่าเธอฝ่ายเดียว “ เด็กบ้าอะไร เจน 30 แล้วนะ ไม่ใช่เด็กแล้ว “ เธอตะคอกว่าเขากลับ ซึ่งตัวเธอตอนนี้ก็โดนเขาดึงออกมาจนถึงลานจอดรถ “ แต่สำหรับอา เจนก็ยังเป็นเด็กคนหนึ่งนั้นแหละ! “ ร่างบางโดนผลักดันให้หันหลังชนกับรถสปอร์ต “ ถามจริงๆ นะเจน ทำไมถึงได้ทำตัวแบบนั้น แล้วอีกอย่างมาที่นี้ทำไม ปกติไม่มาที่แบบนี้ไม่ใช่เหรอ “ คำถามของจิรกิตติ์ทำให้พลอยเจนที่กำลังเมา คิดเห็นร่างกายแฟนสาวตอนกอดรัดฟัดจูบกับชายอื่น เข้าห้องต่อหน้าต่อตาเธอ มือเล็กจึงได้ดึงคอเสื้อคนตรงหน้าให้โน้มมาหาแล้วจูบเพื่อไขข้อข้องใจ “ อืม “ ตอนแรกเจ้าของร่างใหญ่ก็พยายามต่อต้าน แต่เมื่อหญิงสาวไม่ยอมปล่อย เขาจึงช่วยสอนการจูบในแบบของเขาให้เธอ มือใหญ่ที่เคยจับตรงสองบ่าอันบอบบางเปลี่ยนไปทาบไว้ที่รถหรูแทน ใบหน้าของเขากดเข้าใกล้เธอมากขึ้น ดูดเม้มตรงมุมปากของคนตรงหน้าอย่างหิวกระหาย พลอยเจนที่ตอนแรกใจกล้ารุกจูบชายตรงหน้าก่อนเริ่มหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
ตกดึกของคืนเดียวกัน “ ฮื้อๆ “ จิรกิตติ์ตื่นนอนหลังจากได้ยินเสียงเหมือนคนร้องไห้อยู่ไม่ไกลมาได้สักพักแล้ว “ เจน? “ เขารีบลุกออกจากห้อง แล้วเดินไปที่ห้องของหญิงสาวแต่ไม่ปรากฏเห็นเธออยู่ในนั้น เขาจึงเดินตามเสียงร้องไห้นั้นไป ดวงไฟในห้องครัวสว่างขึ้น เจระวีที่กำลังนั่งร้องไห้จึงหันมาสบตากับเขา เห็นแบบนั้นเขาจึงรีบเดินเข้าไปดูเธอ “ เจนเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม “ หญิงสาวเห็นเขามายืนใกล้จึงซุกหน้าใส่อกของชายตรงหน้าพร้อมกับร้องไห้อย่างไม่มีเหตุผล “ เป็นอะไร ใครทำอะไรให้ “ “ ฮื้อๆ “ “ เจน! “ เจระวีหรือพลอยเจนเอาแต่ร้องไห้อย่างเดียวจนจิรกิตติ์ไม่รู้จะทำเช่นไร นอกจากยืนลูบหลังปลอบใจให้เบาๆ จนเธอเงียบไปเอง “ คราวนี้บอกอาได้หรือยังว่าร้องไห้ทำไม “ แต่เมื่อเขาถามเธออีก หญิงสาวก็เบ้ปากจะร้องไห้ต่อ “ ฮื้อ “ “ อ้าว เจน? “ “ ฮื้อ ในตู้เย็นไม่มีขนมเลย ไม่มีอะไรให้กิน “ นิ้วเรียวชี้ไปที่ตู้เย็น เมื่อเขามองตามแล้วเธอจึงหมอบหน้าลงบนโต๊ะร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างกับเด็กน้อย “ เจนหิวข้าว “ ปากเล็กพึมพำทั้งน้ำตา จนคนมองยู่ก็ไม่รู้จะทำเช่นไร “ แต่นี้มันเพิ่งจะตี 1 เองนะเจน เมื่อตอนเย็นก
