Share
บทที่ 1092
Related chapters
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1093
“ฉันสงสัยขึ้นมาเลยกินไปทีเดียวสองถึงสามเม็ด ผลคือฉันหลับไปสามวันและต้องล้างท้องที่โรงพยาบาล หลังจากนั้นพวกเขาเลยรู้กันว่าคนรับใช้คนนั้นเป็นคนเปลี่ยนยา” เขาพูดพลางเงยหน้ามองเธอด้วยความเย้ยหยันตนเองอย่างรุนแรงในแววตา“แล้วรู้อะไรไหม? คนรับใช้คนนั้นเป็นคนที่ดีกับฉันที่สุดในตอนที่ฉันเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์อี้ เธอแสดงออกว่าเป็นห่วงฉัน ทุกวันเธอจะยิ้มอย่างอ่อนโยนขณะที่มองฉันทาน ‘วิตามิน’ ที่เธอเป็นคนเปลี่ยน”ความโกรธปะทุขึ้นในหัวใจของหลิงอี้หราน “คนเราทำแบบนี้กับเด็กแค่เพื่อความสบายและได้ออกไปเที่ยวกับแฟนได้ยังไง? เธอไม่คิดถึงผลกระทบของเด็กที่ต้องกินยานอนหลับเข้าไปเป็นจำนวนมากเลยหรือไง?”ในกรณีที่แย่ที่สุดอาจทำให้เด็กเกิดความผิดปกติทางจิตได้เลยนะอี้จิ่นหลียิ้มอ่อน “มีคนแบบนั้นมากมายบนโลกใบนี้ พวกเขายอมเซ่นชีวิตของคนอื่นเพื่อผลประโยชน์เพียงเล็กน้อยได้อย่างง่ายดาย"“แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น? คนรับใช้คนนั้นเป็นยังไงต่อ?” หลิงอี้หรานถาม“ตระกูลอี้ก็ไล่เธอออก” เขาพูดเสียงแผ่วหลิงอี้หรานเข้าใจว่า ถ้าคนรับใช้คนนั้นโดนไล่ออก เธอคงจะทุกข์ทรมานไปตลอดทั้งชีวิต“หลังจากนั้นคุณก็เลยเกลียดการทานย
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1094
‘ทำไมเขาถึงกินยาที่ฉันให้? เป็นเพราะเขาเชื่อใจเหรอ?’‘ถ้าเขาเชื่อใจฉัน แล้วทำไมเขาถึงเชื่อใจฉันที่ให้ยาเขา ไม่ใช่ความรู้สึกที่ฉันมีให้เขาล่ะ? ถ้าเขาเชื่อใจฉันเพิ่มอีกนิด บางทีเราอาจจะไม่ต้องเลิกกันเลยก็ได้’ตอนนี้ความเชื่อใจดูเหมือนเป็นเรื่องน่าขันแม้ว่าเขาจะนอนหลับอยู่ แต่คิ้วของเขากำลังขมวดเข้าหากัน และมีชั้นเหงื่อบาง ๆ ปรากฏอยู่บนหน้าผากของเขาเมื่อเห็นดังนั้น หลิงอี้หรานจึงไปเอาผ้าขนหนูในห้องน้ำออกมาและเช็ดเหงื่อตรงหน้าผากให้เขาอย่างเบามือ“แม่ครับ... แม่...” เขาร้องออกมาอย่างตะกุกตะกัก เสียงของเขาเบามากจนเกือบจะเรียกว่ากระซิบ และเธอก็อยู่ใกล้เขามากเสียจนได้ยินสิ่งที่เขาพูด‘นี่เขา... ฝันอยู่เหรอ? เขาฝันถึงแม่ใช่ไหม?’ หลิงอี้หรานคิดกับตัวเองเธอจำได้ที่เขาบอกว่า แม่ของเขาทิ้งลูกและสามีไปเพราะว่าเธอทนไม่ไหวกับความยากจนที่ต้องเผชิญในตอนที่เขายังเด็กตลอดหลายปีที่ผ่านมา แม่ของเขาไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าเขาเลยสักครั้งเธอจำได้ว่า เขามีแผลที่หน้าอกที่เกือบจะฆ่าเขาไป แต่ตอนนี้รอยแผลเป็นนั้นก็ได้จางลงไปมากแล้วการจางลงของแผลเป็นทำให้เธอนึกภาพออกว่ามันเคยร้ายแรงแค่ไหน เด็กที่ได้รับ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1095
