ต้นอ้อ
Chapter2
ดาริกาถูกพาขึ้นรถสุดหรู เธอนั่งกระสับกระส่ายร่างกายร่านร้อนลำคอก็แห้งผาก เธออยู่ไม่สุขทั้งเมาเหล้าทั้งต้องการ มือไม้เธอลูบไล้ไปมาจนชุดเซ็กซี่เริ่มหลุดรุ่ย เธอหยุดไม่ได้ หยุดความต้องการเอาไว้ไม่ได้ รู้แต่ว่าเธอต้องการ
ดาริกากับน้ำไนท์นั่งรถกันไปไม่นาน แต่เธอกลับรู้สึกว่านานมาก รถหรูจับไปจอดที่โรงจอดรถของคอนโดหรู พอรถจอดสนิทเขาก็ลงจากรถเดินอ้อมมาเปิดประตูแล้วอุ้มเธอลง
มันบ้ามาก เธอกับเขาเพิ่งเจอกันที่คลับ แต่มาลงเอยที่คอนโด มันเป็นเรื่องที่น่าอาย แต่ดาริกาเลือกอะไรไม่ได้ เธอประมาทและไม่ระวังตัวเอง ถึงได้โดนวางยา
น้ำไนท์พาเธอเข้าไปในลิฟต์กดไปชั้นบนสุด พอลิฟต์เปิดออกเขาก็พาเธอเข้าไปในห้องสุดหรู เธอไม่ได้สนใจภายในห้อง พอไปถึงห้องนอนเธอก็ถูกวางลงบนเตียง
"อื้อ" เธอครางในลำคอ เมื่อร่างกายท่อนบนของเธอถูกถอดเกาะอกออก เครื่องปรับอากาศถูกปรับอุณหภูมิลดต่ำ แต่ก็ไม่ได้ดับไฟราคะในกายลงได้ ดาริกาต้องการ และคนที่เติมเต็มเธอได้ คือเขาคนนี้ คนที่อยู่ในห้องนี้
ร่างหนาตามมาทาบทับร่างกาย ปากร้อน ๆ ไล้จูบที่ใบหน้าสวย กระโปรงตัวจิ๋วถูกถลกขึ้นเหนือเอว แพนตี้ตัวจิ๋วถูกถึงลงไปกองที่ข้อเท้า
ริมฝีปากบอบบางถูกจูบอย่างเร่าร้อน จูบไล่ลงมาที่เต้าสวย เธอสะดุ้งตามปากพร้อมกับหอบหายใจรัวเร็ว เขาตวัดลิ้นดูดดุนอย่างเมามัน ร่างกายของเธอก็ร่านร้อนสะดุ้งกระตุกไหวราวกับถูกไฟช็อต กลางใจสาวก็เปียกแฉะเต็มไปด้วยความต้องการ
เธอไม่รู้ว่าเขาถอดชุดตั้งแต่ตอนไหน มารู้ตัวอีกที ร่างกายกำยำก็เปลือยเปล่า แม้สติสัมปชัญญะจะไม่เต็มร้อย แต่ก็รับรู้ได้ว่า เขาเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่เป็นตามฉบับผู้ชายสมบูรณ์แบบ
"จะใส่เข้าไปแล้วนะ" น้ำไนท์เสียงแหบพร่า ถูไถแก่นกายก่อนจะค่อย ๆ ดันสอดแทรกความนุ่มของกลีบดอกไม้ ดาริกาถดถอยกายหนี แต่มือหนาอีกข้างชายหนุ่มกลับกอดรัดเธอเอาไว้แน่น
"อ้ะ"
“เธอยังไม่เคย” น้ำไนท์มองหน้าเธออย่างไม่อยากจะเชื่อ
“….” ดาริกาไม่ได้ตอบ มือไม้ลูบไล้ทั่วร่างกำยำ สะโพกร่อนขึ้นเหนือเตียงด้วยแรงกระหาย
“ทำตัวตามสบาย อย่าเกร็ง” น้ำไนท์กัดฟันกรอด พร้อมกับดันเข้าแล้วถอยหลัง ช่องทางรักคับแคบมันทำให้เขาสอดแทรกค่อนข้างลำบาก แม้จะมีน้ำหล่อลื่นเป็นตัวเบิกทาง แต่ช่องทางรักที่ไม่เคยมีสิ่งล่วงล้ำ กลับคับแน่นบีบรัดปลายหยักทันทีที่เข้าไปได้
มันคับแน่น แต่คนร่างกำยำกลับไม่ละความพยายาม เขาดันเข้าแล้วถอยออก จากนั้นก็เพิ่มแรงดันเข้ามากกว่าเดิม
"อ๊ะ!" ดาริกาใบหน้าบิดเบี้ยวเมื่อท่อนเนื้ออวบใหญ่สอดแทรกเข้ามา เธอกำผ้าปูแน่นเพื่อบรรเทาความเจ็บปนเสียดเสียว ดาริกาเจ็บแค่ตอนแรก แต่พอฤทธิ์ยาออกฤทธิ์เต็มที่ เธอก็ไม่เหลือความเจ็บ นอกจากต้องการให้เขาขยับส่วนนั้นรัว ๆ เร็ว ๆ
“อ๊า เสียว” เสียงครางหยาบโลนดังไปทั่วห้อง มันกลับทำให้ความต้องการทางเพศที่อัดแน่นเต็มเปี่ยมอยู่แล้วระเบิดออกมา เขากางขาเธอให้กว้างกว่าเดิมแล้วดันท่อนเนื้อเข้าอย่างมิดเม้น ร่างเล็กผวาโอบกอดเขาแน่น
น้ำไนท์หยุดเพียงครู่เพื่อให้ร่างคุ้นชิน ผนึกกายร่วมกับหล่อนเป็นหนึ่งเดียว
“อ๊า ”
“อ๊า ขยับสักที”
“ได้สิ แล้วเธอจะชอบ” น้ำไนท์หัวเราะในลำคอแล้วขยับเอวสอบ
ปึก!ปึก!ปึก
เขากระแทกแรงขึ้น เธอได้แต่เปล่งเสียงหวานครวญครางอย่างรัญจวน เขาก้มลงลิ้มรสทรวงอก ดูดดื่มราวกับทารกหิวกระหาย ดูดดึงขบเม้มจนดาริกาเปล่งเสียงครางไม่หยุด
