EPISODE 68 : พันธะคล้องใจ [THE END]3 ปีต่อมา...“พี่ฮันเตอร์ให้เฮคนอนคนเดียวเลยจะดีเหรอคะ?” ตะวันแง้มประตูห้องลูกชายพร้อมกับเอ่ยถามคนเป็นคุณพ่อของลูกออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง“ตอนนี้น่ะดีแล้วครับ ลูกโตขึ้นทุกวันเขาต้องเรียนรู้ที่จะต้องอยู่คนเดียวบ้างครับ”“แต่ลูกยังเล็กนะคะ”“หนูไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ถ้าคิดถึงลูกค่อยเดินมาดูดีไหมครับ”“แต่ว่า...”“กลับห้องได้แล้วครับดึกมากแล้ว” ฮันเตอร์พยายามเกลี้ยกล่อมว่าที่ภรรยาของเขาเสียงอ่อนเสียงหวาน ก่อนที่ชายหนุ่มจะอุ้มร่างบางตรงหน้าขึ้นแนบอก“ยังไม่ได้ไปดูฮาญาเลยนะคะ”“ดึกแล้ว...ลูกคงนอนหลับไปแล้วครับ”ฮันเตอร์อุ้มหญิงสาวเดินเข้ามายังห้องใหญ่ที่อยู่ระหว่างห้องนอนของลูกชายและลูกสาวของเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะวางร่างบางลงบนเตียงหนานุ่นขนาดคิงไซส์อย่างเบามือ“จะทำอะไรคะ?” ตะวันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกมาเสียงอ่อนเสียงหวาน พร้อมกับมือบางของเธอลูบไล้แผ่นอกแกร่งของเขาอย่างต้องการยั่วยวน ตะวันรู้ดีว่าชายตรงหน้าของเธอต้องการอะไร“พี่คิดว่าหนูน่าจะรู้ดีที่สุดนะครับ...”“แต่ว่าพรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้านะคะ” ตะวันเอ่ยบอกกับว่าที่สามีของเธอเส
EPISODE 01 : ตะวัน3 ปีก่อนหน้า...“ตะวันทำไมวันนี้กลับบ้านไวจังล่ะลูก ไม่ได้ไปทำงานที่ร้านเหรอ” สมหมายเงยหน้าขึ้นมาจากเตาตรงหน้า ก่อนที่เธอจะเอ่ยถามหลานสาววัย 17 ปีของเธอออกมาด้วยความสงสัย ปกติแล้วหลังเลิกเรียนตะวันจะต้องไปทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านเบเกอรี่เป็นประจำตะวันเป็นเด็กที่ชื่นชอบการทำอาหารและขนมเป็นชีวิตจิตใจ เมื่อ 2 ปีก่อนเธอกลับบ้านมาพร้อมกับขนมปังก้อนโต ก่อนจะมาขออนุญาตสายหยุดแม่ของเธอไปทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านเบเกอรี่ของป้าวิลัย ซึ่งตั้งอยู่ถัดจากบ้านของพวกเธอไปเพียง 2 ซอยเท่านั้น“วันนี้วันเกิดหนูป้าวิลัยเลยอนุญาตให้หยุดมาฉลองวันเกิดกับครอบครัวจ้ะ แถมยังให้เค้กวันเกิดมาด้วยนะป้าหมาย”“ดีๆ งั้นก็รีบไปเก็บของจะได้มาช่วยกันเตรียมอาหาร”“จ้า” ตะวันยกยิ้มออกมาให้กับป้าของเธอก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปเก็บของ พร้อมกับเปลี่ยนชุดนักเรียนออกให้เรียบร้อย ก่อนที่เธอจะเดินลงมาช่วยป้าสมหมายเตรียมหมูไว้รอแม่และน้องๆ ของเธอกลับมา“กลับมาแล้วค่า” เวลาผ่านไปเพียงไม่นานชูใจสาวน้อยวัย 15 ปี ลูกสาวเพียงคนเดียวของสมหมายก็เดินเข้ามาภายในบ้านพร้อมกับเด็กชายอีก 2 คน“สาหวัดดีค้าบ / สาหวัดดีค้าบ” ไต้ฝุ่นเด็กช
