และแล้วก็ถึงวันที่อริสาต้องไปหาสีหราชเป็นเพื่อนนลินญา แม้อยากจะบ่ายเบี่ยงทว่าก็ทำไม่ได้ ท่าทีจริงจังของสาวแว่นสะกดให้เธอพูดอะไรไม่ออก แม้จะไม่บ่ายเบี่ยงแต่ลึก ๆ ในใจอริสากลัวไม่น้อยว่าสีหราชจะรู้ว่าเธอท้อง อยากจะภาวนาให้ชายหนุ่มยุ่งขึ้นมากะทันหันจนมาเจอไม่ได้แต่ทว่าภาวนาก็ไม่ได้ช่วยอะไร...ช่วงนี้รู้สึกเธอจะดวงไม่ดีครั้งที่แล้วไม่อยากเจอสีหราชก็ดันเจอ ครั้งนี้ยิ่งไม่อยากเจอยิ่งเจอ...แถมไม่เจอคนเดียวด้วย เจอแม่ของอีกฝ่ายเข้าให้อีกพระศุกร์จะเข้าพระเสาร์จะแทรกอะไรขนาดนี้นะ“นี่แม่ไม่เจอหนูสองคนนานแล้วนะ เที่ยงนี้ไปทานข้าวกันมั้ยจ๊ะ แม่คิดถึงหนูสองคนอยากจะเม้าท์ด้วย ว่าไงจ๊ะ ตกลงมั้ย?” คุณหมอกานต์รวีถามสองสาวสวยที่เดินเข้ามาในห้องตรวจของลูกชายหลังจากที่ทักทายสอบถามกันไปพอสมควร“ตกลงค่ะ” นลินญาเป็นฝ่ายตอบ “แต่คุณแม่ต้องเลี้ยงพวกเรานะคะ”“แน่นอนจ้ะ อยากกินอะไรสั่งได้ไม่อั้นเลย หมอสิงห์พร้อมเปย์”“อ้าว ทำไมกลายเป็นผมพร้อมเปย์ล่ะครับแม่?” คนถูกพาดพิงถามเสียงหลง เขารึก็นั่งเงียบอยู่ตั้งนานนึกว่าคนเป็นแม่จะลืมเขาไปแล้วเสียอีก ทำไมอยู่ ๆ ก็หวยมาออกที่เขาล่ะ“ก็สิงห์ต้องไปด้วยไง แล้วสิงห์ก็เป็น
สามวันผ่านไปบางครั้งยิ่งไม่อยากเจอก็ยิ่งได้เจอ อริสารู้ซึ้งถึงข้อนี้เป็นอย่างดี ขณะที่เธอภาวนาให้ตัวเองอย่าเจอะเจอศารทูลกลับต้องมานั่งประจัญหน้ากันเสียได้...แถมไม่ได้เจอแค่เขาแต่ยังเจอครบทีม ทั้งพ่อ ทั้งแม่ ทั้งสีหราช และสิรินทรา บางทีหญิงสาวก็รู้สึกว่าตัวเองทำเวรทำกรรมไว้มากเหลือเกินถึงได้เลี่ยงอะไรไม่เคยได้เลย“นี่กานต์รวี ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอน่ะพามาเปิดตัวใช่มั้ย?” คุณตันหยงส่งเสียงขึ้นพร้อมกับแสดงสีหน้าใคร่รู้เมื่อข้างกายของคุณหมอกานต์รวีไม่ใช่ลูกชายลูกสาวแต่เป็นสาวแว่นที่เป็นเพื่อนสนิทของทั้งลูกสาวเธอและลูกชายอีกฝ่าย “คนไหนล่ะ ตาเสือล่ะสิ?”“เปล่า คนนี้ของหมอสิงห์” คุณหมอกานต์รวีตอบพร้อมกับฉีกยิ้มหน้าบาน “วันก่อนนี่พ่อคุณเพิ่งจะมาบอกว่าคบหากันอยู่ ฉันล่ะตกใจแทบแย่แหน่ะเธอ คิดว่าจะตกล่องปล่องชิ้นกับตาเสือเสียแล้วที่ไหนได้ หมอมาม้ามืดมาก”“แหม่ หน้าระรื่นเชียวนะเธอ ลูกชายมีแฟนกับเขาสักที แล้วตาเสือล่ะลูก น้องก็เปิดตัวไปแล้วเราไม่มีบ้างเหรอ?” คุณตันหยงแซวภรรยาเพื่อนสามีที่คบหาเป็นเพื่อนสนิทชิดเชื้อกันมาหลายสิบปีก่อนจะหันไปถามคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามลูกสาวของเธอแต่ตั้งแต่มาจนถึงตอนนี้ย
