EPISODE 27 : เด็กดี-คิงส์ตัน กรุ๊ป-“คุณอคินค่ะ คุณเพียงตะวันมาขอเข้าพบท่านประธานค่ะ”“ให้เธอขึ้นมา” อคินเอ่ยบอกกับปลายสายออกไปเสียงเรียบ ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมารายงานกับนายใหญ่ของเขาอย่างนอบน้อม“นายครับ...ตะวันกำลังขึ้นมาครับ”“อืม...ให้เธอเขามา…ออกไปได้แล้วอย่าให้ใครเข้ามารบกวนฉันเด็ดขาด”“ครับนาย”ก็อกๆๆ~~แอ๊ดดดดดด!!!“ไม่อยู่ในห้องเหรอ?” ตะวันเดินเข้าไปในห้องทันทีที่ได้รับอนุญาตจากอคิน หญิงสาวมองไปยังโต๊ะทำงานตัวใหญ่แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า ตะวันเดินเข้าไปก่อนที่เธอจะหยุดยื่นอยู่กลางห้องทำงานที่ถูกตกแต่อย่างหรูหราของชายหนุ่มแกร๊ก!!!“คะ คุณฮันเตอร์” ตะวันหันกลับไปมองด้านหลัง ก่อนที่เธอจะเห็นมือหนาของร่างสูงที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดีกำลังล็อคประตูห้อง พร้อมกับมองมาที่เธอนิ่งๆ แววตาที่ไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาของเขายิ่งทำให้ตะวันรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก“เธอมาช้าไป 2 ชั่วโมงเลยนะตะวัน” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าเสียงเรียบ ในขณะที่ขายาวค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาหญิงสาวอย่างช้าๆ“คะ คือว่าตะวันไปห้องสมุดมาค่ะ” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้า พร้อมกับขาเรียวของเธอค่อยๆ ก้าวถ
EPISODE 28 : เธอหวานมาก“อะ อ๊ายยยย คะ คุณฮันเตอร์!!” ตะวันเผลอครางออกมาไม่เป็นศัพท์ทุกครั้งที่ลิ้นร้อนของเขาสอดใส่เข้าไปในร่องสวาทพร้อมกับตวัดขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ‘ถึงเขาจะบอกว่าเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ก็เถอะ...’ ตะวันพึมพำอยู่ภายในใจ ดวงตาหวานของเธอจับจ้องไปยังร่างสูงตรงหน้าอย่างไม่สามารถละสายตาไปจากเขาไปได้เลย ชายตรงหน้าทำให้เธอสับสนบางทีเขาก็ทำให้เธอรู้สึกดี บางทีเขาก็ทำให้เธอรู้สึกอยากจะหนีเขาไปให้ไกล“อืมมมมม”ทุกสัมผัสของร่างสูงตรงหน้ามันยิ่งทำให้เธอรู้สึกเสียงซ่าน และทำให้เธอต้องการเขามากกว่าเดิมราวกับว่าเขากำลังทำให้เธอเสพติดรสสวาทของเขาอยู่อย่างไงอย่างนั้น“อะ อ่าส์...” มือบางจิกลงกับโซฟาตรงหน้า พร้อมกับแอ่นกายรับสัมผัสของเขา ริมฝีปากบางครางออกมาเสียงดังลั่นห้อง“คะ คุณฮันเตอร์ อะ ตะวันไม่ไหวแล้วค่ะ อะ อ๊ายยยย...” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงกระเส่า ก่อนที่ร่างบางของเธอจะกระตุกเกร็งอย่างห้ามไม่ได้“เฮ่อๆๆๆ!!!” ความรู้สึกโล่งสบายทำให้หญิงสาวทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาพร้อมกับหายใจหอบเหนื่อยออกมาเป็นระยะๆ“หึหึ เธอหวานมากตะวัน” ฮันเตอร์ถอดการเกงของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะ
EPISODE 29 : ขัดใจ“...” ตะวันนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาตัวใหญ่กลางห้องทำงานของเจ้านายของเธอ ผ่านไปเกือบ 2 ชั่วโมงแล้วชายหนุ่มเจ้าของห้องก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาเลยจนกระทั่ง...แอ๊ดดดดดด~~“กะ กลับ...” ตะวันชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นหญิงสาวที่กำลังเดินเข้ามาใหม่ ตะวันมองไปยังร่างบางตรงหน้าอย่างอึ้งๆ เธอไม่เคยคิดเคยฝันมาก่อนเลยว่าชีวิตนี้จะได้เห็น ‘คุณชิตา’ ซูเปอร์สตาร์เบอร์ต้นๆ ของประเทศใกล้ขนาดนี้ ทรวดทรงองค์เอวที่ล้นทะลักชุดเกาะอกสีดำรัดรูปทำให้ตะวันเข้าใจได้ในทันทีว่าฉายา ‘สักส่วนลูกรักพระเจ้า’ ชิตาไม่ได้มาเพราะโชคช่วย“คะ คุณชิตา” ตะวันร้องเรียกร่างบางตรงหน้าออกมาด้วยความดีใจปนตื่นเต้น ก่อนที่รอยยิ้มหวานของเธอจะชะงักไปทันทีที่ได้ยินสิ่งที่ร่างบางตรงหน้าเอ่ยถามเธอ“เธอเป็นใคร? เข้ามาทำอะไรในห้องนี้ เป็นผู้หญิงของคุณฮันเตอร์งั้นเหรอ?”“คะ?”“คงจะไม่ใช่หรอก...อย่างคุณฮันเตอร์ไม่น่าจะตาต่ำขนาดนี้” ชิตาเอ่ยออกมาเสียงเรียบอย่างกับคนที่เหนือกว่า พร้อมกับตาคมมองไปยังร่างบางตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างดูถูกดูแคลน“...” ตะวันทำได้เพียงแค่ยื่นอึ้งกับคำพูดที่ออกมาจากปากของหญิงสาวตรงหน้า เธอไม่
EPISODE 30 : ต้องสั่งสอน2 อาทิตย์ต่อมาจุ๊บ!!!“ฝันดีนะคะ” ตะวันลูบลงที่หัวของฮาญาเบาๆ ก่อนที่เธอจะจุ๊บหน้าผากมนของเด็กหญิงตรงหน้าอย่างทะนุถนอม ตะวันดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคุมกายน้อยเอาก่อนที่เธอจะนั่งมองเด็กหญิงที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่อย่างนั้นด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยสงสารจับใจ‘ป้านวลๆๆ’‘โวยวายอะไรของแกอีกนังตาล’ ป้านวลเงยหน้าขึ้นมาจากผลไม้ตรงหน้าก่อนที่เธอจะเอ็ดเจ้าของเสียงที่ร้องเรียกดังมาแต่ไกล‘ป้าดูนี่ นายเราเป็นข่าวกับดาราดัง’ ตาลยื่นโทรศัพท์ในมือของเธอให้หญิงสูงวัยที่นั่งอยู่ข้างๆ กับตะวันดู ป้านวลก้มลงไปมองโทรศัพท์เล็กน้อยก่อนที่เธอจะส่ายหัวไปมาเบาๆ‘นิสัยคุณฮันเตอร์เป็นยังไงแกก็รู้ดี ถ้าคุณเขารู้เดี๋ยวข่าวนี้ก็เงียบไปเองแหละ’‘ก็จริงของป้า...คุณฮันเตอร์เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหนซะที่ไหนกันล่ะ’‘อะ เอ่อ...แล้วคุณแม่ของคุณหนูล่ะคะ’ ตะวันรวบรวมความกล้าก่อนที่เธอจะเอ่ยถามทั้งสองคนออกไป ถึงเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเจ้านายจะเป็นเรื่องที่ตะวันไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ แต่ตะวันก็อดที่จะรู้สึกผิดกับฮาญาและคุณแม่ของเธอไม่ได้จริงๆ‘จริงสิตะวันพึ่งมาอยู่ที่นี่คงจะยังไม่รู้...คุณพ่อกับ
