ตอนที่ 13

หล่อนบอกพลางเหลือบขึ้นมองตา เอื้อมมือลูบไล้ใบหน้าครึ้มเคราของเขาราวจะพินิจพิจารณาให้ชัดๆ

พันไตรลูบไล้แผ่นหลังละมุนของหล่อนเบาๆ หลังจากผ่านห้วงนิทราสั้นๆ มาด้วยกัน เพราะเขาตักตวงเอาอย่างตะกละตะกลามไม่รู้จักอิ่มไม่รู้จักพอ เชื่อไหมว่าตรงกึ่งกลางกายของพี่เขยกับน้องเมียคู่นี้เพิ่งหลุดแยกออกจากกันก็ตอนค่อนสว่างนี่เอง พันไตรเล่นหล่อนทั้งคืน

“ตื่นแล้วค่ะ”

เสียงใสตอบพร้อมๆ กับขยับเปลือกตารับแสงแดดอุ่นของรุ่งอรุณที่สาดลอดริ้วม่านเข้ามาทางช่องหน้าต่าง

หล่อนค่อยๆ ลืมตาช้าๆ รอให้แน่ชัดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มิได้เลือนมลายหายวับไปกับความฝัน

มือเรียวกอดรัดร่างกำยำของเขาเพื่อจะยืนยันว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดทั้งคืนที่ผ่านมานั้นเป็นความจริง

“หลังจากเอ็งไป... พี่คงเหงาเหมือนเดิม”

พันไตรรำพึงเสียงเศร้า

“น่าสงสารจัง”

หล่อนกอดเขา สุ้มเสียงของพี่เขยช่างฟังดูน่าสงสาร

ได้ทีพันไตรรีบออดอ้อนด้วยการกดจมูกจูบไซ้ใบหู ซอกคอกรุ่นกลิ่นสาบสาวและพวงแก้มเรื่อละมุนไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง

ซึ่งน้องเมียก็แสดงอาการเคลิบเคลิ้มสนองตอบด้วยการเงยหน้าเบียดแก้มนวลกับหนวดเคราสากระคายของพันไตร ขณะที่มือของเขากำลังเกลี่ยม้วนเส้