เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 57
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 58
เจียงเย่าจิ่งหันกลับมา เหลือบมองเฉินเวินเหยียนเพียงครู่หนึ่ง พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ไปเอาตัวมา”ในตอนนี้เฉินเวินเหยียนทั้งรู้สึกสับสน และตื่นตระหนก “คุณหมอ คุณหมออะไรเหรอคะ?”เจียงเย่าจิ่งนั่งบนโซฟาที่อยู่ในห้องพักฟื้น ไขว่ห้างอย่าสง่างาม “คุณไม่ได้บอกว่าแท้งหรอกเหรอ? หมอที่ทำการผ่าตัดให้เธอหนีไปโดยไม่มีเหตุผล? ผมก็เลยจับเขากลับมา”เฉินเวินเหยียนเกือบทรุดลงกับพื้นด้วยความตกใจ หลังจากที่เกิดอุบัติเหตุ เธอคือคนแรกที่ได้สติ เธอเสียเงินไปตั้งมาก เพื่อติดสินบนหมอ ขอให้หมอบอกเลขาของเจียงเย่าจิ่งว่า เธอแท้งหลังจากนั้นให้คุณหมอหอบเงินหนีไปตอนนี้ถูกจับกลับมาแล้วอย่างนั้นเหรอ?“เย่าจิงฟังฉันก่อน…”“รอเดี๋ยว เดี๋ยวคุณก็ได้พูด ไม่ต้องรีบ” ทันใดนั้นเขาก็โน้มตัวลงมา ถาโถมความกดดันทั้งหลายใส่เธอเฉินเวินเหยียนเข่าอ่อน ทรุดลงไปกองกับพื้น เธอตัวสั่นเทา พยายามคลานไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ เพื่อจับขากางเกงของเจียงเย่าจิ่งอย่างระมัดระวัง “ฉันขอเถอะ อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระจากปากคนอื่นเลยนะคะ ฉันไม่ได้โกหกคุณนะ…”เจียงเย่าจิ่งหรี่ตาลง ผู้หญิงที่กองอยู่ตรงพื้นคนนี้ มีอะไรที่จะทำให้คนอื่นมาชอบ?
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 59
เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะเล่นลิ้นได้อยู่อีกเจียงเย่าจิ่งยกยิ้มเย็นชา ผู้หญิงคนนี้พาลไม่ยอมฟังเหตุผล ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่คืนนั้นที่เธอช่วยเขาไว้ เขาคงจะทำให้เธอทรมานยิ่งกว่าตายไปแล้ว!กล้าดีอย่างไร เอาเรื่องแบบนี้มาหลอกลวงกัน!“เฉินเวินเหยียน ครั้งนี้ฉันจะยกโทษให้ แต่ฉันจะไม่มาเจอเธออีก ความอดทนของฉันที่มีต่อเธอ มีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น ถ้าหากยังทำอีก ฉันไม่ยกโทษให้เธอแน่!” เจียงเย่าจิ่งลุกขึ้น บอกเลขาว่า “ปล่อยเธอไป”“ค่ะ” เลขาสั่งให้ปล่อยตัวเธอ“เย่าจิ่ง…” เฉินเวินเหยียนพยุงตัวขึ้นมา ร้องไห้ขอร้อง น้ำตานองหน้า “ฉันไม่ได้ตั้งใจ…”“ถ้าเธอยังเซ้าซี้ฉันไม่เลิก ฉันจะทำให้เธออยู่เมืองนี้ไม่ได้อีกต่อไป!” น้ำเสียงไม่สูงไม่ต่ำ แต่กลับทำให้น่าตกใจอย่างยิ่งเฉินเวินเหยียนปล่อยมือ เธอนั่งอยู่ที่พื้นด้วยใบหน้าซีดเผือดเดิมทีเธอวางแผนที่จะแกล้งท้องเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ใครจะรู้ว่า ทุกอย่างมันจะพังไม่เป็นท่า!อย่าว่าแต่บรรลุเป้าหมายเลย ตอนนี้เจียงเย่าจิ่งเกลียดเธอไปแล้วทั้งใจ มีแต่ความรังเกียจที่มอบให้เธอสถานการณ์ของเธอตอนนี้ ไม่ถือว่ากำไรที่ได้กลับไม่คุ้มเสีย แต่ถือว
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 60
