ผู้ชายคนนั้นคือคนที่เธอรักหรือเปล่า?ในท้ายที่สุดเขาไม่ได้ถามคำถามนี้ปัจจุบันเขาไม่มีสิทธิ์นั้น บางทีในอนาคตถ้าเขาสามารถประสบความสำเร็จได้เขาอาจจะมีคุณสมบัติพอที่จะยืนอยู่ตรงหน้าเธอได้อีกครั้ง...กวอ ซิ่นหลี่ สตาร์ทรถและออกไป หลิง อี้หราน เดินเข้าไปในห้องเช่าของเธอทีละก้าว ก่อนที่เธอจะเปิดประตูออกไปเธอก็เห็นไฟในบ้านเปิดขึ้นอยู่แล้วก่อนที่เธอจะจากไปเธอได้ปิดไฟอย่างแน่นอน มันอาจจะเป็น…หลิง อี้หราน ตัวสั่น เธอเปิดประตูทันทีและสิ่งที่เข้ามาในขอบเขตการมองเห็นของเธอคือห้องที่เต็มไปด้วยแสงเช่นเดียวกับอี้ จิ่นหลี ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้“คุณ -” เธอเดินเข้าไปในบ้าน “มันดึกแล้ว คุณมีเหตุผลที่จะมาอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”“นั่นคือสิ่งที่ผมควรจะถามพี่นะ วันนี้พี่ไม่มีงานล่วงเวลาและพี่ก็ไม่ต้องเข้าเวรด้วย แล้วทำไมพี่ถึงกลับช้านักล่ะ?” เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยพูดขณะประเมินเธอ“เพื่อนร่วมงานลาออก ทุกคนออกไปทานอาหารด้วยกันเพื่ออำลา” หลิง อี้หราน กล่าว“เพื่อนร่วมงานคนไหนล่ะ?” เขาถามเธอลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะพูดว่า “กวอ ซิ่นหลี่” ท้ายที่สุดแม้ว่าเธอจะไม่ได้พูด แต่เขาก็สามารถค้นพบได้เขาเลิกคิ้ว “เ
“เมื่อก่อนผมไม่ได้เคยชินกับการอยู่ที่นี้เข่นกันหรือไง? ทุกคืนเราไม่ได้นอนบ้านเดียวกันเหรอ?” เขาพูดอย่างใจเย็นคำพูดเหล่านี้ ฟังดู... ทำให้เข้าใจผิด!หลิง อี้หรานกัดริมฝีปากของเธอ "แต่ตอนนี้…"“แล้วตอนนี้ทำไมล่ะ?" เขาถาม“ที่นี่ไม่มีเครื่องนอนสำรอง เมื่อก่อนฉันยังมีของคุณอยู่ แต่ฉันไม่เคยซักหรือตากมันเลย ถึงฉันจะเอามันออกมา แต่ฉันก็คิดว่ามันคงจะมีกลิ่น”“มีวิธีง่าย ๆ ในการแก้ปัญหานี้” หลังจากที่อี้ จิ่นหลี พูดสิ่งนี้เขาก็หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาและทำการสั่งซื้อสองสามอย่างเพียงครู่เดียวเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นหลิง อี้หราน เดินไปเปิดประตูและเห็นเกา ฉงหมิงและบอดี้การ์ดของอี้ จิ่นหลี สองสามคนที่เธอเคยพบที่โรงพยาบาลมาก่อนนี้ คราวนี้พวกเขาถือผ้าห่มผ้าปูที่นอนและหมอนขณะเดินตรงเข้ามาแต่ละคนที่เข้ามาถึงกับพูดว่า “คุณหลิง ขอโทษที่รบกวนนะครับ”ทุกคนเข้ามาและพูดแบบนี้มุมปากของหลิง อี้หราน กระตุก ในตอนนี้เธอพูดอะไรได้บ้าง? ดูเหมือนทั้งหมดที่เธอพูดได้ก็แค่ “ไม่เป็นไรค่ะ”เมื่อทุกอย่างถูกจัดวางอย่างเรียบร้อยในห้องของเธอพวกเขาก็ออกไปทีละคนในเวลาเพียงครู่เดียวก็เหลือเพียงพวกเขาสองคนในห้อ