ทั้งห้องในตอนนี้เงียบสงัด และไม่มีใครอื่นอีกนอกจากเขา‘เธอ... ไม่อยู่แล้วสินะ?’ เขาก้มหน้าลงเล็กน้อยและมองไปยังมือที่ว่างเปล่าของตัวเองแม้ว่าเขาจะบังคับให้เธออยู่ในคฤหาสน์นี้ แต่เธอก็คงไม่อยู่กับเขา เหมือนกับพ่อและแม่ของเขา ที่แม้ว่าเขาจะขอร้องเจียนขาดใจให้พวกเขาอยู่ พวกเขาก็ยังคงทิ้งเขาไปตามทางของตัวเอง‘ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องเดียวดายงั้นเหรอ?‘เดียวดายเหมือนเมื่อก่อน... ทำไมฉันต้องสนใจด้วยล่ะ? ก่อนเจอเธอฉันก็ตัวคนเดียวไม่ใช่เหรอ?‘คนเดียวที่ฉันจะพึ่งพาได้ก็มีแค่ตัวฉันเองนี่แหละ!’ถึงแม้เขาจะคิดแบบนั้น แต่ความเจ็บปวดก็ยังคงแล่นผ่านทั้งร่างของเขาราวกับว่ามีเข็มเป็นกำ ๆ ทิ่มแทงใส่เขาจากนั้นไม่นานจู่ ๆ ประตูก็เป็นออกและมีใครบางคนเดินเข้ามาอี้จิ่นหลีมองไปยังร่างที่เดินเข้ามาด้วยความรู้สึกประหลาดใจในแววตาของเขา“หือ? ตื่นแล้วเหรอ ฉันทำโจ๊กไว้ ว่าจะเอาให้หลังจากที่คุณตื่น” หลิงอี้หรานวางชามโจ๊กไว้บนโต๊ะข้างเตียง เธอยื่นมือออกไปสัมผัสหน้าผากของเขาตามปกติ‘ฮืมม ไข้ดูเหมือนจะลดลงแล้ว แต่ก็ยังร้อนอยู่ แต่ก็ดีกว่าก่อนหน้านี้ล่ะนะ’“ไข้คุณลดแล้ว เดี๋ยวฉันเอาที่วัดไข้มาวัดหน่อยดีกว่า”
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1096
“ฉัน... รู้สึกเหมือนไม่มีแรง” เขาพูดพลางทำท่าจะจับชามอีกครั้งเธอมองดูสภาพของเขาในตอนนี้แล้วพูดอย่างง่ายดายว่า “ช่างเถอะ ฉันป้อนคุณเองดีกว่า ก่อนที่คุณจะไม่มีแรงจนทำโจ๊กคว่ำทั้งชาม”เธอนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง ขณะที่เธอพูดเธอก็ช้อนตักโจ๊กขึ้นมา เธอเป่ามันเบา ๆ และยกขึ้นไปที่ปากของเขาเขาอ้าปากอย่างเชื่อฟัง และทานโจ๊กที่เธอป้อนให้เขาเชื่องราวกับเป็นลูกหมาตัวหนึ่ง เขาทานโจ๊กทีละคำ ๆ แต่สายตาของเขากลับจ้องเธอไม่วางตาตลอดเวลาสายตาที่ดูผูกพันนั้นทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย“ผู้หญิงคนนั้น... ที่คุณพูดถึงครั้งก่อน เธอฆ่าใครในห้องเลือดที่กระเซ็นจริงเหรอ?” เธอพยายามหาหัวข้อสนทนาเพื่อทำลายความเงียบ“จริงสิ” อี้จิ่นหลีกล่าว“เธอฆ่าคนในตระกูลอี้เหรอ? แล้วตระกูลอี้ก็ปล่อยเธอไปเหรอ?” เธอถามอย่างงุนงง ตระกูลอี้ร่ำรวยและมีอำนาจมามากกว่า 70 ปีเชียวนะอี้จิ่นหลีกล่าวว่า “เพราะว่าผู้ชายที่เธอฆ่าอยากให้ปล่อยเธอไป เขายังทิ้งโน้ตไว้ด้วยซ้ำก่อนที่เขาจะตาย ถ้าเขาตายก็ห้ามใครเข้าไปยุ่ง!”หลิงอี้หรานตะลึงไป ‘นี่ชายคนนี้คิดไว้แล้วหรือว่า ผู้หญิงคนนั้นจะฆ่าเขา? เขาเลยทิ้งโน้ตไว้อย่างนั้นน่ะ?’อย่
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1097
