EPISODE 21 : ไม่เอา“ถอดเสื้อผ้าออกซะ” ฮันเตอร์ขยับออกห่างจากตะวัน ก่อนที่เขาจะเอ่ยบอกกับหญิงสาวตรงหน้าเสียงเรียบ“คือว่า...”“เธอจะเปลี่ยนใจอย่างนั้นเหรอ?” ฮันเตอร์นั่งกอดอกพร้อมกับมองจ้องมองไปยังร่างบางที่ยืนอยู่ตรงหน้านิ่งๆ อย่างรอคำตอบ ชายหนุ่มเอ่ยถามเธอออกไปพร้อมกับมุมปากของเขายกยิ้มออกมาอย่างคนที่เหนือกว่า“...” ตะวันมองไปยังร่างสูงตรงหน้าน้ำตาคลอ มือบางทั้งสองข้างของเธอสั่นไหวพร้อมกับกำชายเสื้อของตัวเองเอาไว้แน่นด้วยความหวาดกลัว“ถ้าเธอร้องไห้ออกมาเตรียมตัวรับหมายศาลได้เลย ฉันมั่นใจว่าเรื่องนี้เธอจะไม่ได้ลำบากคนเดียวอย่างแน่นอนตะวัน”“...” ริมฝีปากบางกัดเข้าหากันจนแน่นเพื่อข่มความกลัวและความเจ็บปวดเอาไว้ “เพราะน้องๆ ของเธอก็จะไม่มีที่ซุกหัวนอนเหมือนกัน...”“ถอดชุดของเธอออกให้หมด” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องไปที่หญิงสาวนิ่งๆ ด้วยแววตาที่ไร้ความรู้สึก ในขณะที่มือหนาค่อยๆ ถอดเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทของเขาออกก่อนที่ทิ้งมันลงกับพื้นอย่างไม่ได้สนใจใยดีในมูลค่าของมันเลยสักนิด“...” มือบางค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างช้าๆ ตามคำสั่งของร่างสูงตรงหน้า เผยให้เห็
EPISODE 22 : ใช้บริการสวบบบบบบ!!!“กรี๊ดดดด!!...”ตะวันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ร่างบางของเธอบิดเร่าไปมาอย่างทุกข์ทรมาน พร้อมกับน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาจากดวงตาหวานหยาดเยิ้มของเธอไม่ขาดสาย“อะ โอ้ยยย ชู่!!...” ฮันเตอร์โน้มตัวลงมากอดร่างบางตรงหน้า ก่อนที่เขาจะประกบจูบที่ริมฝีปากบางของเธออย่างนุ่มนวล มือหนาค่อยๆ ลูบหัวของหญิงสาวอย่างต้องการปลอบประโลมตะวันมองใบหน้าหล่อเหลาของชายตรงหน้านิ่งๆ ก่อนที่เธอจะหลับตาลงช้าๆ เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยให้เขากระทำกับร่างกายของเธอได้ตามความต้องการของเขา ตะวันได้แต่หวังว่าค่ำคืนที่แสนยาวนานนี้มันจะสิ้นสุดลงเสียที“หึหึ ไม่อยากมองหน้าฉันก็ตามใจเธอ แต่จำไว้ให้ดี...ฉันเป็นผัวของเธอ ถ้าคิดจะเอาใครเข้ามาทับที่ของฉัน”“...”ฟอดดดดด!!!“ฉันไม่ปล่อยเธอกับมันไว้แน่...ตะวัน” ปลายจมูกโด่งกดลงที่แก้มนุ่มนิ่มของหญิงสาวตรงหน้าอย่างแรง เขาสูดดมกลิ่นกายที่หอมหวานเป็นเอกลักษณ์ของเธอจนเต็มปอด ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าเสียงเรียบ ก่อนที่ร่างสูงจะแสยะยิ้มออกมาอย่างกับคนที่เหนือกว่า“อะ อื้อ...” ตะวันร้องครางออกมาด้วยความเจ็บปวดทันทีที่ชายหนุ่มตรงหน้าเริ่มขยับกาย
