เข้าสู่ระบบแชร์
7
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-26 15:50:36และก็อย่างที่คิดเอาไว้ว่าไม่มีอะไร ในรถยนต์แอร์เย็นฉ่ำไม่ได้มีแค่เธอ ข้างหน้าเป็นลูกน้องหนุ่มชาวต่างชาติ คนหนึ่งขับรถ อีกคนนั่งข้าง ๆ คอยบอกทางและช่วยประสานงานกับเลขาฯ เจ้านายนั่งกลางเบาะหลัง ถัดไปนั้นเป็นสาวผมสีบลอนด์ทองดัดเป็นลอนปลาย ในมือของหล่อนถือแท็บเล็ตเอกสารของเจ้านายด้วยมาดนางพญา ดูเป็นผู้หญิงที่สวยสง่ามาก ๆ คนหนึ่ง
“ขอโทษที่ให้รอนะคะคุณพันวา...” สองมือประนมแนบอกไหว้เจ้านายหนุ่มรอบที่สาม นั่งชิดขาเรียบร้อยอย่างประหม่าอาย ฝ่ามือหนาก็ขึ้นปราม
“ไม่เป็นไร ผมดีใจที่ตัดสินใจถูกนะครับ แต่เลิกไหว้ได้ละ ไม่อยากแก่ไปกว่านี้”
พันวายังคงเป็นกันเองกับพนักงานในสังกัด แต่เธอก็แสนเกรงใจเขาเพราะว่าเขาเป็นเจ้าของ ซึ่งเขาไม่อยากให้เป็นแบบนั้น
“นี่คุณนาดีนนะครับ เลขานุการผม คุณนาดีนครับ คุณตรึงใจ...” แล้วค่อยหันไปมองใบหน้าหวานงามอย่างเอ็นดู ด้วยแววตาที่คล้ายกับว่ามีรอยยิ้มข้างใน หญิงสาวคงไม่รู้เลยว่าทั้งหมดนั่นเป็นแผนการของเขา
“วันนี้มีประชุมหัวหิน รับทานอาหารช่วงหัวค่ำกับหุ้นส่วนของ Le Bua นะคะ”
“เตรียมเสื้อผ้าให้เธอรึยัง?”
“เรียบร้อยค่ะ”
เลขานุการสาวทำหน้าที่ตัวเองดี ส่วนคนมาใหม่ไม่รู้เรื่องนี้ หน้าตาเป็นกังวลเพราะว่าไม่ได้เตรียมตัวอะไรมาเลย
“ไปค้างคืนด้วยหรือคะ... คือพรุ่งนี้หนู... ต้องช่วยแม่เปิดร้าน...”
“อ้อ... เกือบลืมไป นาดีน คุณช่วยเช็กให้ทีครับ พรุ่งนี้ตอนบ่ายสองมีงานสัมมนาของสาขาในจันทบุรีหรือเปล่า?”
“ค่ะ”
“ดีครับ ผมจะได้เลี้ยงมื้อเที่ยงพนักงาน”
“คะ?” คำถามเต็มวงหน้าหวาน ตรึงใจอึกอัก “อะ... อะไรนะคะ?”
“ก็เหมาหมดร้านไงครับ ทั้งหมดเท่าไรเอาเลขที่บัญชีมา โทรไปบอกคุณแม่ว่าตื่นสายได้ จะให้คนไปรับข้าวมันไก่สักสิบโมงครึ่งนะ”
“แต่... เอ่อ จันทบุรีสองชั่วโมงจะทันหรือคะ?”
“สาขาจันทบุรีแต่พวกเขามาสัมมนาแถวเจริญกรุงครับ เร็ว ๆ ด้วยนะ ตอนนี้หิวมาก”
‘เร็ว ๆ ด้วยนะ หิวมาก? แต่ข้าวมันไก่มันพรุ่งนี้... พูดอะไรของเขา’
หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่น แต่ก็ยอมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋าสะพายหนังใบโปรด ยกสายโทรหาแม่ที่ดีใจไม่น้อยเมื่อมีคนมาเหมาข้าวมันไก่ ทว่าหลังจากที่ทำตามคำขอของลูกค้าในคราบเจ้านายแล้วเธอยังแปลกใจไม่หาย
“ขอโทษนะคะบอส... ทำไมบอสต้องสอนงานคุณตรึงใจด้วยคะ? ฉันหมายถึงว่า... เธอจะไปไหนมาไหนกับเราประมาณกี่วันคะ?”
“นาดีน คุณตาถั่วหรือสมองไม่สั่งการ? จะไปตัดแว่นหรือกินน้ำมันตับปลา เอาสักอย่างครับ ผมยินดีควักเงินเดือนซื้อให้” นายสารถีพูดประชดประชันด้วยความที่ไม่ชอบขี้หน้ากันอยู่แล้ว เคยทะเลาะกันมาหลายครั้งเรื่องการทำงาน ครั้งหนึ่งดันมาจากเหตุสุดวิสัย เจ้านายหิวโซมากจนคว้าหล่อนเข้ามาจูบ จากนั้นหล่อนก็ประมาณตัวผิดไป มักออกอาการไม่พอใจกับสาว ๆ ของเจ้านาย หากไม่เป็นเพราะว่าการทำงานยังดีอยู่ ไหนจะคอยเป็นไม้กันหมาเวลาต้องสลัดคู่ขาออกไปทีละคน พันวาคงไม่คิดเปลี่ยนเลขานุการ
“ดิฉันคิดว่าควรทราบไว้จะได้ทำตัวถูก นอกจากเตรียมเสื้อผ้าให้เธอแล้วฉันต้องทำอะไรอีก ฉันคิดว่าคุณก็ควรรู้นะอัฟซา เพราะถ้าไม่รู้ คุณอาจลืมขับรถตู้มาเพื่อให้ทุกคนนั่งได้สบายขึ้น”
จิกกัดอย่างเจ็บแสบ! นายสารถีถึงกับนิ่งเงียบ ยอมรับข้อผิดพลาดของตัวเอง เป็นปัญหาของเจ้านายที่ไม่อยากให้ลูกน้องผิดใจกัน
“ต่อไปนี้เอารถตู้ไปนะ เรื่องงานดินเนอร์ ถ้าเธอยินดีไปกับผม คุณคอยหาชุดสวย ๆ ให้เธอครับ งานทั่วไปผมว่าเธอใส่ชุดสูทแบบนี้ผมว่าดูดีแล้ว”
“เรื่องชุดดินเนอร์ควรปกปิดแค่ไหนคะ คุณตรึงใจเธอสามารถใส่ชุดโป๊ ๆ ได้หรือเปล่า เหมือนสาวคนอื่นไหม ต้องเรียกช่างแต่งหน้าทำผมด้วยไหมคะ?”