EPISODE 02 : ฮันเตอร์-สนามบินสุวรรณภูมิ-“ยินดีต้อนรับกลับไทยครับนาย” ภาคเดินเข้ามารับนายของเขาอย่างนอบน้อม ก่อนที่เขาจะเดินนำร่างสูงออกไปยังรถหรูที่จอดรออยู่หน้าประตูทางออกของสนามบิน“ฉันไม่อยู่ 3 เดือน เกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้างรึป่าว”“คุณมาวิน...ช่วงนี้เขาหายเงียบไปครับ ส่ายของเรารายงานว่าเขาบินไปอเมริกาตามคำสั่งของคุณหญิงครับ”“อืม” ฮันเตอร์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเดินตามลูกน้องคนสนิทของเขาออกไป“อคินเรื่องสัญญารีบจัดการให้ฉันด้วย” ฮันเตอร์หันกลับไปบอกกับลูกน้องคนสนิทของเขาอีกคนที่กำลังเดินตามหลังมาเสียงเรียบ“ครับนาย”“นายครับเดือนหน้าคุณหนูจะคลอดลูกแล้วนะครับ” ภาคที่ช่างใจอยู่นานพูดขึ้น ก่อนจะหันกลับไปดูปฏิกิริยาของเจ้านายของตัวเองเล็กน้อยอย่างหวั่นใจ“ท้อง 8 เดือนแล้วงั้นเหรอ”“ครับนาย”“งั้นฉันคงต้องเตรียมของรับขวัญหลานสินะ” ฮันเตอร์พูดขึ้นก่อนที่มุมปากของเขาจะยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย“คะ ครับ”“หึหึ”~~ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนน~~“ว่าไง...” ภาครับสายทันทีที่เห็นชื่อที่แสดงอยู่บนหน้าจอ พร้อมกับมือหนาอีกข้างกดเปิดประตูรถตู้คันหรูให้กับนายใหญ่ของเขาไปด้วย“มึงว่าไงนะ?” ภาคตะคอกถามปล
EPISODE 03 : ฮาญา3 ปีต่อมา...-BOSTON International School-“พี่มิตาคะ...ตะวันอยู่หน้าโรงเรียนแล้วค่ะ” ตะวันต่อสายหามิตาลูกค้าประจำของเธอ ก่อนที่เธอเอ่ยบอกกับปลายสายออกไปทันทีที่ทางนั้นกดรับสาย มิตาเป็นคุณครูประจำโครงการเนิร์สเซอรี่ของโรงเรียนอินเตอร์ขนาดใหญ่แห่งนี้ ที่นี่มีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวดถ้าไม่มีบุคลากรด้านในออกมารับรองให้กับตะวัน เธอก็ไม่สามารถเข้าไปภายในเขตของโรงเรียนได้(เดี๋ยวพี่ออกไปรับจ้ะ)“ขอบคุณค่ะพี่มิตา”ตะวันยืนรออยู่ไม่นานมิตาก็เดินออกมารับเธอที่หน้าประตู ปกติแล้วเธอมีหน้าที่แค่มาส่งขนมตามออเดอร์เท่านั้น แต่วันนี้เนื่องจากคนไม่เพียงพอมิตาที่คุ้นเคยกับเด็กสาวตรงหน้าเป็นอย่างดีจึงจ้างวานเธอเป็นกรณีพิเศษ“สวัสดีค่ะพี่มิตา”“สวัสดีจ้ะ...”~~ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนน~~“ค่าคุณครู”“ฮาญาเหรอค่ะ น้องน่าจะไปแอบอยู่แถวเครื่องเล่นเดี๋ยวมิตาเดินไปดูให้ค่ะ” หลังจากที่คุยกับปลายสายเรียบร้อยแล้วร่างบางจึงเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากระโปรงของตัวเองตามเดิม ก่อนจะหันกลับมายิ้มหวานให้กับเด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ อีกครั้ง“พอดีว่าพี่มีเรื่องต้องไปจัดการ ตะวันไปรอพี่ที่ห้องอาหารทางนั้
EPISODE 04 : ซ่อนหา“อะ เอ่อ...” ตะวันมองไปที่ใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กหญิงตรงหน้า ก่อนจะยกยิ้มตามเธอออกมา ‘ถ้าขืนเธอปฏิเสธออกไปฮาญาจะรับได้จริงๆ น่ะเหรอ’ ตะวันได้แต่ถามตัวเองอยู่ภายในใจ‘แผลเป็นและความเจ็บปวดของแต่ละคนมีไม่เท่ากันนี่เนอะ ฮาญาอายุเท่านี้เองน้องน่าจะรับไม่ไหว...