EPISODE 23 : สมควรโดนเช้าวันต่อมา...~~กริ๊งงงงงง กริ๊งงงงงง~~“อื้อ...อะ โอ้ยยยย” ตะวันสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ตะวันค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก บริเวณกึ่งกลางสาวของเธอเจ็บปวดและร้าวระบมไปหมด ตะวันพยายามลุกขึ้นและพาร่างที่บอกช้ำของตัวเองไปอาบน้ำแต่งตัวเสียใหม่วันนี้ตะวันมีเรียนเช้าหลังจากส่งฮาญาเรียบร้อยแล้วเธอต้องรีบไปมหาวิทยาลัยต่อหญิงสาวจึงใส่ชุดนักศึกษาออกไปเลย ส่วนเรื่องอาการของคุณป้าของเธอหลังจากที่ออกมาจากห้องผ้าตัดจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ฟื้นเลย คุณหมอก็ไม่สามารถตอบได้ว่าป้าของเธอจะฟื้นขึ้นมาตอนไหน คุณหมอทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้วที่เหลือก็อยู่กับคุณป้าของเธอแล้ว...“เจ็บจัง”“พี่ตาลวันนี้ตะวันขอติดรถไปซื้อของที่ตลาดด้วยได้ไหมคะ” ตะวันเดินออกมาจากบ้านพัก ก่อนที่เธอจะเห็นตาลจูงจักรยานของตัวเองออกมา ตะวันร้องเรียกพร้อมกับรีบก้าวเข้าไปหาร่างบางที่กำลังจะขึ้นคร่อมจักรยานอยู่ไม่ไกล มือบางกำกระโปรงนักศึกษาของตัวเองเอาไว้แน่นเพื่อข่มความเจ็บปวดที่บริเวณกึ่งกลางกายสาวของเธอ“อะ อ่อ ไปสิตะวัน”ใช้เวลาไม่นานทั้งสองคนก็พากันมายังตลาดซึ่งอยู่ไ
EPISODE 24 : ปากแข็ง“อื้ออออ...”“เช็ดตัวเรียบร้อยแล้วนะคะ”“ขอบคุณมากนะคะ” ตะวันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงบ่ายของวัน ร่างบางมองไปยังพยาบาลตรงหน้าที่กำลังเช็ดตัวให้กับเธออย่างเบามือ ร่างบางส่งยิ้มไปให้กับพยาบาลตรงหน้าก่อนที่มือบางจะยกขึ้นไหว้พยาบาลตรงหน้าอย่างอ่อนน้อม“ด้วยความยินดีค่ะ...คนไข้ควรจะนอนพักต่ออีกสักหน่อยนะคะ”“ค่ะ”พยาบาลคนเดิมเก็บของเข้าที่ก่อนที่เธอจะเดินออกไปจากห้องเงียบๆ ทิ้งให้ตะวันนั่งเหม่อมองออกไปที่นอกหน้าต่างตรงหน้าเพียงลำพัง“ฮือออออ...” ตะวันนั่งกอดเข่าของตัวเองพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ร่างบางสะอึกสะอื้นออกมาจนตัวโยน ก่อนที่เธอจะทิ้งตัวลงนอนกลับเตียงหนานุ่มอีกครั้งด้วยความเหนื่อยล้า“ฮึกกกก เมื่อไหร่ชีวิตของฉันถึงจะมีความสุขสักทีนะ ฮืออออ”“ฉันทำอะไรผิดมากเหรอถึงต้องทนทุกข์ทรมานอยู่แบบนี้”ตะวันร้องไห้จนเผลอหลับไปอีกครั้ง ก่อนหน้านี้หมอได้ฉีดยาลดไข้ให้กับเธอไปแล้ว แต่ดูเหมือนว่าไข้จะยังไม่ลดเท่าที่ควรจะเป็น ตะวันนอนงอตัวพร้อมกับกอดตัวเองไว้แน่น ร่างบางสั่นสะท้านเพราะพิษไข้ ยิ่งลมเย็นๆ จากเครื่องปรับอากาศ ที่กำลังพัดผ่านร่างกายอันบอกบางของเธอยิ่งทำให้ร่างบ
EPISODE 25 : ฉีดยาแอ๊ดดดดด!!“ฮืออออ แม่จ๋า” ฮาญาวิ่งเข้ามากอดหญิงสาวที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่ไว้แน่น ตะวันย่อตัวนั่งลงก่อนที่มือบางจะเช็ดคราบน้ำตาให้เด็กหญิงตรงหน้าเบาๆ อย่างทะนุถนอม พร้อมกับเอ่ยถามเธอออกไปเสียงอ่อน พร้อมกับกอดร่างเล็กเอาไว้อย่างหลวมๆ“ร้องไห้ทำไมคะ?”“ฮึกกกก ฮาญาหาแม่จ๋าไม่เจอ”“โถ่!...ไม่เอาไม่ร้องแล้วนะเด็กดี ตะวันแค่ป่วยเองไม่ได้จะทิ้งฮาญาไปไหนนะคะ” ตะวันเอ่ยบอกกับเด็กหญิงตรงหน้าเสียงอ่อน พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ มือบางลูบลงที่แก้มนุ่มนิ่มของฮาญาอย่างเอ็นดู“ฮึกกก โดนคุณหมอฉีดยาไหมคะ?”