ดูเหมือนเขาจะสัมผัสได้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ ริมฝีปากบางของเขาขยับเล็กน้อย “ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ยอมให้ตาแก่นั่นทำอะไรเธอหรอก”เธอหลบตาลงเล็กน้อยและลุกขึ้นเก็บชามที่หมดแล้วไว้ด้านข้าง “พักผ่อนเถอะ ฉันจะกลับห้องตัวเองก่อน”ทว่าก่อนที่เธอจะได้หันไป มือของเขาก็จับแขนเสื้อเธอไว้ เขามองเธอด้วยคางที่เชิดขึ้นเล็กน้อย และมีประกายแวววาวภายในดวงตาสดใสของเขาเธอถาม “อี้จิ่นหลี คุณกำลังทำอะไร?”“เธอมีความรู้สึกบางอย่างให้กับฉันใช่ไหม? ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่คอยดูแลฉัน ช่วยให้ฉันทานยา ทำโจ๊กให้ฉัน...” น้ำเสียงแหบแห้งดังออกมาจากริมฝีปากของเขาทีละเล็กทีละน้อย สีหน้าของเขาวิงวอนและปรารถนา “หลิงอี้หราน เธอตกหลุมรักฉันใช่ไหม? ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะรักผู้หญิงคนหนึ่งได้สุดหัวใจขนาดนี้!”เขาเป็นถึงนายน้อยของตระกูลอี้ที่มีเกียรติและสูงส่งสำหรับคนอื่น แต่เขากลับเต็มใจที่จะกล้ำกลืนศักดิ์ศรีทั้งหมดของเขาเพื่อขอความรักจากเธอ!สมองของเธอว่างเปล่าไปในทันที ...กู้ลี่เฉินพยายามตามหาร่องรอยของหลิงอี้หรานผ่านทางทุกเส้นสายที่เขามี แต่ก็ไม่ง่ายเลย เขามีเส้นสาย แต่อี้จิ่นหลีก็มีเช่นกัน แน่นอนว่าอี้จิ่นหลีสามารถหยุดเขาจ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1098
กู้ลี่เฉินรับโทรศัพท์ หลังจากฟังปลายสายไปครู่หนึ่งสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป “ว่าไงนะครับ? ลุงซูหายตัวไปเหรอ?”“ใช่ คุณก็รู้ดีว่าเขามักจะเป็นคนที่บอกให้คนไข้มาที่คลินิกเพื่อรับการรักษา วันนี้จู่ ๆ เขาก็โทรมาหาฉันและบอกว่าเขาจะออกไปดูคนไข้ ซึ่งเขาบอกว่า ใช้เวลาค่อนข้างนาน เขาเลยไม่อยากให้ฉันเป็นห่วง ถึงอย่างนั้นพอฉันโทรไป เขาก็ไม่รับ!” ภรรยาของหมอซูพูดกับกู้ลี่เฉินอย่างเป็นกังวลมาจากปลายสายหมอซูและกู้ลี่เฉินค่อนข้างสนิทกันและพวกเขาก็ไปมาหาสู่กันอยู่เสมอ ดังนั้นครอบครัวซูจึงมีข้อมูลติดต่อของกู้ลี่เฉิน“ไปดูคนไข้เหรอครับ?” กู้ลี่เฉินหรี่ตานกฟินิกซ์ของเขาลง“ลี่เฉิน คุณคิดว่าลุงซูจะถูกลักพาตัวเพราะว่าไปขัดแข้งขัดขาใครไหม?” คุณนายซูคิดในแง่ร้ายแต่กู้ลี่เฉินกลับคิดไปคนละทางถ้าหลิงอี้หรานไม่ถูกอี้จิ่นหลีพาตัวไป วันนี้คงเป็นวันนัดที่เธอต้องเข้ารับการรักษานิ้วเป็นครั้งที่สอง!‘เป็นไปได้ไหมว่า? อี้จิ่นหลีเป็นคนพาหมอซูไป?’หลังจากคุยกับคุณนายซูจบ กู้ลี่เฉินก็โทรหาคนของเขาทันที “ไปหามาว่าใครพาตัวหมอซูไป”“ครับ” คนของเขาตอบรับ หลังจากวางสาย กู้ลี่เฉินก็ลุกขึ้นและกล่าวกับหวาลี่ฟางว่า “ลี่
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1099