EPISODE 31 : แค่ของใหม่ตะวันเดินออกมาจากห้องสอบทันทีที่เธอทำข้อสอบเสร็จ ร่างบางเดินมาด้วยใบหน้าที่แต่แต้มไปด้วยรอยยิ้ม...“นี่แกเห็นรึป่าว...ยัยตะวันปี 2”“เขาว่ากันว่ายัยนั่นมีเสี่ยเลี้ยงจริงๆ เหรอ”“จริงสิยะ...รถหรูมาส่งถึงหน้าตึกขนาดนั้น”“สงสัยไอ้แกนั่นจะหลงยัยตะวันจนหัวปักหัวปำ”ตะวันชะงักไปทันทีที่เธอได้ยินรุ่นพี่และรุ่นน้องต่างพากันจับกลุ่มพูดถึงเรื่องของเธอจนสนุกปาก ร่างบางยืนหลบอยู่อีกมุมหนึ่งของตึก ก่อนที่เธอย่อตัวนั่งลงพร้อมกับฟังสิ่งที่คนพวกนั้นพูดถึงเธอลับหลังด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย ถึงเรื่องที่พวกเขาพูดมันจะไม่ใช่เรื่องจริงแต่เธอก็ปฏิเสธมันไม่ได้อยู่ดี“เฮ้ย!!...” ตะวันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนที่เธอจะตัดสินใจเดินออกไปเพื่อเผชิญกับผู้คนเหล่านั้น วันนี้เธอยังต้องไปยืมหนังสือที่ห้องสมุดอีกถ้ามัวแต่เสียเวลาหลบมุมอยู่ตรงนี้วันนี้คงไม่ได้ทำอะไรกันพอดี“คนนี้เหรอ? หน้าตาก็สวยดีไม่น่าเลย...”“เงินเท่านั้นที่น็อคเอวี่ติงจ้ะ”“เออก็จริงของแก”ตะวันส่ายหัวของตัวเองเบาๆ ก่อนที่ขาเรียวจะก้าวไปยังทางเดินเล็กๆ ตรงหน้าไม่หยุด จนกระทั่ง...“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ” หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาขว
EPISODE 32 : ชุดว่ายน้ำใหม่วันต่อมา...“แม่จ๋า...คืนนี้ไม่นอนกับฮาญาเหรอ?” ฮาญาเดินเข้ามากอดแขนเรียวของตะวันเอาไว้ ก่อนที่เด็กหญิงจะเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไปอย่างออดอ้อน“คืนนี้ตะวันต้องทำรายงานนะคะ แต่ตะวันสัญญาว่าจะส่งฮาญาเข้านอนก่อนดีไหมคะ?” ตะวันวางเสื้อที่เธอกำลังผับลงก่อนที่เธอจะอุ้มเด็กหญิงขึ้นมานั่งลงบนตักของตัวเอง พร้อมกับแขนเรียวถูกยกขึ้นมากอดร่างเล็กตรงหน้าเอาไว้อย่างรักใคร่“ก็ได้ค่ะ ว่าแต่รายงานคืออะไรเหรอคะ?” ฮาญาส่งยิ้มหวานให้กับร่างบางตรงหน้า ก่อนที่เธอจะเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย“อือ...รายงานก็คือการบ้านค่ะ”“แสดงว่าคุณครูของพี่ตะวันสั่งงานเยอะเหรอคะ” เด็กน้อยช่างสงสัยยังคงถามพี่เลี้ยงของเธอไม่หยุด“งานเยอะหรือน้อยของคนเราไม่เหมือนกันค่ะ สำหรับตะวันงานแค่นี้ถือว่าเล็กน้อยมาก ถ้าตั้งใจทำไม่นานก็เสร็จค่ะ”“ฮาญาเข้าใจแล้วค่ะ”จุ๊บ!!!“คนเก่งของตะวัน” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างบางตรงพร้อมกับจุ๊บลงที่หัวน้อยๆ ของเด็กหญิงอย่างอ่อนโยน“คิคิ”...ก็อกๆๆหลังจากที่ตะวันส่งฮาญาเข้านอนเรียบร้อยแล้ว ร่างบางก็เดินมาหาชายหนุ่มเจ้าของบ้านทันที ตะวันตั้งใจจะมาขออนุญาตเขาออกไปทำรายงานที่ร้
EPISODE 33 : ปากคอเราะร้ายบ้านพักต่างอากาศของฮันเตอร์“ฮาญาหลับไปแล้วเหรอคะ?” ตะวันเอ่ยถามร่างสูงที่กำลังเดินออกมาจากห้องนอนของฮาญาด้วยความสงสัย“หลับไปแล้ว...จัดกระเป๋าเสร็จแล้วเหรอ?”