เอาก็เอา แค่เป็นแม่จำเป็นคงไม่เป็นอะไรมากหรอกมั้ง’ ตะวันทำการตกลงกับตัวเองอยู่ภายในใจก่อนจะพยักหน้าเพื่อเป็นคำตอบให้กับเด็กหญิงตรงหน้า“เย้!!! ฮาญามีแม่แล้ว” เด็กน้อยกระโดดโลดเต้นออกมาทันทีด้วยความดีใจ ก่อนที่เธอจะโผล่เข้ากอดร่างบางตรงหน้าจนแน่น ตะวันเองก็กอดตอบเธอกลับไปเช่นกัน“แต่ว่าฮาญาคะ?...”“คะ?”“พี่มีเกมมาให้เล่น...ฮาญาอยากเรียกพี่ตะวันว่าแม่ใช่ไหมคะ?” ตะวันเอ่ยถามเด็กหญิงตรงหน้าออกไปอย่างรู้ทัน พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ“ใช่ค่ะพี่ตะวันเป็นแม่ ฮาญาก็ต้องเรียกพี่ตะวันว่าคุณแม่สิคะ”“เกมของพี่ตะวันก็คือเกมซ่อนหาค่ะ...”“ซ่อนหา?”“พี่ไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดยังไงพี่จึงอย่าให้ฮาญาซ่อนพี่ไว้ค่ะ เวลาที่เราอยู่กันสองคนฮาญาอยากเรียกพี่ว่าคุณแม่ก็เรียกได้เลยค่ะ”“คุณแม่” เด็กหญิงทวนคำของร่างบางตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้ม
EPISODE 05 : ยินดีที่ได้รู้จัก1 อาทิตย์ต่อมา...“พี่ตะวันได้พักบ้างไหมเนี่ย” ชูใจเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือเรียนตรงหน้า ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นมาเต็มความสูง มือบางประคองใบหน้าสวยคมของพี่สาวเอาไว้อย่างทะนุถนอม พร้อมกับร้องทักพี่สาวของเธอออกมาด้วยความด้วยความเป็นห่วง“พี่ไหว...นี่ค่าน้ำ ค่าไฟ และนี่ค่าเทอมน้องๆ พี่ฝากชูใจจัดการด้วยนะเดี๋ยวพี่ต้องรีบไปเรียนก่อน...”“วันนี้กลับดึกไหมพี่ตะวัน เดี๋ยวน้องจะออกไปรอหน้าปากซอย”“พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ไม่ต้องเป็นห่วงนะพี่จะดูแลตัวเองอย่างดี” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าเสียงอ่อน พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอจุ๊บ!!!“ระวังด้วยนะคะ”ตะวันจุ๊บลงที่หน้าผากของน้องสาวเบาๆ อย่างอ่อนโยน ก่อนที่เธอจะคว้ากระเป๋าเป้ของตัวเองและวิ่งออกไปจากห้องทันที โดยมีเสียงของน้องสาวตะโกนไล่หลังมาไม่ห่าง22.00 น.-NIGHT_PUB-“ตะวันมาแล้วเหรอลูก...เจ้ขอโทษด้วยนะที่ต้องโทรตามมากระทันหัน” พีชชี่เดินเข้ามารับตะวันก่อนจะเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าอย่างร้อนใจ เนื่องจากวันนี้เป็นคืนวันศุกร์ลูกค้าจะเยอะเป็นพิเศษ พนักงานเสริฟประจำก็พากันป่วยและลาหยุดไปหลายคน เธอจึงจำเป็นต้องเรียกตัวเด
EPISODE 06 : จูบแรกแอ๊ดดดดด!!!“ไงมึง” ร่างสูงเดินเข้ามาภายในห้องด้วยใบหน้าอดโรยอย่างกับคนที่อดหลับอดนอนติดกันมาหลายคืน“คุณพ่อลูกหนึ่งมาแล้วโว้ย” เพิร์ชเอ่ยแซวร่างสูงที่พึ่งมาใหม่อย่างเป็นกันเอง“ไอ้ฮันเตอร์สภาพมึงดูไม่ได้เลยว่ะเพื่อน” ก่อนที่สกายเอ่ยทักทายเพื่อนรักขึ้นมาอีกคน พร้อมกับมองไปที่ชายหนุ่มตรงหน้าอย่างอึ้งๆ“...” ตะวันลุกขึ้นยืนเพื่อให้ร่างสูงที่มาใหม่เข้าไปนั่งข้างเพื่อนของเขา หญิงสาวก้มหน้าลงก่อนจะยกมือขึ้นมาไหว้ร่างสูงตรงหน้าอย่างนอบน้อม“หลานกูไม่สบายรึป่าว เดี๋ยวกูจะเข้าไปดู...” เพิร์ชเอ่ยออกมาด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับจ้องมองไปที่เพื่อนรักของเขาที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างรอคำตอบ เพิร์ชหรือหมอเพิร์ช เขาเป็นอาจารย์หมอประจำแผนกศัลยแพทย์หัวใจและหลอดเลือด พ่วงด้วยตำแหน่งทายาทเพียงคนเดียวของโรงพยาบาลเอกชนชั้นนำลำดับต้นๆ ของประเทศไทย“สบายกายแต่ไม่สบายใจ” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับเพื่อนของเขาก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ เพิร์ช“ยังไงวะ?” สกายเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกมาด้วยความสงสัย พร้อมกับคิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ สกายหนุ่มเพลย์บอยที่ขึ้นชื่อที่สุดในบรรดาเพื่อนๆ ของเขา เข
EPISODE 07 : ปมในใจ~~ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน~~ร่างสูงยังไม่ทันพูดจบเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังแทรกขึ้นมา คิ้วหนาขมวดเข้าหากันทันทีที่เห็นชื่อลูกน้องคนสนิทของเขาแสดงอยู่บนหน้าจอ“ว่าไง”(คุณหนูอยู่ดีๆ ก็ร้องไห้ครับ ตอนนี้ไม่ยอมให้เข้าใกล้เลยครับ) ภาคเอ่ยบอกกับปลายสายเสียงอ่อน ปกติแล้วคุณหนูของบ้านไม่เคยตื่นขึ้นมากลางดึก แล้วร้องไห้งอแงแบบนี้มาก่อนเลย นี่ถ้าตาลไม่เดินขึ้นมาดูก็คงไม่มีใครรู้ว่าคุณหนูของพวกเธอกำลังร้องไห้อยู่เพียงลำพัง“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”“เกิดอะไรขึ้นวะ?” เพิร์ชเอ่ยถามร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย“ฮาญาร้องไห้ว่ะ”“ตอนตี 1 เนี่ยนะ?” สกายพูดขึ้นอีกคนพร้อมกับคิ้วหนาของเขาขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย“เออสิวะ...วันนี้กูกลับก่อน” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับเพื่อนรักของเขาทั้งสองคนเสียงเรียบ“กูไปด้วย...มึงก็รู้ว่ากูเป็นหมอและก็เป็นคุณลุงสุดที่รักของฮาญาด้วยยังไงหลานก็ฟังกู” เพิร์ชพูดขึ้น...“ฮาญารักกูมากกว่ามึงครับ” สกายเอ่ยเถียงเพื่อนรักกลับไป...“เออ...ไปด้วยกันให้หมดนี่แหละ” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับเพื่อนของเขากลับไปอย่างตักรำคาน ก่อนที่เขาจะเดินนำร่างสูงทั้งสองคนออกไปจากห้อง
EPISODE 68 : พันธะคล้องใจ [THE END]3 ปีต่อมา...“พี่ฮันเตอร์ให้เฮคนอนคนเดียวเลยจะดีเหรอคะ?” ตะวันแง้มประตูห้องลูกชายพร้อมกับเอ่ยถามคนเป็นคุณพ่อของลูกออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง“ตอนนี้น่ะดีแล้วครับ ลูกโตขึ้นทุกวันเขาต้องเรียนรู้ที่จะต้องอยู่คนเดียวบ้างครับ”“แต่ลูกยังเล็กนะคะ”“หนูไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ถ้าคิดถึงลูกค่อยเดินมาดูดีไหมครับ”“แต่ว่า...”“กลับห้องได้แล้วครับดึกมากแล้ว” ฮันเตอร์พยายามเกลี้ยกล่อมว่าที่ภรรยาของเขาเสียงอ่อนเสียงหวาน ก่อนที่ชายหนุ่มจะอุ้มร่างบางตรงหน้าขึ้นแนบอก“ยังไม่ได้ไปดูฮาญาเลยนะคะ”“ดึกแล้ว...