ย้อนกลับไปตอนนั้นมันก็ดี เธอบ่นตลอดทั้งวันเกี่ยวกับการอยากลดน้ำหนักเพราะกลัวว่าเธอจะอ้วนและใส่เสื้อผ้าบางตัวเเล้วดูไม่ดีเธอไม่ต้องกังวลเรื่องนี้อีกต่อไป ตอนนี้เธอผอมแล้วและเธอก็ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปว่าเธอจะดูดีในเสื้อผ้าบางชุดหรือไม่ สิ่งที่เธอจะพิจารณาในตอนนี้คือราคาและการใช้งานจริงของเสื้อผ้ารวมถึงความทนทานดังนั้นเมื่อเธอนึกถึงมัน บางครั้งมันก็ตลกจริง ๆ เมื่อคุณต้องการบางสิ่งคุณจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้มา เมื่อคุณได้รับมันในที่สุดคุณก็จะรู้ว่าสิ่งที่คุณต้องการอย่างยิ่งมาก่อนนั้นไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการในปัจจุบันอีกต่อไปหลิง อี้หราน หัวเราะอย่างไม่เห็นคุณค่า เมื่อพูดถึงเรื่องนี้เธอก็ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมอี้ จิ่นหลี ถึงยังคงเรียกเธอว่า ‘พี่สาว’ ทุกครั้งที่เขาเปิดปาก มันเหมือนกับว่าเขายังดูแลเธอและคิดถึงช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกันเขาสนใจเธอไหม?บางครั้งการกระทำของเขาดูเหมือนว่าเขาชอบเธอมาก แต่เธอก็อดคิดไม่ได้ว่า ‘นี่เขาก็แสดงด้วยเหรอ?’หลิง อี้หราน ส่ายหัวและหยุดคิดถึงเรื่องนี้ สำหรับเธอตอนนี้เธอทำได้ทีละขั้นตอนอยู่ดีหลังจากล้างหน้าเสร็จเธอก็เดินออกจากห้องน้ำเพียงเพ
เขาไม่รอคำตอบของเธอก่อนที่จะพูดว่า "ผมเคยเกลียดใครมาก่อน เกลียดคนนั้นมาก ผมคิดเป็นร้อยเป็นพันครั้งว่าถ้าวันหนึ่งผมพบเธอผมจะแก้แค้นอย่างไร ผมรู้ว่าผมอยากทำมันในวันเกิดของเธอ ผมยังรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ดูเหมือนว่าหัวใจของผมจะสงบสุขก็ต่อเมื่อผมอยู่ที่นี่กับพี่นะ พี่สาว”หลิง อี้หราน ปิดตาของเธอไม่พูดอะไร เธอกำลังแกล้งทำเป็นหลับจริง ๆ แล้วเขาก็หวังว่าเธอจะหลับไปแล้วเช่นกัน เขาไม่ต้องการให้เธอได้ยินคำพูดเหล่านี้ ด้วยวิธีนี้การกระทำของหลิง อี้หราน จึงสำเร็จ“บางทีผมอาจจะอยากพบเธออีกครั้งในไม่ช้า วิธีนี้ผมสามารถแก้แค้นได้ใช่ไหม? ไม่ว่าเธอจะซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักวันผมจะพบเธอและปล่อยให้เธอได้สัมผัสว่าคนที่รักทรยศและทรมานเป็นอย่างไร”เสียงของเขายังคงดังอย่างแผ่วเบาในห้องยกเว้นน้ำเสียงของเขาที่ไม่เป็นมิตรร่างกายของหลิง อี้หราน สั่นเล็กน้อยโดยไม่ได้ตั้งใจ คนที่รัก… เป็นไปได้ไหมว่าคนที่เขาเกลียดและต้องการแก้แค้นคือแม่ของเขา?เธอยังจำได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยบอกว่าแม่ของเขาจากไปทอดทิ้งเขาและพ่อของเขาหากสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง... เธอกลัวว่าในอนาคตแม่ของเขาจะ...อี้ จิ่นหลี จักรพรรดิแห่งเมื
คนขับรีบหันรถกลับและมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันทีเมื่ออี้ จิ่นหลี มาถึงโรงพยาบาลพวกเขายังคงช่วยนายท่านอี้ นายน้อยอี้ยืนอยู่นอกห้องฉุกเฉินด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนเกินจะบรรยายไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะแข็งแกร่งแค่ไหนเขาก็ยังคงต่อสู้ในช่วงเวลาดังกล่าวในสายตาของเขา ปู่ของเขาแข็งแกร่ง โหดร้ายและเย็นชา ดูเหมือนว่าเขาจะรักลูกชายของเขาที่มีชีวิตอยู่ในช่วงสั้น ๆ เท่านั้นทุกคนดูเหมือนจะเป็นแค่เบี้ยให้เขา รวมทั้งเขาผู้ซึ่งเป็นหลานชายของเขาด้วย!นายท่านอี้มองว่าเขาเป็นผู้สืบทอดอนาคตของตระกูลอี้ ตลอดเวลานี้ไม่ใช่ในฐานะหลานชายของเขา ในความเป็นจริงไม่มีความผูกพันระหว่างปู่และหลานชายสองชั่วโมงผ่านไปก่อนที่ประตูห้องฉุกเฉินจะเปิดออก "เราสามารถช่วยเขาไว้ได้ แต่นายท่านอี้อายุมากแล้วและเขาได้รับการผ่าตัดมาก่อนหน้านี้ แล้วตอนนี้มันเป็นเรื่องของระยะเวลาที่เราสามารถยื้อสิ่งนี้ออกไปได้ดีที่สุดอาจจะไม่กี่ปี ไม่กี่เดือน” หมอพูดกับอี้ จิ่นหลี หลังจากที่เขาออกมาจากห้องฉุกเฉินอี้ จิ่นหลี เข้าใจอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่มีเงินจำนวนใดที่สามารถควบคุมการเกิดอายุความเจ็บป่วยและการเสียชีวิตได้นายท่านอี้ถูกส่งตัวไปยังหอผู้
บุตรชายแห่งตระกูลอี้ไม่ควรตกหลุมรักผู้หญิง"เธอ ... " ใบหน้าของนายท่านอี้บิดเบี้ยวด้วยความโกรธ เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเรื่องเลวร้ายสำหรับชายที่เพิ่งได้รับการช่วยเหลือจากความตายเมื่อสองวันก่อนอย่างไรก็ตาม อี้ จิ่นหลี ไม่ได้ต้องการเอาใจชายชรา แต่กลับพูดเบา ๆ ว่า "คุณปู่ เนื่องจากผมได้พูดแบบนี้ต่อหน้าปูแล้ววันนี้ ก็หมายความว่าผมสามารถปกป้องเธอได้อย่างแน่นอน หมอบอกแล้วว่าถ้าคุณปู่ดูแลร่างกายของตัวเองให้ดี คุณอาจจะ มีชีวิตต่อไปอีกได้อีกหลายปี”นายท่านดูเหมือนจะหัวเราะด้วยความโกรธ “เอาล่ะ ไม่แปลกใจเลยที่แกเป็นหลานชายของฉัน ดูเหมือนว่าแกจะมีความรู้สึกต่อผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ แกลืมแบบอย่างของพ่อไปแล้วหรือยัง? แกจะเดินตามรอยเท้าของพ่อใช่ไหม?”“ถึงผมจะรักผู้หญิงคนหนึ่ง ผมก็จะไม่ปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นมาบงการชีวิตของผม" เขาตอบ"พ่อของแกพูดเหมือนกันในตอนแรก ดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น! เขาเสียชีวิตเพื่อผู้หญิงคนนั้น!" นายท่านอี้กล่าวอย่างเย้ยหยัน“ผมไม่ใช่เขา!” อี้ จิ่นหลี กล่าวอย่างเย็นชา เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นและเดินไปตรงหน้าชายชรา จากนั้นเขาก็เอนตัวลง ดวงตาสีดำลึกเหล่านั้นมองตรงไปที่นายท่านอี้ “คุณปู่ ผมไม่