“ คุณก็ออกไปสิ จะให้เจนนอนยังไง “จิรกิตติ์ขำออกมาเบาๆ “ ฮาฮ่า ทำไมเหรอเจน เราสองคนเคยใกล้ชิดกันจนมีเจ้าตัวน้อยด้วยกันแล้วนะ ไม่เห็นมีอะไรที่เจนจะต้องกลัวอาขนาดนั้นเลย “ หญิงสาวถอนหายใจแรง เธอนี่นะกลัวเขา “ เจนไม่ได้กลัว เจนก็แค่ไม่อยากจะอยู่ใกล้คุณ ไม่อยากอยู่ใกล้ผู้ชายของคนอื่น “ คนฟังคิ้วขมวด “ ของคนอื่นที่ไหน ตอนนี้เราแต่งงานเป็นผัวเมียกันแล้วนะ คนที่จะพูดว่าเป็นเจ้าของอาได้ก็มีแค่เจน “ คนฟังหันหน้าหนีเหลือบเพียงลูกกะตามาดูเขา “ แต่เราแต่งงานกันก็เพื่อลูก ไม่ใช่แต่งเพราะความรัก “ คำพูดของเธอทำเอาเขาถึงกับซึม ร่างสูงลุกยืน “ อือ เจนนอนลงได้แล้ว “ “ คุณก็ออกไปสิ “ “ ไม่ออก อาจะอยู่ส่งลูกของอาเข้านอนก่อน “ คนที่นั่งอยู่รีบมองค้อนเขา “ เร็วหน่อยสิ อาอยากกลับไปนอนเหมือนกันนะ “ หญิงสาวเห็นแบบนั้นจึงจำใจเอนตัวลงนอนเนื่องจากอยากให้เขารีบๆ ไปให้พ้นตา เขาเองก็นั่งลงบนพื้นข้างเตียง มือหนาเอื้อมมาเปิดเสื้อของเธอขึ้น “ คุณจะทำอะไร! “ หญิงสาวรีบยื่นมือจับมือเขาไว้ทันที “ อาจะคุยกับลูกไม่ได้เหรอเจน “ พลอยเจนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งแต่ก็ยอมปล่อยมือให้เขาทำในสิ่งที่เขาต้องการ เข
ปึก! เสียงเจตผลักนกน้อยชนเข้ากับรถแถวนั้น “ มาทำไม ผมจำได้ว่าผมไม่ได้ชวนคุณมานี่ “ คนฟังกอดอกฉีกยิ้ม “ นกก็เป็นเมียคุณคนหนึ่งนะคะ ทำไมนกจะมาดูหน้านางเมียหลวงไม่ได้ “ เจตถอนหายใจแรง เขาหันไปพูดกับเธอเสียงแข็ง “ ไม่มีเมียน้อยเมียหลวงอะไรทั้งนั้น มีแค่ผัวเดียวเมียเดียว พลอยเจนคือเมียของจิรกิตติ์แค่คนเดียว! “ เขาย้ำใส่คนตรงหน้าที่กำลังโมโหหนัก “ นี่คุณจริงจังกับมันขนาดนั้นเลยเหรอ! “ “ ใช่! ถ้ารู้แล้วก็ไสหัวไปซะ แล้วอย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีก “ “ อ๋าย มันหมายความว่าไงตอนอยู่กับนกคุณก็บอกว่าเราคบกันไม่ได้ เพราะคุณไม่อยากแต่งงาน ไม่สามารถแต่งงานได้ แล้วอีนั่นมันไปทำท่าไหนล่ะ! “ เจตตาเหลือกจ้องคนตรงหน้าอย่างคาดโทษ “ เจนไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น คนที่จับเธอแต่งงานคือผมไม่ใช่เธอ ผมตั้งใจจับพลอยเจนมาทำเมีย แล้วที่สำคัญผมกับคุณเราตกลงกันเป็นแค่คู่นอนเวลาเหงา ไม่ใช่คนรัก คุณไม่มีสิทธิ์มาต่อลอง “ พูดจบจิรกิตติ์ก็หันหลังเดินเข้างานปล่อยให้หญิงสาวยืนคับแค้นใจอยู่คนเดียว “ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร “ เมื่อเจตเดินเข้ามาก็เห็นว่าแสงรวีกำลังยืนรอเขาอยู่ไม่ไกลจากจุดนั้น ที่เขาคุยกับนกน้อยเมื่อกี้ จิร
