“หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!” เธอหันไปมองเขาอย่างทำอะไรไม่ถูกใบหน้าเห่อร้อนเมื่อโดนเขาจู่โจมพูดเรื่องใต้สะดืออีกแล้วมหาลัย CHรถของมิวนิคได้ขับเคลื่อนเข้ามาภายในรัวมหาวิทยาลัยเป็นที่เรียบร้อย มายูที่เห็นว่าตรงจุดที่เขากำลังจะขับผ่านก็ใกล้กับคณะของเธอแล้วจึงรีบร้องบอกพี่เขาให้ช่วยจอดรถให้เธอได้ลงไปหน่อย“พี่จอดตรงนี้ก็ได้...เดี๋ยวมายูเดินไปเอง”“พี่จะขับรถไปจอดหน้าคณะของพวกเรา!!” แต่เขากลับทำตามใจตัวเองด้วยการไม่จอดรถและยังบอกกับเธออีกเรื่องของชุดนักศึกษาที่เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก“วันนี้ตอนเย็นหลังเลิกเรียน พี่จะพาเธอไปซื้อชุกนักศึกษาใหม่ทั้งหมด”“ซื้อใหม่ทำไมคะ?” หญิงสาวเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย ชุดนักศึกษาของเธอพวกนี้ก็ยังดูใหม่อยู่เลย“กระโปรงของเรามันสั้นเกินไปพี่ไม่ชอบ!! เสื้อก็อีกจะใส่รัดอะไรหนักหนา!! พี่เห็นแล้วไม่สบายใจ~”มิวนิคพูดขึ้นด้วยสีหน้าหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกความรู้สึกหวงแหนในตัวว่าที่คู่หมั้นสาวกำลังทำให้เขาแทบคลั่งจนอยากจะเป็นบ้า ความจริงขัดตาชุดเสื้อผ้าของเธอมาตั้งนานแล้วแต่เพียงแค่ไม่มีสิทธิ์พูดหรือออกความคิดเห็นได้“ไม่รัดนะคะ กำลังพอดีตัว” มายูกระพริบตาถี่ๆก้มหน้ามอง
“ใช่! น้องเขาเป็นแฟนฉัน มีอะไรที่อยากจะพูดกับฉันอีกหรือเปล่า ถ้าไม่มีขอตัว” มิวนิคพยักหน้ายอมรับ สายตาที่มองไปยังน้ำตาลดูว่างเปล่าจนเจ้าตัวสัมผัสมันได้อยู่เหมือนกัน เขาเดินถอยหลังเตรียมที่จะเดินหนีผู้หญิงน่ารำคาญคนนี้“มิวไม่คิดถึงน้ำตาลบ้างเลยเหรอ จำเรื่องในรถวันนั้นได้อยู่มั้ยคะ ถึงแม้ว่ามิวจะมีแฟนแล้วแต่น้ำตาลก็ยังสามารถทำแบบนั้นให้มิวได้อยู่นะคะ” น้ำตาลพูดไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นภายในรถคันนั้นอยากที่จะให้เขาได้หวนนึกถึงอารมณ์ความรู้สึกในตอนนั้นว่ามันเสียวซ่านมากแค่ไหน เธอพร้อมที่จะทำแบบนั้นให้กับเขาขอเพียงแค่เขาบอกเธอ“พี่มิว~ มายูไม่อยู่แปบเดียวพี่แอบมาคุยกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้เลยเหรอคะ” เสียงเล็กดังขึ้นจากทางด้านหลังของทั้งสอง เป็นมายูที่เดินกลับมาเห็นเข้ากับภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ด้วยความนึกสนุกเธอจึงรีบเดินเข้ามาร่วมวงสนทนามายูเดินเข้ามากอดแขนของมิวนิคเอาไว้อย่างแนบแน่น มิวนิคมองไปที่แขนของตัวเองที่มีมือของมายูเกาะกุมอยู่ก็รู้สึกดีใจจนยิ้มแก้มปริออกมา“พี่เองก็ไม่ใช่คนอื่นเหมือนกันนะคะน้อง แต่พี่เป็น..” น้ำตาลมองไปยังภาพบาดตาตรงหน้าแล้วจึงรีบโต้แย้งกลับแต่ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบมาย
“ขอเวลาให้มายูได้คิดหน่อยนะคะ” มายูถอนหายใจเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายพูดเสร็จเธอก็เดินเข้าไปในห้องพร้อมกับกดล๊อคประตูจากทางด้านในทันที“พี่ต้องทำยังไงบอกพี่ทีเธอถึงจะหายงอน” มิวนิคทำได้เพียงลอบถอนหายใจอย่างไม่รู้ว่าตัวเองนั้นจะต้องทำอย่างไรกับการง้อผู้หญิง เขาไม่เคยมีแฟนมาก่อนเธอเป็นคนแรก ร่างหนาเดินคอตกกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง“นี่เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมต้องรู้สึกอะไรแบบนี้ด้วย ไม่ชอบขี้หน้าพี่คนนั้นเลย สวยตายแหละ ชิ~” ทันทีที่เธอได้เดินเข้ามาในห้องของเธอแล้ว หญิงสาวก็บรรจงถอดชุดนักศึกษาของตัวเองออกจากร่างกาย ปากนุ่มนิ่มของเธอยังคงพูดไปถึงเรื่องของเธอคนนั้นอย่างไม่ชอบใจหลังจากที่ถอดชุดออกจนหมด หญิงสาวก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวรวมไปถึงชุดนอนตัวโปรด นั่นก็คือชุดนอนสายเดี่ยวเนื้อผ้าบางเบาแล้วเธอก็เดินหายเข้าไปยังห้องอาบน้ำ20.30น.ก๊อกๆ~ร่างบางที่กำลังนอนหลับใหลอยู่บนเตียงนอนนุ่มนิ่มก็พลันรู้สึกตัวตื่นขึ้น เธอได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้องของเธอและคงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากพี่มิวนิคตัวร้าย มายูหอบร่างกายอ่อนล้าลงจากเตียงนอนแล้วเดินตรงไปยังประตูห้องนอน จับลูกบิดประตูแล้วดึงเพื่อให้
“แล้วต้องทำยังไงถึงจะเชื่อ” มิวนิคตัวร้ายยังคงถามคนเมาไม่หยุด ได้ทีรีบถามทำคนเมาพูดโต้กลับแทบไม่ทัน“พี่กล้าลงรูปมายูมั้ยละคะ” เธอพูดพร้อมกับส่งเสียงบอกชายหนุ่มรุ่นพี่อย่างท้าทายเพราะคิดว่าคนอย่างพี่เขาต้องไม่กล้าทำเรื่องที่เธอพูดออกไปอย่างแน่นอน“ถ้าลงเราจะเลิกงอแงเลยใช่มั้ย? ได้ดิ ได้เลย” ยิ้มร้ายผุดขึ้นเธอคงคิดว่าเขายังคงเป็นเสือผู้หญิงและคงไม่กล้าที่จะลงรูปคู่ระหว่างเธอกับเขาอย่างนั้นสินะ ซึ่งเธอกำลังคิดผิดเขาน่ะถอดเขี้ยวเล็บออกหมดแล้วตั้งแต่ที่รู้สึกชอบเธอมิวนิคหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูนำขึ้นมากดถ่ายรูประหว่างเขาและเธอซึ่งอยู่ในท่าทางโอบกอดกันแน่นและเมื่อได้รูปที่ต้องการแล้วเขารีบอัพโพสต์ลงโซเชี่ยลของตัวเองทันทีแล้ววางโทรศัพท์มือถือลงไว้บนโซฟาข้างตัวตามเดิม“มายูครับ..หน้าอกเราเบียดพี่” ชายหนุ่มเจ้าเล่ห์เอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกได้ถึงปุ่มเม็ดเล็กตรงช่วงหน้าอกเธอกำลังบดเบียดร่างกายของเขาอยู่“เบียดแบบไหนคะ แบบนี้หรือเปล่า” ร่างเล็กพูดพร้อมกับบดเบียดหน้าอกอวบแนบชิดติดแผ่นอกของชายหนุ่มรุ่นพี่ให้มากขึ้นไปกว่าเดิมทำเอาอุณหภูมิในร่างกายของเขาพุ่งสูงขึ้นจนแทบแตก มิวนิคมองการกระทำของร่างเ