ไฟหัวเตียงส่องแสงสว่างภายในห้องพักฟื้น แสงสว่างไม่มาก มองเห็นได้สลัว ๆ เมื่อเจียงเย่าจิ่งแน่ใจว่าซ่งอวิ้นอวิ้นหลับแล้ว ถึงได้ปิดประตูเขาก้มหน้าลงมาดูเหมือนว่าไม่กี่วันมานี้ซ่งอวิ้นอวิ้นจะฟื้นคืนความมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง ใบหน้าและแก้มเนียนละเอียดเปล่งปลั่งดั่งหยกสวย ริมฝีปากสีชมพูน่าหลงใหล ผมดำเงาที่วางตัวไม่เป็นที่เป็นทาง คิ้วเรียวสวย เพิ่มความมีเสน่ห์อยู่ไม่น้อย เจียงเย่าจิ่งอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปแตะแก้มของเธอเมื่อปลายนิ้วสัมผัสที่ใบหน้าของเธอ รู้สึกได้ถึงความนุ่มละเอียดเขาขมวดคิ้วอาจจะคันยุบยิบ ซ่งอวิ้นอวิ้นจึงส่ายหน้าไปมา เจียงเย่าจิ่งรีบเก็บมือทันที “อื้อ…”ซ่งอวิ้นอวิ้นพลิกตัว นอนหันหลังให้เขาแล้วหลับต่อเมื่อเธอพลิกตัวผ้าห่มจึงปลิ้น เจียงเย่าจิ่งจึงห่มผ้าให้เธอดี ๆ หลังจากนั้นจึงนอนลงบนที่ว่างบนเตียงที่ไม่ได้กว้างมากนัก เขานอนตะแคงหันหน้าเข้าหาเธอ ซุกหน้าไปที่หลังคอของเธอ นอนโดยมีเธออยู่ในอ้อมอกค่ำคืนที่มืดสนิท ภายในห้องพักฟื้นอบอุ่นไม่น้อย ตอนเช้าซ่งอวิ้นอวิ้นตื่นขึ้นมา ไม่รู้ว่าเจียงเย่าจิ่งออกไปตั้งแต่ตอนไหนเธอไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนมีใครมาหาเธอ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 61
แต่ไม่เคยเข้าใจความคิดของเขาเลย ว่าสิ่งที่เขาต้องการคืออะไรเขาอยากประสบความสำเร็จ จะเหมือนกับที่ตัวเองอยากจะเป็นหมอทหารไหมนะเป็นส่วนหนึ่งในความฝันของพวกเขาด้วยหรือเปล่า?“ฉันอยากจะทำให้ตระกูลซ่งของเราเจริญรุ่งเรือง ฉันคิดว่าลูกสาวของฉันก็เป็นทายาทตระกูลร่ำรวยได้เช่นกัน” ซ่งลี่เฉิงรู้ว่าซ่งอวิ้นอวิ้นค่อนข้างใจอ่อน จึงให้กำลังใจเธอเม้มปาก “พ่อสละลูกไปได้เพื่อความฝันของพ่ออย่างนั้นเหรอ?”ซ่งลี่เฉิงพูดเตือนอย่างหวังดี “จะเรียกว่าสละลูกได้ยังไงกัน? เจียงเย่าจิ่งน่าเกลียดเหรอ? จนหรือเปล่า? ข้างนอกนั่นมีสาว ๆ ตั้งเท่าไหร่ที่อยากจะแต่งงานกับเขาแต่ไม่มีโอกาส ไม่มีหนทาง พวกเรามีโอกาสนี้ ทำไมถึงไม่คว้าไว้ล่ะ? ถึงแกจะไม่แต่งงานกับเจียงเย่าจิ่ง แล้วแกจะไปหาแบบไหนล่ะ? หาคนที่ดีกว่าเขาได้เหรอ?”ซ่งอวิ้นอวิ้นหมดคำพูดเงื่อนไขของเจียงเย่าจิ่งดีแค่ไหน ในจุดนี้เธอรู้ดีเรื่องที่มีหญิงสาวมากมายแห่กันแย่งชิงนั้น เธอก็เคยได้ยินอยู่แต่พอได้อยู่ด้วยกันแล้วถึงได้รู้ว่า นิสัยของเขามันเน่าเฟะแค่ไหนไม่เหมาะที่จะใช้ชีวิตด้วยเลยเขามีรูปลักษณ์ที่ดูดีปกติแล้วกับผู้ชายประเภทนี้แล้ว คงทำได้เพียงแค่มอ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 62
ถ้าไม่ใช่เป็นห่วงว่าบนตัวเธอมีบาดแผล ไม่แน่เจียงเย่าจิ่งอาจจะบีบคอเธอตายแล้วแต่งงานกับเขา มันทำให้เธอต้องอึดอัดคับข้องใจขนาดนี้เลยเหรอ?ซ่งอวิ้นอวิ้นแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินแต่ขนตาที่ขยับอยู่นั้น แสดงให้เห็นอยู่ตลอดว่าเธอไม่ได้หลับเจียงเย่าจิ่งหลับตา พยายามกดความโกรธเอาไว้เขาผ่อนคลายความโกรธที่มีในใจ นั่งลงข้างเตียง ยื่นมือไปลูบใบหน้าของเธอ ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่อยู่นิ่ง แล้วเอียงหัวหนีเจียงเย่าจิ่งยิ้ม “ไม่แกล้งทำแล้วเหรอ?”