“แล้วแต่เธอครับ คุณเอาแค็ตตาล็อกให้เธอเลือกเลย เสื้อผ้าหน้าผมให้เธอเป็นคนตัดสินใจ”
“ยังไงฉันจะจัดเสื้อผ้าอย่างดีให้เธอเลยนะคะ แล้วเรื่องชุดนอนล่ะคะ?”
สาว ๆ ไม่เคยจะได้ใส่ชุดนอนหรอก ก็เปลือยอยู่บนเตียงทุกครั้งนั่นแหละ นาดีนเป็นคนจัดการเรื่องนี้ หล่อนไม่ควรถามต่อหน้าเจ้านายหากไม่เป็นเพราะไม่พอใจสาวคนใหม่ แต่จนคนในรถนั่งยิ้มหน้าเจื่อนแล้วก็ยังไม่เลิกรา ชะโงกหน้าไปเลิกคิ้วขึ้นถาม
“วันนี้ค้างคืนนะคะ คุณตรึงใจอยากได้ชุดนอนลายไหน เอาเป็นเสื้อคลุมผ้าไหมสบาย ๆ หรือว่าเป็นชุดนอนไม่ได้นอนดีคะ?”
“คะ? ชุดนอนไม่ได้นอน...” คนถามเบิกตากว้างตะลึง จินตนาการไปไหนต่อไหน ก่อนมองไปทางเจ้านายหนุ่มด้วยสายตาหวาดระแวง
พันวาผ่อนลมหายใจยาว พยายามสงบสติอารมณ์พอ ๆ กับลูกน้องหนุ่มอีกสองคน เขาคิดว่าควรคุยกันดี ๆ ก่อนหาทางจัดการหล่อนทีหลัง
“ห้องสูทอีกหนึ่งห้องครับ ขอเป็นห้องที่ดีที่สุด เสื้อผ้าชุดนอน กระเป๋า เครื่องสำอาง ไปหาให้เธอทุกอย่าง คุณจะใช้โทรศัพท์หรือว่าคุณอยากจะลงจากรถไปกับมาร์คัส ลูกน้องคนไหนบ้านผมก็ได้ คุณโทรหาพวกเขา...”
พอเลขาฯ สาวจะอ้าปากถามเจ้านายก็กระแทกเสียง “Please... Treat her better than anyone กรุณาให้เกียรติเธอด้วย คุณน่าจะรู้นะว่าผมยังไม่ได้นอนกับเธอ ปกติคุณก็รู้ไปหมดทุกเรื่องนี่ ที่เป็นเรื่องของผมน่ะ อย่าให้ผมต้องบอกทุกอย่างเพราะว่ามันเป็นงานของคุณนะนาดีน ไม่งั้นผมจ้างเลขาฯ คนใหม่ดีกว่าไหม?”
เลขาฯ สาวหน้าซีดเจื่อนเมื่อการระรานของหล่อนไม่เป็นผล จึงยิ้มกลบเกลื่อน
“รับทราบค่ะ”
“แล้ว... ดาวจะไปดินเนอร์กับผมไหมล่ะครับ?” ชายหนุ่มเพิ่งหันไปถามคนที่คิดว่าควรถามแต่แรก ตรึงใจพอได้สติตั้งตัวกับแรงปะทะจากสาวผมบลอนด์ ซึ่งมาพร้อมการให้เกียรติของเจ้านาย แก้มขาวนวลกลายเป็นสีแดงระเรื่อ
“คือจะให้หนู เอ่อ... เป็นคู่ควงแลกกับการสอนงานจากคุณพันวาหรือคะ?”
“ครับ พี่อยากพาน้องดาวไปทุกที่หากว่าน้องยินดีไป จะสอนงานทุกอย่างให้ด้วย แต่ก่อนอื่นต้องแทนตัวเองว่าดาวนะ เหมือนที่พูดกับลูกค้าน่ะ”
ตรึงใจคิดว่าตัวเองคงได้มาเรียนงานเฉย ๆ อาจเป็นเพราะว่าเขาถูกใจเธอเป็นพิเศษเลยอยากสอน แต่ไม่! เขาน่าจะคิดมากกว่านั้นอย่างที่พี่ดุลยาบอก ยิ่งความปรารถนาก่อตัวขึ้นภายในดวงตาคู่คมประดับยิ้ม
“นะครับดาว... รับรองว่าเป็นคู่ควงคุณพันวาไม่เสียหายหรอก น้องมีแต่ได้กับได้”
บทที่เกี่ยวข้อง
พันวาเสน่หา 8
บรรยากาศรอบกายค่อนข้างตึงเครียด มากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนวงหน้าหล่อเหลา ตามด้วยคำขอบคุณที่เปิดโอกาสให้เขาและให้ตัวของเธอเอง สารพัดงานโฆษณาว่าตัวเขาผ่านงานอะไรมาบ้าง ในขณะที่ทุกอย่างไม่จบเพียงเท่านั้น จากที่นั่งโซฟารับแขกบริเวณมุมห้องประชุมกว้างขวางโอ่อ่า ซึ่งหญิงสาวพยายามจดบันทึกทุกอย่างไว้ในแท็บเล็ตอย่างตั้งใจ สายตาหลายคู่ของบรรดาสาว ๆ ที่มองมา รวมถึงเลขานุการสาวผมบลอนด์ที่นั่งอยู่ข้างกันบอกว่าพวกหล่อนอิจฉา! เจ้าของร่างสูงในสูทหล่อเหลากำลังอธิบายเรื่องธุรกิจงานผ้า โปรเจกต์การค้าตอบโจทย์การตลาดนักท่องเที่ยว บริษัททัวร์ เขายืนตรงอย่างสง่าผ่าเผยตรงหัวโต๊ะงานประชุม ตอบคำถามทุกคนอย่างสุภาพชัดเจน กระทั่งหมดเวลาในช่วงหกโมงเย็น ยกมือไหว้ลาคู่ค้าอย่างคนไทยแท้แม้ว่าเขาจะเป็นลูกครึ่งก็ตาม ค่อยฝากลูกน้องบอกคนอื่นว่าเขาไม่สบาย ขอให้เด็กฝึกงานอยู่กับเขาแค่คนเดียว เดินโซเซกลับมาใต้ร่มไม้ในลานจอดรถด้านหลังโรงแรม“ไม่สบายหรือเปล่าคะ? คุณ... หน้าซีดมากเลย” ในน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย ตรึงใจประคองผู้ชายตัวโตมานั่งบนเบาะอย่างทุลักทุเล ร่างสูงสง่านั่งห่อไหล่ด้วยท่าทางอิดโรย ตา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26พันวาเสน่หา 9