“ค่ะ”“เดี๋ยวฉันต้องออกไปประชุมฝากดูแลฮาญาด้วย ถ้าต้องการอะไรก็เรียกใช้แม่บ้านได้เลย” ฮันเตอร์คว้ามือบางของตะวันมากุมเอาไว้ ก่อนที่เขาจะดึงร่างบางให้เดินตามเขาเข้าไปยังห้องพักของเขาที่อยู่ไม่ไกล“ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ตะวันจะดูแลฮาญาอย่างดีค่ะ” ตะวันตอบร่างสูงตรงหน้ากลับไป เรื่องของฮาญาถึงเขาจะไม่บอกเธอก็ดูแลฮาญาอย่างดีอยู่แล้ว สำหรับงานนี้ที่เธอทำไม่ให้ทำเพราะหน้าที่ แต่ที่เธอทำทั้งหมดมันมาจากความรู้สึกของเธอที่มีต่อฮาญาจริงๆ“ฉันไปไม่นานเดี๋ยวจะรีบกลับมา”“เข้าใจแล้วค่ะ...ขับรถดีๆ นะ อื้อ!” ตะวันยังพูดไม่ทันจบร่างสูงตรงหน้าก็ดึงเอวบางของเธอเข้าหาตัวก่อนที่เขาจะประกบจูบทันทีไม่ให้ร่างบางตรงหน้าได้ตั้งตัว รสจูบที่ดุดันและหนักหน่วงค่อยๆ เปลี่ยนเป็นนุ่มละมุม ตะวันเองก็จูบตอบร่างสูงตรงหน้ากลับไปเช่นกันในทุกๆ วันหลังจากที่ตะวันส่งฮาญาเข้านอนเรียบร้อยแล้ว เธอยังมีอีกหน้าทีที่ต้องทำนั่นก็คือ ส่งเจ้านายตรงหน้า
EPISODE 34 : ถือว่ารู้จักฉันดีช่วงเย็นของวัน...“เย้!!! วันนี้เราจะทานบาร์บีคิวกันเหรอคะ” ฮาญาเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับกระโดดโลดเต้นออกมาด้วยความดีใจ“ค่ะ...หิวรึยังคะ?”“หิวแล้วค่ะ”“เดี๋ยวฉันย่างให้เองเธอไปนั่งกับฮาญาเถอะ” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าเสียงเรียบ ก่อนที่เขาจะรับที่คีบในมือบางของตะวันขึ้นมาถือเอาไว้“ขอบคุณค่ะ” ตะวันทำตามที่ชายหนุ่มตรงหน้าบอกอย่างว่าง่าย ก่อนที่เธอจะเดินไปหาฮาญาที่นั่งรออยู่บนเก้าอี้ตัวประจำของเด็กหญิง ตะวันตักข้าวผัดปูที่เธอเป็นคนทำเองกับมือให้กับฮาญา“ทานให้อร่อยนะคะ”“ขอบคุณค่ะ”“ด้วยความยินดีค่ะ” ตะวันเอ่ยตอบเด็กหญิงตรงหน้าพร้อมกับมือบางลูบลงที่แก้มนุ่มนิ่มของเด็กหญิงเบาๆ อย่างทะนุถนอม ก่อนที่เธอจะหันกลับไปตักข้าวผัดให้กับชายหนุ่มด้วยอีกคน“บาร์บีคิวมาแล้วครับ”“หอมมากเลยค่ะคุณพ่อ”“งั้นก็ทานเยอะๆ นะครับ”“รับทราบค่ะ” ฮาญาทานบาร์บีคิวที่คุณพ่อของเธอเป็นคนจัดใส่จานเล็กๆ ไว้ให้อย่างเอร็ดอร่อย ก่อนที่เธอจะส่งยิ้มหวานไปให้คุณพ่อและแม่จ๋าของเธอ แววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขของเด็กหญิงทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าอดยิ้มตามไม่ได้จริงๆ“ทานสิ” ฮ
EPISODE 68 : พันธะคล้องใจ [THE END]3 ปีต่อมา...“พี่ฮันเตอร์ให้เฮคนอนคนเดียวเลยจะดีเหรอคะ?” ตะวันแง้มประตูห้องลูกชายพร้อมกับเอ่ยถามคนเป็นคุณพ่อของลูกออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง“ตอนนี้น่ะดีแล้วครับ ลูกโตขึ้นทุกวันเขาต้องเรียนรู้ที่จะต้องอยู่คนเดียวบ้างครับ”“แต่ลูกยังเล็กนะคะ”“หนูไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ถ้าคิดถึงลูกค่อยเดินมาดูดีไหมครับ”“แต่ว่า...”“กลับห้องได้แล้วครับดึกมากแล้ว” ฮันเตอร์พยายามเกลี้ยกล่อมว่าที่ภรรยาของเขาเสียงอ่อนเสียงหวาน ก่อนที่ชายหนุ่มจะอุ้มร่างบางตรงหน้าขึ้นแนบอก“ยังไม่ได้ไปดูฮาญาเลยนะคะ”“ดึกแล้ว...