“....” มายูเธอเลือกที่จะพยักหน้าแทนการพูดตอบเพราะในตอนนี้เธอทั้งเจ็บทั้งจุกปะปนกันไปหมดไม่ชินสักทีกับขนาดของพี่มิวนิค ใบหน้าเรียวเล็กได้รูปเริ่มมีเม็ดเหงื่อซึมทำคนพี่ที่มองเห็นรีบประคองใบหน้าสวยจับเข้าที่ปลายคางจูบซับไปตามกรอบหน้ารูปไข่“เดี๋ยวก็ไม่เจ็บลองขยับขึ้นลงดูสิ!!!” เขาพูดบอกเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพร้อมทั้งเริ่มเผยตัวตนแสดงความเจ้าเล่ห์ออกมา ใบหน้าหล่อเหลายิ้มร้ายขึ้นมือหนาจับเข้าที่เอวคอดพร้อมทั้งยกร่างเธอให้ขยับขึ้นลงครอบครองแก่นกายของเขา มายูมองหน้าว่าที่คู่หมั้นหนุ่มด้วยแววตาหวานหยาดเยิ้มค่อยๆขยับโน้มใบหน้าหมายจะเข้าไปจูบที่ริมฝีปากได้รูปนั่น ชายหนุ่มที่รู้ว่าคนน้องต้องการที่จะทำอะไรก็รีบผละใบหน้าถอยห่างอย่างต้องการที่จะกลั่นแกล้งเธอ ทำเอาร่างบางเริ่มชักสีหน้าไม่พอใจ มิวนิคยกยิ้มโน้มใบหน้าเข้าใกล้เธอพร้อมกระซิบเข้าไปใกล้ใบหูขาวเนียนของคนตัวเล็ก“อยากจูบพี่เหรอ? ถ้าอยากจูบพี่เราต้องช่วยพี่ขย่ม พี่อยากโดนเราทำโทษ!!” สายตาหื่นกระหายไล่มองทั่วเรือนร่างเย้ายวนและเมื่อเขาพูดบอกเธอเสร็จก็เริ่มใช้ปลายลิ้นปาดเลียไปตามใบหูทำคนน้องขนลุกซู่ไปทั่วทั้งตัวหญิงสาวเอียงตัวหันหนีลิ้นร้ายแซ
“ไม่เช้าแล้วนี่ 10โมงแล้ว~” หญิงสาวหรี่ตามองไปยังหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่ขณะนี้เป็นเวลาสิบโมงเข้าไปแล้ว อยู่ดีๆก็พลันนึกขึ้นมาได้ถึงเรื่องที่เพื่อนสนิทได้โทรเข้ามาบอก มายูรีบกดเปิดแอพพลิเคชั่นไอจี เปิดแล้วแทบช็อค เมื่อเห็นภาพภาพนั้น ภาพเธอกับพี่มิวนิคที่หันหน้าเข้าหากัน ใบหน้าแนบชิดสนิทกัน ไม่สิไม่ใช่เพียงแค่ใบหน้าแต่ส่วนต่างๆของร่างกายก็แนบชิดสนิทกันไปเสียทุกส่วน“เดี๋ยวนะ! นี่มันรูปอะไรเนี่ย กรี๊ด~”ร่างเล็กกรีดร้องขึ้นเธอดึงผ้าห่มออกจากตัว หมายที่จะลุกขึ้นนั่งแต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อพบว่าตัวเธอเองนั้นไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยแม้แต่เพียงสักชิ้นและที่มากไปกว่านั้นก็คือเธอพบว่าข้างกายของเธอยังมีพี่มิวนิคที่กำลังนอนคว่ำหน้าแถมยังเปลือยกายนอนหลับอยู่อย่างสบายใจหญิงสาวรีบเอามือปิดปากรู้ได้ในทันทีว่าเมื่อคืนทั้งเธอและเขาคงหนีไม่พ้นทำเรื่องอย่างว่าอีกแล้วแน่ๆเลย เธอแทบอยากจะดึงทึ้งเส้นผมของตัวเอง อะไรถึงทำให้มันเกิดเรื่องอย่างว่าขึ้นได้อีก ร่างบางพยายามครุ่นคิดแต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก“เอาไงดีๆ” มายูพึมพำออกมาเบาๆแล้วตัดสินใจเลือกที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างเงียบๆ ร่างเล็กค่อยๆขยับถอยห่างหมายที่จะล
“พอพี่บอกว่าพี่ไม่ทำเพราะเราเมาอยู่ เราก็เลยเอามือบังคับใบหน้าพี่ไว้ แล้วเอาหน้าอกของเราน่ะเอามาป้อนเข้าปากพี่” มิวนิคเม้มปากแน่นพร้อมกับทำสีหน้าจริงจังสายตาคมที่เขาใช้มองมาทำร่างเล็กรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันใดอีกทั้งเขายังเอานิ้วมือจิ้มที่เนินหน้าอกของเธออีกด้วย“…..” ฉันนี่ถึงกับอึ้งไปเลยนี่ฉันทำอย่างนั้นจริงๆใช่มั้ย มายูเอ๋ยทำอะไรลงไปแล้วฉันจะมีหน้ามองหน้าพี่เขาได้อีกมั้ยเนี่ย “มายูครับ..