“บอกแล้วว่าอ่านก่อนเซ็นนะครับ เรื่องมันยาว คงเล่าไม่หมดในวันเดียว”“ว่าแล้วเชียว ดาวว่า... ดาวไม่เคยจูบใครเลยนะ ไม่มีทางที่ดาวจะจูบคุณก่อน”“แต่ก็ทำไปแล้ว เหมือนคนขาดสติ” ในคำเหน็บนั้นยังมีความชื่นชมแอบแฝง กระทั่งในแววตาระรื่น เขานั่งอยู่ใกล้กันกับเธอ ส่งยิ้มหวานให้อยู่เรื่อย“ลูกน้องคุณรู้เรื่องนี้?”ชายหนุ่มพยักหน้าบอก “รู้... แค่อัฟซามาร์คัส พ่อครัว ลุงคนขับรถที่บ้าน มีเพิ่มมาอีกหนึ่ง หวังว่าน้องดาวจะไม่บอกเรื่องนี้กับนาดีนหรือคนนอกนะครับ”“ไม่พูดหรอกค่ะ ถึงพูดไปก็ไม่มีใครเชื่อแน่ ๆ แต่ว่าคุณกำลังจะบอกว่าสัญญาที่เซ็นคือดาวต้องมอบชีวิตให้คุณ... อย่างนั้นหรือคะ?”“ก็ไม่ใช่คนเดียว คุณสำคัญต่อลิ่วล้อของผมด้วย”ตรึงใจดันเพิ่งจะรู้ว่าอีพี่คนนี้ไม่คบหา ไม่น่าญาติดีด้วยเลย และเขาหลอกเธอ! เจตนาเข้าหาเธอด้วยจุดประสงค์แอบแฝง ขณะที่เธอพยายามรวบรวมสติให้ดี หลุบตามองเจ้าตัวขาแหลมยาวสีดำสนิทจอมเจ้าเล่ห์บนหน้าตักแกร่ง ตัวเดียวกับที่เธอเคยเจอ ปลายนิ้วชี้ไปอย่างเคียดแค้น“ไอ้เจ้าตัวนั้นมันเจาะนิ้วดาว ไม่ได้ตั้งใจเซ็นเลยนะ!”“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ทุกอย่างมีราคาต้องจ่าย น้องจะไม่เสียอะไรฟรี ๆ ในการทำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26พันวาเสน่หา 10
ความคิดเยี่ยงโจรผุดวาบขึ้นมาในหัว ก่อนที่จะลืมตาพรึบมองร่างบนเตียง ขบกรามกัดกันด้วยใจปรารถนาอยากเป็นเจ้าของเรือนร่างงามนี้ ทว่าหากเจ้าตัวไม่อนุญาตแล้วละก็ ระดับคุณพันวาคงไม่อยากลักหลับสาวให้ถูกต่อว่าตะกละไร้มารยาท จึงสะบัดหน้าไปมาแรง ๆ หย่อนก้นนั่งลงบนที่นอนนุ่ม ก้มหน้ามองเปลือกตาขาวปิดสนิทใต้ขนตางามงอนเป็นแพสวยโดยปกติแล้วชายหนุ่มมักลุกก่อนคู่ขา ไม่เคยเหลียวหลังหาคนหลับบนที่นอน เขากลับนั่งมองร่างบางในเสื้อนอนแพรไหมสีแดง! สายเดี่ยว! ด้วยอารมณ์รุ่มร้อน อยากชิมชมเนื้อกายละเอียดเนียนเบื้องหน้าแม้สักนิดก็ยังดี แม้จะเผลอคิดอยู่ว่าสาวน้อยโดนเลขานุการคนดีแกล้งหรือเปล่าด้วยบุคลิกของเธอไม่น่าใส่เสื้อผ้าพวกนี้ มันควรเป็นเสื้อนอนยาว ๆ ลายตุ๊กตาน่ารักเสียมากกว่า พอผ้านวมหนาคลุมอกขยับขึ้นลงตามเสียงผ่อนลมหายใจ อกอวบยวบลงและพองขึ้น เขายังเผลอลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างหิวกระหาย จนกระทั่งเปลือกตาขาวกะพริบสองสามครั้ง ใบหน้าสดสวยนิ่งงันมองเพดานสีขาว ค่อยหันมาทางเขา“คุณ... พันวา?”“ขอโทษนะครับ ผมถือวิสาสะเข้ามา กลัวว่าดาวจะเหนื่อยหรือป่วย... เพราะเรื่องเมื่อวาน”ข่าวร้ายในข่าวดีคือทุกอย่างเป็นเรื่องจริงไม่ใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26พันวาเสน่หา 11
“คุณ...”“พี่...” เสียงเข้มสั่ง “พี่พันวาหรือเฮียครับ จะเรียกอะไรเอาสักอย่าง”“พี่... ค่ะ พี่พันวา เอ่อ เฮีย... คือ... ช่วยไล่มันไปทีนะดาวกลัวอะ ดาวกลัว”หยาดน้ำใสเอ่อคลอตรงหางตาคู่สวย ขณะใบหน้าหล่อเหลาเปิดเผยยิ้มใจดี ยอมทำตามคำขอของเธอเพียงพริบตาเดียว อาการสั่นกลัวเหล่านั้นจึงหายไปเมื่อแมงมุมขาแหลมสลายไปในอากาศเหมือนควันธูป หญิงสาวส่ายหน้ามองไปรอบ ๆ ห้องอย่างโล่งใจ โดยไม่รู้เลยว่าการที่เขาไล่พวกมันไปเพราะถึงเวลาของมื้ออาหาร“พี่หิวครับ... ดาว...”