“ขอโทษค่ะ หมอซู ฉันไม่คิดว่า... เขาจะพาคุณมาที่นี่ด้วยเหมือนกัน” หลิงอี้หรานกล่าวอย่างอึดอัดใจถึงอย่างนั้นหมอซูก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มอีก อย่างไรเสียด้วยอายุของเขาแล้ว ชายชราก็รับรู้โดยอัตโนมัติว่า บางคำถามไม่ควรถามออกไปดังนั้นเขาจึงกางเครื่องมือที่เขาพกมาด้วยออกแล้วขอให้หลิงอี้หรานยื่นมือขวาออกมา มีดเข็มหลากหลายชนิดที่เรียงรายกันอยู่ทำให้หลิงอี้หรานนึกถึงความรู้สึกเจ็บปวดครั้งล่าสุดที่เธอได้รับจากการรักษา และนั่นก็ทำให้เธอตัวสั่นเมื่อหมอซูกำลังจะปักมีดเข็มลงไปบนหลังมือของหลิงอี้หราน อี้จิ่นหลีก็จับข้อมือของหมอซูไว้ทันที “นี่อะไร?”“การรักษาไงล่ะ คิดว่าอะไร?” หมอซูขุ่นขึ้ง เขาเกลียดการโดนขัดจังหวะระหว่างทำการรักษาที่สุด“ถ้าใช้เข็มในการรักษาแล้วทำไมถึงไม่ทายาชาให้เธอก่อนล่ะ?” อี้จิ่นหลีถามพลางขมวดคิ้ว“ถ้าทายาชาก็ไม่เห็นการตอบสนองของนิ้วเธอน่ะสิ ฉันต้องการการตอบสนองตามปกติของเธอเพื่อทำการรักษา!” หมอซูกล่าวอี้จิ่นหลีก็ยังคงไม่แน่ใจ “แต่เข็มพวกนี้...”หลิงอี้หรานเงยหน้ามองอี้จิ่นหลีและพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอก ฉันเคยทำแล้ว อีกอย่าง หลังจากรักษาเสร็จ ไม่นานอาการเจ็บก็หายไปแล้ว”‘
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1100
ครั้งก่อนเธอก็ข่วนกู้ลี่เฉินไปทีหนึ่งแล้ว“ปละ... ปล่อยเถอะ” ตอนที่หมอซูกำลังเปลี่ยนมีดเข็ม หลิงอี้หรานก็กล่าวกับอี้จิ่นหลี “พอฉันเจ็บเดี๋ยวคุณจะได้แผลไปด้วย”“แล้วไง?” อี้จิ่นหลียกมืออีกข้างที่ไม่ได้จับมือเธอขึ้นมาเช็ดเหงื่อตรงหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยน “กู้ลี่เฉินเจ็บตัวเพื่อเธอได้ แต่ฉันทำไม่ได้หรือไง?”หลิงอี้หรานตัวแข็งไปในทันที ถึงอย่างนั้นก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรอีก เข็มของหมอซูก็ปักลงบนหลังมือเธออีกครั้ง‘เจ็บ... เจ็บจังเลย...’เธอทำได้เพียงกัดฟันทนกับความเจ็บนั้นหน้าผากของเธอชุ่มไปด้วยเหงื่ออีกครั้งอย่างรวดเร็วหลังจากที่เพิ่งเช็ดจนแห้งไปเมื่อครู่ หยดเหงื่อไหลลงจากแก้มของเธออี้จิ่นหลีเพียงแค่มองหลิงอี้หรานเท่านั้น ตอนนี้เล็บของเธอยังคงขีดข่วนและกดลึกลงไปในเนื้อหนังของเขาเพราะความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น แต่เขาดูเหมือนจะไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรเลย แม้กระทั่งเลือดจะไหลซึมออกมาจากหลังมือของเขาจนเห็นได้ชัดแล้วก็ตามหรือจะให้กล่าวว่า ทุกอย่างที่เขาสนใจในตอนนี้มีเพียงหลิงอี้หรานเท่านั้นใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด หลิงอี้หรานสะกดกลั้นและอดทนกับความเจ็บอย่างสุดกำลัง เธอขบฟันแน่นจน
Latest chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
