ตอนที่ 21

โล่หลงใหลจนนึกไม่ออกว่าจะเป็นยังไง? ในวันที่จะต้องสูญเสียหล่อนไปเป็นของผู้ชายอื่น

“หลับสักเดี๋ยวก็ได้นะ... หรือจะให้พี่ต่ออีกยก”

มาร์เซโลแกล้งถาม เพราะรู้ว่าหล่อนต้องรับไม่ไหวแน่ๆ ถ้าเขาจะต่ออีกยก แค่นี้น้ำตาลก็ระบมไปทั้งร่าง

“ตาลไม่ไหวแล้ว... ครั้งเดี๋ยวก็แทบขาดใจตายแล้วค่ะ”

“พี่ขอโทษ... อย่าโกรธพี่นะ ที่พาตาลมาทำแบบนี้”

ความรู้สึกผิดทำให้พี่เขยกระซิบบอกข้างหู

“ไม่โกรธพี่ใช่ไหม”

มาร์เซโล่ถาม น้ำตาลไม่ได้ตอบอะไร แต่ก็กอดเขาแน่นขึ้น อาการออกัสซั่มรุนแรงเมื่อครู่ทำให้หญิงสาวยังตกอยู่ในห้วงภวังค์อันวาบหวิว รู้สึกราวกับว่าตัวเบาคล้ายปุยนุ่นที่กำลังลอยล่องอยู่ในเวิ้งวิมาน ลองกำมือดูก็รู้ว่าเบาหวิวเหมือนร่างกายไม่มีแรง

น้ำตาลยอมรับว่าพี่เขยคนนี้ทำให้หล่อนมีความสุขจนบรรยายออกมาไม่ถูก ซึ่งมาร์เซโล่ก็รู้ได้ด้วยอาการที่หล่อนหายใจหอบกระเส่า ซบซุกใบหน้าอยู่กับอกของเขาเหมือนจะไม่ยอมแยกจาก

น้ำตาลหลับลงครู่สั้นๆ ในอ้อมอกอุ่นของพี่เขย ครั้นเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาหล่อนก็ทำท่าว่าจะขยับ ด้วยจู่ๆ หญิงสาวก็รู้สึกสับสนใจกับสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่ในตอนนี้

‘ไม่... มาร์เซโล่ไม่ได้รักหล่อน... จันทร์เจิดต่างหากที่เ