เพียงสบนัยน์ตาคู่คมสีอำพัน ร่างกายก็ขยับของมันเองราวกับว่ามีความรู้สึกนึกคิด ปลายนิ้วเรียวเลื่อนขึ้นแตะริมฝีปากหนาหยักได้รูปด้วยแววตาหลงใหล ก่อนประทับจุมพิตลงบนริมฝีปากที่เผยอรอ วงแขนแข็งแรงอ้าออกกว้างกอดกระชับร่างของเธอไว้อย่างคนสนิทสนมตรึงใจคล้ายคนไม่รู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป แต่เธอรู้! แค่ไม่มีความยับยั้งชั่งใจ เวลาที่เขาหิว เธอพร้อมจะปรี่เข้าหาเขาประหนึ่งสาวร่านรัก ไม่มีครั้งไหนที่เธอสามารถหยุด แลกลิ้นปิดริมฝีปากนุ่มเหมือนปากของผู้หญิง รวมถึงครั้งนี้ที่ยกตัวขึ้นนั่งบนหน้าตักแกร่ง โอบกอดผู้ชายตัวโตอย่างสมใจยอม ปากอิ่มงามบดคลึงเรียวปากหนา มอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26พันวาเสน่หา 12
“ดาวว่าจะออกไปร้านกาแฟหน่อยนะ คุณ... เอ่อ พี่มีธุระที่ไหนหรือเปล่าคะ? ดาวไม่รบกวน...”“ไปสิครับ”คนที่งานยุ่งหัวหมุนทุกวันจำเป็นต้องว่าง เมื่อความคิดบางอย่างพลันผุดเข้ามาในหัวทาวน์โฮมสองคูหาย่านชานเมืองนนทบุรีของคุณแม่อี้ดเป็นทั้งบ้านและร้านขายข้าวมันไก่ คนแถวนี้รู้จักร้านดังประจำซอย ลูกสาวคนสวยร้าน ‘ข้าวมันไก่แม่อี้ด’ ก็เป็นที่นิยมของชอบของหนุ่ม ๆ ตั้งแต่เธอเป็นนักศึกษาจนเรียนจบแล้วแต่เป็นเพราะว่าหญิงสาวไม่ชอบสุงสิงกับใคร เพื่อนบ้านเข้ามาทักทายเธอก็แค่ยิ้ม พันวาได้ยินเรื่องนี้มาจากอัฟซา แต่ยังคงสงสัยว่าสาวสวยน่ารักขนาดนี้โสดจริงหรือเปล่า“วันนี้ไม่มีงานหรือคะ?”“ไม่มีงานครับ พี่ยินดีรับใช้เป็นคนขับรถให้ดาว เราจะได้มีโอกาสพูดคุยกันในหลาย ๆ เรื่อง”หญิงสาวคงไม่ขัดใจ และเธอก็คิดว่าดี หากได้พูดคุยกันในเรื่องที่เขาว่า ส่วนตัวเธอต้องออกไปร้านกาแฟอยู่แล้ว จึงพยักหน้าด้วยท่าทางเคร่งเครียด“ค่ะ ดีเหมือนกัน ดาวว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน”-------------------------------------- ทุกย่างก้าวเดินเข้าร้านคาเฟ่ร่มรื่น เรียวแขนที่กระทบกับเสื้อเชิ้ตลายตารางสีเลือดหมูบ่อยครั้ง ในสายตาของหลายค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26พันวาเสน่หา 13
“เอาที่ดาวสะดวกใจ” ในรอยยิ้มเสแสร้ง เขาเลื่อนมือขึ้นวางบนโต๊ะ “พี่ขาดน้องไม่ได้แล้วล่ะ อาจจะหิวตายตอนไหนก็ได้ ดาวอยากทำอะไรทำเลย เอาเลย...”ในน้ำเสียงช่างประชดประชันนั้นหญิงสาวคงไม่ชอบ เธอพยายามพูดคุยกับเขาด้วยเหตุผลแล้วแต่ถ้ามันสร้างความไม่พอใจให้เจ้านาย คงช่วยไม่ได้“ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะคะ สัญญาที่คุณว่ามันเป็นความต้องการลึก ๆ ของดาว มันเป็นเรื่องที่เงินซื้อไม่ได้ อืม... เวลาอยู่ที่ทำงาน ดาวคงไม่กล้าเรียกพี่นะคะ”“ทำไมล่ะ?” ถามทันที แต่พอหญิงสาวทำหน้าดุใส่ เขาก็เปลี่ยนคำตอบใหม่“ตามใจครับ” ต้องตามใจเธอนั่นแหละ! สองฝ่ามือที่ประสานไว้ด้วยกันบีบแน่น ด้วยอารมณ์ขุ่นเคืองใจน้อย ๆ แต่เป็นเพราะว่าเขาขาดเธอไม่ได้ ยังนึกขึ้นบางเรื่องออก พอหญิงสาวเก็บของทุกอย่างบนโต๊ะลงในกระเป๋าสีขาวใบใหญ่“เรา... ไม่กลัวตายหรือ?”ตรึงใจละสายตาจากอุปกรณ์มากมาย ผ่อนลมหายใจออกมาหนัก ๆ“คนเราต้องตายทุกคนค่ะ ไม่มีใครหนีสังขารพ้น แต่ในวันที่ยังอยู่ เราจะทำอะไรได้มากน้อยแค่ไหนให้คนที่เรารักมีความสุขสบาย เป็นเรื่องสำคัญกว่า ดาวผ่านอะไรมามาก เกือบตายมาหลายครั้งแล้ว ส่วนครั้งนี้...”ทั่วทั้งดวงหน้างามปรากฏอารมณ์อันย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26พันวาเสน่หา 14