ลูกคงนอนหลับไปแล้วครับ”ฮันเตอร์อุ้มหญิงสาวเดินเข้ามายังห้องใหญ่ที่อยู่ระหว่างห้องนอนของลูกชายและลูกสาวของเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะวางร่างบางลงบนเตียงหนานุ่นขนาดคิงไซส์อย่างเบามือ“จะทำอะไรคะ?” ตะวันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกมาเสียงอ่อนเสียงหวาน พร้อมกับมือบางของเธอลูบไล้แผ่นอกแกร่งของเขาอย่างต้องการยั่วยวน ตะวันรู้ดีว่าชายตรงหน้าของเธอต้องการอะไร“พี่คิดว่าหนูน่าจะรู้ดีที่สุดนะครับ...”“แต่ว่าพรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้านะคะ” ตะวันเอ่ยบอกกับว่าที่สามีของเธอเส
EPISODE 67 : ปรับความเข้าใจเช้าวันต่อมา...ห้องพักฟื้นของฮันเตอร์...ตะวันเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องพักฟื้น หญิงสาวเตรียมจะเคาะประตูบานใหญ่ตรงหน้า แต่เธอก็ต้องชะงักไปทันทีที่เธอได้ยินเสียงจากในห้องพักที่ดังขึ้นมา...“ไอ้เตอร์มึงเอาตัวเองไปเสี่ยงขนาดนั้นทำไมวะ?...ถ้าพวกกูไปไม่ทันมึงจะทำยังไง?” สกายเอ่ยถามเพื่อนรักออกมาอย่างไม่เข้าใจ พร้อมกับส่ายหัวไปมาเบาๆ ให้ความกล้าบ้าบิ่นของชายตรงหน้า“กูรู้ว่ายังไงพวกมึงก็มาทัน อีกอย่างคนของกูก็อยู่มันทำอะไรกูไม่ได้หรอก...”“.../...”“กูไม่เคยกลัวพวกมัน ชีวิตนี้มีอย่างเดียวที่กูกลัวก็คือกลัวตะวันและลูกหายไปจากชีวิตกูอีก ถ้าเป็นแบบนั้นกูคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว”“มึงถึงเอาตัวเองไปบังกระสุนแทนลูกกับเมียมึงอะนะ” เพิร์ชเอ่ยถามเพื่อนรักออกมา ในขณะที่สายตาของเขาก็เลื่อนขึ้นไปเห็นร่างบางของใครบางคนกำลังยื่นนิ่งยู่ที่หน้าห้องพัก“เออสิวะ...กูเจ็บได้และคนที่กูรักห้ามเจ็บ”เพียะ!!!“พระเอกชิบหาย...” สกายพึมพำออกมาพร้อมกับเผลอตกไหล่แกร่งของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างลืมตัว“อะ โอ้ย!! ไอ้เวรนี่...”“โทษทีพอดีกูลืมตัวไปหน่อย”“หึหึ ไปกันเถอะเพื่อนให้ไ
EPISODE 66 : ไปสิ!“ปล่อยเมียกับลูกกูมาซะ แล้วถ้ามึงต้องการจะระบายความแค้นกับใคร ก็ให้มาลงที่กู” ฮันเตอร์พยายามเกลี้ยกล่อมชายตรงหน้าในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังตะวันและเฮคเตอร์อย่างไม่คลาดสายตา“ฮ่าฮ่าฮ่า...ตลกว่ะ คนอย่างมึงรักใครเป็นด้วยเหรอวะ?”“ปล่อยไปอย่างนั้นเหรอ...” มาวินพึมพำขึ้นมาก่อนที่เขาจะนึกอะไรขึ้นมาได้ ชายหนุ่มแสยะยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย“กูจะปล่อยเมียกับลูกมึงไปก็ได้...ไปสิ!” มาวินเอ่ยบอกกับหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ “ไปสิ!!” มาวินตะคอกบอกกับร่างบางตรงหน้าออกไปอีกครั้ง“คะ ค่ะ...” ตะวันทำตามคำสั่งที่ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยบอก ก่อนที่เธอหันไปมองเขาอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าเขาน่าสงสารอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆ ที่เขามีคนที่รักเขาอยู่ใกล้ขนาดนี้ แต่เขากลับมัวแต่ไขว่คว้าหาความรักจากคนอื่นจนลืมมองความรักรอบตัวของเขาเอง...“...” ตะวันหันหลังให้กับชายหนุ่มก่อนที่เธอจะอุ้มลูกไว้แน่น พร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปหาฮันเตอร์ที่ยืนรออยู่ไม่ไกลในทันที“ยังไงกูก็ต้องตายอยู่ดี...”“มาวินแกคิดจะทำอะไร?”“งั้นก็มาตายไปพร้อมๆ กันซะ...”ปัง! ปัง! ปัง!!! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!!!“...” ตะวันรีบห