เดือนต่อมา งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย มีแค่ญาติผู้ใหญ่ที่รู้จักไม่กี่คน กับเหล่าเพื่อนฝูงของทั้งสองฝ่าย “ พี่โอมทำไมทำหน้าแบบนี้อีกแล้วล่ะคะ “ ครีมหอมที่สังเกตเห็นว่าคนนั่งข้างๆ ทำหน้าทำตาไม่ค่อยเอ็นจอย หญิงสาวจึงได้เอ่ยถาม “ เพื่อนพี่แต่งงานกันหมดแล้วน่ะครีม “ แต่เมื่อได้คำตอบเธอก็ถึงกับเบ้ปากมองบน “ ถ้าอยากจะแต่งเร็วๆ ก็ไปหาเอาคนใหม่สิคะ “ เธอจึงประชดเขากลับ เสี่ยเห็นเช่นนั้นจึงกอดแขนเมียไว้เอาหน้าแนบลงตรงหัวไหล่เธอ “ บ้าเหรอพี่จะรอเอาครีมแค่คนเดียวเท่านั้น “ สายตาของเขาเหลือบไปจ้องเจ้าสาว “ ว่าแต่ไอ้เจนมันเป็นไร ทำไมทำหน้าเศร้าๆ ตาก็แดงๆ มาตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว “ คนฟังจ้องตากับเขา “ เมื่อกี้คิตตี้มาหาพี่เจนนะคะ “ เมื่อได้ฟังแบบนั้นเสี่ยโอมก็ดีดตัวขึ้นนั่งหลังตรง “ อ๋อ ที่ผ่านมาสองคนนั้นเขาคบกันจริงๆ เหรอ แสดงว่าตอนที่มันบอกว่ามันมีแฟน ก็เป็นแฟนผู้หญิงมาตลอดเลยน่ะสิ น่าเป็นห่วงจริงๆ ไม่เคยพูดอะไรให้เพื่อนฟังบ้างเลย “ เขาบ่นไปมาพร้อมกับส่ายหน้า “ ยินดีด้วยนะ ไม่คิดว่าสองคนนี้จะมาลงเอยกันได้ “ “ เห็นคุณจิรกิตติ์ช่วยเลี้ยงพลอยเจนมาตั้งแต่เด็กไม่คิดเลยนะคะว่าจะไ
ก๊อกๆ “ คุณเจตขา ขวัญตาเองค่ะ “ เขาถอนหายใจแรงทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั้น “ พูดถึงก็มาเลย “ เมื่อเสียงเคาะประตูเงียบลงขวัญตาก็เดินเข้ามาหาคนข้างใน เธอหันตูดกำลังคิดจะนั่งลงที่ตักของเขา จิรกิตติ์ที่เห็นหน้าเมียเด็กของตัวเองลอยมา เขาจึงรีบถอยเก้าอี้หนี ทำเอาขวัญตาล้มหงายลงไปนั่งกองที่พื้น “ โอ้ย คุณเจตขาทำไมถึงได้หยอกขวัญตาแรงจังล่ะคะ ตูดคงแดงหมดแล้วแน่ๆ “ หญิงสาวยกตูดขึ้นมาถูที่ขาของเขา สองมือยันพื้นทำท่าทียั่วยุหวังให้คนด้านหลังเล่นด้วย จิรกิตติ์ก็ทำได้แค่มองพลันส่ายหน้า พิศวาสไม่ลงจริงๆ เขายกขาขึ้นมาดันตูดเธอเบาๆ จนหัวทิ่มพื้น(?เบา?) ให้ร่างของหญิงสาวขยับออกห่าง “ ลุกขึ้น!!แล้วกลับออกไปซะ! ไม่มีธุระอะไรจะเข้ามาทำไม “ ขวัญตาลุกนั่งแล้วหันมาจ้องคนพูด “ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะคะคุณ ไม่คิดถึงขวัญตาบ้างเหรอ เราไม่ได้ทำกันมาจะสามสี่เดือนแล้วนะคะ “ จิรกิตติ์ถอนหายใจแรง ก็ตั้งแต่เขาได้กับพลอยเจนวันนั้น ก็ไปหาใครไม่ได้เลยน่ะสิ “ ถ้าคุณยังอยากทำงานที่นี้อยู่ ก็ทำตามที่ผมสั่ง “ “ หมายความว่ายังไงคะ ขวัญตาไปทำอะไรผิดใจคุณหรือเปล่า คุณถึงทำกับขวัญตาแบบนี้ “ เธอบอกพร้อมขยับเข้ามานั่งใก