“คะ... คุณพันวา... ทำอะไรคะ?”“รังเกียจ?” เลิกคิ้วขึ้นถามพลางแค่นยิ้มว่า “แค่แมงมุมน่ะหรือครับ... มันก็แค่แมงมุม... ตัวเล็ก ๆ”“ดาวว่า เอ่อ... ดาวก็ชอบของแปลกอยู่นะ แต่มัน... ค่อนข้างสยอง” พูดไม่ทันไร ขาแหลม ๆ ของเจ้าสัตว์ร้ายสีดำสนิทก็ไต่ขึ้นแขนเสื้อสูทของเธออย่างเชื่องช้า ยังกับว่ามันตั้งใจวาดลวดลายให้เหยื่อกลัว ทว่าตรึงใจคงไม่กลัวแมงมุมเท่าวันแรก เธอเห็นพวกมันบ่อยพอ ๆ กับลูกน้องของเขาจนกลายเป็นเรื่องเคยชิน ยิ่งพวกมันไม่มีวันทำร้ายเธอ ที่กลายมาเป็นอาหารจานโปรด“คงคิดว่าพี่น่าเกลียดน่ากลัว ไม่เข้ากับหน้าตาใช่ไหม?”“ดาวหมายถึงที่คายตัวอะไรออกมาน่ะ ไม่ได้หมายถึงเจ้าพวกแมงมุม ไม่ได้หมายถึงหน้าหล่อ ๆ ของเฮียพันวาด้วยค่ะ”“อื้ม... ขอน้อมรับคำชมนะครับ แต่ถ้าพี่คายตุ๊กตาหมีหรือว่าดอกกุหลาบมันจะยังน่าสยองสำหรับดาวอยู่ไหมล่ะ?”“ไม่ค่ะ น่าสยองอยู่ดี เป็นไปได้ช่วยอย่าคายอะไรออกมาสักอย่างเลยนะคะ ดาวจะขอบคุณมาก” หญิงสาวทำมองค้อน ตาชำเลืองไปทางเจ้าตัวสีดำสนิทกำลังทำกล้ามโต ยกขาหน้าขึ้นแยกเขี้ยวด้วยท่าทีคุกคามเหมือนต้องการสื่อสารว่า... มันโกรธ!“แปลกดีนะ มันโมโหอะไรดาว หน้าตามันดูหงุดหงิดจัง” ว่าแล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26พันวาเสน่หา 15
“พี่จะให้คุณนาดีนฝากเสื้อผ้าไว้กับแม่บ้านละกัน เราขึ้นไปข้างบนเถอะ”“เรารอก็ได้มั้งคะ” เธอปฏิเสธเพื่อเลื่อนเวลาออกไป ตัดสินใจถาม “จับมือเฉย ๆ นี่สามารถกินได้ไหมคะ? ดาวรู้สึกว่ามันได้นะคะ”“ได้... แต่ว่าไม่อิ่ม เพราะว่ามันไม่ตื่นเต้นเร้าใจ อาหารก็คือ... ความรู้สึกของเหยื่อ...” ปลายเสียงนุ่มนวลลงเมื่อเขาเปลี่ยนคำ “คู่สัญญา”“คู่สัญญา?” ถามพลางเลิกคิ้วขึ้น เธอนึกถึงอีกเรื่องหนึ่ง “ที่เคยบอกว่าทุกอย่างมีราคาต้องจ่าย พี่จะได้อะไรคะ? นอกจากอิ่มทิพย์จิตวิญญาณน้องดาวน่ะ”“นั่นสิครับ สงสัยว่าพี่จะเป็นผู้ชายต้องสาปเลยไม่ได้อะไรนอกจากความหิวโหย...”“ต้องสาปอะไรคะ? ดาวว่าสาปสาว ๆ ให้หลงมากกว่า” พูดพลางหัวเราะ ก่อนจะสบเข้ากับสายตาหิวกระหายเมื่อเขาลุกขึ้นยืนสุดความสูง ประมาณการด้วยสายตา เขาคงสูงสักหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรได้“ไปครับ หิว”หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายลงคอ ยังกับว่าเธอดันหิวซะเอง! และด้วยความเข้าใจว่าเขาจะเดินนำทางไป เธอจึงลุกขึ้นยืนหยิบกระเป๋าพาดวางบนท่อนแขน ชายหนุ่มกลับก้มหน้าลงมองเธอ ด้วยสายตาที่ประกาศว่าเธอเป็นอาหาร“ขอรองท้องก่อนละกัน มาครับ”ทันทีที่ออกคำสั่ง สองเรียวขาก็เขย่งขึ้นพร้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
บทล่าสุด
พันวาเสน่หา 44
ตรึงใจเพิ่งรู้ตัวว่าโดนหลอก! ทว่าเธอกลับไม่ได้โกรธเขาเลย ตาลอบมองกรามแกร่งของบุรุษรูปงาม แม้หัวคิดถึงความฝันอันมืดมิดน่ากลัว ร่างใหญ่ทะมึนของแมงมุมยักษ์แทบแตกเป็นเสี่ยง เมื่อถูกรุมทำร้ายด้วยอาวุธร้ายกาจสารพัดจะจินตนาการได้ จากฝีมือของชายร่างกำยำที่น่ากลัวเหล่านั้น แต่เขาไม่ยอมพ่ายแพ้ ไม่แพ้ทั้งกับความเจ็บปวดและตัวเธอ เขาสู้พอ ๆ กับเธอ“ไม่ต้องกลัวนะ การแพทย์เดี๋ยวนี้ก้าวไกลกว่าสมัยก่อนเยอะ มีเงินซะอย่าง มีเงินก็ต่อชีวิตได้ ไปหาหมอฉีดยาก็หาย ไม่เหมือนสมัยก่อน คนเกิดง่ายตายง่าย ติดโรคไม่มียารักษา โลกเรามันพัฒนาไปเรื่อย ๆ แหละครับ แต่ถ้าไม่หาย...” ใบหน้าหล่อเหลาแสยะยิ้ม ชำเลืองมองดวงตาแดงก่ำที่เบนหลบไปอย่างเง้างอน “จะฉีดยาซ้ำให้อีกเข็ม...”“ฉีดยาอะไรกัน ดาวขอพี่กอดมาตั้งหลายวันพี่ยังไม่ให้ดาวกอดเลย... มาทำเป็นพูดดี...”“พูดจริงครับ ไม่ได้โกหก พี่เคยโกหกดาวที่ไหน? บอกจะให้ก็ให้ครับ”“ไม่เชื่อค่ะ พี่หลอกดาวอีกแน่นอน” พูดเท่านั้น เธอคงนึกแผนการบางอย่างได้ “หลับตาให้ดาวดูก่อนว่าไม่ได้หลอก ทำให้ดาวได้หรือเปล่า”แน่ล่ะว่าคนรู้ทันคงไม่ทำ ทว่าใบหน้าสดสวยพลันขยับเข้าหาคนที่ปิดปากเธอเอาไว้ด้วยฝ่าม