แม้จะถอยทัพกลับแต่คณะของบ้านบดินทร์นุกูลก็ยังไม่ได้แยกย้ายกันไป ทุกคนในบ้านรวมตัวกันอยู่ภายในห้องนั่งเล่นด้วยความตึงเครียด เพราะคุณหมอกานต์รวีและสิรินทรายังไม่เข้าใจชัดเจนสองแม่ลูกจึงทำการคาดคั้นซักฟอกพ่อตัวดีทันทีว่าทำไมถึงไปทำคู่ปรับท้องได้ศารทูลที่ถูกคาดคั้นบอกกับแม่และน้องสาวไม่ต่างจากที่พูดกับพ่อและเพื่อนพ่อขณะที่สีหราชนั้นรู้สึกขัดใจไม่น้อยแต่ก็ไม่โต้แย้งอะไร“ทำไมเพิ่งมาพูด แม่สอนปากจะฉีกถึงหูให้ลูกเป็นสุภาพบุรุษ แต่นี่อะไรปล่อยเรื่องมาจนท้องจนไส้ แม่ผิดหวังในตัวเสือจริง ๆ” คุณหมอกานต์รวีอดไม่ได้ที่จะเอ่ยตำหนิเมื่อได้ฟังเรื่องราว สิ่งเดียวที่เธอไม่พอใจก็คือการที่ลูกชายของเธอไม่กระตือรือร้นจะรับผิดชอบกันตั้งแต่เรื่องเกิดใหม่ ๆ แต่ปล่อยเลยมาจนอริสาท้องไส้แบบนี้“ก็เขาหลบหน้าผมนี่ครับแม่ วันนี้เพิ่งเป็นวันแรกที่ผมได้เจอเขาเลย”“แต่ก็เจอพ่อเขาทุกวันนี่”“โธ่แม่” ชายหนุ่มได้แต่ถอนใจ ไม่รู้จะบอกยังไง จะให้พูดถึงงานที่เขาทุ่มเทเวลาไปกับการกวาดล้างไอ้ยานรกนั่นก็กลัวจะถูกสงสัยจนเป็นเหตุให้เรื่องราวที่เขาไม่ได้พูดถูกเปิดเผยออกมา“เอาเถอะกานต์ ยังไงมันก็ผ่านมาแล้ว เราอย่าพูดถึงเรื่องที่ผ
บนโต๊ะอาหารที่ไร้เสียงสนทนาอริสามองเมนูอาหารที่ถูกนำมาเสิร์ฟแล้วยกมือปิดจมูกจนคุณตันหยงที่สังเกตอยู่ต้องถามไถ่“เหม็นเหรอลูก?”“ค่ะ เหม็นหมดเลย อลินอยากทานก๋วยจั๊บค่ะ ไม่อยากทานอย่างอื่นเลย” เช้านี้ดูเหมือนตัวป่วนในท้องจะงอแงและเอาแต่ใจกว่าวันไหน ๆ อริสาแทบจะหมดแรงเพราะเจ้าตัวป่วน ไม่รู้ว่านึกคึกอะไรถึงได้ทำให้เธออาเจียนหมดไส้หมดพุงตั้งแต่เช้ามืด พอมานั่งที่โต๊ะอาหารก็เหม็นไปหมดจนอยากจะอาเจียนออกมาอีก อาหารบนโต๊ะมีเยอะแยะไปหมดก็ไม่ถูกใจสักอย่างแล้วยังอยากจะทานของที่ไม่มีบนโต๊ะเสียอีก เพิ่งรู้ซึ้งวันนี้เองว่าการท้องนี่มันไม่ง่ายเลยคุณตันหยงซ่อนรอยยิ้มไว้มิดชิดก่อนจะส่งสายตาให้สาวใช้ไปนำก๋วยจั๊บสูตรพิเศษมาเสิร์ฟ ไม่รู้ว่าย่าหลานเขาใจสื่อถึงกันหรือยังไงคุณหมอกานต์รวีถึงได้นึกครึ้มตื่นมาทำก๋วยจั๊บตั้งแต่เช้ามืดและให้เด็กในบ้านนำมาฝากไว้ให้อริสา ตอนแรกเธอสั่งไม่ให้นำมาเสิร์ฟก่อนเพราะอยากจะถามเจ้าตัวเสียก่อนว่าอยากจะทานหรือไม่ ใครจะคิดว่าคุณย่าจะใจตรงกับคุณหลานในท้องได้ขนาดนี้“อ้าว ก็มีนี่คะทำไมไม่เอามาเสิร์ฟแต่แรก”“กานต์รวีเขาให้เด็กที่บ้านเอามาฝากไว้ให้เราน่ะ ดูเหมือนคุณย่ากับคุณหลานเข