“ ทำไมต้องทำแบบนี้ “ ปากอิ่มพร่ำถาม “ อาหวงเจน หวง–” นิ้วเรียวยกขึ้นมาแตะปากเขาเอาไว้ “ อย่ามาพูดเลย ทีตัวเองยังมีสาวในสต็อกเป็นสิบ จะมาพูดว่าหวงคนอื่นใครเขาจะเชื่อ “ มือเล็กผละออกจากปากเขา “ อย่าห่วงเลย ยังไงเจนก็จะคลอดลูกให้คุณก่อน แล้วถึงจะไปกับคนอื่น “ เธอพูดกับเขาอย่างประชดประชัน ส่วนคนฟังนั้นก็ถึงกับหน้าซีดพูดไม่ออก “ ถ้าจะไปส่งก็รีบออกรถได้แล้ว “ คนขับที่กำลังเสียใจอยู่ถอนหายใจเหนื่อยๆ พลอยเจนคงจะไม่มีใจให้เขาเลยสินะ เจระวีคาเฟ่ “ สวัสดีค่ะพี่เจน “ “ อือ ทำไมวันนี้มุกมาเช้าจัง “เจนทักทายพนักงาน ที่กำลังจัดร้านอยู่ มุกดาเห็นคนพี่มาคุยด้วยจึงหยุดคุย “ พอดีเมื่อคืนมุกนอนไม่ค่อยหลับ ตื่นเช้าไม่มีอะไรให้ทำเลยมาเร็วนะคะ “ พลอยเจนก็จ้องหญิงสาวตรงหน้าด้วยความเป็นห่วงหน่อยๆ “ ไม่สบายหรือเปล่าถึงได้นอนไม่หลับ อย่าหักโหมละ เดี๋ยวจะป่วยเอาได้ “ “ ค่ะพี่เจน “ “ อือ แต่มุกทำแบบนี้ก็ดีแล้ว วันไหนมาก่อนก็มาเปิดร้านรอพี่ เพราะช่วงนี้พี่คงต้องมาช้ากลับเร็วบ่อยขึ้น “ “ ค่ะ สำหรับมุกไม่มีปัญหาอะไรหรอก ในฐานะที่พี่เจนไว้ใจถึงกับให้กุญแจร้านกับมุก มุกก็จะขยันทำงานไม่ทำให้
“ จอดตรงนี้แหละค่ะพี่ “ พลอยเจนหยิบเงินให้กับคนขับรถ แล้วจึงก้าวขาลงมาที่อู่ซ่อมรถ มาดูรถของเธอที่ดูจะเละเทะเพราะชนหลักกิโลเมื่อคืน “ อีกนานมั้ยคะ ถึงจะซ่อมเสร็จ “ เธอเดินเข้าไปถามกับช่าง “ อย่างต่ำก็น่าจะอาทิตย์หนึ่งละครับคุณ “ “ ห้ะ ตั้งเป็นสัปดาห์เลยเหรอ “ หญิงสาวคิ้วขมวด สีหน้าเป็นกังวล “ ใช่ครับ เพราะอะไหล่รถคุณที่อู่ไม่มี ผมเพิ่งสั่งซื้อไปเมื่อเช้า กว่าจะถึงก็อีก 2-3 วัน “ คนฟังพยักหน้า เตรียมหันหลังจะเดินกลับแต่ขาเธอดันซวยเหยียบโดนน้ำมันเครื่อง ตัวลอยจะล้ม “ ว้าย!! “ “ เป็นอะไรไหมครับ “ โชคดีที่นายช่างคนนั้นมือไว รีบเข้ามารับเธอไว้ได้ทัน เมื่อทรงตัวเองได้ เธอจึงรีบส่ายหน้า “ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยจับ นี่ถ้าล้มไปไม่รู้จะเป็นอะไรไปบ้าง “ ชายคนนั้นก็ยิ้มหวานมาให้เธอ “ ครับ ยังไงก็เดินระวังหน่อยนะครับ “ หญิงสาวยิ้มตอบแล้วค่อยๆ ก้าวเดินออกมายังหน้าอู่ระหว่างนั้นมือเล็กก็ลูบท้องตัวเองอย่างใจหาย ปี๊นๆ เสียงแตรรถดังสนั่นอยู่บริเวณใกล้ เมื่อเธอหันไปมองก็จำได้ว่าเป็นรถใคร รถหรูคันดังกล่าวเคลื่อนมาจอดต่อหน้าเธอ ไม่นานแว่นรถก็เปิดลง “ มาทำอะไรที่นี้ “ เจ้าข