“อ๊า ”
“โคตรแน่นเลย”
ดาริกาไม่ได้พูดอะไร นอกจากปล่อยเสียงครวญครางออกมา ความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น มันเสียวจนไม่อาจจะบรรยายเป็นคำพูดออกมาได้ ร่างกายร่านร้อน เมื่อน้ำไนท์กระแทกท่อนเนื้อถี่รัว ร่างเล็กกระเพื่อมตามจังหวะ จนยอดอกแกว่งไกว่พุ่งเสียดอากาศ
“แรงอีก”
“เสียวสุด ๆ” น้ำไนท์มองท่อนเนื้อที่มุดเข้ามุดออกดอกไม้สวย กลีบมันโอบอุ้มท่อนเนื้อใหญ่จนกลีบปลิ้น น้ำหวานหลั่งไหลพรั่งพรู ชโลมท่อนเนื้อจนมันวาว
“อ๊า เสียวจนจะไม่ไหวแล้ว อ๊า”
“ฉันก็ไม่ไหว” น้ำไนท์เอ่ยเสียงพร่า โน้มใบหน้าคลอเคลียที่ซอกคอขาว เลื่อนลงมาจนถึงดอกบัวตูมคู่สวย วนเวียนโลมเลียไปมา แล้วตวัดลิ้นดูดกลืนยอดอกสีชมพูหวาน เขาโปรดปรานอกคู่สวยยิ่งนัก ยิ่งได้ลิ้มรสความหอมหวาน เขาก็ยิ่งชื่นชอบมัน
“ฉัน…” ดาริกาครางกระเส่า น้ำไนท์กลับเร่งจังหวะกระแทกเน้นถี่รัว
“ปล่อยมันออกมา ไม่ต้องอาย”
“มันเสียวจังค่ะ” เธอครางในลำคอ ปล่อยความกระสันครอบคลุมไปทั่วร่าง เสียวจนสั่นสะท้าน ไม่อาจจะข่มเสียงครวญครางเอาไว้
ปึก!ปึก!ปึก!
"อ๊า" น้ำเสียงหวานใสครางออกมาเป็นระยะ แอ่นอกตามจังหวะที่ถูกปลายลิ้นตวัดดูดกลืน น้ำไนท์เร่งจังหวะมากกว่าเดิม เพื่อส่งหญิงสาวไปถึงฝั่งฝัน ดาริกาหวีดร้องออกมาพร้อมกับกระตุกเกร็ง
ความรู้สึกที่เธอได้สัมผัสมันช่างมหัศจรรย์ ร่างกายเธอราวกับล่องลอยไปบนอากาศ มันมีความสุขปนเสียดเสียว มันเป็นความสุขที่เธอจะไม่มีวันลืมมัน
น้ำไนท์เร่งเร้าจังหวะ เมื่อกระแทกเธอจนเเตะขอบสวรรค์ เขาจึงเร่งจังหวะรักเพื่อส่งตัวเองถึงฝั่งฝันเช่นกัน
เพียงไม่นานลาวาขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยเข้าไปในโพรงสวาทของหญิงสาวทุกหยดหยาด พร้อมกับฟุบลงที่อกนุ่มนิ่มของดาริกา เขาหอบหายใจแรงๆ แล้วพลิกกายนอนเคียงข้างเธอ
Chapter3ดาริกา…ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการระบมไปทั้งร่าง ฉันเปิดเปลือกขึ้นมอง สิ่งที่เห็นในตอนแรกคือเพดานฝ้าขาว ๆ ฉันนอนนิ่งอยู่นาน พยายามประมวลลำดับเหตุการณ์ ว่าเพราะอะไร ถึงได้มานอนอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเลยแม้แต่น้อยฉันกวาดสายตามองไปมาก่อนจะไปสะดุดกับคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ เขาเป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย เขาหลับตาพริ้ม ในขณะที่ฉันมือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก เรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น มันไม่ใช่ความฝันแต่คือความจริง….ฉันรีบลุกจากเตียงสวมใส่เสื้อผ้าลวก ๆ รีบพาตัวเองออกจากห้องนั้น แต่ก่อนไปจากห้อง ก็ไม่วายหันกลับไปมอง ผู้ชายคนนั้นยังคงนอนอยู่ที่เตียงทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ฉันเสียสิ่งที่หวงแหนที่สุดให้กับชายคนนั้นไปแล้ว ผู้ชายที่ฉันไม่รู้จักชื่อ ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ที่แน่ ๆ ฉันต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับที่สุดฉันก็ได้แต่หวังว่าเขาจะลืมเลือนฉันไป เหมือนที่ฉันจะพยายามทำใจให้ลืมมันจะเป็นแค่วันไนท์สแตนด์ ทุกอย่างจบแล้ว ฉันจะไม่ฟูมฟาย แต่จะปล่อยทุกอย่างผ่านพ้นไป มันก็แค่ความผิดพลาด ฉันจะไม่เอาความผิดพลาดนี้ มามีผลต่อการดำรงชีวิต ฉันต้องก้าวต่อไป และฝังกลบเรื่องแย่ ๆ เอ