“บอกฉันสิว่าหลิง อี้หราน จะคิดยังไงถ้านางพบความจริงเข้าสักวัน" นายท่านอี้กล่าวอี้ จิ่นหลีก็ยิ้ม แต่ดวงตาของเขาเย็นชา "เธอจะไม่มีทางรู้ความจริง"นายท่านอี้ฮึดฮัด “แกคิดว่าเป็นไปได้หรือไม่ตอนนี้ฉันรู้แล้วฉันแน่ใจว่าสักวันเธอก็จะ... "เขาไม่ได้พูดมันจบประโยค อี้ จิ่นหลี ก็ขัดจังหวะ “เธอจะไม่มีทางรู้ใช่ไหมครับ คุณปู่?”น้ำเสียงเย็นชาของเขาพูดในระดับเสียงที่มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน นายท่านอี้เห็นแสงประกายแห่งการคุกคามในดวงตาของหลานชายของเขาหลานชายของเขาคนนี้กล้าที่จะคุกคามเขาเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง? ความรู้สึกไม่สบายใจเกิดขึ้นในใจของนายท่านอี้จะจริงหรือที่ในอนาคตหลานชายของเขาจะไม่ถูกควบคุมโดยผู้หญิง?สิ่งต่าง ๆ อาจเลวร้ายลงก็เป็นได้หรือเปล่า? -ในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา หลิง อี้หราน นั่งรถบัสไปโรงพยาบาลที่คุณยายของเธออยู่หอผู้ป่วยของคุณยาย แต่ก็แน่นขนัดไปด้วยญาติ ๆ เมื่อพวกเขาเห็น หลิง อี้หราน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยการแสดงออกทุกประเภทโดยเฉพาะลุงคนแรก ลุงคนที่สอง ป้าคนที่สามและครอบครัวของพวกเขา พวกเขามองไปที่หลิง อี้หราน ด้วยความกลัวและเกลียดชังหลิง อี้หราน ไม่ได
ทันใดนั้น หลิง อี้หราน ก็รู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่ เหตุผลเดียวที่พวกเขาเรียกเธอไปคือให้เธอจ่ายค่ารักษาถ้าเธอเดาถูกคนเหล่านี้ที่อยู่ตรงหน้าเธอคงจะเตรียมสิ่งที่พวกเขากำลังจะพูดแน่นอนว่าเมื่อชายชราลู่พูดจบลุงคนแรกของเธอก็พูดทันทีว่า "พ่อ เราไม่มีเงิน ผมไม่มีแม้กระทั่งเงินให้ลูกชายแต่งงาน ไม่อย่างนั้นงานแต่งงานของหมิงฮุ่ยของผมคงจะไม่เลื่อนมาจนถึงตอนนี้หรอกครับ”“ใช่ครับพ่อ เราไม่มีเงิน!” ลุงคนที่สองของเธอก็เข้ามาทันทีก่อนที่จะหันหน้าไปหาหลิง อี้หราน อย่างขมขื่น“อี้หราน ถ้าครอบครัวเราไม่ยากจนเราคงไม่คิดที่จะให้เธอแต่งงานกับตระกูลเฟิงหรอกนะ”“แค่เพราะคุณยากจน คุณให้ฉันแต่งงานกับไอ้โง่นั่น คุณมีสิทธิ์ทำเช่นนั้นเพียงเพราะคุณยากจนอย่างนั้นเหรอ?” หลิง อี้หราน กล่าวอย่างเย็นชาในขณะที่ลุงคนที่สองของเธอแข็งทื่อ ลุงคนแรกของเธอพูดด้วยความไม่พอใจว่า "ลูกพี่ลูกน้องทั้งสองของเธอไม่มีภรรยาด้วยซ้ำ พวกเขามีหน้าที่รับผิดชอบในการสืบทอดสายตระกูลลู่ คุณยายของเธอใจดีเสมอมา เธอไม่ต้องการที่จะตอบแทนเธอเหรอ? นอกจากนี้ เธอยังเคยติดคุกมาด้วย มันจะดีถ้ามีคนเต็มใจที่จะแต่งงานกับเธอ!”"คุณยายเป็นคนที่ดีกับ