พันวาเสน่หา 43
ต่างคนมองหน้ากันไปมาอย่างสงสัย พวกเขาคงอยากรู้นักว่านรกเป็นยังไง ยังไม่มีใครเข้าใจเรื่องที่เจ้านายพูดเลยสักคำ! แต่เพราะกำลังเป็นห่วงมากกว่า ชายร่างสูงใหญ่กำยำดูซูบผอมลง ขอบตาดำคล้ำเหมือนคนอดหลับอดนอนมาเป็นอาทิตย์ ๆ“นายควรจะกินอะไรบ้างนะครับ เอาแต่นั่งหลับตาตรง พยาบาลตกใจกลัวกันไปทั้งวอร์ดแล้วนาย”“ฉันโทรสั่งข้าวให้บอสหลายมื้อแล้วนะคะ อย่าปล่อยให้อาหารเย็นชืด คุณดาวเธอฟื้นขึ้นมาจะเป็นห่วงบอสนะคะ”“นั่นสิ... เหมือนจะ... ปวดท้อง”ชายหนุ่มเพียงหรี่ตาเท่านั้นเมื่ออาการเจ็บปวดของร่างกายมนุษย์กำเริบ เขายังเห็นว่าลูกน้องเริ่มมีสีหน้าหวาดกลัวตามคุณหมอคุณพยาบาลคงไม่ใช่แค่นั่งอดข้าวอดน้ำไม่พูดจากับใคร ดันมีข่าวลือว่าเห็นแมงมุมแม่ม่ายดำเดินไปเดินมาในห้องผู้ป่วยพิเศษก่อนที่พวกมันจะหายไป ตกดึกยังมีเสียงกรีดร้องโหยหวนยังกับโรงพยาบาลผีสิง ทั้งที่มันไม่เคยมีมาก่อนถึงเป็นเช่นนั้น พันวาแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมแพ้ ไม่มีวัน! ใบหน้าเข้มเครียดเหนื่อยล้าหันไปบอกทั้งสามคน “ขอบคุณทุกคนนะครับ เอาเป็นว่าผมจะดูแลตัวเอง ไม่ต้องห่วง”--------------------------------------‘อดทนนะดาว กลัวแค่ไหนเจ็บแค่ไหนก็ต้องทน... ถ้
พันวาเสน่หา 42
โลกสีดำทะมึนมีเพียงแสงสลัวจากเทียนเล่มเล็กที่ใกล้จะมอดดับ ถัดไปจากโต๊ะไม้เก่าข้างเตียงเหล็ก ผนังปูนถูกฉาบด้วยคราบเปรอะเปื้อนปะปนไปกับรอยเลือดเป็นทางยาว เตียงผู้ป่วยรายเรียงติดกันจนสุดทางเดินขนานไปกับหน้าต่าง ข้างนอกนั้นไร้ท้องฟ้าและแสงดาว มันมืดสนิท!กรอกแกรก... ซ่อกแซ่ก...ดวงตาคู่สวยสั่นไหวส่ายมองไปรอบ ๆ ห้องเงียบสงัด คล้ายว่าจะเป็นโรงพยาบาลร้าง ดวงหน้าขาวซีดก้มลงมองผ้าปูเตียงขาดวิ่น ชุดผู้ป่วยเสื้อกางเกงสกปรกแบบผูกข้าง ก่อนขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัย‘ที่นี่ที่ไหน... แล้วนั่น... เสียงอะไร?’ เธอตัดสินใจชะโงกคอหาต้นตอของเสียงจากใต้เตียงด้วยความอยากรู้อยากเห็น กองเลือดเป็นเส้น ๆ ลักษณะคล้ายรอยเล็บใครสักคน ขูดลากไปกับพื้นหินอ่อน เรือนผมสีดำเลื่อนหายไปทำเอาหายใจเข้าออกไม่ทั่วท้อง ทันใดนั้นเอง ปลายนิ้วเหี่ยวย่นเกาะหมับเข้าที่กั้นเตียงเหล็กพาเสียงแหลมเล็กหวีดร้องลั่น“กรี๊ดดดดดดดดด!”ร่างบอบบางกระโจนวิ่งสะเปะสะปะไร้ทิศทาง ไม่รู้เนื้อรู้ตัว พอปะเข้ากับลุงแก่ขาขาดหันมาอ้าปากกรีดร้องจนช่องว่างวงรีนั้นขยายออกกว้างกลายเป็นโพรงสีดำ ก่อนกระเสือกกระสนลนลานกระโดดจากหน้าต่าง เธอแทบสิ้นสติ! ยืนต
พันวาเสน่หา 41
พันวาไม่คิดมากกับงานโอน ด้วยความเป็นเจ้านายใจดีสายเปย์อยู่แล้ว นาดีนเองก็ทำงานดีและเขาคงไม่อยากหาเลขานุการคนใหม่ ทุกอย่างจึงกลับมาเป็นเหมือนเดิม เขาออกไปทำธุระประปรัง ทำงานกลับบ้านเช่นทุกวัน แวะไปพูดคุยกับคุณแม่เรื่องสินสอดจนสำเร็จ ขอให้เป็นค่าเทอมของลูกชายคนเล็กก็ยังดี นักศึกษาแพทย์ยังต้องใช้ทุนการศึกษาอีกมากกว่าจะเรียนจบฤกษ์งามยามดีถูกกำหนดเอาไว้แล้ว... เหลือแค่... เจ้าสาวของปีศาจด้วยรู้สึกเคลิบเคลิ้มกับบรรยากาศอบอวลความสุข แม้แต่ว่าที่เจ้าสาวยังไม่ถือสาคำพูดเล็ก ๆ น้อย ๆ รักไม่รักค่อนข้างเป็นเรื่องไร้สาระ รอยยิ้มร่าเริงจึงปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาในทุกย่างก้าวเดิน ตาสบเข้ากับเจ้าของร่างบางในเดรสกระโปรงสีขาวแขนพอง เธอพยายามปกปิดเรือนร่างผอมบางแทบเห็นกระดูก ผ่านค่ำคืนหวานมาด้วยกัน เขารู้ว่าเธอซูบผอมลงมาก“บอสคะ... คุณดาวเธอ... บอกว่าสบายดีแต่ฉันคิดว่าเธอมองไม่ค่อยเห็นนะคะ เธอบอกว่าเห็นหยากไย่แต่ว่าฉันไม่เห็น ฉันไม่แน่ใจเรื่องนี้แล้วเธอเดินสะดุด เตะนู้นนี่หกล้มจนเท้าบวม...”