EPISODE 05 : ยินดีที่ได้รู้จัก

EPISODE 05 : ยินดีที่ได้รู้จัก

1 อาทิตย์ต่อมา...

“พี่ตะวันได้พักบ้างไหมเนี่ย” ชูใจเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือเรียนตรงหน้า ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นมาเต็มความสูง มือบางประคองใบหน้าสวยคมของพี่สาวเอาไว้อย่างทะนุถนอม พร้อมกับร้องทักพี่สาวของเธอออกมาด้วยความด้วยความเป็นห่วง

“พี่ไหว...นี่ค่าน้ำ ค่าไฟ และนี่ค่าเทอมน้องๆ พี่ฝากชูใจจัดการด้วยนะเดี๋ยวพี่ต้องรีบไปเรียนก่อน...”

“วันนี้กลับดึกไหมพี่ตะวัน เดี๋ยวน้องจะออกไปรอหน้าปากซอย”

“พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ไม่ต้องเป็นห่วงนะพี่จะดูแลตัวเองอย่างดี” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าเสียงอ่อน พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ

จุ๊บ!!!

“ระวังด้วยนะคะ”

ตะวันจุ๊บลงที่หน้าผากของน้องสาวเบาๆ อย่างอ่อนโยน ก่อนที่เธอจะคว้ากระเป๋าเป้ของตัวเองและวิ่งออกไปจากห้องทันที โดยมีเสียงของน้องสาวตะโกนไล่หลังมาไม่ห่าง

22.00 น.

-NIGHT_PUB-

“ตะวันมาแล้วเหรอลูก...เจ้ขอโทษด้วยนะที่ต้องโทรตามมากระทันหัน” พีชชี่เดินเข้ามารับตะวันก่อนจะเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าอย่างร้อนใจ เนื่องจากวันนี้เป็นคืนวันศุกร์ลูกค้าจะเยอะเป็นพิเศษ พนักงานเสริฟประจำก็พากันป่วยและลาหยุดไปหลายคน เธอจึงจำเป็นต้องเรียกตัวเด็กที่เคยทำงานพาร์ทไทม์กับทางร้านเข้ามาทำงานแทนในค่ำคืนนี้

“ไม่เป็นไรเลยค่ะเจ้ ตะวันพร้อมทำงานมากค่ะ”

“ลูกรักของเจ้”

“งั้นเดี๋ยวตะวันขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างบางตรงออกไปหน้าอย่างนอบน้อม

“เดี๋ยวจ้ะ วันนี้เจ้จะให้หนูไปทำโซน vvip”

“คะ? แต่ว่า…” ตะวันมองไปยังร่างบางตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากไปทำที่โซนนั้นหรอกนะ จากที่เธอเคยได้ยินพวกพี่เขาเล่ากันมาว่าลูกค้าโซนนั้นให้ทิปหนักมาก แต่ก็ต้องแลกมากับการบริการที่ยอดเยี่ยม เธอจึงกังวลว่าตัวเองจะสามารถดูแลแขกระดับ vvip ของทางร้านได้หรือไม่

“เชื่อเจ้สิ...สวยๆ อย่างหนูตะวันทำได้อยู่แล้ว ทิปหนักนะเจ้จะบอกไว้ก่อน”

“ตกลงค่ะ”

“ตามมาทางนี้ลูกเดี๋ยวเจ้พาไปเปลี่ยนชุด”

“เพื่อเงินตะวันเพื่อเงิน” ตะวันทำตามที่พีชชี่บอกอย่างว่าง่าย เธอหมุนตัวอยู่ที่หน้ากระจกภายในห้องแต่งตัวมากเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว พร้อมกับพร่ำบอกกับตัวเองไปด้วย

ตั้งแต่ที่แม่ของตะวันจากไปเมื่อ 3 ปีก่อน ชีวิตทุกคนในครอบครัวก็ต้องเปลี่ยนไป จากเด็กที่เคยมีแม่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้กับชีวิตของเธอ ต้องกลายมาเป็นเด็กกำพร้าในชั่วข้ามคืน ไหนจะคู่กรณีของแม่เธอก็ไม่เคยโผล่หน้ามาดูดำดูดีครอบครับของเธอเลยสักนิด แต่ในโชคร้ายยังพอจะมีโชคดีอยู่บ้างตะวันสามารถสอบชิงทุนเข้ามหาวิทยาลัยได้ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีโอกาสได้เรียนต่ออย่างแน่นอน

