บทที่21 รื้อฟื้นกันหน่อยดีกว่า

“ไม่ใส่ล่ะ แฟนอุตส่าห์ซื้อให้” อริสาผู้เหม็นกลิ่นเสื้อยังคงเอ่ยเรื่องเสื้อที่มีใครคนนึงซื้อให้คนเป็นพ่อของลูก

“บอกว่าไม่ใช่แฟนไง แล้วพรุ่งนี้ฉันก็จะเอาไปคืนด้วย”

“จะเอาไปคืนทำไม แฟนนายเขาจะเสียใจเอานา” อริสายังไม่หยุดหาเรื่อง

“ก็บอกว่าเขาไม่ใช่แฟนฉันไงอลิน ฉันเป็นผัวเธอนะอย่ามาหาว่าฉันเป็นแฟนคนโน่นคนนี้สิ” 

“นี่ ผัวทงผัวเธออะไร นายมาเป็นผัวฉันเมื่อไหร่ใครอนุญาตมิทราบ”

ศารทูลจ้องเขม่นคนพูดจาไม่น่าฟังก่อนจะเงียบและเก็บกวาดเสื้อผ้าที่ถูกรื้อขึ้นไปไว้ในตู้ อริสามองตาปริบ ๆ อย่างไม่เข้าใจ...ทำไมไม่ตอบโต้

นี่มันผิดวิสัยของศารทูลไปหน่อยนะ?

ศารทูลเก็บข้าวของอย่างใจเย็นโดยไม่สนใจอาการงุนงงของหญิงสาวจนกระทั่งเก็บของเข้าที่เข้าทางเรียบร้อยร่างสูงก็ก้าวเข้ามานั่งลงข้าง ๆ หญิงสาวด้วยใบหน้ายิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะจู่โจมกอดหญิงสาวโดยไม่ทันให้หญิงสาวได้ตั้งตัว

“นะ นาย”

“เธอคงลืม...ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจะรื้อฟื้นให้เธอเอง” คนเข้ามากอดร่างบางไว้เอ่ยกระซิบ