ลูกคงนอนหลับไปแล้วครับ”ฮันเตอร์อุ้มหญิงสาวเดินเข้ามายังห้องใหญ่ที่อยู่ระหว่างห้องนอนของลูกชายและลูกสาวของเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะวางร่างบางลงบนเตียงหนานุ่นขนาดคิงไซส์อย่างเบามือ“จะทำอะไรคะ?” ตะวันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกมาเสียงอ่อนเสียงหวาน พร้อมกับมือบางของเธอลูบไล้แผ่นอกแกร่งของเขาอย่างต้องการยั่วยวน ตะวันรู้ดีว่าชายตรงหน้าของเธอต้องการอะไร“พี่คิดว่าหนูน่าจะรู้ดีที่สุดนะครับ...”“แต่ว่าพรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้านะคะ” ตะวันเอ่ยบอกกับว่าที่สามีของเธอเส
EPISODE 67 : ปรับความเข้าใจเช้าวันต่อมา...ห้องพักฟื้นของฮันเตอร์...ตะวันเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องพักฟื้น หญิงสาวเตรียมจะเคาะประตูบานใหญ่ตรงหน้า แต่เธอก็ต้องชะงักไปทันทีที่เธอได้ยินเสียงจากในห้องพักที่ดังขึ้นมา...“ไอ้เตอร์มึงเอาตัวเองไปเสี่ยงขนาดนั้นทำไมวะ?...ถ้าพวกกูไปไม่ทันมึงจะทำยังไง?” สกายเอ่ยถามเพื่อนรักออกมาอย่างไม่เข้าใจ พร้อมกับส่ายหัวไปมาเบาๆ ให้ความกล้าบ้าบิ่นของชายตรงหน้า“กูรู้ว่ายังไงพวกมึงก็มาทัน อีกอย่างคนของกูก็อยู่มันทำอะไรกูไม่ได้หรอก...”“.../...”“กูไม่เคยกลัวพวกมัน ชีวิตนี้มีอย่างเดียวที่กูกลัวก็คือกลัวตะวันและลูกหายไปจากชีวิตกูอีก ถ้าเป็นแบบนั้นกูคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว”“มึงถึงเอาตัวเองไปบังกระสุนแทนลูกกับเมียมึงอะนะ” เพิร์ชเอ่ยถามเพื่อนรักออกมา ในขณะที่สายตาของเขาก็เลื่อนขึ้นไปเห็นร่างบางของใครบางคนกำลังยื่นนิ่งยู่ที่หน้าห้องพัก“เออสิวะ...กูเจ็บได้และคนที่กูรักห้ามเจ็บ”เพียะ!!!“พระเอกชิบหาย...” สกายพึมพำออกมาพร้อมกับเผลอตกไหล่แกร่งของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างลืมตัว“อะ โอ้ย!! ไอ้เวรนี่...”“โทษทีพอดีกูลืมตัวไปหน่อย”“หึหึ ไปกันเถอะเพื่อนให้ไ
EPISODE 66 : ไปสิ!“ปล่อยเมียกับลูกกูมาซะ แล้วถ้ามึงต้องการจะระบายความแค้นกับใคร ก็ให้มาลงที่กู” ฮันเตอร์พยายามเกลี้ยกล่อมชายตรงหน้าในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังตะวันและเฮคเตอร์อย่างไม่คลาดสายตา“ฮ่าฮ่าฮ่า...ตลกว่ะ คนอย่างมึงรักใครเป็นด้วยเหรอวะ?”“ปล่อยไปอย่างนั้นเหรอ...” มาวินพึมพำขึ้นมาก่อนที่เขาจะนึกอะไรขึ้นมาได้ ชายหนุ่มแสยะยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย“กูจะปล่อยเมียกับลูกมึงไปก็ได้...ไปสิ!” มาวินเอ่ยบอกกับหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ “ไปสิ!!” มาวินตะคอกบอกกับร่างบางตรงหน้าออกไปอีกครั้ง“คะ ค่ะ...” ตะวันทำตามคำสั่งที่ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยบอก ก่อนที่เธอหันไปมองเขาอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าเขาน่าสงสารอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆ ที่เขามีคนที่รักเขาอยู่ใกล้ขนาดนี้ แต่เขากลับมัวแต่ไขว่คว้าหาความรักจากคนอื่นจนลืมมองความรักรอบตัวของเขาเอง...“...” ตะวันหันหลังให้กับชายหนุ่มก่อนที่เธอจะอุ้มลูกไว้แน่น พร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปหาฮันเตอร์ที่ยืนรออยู่ไม่ไกลในทันที“ยังไงกูก็ต้องตายอยู่ดี...”“มาวินแกคิดจะทำอะไร?”“งั้นก็มาตายไปพร้อมๆ กันซะ...”ปัง! ปัง! ปัง!!! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!!!“...” ตะวันรีบห