“...”“ต้องโดนแน่ๆ เลย ฮาญาไม่ชอบเข็มของคุณลุงหมอเลยค่ะ” ฮาญาเอ่ยบอกกับหญิงสาวตรงหน้าเสียงสั่น“พูดแบบนี้ลุงหมอก็เสียใจแย่สิครับ” เพิร์ชที่พึ่งเดินเข้ามาได้ยินเข้าพอดีจึงเอ่ยบอกกับเด็กหญิงตรงหน้าออกไปอย่างงอนๆ“คุณลุงหมอสวัสดีค่ะ...โอ๋ๆ คุณลุงหมออย่างอนเลยนะคะ...ที่ฮาญาพูดมาเรื่องจริงทั้งนั้นนี่คะ”“ถ้าไม่อยากโดนฉีดยาอีก หนูก็ต้องดูแลตัวเองให้ดี กินผักและผลไม้ด้วยนะครับ”“รับทราบค่ะคุณลุงหมอ” ฮาญาเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงที่สดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเขา ในข
EPISODE 26 : ฉันทำได้งั้นเหรอ?“ฮาญาจะเรียกเฉพาะเราอยู่ด้วยกันนะคะ” ทันทีที่คุณพ่อของเธออนุญาต ฮาญาก็หันกลับไปบอกกับหญิงสาวด้วยความดีใจ“ค่ะ” ตะวันตอบกลับเด็กหญิงตรงหน้ากลับไปเสียงอ่อน พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเด็กน้อยอย่างเอ็นดู“คุณพ่อลองชิมส้มของแม่จ๋าสิคะ...หว๊านหวาน”“หวานขนาดนั้นเลยเหรอครับ?” ฮันเตอร์แกล้งถามลูกสาวของเขาออกไปเสียงอ่อน“ใช่ค่ะ แม่จ๋าให้คุณพ่อชิมด้วยได้ไหมคะ?”“คะ ได้ค่ะ” ตะวันส่งยิ้มไปให้กับฮาญา ก่อนที่เธอจะยื่นจานผลไม้ไปให้กับร่างสูงตรงหน้า พร้อมกับมองไปที่ชายหนุ่มนิ่งๆ อย่างทำตัวไม่ถูก พอมาได้ยินฮาญาเรียกเธอว่าแม่ต่อหน้าเขาซึ่งเป็นคุณพ่อของเด็กหญิงแบบนี้แล้ว เธอเองก็แอบใจสั่นอยู่เหมือนกัน...“มือฉันเปื้อน”“คะ?”“ถ้าอย่างนั้นแม่จ๋าก็ต้องป้อนคุณพ่อสิคะ” ฮาญาเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองมาที่ตะวันตาเป็นประกาย“คะ?” ตะวันมองที่ยังสองคนพ่อลูกสลับกันอย่างไม่เข้าใจ ในสิ่งที่เธอพึ่งได้ยินไป ‘นี่ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหมนะ...?’ ตะวันได้แต่ถามตัวเองอยู่ภายในใจ“เร็วๆ สิ” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องมองมาที่เธอนิ่งๆ“ค่ะ” ตะวันหยิบส้มในจานตรงหน้าขึ้นมาก่อ
EPISODE 27 : เด็กดี-คิงส์ตัน กรุ๊ป-“คุณอคินค่ะ คุณเพียงตะวันมาขอเข้าพบท่านประธานค่ะ”“ให้เธอขึ้นมา” อคินเอ่ยบอกกับปลายสายออกไปเสียงเรียบ ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมารายงานกับนายใหญ่ของเขาอย่างนอบน้อม“นายครับ...ตะวันกำลังขึ้นมาครับ”“อืม...ให้เธอเขามา…ออกไปได้แล้วอย่าให้ใครเข้ามารบกวนฉันเด็ดขาด”“ครับนาย”ก็อกๆๆ~~แอ๊ดดดดดด!!!“ไม่อยู่ในห้องเหรอ?” ตะวันเดินเข้าไปในห้องทันทีที่ได้รับอนุญาตจากอคิน หญิงสาวมองไปยังโต๊ะทำงานตัวใหญ่แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า ตะวันเดินเข้าไปก่อนที่เธอจะหยุดยื่นอยู่กลางห้องทำงานที่ถูกตกแต่อย่างหรูหราของชายหนุ่มแกร๊ก!!!