Chapter4ดาริกากลับมาที่คอนโดของตัวเอง สิ่งแรกที่ทำคือรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำชำระร่างกาย ในหัวคิดไปต่าง ๆ นา ๆ สุดท้ายก็วนกลับมาที่เรื่องนั้น เรื่องเมื่อคืน เรื่องเธอกับผู้ชายคนนั้นดาริกาอยากจะเอาหัวกระแทกผนังเสียจริง ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหตัวเอง ถ้าพ่อกับแม่และพี่สาวรู้ คงโดนบ่นหูชาเป็นแน่ เธอทำตัวเหลวไหล ทำตัวไม่น่ารักเอาเสียเลย ไม่ระวังตัว ทำให้ต้องเจอเรื่องแย่ ๆ“เฮ้อ ดาน้อดา ทำไมถึงได้ทำตัวแย่แบบนี้ แย่ที่สุดเลย” ดาริกาบ่นพึมพำกับตัวเอง รู้สึกไม่โอเคกับตัวเองเอามาก ๆ ทั้งที่ทำตัวดีมาตลอด ทำไมถึงได้ทำตัวเหลวไหลแบบนี้ครืด ครืดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรัว ๆ เธอรีบสาวเท้าออกจากห้องน้ำ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ริมฝีปากบางเล็กยิ้มออกมาทันทีเมื่อเห็นเบอร์ที่โชว์หราอยู่บนหน้าจอ ก่อนจะรีบกดรับ“ค่ะ พี่สา”(“เมื่อไหร่จะกลับคะตัวแสบ”) น้ำเสียงปลายสายยังน่ารักเหมือนเดิม“ดาว่าจะกลับมะรืนค่ะ”(“รีบกลับมานะพี่คิดถึง อยากแนะนำว่าที่พี่เขยให้ดารู้จักด้วย”)“อร้าย อยากเห็นหน้าว่าที่พี่เขยจังเลยค่ะพี่สา” ดาริกาพูดพร้อมกับเดินไปที่ระเบียง มองผู้คนกำลังเดินไปมาที่ถนนเธออยู่ห้องชั้นบนสุดของคนโด มองลงไปคนที่เดินไปม
Chapter5“พี่ไนท์ นี่น้องสาวสาค่ะ” ชาลิสาผายมือแนะนำน้องสาวให้แฟนหนุ่มรู้จัก“….” น้ำไนท์นิ่ง ในขณะที่ดาริกามือสั่นขาสั่น ก้มหน้าหลบสายตา เธอกลัวเขาจำเธอได้ วันนั้นเธอโดนวางยา บวกกับความเมา ทำให้เธอต้องเจอเรื่องน่าอายแบบนั้น ส่วนเขาเองก็คงจะเมาเช่นกัน“นี่พี่ไนท์ ว่าที่พี่เขยเรายัยดา สวัสดีพี่เขาสิจ๊ะ”“สวัสดีค่ะ” เธอยกมือไหว้เขา“….” เขานิ่งเงียบ ทำให้ดาริกาเงยหน้าขึ้นมองเขา เขาเองจ้องมองใบหน้าของเธอเช่นกัน ปากหยักได้รูปยกยิ้มเล็กน้อย ดาริกาดูไม่ออกว่าสายตาใต้แว่นดำนั้นมองเธอแบบไหน แต่เธอหัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก เธอกลัวเขาจะพูดเรื่องคืนนั้น เธอกลัวว่าเขาจะจำได้ “สวัสดีครับ”“….”“เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าครับ?”“ไม่เคยค่ะ เราไม่เคยเจอกัน” ดาริกายืนยันหนักแน่น หลบสายตาที่กำลังมองอย่างจับพิรุธ“อ๋อ แสดงว่า ฉันคงเคยเจอคนหน้าคล้ายเธอ”“….” ดาริกาไม่ได้พูด แต่เอามือประสานกันเอาไว้ เพราะมือไม้มันสั่นจนควบคุมไม่อยู่“สวัสดีครับคุณแม่ช่อผกา คุณพ่อเตชิน” น้ำไนท์ยกมือไหว้ทั้งสองอย่างสำรวม“ค่ะ”“งานที่โน่นเป็นไงบ้าง?”“เรียบร้อยดีครับ” “อืม ดีแล้วล่ะ”“สาหิวแล้วค่ะ เรารีบกลับ
Chapter6“หยุดใจร้ายกับดาแบบนี้ ถ้าคุณไม่หยุด ดาจะแจ้งความว่าพี่เอาเรื่องนี้มาแบล็คเมล์ดา” ดาริกาหันมามองเขาด้วยความโกรธ ผู้ชายอะไรสารเลวเสียจริง เธอเกลียดเขาจริง ๆ ที่เขาเรื่องนี้มาบังคับ“ทำเลยสิ กล้าทำไหม?” น้ำไนท์แค่นหัวเราะในลำคอ มองเด็กสาวตรงหน้าอย่างพอใจ“…” ดาริกาเม้มปากมือกำแน่นเข้าหากัน นัยน์ตาสั่นระริก ถ้าคลิปหลุดไป พี่สาวที่แสนดีของเธอต้องเสียใจเป็นแน่ แต่ถ้าให้เธอยอมเขา มันต้องไม่จบแน่ เธอจะทำอย่างไรดี เรื่องนี่ถึงจะจบตอนแรกเธอก็ยินดีปรีดาที่ได้ยินว่าพี่สาวมีแฟน ดีใจที่ตัวเองมีว่าที่พี่เขย ชาลิสาเป็นผู้หญิงเก่งสวย เป็นคนค่อนข้างเลือกผู้ชายที่จะคบหาดูใจ ตอนแรกเธอก็คิดว่าพี่สาวจะได้เจอคนดี แต่มันไม่ใช่เลย เขาไม่ใช่อย่างที่คิดและวาดฝันเอาไว้ในตอนแรก ที่จริง เขามันสารเลว“ทำสิ หรือจะให้ฉันทำเอง” “เลว”“อืม ฉันมันเลวอยู่แล้ว” น้ำไนท์รั้งร่างบอบบางเขามาประชิดตัว ไม่สนใจว่าสาวเจ้าในอ้อมแขนจะดิ้นรนแค่ไหน พอหล่อนจะอ้าปากร้อง ริมฝีปากบางเล็กก็ถูกบดจูบด้วยริมฝีปากร้อนผ่าวดาริกาตาเบิกโพลง ตกใจในสิ่งที่เขากระทำ ร่างกายของเธอสั่นระริก รู้สึกหายใจไม่ทัน หัวใจเต้นรัวเร็ว รู้สึกเหมือนจ