ดวงตาคมค่อนไปทางหวานมากกว่าดุดันต่างจากพี่ชายฝาแฝดมองแผ่นเอกสารที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองสองสาวที่มองเขาตาแป้ว“มีอะไรผิดปกติเหรอหมอสิงห์ ทำไมทำหน้าเหมือนต้องคิดหนักแบบนั้นล่ะ?” นลินญาเป็นฝ่ายถามออกไปเมื่อชายหนุ่มผู้ตอนนี้เลื่อนสถานะมาเป็นแฟนเงยหน้าขึ้นมา“ไม่มีอะไรผิดปกติหรอก เพียงแต่สงสัยอะไรนิดหน่อยน่ะ”“สงสัยอะไร?” คราวนี้สองสาวถามพร้อมกันโดยไม่มีการนัดแนะไว้ก่อน“คือ...”ก๊อก ๆ ๆไม่ทันจะได้อธิบายเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับการเข้ามาของพยาบาลสาวสวยคนหนึ่ง “คือคุณหมอกานต์กับสารวัตรเสืออยู่ข้างนอกค่ะ ให้เข้ามามั้ยคะ?”“ครับ ให้คุณแม่กับนายเสือเข้ามาได้ แต่ห้ามคนอื่นนะ”“ค่ะ” นางพยาบาลสาวตอบรับก่อนที่จะออกจากห้องไปไม่นานร่างสูงของศารทูลก็เดินเข้ามาภายในห้องพร้อมกับคนเป็นแม่ สภาพชายหนุ่มดูไม่จืดเลยสักนิด นอกจากรอยช้ำที่มุมปากที่เกิดจากหมัดของท่านอาทิตย์เมื่อคืนแล้วก็ยังมีรอยช้ำเพิ่มมาอีกสองสามรอย“สภาพแกนี่
ตะวันจวนเจียนจะตกดินเต็มทีแล้วคนนอนหลับไปถึงรู้สึกตัวขึ้นศารทูลรู้สึกตัวก่อนแต่ยังอิดออดไม่ยอมลุกขึ้นจากเตียง จะว่าไปแล้วตั้งแต่กลับจากไปเที่ยวภูเก็ตนี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าได้พักเต็มอิ่ม รู้สึกกระปรี้กระเปร่าและสดชื่นทั้งที่ใช้เวลานอนไปไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้นหรือเพราะเตียงที่เต็มไปด้วยตุ๊กตาของยัยว่าที่คุณแม่มันนุ่มกว่าเตียงที่บ้านเขาถึงหลับสบายเต็มอิ่มขนาดนี้นัยน์ตาคมมองคนที่ยังคงหลับอยู่ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ...ทำไมเขาหมั่นเขี้ยวอยากจะยื่นมือไปเขี่ยจมูกยัยว่าที่คุณแม่เล่นขึ้นมาได้นะความคิดไม่ได้เป็นแค่ความคิดเมื่อนิ้วมือหยาบกระด้างยื่นไปเขี่ยจมูกคนหลับเล่นโดยไม่ลังเล มุมปากของคนหลับยกยิ้มราวกับกำลังฝันดีศารทูลยิ่งได้ใจแตะ ๆ เขี่ย ๆ อย่างต้องการแกล้งแต่แล้วเสียงหวานก็ดังขึ้น“ตาหนูอย่าดื้อสิ ขอหม่าม้านอนนะครับ”“บ๊องเอ้ย ฉันใช่ตาหนูของเธอที่ไหนเล่า”“ตาหนู...เอ๊ะ นาย” ดวงตาหวานเบิกกว้างขึ้นทันทีหลังจากที่เริ่มลืมตาและคนที่เขี่ยจมูกเธอเล่นไม่ใช่ตาหนูที่เธอฝันถึงแต่เป็นไอ้แมวโอหังที่มายึดที่นอนเธออยู่นานสองนาน“ฉันไม่ใช่ตาหนูสักหน่อยยัยเอเลี่ยน ฉันเป็นพ่อของตาหนูต่างหาก” ชายหนุ่