EPISODE 65 : ความจริง“ถ้าอยากเจอกูมากขนาดนั้นทำไมไม่บอกกูดีๆ ล่ะ” เสียงชายหนุ่มดังขึ้นมาจากทางเข้าทำให้ทุกคนหันไปมองยังต้นเสียงเป็นตาเดียว ร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมกับลากชายวัยกลางคนอีกคนเข้ามาด้วย“พ่อ...!!!” ตะวันร้องเรียกพ่อของเธอออกมาด้วยความตกใจ ตลอด 3 ปีที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เธอย้ายออกจากบ้านเช่า เธอก็ไม่เคยเจอพ่ออีกเลยจนกระทั่งวันนี้...“หลานชายไม่ได้เจอกันนานสบายดีไหมครับ?” มาวินเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกมา พร้อมกับค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาตะวันและลูกของเธออย่างช้าๆชายหนุ่มมองไปยังลูกน้องของเขาที่ประจำอยู่ตามจุดต่าง ก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดเข้าหากันอย่างหนักใจทันทีที่ไม่เห็นใครสักคนยืนเฝ้าอยู่ที่ด้านหน้าแล้ว นั่นหมายความพวกมันถูกคนของฮันเตอร์จัดการไปหมดแล้ว“หึหึ หลานงั้นเหรอ?”“คูณพ่อ” เฮคเตอร์เรียกร่างสูงตรงหน้าออกมา พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขาด้วยความดีใจ“ไม่ต้องกลัวนะครับ พ่อจะพาเฮคกับแม่ออกไปเอง” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับลูกชายและก็แม่ของลูกเสียงอ่อน ก่อนที่เขาจะจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังของตะวันอย่างเอาเรื่อง...“หึหึ จะไม่มีใครได้ออกไปจากที่นี่ทั้งนั้นถ้ากูไม่อนุญาต”“ไอ้มาวิน ปล่
EPISODE 64 : เรามีพ่อคนเดียวกันครืนนนนนนน~~ ครืนนนนนนน~~“ว่าไงชูใจ?” ฮันเตอร์กดรับสายทันทีที่เขาเห็นว่าปลายสายที่โทรเข้ามาเป็นใคร ร่างสูงรู้สึกแปลกใจอยู่เล็กน้อยที่เห็นน้องสาวของเมียโทรมาในตอนนี้ เมื่อคืนเขาจำเป็นต้องกลับไปเคลียร์งานที่บ้านเพื่อที่วันนี้เขาจะได้อยู่กับเมียและลูกของเขาได้ทั้งวันวันนี้เฮคเตอร์มีนัดฉีดวัคซีนเขารู้ดีว่ามันมีผลข้างเคียงอะไรบ้าง อย่างน้อยถ้าเขาอยู่ด้วยเวลาที่เฮคเตอร์งอแงตะวันจะได้ไม่ต้องดูลูกอยู่คนเดียว(พี่ตะวันออกไปโรพยาบาลซักพักแล้วค่ะ แต่ยังไม่เห็นทักมาบอกชูใจเลย...)“...”(พี่ฮันเตอร์อยู่กับพี่ตะวันรึป่าวคะ?) ชูใจเอ่ยถามว่าที่พี่เขยของเธอออกมาอย่างร้อนใจ เธอรู้สึกเป็นห่วงพี่สาวของเธอขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก“พี่ไปหาตะวันที่บ้าน แต่ไม่เจอใครตอนนี้พี่กำลังตามไปที่โรงพยาบาลครับ”(เหรอคะ?)“ไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวถ้าพี่หาตะวันกับเฮคเตอร์เจอแล้วพี่จะทักไปบอกครับ”(ขอบคุณมากเลยค่ะ เดี๋ยวชูใจเข้าห้องสอบก่อนนะคะ)“ครับ”ฮันเตอร์กดวางสายก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดเข้าหากันอย่างคิดไม่ตก เขามีลางสังหรณ์ว่ามันจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น เขาพยายามโทรหาตะวันหลายสายแล้วแต่เธอไม่ยอมร