“คะ คุณฮันเตอร์” ตะวันหันกลับไปมองด้านหลัง ก่อนที่เธอจะเห็นมือหนาของร่างสูงที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดีกำลังล็อคประตูห้อง พร้อมกับมองมาที่เธอนิ่งๆ แววตาที่ไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาของเขายิ่งทำให้ตะวันรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก“เธอมาช้าไป 2 ชั่วโมงเลยนะตะวัน” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าเสียงเรียบ ในขณะที่ขายาวค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาหญิงสาวอย่างช้าๆ“คะ คือว่าตะวันไปห้องสมุดมาค่ะ” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้า พร้อมกับขาเรียวของเธอค่อยๆ ก้าวถ
EPISODE 28 : เธอหวานมาก“อะ อ๊ายยยย คะ คุณฮันเตอร์!!” ตะวันเผลอครางออกมาไม่เป็นศัพท์ทุกครั้งที่ลิ้นร้อนของเขาสอดใส่เข้าไปในร่องสวาทพร้อมกับตวัดขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ‘ถึงเขาจะบอกว่าเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ก็เถอะ...’ ตะวันพึมพำอยู่ภายในใจ ดวงตาหวานของเธอจับจ้องไปยังร่างสูงตรงหน้าอย่างไม่สามารถละสายตาไปจากเขาไปได้เลย ชายตรงหน้าทำให้เธอสับสนบางทีเขาก็ทำให้เธอรู้สึกดี บางทีเขาก็ทำให้เธอรู้สึกอยากจะหนีเขาไปให้ไกล“อืมมมมม”ทุกสัมผัสของร่างสูงตรงหน้ามันยิ่งทำให้เธอรู้สึกเสียงซ่าน และทำให้เธอต้องการเขามากกว่าเดิมราวกับว่าเขากำลังทำให้เธอเสพติดรสสวาทของเขาอยู่อย่างไงอย่างนั้น“อะ อ่าส์...” มือบางจิกลงกับโซฟาตรงหน้า พร้อมกับแอ่นกายรับสัมผัสของเขา ริมฝีปากบางครางออกมาเสียงดังลั่นห้อง“คะ คุณฮันเตอร์ อะ ตะวันไม่ไหวแล้วค่ะ อะ อ๊ายยยย...” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงกระเส่า ก่อนที่ร่างบางของเธอจะกระตุกเกร็งอย่างห้ามไม่ได้“เฮ่อๆๆๆ!!!” ความรู้สึกโล่งสบายทำให้หญิงสาวทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาพร้อมกับหายใจหอบเหนื่อยออกมาเป็นระยะๆ“หึหึ เธอหวานมากตะวัน” ฮันเตอร์ถอดการเกงของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะ
EPISODE 68 : พันธะคล้องใจ [THE END]3 ปีต่อมา...“พี่ฮันเตอร์ให้เฮคนอนคนเดียวเลยจะดีเหรอคะ?” ตะวันแง้มประตูห้องลูกชายพร้อมกับเอ่ยถามคนเป็นคุณพ่อของลูกออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง“ตอนนี้น่ะดีแล้วครับ ลูกโตขึ้นทุกวันเขาต้องเรียนรู้ที่จะต้องอยู่คนเดียวบ้างครับ”“แต่ลูกยังเล็กนะคะ”“หนูไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ถ้าคิดถึงลูกค่อยเดินมาดูดีไหมครับ”“แต่ว่า...”“กลับห้องได้แล้วครับดึกมากแล้ว” ฮันเตอร์พยายามเกลี้ยกล่อมว่าที่ภรรยาของเขาเสียงอ่อนเสียงหวาน ก่อนที่ชายหนุ่มจะอุ้มร่างบางตรงหน้าขึ้นแนบอก“ยังไม่ได้ไปดูฮาญาเลยนะคะ”“ดึกแล้ว...ลูกคงนอนหลับไปแล้วครับ”ฮันเตอร์อุ้มหญิงสาวเดินเข้ามายังห้องใหญ่ที่อยู่ระหว่างห้องนอนของลูกชายและลูกสาวของเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะวางร่างบางลงบนเตียงหนานุ่นขนาดคิงไซส์อย่างเบามือ“จะทำอะไรคะ?” ตะวันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกมาเสียงอ่อนเสียงหวาน พร้อมกับมือบางของเธอลูบไล้แผ่นอกแกร่งของเขาอย่างต้องการยั่วยวน ตะวันรู้ดีว่าชายตรงหน้าของเธอต้องการอะไร“พี่คิดว่าหนูน่าจะรู้ดีที่สุดนะครับ...”“แต่ว่าพรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้านะคะ” ตะวันเอ่ยบอกกับว่าที่สามีของเธอเส
EPISODE 67 : ปรับความเข้าใจเช้าวันต่อมา...ห้องพักฟื้นของฮันเตอร์...ตะวันเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องพักฟื้น หญิงสาวเตรียมจะเคาะประตูบานใหญ่ตรงหน้า แต่เธอก็ต้องชะงักไปทันทีที่เธอได้ยินเสียงจากในห้องพักที่ดังขึ้นมา...“ไอ้เตอร์มึงเอาตัวเองไปเสี่ยงขนาดนั้นทำไมวะ?...ถ้าพวกกูไปไม่ทันมึงจะทำยังไง?” สกายเอ่ยถามเพื่อนรักออกมาอย่างไม่เข้าใจ พร้อมกับส่ายหัวไปมาเบาๆ ให้ความกล้าบ้าบิ่นของชายตรงหน้า“กูรู้ว่ายังไงพวกมึงก็มาทัน อีกอย่างคนของกูก็อยู่มันทำอะไรกูไม่ได้หรอก...”“.../...”“กูไม่เคยกลัวพวกมัน ชีวิตนี้มีอย่างเดียวที่กูกลัวก็คือกลัวตะวันและลูกหายไปจากชีวิตกูอีก ถ้าเป็นแบบนั้นกูคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว”“มึงถึงเอาตัวเองไปบังกระสุนแทนลูกกับเมียมึงอะนะ” เพิร์ชเอ่ยถามเพื่อนรักออกมา ในขณะที่สายตาของเขาก็เลื่อนขึ้นไปเห็นร่างบางของใครบางคนกำลังยื่นนิ่งยู่ที่หน้าห้องพัก“เออสิวะ...กูเจ็บได้และคนที่กูรักห้ามเจ็บ”เพียะ!!!“พระเอกชิบหาย...” สกายพึมพำออกมาพร้อมกับเผลอตกไหล่แกร่งของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างลืมตัว“อะ โอ้ย!! ไอ้เวรนี่...”“โทษทีพอดีกูลืมตัวไปหน่อย”“หึหึ ไปกันเถอะเพื่อนให้ไ
EPISODE 66 : ไปสิ!“ปล่อยเมียกับลูกกูมาซะ แล้วถ้ามึงต้องการจะระบายความแค้นกับใคร ก็ให้มาลงที่กู” ฮันเตอร์พยายามเกลี้ยกล่อมชายตรงหน้าในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังตะวันและเฮคเตอร์อย่างไม่คลาดสายตา“ฮ่าฮ่าฮ่า...ตลกว่ะ คนอย่างมึงรักใครเป็นด้วยเหรอวะ?”“ปล่อยไปอย่างนั้นเหรอ...” มาวินพึมพำขึ้นมาก่อนที่เขาจะนึกอะไรขึ้นมาได้ ชายหนุ่มแสยะยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย“กูจะปล่อยเมียกับลูกมึงไปก็ได้...ไปสิ!” มาวินเอ่ยบอกกับหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ “ไปสิ!!” มาวินตะคอกบอกกับร่างบางตรงหน้าออกไปอีกครั้ง“คะ ค่ะ...” ตะวันทำตามคำสั่งที่ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยบอก ก่อนที่เธอหันไปมองเขาอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าเขาน่าสงสารอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆ ที่เขามีคนที่รักเขาอยู่ใกล้ขนาดนี้ แต่เขากลับมัวแต่ไขว่คว้าหาความรักจากคนอื่นจนลืมมองความรักรอบตัวของเขาเอง...“...” ตะวันหันหลังให้กับชายหนุ่มก่อนที่เธอจะอุ้มลูกไว้แน่น พร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปหาฮันเตอร์ที่ยืนรออยู่ไม่ไกลในทันที“ยังไงกูก็ต้องตายอยู่ดี...”“มาวินแกคิดจะทำอะไร?”“งั้นก็มาตายไปพร้อมๆ กันซะ...”ปัง! ปัง! ปัง!!! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!!!“...” ตะวันรีบห