“เธอต้องรอดตะวัน” ร่างบางเอ่ยบอกกับตัวเองในกระจก ก่อนจะหมุนดูความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง ชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวสีดำทำให้ร่างบางดูไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง และยิ่งต้องใส่รองเท่าส้นสูงด้วยแล้วมันยิ่งทำให้ความมั่นใจที่มีอยู่น้อยนิดของเธอหมดลง

“ว๊าวววว!! ตะวันสวยมากเลยลูก...” พีชชี่พูดขึ้นก่อนจะจับร่างบางตรงหน้าหมุนตัวไปมา พร้อมกับยกยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจในผลงานของตัวเอง

“ขอบคุณค่ะ”

“เราไปกันเถอะลูกค้าใกล้จะมากันแล้ว”

“ค่ะ” ตะวันเดินตามร่างบางตรงหน้าขึ้นไปยังโซน vvip พร้อมกับพยายามดึงกระโปรงของตัวเองลงไปด้วย จนพีชชี่ต้องหันกลับมองเธอด้วยสายตาที่ดูแล้วเอ็นดูเธออยู่ไม่น้อย

“ตะวันฟังเจ้นะวันนี้หนูสวยมาก แต่จะสวยมากกว่านี้ถ้าหนูมั่นใจในตัวเองเข้าใจที่เจ้พูดใช่ไหม”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

“ดีมากคนสาว...เจ้ฝากน้องด้วยนะ” พีชชี่เอ่ยบอกกับตะวัน ก่อนจะหันกลับไปบอกกับพนักงานอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล หลังจากที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วพีชชี่ก็เดินกลับออกไปทันที

“พึ่งมาใหม่ใช่ไหมเรา พี่ชื่อดาวนะ”

“สวัสดีค่ะพี่ดาวหนูชื่อตะวันนะคะ ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าอย่างนอบน้อม

“เรามีหน้าที่แค่ชงเหล้าและก็พูดคุยกับลูกค้าก็พอ เดี๋ยวที่เหลือพี่จัดการเอง”

“ต้องพูดคุยด้วยเหรอคะ” ตะวันเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย ปกติเธอมีหน้าที่แค่รับออเดอร์และคอยเสริฟตามออเดอร์เพียงเท่านั้น ไม่เห็นเคยรู้มาก่อนว่าต้องนั่งคุยกับแขกด้วย

“ใช่จ้ะ มีปัญหาอะไรรึป่าว”

“มะ ไม่มีค่ะ” ตะวันตอบร่างบางตรงหน้ากับพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ

“ดีมาก”

“...”

“โต๊ะที่เราต้องรับผิดชอบ vvip05 โปรไฟล์ของพวกเขาแต่ละคนไม่ธรรมดา ยังไงก็วางตัวให้ดีเข้าใจที่พี่พูดใช่ไหม”

“...” ตะวันพยักหน้าเล็กน้อยพร้อมกับส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้กับร่างบางตรงหน้า ก่อนที่เธอจะเดินตามร่างบางตรงหน้าไปยังห้อง vvip05 ที่อยู่มุมสุดทางเดิน

“ยิ้มเข้าไว้นะสาวน้อย” ดาวเอ่ยบอกกับตะวันก่อนที่เธอจะเดินนำหน้าร่างบางเข้าไปภายในห้องรับรองที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหรา ตะวันมัวแต่ยืนมองสำรวจหาทางหนีทีไล่ก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยที่ให้ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาทั้งสองคนกำลังจ้องมองมาที่เธอ

ชายทั้งสองคนน่าจะมีอายุห่างจากเธอพอสมควร พวกเขาดูโตเป็นผู้ใหญ่ถ้าให้เดาพวกเขาน่าจะอายุ 30 กันแล้ว ถึงใบหน้าจะดูอ่อนเยาว์อย่างกับเด็กวัยรุ่น แต่บุคลิกและการวางตัวของพวกเขากลับดูโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีความสุขุมและน่าเกรงขาม