“ฉันแกล้งอะไร? ฉันแค่เพิ่งตื่นต่างหาก” เธอจงใจทำบิดขี้เกียจ แล้วพูดเอื่อย ๆ “คุณมาทำอะไร?”“เธอเป็นภรรยาของฉัน ฉันก็ต้องมาเยี่ยมเธอสิ” ใบหน้าของเขายังคงมีรอยยิ้มอยู่“ช่วงนี้ป้าหวู่ดูแลเธอดีไหม?”ซ่งอวิ้นอวิ้นพยักหน้าป้าหวู่ดีมากจริง ๆ ดูแลเธอเป็นอย่างดีเลยที่เธอฟื้นฟูกลับมาได้เร็วขนาดนี้ ก็ต้องยกความดีให้ป้าหวู่“เมื่อไหร่จะออกจากโรงพยาบาลได้?” เขาถามซ่งอวิ้นอวิ้นยอมอยู่ที่โรงพยาบาลเสียดีกว่า เธอไม่อยากกลับไปอยู่ใต้ชายคาเดียวกับเขาที่คฤหาสน์ “ยังอีกนาน”เจียงเย่าจิ่งมองออก “ซ่งอวิ้นอวิ้น เธอคิดว่าเธอหลบได้เหรอ?”เธอแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ “ฉันไม่รู้ว่าค
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 63
เธอรู้ว่าเฉินเวินเหยียนสนใจเจียงเย่าจิ่งเวลานี้จึงจงใจใช้เจียงเย่าจิ่งมาทำให้เธอโกรธเป็นดังที่คาด พอได้ยินคำพูดของเธอ ความโกรธที่เฉินเวินเหยียนเก็บกดเอาไว้ก็ระเบิดออกมาทันที แล้วพุ่งเข้ามาบีบคอของเธอ “เธอแย่งตำแหน่งของฉันไป ตายซะเถอะ ถ้าเธอตาย เจียงเย่าจิ่งก็จะสนใจฉัน”ซ่งอวิ้นอวิ้นแค่อยากจะยั่วโมโหเธอ ไม่ได้คิดว่าจะลงไม้ลงมือกัน อีกอย่างร่างกายเธอก็ไม่เอื้ออำนวยด้วย“เฉินเวินเหยียน เธอคิดว่าถ้าเจียงเย่าจิ่งเห็นเธอเป็นบ้าแบบนี้ เขาจะชอบเหรอ? ผู้ชายเขาก็ชอบผู้หญิงที่อ่อนโยนกันทั้งนั้น ไม่มีผู้ชายที่ชอบผู้หญิงปากร้ายหรอก”คำพูดของเธอได้ผล เฉินเวินเหยียนเป็นห่วงภาพลักษณ์ของตัวเองในสายตาของเจียงเย่าจิ่ง“คุณผู้หญิง...”ป้าหวู่เอาอาหารเข้ามาให้ เห็นเฉินเวินเหยียนกำลังทำร้ายซ่งอวิ้นอวิ้นอยู่ ก็รีบวางถาดอาหารแล้วเข้าไปจับแยก พร้อมทั้งตำหนิ “คุณรู้ไหมว่าเธอเป็นใครถึงกล้าทำกับเธอแบบนี้? ฉันจะไปบอกคุณผู้ชาย คุณจะได้รับผลของการกระทำของคุณ!”เฉินเวินเหยียนมองป้าหวู่ที่ปกป้องเจ้านาย แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไป ถ้าไม่ใช่เพราะซ่งอวิ้นอวิ้น เธอก็จะเป็นคุณผู้หญิงที่คนใช้คนนี้เรียก!ทุกสิ่งทุกอย่าง
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 64
ซ่งอวิ้นอวิ้นจ้องเขา รู้สึกได้ว่าเขาไม่ได้มีเจตนาดีเป็นดังที่คาดไว้ เจียงเย่าจิ่งหัวเราะเบา ๆ แล้วพูด “เห็นเธอพ่ายแพ้แล้วฉันมีความสุขจัง”ซ่งอวิ้นอวิ้น “...”เธอพูดประชดอย่างไม่รีบร้อน “งานอดิเรกของคุณนี่พิเศษจริง ๆ เลยนะ ถ้าไม่รู้คงคิดว่าสมองคุณมีปัญหา”เธอพูดขณะเดินไปนั่งบนเตียงร่างกายดีขึ้นมากแล้ว วันนี้ได้ออกกำลังกาย เวลานี้เธอก็เหนื่อยแล้ว พอดูเวลา นี่มันเกือบจะสามทุ่มแล้ว จึงบอก “คุณยังไม่กลับอีกเหรอ?”เธอยิ่งอยากไล่ให้ไป เจียงเย่าจิ่งก็ยิ่งไม่ยอมกลับ“เธออยู่ที่นี่ แล้วฉันจะไปไหนได้ล่ะ?” เขาเอนหลังพิงตามแต่ใจตัวเองซ่งอวิ้นอวิ้นไม่สนใจเขา แล้วนอนลงบนเตียงเจียงเย่าจิ่งพูดกับเธอ “คืนนี้ ฉันจะนอนที่นี่กับเธอ”เธอแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน ห่มผ้าห่ม ห่อตัวไว้จนมิดราวกับกลัวว่าเขาจะเข้ามาแย่งผ้าห่มของตัวเองเจียงเย่าจิ่งมองท่าทีของเธอ แล้วยกมุมปากขำขัน ท่าทางของผู้หญิงคนนี้น่ารักดีนะเขาดึงคอเสื้อ จู่ ๆ ก็รู้สึกค่อนข้างร้อนในห้องผู้ป่วยมีเครื่องปรับอากาศ อีกอย่างนี่ก็เข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้ว อากาศตอนกลางคืนไม่ร้อนเลย แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกทั้งร้อนทั้งหงุดหงิดไม่นานสายตา