EPISODE 65 : ความจริง“ถ้าอยากเจอกูมากขนาดนั้นทำไมไม่บอกกูดีๆ ล่ะ” เสียงชายหนุ่มดังขึ้นมาจากทางเข้าทำให้ทุกคนหันไปมองยังต้นเสียงเป็นตาเดียว ร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมกับลากชายวัยกลางคนอีกคนเข้ามาด้วย“พ่อ...!!!” ตะวันร้องเรียกพ่อของเธอออกมาด้วยความตกใจ ตลอด 3 ปีที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เธอย้ายออกจากบ้านเช่า เธอก็ไม่เคยเจอพ่ออีกเลยจนกระทั่งวันนี้...“หลานชายไม่ได้เจอกันนานสบายดีไหมครับ?” มาวินเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกมา พร้อมกับค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาตะวันและลูกของเธออย่างช้าๆชายหนุ่มมองไปยังลูกน้องของเขาที่ประจำอยู่ตามจุดต่าง ก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดเข้าหากันอย่างหนักใจทันทีที่ไม่เห็นใครสักคนยืนเฝ้าอยู่ที่ด้านหน้าแล้ว นั่นหมายความพวกมันถูกคนของฮันเตอร์จัดการไปหมดแล้ว“หึหึ หลานงั้นเหรอ?”“คูณพ่อ” เฮคเตอร์เรียกร่างสูงตรงหน้าออกมา พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขาด้วยความดีใจ“ไม่ต้องกลัวนะครับ พ่อจะพาเฮคกับแม่ออกไปเอง” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับลูกชายและก็แม่ของลูกเสียงอ่อน ก่อนที่เขาจะจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังของตะวันอย่างเอาเรื่อง...“หึหึ จะไม่มีใครได้ออกไปจากที่นี่ทั้งนั้นถ้ากูไม่อนุญาต”“ไอ้มาวิน ปล่
EPISODE 64 : เรามีพ่อคนเดียวกันครืนนนนนนน~~ ครืนนนนนนน~~“ว่าไงชูใจ?” ฮันเตอร์กดรับสายทันทีที่เขาเห็นว่าปลายสายที่โทรเข้ามาเป็นใคร ร่างสูงรู้สึกแปลกใจอยู่เล็กน้อยที่เห็นน้องสาวของเมียโทรมาในตอนนี้ เมื่อคืนเขาจำเป็นต้องกลับไปเคลียร์งานที่บ้านเพื่อที่วันนี้เขาจะได้อยู่กับเมียและลูกของเขาได้ทั้งวันวันนี้เฮคเตอร์มีนัดฉีดวัคซีนเขารู้ดีว่ามันมีผลข้างเคียงอะไรบ้าง อย่างน้อยถ้าเขาอยู่ด้วยเวลาที่เฮคเตอร์งอแงตะวันจะได้ไม่ต้องดูลูกอยู่คนเดียว(พี่ตะวันออกไปโรพยาบาลซักพักแล้วค่ะ แต่ยังไม่เห็นทักมาบอกชูใจเลย...)“...”(พี่ฮันเตอร์อยู่กับพี่ตะวันรึป่าวคะ?) ชูใจเอ่ยถามว่าที่พี่เขยของเธอออกมาอย่างร้อนใจ เธอรู้สึกเป็นห่วงพี่สาวของเธอขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก“พี่ไปหาตะวันที่บ้าน แต่ไม่เจอใครตอนนี้พี่กำลังตามไปที่โรงพยาบาลครับ”(เหรอคะ?)“ไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวถ้าพี่หาตะวันกับเฮคเตอร์เจอแล้วพี่จะทักไปบอกครับ”(ขอบคุณมากเลยค่ะ เดี๋ยวชูใจเข้าห้องสอบก่อนนะคะ)“ครับ”ฮันเตอร์กดวางสายก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดเข้าหากันอย่างคิดไม่ตก เขามีลางสังหรณ์ว่ามันจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น เขาพยายามโทรหาตะวันหลายสายแล้วแต่เธอไม่ยอมร