รุ่งเช้าที่แสนสดใส จ๊ะจ๋าเดินลงมาจากชั้นสองก็เจอเข้ากับลูกสาวที่นั่งจิบนมอยู่ตรงโซฟา “ อ้าวเจน ลูกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ “ ด้วยเพราะจำไม่ได้ จึงได้ถามพลางมองคนตรงหน้าอย่างแปลกใจ แต่ก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิมเมื่อเห็นบางอย่างแปะอยู่บนหัวของลูก “ แล้วนี่ไปโดนอะไรมา ทำไมถึงปิดพลาสเตอร์ไว้ “ พลอยเจนเอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมหันไปมองคนที่พูดด้วย เพราะในใจเธอนั้นคิดแต่เรื่องอื่นอยู่ นี่ถ้าแม่เห็นผ้าก๊อซเมื่อวานคงเป็นเรื่องแน่ ดีที่แผลน้อยๆ นั้นมันแห้งเร็วเธอจึงเอาพลาสเตอร์ปิดให้มันดูเป็นเรื่องเล็กลงมาหน่อย “ ล้มนิดเดียวเองค่ะ “ เธอตอบ “ ล้ม! ไปทำท่าไหนให้ล้ม แล้วนี้เป็นอะไรมากไหมหืม “ จ๊ะจ๋าเดินมานั่งข้างลูกแล้วสำรวจดูตามเนื้อตัว “ ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกค่ะแม่ “ ถึงเธอจะพูดแบบนั้นก็ใช่ว่าสีหน้าของแม่จะดูเครียดน้อยลง “ เหรอ แต่ครั้งหน้าแม่ไม่ยอมให้ไปไหนมาไหนคนเดียวอีกแล้วนะ โดยเฉพาะกลับดึกดื่นแบบนี้นะ เจนท้องอยู่นะลูก ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง “ พลอยเจนมองหน้าแม่ด้วยแววตาเศร้าลง “ แม่เป็นห่วงหลานเหรอ “ “ ก็ใช่น่ะสิ นี่หลานคนแรกของแม่เลยน้า “ เมื่อฟังแบบนั้นหญิงสาวก็เริ่มตาแดง “
“ อาบน้ำนานจัง “ เมื่อเดินกลับออกมาก็เห็นจิรกิตติ์นั่งรออยู่ที่ปลายเตียง เขาจ้องร่างกายเธอที่กำลังใส่เสื้อเชิ้ตของเขาแล้วก็นึกขำ “ ขำอะไร!! “ “ ก็ขำเจนไง อาไม่คิดว่าเจนจะกลัวพ่อแม่บ่นขนาดนั้น “ หญิงสาวถอนหายใจแรง “ ก็การโดนบ่นมันมีผลดีอะไรเหรอ หรือว่าคุณไม่อยากให้เจนอยู่ที่นี้ งั้นเจนกลับก็ได้ ป่านนี้แม่ก็คงจะนอนแล้ว “ พลอยเจนกำลังจะเดินออกจากห้อง จิรกิตติ์ที่เห็นแบบนั้นก็รีบลุกแล้วมากอดเอวของเธอไว้ “ ปล่อย! คุณอาไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้น่ะ “ เธอพยายามแกะมือปลาหมึกของเขาออก หน้าคมก็โน้มมากระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูเธอ “ ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ อากอดลูกของอาในท้องเจน อาผิดอะไร “ คนฟังหัวร้อนควันออกหู เขาจะลวนลามเธอแล้วเอาลูกมาอ้างแบบนี้ได้ไง “ ลูกคุณยังเป็นก้อนเลือดอยู่เลย อย่ามาหาเรื่องตู่จะฉวยโอกาสเจนนะ “ เธอหยิกมือเขาจนเขายอมคลายออก พลอยเจนจึงหันไปจ้องหน้าคนข้างหลัง “ อายอมรับก็ได้ว่าอาอยากจะฉวยโอกาสเจน อาอยากอยู่ใกล้ๆ เจน “ เขาก็ยอมรับออกมาอย่างลูกผู้ชาย แต่เธอกลับนึกถึงเรื่องที่เขาทำเธอเสียใจ “ เหรอ แต่ที่ผ่านมากลับตีตัวออกห่างเจนตลอด นั่นเหรอเรียกว่าอยากใกล้ชิด “ “ ก็เ