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 65
เธอคิดอะไรไม่ได้มากหรอกรู้แค่จะต้องหยุดซ่งอวิ้นอวิ้นกับเจียงเย่าจิ่ง!จู่ ๆ ประตูก็ถูกเปิดออก สีหน้าของเจียงเย่าจิ่งนิ่งไปทันทีเขาลุกขึ้นแล้วจ้องมองคนที่เข้ามาอย่างโกรธเคือง “ใครให้เธอเข้ามา?”พอเห็นว่าเป็นเฉินเวินเหยียน สีหน้าของเขาก็ยิ่งไม่สบอารมณ์เฉินเวินเหยียนตอบสนองอย่างรวดเร็ว เธอบอกทันทีว่า “ฉันมาหาซ่งอวิ้นอวิ้นค่ะ”ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้ว่าเฉินเวินเหยียนคิดจะใส่ร้ายตัวเองเธอจึงลุกขึ้นจากเตียง แกล้งทำเป็นไปกอดเจียงเย่าจิ่งจากข้างหลังอย่างสนิทสนมแม้ว่าเจียงเย่าจิ่งจะสูง แต่เธอกำลังคุกเข่าอยู่บนเตียง คางจึงไปเกยอยู่ที่บนไหล่เจียงเย่าจิ่งได้พอดีเธอยิ้มขณะมองเฉินเวินเหยียน “เธอมาหาฉันเหรอ? มาหาฉันมีธุระอะไรล่ะ?”ใบหน้าเธอดูภูมิใจ แต่ในใจภาวนาไม่หยุดว่าเจียงเย่าจิ่งอย่าได้ผลักเธอออกในตอนนี้เป็นอันขาดนะเจียงเย่าจิ่งก็ให้เกียรติเธอมาก ไม่เพียงแต่ให้เกียรติแต่ยังให้ความร่วมมือมาก ๆ ด้วยเขาชอบที่ซ่งอวิ้นอวิ้นใกล้ชิดกับเขากลิ่นกายของเธอทำให้เขาชอบใบหน้าของเฉินเวินเหยียนโกรธจนกลายเป็นสีหน้าดำคล้ำไปแล้ว แต่ไม่กล้าระเบิดอารมณ์ต่อหน้าเจียงเย่าจิ่ง“วันนี้ฉันอยู่เวรกะดึก ก็เ
บทล่าสุด
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 270
เจียงเย่าจิ่งรีบเดินออกไปโดยไม่ลังเลสักนิด! เบื้องหลังของเขาคือเสียงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวของหยางเชี่ยนเชี่ยน ฮั่วซุนรู้สึกสับสน เจียงเย่าจิ่งไม่ใช่คนโหดเหี้ยมแบบนั้น โดยเฉพาะคนที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ เขาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก "คุณเจียงครับ?" เจียงเย่าจิ่งชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตูรถแล้วพูดว่า "ไปบอกมู่ฉินว่าฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องของลูกชายเธออีก" เมื่อสักครู่นี้เขาไม่แยแส เพราะคิดว่านี่อาจจะเป็นการแสดงละครตบตาของมู่ฉินกับหยางเชี่ยนเชี่ยน นี่เป็นการแสดงละครตบตากันชัด ๆ เพียงแต่มู่ฉินให้สัญญากับหยางเชี่ยนเชี่ยนว่าเธอจะไม่ถูกข่มขืน นั่นเป็นแค่คำหวานของเธอเท่านั้น เธอรู้ว่าการจะทำให้เจียงเย่าจิ่งเชื่อนั้น ลำพังแค่การแสดงละครตบตาย่อมหลอกเขาไม่ได้ ดังนั้นตั้งแต่ตอนที่หยางเชี่ยนเชี่ยนตอบตกลงที่จะเล่นละครฉากนี้กับมู่ฉิน เธอก็ถูกลิขิตให้ต้องเสียความบริสุทธิ์แล้ว! ฮั่วซุนพยักหน้าอยู่เงียบ ๆ จากนั้นเขาก็รีบกลับไป ดูเหมือนว่าเขาจะมาช้าเกินไปเสียแล้ว น้ำเสียงของหยางเชี่ยนเชี่ยนฟังดูน่าสลดใจ แต่อย่างไรเสียเขาก็ต้องนำความมาบอกกล่าว มู่ฉินยิ้มราวกับคาดเอาไว้แล
