EPISODE 35 : วิธีปกป้องของเขาตับ! ตับ! ตับ!!!“ซี๊ดดดด บะ เบาๆ เด็กดี” ฮันเตอร์ครางออกมาไม่เป็นศัพท์ พร้อมกับมือหนาของเขาจับเอวบางของตะวันเอาไว้แน่น ถึงปากจะบอกให้หญิงสาวตรงหน้าลดแรงกระแทกลง แต่มือและสะโพกหนาของเขากลับแอ่นขึ้นเพื่อรับแรงกระแทกของเธอ“อ๊ะส์...” ตะวันครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน ในขณะที่สะโพกงามของเธอยังคงขึ้นลงใส่ท่อนเอ็นของร่างสูงเป็นจังหวะที่เร็วและแรงขึ้นตามความต้องการของเธอ“อะ โอ้วววว เสียวฉิบให้ตายเถอะ...เธอจะฆ่าฉันหรือไงตะวัน อ่าส์”ตับ! ตับ! ตับ!!!“คุณฮันเตอร์ ไม่ไหวแล้ว อ๊ะส์” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงกระเส่า ก่อนที่ร่างสูงจะชันตัวลุกขึ้นนั่งเพียงเล็กน้อยพร้อมกับจับเอวบางของตะวันเอาไว้แน่น“อะ โอ้ววววว ปลดปล่อยมันออกมาที่รัก”ตับ!!!“อะ อ๊ายยยยย / อะ ซี๊ดดดดดด”น้ำขาวขุ่นจากกายของชายหนุ่มพวยพุ่งเข้าสู่กายสาวทันทีที่เธอพาเขาขึ้นไปบนสรวงสวรรค์ ฮันเตอร์ดึงร่างบางตรงหน้าลงมากอดทันที ก่อนที่มือหนาจะลูบลงที่หัวน้อยๆ ของเธออย่างทะนุถนอม พร้อมกับริมฝีปากหนาพรมจูบไหล่มนของเธอเบาๆ อย่างหลงใหล“เสียงหัวใจของคุณเต้นแรงจัง” ตะวันซบหน้าลงกับอกแกร่งของฮันเตอร์ ก่อนท
EPISODE 36 : เธอทำดีที่สุดแล้ว“ขอบคุณมากนะคะ...” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับยกมือไหว้เขาอย่างนอบน้อม ในตอนนี้เธอคิดอะไรไม่ออกจริงๆ ว่าควรจะพูดอะไรกับเขานอกจากคำคำนี้...ถึงตะวันจะรู้สึกดีและซาบซึ้งใจในสิ่งที่เขาทำให้ แต่ลึกๆ แล้วความรู้สึกภายในใจของเธอก็เหมือนมันยังไม่ถูกเติมเต็มอยู่ดี เธอยังคงรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างขาดหายไปอยู่ดี ตะวันยอมรับว่าเธอเองก็รู้สึกพิเศษกับชายตรงหน้าอยู่มากทีเดียว แต่เหมือนกับว่าในตอนนี้ที่เธออยู่กับเขามันไม่เพราะความเต็มใจ..แต่มันเป็นเพราะเงื่อนไขที่เขาสร้างมันขึ้นมาผูกมัดตัวเธอเอาไว้“ช่างมันเถอะ” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าออกไปเสียงเรียบ สำหรับเขาแล้วเงินที่เขาพึ่งจ่ายไปมันเป็นเพียงแค่เศษเงินเท่านั้น หรือถ้าเขาต้องจ่ายมากกว่านี้เขาก็ยอมเพื่อแลกกับอิสรภาพของเธอคนนี้“ตะวันขอเข้าไปดูน้องนะคะ”“อืมไปเถอะ”“นายครับ”ทันทีที่ร่างบางเดินเข้าไปในบ้านของเธอ ภาคลูกน้องคนสนิทของฮันเตอร์ก็เดินออกมาหานายของเข้าทันทีตามคำสั่งของชายหนุ่ม“ฉันคุ้นหน้ามัน...”“ผมก็คุ้นหน้ามันเหมือนกันครับนาย เหมือนเคยเจอกับมันที่ไหน...”“…”“จริงสิ…คืนนั้นที่โรงพยาบาล