พี่พยายามฝืนสุดกำลังแล้วแต่พี่สู้แรงเราไม่ไหวจริงๆ” ใบหน้าหล่อเหลาแสร้งพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเธอเงียบไม่ได้ตอบกลับอะไรเขา พี่มิวนิคทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เหมือนโดนฉันกำลังพรากความบริสุทธิ์อย่างไรอย่างนั้นมิวนิคที่เห็นใบหน้าและแววตาของมายูที่เหมือนจะเริ่มคล้อยตามไปกับสิ่งที่เขาบอกก็ยิ้มอย่างพึงพอใจแต่ก็เพียงแค่แปบเดียวเท่านั้นแล้วเขาก็ปรับสีหน้าให้เศร้าเหมือนเดิม เมื่อโกหกแล้วมันต้องเล่นให้สุดต้องเฟคให้ถึงสุด~“พอแล้วค่ะ ไม่อยากฟังแล้ว” ร่างบางยกมือขึ้นปิดหูตัวเองในตอนนี้ไม่อยากรับฟังอะไรทั้งนั้น มิวนิคดึงมือเธอออกโน้มใบหน้าเข้าใกล้ ยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นเพียงนิดแล้วปรับสีหน้าเป็นปกติเหมือนเดิม“เดี๋ยว
วันสุดท้ายก่อนที่จะปิดเทอมขึ้นปี 2มายูที่จะไปเที่ยวพักผ่อนที่เพชรบูรณ์กับพราวเพื่อนสนิทของเธอ จึงตั้งใจว่าจะเข้ามาเก็บเสื้อผ้าที่คอนโดของเธอเสียก่อนเพื่อที่จะไปนอนที่ห้องของพราวและพอเธอเก็บของเสร็จเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น สายที่โทรเข้ามาก็คือแม่ของเธอนั่นเองมายูไม่รอช้าหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดรับสายทันที“ฮัลโหลค่ะแม่ อะไรนะคะ ก็ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวมายูเข้าไปหาก็ได้ค่ะ” ร่างเล็กทำสีหน้าประหลาดใจอยู่ไม่น้อยที่อยู่ดีๆแม่ของเธอก็เรียกให้เข้าไปหาที่บ้านและบอกว่ามีเรื่องสำคัญที่อยากจะพูดคุยกับเธอบ้านขจรรุ่งเรืองกิจมายูได้ขับรถเข้ามายังบ้านของตนเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอลงจากรถสุดที่รักและเดินเข้าไปภายในบ้านก็พบกับพ่อและแม่ของเธอที่กำลังนั่งรอเธออยู่ภายในห้องรับแขก“พ่อแม่สวัสดีค่ะ มีอะไรเหรอคะถึงได้เรียกหนูมา” มายูยกมือไหว้สวัสดีพ่อกับแม่ของเธอ และเดินไปนั่งลงยังโซฟาฝั่งตรงข้ามกับพ่อแม่ของเธอ“พ่อกับแม่มีเรื่องที่จะบอกหนู แม่ขอเข้าเรื่องเลยนะ ทางฝั่งเพื่อนคุณปู่เขาเร่งพวกเรามาแล้ว เขาอยากพบหนูลูก มายู” แม่พูดขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนแต่ว่าใครเร่งและเพื่อน
“พอพี่บอกว่าพี่ไม่ทำเพราะเราเมาอยู่ เราก็เลยเอามือบังคับใบหน้าพี่ไว้ แล้วเอาหน้าอกของเราน่ะเอามาป้อนเข้าปากพี่” มิวนิคเม้มปากแน่นพร้อมกับทำสีหน้าจริงจังสายตาคมที่เขาใช้มองมาทำร่างเล็กรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันใดอีกทั้งเขายังเอานิ้วมือจิ้มที่เนินหน้าอกของเธออีกด้วย“…..” ฉันนี่ถึงกับอึ้งไปเลยนี่ฉันทำอย่างนั้นจริงๆใช่มั้ย มายูเอ๋ยทำอะไรลงไปแล้วฉันจะมีหน้ามองหน้าพี่เขาได้อีกมั้ยเนี่ย “มายูครับ..พี่พยายามฝืนสุดกำลังแล้วแต่พี่สู้แรงเราไม่ไหวจริงๆ” ใบหน้าหล่อเหลาแสร้งพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเธอเงียบไม่ได้ตอบกลับอะไรเขา พี่มิวนิคทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เหมือนโดนฉันกำลังพรากความบริสุทธิ์อย่างไรอย่างนั้นมิวนิคที่เห็นใบหน้าและแววตาของมายูที่เหมือนจะเริ่มคล้อยตามไปกับสิ่งที่เขาบอกก็ยิ้มอย่างพึงพอใจแต่ก็เพียงแค่แปบเดียวเท่านั้นแล้วเขาก็ปรับสีหน้าให้เศร้าเหมือนเดิม เมื่อโกหกแล้วมันต้องเล่นให้สุดต้องเฟคให้ถึงสุด~“พอแล้วค่ะ ไม่อยากฟังแล้ว” ร่างบางยกมือขึ้นปิดหูตัวเองในตอนนี้ไม่อยากรับฟังอะไรทั้งนั้น มิวนิคดึงมือเธอออกโน้มใบหน้าเข้าใกล้ ยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นเพียงนิดแล้วปรับสีหน้าเป็นปกติเหมือนเดิม“เดี๋ยว
“ไม่เช้าแล้วนี่ 10โมงแล้ว~” หญิงสาวหรี่ตามองไปยังหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่ขณะนี้เป็นเวลาสิบโมงเข้าไปแล้ว อยู่ดีๆก็พลันนึกขึ้นมาได้ถึงเรื่องที่เพื่อนสนิทได้โทรเข้ามาบอก มายูรีบกดเปิดแอพพลิเคชั่นไอจี เปิดแล้วแทบช็อค เมื่อเห็นภาพภาพนั้น ภาพเธอกับพี่มิวนิคที่หันหน้าเข้าหากัน ใบหน้าแนบชิดสนิทกัน ไม่สิไม่ใช่เพียงแค่ใบหน้าแต่ส่วนต่างๆของร่างกายก็แนบชิดสนิทกันไปเสียทุกส่วน“เดี๋ยวนะ! นี่มันรูปอะไรเนี่ย กรี๊ด~”ร่างเล็กกรีดร้องขึ้นเธอดึงผ้าห่มออกจากตัว หมายที่จะลุกขึ้นนั่งแต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อพบว่าตัวเธอเองนั้นไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยแม้แต่เพียงสักชิ้นและที่มากไปกว่านั้นก็คือเธอพบว่าข้างกายของเธอยังมีพี่มิวนิคที่กำลังนอนคว่ำหน้าแถมยังเปลือยกายนอนหลับอยู่อย่างสบายใจหญิงสาวรีบเอามือปิดปากรู้ได้ในทันทีว่าเมื่อคืนทั้งเธอและเขาคงหนีไม่พ้นทำเรื่องอย่างว่าอีกแล้วแน่ๆเลย เธอแทบอยากจะดึงทึ้งเส้นผมของตัวเอง อะไรถึงทำให้มันเกิดเรื่องอย่างว่าขึ้นได้อีก ร่างบางพยายามครุ่นคิดแต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก“เอาไงดีๆ” มายูพึมพำออกมาเบาๆแล้วตัดสินใจเลือกที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างเงียบๆ ร่างเล็กค่อยๆขยับถอยห่างหมายที่จะล
“....” มายูเธอเลือกที่จะพยักหน้าแทนการพูดตอบเพราะในตอนนี้เธอทั้งเจ็บทั้งจุกปะปนกันไปหมดไม่ชินสักทีกับขนาดของพี่มิวนิค ใบหน้าเรียวเล็กได้รูปเริ่มมีเม็ดเหงื่อซึมทำคนพี่ที่มองเห็นรีบประคองใบหน้าสวยจับเข้าที่ปลายคางจูบซับไปตามกรอบหน้ารูปไข่“เดี๋ยวก็ไม่เจ็บลองขยับขึ้นลงดูสิ!!!” เขาพูดบอกเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพร้อมทั้งเริ่มเผยตัวตนแสดงความเจ้าเล่ห์ออกมา ใบหน้าหล่อเหลายิ้มร้ายขึ้นมือหนาจับเข้าที่เอวคอดพร้อมทั้งยกร่างเธอให้ขยับขึ้นลงครอบครองแก่นกายของเขา มายูมองหน้าว่าที่คู่หมั้นหนุ่มด้วยแววตาหวานหยาดเยิ้มค่อยๆขยับโน้มใบหน้าหมายจะเข้าไปจูบที่ริมฝีปากได้รูปนั่น