บทที่ 349

ท้ายที่สุด... เหลียนอีก็ไม่เคยได้สัมผัสกับด้านมืด ต่างจากเธอที่เคยเห็นความมืดมิดในคุกจนบางครั้งเธอก็ไม่มีแรงแม้แต่จะร้องไห้

“พรวดดด!” ชิน เหลียน พ่นพุดดิ้งที่เธอยังไม่ทันได้กลืนออกมา และรีบเอาทิชชู่มาเช็ด จากนั้นเธอก็กล่าวกับหลิง อี้หราน ว่า “อย่างน้อยก็ช่วยตลกตอนที่ฉันไม่ได้กินอะไรได้ไหม อี้หราน เธอจะตลกเกินไปแล้ว”

“ก็ฉันหมายความว่าอย่างนั้นจริง ๆ” หลิง อี้หราน กล่าว

พวกเธอจ้องหน้ากันเป็นเวลานานก่อนที่ ชิน เหลียนอี จะหัวเราะออกมา และกล่าวว่า "เราไม่ได้มีความหมายสำหรับกันและกันขนาดนั้น แม้ว่าเขาจะตกหลุมรักฉันอยู่จริง ๆ ก็ตาม เธอคิดว่าตระกูลไป๋เป็นครอบครัวแบบไหน? ถ้าฉันคบกับเขาจริง ๆ ชีวิตที่เหลือของฉันคงจะต้องต่อสู้ในครอบครัวใหญ่ที่ร่ำรวยอยู่ตลอดเวลา ดูจากทักษะของฉันแล้ว ฉันคิดว่าฉันคงจะพ่ายแพ้เป็นเสี่ยง ๆ ในไม่กี่นาที”

“เลิกพูดถึงเรื่องนี้กันเถอะ เธอบอกว่าได้งานใหม่ เป็นยังไงบ้าง? ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม?" ชิน เหลียนอี ถามเพื่อเปลี่ยนเรื่อง

“ก็ไม่แย่นะ เป็นร้านอาหารเล็ก ๆ เงินเดือนสี่พันดอลลาร์ ต่อเดือน มันไม่เยอะแต่เจ้าของร้านน่ารักและรู้สึกว่าเข้ากันได้ดีกับพนักงานคนอื่น ๆ” หลิ