EPISODE 37 : เสือร้ายกลายเป็นแมวเหมียว5 วันต่อมา...“วันนี้ก็จะไปนอนที่กับน้องๆ ของเธอใช่ไหม?” ฮันเตอร์เอ่ยถามร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆ ออกไปเสียงอ่อน ในขณะที่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปยังถนนเบื้องหน้า“ค่ะ ตะวันขอไปนอนกับน้องๆ อีกคืนนะคะ”“อืม ได้สิ”“ขอบคุณค่ะ”หลังจากที่สวดพระอภิธรรมคืนที่ 3 จบลงไปเป็นที่เรียบร้อย ภาคคนสนิทของฮันเตอร์ก็ได้รับหน้าที่ให้ไปส่งน้องๆ ของตะวันที่บ้านของพวกเขา ในขณะที่ตะวันจะต้องไปส่งคุณหนูน้อยของเธอเข้านอนเสียก่อนจึงจะตามไปทีหลัง ถึงฮาญาจะเป็นเด็กที่รู้ความผิดกับเด็กในวัยเดียวกัน แต่เนื่องจากเด็กหญิงห่างกับตะวันมาหลายวันก็มีงอแงบ้างเป็นเรื่องธรรมดาตามประสาของเด็ก“วันนี้ฉันมีนัดกับเพื่อนที่ร้านเดิม”“คะ? อ่อค่ะ” ตะวันหันไปมองร่างสูงที่กำลังขับรถอยู่ข้างๆ เล็กน้อย ก่อนที่เธอจะหันหน้าหนีเขาไปอีกทางเพื่อซ่อนรอยยิ้มของตัวเองเอาไว้“ถ้าฉันโทรหาเธอต้องรับ ส่งไลน์ไปเธอก็ต้องตอบเข้าใจไหม?”“คุณฮันเตอร์ไปกับเพื่อนไม่ใช่เหรอคะ แล้วจะเอาเวลาที่ไหนโทรหาตะวันเหรอคะ?” ตะวันหันกลับมามองร่างสูงอีกครั้งก่อนที่เธอจะแกล้งถามเขาออกไปด้วยน้ำเสียงที่สดใสหลายคืนที่ผ่านมาเขาไลน์
EPISODE 38 : เจ็บจัง-โรงแรม-“ตะวัน”“เธอ! เธอ มะ ไม่ใช่ตะวัน” ฮันเตอร์พยายามผลักร่างบางที่กำลังขึ้นคร่อมเขาออก ในขณะที่ริมฝีปากบางของเธอยังคงพยายามจูบเขาอย่างดูดดื่มฮันเตอร์ไม่ได้จูบตอบกลับไปเขายังคงพยายามดันร่างบางของเธอออก แต่ดูเหมือนร่างกายของเขาจะไร้เรียวแรงที่จะผลักไสเธอออกไป“อื้อ...” ภายในกายของเขาร้อนผ่าวราวกับว่ามันจะแหลกออกเป็นเสี่ยงๆ เขามีความต้องการ แต่ไม่ใช่กับผู้หญิงคนนี้ ฮันเตอร์กัดริมฝีปากของตัวเองไว้แน่นเพื่อนข่มอารมณ์และความอยากของตัวเองเอาไว้“อะ ออกไป”~~ครืนนนนนน ครืนนนนนนน~~“โอ้ยยยย จะโทรมาทำไมนักหนาวะ” ชิตาตะคอกออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนที่จะคว้าโทรศัพท์ที่อยู่บนหัวเตียงขึ้นมาดู“มีอะไร?”(พี่รีบออกมาจากที่นั่นเดี๋ยวนี้เลย) ปลายสายเอ่ยขึ้นมาทันทีที่ชิตากดรับสาย“ทำไมฉันยังไม่ได้...”(เพื่อนมันตามไปแล้ว ถ้าพี่ไม่อยากเจอกับพวกมันก็รีบออกมาตอนนี้เลย)“ทำไมมันถึง...”ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด!!!“ไอ้น้องเวรนี่...ทำไมพวกมันถึงรู้ได้วะ” ชิตาพึมพำออกมาอย่างหัวเสีย พร้อมกับรีบเก็บข้าวของตัวเองลงในกระเป๋าอย่างรีบร้อน ก่อนที่เธอจะวิ่งออกไปจากห้องพักในทันที“ห้องไหนวะ”เสียงของสกายเ
EPISODE 39 : เธอคงลำบากน่าดูสินะ“มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้” ฮันเตอร์เอ่ยถามขึ้นพร้อมกับร่างสูงของเขาเดินเข้ามาหยุดยู่ที่ด้านหลังของตะวัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะดึงเธอเข้าไปกอดเอาไว้แนบอก“ท้องฟ้าวันนี้สวยดีนะคะ”“หืม?”“เรากลับบ้านใหญ่กันเลยดีไหมคะ?...ตะวันอยากกลับไปทำคุกกี้รอฮาญากลับมาน่ะคะ” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเขา“ไปสิ...เดี๋ยวฉันให้รถที่บ้านมารับ”“ตะวันขอขึ้นไปเก็บของก่อนนะคะ”“อืม”ฮันเตอร์มองตามร่างบางที่เดินกลับเข้าไปในบ้าน ก่อนที่คิ้วเรียวจะขมวดเข้าหากันพร้อมกับหันกลับไปมองท้องฟ้าตรงหน้าอีกครั้ง“ท้องฟ้าก็เหมือนเดิมทุกวันไม่ใช่รึไง?”3 วันต่อมา...