EPISODE 63 : ทางลัด3 วันต่อมา...“ตาบวมขนาดนี้มึงได้นอนบ้างไหมวะไอ้เสือ” หมอเพิร์ชเอ่ยถามเพื่อนรักของเขาออกมาด้วยความเป็นห่วง“มันอดนอนที่ไหนล่ะ ตาบวมขนาดนี้ร้องไห้มาแน่นอน”“...”“ตั้งแต่วันนั้นตะวันยังไม่ยอมคุยกับมึงอีกเหรอวะ” สกายเอ่ยถามขึ้นก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปรินเหล้าใส่แก้วให้กับเพื่อนรักที่พึ่งมาถึง“กูไม่กิน”“มาแปลกว่ะ?” สกายพึมพำออกมาพร้อมกับมองไปยังร่างสูงตรงหน้าอย่างรอคำตอบ“เฮกเตอร์เหม็นกลิ่นเหล้า”“หึหึ กลัวลูกไม่ให้อุ้ม?” เพิร์ชมองหน้าเพื่อนรัก ก่อนที่เขาจะหลุดหัวเราะออกมา“เออ!!!”“งั้นก็นั่งก่อนเพื่อนรัก” สกายรีบขยับออกเพื่อให้เพื่อนรักของเขาได้นั่งแทนที่“อาการเป็นไง?”“กูต้องยังไงวะ ตะวันไม่เคยมีกูอยู่ในสายตาเลยว่ะ”“...”“นอกจากลูกแล้ว กูไม่มีค่าในสายตาเธอเลยว่ะ”“มึงคิดจะยอมแพ้รึไง?” สกายเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมองไปยังเพื่อนรักอย่างรอคำตอบ“ไม่มีทาง”“หึหึ หมดท่าเลยเพื่อนกู” เพิร์ชหัวเราออกมาเบาๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะจิบเหล้าเพียวในแก้วอย่างสบายใจครืนนนนนนนนนน~~ ครืนนนนนนนนนน~~“ว่าไง?” ฮันเตอร์กดรับสายก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยถามออกมาเสียงเรียบ(มันกลับมาแล้วครับนาย) ปลา
EPISODE 62 : ฟังพี่ก่อนนะครับCafé of Love (coffee and bakery)กริ๊งกริ๊ง!!!“ยินดีตอนรับค่ะคุณลูกค้า วันนี้ระ...คุณ!!” ชูใจเงยหน้าขึ้นมามองลูกค้าของเธอ ก่อนที่ร่างบางจะชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นใคร“ร้านเธอต้อนรับลูกค้าแบบนี้เหรอ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกมาพร้อมกับส่งยิ้มยียวนไปให้กับเธอ“รับอะไรดีคะคุณลูกค้า?” ชูใจฝืนยิ้มออกมาก่อนที่เธอจะเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานจนผิดปกติ“หึหึ ฉันอยากได้อะไรหวานๆ ...เหมือนกับรสจูบของคนชง” สกายเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้า ก่อนที่ประโยคหลังเขาจะกระซิบเบาๆ เพื่อให้เขาและเธอได้ยินกันเพียงสองคนเท่านั้น“นี่คุณ!!! ถ้าคุณไม่ต้องการเครื่องดื่มหรือเบเกอรี่ก็เชิญออกไปจากร้านค่ะ เสียเวลาคนจะทำมาหากิน”“หึหึ”“คุณสกาย!!”“โอเคฉันยอมแล้ว...เอาอเมริกาโน่ 1 แก้ว แล้วก็เอาขนมปังกระเทียมครีมชีส 1 ที่”“ทั้งหมด 205 บาทค่ะ”“ขอบคุณค่ะ เชิญนั่งรอสักครู่นะคะ” ชูใจคิดเงินให้กับร่างสูงตรงหน้าเสร็จ เธอจึงหันไปบอกกับเขาอย่างนอบน้องพร้อมกับฝืนยิ้มให้เขาไปหนึ่งทีตามมารยาท“หึหึ”“คุณลุงสกาย!”“กำปั้น...มาช่วยงานที่ร้านเห