Chapter7สายลมโบกพลิ้วรับเช้าสดใสของวันใหม่ ดาริกาลุกขึ้นจากเตียงแล้วป้องปากหาวไปมา เมื่อคืนหล่อนนอนไม่ค่อยหลับ หัวคิดถึงแต่เรื่องของผู้ชายคนนั้น บางทีหล่อนไม่เข้าใจ ว่าทำไมหล่อนถึงต้องมาคิดเรื่องเฮ็งซวยกับคนแบบนั้นดาริกาอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินลงมาข้างล่าง เสียงพี่สาวพูดกับคนใช้ดังแว่วออกมาจากครัว พี่สาวของเธอเป็นคนตื่นเช้าชอบมาช่วยคนใช้ทำอาหาร เป็นเรื่องปกติที่พี่สาวของเธอชอบทำ ไม่ว่าจะเมื่อก่อนหรือตอนนี้ พี่สาวของเธอก็ยังทำเหมือนเดิมสองเท้าของหญิงสาวเดินย่ำไปตามผืนหญ้าที่มีหยดน้ำเกาะพราว เมื่อตอนย่ำรุ่งฝนตก ตอนเช้าจึงยังมีน้ำเกาะที่ต้นหญ้า พื้นบางที่ก็ยังเจิ่งนอง“หนูดาทำอะไรลูก” เสียงของมารดาดังขึ้น ทำให้ดาริกาต้องหันไปมอง วันนี้ท่านแต่งตัวสวย ส่วนบิดาก็สวมชุดสูทราคาแพง“เอ่อ…หนูดาเดินเล่นค่ะ”“น้ำเจิ่งนองขนาดนั้นจะไปเดินเล่นได้ยังไงคะลูก รีบเข้าบ้าน ไปเดินลุยแบบนั้นเดี๋ยวน้ำกันเท้าเอา มา ๆ ไปแต่งตัวสวย ๆ วันนี้มีแขกมาบ้านเรา”“แขก?” คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปม วันนี้มีแขกมา ใครกันที่จะมาบ้านเธอในวันนี้“ใช่จ้ะ คุณกรรชัยกับคุณปัทมสุดาจะมาคุยเรื่องพี่สาวเรา ดารีบไปแต่งตัวสวย ๆ นะ แม่กับพ
Chapter8"อื้อ" ดาริกาคิดอะไรยังไม่ออก ร้องท้วงแต่คนตัวโตกลับไม่สนใจ เขายังคงกวาดต้อนความหอมหวานจากริมฝีปากบาง สอดแทรกลิ้นถี่รัว“เธอชอบไหม?” เขาผละจูบแล้วลูบที่แก้มสวยเบา ๆ“ดาเกลียดคุณ” ดาริกาผลักที่อกของน้ำไนท์แรง ๆ ก่อนจะรีบผลุนผลันออกจากห้อง“อ้าวดา มีอะไรหรือเปล่าดูรีบร้อนแปลก ๆ”“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร ว้าว พี่สาใส่ชุดนี้แล้วสวยมากเลยค่ะ” “จริงเหรอ?” คนถูกชมก้มลงมองตัวเอง“จริงสิคะ”“ตอนแรกพี่ก็ไม่มั่นใจ ตอนนี้พี่มั่นใจแล้ว ขอบคุณนะดา ดาคือน้องที่พี่รักที่สุดนะ ถ้าพี่แต่งงานแล้ว พี่จะให้ดาไปหาบ่อย ๆ”“พี่จะไปอยู่กับคุณไนท์เหรอ?”“ใช่จ้ะ เรือนหอของพี่กับเขา แม่พี่ไนท์ซื้อให้แล้ว หลังใหญ่มาก เออ แล้วที่หน้าที่หลังก็เรียกพี่เขาว่าพี่ไนท์นะ ไม่ต้องเรียกคงเรียกคุณหรอก เรียกพี่เป็นกันเองดี”“ค่ะ” ดาริกาพยักหน้าเบา ๆ“ดาไปช่วยพี่เลือกของชำร่วยหน่อย พี่ไม่รู้ว่าจะเลือกแบบไหน มันละลานตาไปหมด เยอะจนเลือกไม่ถูก”“ค่ะ” ดาริกาเดินตามพี่สาวไปเลือกของชำร่วย พร้อมกับปรายตาไปมองว่าที่พี่เขยของเธอที่เดินออกมาจากห้อง ผู้ชายอะไรไม่รู้หน้าด้านหน้าทน ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ต้องเป็นผู้ชายแบบไห