สีหน้าของคนไกล ๆ ดูแปลกไป จนเขาต้องหรี่ตามองคนที่รีบลุกขึ้นเดินมาหาแต่หันไปถามเลขาฯ“ทำไม... ผมไม่รู้เรื่องนี้?”ซ
พันวาเสน่หา 40
ในเมื่อรับปากเอาไว้แล้วก็ต้องทำ หลายค่ำคืนมานี้ตรึงใจจึงงัวเงียตื่นขึ้นมากลางดึก ผลักกายขึ้นคร่อมทับบนเรือนร่างกำยำรุ่มร้อน สบมองนัยน์ตาสีอำพันเปล่งประกายดิบเถื่อนใต้แสงนวลสลัวด้วยอารมณ์ไม่ต่าง ถึงแม้ว่าขาแหลมราวเข็มทั้งแปดจะพลันผลักเธอให้ลงไปอยู่ใต้อาณัติ ครึ่งปีศาจหนุ่มดูดุดันเชื่อมั่นในสัญชาตญาณเหมือนสัตว์ร้ายที่พร้อมฉีกร่างเหยื่อ เธอยังคงโอนอ่อนตามเขาทุกครั้งไปเปรียบดังว่าเขาเป็นลมหายใจ เป็นชีวิตของเธอโดยเต็มใจยินดี ราวกับว่าเธออาจขาดใจตายตรงนี้หากว่าเขาไม่ได้ดูดดื่มกลืนไอสีแดงเข้มไปจากริมฝีปากเพื่อเติมเต็มความหิวกระหาย แม้แต่เขี้ยวที่ยาวพ้นออกมาขบกัดบนผิวกายจนเป็นรอยแดง ดวงตามากมายเบื้องหน้าไม่สามารถทำให้เธอหวั่นกลัวได้อีกไม่ว่ารูปลักษณ์ภายนอกของเขาจะเป็นอย่างไร เธอเชื่อว่าเขายังเป็นพี่พันวาบนเตียงนุ่มนี้จึงกลายเป็นสรวงสวรรค์ หากว่าเขากอดเธอแน่นด้วยกล้ามเนื้อที่เกร็งจัดเธอจะกอดตอบอย่างเดียวกัน ตราบจนได้ยินเสียงคำรามลั่น ร่างกายพร่างพราวด้วยเม็ดเหงื่อหยุดขยับฝังแก่นกายเข้าลึกพร้อมมอบจุมพิตให้เธออีกครั้งแสงสีนวลสาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างกระทบลงบนใบหน้าหล่อเหลาที่เลื่อนมาพรมจูบบน
พันวาเสน่หา 39
ข้อเสนอน่าสนใจขนาดนั้น! พันวาคงยอมเธอทุกอย่าง อย่าว่าแต่ให้กลับร่างปีศาจนั่งปิกนิกในสวนหลังบ้านตัวเองเลย เธอบอกให้ถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นออกเพราะไม่อยากให้มันขาด เสียดายเงินเสียดายเสื้อราคาแพง เขาก็ตามใจปลดกระดุมทีละเม็ดด้วยแววตาประกายปรารถนา กองทั้งหมดไว้บนฟูก ยอมนั่งนิ่งมองผ้าผืนยาวสีชมพูแปร๋นสี่เส้นผูกทับกันเป็นโบว์บนขาทั้งหน้าหลัง รอยยิ้มแสนภาคภูมิใจของหญิงสาวที่ส่งเสียงหัวเราะคิกคัก ทึกทักตนว่าเป็นอลิซในวันเดอร์แลนด์! แต่ว่ามันไม่มีแมงมุม ปีศาจภาพลวงตาอย่างเขาจะกลายเป็นกระต่ายยักษ์ได้ด้วยไหมนะ ตอนนี้เธอยังไม่รู้เลยว่าเขาสนใจเธอบ้างหรือเปล่าพันวาไม่สามารถตอบคำถามเหล่านั้น เขาไม่สามารถอ้าปากพูดภาษามนุษย์ในร่างของแมงมุม และต่อให้เขาสื่อสารอย่างแมงมุม เธอก็คงไม่เข้าใจความหมายอยู่ดี ในร่างสัตว์ตอนนี้เป็นไปอย่างธรรมชาติสรีระ แม้แต่ขาขนาดใหญ่ แหลมยาวและคมราวเข็มหมุดทำให้การนั่งเป็นเรื่องยาก แมงมุมยังไม่สามารถเคลื่อนส่วน cephalothorax (หัว) ได้ พวกมันใช้ดวงตารับรู้การเคลื่อนไหว โฟกัสติดตามภาพด้วยกล้ามเนื้อตา เธอจึงแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าถูกจ้องมองด้วยนัยน์ตาคู่สวยสีอำพันทั้งแปดปีศาจอย่างเขาย
พันวาเสน่หา 38