ชายหนุ่มที่รู้ว่าคนน้องต้องการที่จะทำอะไรก็รีบผละใบหน้าถอยห่างอย่างต้องการที่จะกลั่นแกล้งเธอ ทำเอาร่างบางเริ่มชักสีหน้าไม่พอใจ มิวนิคยกยิ้มโน้มใบหน้าเข้าใกล้เธอพร้อมกระซิบเข้าไปใกล้ใบหูขาวเนียนของคนตัวเล็ก“อยากจูบพี่เหรอ? ถ้าอยากจูบพี่เราต้องช่วยพี่ขย่ม พี่อยากโดนเราทำโทษ!!” สายตาหื่นกระหายไล่มองทั่วเรือนร่างเย้ายวนและเมื่อเขาพูดบอกเธอเสร็จก็เริ่มใช้ปลายลิ้นปาดเลียไปตามใบหูทำคนน้องขนลุกซู่ไปทั่วทั้งตัวหญิงสาวเอียงตัวหันหนีลิ้นร้ายแซ
“แล้วต้องทำยังไงถึงจะเชื่อ” มิวนิคตัวร้ายยังคงถามคนเมาไม่หยุด ได้ทีรีบถามทำคนเมาพูดโต้กลับแทบไม่ทัน“พี่กล้าลงรูปมายูมั้ยละคะ” เธอพูดพร้อมกับส่งเสียงบอกชายหนุ่มรุ่นพี่อย่างท้าทายเพราะคิดว่าคนอย่างพี่เขาต้องไม่กล้าทำเรื่องที่เธอพูดออกไปอย่างแน่นอน“ถ้าลงเราจะเลิกงอแงเลยใช่มั้ย? ได้ดิ ได้เลย” ยิ้มร้ายผุดขึ้นเธอคงคิดว่าเขายังคงเป็นเสือผู้หญิงและคงไม่กล้าที่จะลงรูปคู่ระหว่างเธอกับเขาอย่างนั้นสินะ ซึ่งเธอกำลังคิดผิดเขาน่ะถอดเขี้ยวเล็บออกหมดแล้วตั้งแต่ที่รู้สึกชอบเธอมิวนิคหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูนำขึ้นมากดถ่ายรูประหว่างเขาและเธอซึ่งอยู่ในท่าทางโอบกอดกันแน่นและเมื่อได้รูปที่ต้องการแล้วเขารีบอัพโพสต์ลงโซเชี่ยลของตัวเองทันทีแล้ววางโทรศัพท์มือถือลงไว้บนโซฟาข้างตัวตามเดิม“มายูครับ..หน้าอกเราเบียดพี่” ชายหนุ่มเจ้าเล่ห์เอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกได้ถึงปุ่มเม็ดเล็กตรงช่วงหน้าอกเธอกำลังบดเบียดร่างกายของเขาอยู่“เบียดแบบไหนคะ แบบนี้หรือเปล่า” ร่างเล็กพูดพร้อมกับบดเบียดหน้าอกอวบแนบชิดติดแผ่นอกของชายหนุ่มรุ่นพี่ให้มากขึ้นไปกว่าเดิมทำเอาอุณหภูมิในร่างกายของเขาพุ่งสูงขึ้นจนแทบแตก มิวนิคมองการกระทำของร่างเ
“ขอเวลาให้มายูได้คิดหน่อยนะคะ” มายูถอนหายใจเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายพูดเสร็จเธอก็เดินเข้าไปในห้องพร้อมกับกดล๊อคประตูจากทางด้านในทันที“พี่ต้องทำยังไงบอกพี่ทีเธอถึงจะหายงอน” มิวนิคทำได้เพียงลอบถอนหายใจอย่างไม่รู้ว่าตัวเองนั้นจะต้องทำอย่างไรกับการง้อผู้หญิง เขาไม่เคยมีแฟนมาก่อนเธอเป็นคนแรก ร่างหนาเดินคอตกกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง“นี่เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมต้องรู้สึกอะไรแบบนี้ด้วย ไม่ชอบขี้หน้าพี่คนนั้นเลย สวยตายแหละ ชิ~” ทันทีที่เธอได้เดินเข้ามาในห้องของเธอแล้ว หญิงสาวก็บรรจงถอดชุดนักศึกษาของตัวเองออกจากร่างกาย ปากนุ่มนิ่มของเธอยังคงพูดไปถึงเรื่องของเธอคนนั้นอย่างไม่ชอบใจหลังจากที่ถอดชุดออกจนหมด หญิงสาวก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวรวมไปถึงชุดนอนตัวโปรด นั่นก็คือชุดนอนสายเดี่ยวเนื้อผ้าบางเบาแล้วเธอก็เดินหายเข้าไปยังห้องอาบน้ำ20.30น.