EPISODE 65 : ความจริง“ถ้าอยากเจอกูมากขนาดนั้นทำไมไม่บอกกูดีๆ ล่ะ” เสียงชายหนุ่มดังขึ้นมาจากทางเข้าทำให้ทุกคนหันไปมองยังต้นเสียงเป็นตาเดียว ร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมกับลากชายวัยกลางคนอีกคนเข้ามาด้วย“พ่อ...!!!” ตะวันร้องเรียกพ่อของเธอออกมาด้วยความตกใจ ตลอด 3 ปีที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เธอย้ายออกจากบ้านเช่า เธอก็ไม่เคยเจอพ่ออีกเลยจนกระทั่งวันนี้...“หลานชายไม่ได้เจอกันนานสบายดีไหมครับ?” มาวินเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกมา พร้อมกับค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาตะวันและลูกของเธออย่างช้าๆชายหนุ่มมองไปยังลูกน้องของเขาที่ประจำอยู่ตามจุดต่าง ก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดเข้าหากันอย่างหนักใจทันทีที่ไม่เห็นใครสักคนยืนเฝ้าอยู่ที่ด้านหน้าแล้ว นั่นหมายความพวกมันถูกคนของฮันเตอร์จัดการไปหมดแล้ว“หึหึ หลานงั้นเหรอ?”“คูณพ่อ” เฮคเตอร์เรียกร่างสูงตรงหน้าออกมา พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขาด้วยความดีใจ“ไม่ต้องกลัวนะครับ พ่อจะพาเฮคกับแม่ออกไปเอง” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับลูกชายและก็แม่ของลูกเสียงอ่อน ก่อนที่เขาจะจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังของตะวันอย่างเอาเรื่อง...“หึหึ จะไม่มีใครได้ออกไปจากที่นี่ทั้งนั้นถ้ากูไม่อนุญาต”“ไอ้มาวิน ปล่
EPISODE 64 : เรามีพ่อคนเดียวกันครืนนนนนนน~~ ครืนนนนนนน~~“ว่าไงชูใจ?” ฮันเตอร์กดรับสายทันทีที่เขาเห็นว่าปลายสายที่โทรเข้ามาเป็นใคร ร่างสูงรู้สึกแปลกใจอยู่เล็กน้อยที่เห็นน้องสาวของเมียโทรมาในตอนนี้ เมื่อคืนเขาจำเป็นต้องกลับไปเคลียร์งานที่บ้านเพื่อที่วันนี้เขาจะได้อยู่กับเมียและลูกของเขาได้ทั้งวันวันนี้เฮคเตอร์มีนัดฉีดวัคซีนเขารู้ดีว่ามันมีผลข้างเคียงอะไรบ้าง อย่างน้อยถ้าเขาอยู่ด้วยเวลาที่เฮคเตอร์งอแงตะวันจะได้ไม่ต้องดูลูกอยู่คนเดียว(พี่ตะวันออกไปโรพยาบาลซักพักแล้วค่ะ แต่ยังไม่เห็นทักมาบอกชูใจเลย...)“...”(พี่ฮันเตอร์อยู่กับพี่ตะวันรึป่าวคะ?) ชูใจเอ่ยถามว่าที่พี่เขยของเธอออกมาอย่างร้อนใจ เธอรู้สึกเป็นห่วงพี่สาวของเธอขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก“พี่ไปหาตะวันที่บ้าน แต่ไม่เจอใครตอนนี้พี่กำลังตามไปที่โรงพยาบาลครับ”(เหรอคะ?)“ไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวถ้าพี่หาตะวันกับเฮคเตอร์เจอแล้วพี่จะทักไปบอกครับ”(ขอบคุณมากเลยค่ะ เดี๋ยวชูใจเข้าห้องสอบก่อนนะคะ)“ครับ”ฮันเตอร์กดวางสายก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดเข้าหากันอย่างคิดไม่ตก เขามีลางสังหรณ์ว่ามันจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น เขาพยายามโทรหาตะวันหลายสายแล้วแต่เธอไม่ยอมร