เป็นครั้งแรกที่ลูกน้องไม่เข้าข้าง! เจ้านายพยายามขยิบตาให้นายสารถีผ่านกระจกมองหลัง อัฟซาก็ทำเป็นไม่สนใจ ตั้งหน้าตั้งตาขับรถ ขณะที่หนุ่มอีกคนเริ่มเล่าประสบการณ์ผ่านคนในครอบครัว“ผมได้ยินมาว่าผู้ป่วยเบาหวานไม่ใช่น้ำตาลสูงแล้วจะทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนอย่างเดียวนะครับ... คือ... ป้าผมก็เป็นเบาหวาน...ป้าผมเนี่ย... หิวบ่อย ใจสั่น ตาลาย แกขี้กังวลด้วย พอแกกินน้ำตาลเข้าไปมันก็พอหายจากอาการนี้นะ ดีขึ้น แต่พอแกทำแบบนี้บ่อย ๆ มันยิ่งไม่ดี หมอบอกว่าควรควบคุมให้อยู่ในระดับพอดีครับไม่เหวี่ยง ไม่สูงไปต่ำไป แต่คนแก่ขี้หลงขี้ลืม กินอาหารไม่ตรงเวลา บางทีก็ไม่กินเลย แกฉีดอินซูลินกินยาไม่ถูกเวลา กินผิดกินถูก พอเกิดภาวะน้ำตาลต่ำ แกล้มตึงไปเลย”“แล้วตอนนี้ป้าเป็นยังไงบ้างล่ะ? มาร์คัส ดีขึ้นไหม...”“เผาไปแล้วครับ แกไตวายด้วย วันเดียวไปวัดเลย”“ขอบใจนะ สำหรับคำแนะนำ...” พูดพลันหันไปทางคนตัวเล็กด้วยรอยยิ้ม “ได้ยินไหมครับ ไปวัดจองเมรุเผาเลย”คนฟังถึงกับหน้าซีดเจื่อน ก้มหน้ากำถุงกระดาษยาหลายใบจากโรงพยาบาลเอกชน กระทั่งรถจอดลงหน้าบ้าน ลูกน้องของเขาลงจากรถมาเปิดประตูให้อย่างรู้หน้าที่ เธอเลื่อนมือไปจับกุมมือหนาด้วยสีห
พันวาเสน่หา 37
เพราะไม่พอใจคนที่ไม่สนใจกันเลย ร่างสูงในเชิ้ตหล่อเหลาเลยสลัดเสื้อออกโยนลงพื้น กระโดดลงสระว่ายน้ำกลางบ้าน ตูมเดียว! แววตาเร่าร้อนของเหล่าสาวน้อยใหญ่ก็พุ่งตรงมายังเรือนร่างกำยำอันสมบูรณ์แบบ กำลังผุดดำผุดว่ายประหนึ่งเงือกหนุ่ม พอเขาถอดกางเกงแสล็คดำออก เหลือกางเกงชั้นในไว้ตัวหนึ่งให้พอลุ้นระทึก ดำน้ำหายไปแล้วโผล่ขึ้นมาสะบัดศีรษะจนเส้นผมเปียกหมาดยุ่งเหยิง ดูไม่ตั้งใจแต่เจตนายั่ว สาว ๆ เลยมานั่งจิบไวน์รอบสระกันเสียหมด รวมถึงตรึงใจ... เธอดื่มไปหลายแก้ว จนรุ่งเช้ามา อาการปวดศีรษะอาเจียนกลางดึกทำให้เธอสิ้นฤทธิ์ไปพร้อมอาการเมาค้าง เปิดเปลือกตาหนักอึ้งในสีหน้าเหยเก“ตื่นแล้วหรือ? ไงล่ะ ทิ้งพี่พันวาหนีไปเมาคนเดียว” ทั้งน้ำเสียงและแววตาอ่อนโยนผิดเป็นคนละคน ในอ้อมแขนที่กอดกระชับกายสาวไว้ให้อบอุ่นตลอดคืน ตรึงใจเพิ่งรู้สึกตัว หลังเมาแอ๋จนต้องให้คนต้นเรื่องอุ้มขึ้นบ้านมา ยังว่าเขาเป็นพวกขี้อวดกล้ามบ้าง อีตาโรคจิตบ้าง ร้ายที่สุดคงว่าเขาเป็นแมงมุมยักษ์ตัวเท่าฝาบ้าน! ดีที่ไม่มีใครได้ยิน“วันหลังไม่ให้กินแล้วนะ ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจเลย ป่วยขึ้นมาจะทำยังไง? หืม...”“ดาวขอโทษค่ะ ดาวขอนอนก่อนนะคะ ปวดหัว”“ก
พันวาเสน่หา 36
“ให้ใครล่ะครับ? ตอนนี้มีคนเดียว” พูดพลางยกแก้วไวน์ขึ้นจรดริมฝีปาก ขณะที่เขากำลังรอจังหวะเหมาะ ๆ พอเธอหันไปอีกทางเหมือนงอนอะไรสักอย่าง โน้มใบหน้าลงปิดริมฝีปากอิ่มงาม มือบีบกรามน้อยให้ยอมอ้าปากรับน้ำองุ่นขมปนหวาน“อร่อยไหมครับ?”“อื้ม... ค่ะ อร่อย” ตรึงใจคงไม่รู้ตัวว่าท่าทางเขินอายหลังได้ลิ้มชิมไวน์องุ่นราคาแพง อาจทำให้หนุ่มเพลย์บอยกลายเป็นแมวเชื่อง ๆ ตัวหนึ่ง เมื่อเขาจ้องลึกลงไปในดวงตาคู่สวยใสโดยไม่ปิดบังความรู้สึก“จิบไวน์มื้อค่ำอาจดีต่อผู้ป่วยเบาหวาน พี่เคยอ่านบทความทางการแพทย์อยู่บ้างนะ ไม่ดื่มเยอะคงไม่เป็นไร”“อ้อ ถ้าอย่างนั้นดาวกินสักแก้วคงไม่เป็นไร”เธอคงอยากคว้าทั้งขวดมากระดกให้หมด แต่เพราะอุณหภูมิในกายสาวพุ่งปรี๊ดปรอทแตกเพียงเพราะแววตาเร่าร้อนตรงหน้า พอเลื่อนมือไปรับแก้วไวน์มา เขาก็คว้าข้อมือเรียวด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย ก้มลงบดริมฝีปากเธออีกครั้ง พร้อมส่งผ่านเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หอมหวาน กว่าจะปล่อย คนถูกระรานเลยยกปลายนิ้วขึ้นแตะริมฝีปาก“น่าอายนะ มาจูบดาวต่อหน้าคนเยอะแยะ”“เพื่อนพี่ต่างชาติกับเด็กนอกทั้งนั้นครับ ไม่มีใครถือ พี่อยากจูบดาวพี่ก็จูบ พี่จะทำอะไรกับอาหารมื้อค่ำก็ได้” พูด