ก๊อกๆ~ร่างบางที่กำลังนอนหลับใหลอยู่บนเตียงนอนนุ่มนิ่มก็พลันรู้สึกตัวตื่นขึ้น เธอได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้องของเธอและคงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากพี่มิวนิคตัวร้าย มายูหอบร่างกายอ่อนล้าลงจากเตียงนอนแล้วเดินตรงไปยังประตูห้องนอน จับลูกบิดประตูแล้วดึงเพื่อให้
“ใช่! น้องเขาเป็นแฟนฉัน มีอะไรที่อยากจะพูดกับฉันอีกหรือเปล่า ถ้าไม่มีขอตัว” มิวนิคพยักหน้ายอมรับ สายตาที่มองไปยังน้ำตาลดูว่างเปล่าจนเจ้าตัวสัมผัสมันได้อยู่เหมือนกัน เขาเดินถอยหลังเตรียมที่จะเดินหนีผู้หญิงน่ารำคาญคนนี้“มิวไม่คิดถึงน้ำตาลบ้างเลยเหรอ จำเรื่องในรถวันนั้นได้อยู่มั้ยคะ ถึงแม้ว่ามิวจะมีแฟนแล้วแต่น้ำตาลก็ยังสามารถทำแบบนั้นให้มิวได้อยู่นะคะ” น้ำตาลพูดไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นภายในรถคันนั้นอยากที่จะให้เขาได้หวนนึกถึงอารมณ์ความรู้สึกในตอนนั้นว่ามันเสียวซ่านมากแค่ไหน เธอพร้อมที่จะทำแบบนั้นให้กับเขาขอเพียงแค่เขาบอกเธอ“พี่มิว~ มายูไม่อยู่แปบเดียวพี่แอบมาคุยกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้เลยเหรอคะ” เสียงเล็กดังขึ้นจากทางด้านหลังของทั้งสอง เป็นมายูที่เดินกลับมาเห็นเข้ากับภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ด้วยความนึกสนุกเธอจึงรีบเดินเข้ามาร่วมวงสนทนามายูเดินเข้ามากอดแขนของมิวนิคเอาไว้อย่างแนบแน่น มิวนิคมองไปที่แขนของตัวเองที่มีมือของมายูเกาะกุมอยู่ก็รู้สึกดีใจจนยิ้มแก้มปริออกมา“พี่เองก็ไม่ใช่คนอื่นเหมือนกันนะคะน้อง แต่พี่เป็น..” น้ำตาลมองไปยังภาพบาดตาตรงหน้าแล้วจึงรีบโต้แย้งกลับแต่ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบมาย
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!” เธอหันไปมองเขาอย่างทำอะไรไม่ถูกใบหน้าเห่อร้อนเมื่อโดนเขาจู่โจมพูดเรื่องใต้สะดืออีกแล้วมหาลัย CHรถของมิวนิคได้ขับเคลื่อนเข้ามาภายในรัวมหาวิทยาลัยเป็นที่เรียบร้อย มายูที่เห็นว่าตรงจุดที่เขากำลังจะขับผ่านก็ใกล้กับคณะของเธอแล้วจึงรีบร้องบอกพี่เขาให้ช่วยจอดรถให้เธอได้ลงไปหน่อย“พี่จอดตรงนี้ก็ได้...เดี๋ยวมายูเดินไปเอง”“พี่จะขับรถไปจอดหน้าคณะของพวกเรา!!” แต่เขากลับทำตามใจตัวเองด้วยการไม่จอดรถและยังบอกกับเธออีกเรื่องของชุดนักศึกษาที่เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก“วันนี้ตอนเย็นหลังเลิกเรียน พี่จะพาเธอไปซื้อชุกนักศึกษาใหม่ทั้งหมด”“ซื้อใหม่ทำไมคะ?” หญิงสาวเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย ชุดนักศึกษาของเธอพวกนี้ก็ยังดูใหม่อยู่เลย“กระโปรงของเรามันสั้นเกินไปพี่ไม่ชอบ!! เสื้อก็อีกจะใส่รัดอะไรหนักหนา!! พี่เห็นแล้วไม่สบายใจ~”มิวนิคพูดขึ้นด้วยสีหน้าหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกความรู้สึกหวงแหนในตัวว่าที่คู่หมั้นสาวกำลังทำให้เขาแทบคลั่งจนอยากจะเป็นบ้า ความจริงขัดตาชุดเสื้อผ้าของเธอมาตั้งนานแล้วแต่เพียงแค่ไม่มีสิทธิ์พูดหรือออกความคิดเห็นได้“ไม่รัดนะคะ กำลังพอดีตัว” มายูกระพริบตาถี่ๆก้มหน้ามอง