หลิงอี้หรานลุกขึ้นและกอดชินเหลียนอีเบา ๆ “ฉันขอโทษที่ทำให้เธอต้องเสียใจ”“เธอพูดเรื่องอะไรกัน? ฉันก็แค่อยากให้เธอโอเคแล้วก็ไม่ได้รับผลกระทบจากเรื่องในอดีต ยังไงซะ เธอก็ต้องเดินหน้าต่อไปใช่ไหมล่ะ?” ชินเหลียนอีพูดพร้อมสูดจมูกและฝืนยิ้มให้หลิงอี้หรานแต่หลิงอี้หรานรู้สึกแสบจมูกเมื่อเธอเห็นรอยยิ้มของเพื่อนรัก เหลียนอีนั้นยังเจ็บช้ำจากอาการอกหัก แต่ว่าเลือกทึ่จะกลบฝังความเจ็บปวด และเผชิญหน้ากับคนอื่นด้วยรอยยิ้ม“ฉันจะไม่เป็นอะไร เธอไม่ต้องห่วงฉันหรอก เธอสิเป็นคนที่ต้องไม่เป็นอะไร รีบ ๆ หายดีไว ๆ เธอต้องมาเล่นกับลูก ๆ ของฉันตอนที่พวกเขาเกิดมาแล้ว” หลิงอี้หรานบอก“พวกเราทุกคนจะต้องไม่เป็นอะไร” ชินเหลียนอีกอดเพื่อนรักเธอแน่นและก็พูดกับตัวเองอีกครั้ง “ฉันจะลืมไป๋ถิงซิน ฉันทำได้แน่ ๆ ฉันก็แค่ต้องมองว่า ความสัมพันธ์ของฉันและไป๋ถิงซินก็เป็นความทรงจำเรื่องหนึ่ง จากนี้ไปมันจะเป็นแค่ความทรงจำเท่านั้น”อาการเริ่มเย็นขึ้นเรื่อย ๆ และตอนนี้ก็ใกล้วันตรุษจีนเข้ามาทุกที หลิงอี้หรานเอามือลูบท้อง เธอไม่เห็นจินมาหลายวันแล้ว ทุกวันนี้เธอคิดถึงแต่เรื่องที่เหลียนอีพูด ‘เดินไปข้างหน้า’ เธอถามตัวเองว่า เธอรัก
”นายน้อยอี้แค่ต้องการปกป้องคุณให้ดีขึ้นแค่นั้นครับคุณผู้หญิง” เกาฉงหมิงบอก “เขาจะปกป้องฉัน หรือว่าคอยจับตาดูฉันกันแน่?” อี้หรานถาม เกาฉงหมิงเงียบไปทันที เพราะอย่างไรนายน้อยอี้ก็สั่งไม่ให้บอกอี้หรานเรื่องเลขาหวังเพื่อไม่ให้เธอต้องเป็นกังวลโดยเฉพาะตอนนี้เธอใกล้คลอดแล้ว หลิงอี้หรานเองก็ไม่ได้คาดคั้นเธอแค่ก้มหน้ามองหน้าท้องที่พองนูน เมื่อมาถึงโรงพยาบาลหลิงอี้หรานก็เจอชินเหลียนอี เธอดูท่าทางสดใสตอนนี้เธอดูแลตัวเองได้แล้ว เมื่อออกจากโรงพยาบาลและได้พักผ่อนสักหน่อย เธอก็สามารถกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมได้ชินเหลียนอี้ทักหลิงอี้หราน “อี้หราน เธอมาแล้ว มาสิมา มานั่งเร็ว เธอเป็นคนท้องแล้วตอนนี้ก็เป็นช่วงต้องระวัง” หลังจากที่อี้หรานนั่ง เธอก็ถามว่า “เป็นยังไงบ้าง? หมอบอกไหมว่า เธอจะออกจากโรงพยาบาลได้วันไหน?”“หมอบอกว่า ฉันออกได้อาทิตย์หน้าน่ะ” ชินเหลียนอี้ยิ้มกริ่มพร้อมเอามือลูบหัวที่โล้นเลี่ยน หลังจากที่เธอผ่าตัดสมองผมของเธอก็โดนโกนออกจนเกลี้ยงและเธอก็อาจจะต้องใส่วิกไปสักพักหลังจากที่ออกจากโรงพยาบาล “เมื่อวานพี่โจวมาหาฉันแล้วบอกว่าเธอออกจากโรงพยาบาลแล้ว ฉันว่าเธอเหมือนรอดตายหวุดหวิดเลยห
อี้จิ่นหลีเกือบจะวิ่งออกจากห้องตรวจของหมอด้วยอาการตื่นตระหนก เขาสั่งหวงเซียนบอดี้การ์ดของหลิงอี้หรานแล้วหมอคนใหม่ให้กลับมาที่ห้องตรวจ หมอที่เคยตรวจหลิงอี้หรานนั้นโดนคนของกู้ลี่เฉินทำให้สลบ“นายน้อยอี้ คุณเป็นอะไรไหมครับ?” เกาฉงหมิงถาม เพราะว่าตอนนี้นายน้อยอี้ดูหน้าซีดมาก“ฉันไม่เป็นอะไร” อี้จิ่นหลีหายใจอย่างยากลำบาก เขาไม่คาดคิดว่า ตัวเองจะยังหวาดกลัวอยู่ เขานั้นกลัวว่า เธอจะตอบว่าเสียใจ แม้เธอจะยังไม่ได้คิดถึงเรื่องการหย่า เขาก็กลัวว่าสักวันเธอจะคิดขึ้นมา เขานั้นกลัวว่า