-คฤหาสน์ของฮันเตอร์-“อร่อยไหมคะ?” ตะวันเอ่ยถามเด็กหญิงตรงหน้าออกไปเสียงอ่อนเสียงหวาน“อร่อยค่ะ...คุกกี้ของแม่จ๋าอร่อยไม่เปลี่ยนเลย ฮาญาทานได้ทุกวันเลยจริงๆ นะคะ”“ถ้าอร่อยก็ทานเยอะๆ นะคะ” ตะวันเอ่ยบอกกับเด็กหญิงตรงหน้า พร้อมกับลูบลงที่หัวของเด็กน้อยเบาๆ อย่างทะนุถนอม“ฮาญาอยากให้คุณพ่อทานเหมือนกัน แม่จ๋าเอาไปให้คุณพ่อทานด้วยได้ไหมคะ?” ฮาญาเอ่ยถามกับร่างบางตรงหน้าเสียงอ่อนเสียงหวานพร้อมกับซบลงที่แ
EPISODE 40 : พี่ชาย22.00 น.“ทำไมเบลล์จึงหลงรักเจ้าชายอสูรเหรอคะ?” ฮาญาเอ่ยถามหญิงสาวที่กำลังอ่านนิทานอยู่ข้างๆ ของเธอออกไปด้วยความสงสัย ในขณะที่แววตาใสซื่อยังคงเอาแต่จับจ้องไปที่ร่างบางตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อเพื่อรอฟังคำตอบ“ฮาญาคิดว่าเจ้าชายเป็นคนจิตใจดีไหมคะ?”“ดีค่ะ ดีมากๆ เลย”“และฮาญาคิดว่าเจ้าชายรักเบลล์ไหมคะ?”“รักค่ะ”“ตะวันคิดว่าเบลล์เองก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน...เธอเป็นคนที่ได้สัมผัสตัวตนที่แสนดีของเจ้าชายซึ่งถูกซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าของอสูรร้าย”“...”“ดังนั้นเธอย่อมต้องรู้ดีที่สุดว่าภายใต้รูปลักษณ์ที่น่ากลัวเจ้าชายมีจิตใจที่งดงามเพียงใด”“ดีจังเลยนะคะ”“ใช่ค่ะ เบลล์โชคดีจริงๆ” ตะวันเอ่ยบอกกับเด็กหญิงในอ้อมกอด ก่อนที่เธอจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคุมร่างเล็กของเด็กหญิงตรงหน้าเอาไว้อย่างเบามือ“แม่จ๋าคิดว่าเจ้าชายอสูรมีจริงไหมคะ?” ฮาญาเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกมาอีกครั้งด้วยความสงสัย“ตะวันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...” ตะวันตอบเด็กหญิงตรงหน้ากลับไปเสียงอ่อน “ฮาญากำลังจะนอนแล้วค่ะ”“...” มือบางลูบลงที่หัวน้อยๆ ของฮาญาอย่างทะนุถนอม พร้อมกับน้ำใส่ๆ ค่อยๆ ไหลออกมาจากดวงตางามของเธอตะวันเฝ้าภาวนามาตลอ
EPISODE 41 : เจ็บก็ดีเธอจะได้จำ“หึหึ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ วันนี้ฉันไม่มีเวลาคุยกับนาย...ขอตัวก่อน” ฮันเตอร์มองไปยังร่างสูงตรงหน้าก่อนที่เขาจะเดินเข้ามากระชากแขนเรียวของตะวันขึ้นมาจับเอาไว้แน่น“จะทำอะไรครับ?” ธีร์จับแขนแกร่งของร่างสูงเอาไว้แน่นก่อนจะเลยถามเขาออกไปด้วยน้ำเสียงที่แข็งก้าวขึ้นกว่าเดิมซึ่งผิดไปจากนิสัยสุขุมของเขา“ถ้าไม่อยากมีปัญหากับฉันก็ปล่อยซะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย”“ไม่เกี่ยวไม่ได้หรอกครับ...ปล่อยเถอะครับแขนเธอแดงหมดแล้ว” ธีร์เอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าออกไปอีกครั้ง“หึหึ”“พะ พี่ธีร์คะ ตะวันไม่เป็นไรเลยค่ะ เอาไว้เราค่อยคุยกันใหม่นะคะ วันนี้ตะวันขอตัวก่อนค่ะ” ตะวันเงยหน้าขึ้นไปมองฮันเตอร์เล็กน้อย ก่อนที่เธอจะหันกลับมาบอกกับชายหนุ่มอีกคนเสียงสั่น ‘ตะวันจะทำให้พี่ธีร์เดือดร้อนไม่ได้เด็ดขาด’ เธอทำได้เพียงบอกย้ำกับตัวเองอยู่ภายในใจ“แต่...”