มายูถลึงตาดุจ้องมองใบหน้าหล่อเหล่าของชายหนุ่มรุ่นพี่อย่างไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้เลือกปล่อยในใส่เธอแบบนั้น ไม่รู้เลยหรือไงว่ามันเสี่ยงต่อตั้งครรภ์ได้เลยนะ“พี่แตกในทำไม?” ร่างเล็กเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“พี่ดึงออกไม่ทันครั้งนี้กินยาคุมฉุกเฉินไปก่อนแล้วพี่จะพาเราไปฉีดยาคุม!!” และพอได้ยินคำว่าฉีดยาคุม มายูรีบหันขวับมองสบตาเขาทันที“ห๊ะ! ว่าไงนะ” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจอย่าบอกนะว่าพี่เขาคิดที่จะทำเรื่องแบบนี้กับเธออีกอย่างนั้นเหรอ ไม่ได้เธอต้องไม่ยอม“เราได้ยินไม่ผิดหรอก พี่จะเอาเราอีกบ่อยๆเตรียมตัวรับมือพี่ได้เลย” มิวนิคยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นเอามือจับเข้าที่เส้นผมที่ปิดบังใบหน้าสวยหวานของคนตัวเล็กมาแนบไว้ที่หลังใบหูขาวเนียน“งะ..งั้นมายูไม่อยู่ที่นี่แล้ว” ฉันกระพริบตาถี่ๆพร้อมกับบอกเขาว่าถ้าเป็นแบบนั้นฉันขอที่จะไม่อยู่ที่นี่เสียยังดีกว่า“ถ้าทำแบบนั้น..พี่จะรีบไปฟ้องพ่อกับแม่ของน้องเลย” พี่มิวนิคมองจ้องหน้าฉันแล้วค่อยๆไล่สายตามองไปยังหน้าอกอวบคัพดี เขาเคลื่อนร่างกายบริเวณแผงอกถูไถไปมาให้โดนตรงส่วนหัวนมของฉันจนมันเริ่มแข็งเป็นไตฉันก็คนมีความรู้สึกมีความต้องการเหมือนกันนะ!!“
มิวนิคขยับใบหน้าเข้าไปประกบริมฝีปากจูบคนตัวเล็ก โพรงปากอ่อนนุ่มเสียดสีกันอย่างหนักหน่วง นิ้วเลื่อนไล้ไปบนต้นคอระหว่างแนบจูบ ไม่ช้าเขาแทรกเรียวลิ้นเข้ามาในโพรงปากนุ่มของคนตัวเล็ก ตวัดปลายลิ้นพัวพันลิ้นเล็กเล็กดูดดื่ม จูบแลกลิ้นเกี่ยวกระหวัดแสนชุ่มฉ่ำ ร่างกายสั้นเทิ้มด้วยความปรารถนาระหว่างที่ริมฝีปากแนบประกบ“อื้อ อื้อ~” เป็นเวลาหลายนาทีที่เขาจูบเธอ หญิงสาวเริ่มร้องท้วงในลำคอเมื่อเธอเริ่มที่จะหายใจไม่ทัน พอเขาได้ยินเสียงเธอเขาจึงผละริมฝีปากออกจากปากอมชมพูของเธอ ปากได้รูปหว่านของมิวนิคพรมความร้อนไปตามแก้ม ใบหู และซอกคอขาวๆของคนตัวเล็กเอวสอบเริ่มโหมกระหน่ำไปตามจังหวะของแรงอารมณ์ ช่องทางที่คับแคบทำเอาเขาต้องกัดฟันแน่นระงับความรู้สึกรุนแรงจนแทบจะทำให้ปลดปล่อยในทันที“พี่..เบาหน่อยค่ะ!!” ร่างเล็กส่งเสียงร้องขอให้เขาช่วยเบาแรงลงอีกสักหน่อย ชายหนุ่มรุ่นพี่ทำทีเป็นไม่สนใจไปกับคำพูดของเธอ เขาขยับใบหน้าลงมาคลอเคลียหน้าอกใหญ่ๆ ปลายลิ้นสัมผัสจุดเล็กๆบนหน้าอก ความจั๊กจี๊แผ่ขยายไปทั่วทั้งร่าง“อ๊ะ! พะ พี่~”“เรียกพี่ว่า ‘พี่มิวขา’ ก่อน เร็ว อ่าส์~ ไม่งั้นพี่ไม่เบาแรงนะ” มิวนิคบังคับให้เธอเรียกเขาว่า