เธออาจจะรักเขาไม่มากพอ.. เขากลัวหลายอย่างมาก“นายเจอเลขาหวังหรือยัง?” อี้จิ่นหลียกมือขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผากและถามเกาฉงหมิง“ยังครับ” เกาฉงหมิงตอบ ตั้งแต่งานศพของนายท่านอี้ เลขาหวังที่เคยทำงานให้นายท่านอี้ก็หายตัวไป แม้ว่าพวกเขาจะสั่งคนเพิ่มไปตามหาเลขาหวังก็ยังหาไม่เจอ“ตามหาต่อไป ตราบใดที่เขายังไม่ออกจากเมืองเฉินไป ถึงต้องพลิกแผ่นดินก็ต้องหาเขาให้ได้” อี้จิ่นหลีสั่ง สีหน้าเขามืดครึ้ม เลขาหวังนั้นเป็นคนเก็บความลับของปู่ ปู่ของเขาน่าจะทำมากกว่าแค่ส่งอีเมลข้อมูลความจริงไปหากู้ลี่เฉิน มันจะต้องมีอย่างอื่นอีก ไม่อย่า
ขณะที่พูดเขาก็เดินมาหาหลิงอี้หรานและจ้องเธอ “เธอเคยบอกว่าเธอจะไม่ทิ้งฉันตราบใดที่ฉันไม่ทิ้งเธอใช่ไหม? ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็จะไม่ทิ้งฉันไปตราบที่เธอยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม?” หลิงอี้หรานอึ้งไป สิ่งที่เธอเคยพูดก่อนหน้านี้ยังดังกังวาลในหูเธอ มือของเธอจับหน้าท้องซึ่งตอนนี้ใหญ่เท่าอายุครรภ์พร้อมคลอด เธอสูดหายใจลึกก่อนบอกว่า “ใช่ ฉันพูดแบบนั้น” จากนั้นเธอก็หันไปมองกู้ลี่เฉินและพูดว่า “กู้ลี่เฉิน คุณก็ได้ยินเขาแล้ว ฉัน… จะไม่ทิ้งจินไป” เมื่อเธอพูดคำว่า ‘จิน’ ออกมา ดวงตาของอี้จิ่นหลีก็เป็นประกายขณะที่เขายืนอยู่ข้างเธอ ความตื่นเต้นยินดีฉายผ่านใบหน้าเขาอย่างห้ามไม่อยู่ ‘เธอเรียกฉันว่าจินอีกครั้งแล้ว นี่หมายความว่าเธอยอมอภัยให้แล้วลืมเรื่องในอดีตใช่ไหม?’สีหน้ากู้ลี่เฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ว่าก็ไม่ได้รู้สีกแปลกใจมากนัก บางทีเขาก็อาจจะคาดคำตอบนี้ไว้แล้ว เขาแค่อยากรู้ว่า เธอจะยังอยู่กับอี้จิ่นหลีไหมหลังจากที่ได้รู้ความจริง “โอเค เข้าใจแล้ว ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ” กู้ลี่เฉินพูดก่อนที่จะออกจากห้องตรวจของหมอไปพร้อมคนของเขา อี้จิ่นหลียังสั่งให้คนอื่นออกไปจากห้อง จู่ ๆ ก็เหลือ
”จิ่นหลีขังคุณไว้เหรอ?” กู้ลี่เฉินถาม หลิงอี้หรานอึ้งไป ‘ขังฉันเหรอ? เขาเอาความคิดนี้มาจากไหนกัน?’เมื่อเห็นสีหน้าสับสนของเธอ กู้ลี่เฉินก็บอกว่า “จำนวนของยามในคฤหาสน์อี้ทุกวันนี้เพิ่มขึ้นมาสามเท่า และผมก็ได้ยินว่าระบบรักษาความปลอดภัยก็เปลี่ยนเป็นตัวที่ดีขึ้น อีกอย่างผมไปหาคุณสองครั้งแล้ว แต่ว่าอี้จิ่นหลีก็หยุดผมไว้ทั้งสองครั้ง ผมเจอคุณไม่ได้เลย พอผมโทรเข้ามือถือของคุณ สัญญาณก็โดนตัดไปอัตโนมัติ” หลิงอี้หรานตกใจเมื่อเธอได้ยินเช่นนี้ กลายเป็นที่เธอรู้สึกว่าจำนวนของบอดี้การ์ดเพิ่มขึ้นนั้นเธอไม่ได้คิดไปเอง แสดงว่าจินส่งคนมากขึ้นให้มาคอยตามเธอ มีครั้งหนึ่งที่เธออยากไปเดินแถวบ้านแต่ว่าย่านนั้นก็มีการจัดการเก็บกวาดจนหมด และเธอก็มีบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งคอยห้อมล้อม ตั้งแต่นั้นเธอก็ไม่ออกไปเดินเตร่อีกเลย เธอเดินอยู่แต่ในคฤหาสน์เท่านั้น แต่ก็ดูเหมือนมีกล้องวงจรปิดในบ้านเพิ่มขึ้นด้วย 'นีจินกลัว… ว่าฉันจะหนีเหรอ? เขาเลยขังฉันไว้ด้วยวิธีนี้’ หลิงอี้หรานครุ่นคิดขณะที่กู้ลี่เฉินพูดอย่างวิตก “ระหว่างคุณกับเขาเกิดอะไรขึ้นกันแน่? หรือว่าเขา…” เขานั้นกลัวว่าหลังจากที่อี้หรานรู้ความจริง ความสัมพันธ์ร
”แต่ถึงอย่างนั้นคุณก็ยังเป็นทายาทลำดับที่สองของตระกูลห่าว ไม่ใช่ว่าคุณจะไม่ได้อะไรเลย คุณก็ยังได้สิ่งที่พ่อแม่ของคุณจะให้อยู่ดี”“ได้มาไม่เท่าไหร่แล้วจะมีประโยชน์อะไร?” ห่าวอี้เหมิงแค่นเสียง “ถ้าพี่สาวฉันยังมีชีวิตอยู่แล้วฉันเป็นทายาทลำดับสองของตระกูลห่าว พ่อแม่ของคุณคงไม่ให้ค่าฉันแบบนี้แล้วก็ต้องบอกให้คุณระวังตอนที่คบกับฉัน” เซียวจื่อฉีหน้าแดงก่ำทันที เขารู้ว่าห่าวอี้เหมิงพูดถูก พ่อแม่ของเขาเลือกเธอเพราะว่าเธอจะเป็นผู้สืบทอดของตระกูลห่าว “แต่หลิงอี้หรานบริสุทธิ์ ทำไมคุณถึงทำกับเธอแบบนั้นตอนที่อยู่ในคุก ทั้ง ๆ ที่คุณก็ป้ายความผิดให้เธอแล้ว?” เซียวจื่อฉีถาม เซียวจื่อฉีตัวสั่นเมื่อคิดถึงว่า ห่าวอี้เหมิงทำกับอี้หรานอย่างไรในตอนนั้น แล้วที่แท้ตัวเธอเองกลับเป็นฆาตกรตัวจริง ผู้หญิงคนนี้เสแสร้งแกล้งแสดงใส่เขามากแค่ไหนนะ?“เธอเป็นแฟนคุณ มีเพียงแต่ต้องกำจัดหล่อนเท่านั้นฉันถึงจะมีโอกาสได้เป็นแฟนคุณ” ห่าวอี้เหมิงยิ้มเย้ย “ ฉันก็แค่อยากเห็นว่า หลิงอี้หรานสำคัญกับคุณมากแค่ไหน แต่… ฮ่าฮ่า… กลายเป็นว่าเธอไม่มีค่าอะไรเลย” หลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง ห่าวอี้เหมิงก็บอกอีกว่า “เซียวจื่อฉี คุณเขี่ยหลิง
แต่ด้านนอกช่วงนี้ก็มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก เครือข่ายของตระกูลห่าวล้มและไม่สามารถจ่ายหนี้ธนาคารได้ ดังนั้นธนาคารจึงยื่นเรื่องให้ห้ามมีการเคลื่อนไหวใด ๆ เกี่ยวกับทรัพย์สินของตระกูลห่าว ขณะเดียวกัน ข่าวก็แพร่ไปว่า ตำรวจได้ไปจับกุมห่าวอี้เหมิงในงานแฟนมีตติ้ง แม้ว่าห่าวอี้เหมิงจะออกจากวงการบันเทิงมาแล้ว แต่เธอก็ยังมีแฟนคลับเหนียวแน่นจำนวนมาก เธอนั้นแต่งตัวเพื่อไปงานแฟนมีตติ้งโดยใส่สร้อยคอมูลค่า 300 ล้านบาท เธอถึงขั้นเชิญนักข่าวมาร่วมงาน เจตนาของห่าวอี้เหมิงที่จัดงานแฟนมีตติ้งก็คือเพื่อแสดงให้เห็นว่า ตระกูลห่าวไม่ได้เจอปัญหาทางด้านการเงิน และเพื่อให้ชื่อของเธอติดกระแสในโลกออนไลน์ แต่ตำรวจกลับโผล่มาในงานแฟนมีตติ้งของเธอเธอนั้นโดนใส่กุญแจมือต่อหน้าแฟนคลับกลุ่มใหญ่โดยตำรวจที่บอกว่า มาจับเธอในข้อหาต้องสงสัยการฆาตกรรม บรรดาแฟนต่างก็ตกตะลึง ‘ฆาตกรรมเหรอ? ฆาตกรรมอะไรกัน? เทพธิดาห่าวของเราเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมเหรอ?’ ด้วยสถานการณ์เช่นนี้จึงไม่มีโอกาสที่จะปกปิดข่าวไว้ได้ แม้ห่าวอี้เหมิงและตระกูลห่าวจะอยากทำแค่ไหนก็ตาม เพราะอย่างไรก็มีแฟน ๆ อยู่มากเกินไป จากนั้นเหตุการณ์นี้ก็กลายเป็นหัวข้
เขานั้นจะทำทุกอย่างให้เธอยอมอภัยทุกอย่างยกเว้นไปจากเขา เขาไม่สนใจว่าเธอต้องการจะไปจากคฤหาสน์อี้ หรือไปจากเขา แต่ว่าเขายังอยากจะกักขังเธอไว้ในคฤหาสน์อี้ มันเหมือนกับเขาเชื่อว่า เธอจะไม่มีทางทิ้งไปแบบนั้นแน่ เมื่อพูดจบแล้วจิ่นหลีก็หันหลังเดินออกจากห้องไป ไม่นานพยาบาลก็เข้ามาซึ่งเป็นคนเดียวกับที่คอยดูแลอี้หรานตอนกลางคืนตลอดหลายวันมานี่ “คุณผู้หญิงอี้คะ คุณผู้ชายอี้บอกว่าให้คุณพักผ่อน เขาจะไม่เข้ามาในห้องอีกแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องอะไรแล้วค่ะ” พยาบาลผู้ดูแลบอกหลิงอี้หรานเงียบ เธอนอนลงและหลับตาช้า ๆ แต่มือของเธอยังคงลูบท้องอยู่ เธอนั้นพยายามสงบสติอารมณ์ลง เธอต้องทำใจให้สงบเพื่อเด็ก ๆ ‘ฉันควรทำยังไงดี? ฉันไม่สามารถลืมความเจ็บปวดและการที่เขามองดูอยู่ข้าง ๆ เพราะเห็นแก่ผลประโยชน์ได้? ใช่ไหม?’จู่ ๆ เธอก็คิดถึงสิ่งที่เขามักบอกเธอเสมอว่า หากเขารู้จักเธอเร็วกว่านี้ เขาก็จะไม่ปล่อยให้เธอต้องทรมานแบบนี้น ตอนนั้นเธอเพียงคิดว่า เขาหมายถึงช่วงเวลาที่เธอต้องทรมานอยู่ในคุก แต่มันมีความหมายอื่นที่แฝงอยู่ในคำพูดของเขา หากว่าเขารู้จักและตกหลุมรักเธอเร็วกว่านี้ เขาก็คงไม่นั่งดูอยู่เฉย ๆ เขาจะต้อ
เมื่อหมอและพยาบาลออกไป หลิงอี้หรานก็มองอี้จิ่นหลีที่ยังคงยืนอยู่ในห้อง เขายืนไม่ไกลจากเตียงนักและเหมือนห้อมล้อมไปด้วยความเปล่าเปลี่ยวสิ้นหวัง อี้หรานเม้มปากและบอกว่า “พอลูกคลอดแล้ว ฉันอยากจะย้ายออกจากบ้านตระกูลอี้”อี้จิ่นหลีเงยหน้ามองเธอทันทีด้วยสีหน้าตระหนกตกใจ “เธออยากจะ… ออกจากคฤหาสน์อี้เหรอ?”เธอตอบ “ใช่ เพราะว่าฉันไม่รู้ว่าจะมองหน้าคุณยังไง บางทีการย้ายออกจากคฤหาสน์อี้อาจจะดีกับเราทั้งคู่”เธออาจจะหาข้อแก้ตัวมาช่วยแก้ตัวให้การกระทำของเขาได้ อย่างเช่น เธออาจจะบอกว่าเพราะตอนนั้นเขายังไม่รู้จักเธอและเธอก็ไม่มีค่าอะไรในสายตาเขา แล้วเขาจะมาเห็นอกเห็นใจคนที่ไม่มีความสำคัญอะไรได้อยางไร ในเมื่อเขานั้นมักจะไร้ความรู้สึกอยู่เสมอ? มันก็จะอธิบายได้ว่า ทำไมเขาถึงได้ทำเพียงแค่ดูแต่ไม่เข้ามามีส่วนร่วมอะไร เธออาจจะหาข้ออ้างได้มากกว่าหนึ่งข้อเพื่อที่จะใช้เกลี้ยกล่อมตัวเอง เธอนั้นถูกเลี้ยงดูมาให้เชื่อมั่นในความยุติธรรม นั่นเลยเป็นสาเหตุที่เธอเลือกเป็นทนายซึ่งจะต่อสู้เพื่อความถูกต้องและความยุติธรรมด้วยการใช้กฎหมายเป็นเครื่องมือ แต่คนที่เธอรักที่สุดกลับไม่แยแสและปล่อยให้เธอต้องติดคุกโดยไร้ค