EPISODE 61 : ผู้ดีตระกูลเก่าแก่คฤหาสน์ของฮันเตอร์“ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าของฮาญาให้ฉันที” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับพี่เลี้ยงของลูกสาวเสียงเรียบ ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้าไปนั่งรอยังห้องรับแขกที่อยู่ไม่ไกล“ค่ะนาย” “ฮันเตอร์…อยู่ที่นี่นี่เอง ฉันตามหาแกจนทั่ว” คุณหญิงบุษบาเดินเข้ามาหาหลานชาย พร้อมกับตะหวาดร่างสูงที่นั่งจิบกาแฟอย่างใจเย็นเสียงดังลั่นบ้าน ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่ม ตาคมจ้องมองไปยังหลายชายตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง“...”“แกทำอะไรลงไป แกรู้ตัวบ้างไหมห๊ะ?”“เหอะ!! ท่านผู้หญิงบุษบา” ฮันเตอร์หัวเราะออกมาอย่างเอือมระอา ก่อนจะหันไปจ้องหน้าหญิงชราตรงหน้านิ่งๆ เขาไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวหญิงตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย“ไอ้ฮันเตอร์ ไอ้หลานไม่รักดี ฉันอุตส่าร์หาผู้หญิงที่เพียบพร้อมไว้ให้แก แต่ดูสิ่งที่แกทำสิ...”“...”“แกเอาหนูแพรวไปไว้ไหนห๊ะ...?” คุณหญิงบุษบายังคงโวยวายออกมาเสียงดันลั่นบ้าน โดยที่เธอไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าจะมีใครอยู่บริเวณนั้นบาง“พูดจบรึยัง?”“ไอ้ฮันเตอร์!!!”“เป็นถึงผู้ดีตระกูลเก่าแก่ แต่กลับปากจัดอย่างกับแม่ค้าปากตลาด” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับหญิงชราตรงหน้าเสียงเรียบ ก่อน
EPISODE 60 : เธอนี่น่าสงสารจริงๆ**คำเตือน เนื้อหามีความละเอียดอ่อน มีการใช้ความรุนแรงทั้งทางร่างกายและจิตใจ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านโกดังเก็บของ...“นี่พวกแกจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”“...”“พวกแกไม่รู้รึไงว่าฉันลูกใคร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ กรี๊ดดดดด!!!” แพรวร้องโวยวายเสียงดังลั่น พร้อมกับพยายามดิ้นหนีจากการจับกุมของชายร่างใหญ่ แต่ไม่ว่าหญิงสาวจะออกแรงเท่าไหร่ เธอก็ไม่สามารถเอาชนะแรงของผู้ชายทั้งสองคนได้เลย“กรี๊ดดดดด ที่นี่ที่ไหน ปล่อยฉันนะ”“ฮืออออออออ...” แพรวร้องออกมาอย่างหวาดระแวง สองข้างทางที่ชายร่างใหญ่ลากตัวเธอไปค่อยๆ มืดลงไปทุกที ทางเดินเล็กๆ ที่มีเพียงแสงไฟสลัวนำทางเท่านั้น“ฮืออออออออ ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะไอ้พวกโง่” แพรวร้องโวยวาย พร้อมหัวใจของหญิงสาวที่กำลังสั่นระรัวไปด้วยความหวาดกลัว ในขณะที่แขนทั้งสองข้างของเธอถูกตรึงไว้กับโซ่เส้นใหญ่ตรงกลางห้อง“หึหึ เธอกลัวงั้นเหรอ” ฮันเตอร์เอ่ยขึ้นมาเสียงเรียบ พร้อมกับมองไปยังร่างบางที่นั่งอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เรียบเฉย กับผู้หญิงคนนี้เขาไม่เคยรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองเคยทำ หรือกำลังต่อจากนี้ ‘ใครที่มันทำให้คนที่เขารักต้องเจ็