“เชื่อตะวันนะคะ”“ก็ได้ครับ” ธีร์ปล่อยมือออกจากแขนแกร่งของฮันเตอร์ ก่อนที่เขาจะมองตามร่างบางที่ถูกดึงออกไปด้วยความเป็นห่วง พร้อมๆ กับสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งสองคน พร้อมกับคิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างคิดไม่ตกฮันเตอร์เป็นน้องรหัสของเขาท
EPISODE 42 : ปล่อยฉันไปสิคะ“อื้ออออ...” ตะวันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ ร่างกายของเธอรู้สึกหนักอึ้งไปหมด เธอปวดร้าวระบมไปทั้งตัว เมื่อคืนเธอโดนเขาย่ำยีครั้งแล้วครั้งเล่า เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่“...” ตะวันมองไปรอบๆ ห้อง ก่อนที่เธอจะพบเพียงความว่างเปล่า หญิงสาวค่อยๆ พาร่างกายที่บอบช้ำของตัวเองไปยังห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล “ฮือออออ!!!...” ตะวันมองสภาพของตัวเองผ่านกระจกเงาตรงหน้า ก่อนที่เธอจะทรุดตัวนั่งลงกับพื้นอย่างหมดแรง พร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก แขนเรียวทั้งสองข้างโอบกอดตัวเองเอาไว้แน่น“ฮึกกก ฮือออออ ฉันทำผิดมากเลยงั้นเหรอ ทำไมเขาถึงไม่ฟังฉันบ้าง” ตะวันพึงพำออกมาเสียงสั่น ดวงตางามของเธอยังคงเต็มไปด้วยคราบน้ำตาตะวันนั่งเหม่ออยู่ในห้องน้ำกว่า 1 ชั่วโมงก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปอาบน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายของตัวเองที่แดงช้ำของเธอ หญิงสาวหยุดยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าของชายหนุ่มเจ้าของห้องก่อนที่เธอจะหยิบเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำของเขามาสวบเอาไว้“ล็อคเหรอ?” ตะวันพยายามจะเปิดประตูออกไปด้านนอกแต่เปิดเท่าไหร่ก็เปิดไม่ออก ทั้งๆ ที่ประตูแบบนี้ควรจะเปิดจากด้านในได้แท้ๆ“หึหึ
EPISODE 68 : พันธะคล้องใจ [THE END]3 ปีต่อมา...“พี่ฮันเตอร์ให้เฮคนอนคนเดียวเลยจะดีเหรอคะ?” ตะวันแง้มประตูห้องลูกชายพร้อมกับเอ่ยถามคนเป็นคุณพ่อของลูกออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง“ตอนนี้น่ะดีแล้วครับ ลูกโตขึ้นทุกวันเขาต้องเรียนรู้ที่จะต้องอยู่คนเดียวบ้างครับ”“แต่ลูกยังเล็กนะคะ”“หนูไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ถ้าคิดถึงลูกค่อยเดินมาดูดีไหมครับ”“แต่ว่า...”“กลับห้องได้แล้วครับดึกมากแล้ว” ฮันเตอร์พยายามเกลี้ยกล่อมว่าที่ภรรยาของเขาเสียงอ่อนเสียงหวาน ก่อนที่ชายหนุ่มจะอุ้มร่างบางตรงหน้าขึ้นแนบอก“ยังไม่ได้ไปดูฮาญาเลยนะคะ”“ดึกแล้ว...ลูกคงนอนหลับไปแล้วครับ”ฮันเตอร์อุ้มหญิงสาวเดินเข้ามายังห้องใหญ่ที่อยู่ระหว่างห้องนอนของลูกชายและลูกสาวของเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะวางร่างบางลงบนเตียงหนานุ่นขนาดคิงไซส์อย่างเบามือ“จะทำอะไรคะ?” ตะวันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกมาเสียงอ่อนเสียงหวาน พร้อมกับมือบางของเธอลูบไล้แผ่นอกแกร่งของเขาอย่างต้องการยั่วยวน ตะวันรู้ดีว่าชายตรงหน้าของเธอต้องการอะไร“พี่คิดว่าหนูน่าจะรู้ดีที่สุดนะครับ...”“แต่ว่าพรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้านะคะ” ตะวันเอ่ยบอกกับว่าที่สามีของเธอเส