“คุณสกาย คุณเพริซสวัสดีค่ะ” ดาวทักทายลูกค้าของเธออย่างเป็นกันเอง ต่างจากตะวันที่เอาแต่งกๆ เงิ่นๆ เธอดูประหม่าจนร่างบางข้างๆ ต้องดึงมือบางของเธอเพื่อดึงสติ

“สวัสดีค่ะ” ตะวันทักทายชายหนุ่มตรงหน้าออกไปอย่างนอบน้อม ‘แค่ยิ้มและตั้งใจชงเหล้าก็พอ’ ตะวันเอ่ยบอกกับตัวเองภายในใจ ก่อนที่เธอจึงส่งยิ้มหวานไปให้กับพวกเขาตามนิสัยของเธอ

“ฉันไม่เคยเห็นสาวน้อยคนนี้มาก่อน” ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมออก 3 เม็ดโชว์แผ่นอกแกร่งขาวเนียนเขาเอ่ยขึ้น

“นั่นสิ” ก่อนที่ชายอีกคนที่นั่งข้างๆ จะเอ่ยสมทบขึ้นอีกคน พร้อมกับขยับแว่นของเขาเล็กน้อย ชายคนนี้ดูน่ากลัวน้อยกว่าอีกคนอยู่มากและเพื่อความปลอดภัยของตัวเธอเอง เธอควรอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้มากกว่าอีกคน

“น้องพึ่งมาใหม่น่ะค่ะ ยังไงฝากเอ็นดูน้องตะวันด้วยนะคะ”

“...” ตะวันทำได้เพียงพยักหน้าและส่งยิ้มหวานไปให้กับพวกเขาเท่านั้น ปล่อยให้เรื่องพูดเป็นหน้าที่ของพี่ดาวไปก็แล้วกัน

“เธอมานั่งกับฉัน” หนุ่มแว่นพูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่ตะวันนิ่งๆ

“ค่ะ” ตะวันพยักหน้าให้กับเขาเล็กน้อยก่อนที่เดินไปนั่งตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย

“ไม่ต้องกลัวหรอกน่า ฉันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น” เพิร์ซเอ่ยบอกกับร่างบางที่นั่งอยู่ข้างเขาอย่างเป็นกันเอง

“ใช่...คนที่น่ากลัวกว่ามันกำลังมา และฉันคิดว่ามันต้องถูกใจเธอ” สกายเอ่ยบอกกับตะวันเสียงเรียบ พร้อมกับมุมปากของเขายกยิ้มออกมาอย่างชอบใจ

“ชงเหล้าให้ฉัน”

“ค่ะ”

“ชื่อตะวันเหรอเรา?”

“ใช่ค่ะ” ตะวันตอบคำถามของร่างสูงตรงหน้ากลับไปอย่างเกร็งๆ ก่อนจะชงเหล้าให้เขาอย่างเป็นงาน เรื่องชงเหล้าเธอเคยมีโอกาศได้ทำอยู่บ้างมันจึงเป็นงานที่ไม่ได้ยากเกินไปสำหรับเธอ

“ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก...ฉันชื่อเพิร์ชนะ ยินดีที่ได้รู้จักตะวัน”

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะพี่...”

“พี่เหรอ? อายุเท่าไหร่แล้วล่ะเรา” เพิร์ชเอ่ยถามร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆ เสียงอ่อนเพื่อให้เธอผ่อนคลายลงบ้าง ก่อนจะหยิบแก้วเหล้าที่ร่างบางพึ่งชงให้ขึ้นมากระดกรวดเดียวหมดแก้ว

“อายุ 20 ปีค่ะ”

“งั้นก็เรียกพี่ว่าพี่เพิร์ซก็ได้พี่ไม่ถือ”

“ส่วนพี่ชื่อสกายนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องตะวัน” ชายหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่อีกฝั่งพูดขึ้นก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้กับเธออย่างเจ้าเล่ห์

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ”