บนโต๊ะอาหารที่ไร้เสียงสนทนาอริสามองเมนูอาหารที่ถูกนำมาเสิร์ฟแล้วยกมือปิดจมูกจนคุณตันหยงที่สังเกตอยู่ต้องถามไถ่“เหม็นเหรอลูก?”“ค่ะ เหม็นหมดเลย อลินอยากทานก๋วยจั๊บค่ะ ไม่อยากทานอย่างอื่นเลย” เช้านี้ดูเหมือนตัวป่วนในท้องจะงอแงและเอาแต่ใจกว่าวันไหน ๆ อริสาแทบจะหมดแรงเพราะเจ้าตัวป่วน ไม่รู้ว่านึกคึกอะไรถึงได้ทำให้เธออาเจียนหมดไส้หมดพุงตั้งแต่เช้ามืด พอมานั่งที่โต๊ะอาหารก็เหม็นไปหมดจนอยากจะอาเจียนออกมาอีก อาหารบนโต๊ะมีเยอะแยะไปหมดก็ไม่ถูกใจสักอย่างแล้วยังอยากจะทานของที่ไม่มีบนโต๊ะเสียอีก เพิ่งรู้ซึ้งวันนี้เองว่าการท้องนี่มันไม่ง่ายเลยคุณตันหยงซ่อนรอยยิ้มไว้มิดชิดก่อนจะส่งสายตาให้สาวใช้ไปนำก๋วยจั๊บสูตรพิเศษมาเสิร์ฟ ไม่รู้ว่าย่าหลานเขาใจสื่อถึงกันหรือยังไงคุณหมอกานต์รวีถึงได้นึกครึ้มตื่นมาทำก๋วยจั๊บตั้งแต่เช้ามืดและให้เด็กในบ้านนำมาฝากไว้ให้อริสา ตอนแรกเธอสั่งไม่ให้นำมาเสิร์ฟก่อนเพราะอยากจะถามเจ้าตัวเสียก่อนว่าอยากจะทานหรือไม่ ใครจะคิดว่าคุณย่าจะใจตรงกับคุณหลานในท้องได้ขนาดนี้“อ้าว ก็มีนี่คะทำไมไม่เอามาเสิร์ฟแต่แรก”“กานต์รวีเขาให้เด็กที่บ้านเอามาฝากไว้ให้เราน่ะ ดูเหมือนคุณย่ากับคุณหลานเข
ดวงตาคมค่อนไปทางหวานมากกว่าดุดันต่างจากพี่ชายฝาแฝดมองแผ่นเอกสารที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองสองสาวที่มองเขาตาแป้ว“มีอะไรผิดปกติเหรอหมอสิงห์ ทำไมทำหน้าเหมือนต้องคิดหนักแบบนั้นล่ะ?” นลินญาเป็นฝ่ายถามออกไปเมื่อชายหนุ่มผู้ตอนนี้เลื่อนสถานะมาเป็นแฟนเงยหน้าขึ้นมา“ไม่มีอะไรผิดปกติหรอก เพียงแต่สงสัยอะไรนิดหน่อยน่ะ”“สงสัยอะไร?” คราวนี้สองสาวถามพร้อมกันโดยไม่มีการนัดแนะไว้ก่อน“คือ...”ก๊อก ๆ ๆไม่ทันจะได้อธิบายเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับการเข้ามาของพยาบาลสาวสวยคนหนึ่ง “คือคุณหมอกานต์กับสารวัตรเสืออยู่ข้างนอกค่ะ ให้เข้ามามั้ยคะ?”“ครับ ให้คุณแม่กับนายเสือเข้ามาได้ แต่ห้ามคนอื่นนะ”“ค่ะ” นางพยาบาลสาวตอบรับก่อนที่จะออกจากห้องไปไม่นานร่างสูงของศารทูลก็เดินเข้ามาภายในห้องพร้อมกับคนเป็นแม่ สภาพชายหนุ่มดูไม่จืดเลยสักนิด นอกจากรอยช้ำที่มุมปากที่เกิดจากหมัดของท่านอาทิตย์เมื่อคืนแล้วก็ยังมีรอยช้ำเพิ่มมาอีกสองสามรอย“สภาพแกนี่
ตะวันจวนเจียนจะตกดินเต็มทีแล้วคนนอนหลับไปถึงรู้สึกตัวขึ้นศารทูลรู้สึกตัวก่อนแต่ยังอิดออดไม่ยอมลุกขึ้นจากเตียง จะว่าไปแล้วตั้งแต่กลับจากไปเที่ยวภูเก็ตนี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าได้พักเต็มอิ่ม รู้สึกกระปรี้กระเปร่าและสดชื่นทั้งที่ใช้เวลานอนไปไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้นหรือเพราะเตียงที่เต็มไปด้วยตุ๊กตาของยัยว่าที่คุณแม่มันนุ่มกว่าเตียงที่บ้านเขาถึงหลับสบายเต็มอิ่มขนาดนี้นัยน์ตาคมมองคนที่ยังคงหลับอยู่ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ...ทำไมเขาหมั่นเขี้ยวอยากจะยื่นมือไปเขี่ยจมูกยัยว่าที่คุณแม่เล่นขึ้นมาได้นะความคิดไม่ได้เป็นแค่ความคิดเมื่อนิ้วมือหยาบกระด้างยื่นไปเขี่ยจมูกคนหลับเล่นโดยไม่ลังเล มุมปากของคนหลับยกยิ้มราวกับกำลังฝันดีศารทูลยิ่งได้ใจแตะ ๆ เขี่ย ๆ อย่างต้องการแกล้งแต่แล้วเสียงหวานก็ดังขึ้น“ตาหนูอย่าดื้อสิ ขอหม่าม้านอนนะครับ”“บ๊องเอ้ย ฉันใช่ตาหนูของเธอที่ไหนเล่า”“ตาหนู...เอ๊ะ นาย” ดวงตาหวานเบิกกว้างขึ้นทันทีหลังจากที่เริ่มลืมตาและคนที่เขี่ยจมูกเธอเล่นไม่ใช่ตาหนูที่เธอฝันถึงแต่เป็นไอ้แมวโอหังที่มายึดที่นอนเธออยู่นานสองนาน“ฉันไม่ใช่ตาหนูสักหน่อยยัยเอเลี่ยน ฉันเป็นพ่อของตาหนูต่างหาก” ชายหนุ่
“ไม่ใส่ล่ะ แฟนอุตส่าห์ซื้อให้” อริสาผู้เหม็นกลิ่นเสื้อยังคงเอ่ยเรื่องเสื้อที่มีใครคนนึงซื้อให้คนเป็นพ่อของลูก“บอกว่าไม่ใช่แฟนไง แล้วพรุ่งนี้ฉันก็จะเอาไปคืนด้วย”“จะเอาไปคืนทำไม แฟนนายเขาจะเสียใจเอานา” อริสายังไม่หยุดหาเรื่อง“ก็บอกว่าเขาไม่ใช่แฟนฉันไงอลิน ฉันเป็นผัวเธอนะอย่ามาหาว่าฉันเป็นแฟนคนโน่นคนนี้สิ”“นี่ ผัวทงผัวเธออะไร นายมาเป็นผัวฉันเมื่อไหร่ใครอนุญาตมิทราบ”ศารทูลจ้องเขม่นคนพูดจาไม่น่าฟังก่อนจะเงียบและเก็บกวาดเสื้อผ้าที่ถูกรื้อขึ้นไปไว้ในตู้ อริสามองตาปริบ ๆ อย่างไม่เข้าใจ...ทำไมไม่ตอบโต้นี่มันผิดวิสัยของศารทูลไปหน่อยนะ?ศารทูลเก็บข้าวของอย่างใจเย็นโดยไม่สนใจอาการงุนงงของหญิงสาวจนกระทั่งเก็บของเข้าที่เข้าทางเรียบร้อยร่างสูงก็ก้าวเข้ามานั่งลงข้าง ๆ หญิงสาวด้วยใบหน้ายิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะจู่โจมกอดหญิงสาวโดยไม่ทันให้หญิงสาวได้ตั้งตัว“นะ นาย”“เธอคงลืม...ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจะรื้อฟื้นให้เธอเอง” คนเข้ามากอดร่างบางไว้เอ่ยกระซิบ
ไม่มีใครบ่งบอกได้ว่าทำไมเราถึงฝัน บางคนฝันเรื่องราวเดิม ๆ ซ้ำซาก บางคนฝันดี บางคนฝันร้าย บางคนฝันเป็นตัวเลข บางคนฝันเห็นพระ บางคนฝันเห็นเทวดาเอาแหวนมาให้ แต่อริสากลับฝันว่าตัวเองหัวหมุนอยู่กับเด็ก ๆ ฝาแฝดชายหญิงโดยมีศารทูลคอยช่วย น่าแปลกที่อยู่ ๆ เธอก็ฝันแบบนี้หญิงสาวยิ้มทั้งที่ยังหลับตาไม่รู้สึกตัวตื่น ในฝันเธอเห็นตัวเองไล่จับตาหนูและยัยหนูที่เหมือนเธอและศารทูลย่อส่วนมาใส่เสื้อผ้าหวีผม ตาหนูกับยัยหนูซนไม่น้อยเธอไล่ตามก็วิ่งหนีไปทางโน่นที ทางนี้ที พอจับได้จะดุหน่อยก็มาทำออดอ้อนจนเธอต้องปล่อย พอถูกปล่อยก็วิ่งหนีไม่ยอมให้จับแต่งตัว เธอวิ่งตามไปก่อนที่ศารทูลในชุดพร้อมไปทำงานจะโผล่มาดักหน้าหนูแฝด“ปะป๊าช่วยหนูด้วย หม่าม้าจะจับหนูไปปล่อยป่า” ยัยหนูตัวจ้อยรีบฟ้องร้องทันที“ปล่อยป่าอะไรลูก หม่าม้าจะพาไปโรงเรียนต่างหาก”“ไม่ไป ไม่ไปนะปะป๊า หนูไม่ไป” “ยัยหนู ไม่ไปไม่ได้นะ” คนเป็นแม่แย้ง“ปะป๊า หนูไม่อยากไป”“
แพนธีรามองแผ่นหลังของคนเดินจากไปด้วยความไม่ไว้ใจ ไม่ต่างจากชริมาที่รู้สึกตงิด ๆ ตฤณกันต์พูดจาน่าสงสัยเสียจริง“ไม่ได้ล่ะ พี่ต้องโทรไปเตือนอลิน”“ดีค่ะ”แพนธีราที่ได้รับคำสนับสนุนหยิบสมาร์ทโฟนมาขึ้นมาโทรศัพท์หาอริสาทันที ความจริงวันนี้เธอก็แปลกใจไม่น้อยที่อริสาไม่มาทำงานแต่ก็ไม่ได้เป็นกังวลด้วยรับรู้แล้วว่าเพื่อนสาวกำลังตั้งครรภ์แถมยังแพ้ท้องหนักเสียด้วย อริสาอาจจะแพ้ท้องจนมาทำงานไม่ไหวก็เป็นได้อีกฟากหนึ่งเสียงเรียกเข้าจากสมาร์ทโฟนที่วางไว้หัวเตียงทำให้คนกำลังหลับสบายรู้สึกตัวตื่น มือบางยื่นสะเปะสะปะไปหยิบสมาร์ทโฟนมารับสายโดยไม่มองรายชื่อที่โทร.เข้ามาแม้แต่น้อย“ฮะโหล” เสียงงัวเงียเอ่ยขณะที่ดวงตาลืมขึ้นและกะพริบไล่ความง่วงงุน ดูเหมือน...เธอจะตื่นสาย“เพิ่งตื่นเหรอ?”“อ้าว แพนเหรอ เออจริงสิ สายแล้วนี่ ฉันต้องไปทำงานนี่” คนเพิ่งตื่นตกใจไม่น้อยเมื่อเพื่อนสาวเป็นฝ่ายโทรมาหา จะต้องโทรมาตามไปทำงานแน่เลย“ทำงงทำงานอะไรยะ นี่มันบ่ายแล้วแก ไม่ต้องมาแล้ว ฉันบ
ในอีกหลายนาทีต่อมาสองหนุ่มสาวก็ออกจากห้องโดยที่อริสาเดินหน้าบึ้งตึงนำหน้า ขณะที่ชายหนุ่มนั้นเดินตามหลังมาโดยทิ้งระยะห่างประมาณหนึ่งช่วงแขน หญิงสาวพยายามก้าวยาว ๆ เพื่อที่จะถอยห่างแต่ชายหนุ่มก็ยังติดตามได้ทันยิ่งทำให้ใบหน้าบึ้งตึงขุ่นเคืองยิ่งขึ้นจะเดินห่างกว่านี้ก็ไม่เดิน จะมาเดินนำหน้าก็ไม่เดิน จะมาเดินข้าง ๆ ก็ไม่ ทำไมต้องมาเดินตามหลังในระยะที่น่าหงุดหงิดแบบนี้กันนะ มันน่านัก“นี่” คนทำให้หงุดหงิดส่งเสียงขึ้น“อะไร?”“ไม่รับสายเหรอ ดังมานานแล้วนะ” นาทีนี้เองที่อริสาได้รู้ว่าโทรศัพท์ของเธอมันกำลังส่งเสียงดังรบกวนอยู่ ให้ตายเถอะเธอเอาแต่หงุดหงิดศารทูลจนไม่ได้ยินไปได้ยังไงกันอีตาบ้านี้ทำให้ประสาทสัมผัสของเธอบกพร่องชัด ๆ อยู่ใกล้ที่ไรไม่ลืมหูลืมตา(?) ทุกที“กำลังจะรับ” หญิงสาวบอกก่อนจะเดินจ้ำอ้าวนำไปที่รถ พร้อมกับรับสายที่โทรเข้ามาไปด้วยโดยไม่ได้สนใจมองชื่อที่โชว์หราบนจอสมาร์ทโฟน“อริสาพูดค่ะ” หญิงสาวเอ่ยทันทีที่รับสายก่อนจะเข้าไปนั
บ้านคุณตาของนลินญาเป็นบ้านไม้ในเนื้อที่หนึ่งไร่ รอบบ้านรายล้อมไปด้วยดอกไม้และพรรณไม้หลากหลายชนิด กลิ่นดอกไม้ที่บานสะพรั่งในยามค่ำคืนลอยโชยมาตามลมทำให้อริสาที่เพิ่งเดินเข้ามาภายในบ้านพร้อมกับศารทูลรู้สึกสดชื่นสบายใจ“ดูเหมือนเจ้าตัวป่วนจะชอบดอกไม้นะ” ศารทูลเอ่ยเมื่อเห็นท่าทีของแม่ของลูก นี่ยืนดมดอกไม้ข้างประตูรั้วขวางทางคนอื่น ๆ เขายังไม่รู้สึกรู้สาเลย ดีนะที่นลินญาบอกว่าจัดแค่ในครอบครัวไม่ได้ชวนใครมา ไม่อย่างนั้นคงมีคนบ่นเข้าให้ว่าเขากับเธอกีดขวางทางอยู่“อยากกินอะ”“หะ อยากกินอะไร?”“ดอกไม้ไง ที่มันหอม ๆ เนี่ย อยากกิน” หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับสูดกลิ่นหอมเข้าปอดอีกครั้ง ถ้าไม่ติดว่าคุณตาภานุของนลินญารักต้นไม้ ดอกไม้มากจนไม่ให้ใครแตะล่ะก็เธอจะขอลิ้มรสดอกไม้พวกนี้สักครั้งศารทูลกะพริบตาปริบ ๆ ทำไมคนท้องนี่ชอบกินอะไรประหลาดจังเลย ดอกไม้เนี่ยน่ะ มันกินได้ด้วยเหรอ?ปริ๊น ๆเสียงแตรรถยนต์ดังมาจากด้านหลังทำให้ศารทูลตื่นจากภวังค์ความงุนงง ชายหนุ่มรวบกอดร่างบางก่อนจะพาหลบจากทางรถ ดวงตาคมมองรถที่
Alin Arisa เพิ่มรูปภาพใหม่...วันนี้พี่จะแว้นNalinya NooNing แสดงความคิดเห็น : เมื่อกี้ข้างหลัง ตอนนี้ข้างขวา ถ่ายหน้าซิคุณPlim แสดงความคิดเห็น : แน่จริงถ่ายข้างหน้าเลยยุงบินว่อน แสดงความคิดเห็น : จากความล่ำแล้วน้องว่าหล่อแวมไพรส์สายพันธ์หวาน แสดงความคิดเห็น : โอ๊ยอยากเห็นหน้าริมา ชริมา แสดงความคิดเห็น : พี่เขาหล่อค่ะทุกคนปุกปุยตุ้ยนุ้ย แสดงความคิดเห็น: อะไรยังไงชิกเก้นแปลว่าไก่ แสดงความคิดเห็น : เปิดตัวแน่เลยเจตริน แสดงความคิดเห็น : แว้นมากระวังตำรวจจับนะเธออารตี ตอบกลับเจตริน : ใครกล้าจับ นางไปกับใครใหญ่แค่ไหนรู้ ๆ กันอยู่เตชินทร์ อิชยกร แสดงความคิดเห็น : พบคนขี้อวดหนึ่งอัตราปุริมปรัชญ์ แสดงความคิดเห็น : ยังยืนยันคำเดิมขอรูปคู่ด่วนนนน“คิก” เสียงหัวเราะจากคนที่เพิ่งลงจากรถไม่นานทำให้ศารทูลต้องเท้าสะเอวมองครู่หนึ่งก่อนจะแบมือออกไป“เอามา”“เอาไปทำไม”“ป๊าจะเก็บไว้ มาเที่ยวกับป๊าก็ต้องอยู่กับป๊าสิ ไม่ใช่กับโซเช
หนึ่งคนมีแผนการเก็บอีกหนึ่งคนลงในคอลเลคชั่นผู้ชายของตัวเอง ส่วนอีกหนึ่งคนก็มีแผนการสั่งสอนหญิงสาวที่มั่นใจในตัวเองจนเกินไป ทว่าทั้งสองไม่รู้เลยว่านอกจากแผนการของพวกเขาแล้วยังมีแผนการของใครอีกคนแฝงอยู่ด้วยนั่นก็คือแผนการจับคู่ของอริสานั่นเอง หญิงสาวยิ้มหน้าระรื่นเข้ามาภายในห้องด้วยความรู้สึกพอใจถ้าซากิโกะคือคาสโนวี่ เตชินทร์ก็คือคาสโนว่า ไม่คิดว่าคู่นี้เหมาะสมกันเหรอ?แน่นอนว่าเธอคิด แรง ๆ อย่างเตชินทร์ต้องเจอแม่ตำรวจสาวคนนี้ล่ะ ส่วนซากิโกะเองก็ต้องเจอเตชินทร์นี่ล่ะถึงจะสมน้ำสมเนื้อหวังว่าไป ๆ มา ๆ สองคนนี้จะสปาร์คกันนะ มือบางหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดูข้อความที่ส่งไปก่อนหน้านี้ก่อนจะยิ้มพรายอีกครั้งกับคำตอบที่ได้รับห้องสนทนาAlin : บอกเต้ยอย่ารุนแรงนัก แค่เบาะ ๆ พอPop : เต้ยมันว่าเออน่า มันเคยรุนแรงกับผู้หญิงที่ไหนกัน“มันต้องจบสวย หึหึหึ”“ก็ไม่แน่หรอก ไอ้เต้ยมันเคยรักเคยชอบผู้หญิงที่ไหนจริงบ้างล่ะ” ศารทูลแทรกขึ้นทำเอาคนกำลังคิดแผนการหุบยิ้มฉับพลัน “ซากิโกะเองก็ใช่ย่อย เคนอิจิเคยเล่าให้ฟังว่
“ฮึก เขามากับหวานใจด้วยอ่า ฮือ”เสียงปนสะอื้นของปริมาตอบศารทูลได้ดีว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นมันคือความจริง ใครคนนั้นที่ปริมามองไปก็คือเคนอิจิและวันนี้หนุ่มแดนอาทิตย์อุทัยคนนั้นก็ควงคู่มากับซากิโกะเสียด้วย คนที่ปริมาหลงรักคือเคนอิจิจริง ๆ“อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้วะเนี่ย?” ชายหนุ่มพึมพำก่อนจะแนบหน้าซุกแขนอริสาเพื่อหลบซ่อนไม่ให้เคนอิจิหันมาเห็นตน ขืนเคนอิจิเห็นเข้าเขาก็โดนแม่ของลูกเหวี่ยงเข้าสิ เซนส์คุณแม่แรงแค่ไหนก็รู้ ๆ อยู่ขืนเคนอิจิเดินเข้ามาทักพร้อมกับซากิโกะอะไรจะเกิดขึ้นกับเขาล่ะ“ปริมเบา ๆ เดี๋ยวเขาก็สงสัยเอาหรอก” นลินญาเตือนเมื่อเพื่อนสาวแหกปากร้องไห้ออกมา ไอ้เรื่องโอเว่อร์แอดติ่งนี่ไม่มีใครเกินแม่หญิงปริมาเขาล่ะปริมาหุบปากก่อนจะก้มหน้าลงสะอื้นเงียบ ๆ ไม่มองไปที่ชายในดวงใจอีก ทว่าอริสากลับสะกิดจนต้องเงยหน้าขึ้น ปริมานิ่งชะงักเมื่อชายในดวงใจมายืนใกล้ ๆ โต๊ะที่ตัวเองนั่งอยู่กับเพื่อน ๆ“บังเอิญจัง ไม่คิดว่าจะเจอสารวัตรที่นี่ ผมนั่งด้วยนะครับ” เคนอิจิเอ่ยขึ้นทำให้ศารทูลที่คิดจะหลบต้องยืดตัวตรงและตอบรับ
ศารทูลนั่งมองแฟ้มเอกสารที่อยู่ด้านหน้าด้วยใบหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ ภายในห้องประชุมมีเสียงพูดคุยซุบซิบเมื่อผู้บังคับบัญชายังไม่เข้ามา ด้านขวาของศารทูลเป็นนายตำรวจญี่ปุ่นและนายตำรวจสากลสองนาย ขณะที่ด้านซ้ายคือคนที่เพิ่งกลับมาทำงานหลังจากที่ได้รับบาดเจ็บจนต้องเข้าโรงพยาบาลเธอกลับมาแล้วและกำลังนั่งพูดคุยกับร้อยตำรวจโทหญิงพิมพ์นาราหนึ่งในลูกน้องมือดีของเขาอย่างออกรส ฝั่งตรงข้ามคือพันตำรวจตรีอัคนีและร้อยตำรวจโทธนบดีรุ่นน้องคนสนิทของอัคนี ส่วนที่เหลือคือลูกน้องในทีมของเขาอีกสี่นายถ้าถามศารทูลว่าใครที่เขาไม่พอใจที่สุดในห้องนี้ เขาตอบได้เลยว่าทุกคน ทำไมจะต้องมานัดประชุมในวันดี ๆ ของเขาด้วยเล่า ท่านผู้กำกับฤทธีก็อีกคนเห็นดีเห็นงามให้เรียกประชุมวันนี้ทั้งที่วันอื่นมีตั้งมากมาย มันน่าหงุดหงิดจริง ๆไม่ต้องเดาศารทูลก็รู้ว่าการเรียกประชุมในวันนี้มีนัยยะ ไม่ใช่เพราะได้ข้อมูลสำคัญมาหรอก แต่เพราะเบื้องบนสั่งการลงมาต่างหากล่ะ เบื้องบนที่ว่าก็ไม่ใช่ใครสองพ่อลูกที่แม้จะเข้าใกล้กันไม่ได้แต่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยคู่นั้นไงล่ะแต่ไม่เป็นไร ยังไงเขาก็ยังมีเวลาอีกทั้งคืน เขาจะต้อง
แม้ว่าจะมีหลายเรื่องที่เข้าทางศารทูลเหมือนฟ้าเป็นใจแต่คนเราก็ไม่ได้ดวงดีตลอดรอดฝั่ง ศารทูลมองว่าที่แม่ของลูกที่วันนี้กะจะนอนที่บ้านแทนที่จะกลับคอนโดฯตาปริบ ๆ นอกจากแม่คุณจะนอนบ้านแล้วยังชวนนลินญามานอนเป็นเพื่อนอีกด้วยคนชักชวนนั้นไม่ผิด แต่ผิดที่คนโดนชวนตอบรับนี่สิ ช่วงนี้ยัยแว่นทำอะไรขัดใจเขาจริง ๆ ไอ้คนเป็นแฟนยัยแว่นก็ไม่ห้ามสักคำ หงุดหงิดคู่รักคู่นี้จริง ๆ“ยัยแว่น เปลี่ยนใจยังทันนะ” ศารทูลเอ่ยกับเพื่อนคนสนิททว่านลินญากลับไม่มีท่าทีจะเปลี่ยนใจ“ไม่ล่ะ คืนนี้อยากนอนกับอลิน อีกอย่างนี่ก็มืดแล้ว ถ้ากลับหมอสิงห์ก็ต้องไปส่ง ไม่อยากให้หมอสิงห์เหนื่อย”“ยัยแว่น เธอนอนห้องอลินแล้วฉันจะไปนอนที่ไหนเล่า”“ก็เรื่องของแกสิ ฮึ ถึงฉันคนนี้ไม่นอนเป็นเพื่อนอลิน ฮึ คิดเหรอว่าอลินจะยอมให้นอนในห้อง คุณแม่ไม่ปลื้มขนาดนั้นยังไงก็ไล่แกออกจากห้องแน่นอน ฉันอยู่หรือไม่ก็ค่าเท่ากันล่ะ” นลินญาว่าจบก็หันไปโบกมือลาสีหราชและครอบครัว “กู๊ดไนนท์ค่ะคุณพ่อ คุณแม่ สิงห์ น้องทราย”“อลินกับคะนิ้งขอตัวนะคะ&rdquo
ดวงตาคมมองสองพ่อลูกที่นั่งกันคนละมุมอย่างสงบนิ่ง พยายามกลั้นหัวเราะไว้อย่างสุดความสามารถ ทั้งที่ใจนึกขบขันสะใจที่ว่าที่คุณตาโดนหลานไม่ให้เข้าใกล้ตั้งแต่อยู่ในท้อง ไงล่ะทำให้คนอื่นต้องไปนอนโซฟาดีนัก เจอเข้าให้เป็นยังไงล่ะคุณพ่อตา“ถ้าออกจากงานแล้วก็กลับมาอยู่บ้านดีมั้ยอลิน จะได้มีคนช่วยดูแลหลาย ๆ คน”“ยังไม่ได้ค่ะ อลินยังมีเรื่องที่ต้องทำ ถ้าอยู่คอนโดฯน่าจะง่ายกว่า” อริสาตอบกลับผู้เป็นพ่อที่อยู่ ๆ ก็เสนอให้กลับบ้านหลังจากที่รู้ว่าเธอตัดสินใจไม่ทำงานบรรณาธิการแล้ว“แต่...”“อลินรู้ค่ะว่าแม่กับป๊าน่ะเป็นห่วง แต่ถ้าอลินกลับไปอยู่บ้านมันอาจจะกระทบแผนได้ ป๊าเข้าใจอลินนะคะ”“แผนอะไร?”“อลินยังบอกไม่ได้ค่ะ ต้องรอใครคนนึงติดต่อมาก่อน ถ้าถึงเวลาอลินจะบอกทุกคนค่ะ ไม่แน่อาจจะวันสองวันนี้แหละ” หญิงสาวเลือกจะไม่บอกเพราะทราบดีว่าผู้เป็นพ่อจะขัดขวาง ไว้รอสิรานนท์ติดต่อกลับมาตามเบอร์ในนามบัตรที่ให้ไปก่อนค่อยบอกจะดีกว่า ถึงตอนนั้นแผนก็เริ่มแล้วท่านก็ห้ามอะไรไม่ได้จนถึงตอนนี้สิรานนท์ยังไม่ติดต่อมา หญิงสาวก็ไม่เข้าใจนักว่าทำไมแต่ศารทูลกลับบอกว่านี่เป็นก
ขณะที่หนึ่งคนกำลังเดินวนไปวนมาด้วยความรู้สึกหงุดหงิดใจ อีกคนกลับกำลังเปลี่ยนยางรถคันใหญ่ด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ คนอะไรหาเรื่องแกล้งคนอื่นได้หน้าตาเฉย“รีบ ๆ หน่อยสิสารวัตร ผมต้องรีบกลับบ้านนะ” เสียงเร่งดังมาจากด้านหลังทำให้ศารทูลอยากจะค้อนใส่ เมื่อก่อนล่ะเสืออย่างนั้น อาอย่างนี้ แต่เดี๋ยวนี้สารวัตรบ้างล่ะ ผมบ้างล่ะ“นี่ อย่าชักช้าสิสารวัตร”“ผมก็รีบอยู่นี่ไงครับ ใจเย็น ๆ ยางแตกทั้งสี่ล้อแบบนี้ไม่ได้เปลี่ยนง่าย ๆ” ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับเร่งมือเปลี่ยนยางให้ท่านผบช.ผู้มีเมตตา เพราะอยู่ ๆ ยางรถของท่านก็แตกอย่างกับมีคนจงใจเจาะสี่ล้อพร้อมกันแล้วเขาผู้กลายเป็นลูกน้องน่าชังเลยถูกเรียกมาเปลี่ยนยางทั้งที่กำลังจะออกไปแล้วแบบนี้มันเจตนาชัด ๆ ยืนคุยอยู่กับหนุ่มญี่ปุ่นและลูกน้องอีกตั้งสี่ห้าคนดันเรียกเขาคนเดียว ก็รู้ทั้งรู้ว่าเขาต้องรีบกลับเพราะสีหราชโทรมาบอกว่ามีคนกระวนกระวายใจรอเขาอยู่ยังจะมาเรียกให้เปลี่ยนยางอีกพ่อตาคนนี้ช่างเอ็นดูลูกเขยเหลือเกิน...ท่านอาทิตย์มองเจ้าลูกเขยน่าชังก่อนจะลอบยิ้ม ก่อนหน้านี้อริสาโทรมาหาเขาแล้วยังเลียบ ๆ เคียง ๆ ถึงศารทูลว่าก
บนเตียงกว้างที่ยับยู่ยี่ราวกับผ่านศึกสงครามมาอย่างหนักหน่วงของอริสาชายหนุ่มยังคงกกกอดร่างเปลือยเปล่าไว้ไม่ยอมปล่อย แม้ว่าจะรู้สึกตัวตื่นมาสักพักแล้วก็ตาม คนในอ้อมกอดยังคงหลับพริ้มซุกอยู่กับอกแกร่งโดยไม่มีทีท่าจะตื่นศารทูลไม่คิดที่จะปลุกแม่สาวขี้เซาให้ตื่นขึ้นมาจากนิทราภิรมย์ เขาชอบที่จะกอดเธอแบบนี้มากกว่าให้เธอตื่นมาโวยวายให้ถอยห่างใครมาเห็นตอนนี้คงคิดว่าเขาสติฟั่นเฟือน ไม่ก็กำลังเล่นละครหาความจริงใจไม่ได้อย่างแน่นอน อันเนื่องมาจากเวลาที่เขาอยู่กับอริสามันช่างน้อยจนไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเปลี่ยนได้ปุ๊บปั๊บ แต่สำหรับเขาแล้วเวลาสองวันที่เขาได้อยู่กับอริสาไม่น้อยเลย มันให้ความรู้สึกราวกับเขาใช้ชีวิตกับเธอมาแล้วสองปีทีเดียวเรื่องของความรู้สึกมันไม่จำเป็นต้องใช้เวลานาน บางคนตกหลุมรักกันในเวลาเพียงไม่กี่นาที บางคนใช้เวลากว่าสิบปีกว่าจะรักคนคนนึงได้ ไม่มีอะไรมายืนยันได้ว่าสิ่งที่เขากระทำ สิ่งที่เขารู้สึกมันเป็นเพียงแค่ละครฉากหนึ่งหรือว่าความจริงรักไม่มีทฤษฎีตายตัว ไม่มีถูกผิด เพราะรักคือความรู้สึก ใครจะไม่เชื่อว่าเขารักอริสาก็ช่าง แต่เขารู้ตัวเองดีว่าลึก ๆ ข้างใ
ร่างสูงนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงขณะที่มือขวากำลังสไลด์หน้าจอสมาร์ทโฟนอ่านข้อความจากแอพพลิเคชั่นไลน์ด้วยใบหน้าเคร่งเครียดการสนทนาที่กำลังเกิดขึ้นเป็นของเขากับนายตำรวจหนุ่มจากญี่ปุ่น มิซาว่า เคนอิจิได้ข้อมูลเกี่ยวกับคดีที่กำลังร่วมกันทำอยู่มาเพิ่มเติมและเป็นข้อมูลที่เขาอ่านแล้วอ่านอีก ทวนสามสี่รอบก็ไม่เข้าใจ ไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายใช้คำผิดหรือเขาไม่เข้าใจที่อีกฝ่ายพิมพ์มา แต่ไม่เข้าใจที่ตัวเป้าหมายต่างหาก พ่อค้ายาข้ามชาติรายนี้ต้องการอะไรอยู่กันแน่เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกทำให้ดวงตาคมต้องละจากสิ่งที่เคร่งเครียดหันไปมอง คนเพิ่งออกจากห้องน้ำดูจะอารมณ์ดีไม่ผิดกับก่อนเข้าไปและดูเหมือนจะสดชื่นขึ้นกว่าเดิมเสียด้วยอริสาเดินไปหยุดนั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้งก่อนจะทำท่าคล้ายครุ่นคิดบางอย่าง เมื่อเห็นหญิงสาวอารมณ์ดีชายหนุ่มจึงไม่คิดขัดใจอะไร ดวงตาคมหันกลับมาสนใจการสนทนากับหนุ่มสัญชาติเจแปนอีกครั้ง“ป๊า”“หืม?” ศารทูลตอบรับอย่างลืมตัวก่อนจะหันกลับไปมองอีกครั้ง “ฮะ เมื่อกี้เรียกว่าป๊าเหรอ?”“อือ” หญิงสาวตอบรับก่อนจะกว