Chapter9“ปล่อยนะคุณไนท์!” ดาริกาพยายามดิ้นรน แต่คนตัวโตก็ตามมาทาบทับร่างบอบบางของเธอเอาไว้ ใบหน้าของเขาแดงก่ำลามไปถึงใบหู เขากำลังโกรธหล่อนรับรู้ได้“ปล่อยให้เธอไประริกระรี้กับไอ้หน้าปลาหมอนั่นเหรอ?” เขาบดกรามแน่น“ใช่ ปล่อยดาเดี๋ยวนี้!” คำพูดของเธอยิ่งทำให้น้ำไนท์โกรธจัด เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงได้โกรธถึงเพียงนี้ ทั้งที่ความเป็นจริงเขาแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ไม่ได้มีสิทธิ์อะไรในตัวของดาริกาเขารู้แต่ว่าเขาไม่พอใจ ไม่ชอบใจ ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับสิ่งที่เป็นของ ๆ เขา ต่อให้เธอปฏิเสธว่าไม่ใช่ และผลักไสเขามากแค่ไหน เขาก็ไม่สน“ไม่มีทาง ถ้าฉันจะปล่อยเธอ คือวันที่ฉันตาย หรือเธอตายเท่านั้น!” เลือดในกายเย็นเฉียบทันทีที่สิ้นประโยค คำขู่และแววตามาดมั่น ดาริกามั่นใจว่าเขาจะทำอย่างที่พูด“ดาเป็นน้องภรรยาคุณ!”“เป็นแล้วยังไง ในเมื่อฉันไม่สนใจ เธอไม่มีสิทธิ์ไประริกระรี้กับใครทั้งนั้น” “คุณต่างหากที่ไม่มีสิทธิ์มาวุ่นวายในตัวดา ปล่อยค่ะ ดาจะไปนอน คุณเองก็ควรกลับไปหาพี่สา แต่งงานเข้าหอแล้ว เขาไม่ให้เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวออกจากห้อง”“ฉันไม่สน!”“แต่ดาสน ดาสนความรู้สึกของพี่สา เจ้าบ่า
Chapter10“พี่ไนท์ไปไหนมา!?” ชาลิสาเอ่ยถามพร้อมกับกอดอกตัวเอง แสดงความไม่พอใจออกมาอย่างไม่อาจเก็บกั้น วันส่งตัวเข้าหอ สามีหายไปทั้งคืน เธอไม่รู้ว่าเขาไปที่ไหน โทรไปก็ไม่รับ หนำซ้ำยังปิดเครื่องหนีอีก“พี่ไปนอนบ้าน” น้ำไนท์พูดเสียงเรียบ ทำท่าจะเดินขึ้นบันได แต่ชาลิสาขวางเอาไว้“ไปบ้านอะไรกันคะ สาโทรไปหาแม่พี่แล้ว ท่านบอกว่าพี่ไม่ได้ พี่ไปไหนกันแน่พี่ไนท์!”“พี่ไม่ได้มีบ้านเดียว”“แล้วมีเหตุผลอะไรที่พี่ต้องไปนอนที่อื่น ในเมื่อเราสองคนแต่งงานกันแล้ว”“นี่สา” มือหนากำแน่นเข้าหากันอัตโนมัติ มองภรรยาทางนิตินัยอย่างไม่พอใจ“สามีสิทธิ์ถาม สามีสิทธิ์จะรู้ว่าสามีสาไปไหนมา คืนเข้าหอพี่ก็หายตัว พี่จะให้สารู้สึกยังไง สาเป็นเมียพี่นะพี่ไนท์ พี่ควรสนความรู้สึกสาบ้าง!”“สา พี่ว่าก่อนแต่งงานเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ”“สาไม่สนอะไรทั้งนั้น”“งั้นพี่ก็ไม่จำเป็นต้องสนความรู้สึกของสาเหมือนกัน” น้ำไนท์เสียงเข้มเดินเลี่ยงเพื่อขึ้นด้านบน“พี่ไนท์” ชาลิสาเสียงขุ่น เดินตามผู้เป็นสามี เธอกับเขาต้องพูดกันให้รู้เรื่อง เธอไม่ชอบให้ใครมาเดินหนี โดยเฉพาะน้ำไนท์ “มาพูดกับสาให้รู้เรื่อง”“พี่ไม่มีอะไรจะพูด”“แต่สาต้องการ
Chapter ตอนพิเศษ5“ต้องกลัวไหมคะ?”ดาริกายิ้มยั่ว“ต้องกระแทกให้หนำใจ”“รุนแรงจังนะคะ”“พี่รปภ.คนนี้รู้ว่าพยาบาลสาวคนนี้ชอบ” ว่าจบเขาก็จูบที่ปากของภรรยาสาวสอดแทรกลิ้นร้อนดูดดื่มดาริกาครางในลำคอ หัวใจเต้นระริกกับสัมผัสแสนวิเศษ จูบตอบอย่างร้อนแรง เวลานี้ไม่มีใครมาเนียมอายกัน สามีร้อนมาเธอก็ร้อนกลับ มีความสุขด้วยกันทั้งสองฝ่าย“พยาบาลคนนี้ ชอบที่สุดเลยค่ะ”“เตรียมตัวรับแรงกระแทกนะ เพราะพี่ไม่ออมแรงแน่นอน” น้ำไนท์ยิ้มก้มหน้าซุกที่อกใหญ่“อ๊า จัดมาสิคะ”ดาริกาครางออกมาเบาๆ เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ใช้มือทั้งสองข้างขยุ้มผมของเขาเพื่อระบายความเสียว น้ำไนท์ตวัดลิ้นดูดดื่มน้ำหวานจากทรวงอกสีหวาน นิ้วอีกข้างก็สกิดปลายถันอีกข้าง มันเสียววาบขนลุกเกลียวเสียวสะท้านจ๊วบ!“อื้อ เสียวจังค่ะ” เขาจูบเลื่อนต่ำยกขาหนึ่งข้างของภรรยาสาวพาดบ่า เธอเอนตัวไปด้านหลังตามขันบันไดกลีบกุหลาบบานอ้าฉ่ำแฉะเพราะถูกกระตุ้น เขาใช้ลิ้นหยอกเอินสะดือเล็กแล้วจูบวน จากนั้นก็ซุกหน้าต่ำลงจนดอกกุหลาบบานฉ่ำ“พี่ชอบร่างกายน้องดา มันร้อนแรงดี” ว่าจบเขาก็ใช้ลิ้นสากลากเลียไปตามร่องสาว ดาริกาแอ่นอกเกร็งอย่างเสียวซ่าน ร่อนสะโพกไปมาเมื่อเขาห