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 269
ฮั่วซุนไม่มีทางเลือกนอกจากบอกเจียงเย่าจิ่ง เจียงเย่าจิ่งชะงักแล้วหันมามองฮั่วซุน "นายว่ายังไงนะ?" ฮั่วซุนทวนคำอีกครั้งแล้วพูดว่า "เขาคิดจะจับตัวหยางเชี่ยนเชี่ยน ทำยังไงดีครับ?" เจียงเย่าจิ่งยื่น "เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?" มู่ฉินพูดตรงเข้าประเด็น "ฉันได้ยินมาว่าตอนที่เธอตกน้ำ หยางเชี่ยนเชี่ยนช่วยเธอไว้ใช่ไหมล่ะ? ถ้าตอนนั้นเธอจมน้ำไปซะ ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นของลูกชายฉันแล้ว เป็นหล่อนที่ทำลายเรื่องดี ๆ ของฉัน เธอคิดว่าฉันจะปล่อยหล่อนไปงั้นเหรอ?" "ต้องการอะไรก็ว่ามา" เจียงเย่าจิ่งพูดตามตรง "เอาล่ะ ในเมื่อเธอตรงไปตรงมาขนาดนั้น ฉันก็จะไม่พูดจาอ้อมค้อมกับเธออีก หยางเชี่ยนเชี่ยนเป็นผู้มีพระคุณของเธอใช่ไหมล่ะ? ฉันขอแลกเธอกับลูกชายของฉันว่ายังไงล่ะ?" มู่ฉินเอ่ยขึ้น หลังจากได้พบหยางเชี่ยนเชี่ยน เธอก็รู้ว่าหยางเชี่ยนเชี่ยนชอบเจียงเย่าจิ่ง ดังนั้นตอนนี้ทั้งสองคนจึงบรรลุข้อตกลงร่วมกัน ตอนที่กำลังดำเนินแผนการครั้งนี้ มู่ฉินคิดว่าเธอสามารถใช้เหตุการณ์ครั้งนี้มาแลกเปลี่ยนเพื่อให้เจียงเย่าจิ่งยอมปล่อยลูกชายของเธอไป "ลูกชายของคุณไม่ไ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 268
เมื่อซ่งรุ่ยเจี๋ยได้ยินเสียง เขาก็รีบซ่อนโทรศัพท์มือถือเอาไว้ใต้ผ้าห่ม เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วเสียจนทั้งซ่งอวิ้นอวิ้นหรือหานซินก็ไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติของเขา! หานซินวางอาหารเอาไว้บนโต๊ะข้างเตียง "เธอหิวหรือยัง? รีบมากินอาหารเช้าเถอะ" เมื่อหานซินพูดจบ เธอก็ค่อย ๆ หยิบอาหารที่เตรียมไว้ออกมา "ผมไม่อยากกิน ผมอยากอยู่คนเดียว" ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของซ่งรุ่ยเจี๋ยฉายแววเย็นชา ไม่ได้แสดงความเสียใจออกมานัก หานซินคิดจะเกลี้ยกล่อม แต่ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขัดจังหวะหานซินได้ทันเวลา "แม่คะ ให้เขาอยู่คนเดียวสักพักเถอะ" หานซินกล้ำกลืนคำพูดเกลี้ยกล่อมกลับลงไปแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "อาหารอยู่ตรงนี้นะ เธอหิวเมื่อไหร่ก็มากินล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยไม่พูดอะไร หานซินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "เฮ้อ" "พอเถอะค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นดึงตตัวหานซินออกไป "รุ่ยเจี๋ย นายก็พักผ่อนด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นปิดประตูห้องพักผู้ป่วยแล้วบอกหานซินวว่า "รุ่ยเจี๋ยต้องการเวลาทำใจ เขากินอะไรไม่ลงหรอกค่ะ อย่าไปเกลี้ยกล่อมเขาเลย ไป๋ซิ่วฮุ่ยเป็นแม่ของเขา เขาคงรับไม่ได้ไปสักพัก นี่เป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้" หานซินเข้าใจแล้ว "แม่รู้ แม่เป็น
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 267
ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า "พี่มาแต่เช้าขนาดนั้น คงรู้เรื่องนั้นแล้วใช่ไหม?" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้ปิดบัง "ใช่" แววตาที่ไร้ชีวิตชีวาของซ่งรุ่ยเจี๋ย มองไปทางอื่นโดยไร้จุดมุ่งหมาย "ตำรวจมาถามเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แล้วถามว่าผมได้เจอแม่หรือเปล่า" ซ่งอวิ้นอวิ้นฟังอยู่เงียบ ๆ ที่จริงเขารู้แก่ใจว่าเมื่อไป๋ซิ่วฮุ่ยถูกใครสักคนพาตัวออกไปก็หมดทางรอดแล้ว "นายต้องดูแลตัวเองให้ดี ๆ นะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่รู้ว่าจะปลอบใจเขาอย่างไรดี ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้น "แม่ผมตายเมื่อคืนนี้ พี่รู้เรื่องเร็วขนาดนั้นได้ยังไงกัน?" "ฉัน..." พอนึกถึงสิ่งที่เจียงเย่าจิ่งพูด เธอก็เปลี่ยนเปลี่ยนคำพูดเป็น "ฉันเพิ่งจะได้ยินตำรวจพูดถึงรู้น่ะสิ" "อ้อ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรู้ว่าเธอกำลังโกหกอยู่ชัด ๆ เธอกำลังปิดบังอะไรสักอย่างใช่ไหม? ทำไมต้องปิดบังด้วยเล่า? เพราะเธอรู้ว่าคนที่ฆ่าแม่ของเขาคือเจียงเย่าจิ่งอย่างนั้นเหรอ? ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลยล่ะ? ตั้งใจที่จะปิดบังไม่ให้เขารู้ใช่ไหม? เขากำหมัดที่อยู่ใต้ผ้าห่มแน่น พลางรู้สึกหนาวเหน็บอยู่ในใจ "ผมเสียใจด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยเสียงเบา ซ่งรุ่ยเจี๋ยยิ้มเหยีย
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 266
พ่อบ้านเฉียนรวบรวมคำพูดแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "ตอนนี้นายน้อยไม่มีอะไรต้องกังวล ดังนั้นเขาจึงประชันหน้ากับพวกเราได้เต็มที่ แต่ถ้าหลังบ้านเกิดไฟลุกไหม้ เขาก็จะเสียสมาธิแล้วพวกเราก็จะมีโอกาสขึ้นมา" "โอ้ พ่อบ้านเฉียนพูดถูก" มู่ฉินเห็นด้วยยิ่งนัก เธอถองข้อศอกใส่สามีตัวเอง "พูดอะไรบ้างสิ" เจียงอวี้จึงเอ่ยขึ้นมาว่า "เป็นความคิดที่ดีอยู่หรอก แต่… พวกเราจะจุดไฟหลังบ้านเจียงเย่าจิ่งได้ยังไงล่ะ นั่นต่างหากที่เป็นประเด็นสำคัญไม่ใช่รึไง?" นายท่านเจียงยังคงเงียบ เพราะเหตุผลเดียวกันนี้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเจียงเย่าจิ่งกับซ่งอวิ้นอวิ้นจะมีความสัมพันธ์ที่ดี ประกอบกับมีลูกเพิ่มเข้ามา ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนแนบแน่นขึ้นไปอีก "ไม่เห็นจะยากเลย พวกเราก็แค่หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความขัดแย้งลงไปท่ามกลางความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนเสียก็ใช้ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?" ถึงแม้ว่ามู่ฉินจะย่างเข้าวัยกลางคนแล้ว แต่เสน่ห์ของเธอก็ยังคงอยู่ ประกอบกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ทำให้ยากจะมองอายุที่แท้จริงของเธอออก เธอกลอกตาดำขลับ "ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง มือที่สามถือว่าเป็นเรื่องต้องห้ามที่สุดเลยเชียวล่ะ ถ้ามีมือที
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 265
ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้รีบเข้านอนทันที แต่กลับไปหาซวงซวง ป้าหวู่พาซวงซวงเข้านอนแล้ว แต่เธอก็ยังอยากตรวจสอบดูให้แน่ใจ ตอนนี้ซวงซวงหลับลึกไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงย่องเบาออกมา เมื่อกลับมาที่ห้องนอน เธอก็นั่งตรงขอบเตียง แต่กลับไม่รู้สึกง่วงอีกต่อไป เธอกุมศีรษะแล้วครุ่นคิดถึงเรื่องนั้น นอกจากหลินหรุ่ยกับตระกูลเจียงแล้ว เธอก็นึกไม่ออกว่าเป็นใคร หลังจากเจียงเย่าจิ่งเดินออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาก็เห็นซ่งอวิ้นอวิ้นนั่งอยู่ตรงขอบเตียง ดังนั้นเขาจึงเดินเข้ามากอดเธอแล้วนอนลงบนเตียง จากนั้นก็พลิกตัวอยู่เหนือร่างของเธอ จูบที่พร่างพรมลงมาทั้งดูดดื่มและเร่าร้อน ขณะที่บรรยากาศกำลังเป็นไปได้สวย ซวงซวงก็ร้องไห้ขึ้นมา พวกเขาทั้งสองคนต่างตะลึงงัน ซ่งอวิ้นอวิ้นเป็นฝ่ายที่มีท่าทีตอบสนองก่อนแล้วผลักเขาออกไป "ซวงซวงอาจจะหิวก็ได้" "ป้าหวู่จะป้อนเขาเอง" "แต่…" ก่อนที่เธอจะทันได้พูดให้จบประโยค เธอก็โดนจูบ สกัดกั้นคำพูดของเธอจนหมดสิ้น! ทุกสิ่งทุกอย่างพรั่งพรูออกมา! ราตีช่างแสนยาวนาน ทว่ากลับเต็มไปด้วยความรักใคร่เร่าร้อน! …… คฤหาสน์ต้นตระกูลเจียงเปิดไฟสว่างจ้า คราวนี้แผนใส่ร้ายเจียงเย่าจิ่
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 264
"ทำไมเธอยังไม่นอนอีกล่ะ?" เจียงเย่าจิ่งเดินเข้ามา "ฉันทำให้เธอตื่นหรือเปล่า?" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขึ้นมาว่า "เปล่าหรอก ฉันกำลังรอคุณอยู่น่ะ" เมื่อเธอพูดจบก็ลงจากเตียงแล้วเดินเข้ามากอดเขาไว้ จากนั้นก็แนบใบหน้าเข้ากับหน้าอกของเขา การเคลื่อนไหวของเธอทำให้เจียงเย่าจิ่งรู้สึกประหลาดใจเสียจนตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ยิ้มพลางถามว่า "เธอเป็นอะไรไปน่ะ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นบอกว่าไม่มีอะไร "ฉันก็แค่อยากจะกอดคุณ" เจียงเย่าจิ่งก้มมองเธอ "ปล่อยก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำแล้วเธอค่อยมากอดก็ได้ ตอนนี้ฉันสกปรกจะแย่" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ยอมปล่อยแล้วกอดเขาให้แน่นขึ้น ร่างกายของทั้งสองคนบดเบียดเข้าหากันอย่างแนบแน่น เจียงเย่าจิ่งถามเสียงเบาว่า "เธอเป็นอะไรไป?" ทำไมถึงรู้สึกว่าเธอไม่ปกติเลยล่ะ? ซ่งอวิ้นอวิ้นลูบหน้าอกของเขา "นับจากนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าอยู่ที่ไหนฉันก็จะเป็นบ้านให้คุณเอง ฉันจะรักคุณให้มาก ๆ" เจียงเย่าจิ่งหลุบตาลง ท่ามกลางแสงสลัวรางเลือน เขายังมองเห็นประกายในดวงตาของเธอและเนื้อตัวที่สั่นระริกอยู่บ้าง น้ำเสียงทุ้มของเขาปะปนความแหบพร่าเล็กน้อย "ซ่งอวิ้นอวิ้น วันนี้เธอเป็นอะไรไปกันแน
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 263
เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอก็ล้างมือแล้วไปหาซวงซวง เห็นเพียงป้าหวู่ที่กำลังอุ้มเขาอยู่ "ป้าหวู่" เธอรู้สึกประหลาดใจนัก ป้าหวู่ยิ้มแล้วพูดว่า "คุณผู้ชายบอกให้ป้ามาที่นี่ เพราะไม่มีใครคอยจัดการเรื่องต่าง ๆ เลยค่ะ" เจียงเย่าจิ่งเป็นห่วงเรื่องตามหาตัวคนแปลกหน้า ดังนั้นเขาจึงเรียกป้าหวู่ให้มาที่นี่ ซ่งอวิ้นอวิ้นดีใจที่ได้ยินว่าป้าหวู่มาที่นี่ เพราะก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในคฤหาสน์ ป้าหวู่ดีกับเธอมากทีเดียว เธอเป็นคนจิตใจดี "มีป้าหวู่อยู่ที่นี่ ฉันรู้สึกเบาใจขึ้นเยอะเลยค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยพลางยิ้มให้ เธอรับซวงซวงมาจากอ้อมแขนของป้าหวู่ จากนั้นเขาก็ตื่นขึ้นมาพอดี ทันใดนั้นใบหน้าเล็ก ๆ ก็ยับย่น ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้ว่าเขาคงจะอึเป็นแน่ ดังนั้นเธอจึงบีบจมูกน้อย ๆ ของเขา "เหม็นหรือเปล่าจ๊ะ?" ป้าหวู่จึงพูดว่า "เดี๋ยวป้าเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เองค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นอยากจะทำเอง เธอรู้สึกว่าตนเองติดค้างลูกชายมาโดยตลอด เพราะเธอไม่มีเวลาดูแลเขานัก ตอนนี้เธอมีเวลาแล้ว "งั้นป้าจะเอาน้ำมาให้นะคะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นตอบตกลงแล้ววางซวงซวงลงไป เธอทิ้งผ้าอ้อมที่ใช้แล้วลงถังขยะ จากนั้นก็หยิบกระดาษมาเช็ดก้นของ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 262
ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบกลบเกลื่อนว่า "ไม่มีอะไรหรอก..." "จริงเหรอ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นยื่นน้ำที่รินแล้วให้เขา น้ำเสียงของเธอบ่งบอกว่าไม่เชื่ออยู่ชัด ๆ ซ่งรุ่ยเจี๋ยหลบสายตาแล้วรีบหาข้ออ้างขึ้นมาว่า "เป็นเรื่องในบริษัทน่ะ ส่วนเรื่องเมื่อคราวก่อนก็แก้ปัญหาได้แล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพยักหน้า "นายรับมือได้ดี" "แต่วิธีการก็เป็นความคิดของพี่อยู่ดี" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น เขารู้สึกอิจฉาอยู่บ้าง เขาต้องยอมรับว่าซ่งลี่เฉิงช่างมีสายตาแหลมคม ถึงให้ซ่งอวิ้นอวิ้นมาดูแลบริษัท ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ถนัด แต่เธอก็เรียนรู้หลาย ๆ สิ่งได้รวดเร็ว! "ฉันแก่กว่านายไม่กี่ปี ฉันถึงต้องใคร่ครวญให้มากหน่อย อีกไม่กี่ปีนายน่าจะล้ำหน้าฉันไปแล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพูดให้กำลังใจ อันที่จริงแล้ว นับตั้งแต่ซ่งลี่เฉิงตายไป ซ่งรุ่ยเจี๋ยก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ซ่งรุ่ยเจี๋ยแทบไม่เผยรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้า "ผมไม่เป็นไรหรอก พี่น่าจะกลับไปดูแลซวงซวงก่อนนะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น "ได้ ถ้านายมีเรื่องอะไรก็ติดต่อฉันได้ตลอดนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นลุกขึ้น "อย่าลืมดื่มน้ำล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบยื่นมือข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บมายกถ้วยชาขึ้นมา "ผมไม่ลื
