ตอนที่ 18

คำพูดนั้นเป็นเหมือนพลังบางอย่างที่กระตุ้นเลือดเนื้อในกายของเขาให้ฟื้นคืนกลับมามีชีวิตชีวาได้อย่างแปลกประหลาด

“เอ็งพูดแล้วนะ... ว่าจะกลับมาเยี่ยมพี่อีก”

เขาทึกทัก จู่ๆ จิตใจก็เริ่มนับวันรอ เร่งวันเวลาให้ถึงวันที่หล่อนบอกว่าจะกลับมาอีก

“จ้ะ...”

หญิงสาวพยักหน้า มองตาเขา

“เดินทางปลอดภัย”

พันไตรคิดในใจว่าถ้าตอนนั้นไม่มีสายตาของผู้คนมองมา เขาคงต้องโผเข้ากอดจูบหล่อนเพื่อร่ำลา คงกอบใบหน้าของน้องเมียให้แหงนขึ้นมาประกบริมฝีปากจูบกันนัวเนียจนลิ้นชากันไปข้างหนึ่ง

รถตู้แล่นลับไปแล้ว... แต่พันไตรคงยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เขามองส่งจนน้องเมียลับไปจากสายตา พร้อมๆ กับความรู้สึกเศร้าสร้อยอาลัยที่พรั่งพรูเข้าเกาะกุมหัวใจ

ตอนเดินกลับมาที่รถกระบะของตัวเอง ลมหนาวของเดือนธันวาคมเริ่มโชยมาแล้ว ไอเย็นของอากาศบาดลึกเข้าไปในใจของเขา... จู่ๆ ก็รู้สึกหนาวและอ้างว้างขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกหดหู่ที่จะต้องมีชีวิตเพื่อผ่านฤดูหนาวอันเหน็บร้าวไปเพียงลำพัง

เมื่อดาวฉายกลับไปแล้ว พันไตรเริ่มกลับมาดำเนินชีวิตตามปกติ เขากลายเป็นผู้เป็นคนอีกครั้ง

‘พ่อเลี้ยงพันไตร’ เริ่มเข้าไปดูแลงานในไร่ข้าวโพดตามปกติ หลังจากฝากงานทั้งหมดเอา