Chapter ตอนพิเศษ4“อ๊า พี่ไนท์ขา น้องดาเสียวจังค่ะ” ดาริกาสะดุ้งเฮือกตามจังหวะลิ้นที่ตวัดดูดเลียเม็ดทับทับทิมสีหวาน กลิ่นกายชายฉกรรจ์ของเขา ปลุกเร้าอารมณ์สาวให้ตื่นเพริด มือเรียวเล็กขย้ำที่ผมดับขลับเชิดหน้าครางเสียว“น้องดาน่าฟัดน่าขย่มแบบนี้ พี่ไนท์คนนี้ไปไหนไม่รอด ขอสยบแทบเท้าน้องดาคนนี้ตลอดไป” น้ำไนท์เอ่ยแล้วแยงลิ้นรัว ๆ ดาริการ่อนสะโพกตามจังหวะลิ้น แยกขาให้สามีดูดเลียตรงส่วนนั้นได้ถนัดถนี่จ๊วบ! จ๊วบ!“อ๊า….เสียวน้ำจะออกอยู่แล้ว” ดาริกาครางเสียวกายกระตุกเป็นจังหวะ ร่อนสะโพกหงึก ๆ ขึ้นลง ลิ้นร้อน ๆ ของสามีลามเลียสลับกับแยงเข้าออก“ปล่อยมันออกมาเลยที่รัก”“พี่ไนท์ขา” ดาริกาครางเสียงหวานเลื่อนมือลงมาคลี่กลีบสาวให้บานแบะ น้ำไนท์ยิ้มเมื่อเห็นการกระทำอย่างรู้งานนั้น เขาสอดนิ้วเข้าไปแยงในช่องทางรักของภรรยา ปากแล้วลิ้นของเขาตวัดเลียเม็ดสีเสียว เพียงแค่นั้นดาริกาก็ร่านร้อนเท้าแทบไม่ติดพื้น“น้องดาชอบใช่ไหม?”“ที่สุดเลยค่ะ น้องดาชอบ เลียเน้น ๆ แยงเร็ว ๆ เลยค่ะ” ดาริกาเอ่ยบอกสามี น้ำไนท์จัดตามคำขอทั้งแยงทั้งดูดเลียดาริกาครางลั่นตัวสั่นระริก ยิ่งเขาเพิ่มจำนวนนิ้วจากหนึ่งเป็นสองสาม ร่างกายของด
Chapter ตอนพิเศษ3ดาริกาจับที่บ่าของสามี โยกกายขึ้นลงกระแทกรัวเร็ว ดาริกาครางกระเส่า ท่านี้มันตื่นเต้นตื่นตัวไปทั่วเส้นประสาท กลีบสาวดูดกลืนแท่งเนื้อ เธอจึงเพิ่มจังหวะเร่งเร้า“อ๊า ซี๊ด”ปึก!ปึก!ปึก!“อ๊า ท่านี้มันลึกสุดๆ เสียวเหลือเกินทูนหัว น้องดาเก่งที่สุดเลยรู้ไหม?”“ชอบไหมคะ?”“ที่สุดเลยครับ อ๊า เร็วกว่านี้ พี่เสียวเหลือเกิน อ๊า" น้ำไนท์ส่งเสียงครางดังระงม ดาริกาเร่งจังหวะเชิดหน้าครวญคราง ยิ่งกระแทกยิ่งเสียว พอเธอยกสะโพกขึ้นน้ำไนท์ก็เด้งสวนขึ้นมา ดาริกาขนหัวลุกเสียวจนกายสั่นสะท้าน“อ๊า พี่ไนท์ขา น้องดาเสียวจังเลยค่ะ”“พี่ก็เสียวสุด ๆ เลยครับ” เขาเอ่ยแล้วสนใจฟอนเฟ้นเต้าใหญ่ บีบเค้นเมามัน ปากดูดเลียปลายถันดูดดึงจนมันวาวชุ่มไปด้วยน้ำลายปึก! ปึก! ปึก!“อ๊า… อ๊า…” ดาริกาเสียวสะท้าน ยิ่งเพิ่มความเร็วหล่อนยิ่งซ่านเสียว หล่อนเชิดหน้าขึ้นเอวสวยยกขึ้นรัวเร็ว ท่อนเนื้ออวบใหญ่มุดเข้ามุดออกราวกระบอกลูกสูบ จนกลีบสีหวานปลิ้นเข้าปลิ้นออก“พี่เสียวมากเลยน้องดา” น้ำไนท์ครางกระเส่าเอนกายไปด้านหลังเล็กน้อย ภรรยาตัวน้อยขย่มสามีอย่างเอาเป็นเอาตายน้ำไนท์มองจุดเชื่อมต่ออย่างพอใจ กระแทกสวนรัว ๆ ดาริกาเ
Chapter ตอนพิเศษ2ร่างบอบบางถูกวางลงบนเตียงนุ่มนิ่ม น้ำไนท์มองภรรยาด้วยนัยน์ตาปรือฉ่ำ บ่งบอกความรู้สึกว่าตอนนี้เขาต้องการอะไร เขาต้องการลูกสาว เขาต้องทำให้ได้ และต้องได้ในครั้งนี้“ดาต้องทำให้พี่หรือเปล่า เราถึงจะได้ลูกสาว”“บ้าน่ะพี่ไนท์” ดาริกาหน้าแดง ทุบแขนสามีอย่างเขินอาย แม้จะมีลูกกันมาแล้วสองคน เธอก็อดเขินและอายในเรื่องแบบนี้ไม่ได้“ไม่บ้านะ เราต้องช่วยกันทำลูกสาวให้ได้ น้องดาเริ่มเลย”“พี่ไนท์” ดาริกาหลบสายตาของเขา ใบหน้าเห่อร้อน เขินอายสายตาของเขาเป็นอย่างมากเมื่อมาอยู่ใต้อาณัติของสามีดาริกาคงไม่อาจปฏิเสธความต้องการของเขาได้ พ่อของลูกเป็นคนมุ่งมั่นตั้งแต่ไหนแต่ไร ถ้าอยากได้อะไร ต้องพยายามเอาหรือทำให้ได้น้ำไนท์บดจูบสอดลิ้นอุ่นชื้นเข้ามาในโพรงปากนุ่ม กวาดต้อนความหอมหวาน รสจูบของเขาเร่าร้อนเว้าวอนจนดาริกาหัวหมุน มือเรียวเล็กลูบไล้ไปตามแผ่นหลังกว้างไปมาน้ำไนท์เหมือนกำลังร่ายมนต์ บดจูบไปทั่วใบหน้าสวย เลื่อนต่ำลงมาตามซอกคอ เลื่อนลงจนถึงแอ่งชีพจร ร่างกายเล็กถูกกักขังด้วยร่างกายใหญ่ ดาริกาไม่ผลักไสเลือกที่จะตอบสนอง เขาจึงพลิกเธอคร่อมร่างของเขาเอาไว้“พี่อยากได้ลูกสาว เมื่อก่อนพี่ทำ