EPISODE 67 : ปรับความเข้าใจเช้าวันต่อมา...ห้องพักฟื้นของฮันเตอร์...ตะวันเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องพักฟื้น หญิงสาวเตรียมจะเคาะประตูบานใหญ่ตรงหน้า แต่เธอก็ต้องชะงักไปทันทีที่เธอได้ยินเสียงจากในห้องพักที่ดังขึ้นมา...“ไอ้เตอร์มึงเอาตัวเองไปเสี่ยงขนาดนั้นทำไมวะ?...ถ้าพวกกูไปไม่ทันมึงจะทำยังไง?” สกายเอ่ยถามเพื่อนรักออกมาอย่างไม่เข้าใจ พร้อมกับส่ายหัวไปมาเบาๆ ให้ความกล้าบ้าบิ่นของชายตรงหน้า“กูรู้ว่ายังไงพวกมึงก็มาทัน อีกอย่างคนของกูก็อยู่มันทำอะไรกูไม่ได้หรอก...”“.../...”“กูไม่เคยกลัวพวกมัน ชีวิตนี้มีอย่างเดียวที่กูกลัวก็คือกลัวตะวันและลูกหายไปจากชีวิตกูอีก ถ้าเป็นแบบนั้นกูคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว”“มึงถึงเอาตัวเองไปบังกระสุนแทนลูกกับเมียมึงอะนะ” เพิร์ชเอ่ยถามเพื่อนรักออกมา ในขณะที่สายตาของเขาก็เลื่อนขึ้นไปเห็นร่างบางของใครบางคนกำลังยื่นนิ่งยู่ที่หน้าห้องพัก“เออสิวะ...กูเจ็บได้และคนที่กูรักห้ามเจ็บ”เพียะ!!!“พระเอกชิบหาย...” สกายพึมพำออกมาพร้อมกับเผลอตกไหล่แกร่งของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างลืมตัว“อะ โอ้ย!! ไอ้เวรนี่...”“โทษทีพอดีกูลืมตัวไปหน่อย”“หึหึ ไปกันเถอะเพื่อนให้ไ
EPISODE 66 : ไปสิ!“ปล่อยเมียกับลูกกูมาซะ แล้วถ้ามึงต้องการจะระบายความแค้นกับใคร ก็ให้มาลงที่กู” ฮันเตอร์พยายามเกลี้ยกล่อมชายตรงหน้าในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังตะวันและเฮคเตอร์อย่างไม่คลาดสายตา“ฮ่าฮ่าฮ่า...ตลกว่ะ คนอย่างมึงรักใครเป็นด้วยเหรอวะ?”“ปล่อยไปอย่างนั้นเหรอ...” มาวินพึมพำขึ้นมาก่อนที่เขาจะนึกอะไรขึ้นมาได้ ชายหนุ่มแสยะยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย“กูจะปล่อยเมียกับลูกมึงไปก็ได้...ไปสิ!” มาวินเอ่ยบอกกับหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ “ไปสิ!!” มาวินตะคอกบอกกับร่างบางตรงหน้าออกไปอีกครั้ง“คะ ค่ะ...” ตะวันทำตามคำสั่งที่ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยบอก ก่อนที่เธอหันไปมองเขาอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าเขาน่าสงสารอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆ ที่เขามีคนที่รักเขาอยู่ใกล้ขนาดนี้ แต่เขากลับมัวแต่ไขว่คว้าหาความรักจากคนอื่นจนลืมมองความรักรอบตัวของเขาเอง...“...” ตะวันหันหลังให้กับชายหนุ่มก่อนที่เธอจะอุ้มลูกไว้แน่น พร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปหาฮันเตอร์ที่ยืนรออยู่ไม่ไกลในทันที“ยังไงกูก็ต้องตายอยู่ดี...”“มาวินแกคิดจะทำอะไร?”“งั้นก็มาตายไปพร้อมๆ กันซะ...”ปัง! ปัง! ปัง!!! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!!!“...” ตะวันรีบห