EPISODE 63 : ทางลัด3 วันต่อมา...“ตาบวมขนาดนี้มึงได้นอนบ้างไหมวะไอ้เสือ” หมอเพิร์ชเอ่ยถามเพื่อนรักของเขาออกมาด้วยความเป็นห่วง“มันอดนอนที่ไหนล่ะ ตาบวมขนาดนี้ร้องไห้มาแน่นอน”“...”“ตั้งแต่วันนั้นตะวันยังไม่ยอมคุยกับมึงอีกเหรอวะ” สกายเอ่ยถามขึ้นก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปรินเหล้าใส่แก้วให้กับเพื่อนรักที่พึ่งมาถึง“กูไม่กิน”“มาแปลกว่ะ?” สกายพึมพำออกมาพร้อมกับมองไปยังร่างสูงตรงหน้าอย่างรอคำตอบ“เฮกเตอร์เหม็นกลิ่นเหล้า”“หึหึ กลัวลูกไม่ให้อุ้ม?” เพิร์ชมองหน้าเพื่อนรัก ก่อนที่เขาจะหลุดหัวเราะออกมา“เออ!!!”“งั้นก็นั่งก่อนเพื่อนรัก” สกายรีบขยับออกเพื่อให้เพื่อนรักของเขาได้นั่งแทนที่“อาการเป็นไง?”“กูต้องยังไงวะ ตะวันไม่เคยมีกูอยู่ในสายตาเลยว่ะ”“...”“นอกจากลูกแล้ว กูไม่มีค่าในสายตาเธอเลยว่ะ”“มึงคิดจะยอมแพ้รึไง?” สกายเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมองไปยังเพื่อนรักอย่างรอคำตอบ“ไม่มีทาง”“หึหึ หมดท่าเลยเพื่อนกู” เพิร์ชหัวเราออกมาเบาๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะจิบเหล้าเพียวในแก้วอย่างสบายใจครืนนนนนนนนนน~~ ครืนนนนนนนนนน~~“ว่าไง?” ฮันเตอร์กดรับสายก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยถามออกมาเสียงเรียบ(มันกลับมาแล้วครับนาย) ปลา
EPISODE 62 : ฟังพี่ก่อนนะครับCafé of Love (coffee and bakery)กริ๊งกริ๊ง!!!“ยินดีตอนรับค่ะคุณลูกค้า วันนี้ระ...คุณ!!” ชูใจเงยหน้าขึ้นมามองลูกค้าของเธอ ก่อนที่ร่างบางจะชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นใคร“ร้านเธอต้อนรับลูกค้าแบบนี้เหรอ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกมาพร้อมกับส่งยิ้มยียวนไปให้กับเธอ“รับอะไรดีคะคุณลูกค้า?” ชูใจฝืนยิ้มออกมาก่อนที่เธอจะเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานจนผิดปกติ“หึหึ ฉันอยากได้อะไรหวานๆ ...เหมือนกับรสจูบของคนชง” สกายเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้า ก่อนที่ประโยคหลังเขาจะกระซิบเบาๆ เพื่อให้เขาและเธอได้ยินกันเพียงสองคนเท่านั้น“นี่คุณ!!! ถ้าคุณไม่ต้องการเครื่องดื่มหรือเบเกอรี่ก็เชิญออกไปจากร้านค่ะ เสียเวลาคนจะทำมาหากิน”“หึหึ”“คุณสกาย!!”“โอเคฉันยอมแล้ว...เอาอเมริกาโน่ 1 แก้ว แล้วก็เอาขนมปังกระเทียมครีมชีส 1 ที่”“ทั้งหมด 205 บาทค่ะ”“ขอบคุณค่ะ เชิญนั่งรอสักครู่นะคะ” ชูใจคิดเงินให้กับร่างสูงตรงหน้าเสร็จ เธอจึงหันไปบอกกับเขาอย่างนอบน้องพร้อมกับฝืนยิ้มให้เขาไปหนึ่งทีตามมารยาท“หึหึ”“คุณลุงสกาย!”“กำปั้น...มาช่วยงานที่ร้านเห