EPISODE 63 : ทางลัด3 วันต่อมา...“ตาบวมขนาดนี้มึงได้นอนบ้างไหมวะไอ้เสือ” หมอเพิร์ชเอ่ยถามเพื่อนรักของเขาออกมาด้วยความเป็นห่วง“มันอดนอนที่ไหนล่ะ ตาบวมขนาดนี้ร้องไห้มาแน่นอน”“...”“ตั้งแต่วันนั้นตะวันยังไม่ยอมคุยกับมึงอีกเหรอวะ” สกายเอ่ยถามขึ้นก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปรินเหล้าใส่แก้วให้กับเพื่อนรักที่พึ่งมาถึง“กูไม่กิน”“มาแปลกว่ะ?” สกายพึมพำออกมาพร้อมกับมองไปยังร่างสูงตรงหน้าอย่างรอคำตอบ“เฮกเตอร์เหม็นกลิ่นเหล้า”“หึหึ กลัวลูกไม่ให้อุ้ม?” เพิร์ชมองหน้าเพื่อนรัก ก่อนที่เขาจะหลุดหัวเราะออกมา“เออ!!!”“งั้นก็นั่งก่อนเพื่อนรัก” สกายรีบขยับออกเพื่อให้เพื่อนรักของเขาได้นั่งแทนที่“อาการเป็นไง?”“กูต้องยังไงวะ ตะวันไม่เคยมีกูอยู่ในสายตาเลยว่ะ”“...”“นอกจากลูกแล้ว กูไม่มีค่าในสายตาเธอเลยว่ะ”“มึงคิดจะยอมแพ้รึไง?” สกายเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมองไปยังเพื่อนรักอย่างรอคำตอบ“ไม่มีทาง”“หึหึ หมดท่าเลยเพื่อนกู” เพิร์ชหัวเราออกมาเบาๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะจิบเหล้าเพียวในแก้วอย่างสบายใจครืนนนนนนนนนน~~ ครืนนนนนนนนนน~~“ว่าไง?” ฮันเตอร์กดรับสายก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยถามออกมาเสียงเรียบ(มันกลับมาแล้วครับนาย) ปลา
EPISODE 62 : ฟังพี่ก่อนนะครับCafé of Love (coffee and bakery)กริ๊งกริ๊ง!!!“ยินดีตอนรับค่ะคุณลูกค้า วันนี้ระ...คุณ!!” ชูใจเงยหน้าขึ้นมามองลูกค้าของเธอ ก่อนที่ร่างบางจะชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นใคร“ร้านเธอต้อนรับลูกค้าแบบนี้เหรอ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกมาพร้อมกับส่งยิ้มยียวนไปให้กับเธอ“รับอะไรดีคะคุณลูกค้า?” ชูใจฝืนยิ้มออกมาก่อนที่เธอจะเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานจนผิดปกติ“หึหึ ฉันอยากได้อะไรหวานๆ ...เหมือนกับรสจูบของคนชง” สกายเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้า ก่อนที่ประโยคหลังเขาจะกระซิบเบาๆ เพื่อให้เขาและเธอได้ยินกันเพียงสองคนเท่านั้น“นี่คุณ!!! ถ้าคุณไม่ต้องการเครื่องดื่มหรือเบเกอรี่ก็เชิญออกไปจากร้านค่ะ เสียเวลาคนจะทำมาหากิน”“หึหึ”“คุณสกาย!!”“โอเคฉันยอมแล้ว...เอาอเมริกาโน่ 1 แก้ว แล้วก็เอาขนมปังกระเทียมครีมชีส 1 ที่”“ทั้งหมด 205 บาทค่ะ”“ขอบคุณค่ะ เชิญนั่งรอสักครู่นะคะ” ชูใจคิดเงินให้กับร่างสูงตรงหน้าเสร็จ เธอจึงหันไปบอกกับเขาอย่างนอบน้องพร้อมกับฝืนยิ้มให้เขาไปหนึ่งทีตามมารยาท“หึหึ”“คุณลุงสกาย!”“กำปั้น...มาช่วยงานที่ร้านเห