EPISODE 65 : ความจริง“ถ้าอยากเจอกูมากขนาดนั้นทำไมไม่บอกกูดีๆ ล่ะ” เสียงชายหนุ่มดังขึ้นมาจากทางเข้าทำให้ทุกคนหันไปมองยังต้นเสียงเป็นตาเดียว ร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมกับลากชายวัยกลางคนอีกคนเข้ามาด้วย“พ่อ...!!!” ตะวันร้องเรียกพ่อของเธอออกมาด้วยความตกใจ ตลอด 3 ปีที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เธอย้ายออกจากบ้านเช่า เธอก็ไม่เคยเจอพ่ออีกเลยจนกระทั่งวันนี้...“หลานชายไม่ได้เจอกันนานสบายดีไหมครับ?” มาวินเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกมา พร้อมกับค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาตะวันและลูกของเธออย่างช้าๆชายหนุ่มมองไปยังลูกน้องของเขาที่ประจำอยู่ตามจุดต่าง ก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดเข้าหากันอย่างหนักใจทันทีที่ไม่เห็นใครสักคนยืนเฝ้าอยู่ที่ด้านหน้าแล้ว นั่นหมายความพวกมันถูกคนของฮันเตอร์จัดการไปหมดแล้ว“หึหึ หลานงั้นเหรอ?”“คูณพ่อ” เฮคเตอร์เรียกร่างสูงตรงหน้าออกมา พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขาด้วยความดีใจ“ไม่ต้องกลัวนะครับ พ่อจะพาเฮคกับแม่ออกไปเอง” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับลูกชายและก็แม่ของลูกเสียงอ่อน ก่อนที่เขาจะจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังของตะวันอย่างเอาเรื่อง...“หึหึ จะไม่มีใครได้ออกไปจากที่นี่ทั้งนั้นถ้ากูไม่อนุญาต”“ไอ้มาวิน ปล่
EPISODE 64 : เรามีพ่อคนเดียวกันครืนนนนนนน~~ ครืนนนนนนน~~“ว่าไงชูใจ?” ฮันเตอร์กดรับสายทันทีที่เขาเห็นว่าปลายสายที่โทรเข้ามาเป็นใคร ร่างสูงรู้สึกแปลกใจอยู่เล็กน้อยที่เห็นน้องสาวของเมียโทรมาในตอนนี้ เมื่อคืนเขาจำเป็นต้องกลับไปเคลียร์งานที่บ้านเพื่อที่วันนี้เขาจะได้อยู่กับเมียและลูกของเขาได้ทั้งวันวันนี้เฮคเตอร์มีนัดฉีดวัคซีนเขารู้ดีว่ามันมีผลข้างเคียงอะไรบ้าง อย่างน้อยถ้าเขาอยู่ด้วยเวลาที่เฮคเตอร์งอแงตะวันจะได้ไม่ต้องดูลูกอยู่คนเดียว(พี่ตะวันออกไปโรพยาบาลซักพักแล้วค่ะ แต่ยังไม่เห็นทักมาบอกชูใจเลย...)“...”(พี่ฮันเตอร์อยู่กับพี่ตะวันรึป่าวคะ?) ชูใจเอ่ยถามว่าที่พี่เขยของเธอออกมาอย่างร้อนใจ เธอรู้สึกเป็นห่วงพี่สาวของเธอขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก“พี่ไปหาตะวันที่บ้าน แต่ไม่เจอใครตอนนี้พี่กำลังตามไปที่โรงพยาบาลครับ”(เหรอคะ?)“ไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวถ้าพี่หาตะวันกับเฮคเตอร์เจอแล้วพี่จะทักไปบอกครับ”(ขอบคุณมากเลยค่ะ เดี๋ยวชูใจเข้าห้องสอบก่อนนะคะ)“ครับ”ฮันเตอร์กดวางสายก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดเข้าหากันอย่างคิดไม่ตก เขามีลางสังหรณ์ว่ามันจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น เขาพยายามโทรหาตะวันหลายสายแล้วแต่เธอไม่ยอมร