EPISODE 61 : ผู้ดีตระกูลเก่าแก่คฤหาสน์ของฮันเตอร์“ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าของฮาญาให้ฉันที” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับพี่เลี้ยงของลูกสาวเสียงเรียบ ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้าไปนั่งรอยังห้องรับแขกที่อยู่ไม่ไกล“ค่ะนาย” “ฮันเตอร์…อยู่ที่นี่นี่เอง ฉันตามหาแกจนทั่ว” คุณหญิงบุษบาเดินเข้ามาหาหลานชาย พร้อมกับตะหวาดร่างสูงที่นั่งจิบกาแฟอย่างใจเย็นเสียงดังลั่นบ้าน ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่ม ตาคมจ้องมองไปยังหลายชายตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง“...”“แกทำอะไรลงไป แกรู้ตัวบ้างไหมห๊ะ?”“เหอะ!! ท่านผู้หญิงบุษบา” ฮันเตอร์หัวเราะออกมาอย่างเอือมระอา ก่อนจะหันไปจ้องหน้าหญิงชราตรงหน้านิ่งๆ เขาไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวหญิงตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย“ไอ้ฮันเตอร์ ไอ้หลานไม่รักดี ฉันอุตส่าร์หาผู้หญิงที่เพียบพร้อมไว้ให้แก แต่ดูสิ่งที่แกทำสิ...”“...”“แกเอาหนูแพรวไปไว้ไหนห๊ะ...?” คุณหญิงบุษบายังคงโวยวายออกมาเสียงดันลั่นบ้าน โดยที่เธอไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าจะมีใครอยู่บริเวณนั้นบาง“พูดจบรึยัง?”“ไอ้ฮันเตอร์!!!”“เป็นถึงผู้ดีตระกูลเก่าแก่ แต่กลับปากจัดอย่างกับแม่ค้าปากตลาด” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับหญิงชราตรงหน้าเสียงเรียบ ก่อน
EPISODE 60 : เธอนี่น่าสงสารจริงๆ**คำเตือน เนื้อหามีความละเอียดอ่อน มีการใช้ความรุนแรงทั้งทางร่างกายและจิตใจ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านโกดังเก็บของ...“นี่พวกแกจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”“...”“พวกแกไม่รู้รึไงว่าฉันลูกใคร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ กรี๊ดดดดด!!!” แพรวร้องโวยวายเสียงดังลั่น พร้อมกับพยายามดิ้นหนีจากการจับกุมของชายร่างใหญ่ แต่ไม่ว่าหญิงสาวจะออกแรงเท่าไหร่ เธอก็ไม่สามารถเอาชนะแรงของผู้ชายทั้งสองคนได้เลย“กรี๊ดดดดด ที่นี่ที่ไหน ปล่อยฉันนะ”“ฮืออออออออ...” แพรวร้องออกมาอย่างหวาดระแวง สองข้างทางที่ชายร่างใหญ่ลากตัวเธอไปค่อยๆ มืดลงไปทุกที ทางเดินเล็กๆ ที่มีเพียงแสงไฟสลัวนำทางเท่านั้น“ฮืออออออออ ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะไอ้พวกโง่” แพรวร้องโวยวาย พร้อมหัวใจของหญิงสาวที่กำลังสั่นระรัวไปด้วยความหวาดกลัว ในขณะที่แขนทั้งสองข้างของเธอถูกตรึงไว้กับโซ่เส้นใหญ่ตรงกลางห้อง“หึหึ เธอกลัวงั้นเหรอ” ฮันเตอร์เอ่ยขึ้นมาเสียงเรียบ พร้อมกับมองไปยังร่างบางที่นั่งอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เรียบเฉย กับผู้หญิงคนนี้เขาไม่เคยรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองเคยทำ หรือกำลังต่อจากนี้ ‘ใครที่มันทำให้คนที่เขารักต้องเจ็