Chapter ตอนพิเศษ1วันเวลาเคลื่อนคล้อยไปอีกหลายปี ดาริกานั่งอ่านหนังสือ ในขณะที่พ่อลูกสามคนเล่นฟุตบอลอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน พร้อมกับเสียงหัวเราะดังขึ้นเป็นระยะผ่านมาหลายปีแล้วดาริกามีความสุขมาก น้ำไนท์ผู้ชายใจร้ายคนนั้น กลายเป็นผู้ชายใจดี อบอุ่นน่ารักกับลูก ๆ เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีเสมอมา“น้องดาครับ” น้ำไนท์ชูไม้ชูมือให้ ดาริกายิ้มแล้ววางหนังสือลงบนโต๊ะ“คะ?!”“พี่หิวน้ำจัง” น้ำไนท์วิ่งกระหืดกระหอบมาหาภรรยา ก่อนจะหอมแก้วฟอดใหญ่ “ชื่นใจที่สุดเลย”“ค่ะ เดี๋ยวดาเอาน้ำให้ก่อนนะคะ”“ครับ” น้ำไนท์พยักหน้าแล้วหอมแก้วภรรยาอีกหลายครั้ง “ชื่นใจที่สุดเลย”“พอได้แล้วค่ะ ทำอะไรอายลูกบ้าง” เธอยิ้มอาย ๆ แล้วเดินไปที่ครัว หยิบขวดน้ำกับแก้วเดินออกมา น้ำไนท์นอนแผ่หราอยู่บนพื้นแล้วหอบหายใจแรงๆ “แก่แล้วก็แบบนี้แหละค่ะ เล่นกับลูกนิดหน่อยก็เหนื่อยแล้ว”“พี่ยังไม่แก่สักหน่อย” น้ำไนท์ลุกขึ้นนั่ง ดาริการีบเทน้ำเย็น ๆ ใส่แก้วให้สามี“น้ำเย็น ๆ ค่ะ”“ขอบคุณครับ” เขารับมาดื่มแล้วมองลูกชายทั้งสองที่กำลังเล่นเตะบอลกัน เขามีลูกชายคนโตชื่อมาร์คคนเล็กชื่อเมสัน อายุไล่เลี่ยกันเพราะเขามีลูกหัวปีท้ายปี “อยากได้ลูกสาว
Chapter30“ดาพี่มีอะไรให้สาดู” น้ำไนท์ยิ้ม ซ่อนบางอย่างไว้ข้างหลัง ดาริกานั่งอ่านหนังสืออยู่เงยหน้ามอง ขมวดคิ้วอย่างสงสัย“อะไรคะ?” ดาริกายิ้มให้เขา“นี่…” น้ำไนท์ชูใบหย่าให้ดาริกาดู รอยยิ้มที่ระบายเต็มดวงหน้าก็พลันหดหาย “ดาไม่ดีใจเหรอ?”“พี่สาคงจะเสียใจ” ดาริกาพูดเสียเศร้า แม้พี่สาวจะทำไม่ดีกับเธอ แต่ดาริกาก็อดคิดไม่ได้“ดา…” น้ำไนท์นั่งลงเก้าอี้ข้าง ๆ “ทุกชีวิตต้องก้าวเดินต่อไปนะ เราก็มีชีวิตของเรา ชีวิตของพี่ผูกกับชาลิสามามากพอแล้ว พี่ต้องการก้าวผ่านทุกอย่าง พี่ต้องการมีความสุขกับสากับลูก”“พี่ไนท์”“มันก็จริงอย่างน้ำไนท์พูดนะลูก ทุกชีวิตต้องก้าวเดินต่อไป ลูกควรจะใช้ชีวิตของตัวเองให้มีความสุข น้ำไนท์รักลูก ลูกก็รักน้ำไนท์ ลูกควรโฟกัสที่ลูกโฟกัสที่ความสุขของครอบครัว” เตชินเดินเข้ามาในบ้าน เขาควรจะพูดให้ดาริดาริกาเข้าใจ ชีวิตของดาริกาควรจะมีความสุขสักที หลายปีที่ลูกไม่มีความสุข ต้องจมอยู่กับความทุกข์ทรมาน การที่ดาริกาได้มีน้ำไนท์เข้ามาในชีวิต มาดูแลเธอกับลูก มันดีที่สุดแล้ว“พ่อ…”“กล้าที่จะใช้ชีวิตนะลูก ตอนนี้ลูกไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว ลูกมีลูกที่ต้องดูแล เขาต้องมีครอบครัวที่ดีมีพ่อมีแ