EPISODE 63 : ทางลัด3 วันต่อมา...“ตาบวมขนาดนี้มึงได้นอนบ้างไหมวะไอ้เสือ” หมอเพิร์ชเอ่ยถามเพื่อนรักของเขาออกมาด้วยความเป็นห่วง“มันอดนอนที่ไหนล่ะ ตาบวมขนาดนี้ร้องไห้มาแน่นอน”“...”“ตั้งแต่วันนั้นตะวันยังไม่ยอมคุยกับมึงอีกเหรอวะ” สกายเอ่ยถามขึ้นก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปรินเหล้าใส่แก้วให้กับเพื่อนรักที่พึ่งมาถึง“กูไม่กิน”“มาแปลกว่ะ?” สกายพึมพำออกมาพร้อมกับมองไปยังร่างสูงตรงหน้าอย่างรอคำตอบ“เฮกเตอร์เหม็นกลิ่นเหล้า”“หึหึ กลัวลูกไม่ให้อุ้ม?” เพิร์ชมองหน้าเพื่อนรัก ก่อนที่เขาจะหลุดหัวเราะออกมา“เออ!!!”“งั้นก็นั่งก่อนเพื่อนรัก” สกายรีบขยับออกเพื่อให้เพื่อนรักของเขาได้นั่งแทนที่“อาการเป็นไง?”“กูต้องยังไงวะ ตะวันไม่เคยมีกูอยู่ในสายตาเลยว่ะ”“...”“นอกจากลูกแล้ว กูไม่มีค่าในสายตาเธอเลยว่ะ”“มึงคิดจะยอมแพ้รึไง?” สกายเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมองไปยังเพื่อนรักอย่างรอคำตอบ“ไม่มีทาง”“หึหึ หมดท่าเลยเพื่อนกู” เพิร์ชหัวเราออกมาเบาๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะจิบเหล้าเพียวในแก้วอย่างสบายใจครืนนนนนนนนนน~~ ครืนนนนนนนนนน~~“ว่าไง?” ฮันเตอร์กดรับสายก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยถามออกมาเสียงเรียบ(มันกลับมาแล้วครับนาย) ปลา
EPISODE 62 : ฟังพี่ก่อนนะครับCafé of Love (coffee and bakery)กริ๊งกริ๊ง!!!“ยินดีตอนรับค่ะคุณลูกค้า วันนี้ระ...คุณ!!” ชูใจเงยหน้าขึ้นมามองลูกค้าของเธอ ก่อนที่ร่างบางจะชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นใคร“ร้านเธอต้อนรับลูกค้าแบบนี้เหรอ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกมาพร้อมกับส่งยิ้มยียวนไปให้กับเธอ“รับอะไรดีคะคุณลูกค้า?” ชูใจฝืนยิ้มออกมาก่อนที่เธอจะเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานจนผิดปกติ“หึหึ ฉันอยากได้อะไรหวานๆ ...เหมือนกับรสจูบของคนชง” สกายเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้า ก่อนที่ประโยคหลังเขาจะกระซิบเบาๆ เพื่อให้เขาและเธอได้ยินกันเพียงสองคนเท่านั้น“นี่คุณ!!! ถ้าคุณไม่ต้องการเครื่องดื่มหรือเบเกอรี่ก็เชิญออกไปจากร้านค่ะ เสียเวลาคนจะทำมาหากิน”“หึหึ”“คุณสกาย!!”“โอเคฉันยอมแล้ว...เอาอเมริกาโน่ 1 แก้ว แล้วก็เอาขนมปังกระเทียมครีมชีส 1 ที่”“ทั้งหมด 205 บาทค่ะ”“ขอบคุณค่ะ เชิญนั่งรอสักครู่นะคะ” ชูใจคิดเงินให้กับร่างสูงตรงหน้าเสร็จ เธอจึงหันไปบอกกับเขาอย่างนอบน้องพร้อมกับฝืนยิ้มให้เขาไปหนึ่งทีตามมารยาท“หึหึ”“คุณลุงสกาย!”“กำปั้น...มาช่วยงานที่ร้านเห
EPISODE 61 : ผู้ดีตระกูลเก่าแก่คฤหาสน์ของฮันเตอร์“ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าของฮาญาให้ฉันที” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับพี่เลี้ยงของลูกสาวเสียงเรียบ ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้าไปนั่งรอยังห้องรับแขกที่อยู่ไม่ไกล“ค่ะนาย” “ฮันเตอร์…อยู่ที่นี่นี่เอง ฉันตามหาแกจนทั่ว” คุณหญิงบุษบาเดินเข้ามาหาหลานชาย พร้อมกับตะหวาดร่างสูงที่นั่งจิบกาแฟอย่างใจเย็นเสียงดังลั่นบ้าน ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่ม ตาคมจ้องมองไปยังหลายชายตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง“...”“แกทำอะไรลงไป แกรู้ตัวบ้างไหมห๊ะ?”“เหอะ!! ท่านผู้หญิงบุษบา” ฮันเตอร์หัวเราะออกมาอย่างเอือมระอา ก่อนจะหันไปจ้องหน้าหญิงชราตรงหน้านิ่งๆ เขาไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวหญิงตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย“ไอ้ฮันเตอร์ ไอ้หลานไม่รักดี ฉันอุตส่าร์หาผู้หญิงที่เพียบพร้อมไว้ให้แก แต่ดูสิ่งที่แกทำสิ...”“...”“แกเอาหนูแพรวไปไว้ไหนห๊ะ...?” คุณหญิงบุษบายังคงโวยวายออกมาเสียงดันลั่นบ้าน โดยที่เธอไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าจะมีใครอยู่บริเวณนั้นบาง“พูดจบรึยัง?”“ไอ้ฮันเตอร์!!!”“เป็นถึงผู้ดีตระกูลเก่าแก่ แต่กลับปากจัดอย่างกับแม่ค้าปากตลาด” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับหญิงชราตรงหน้าเสียงเรียบ ก่อน
EPISODE 60 : เธอนี่น่าสงสารจริงๆ**คำเตือน เนื้อหามีความละเอียดอ่อน มีการใช้ความรุนแรงทั้งทางร่างกายและจิตใจ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านโกดังเก็บของ...“นี่พวกแกจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”“...”“พวกแกไม่รู้รึไงว่าฉันลูกใคร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ กรี๊ดดดดด!!!” แพรวร้องโวยวายเสียงดังลั่น พร้อมกับพยายามดิ้นหนีจากการจับกุมของชายร่างใหญ่ แต่ไม่ว่าหญิงสาวจะออกแรงเท่าไหร่ เธอก็ไม่สามารถเอาชนะแรงของผู้ชายทั้งสองคนได้เลย“กรี๊ดดดดด ที่นี่ที่ไหน ปล่อยฉันนะ”“ฮืออออออออ...” แพรวร้องออกมาอย่างหวาดระแวง สองข้างทางที่ชายร่างใหญ่ลากตัวเธอไปค่อยๆ มืดลงไปทุกที ทางเดินเล็กๆ ที่มีเพียงแสงไฟสลัวนำทางเท่านั้น“ฮืออออออออ ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะไอ้พวกโง่” แพรวร้องโวยวาย พร้อมหัวใจของหญิงสาวที่กำลังสั่นระรัวไปด้วยความหวาดกลัว ในขณะที่แขนทั้งสองข้างของเธอถูกตรึงไว้กับโซ่เส้นใหญ่ตรงกลางห้อง“หึหึ เธอกลัวงั้นเหรอ” ฮันเตอร์เอ่ยขึ้นมาเสียงเรียบ พร้อมกับมองไปยังร่างบางที่นั่งอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เรียบเฉย กับผู้หญิงคนนี้เขาไม่เคยรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองเคยทำ หรือกำลังต่อจากนี้ ‘ใครที่มันทำให้คนที่เขารักต้องเจ็