EPISODE 61 : ผู้ดีตระกูลเก่าแก่คฤหาสน์ของฮันเตอร์“ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าของฮาญาให้ฉันที” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับพี่เลี้ยงของลูกสาวเสียงเรียบ ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้าไปนั่งรอยังห้องรับแขกที่อยู่ไม่ไกล“ค่ะนาย” “ฮันเตอร์…อยู่ที่นี่นี่เอง ฉันตามหาแกจนทั่ว” คุณหญิงบุษบาเดินเข้ามาหาหลานชาย พร้อมกับตะหวาดร่างสูงที่นั่งจิบกาแฟอย่างใจเย็นเสียงดังลั่นบ้าน ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่ม ตาคมจ้องมองไปยังหลายชายตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง“...”“แกทำอะไรลงไป แกรู้ตัวบ้างไหมห๊ะ?”“เหอะ!! ท่านผู้หญิงบุษบา” ฮันเตอร์หัวเราะออกมาอย่างเอือมระอา ก่อนจะหันไปจ้องหน้าหญิงชราตรงหน้านิ่งๆ เขาไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวหญิงตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย“ไอ้ฮันเตอร์ ไอ้หลานไม่รักดี ฉันอุตส่าร์หาผู้หญิงที่เพียบพร้อมไว้ให้แก แต่ดูสิ่งที่แกทำสิ...”“...”“แกเอาหนูแพรวไปไว้ไหนห๊ะ...?” คุณหญิงบุษบายังคงโวยวายออกมาเสียงดันลั่นบ้าน โดยที่เธอไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าจะมีใครอยู่บริเวณนั้นบาง“พูดจบรึยัง?”“ไอ้ฮันเตอร์!!!”“เป็นถึงผู้ดีตระกูลเก่าแก่ แต่กลับปากจัดอย่างกับแม่ค้าปากตลาด” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับหญิงชราตรงหน้าเสียงเรียบ ก่อน
EPISODE 60 : เธอนี่น่าสงสารจริงๆ**คำเตือน เนื้อหามีความละเอียดอ่อน มีการใช้ความรุนแรงทั้งทางร่างกายและจิตใจ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านโกดังเก็บของ...“นี่พวกแกจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”“...”“พวกแกไม่รู้รึไงว่าฉันลูกใคร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ กรี๊ดดดดด!!!” แพรวร้องโวยวายเสียงดังลั่น พร้อมกับพยายามดิ้นหนีจากการจับกุมของชายร่างใหญ่ แต่ไม่ว่าหญิงสาวจะออกแรงเท่าไหร่ เธอก็ไม่สามารถเอาชนะแรงของผู้ชายทั้งสองคนได้เลย“กรี๊ดดดดด ที่นี่ที่ไหน ปล่อยฉันนะ”“ฮืออออออออ...” แพรวร้องออกมาอย่างหวาดระแวง สองข้างทางที่ชายร่างใหญ่ลากตัวเธอไปค่อยๆ มืดลงไปทุกที ทางเดินเล็กๆ ที่มีเพียงแสงไฟสลัวนำทางเท่านั้น“ฮืออออออออ ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะไอ้พวกโง่” แพรวร้องโวยวาย พร้อมหัวใจของหญิงสาวที่กำลังสั่นระรัวไปด้วยความหวาดกลัว ในขณะที่แขนทั้งสองข้างของเธอถูกตรึงไว้กับโซ่เส้นใหญ่ตรงกลางห้อง“หึหึ เธอกลัวงั้นเหรอ” ฮันเตอร์เอ่ยขึ้นมาเสียงเรียบ พร้อมกับมองไปยังร่างบางที่นั่งอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เรียบเฉย กับผู้หญิงคนนี้เขาไม่เคยรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองเคยทำ หรือกำลังต่อจากนี้ ‘ใครที่มันทำให้คนที่เขารักต้องเจ็