Chapter29ชาลิสาเห็นท่าไม่ดีจะขับรถหลบหนี แต่มีหรือคนอย่างเวนาจะยอม ในเมื่อดื้อดึง บอกไม่ฟัง ก็ต้องมีจุดจบแบบนี้“มึงตายแน่!” เวนาประกาศกร้าว มองชาลิสาราวจะกินเลือดกินเนื้อ ย่างสามขุมเข้าไปหาเรื่อย ๆชาลิสาหมุนพวงมาลัยเหยียบคันเร่งเพื่อขับหนี แต่ก็ยากลำบากเหลือเกิน เพราะรถหล่อนชนกับรถคันอื่นที่จอดเอาไว้ เธอพยายามถอยหรือเดินหน้า มันก็ไปไม่ได้“ไปสิวะ!” เธอทุบพวงมาลัยรัว ๆ เร่งความเร็ว แต่รถไม่ขยับเลย“ลงมา!” เวนาเล็งปืนใส่ชาลิสา “กูบอกให้ลงมา” เวนาแผดเสียงดังลั่น มองชาลิสาอย่างโกรธจัด ถ้าน้ำไนท์มาช่วยไม่ทัน ดาริกากับหลานของเธอจะเป็นยังไง เธอไม่อยากจะคิดเลยคนใจทมิฬหินชาติอย่างชาลิสามันต้องได้รับบทเรียน เกลียดมากแค่ไหน ก็ไม่ควรทำแบบนี้กับคนท้อง ดาริกากำลังท้องกำลังไส้ กล้าทำร้ายอย่างเลือดเย็น มันก็ไม่ใช่คนแล้ว!“…” ชาลิสาไม่มีทางเลือก รถขับต่อไปไม่ได้ ไม่ลงก็ตาย เธอเลยเลือกที่จะลง“น้ำไนท์ นายจะเอาคนที่ทำร้ายแม่ของลูก เป็นเมียที่ต้องตามกฎหมายอยู่อีกไหม?”“ไม่” น้ำไนท์ส่ายหัวเบา ๆ กอดร่างบอบบางของดาริกาเอาไว้ ดาริกากำลังเสียขวัญ ถ้าเขามาไม่ทัน เธอต้องแย่แน่ ๆ “ผมเลือกดาริกา ต่อให้ผมไม่ได
Chapter28“แม่ต้องช่วยสานะคะ ฮือ ๆ สาไม่ได้ผิดอะไรเลย ทำไมพี่ไนท์ใจร้ายกับสา ฮือ ๆ สาไม่ผิดอะไรเลย” ชาลิสาทรุดกายลงร้องไห้สะอึกสะอื้น ปัทมสุดามองไปที่ช่องกระจกประตู คนข้างในหัวเราะมีความสุข แต่คนอยู่ข้างนอกเจ็บปวดเจียนขาดใจ“แม่…” ปัทมสุดาถอนหายใจออกมา นางไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี “แม่จะลองพูดกับตาไนท์ดู”“แม่ต้องช่วยสานะ ฮือ ๆ แม่ต้องช่วยสานะคะ”“จ้ะ” ปัทมสุดาพยักหน้าอย่างจำใจ ชาลิสารีบสวมกอดปัทมสุดาแล้วยิ้มร้ายออกมา “เช็ดน้ำตา แล้วเข้าไปให้ตาไนท์ด้วยกัน”“ค่ะ” ชาลิสารีบปาดน้ำตาตัวเอง จัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย เดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยพร้อมแม่สามี“เป็นยังไงบ้างตาไนท์” น้ำไนท์ที่กำลังหัวเราะร่วนกับพี่ชายชะงักทันที“ดีขึ้นแล้วครับ”“ดีแล้ว หนูสาอยากมาเยี่ยมลูก แต่ไม่กล้าเข้ามา”“เอ่อ…ครับ” น้ำไนท์นั่งลงเก้าอี้ข้างดาริกา“ชาลิสาอยากมาดูแลลูกด้วย”“ไม่เป็นไรครับ ผมมีดาดูแลอยู่แล้ว”“น้ำไนท์” คนเป็นแม่ดูหนักใจไม่น้อย“ฮึก พี่ไนท์ไม่ต้องการให้สาดูแล ทั้งที่ความเป็นจริงสาเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย สาเป็นเมียพี่ ฮือ ๆ” ชาลิสาร้องไห้ หล่อนปวดใจเหลือเกินที่ต้องมาฟังอะไรซ้ำ ๆ แบบนี้ “สารักพี่ ต่
Chapter27ดาริกาเข้าไปอยู่ในห้องพักผู้ป่วย เธอยังขวัญเสียกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น น้ำไนท์กอดเธอเอาไว้ไม่ห่าง พร้อมกับลูบแผ่นหลังเล็กเบา ๆ เพื่อปลอบใจ“ไม่เป็นไรแล้วนะ สิ่งร้าย ๆ มันได้ผ่านไปแล้ว”“ขอบคุณที่พี่กลับมา” ดาริกาน้ำตาร่วงผล็อย ทั้งเสียใจทั้งดีใจปนกันไปหมด เธอไม่รู้เลยว่าชีวิตหลังจากนี้จะเจออะไร ชีวิตในวัยเด็กช่างอาภัพ แม่ตายเพราะฝีมือคนใจร้าย ตอนนี้คนที่รู้สึกพึ่งพิงได้ก็มีบิดาครอบครัวเวนากับน้ำไนท์“พี่ต้องกลับมาหาดาอยู่แล้ว เราต้องอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว พี่รักดานะ” น้ำไนท์จุมพิตที่หน้าผากเล็กซ้ำ ๆ กอดรัดดาริกาด้วยความรู้สึกที่มี เขารักเธอ มั่นใจแล้วว่ารักมาก เขาจะไม่ยอมให้ใครมาพรากเขากับเธอเด็ดขาด“ไอ้ไนท์” น้ำเหนือเปิดประตูเข้ามาในห้อง ทั้งสองก็รีบผละออกจากกัน“มีอะไร? มึงน่าจะเคาะประตูก่อน”“กูอยากจะพูดอะไรกับมึงก่อน”“งั้นดาขอออกไปรอข้างนอกนะคะ”“ไม่เป็นไร อยู่ฟังด้วยกัน”“ค่ะ” ดาริกาพยักหน้าเดินไปนั่งเก้าอี้ข้าง ๆ เตียง“มีอะไร?”“กูอยากให้มึงเลิกกับสา หย่าขาดกัน แล้วมึงมาจดทะเบียนกับดา” สิ้นประโยคที่น้ำเหนือเอ่ย ดาริกาก็เอามือประสานกันเอาไว้ มันเป็นอะไรที่หนักใจ ชาลิ