บทที่ 21

"ใต้เท้าเฉิน ฆาตกรจะไม่ใช่นางได้อย่างไรเจ้าคะ? มีแต่นางที่เกลียดข้าเข้ากระดูกดำ แทบรอไม่ไหวที่จะทำให้ข้าตายเจ้าค่ะ!"

ซ่งอวี่เอ๋อร์รู้สึกกังวล ขัดจังหวะเฉินเจียง

เฉินเจียงมองไปที่ซ่งอวี่เอ๋อร์แล้วพูดว่า "คุณหนูสามตระกูลซ่ง เจ้าอธิบายให้ข้าฟังหน่อยว่า หอบรรพบุรุษถูกเผาจนเป็นแบบนี้แล้ว ทำไมเจ้าถึงไม่ได้รับบาดเจ็บเลย?"

ซ่งอวี่เอ๋อร์อธิบายว่า "ตอนที่เราซ่อนตัวอยู่ข้างในไฟยังไม่ลุกลามไปถึงที่นั่น ต่อมาก็ได้รับการช่วยเหลือแล้วเจ้าค่ะ บางทีอาจจะเพราะข้าเป็นคนดี พระเจ้าจึงทนไม่ได้ที่จะเห็นข้าได้รับบาดเจ็บน่ะเจ้าคะ"

นางมองไปที่ซ่งซือเหยา "พี่สอง ข้าแนะนำให้พี่เป็นคนดี พี่ดูสิ แม้แต่พระเจ้าก็ยังไม่ช่วยพี่"

ซ่งซือเหยาเลิกคิ้วแล้วพูดว่า "ถ้าข้าอยากจะจัดการเจ้าจริงๆ ต้องให้พระเจ้าช่วยข้าทำไม"

"เจ้า!" ซ่งอวี่เอ๋อร์มองไปที่เฉินเจียง "ใต้เท้าเฉิน ท่านเห็นไหมเจ้าคะ นางเป็นฆาตกร เมื่อกี้ท่านได้ยินไหมเจ้าคะ นางบอกว่านางจะจัดการข้าเจ้าค่ะ"

เฉินเจียงขมวดคิ้ว "คุณหนูสามตระกูลซ่ง เจ้าไม่ได้เป็นคนหาเรื่องเองเหร?"

"ข้า..."

"เอาล่ะ ข้ามีวิจารณญาณของตัวเอง คุณหนูสามตระกูลซ่ง อย่าพูดอะไรที่ไม่เกี่ยวข้องกั