“ไม่ใส่ล่ะ แฟนอุตส่าห์ซื้อให้” อริสาผู้เหม็นกลิ่นเสื้อยังคงเอ่ยเรื่องเสื้อที่มีใครคนนึงซื้อให้คนเป็นพ่อของลูก“บอกว่าไม่ใช่แฟนไง แล้วพรุ่งนี้ฉันก็จะเอาไปคืนด้วย”“จะเอาไปคืนทำไม แฟนนายเขาจะเสียใจเอานา” อริสายังไม่หยุดหาเรื่อง“ก็บอกว่าเขาไม่ใช่แฟนฉันไงอลิน ฉันเป็นผัวเธอนะอย่ามาหาว่าฉันเป็นแฟนคนโน่นคนนี้สิ”“นี่ ผัวทงผัวเธออะไร นายมาเป็นผัวฉันเมื่อไหร่ใครอนุญาตมิทราบ”ศารทูลจ้องเขม่นคนพูดจาไม่น่าฟังก่อนจะเงียบและเก็บกวาดเสื้อผ้าที่ถูกรื้อขึ้นไปไว้ในตู้ อริสามองตาปริบ ๆ อย่างไม่เข้าใจ...ทำไมไม่ตอบโต้นี่มันผิดวิสัยของศารทูลไปหน่อยนะ?ศารทูลเก็บข้าวของอย่างใจเย็นโดยไม่สนใจอาการงุนงงของหญิงสาวจนกระทั่งเก็บของเข้าที่เข้าทางเรียบร้อยร่างสูงก็ก้าวเข้ามานั่งลงข้าง ๆ หญิงสาวด้วยใบหน้ายิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะจู่โจมกอดหญิงสาวโดยไม่ทันให้หญิงสาวได้ตั้งตัว“นะ นาย”“เธอคงลืม...ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจะรื้อฟื้นให้เธอเอง” คนเข้ามากอดร่างบางไว้เอ่ยกระซิบ
ไม่มีใครบ่งบอกได้ว่าทำไมเราถึงฝัน บางคนฝันเรื่องราวเดิม ๆ ซ้ำซาก บางคนฝันดี บางคนฝันร้าย บางคนฝันเป็นตัวเลข บางคนฝันเห็นพระ บางคนฝันเห็นเทวดาเอาแหวนมาให้ แต่อริสากลับฝันว่าตัวเองหัวหมุนอยู่กับเด็ก ๆ ฝาแฝดชายหญิงโดยมีศารทูลคอยช่วย น่าแปลกที่อยู่ ๆ เธอก็ฝันแบบนี้หญิงสาวยิ้มทั้งที่ยังหลับตาไม่รู้สึกตัวตื่น ในฝันเธอเห็นตัวเองไล่จับตาหนูและยัยหนูที่เหมือนเธอและศารทูลย่อส่วนมาใส่เสื้อผ้าหวีผม ตาหนูกับยัยหนูซนไม่น้อยเธอไล่ตามก็วิ่งหนีไปทางโน่นที ทางนี้ที พอจับได้จะดุหน่อยก็มาทำออดอ้อนจนเธอต้องปล่อย พอถูกปล่อยก็วิ่งหนีไม่ยอมให้จับแต่งตัว เธอวิ่งตามไปก่อนที่ศารทูลในชุดพร้อมไปทำงานจะโผล่มาดักหน้าหนูแฝด“ปะป๊าช่วยหนูด้วย หม่าม้าจะจับหนูไปปล่อยป่า” ยัยหนูตัวจ้อยรีบฟ้องร้องทันที“ปล่อยป่าอะไรลูก หม่าม้าจะพาไปโรงเรียนต่างหาก”“ไม่ไป ไม่ไปนะปะป๊า หนูไม่ไป” “ยัยหนู ไม่ไปไม่ได้นะ” คนเป็นแม่แย้ง“ปะป๊า หนูไม่อยากไป”“
หนึ่งอาทิตย์ต่อมาดวงตาหวานเหลือบมองร่างสูงที่ยืนคุยเรื่องกล้องอยู่กับน้องชายฝาแฝดโดยไม่สนใจคนรอบข้างก่อนจะดึงสายตากลับมาที่หนังสือที่กำลังอ่านอยู่ ผ่านไปเพียงไม่กี่วันหลังจากกลับจากเที่ยวทะเลอริสาก็ต้องหงุดหงิดกับตัวเองเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังเสพติดกลิ่นกายของเขามากขึ้นทุกวัน เวลาที่ชายหนุ่มกลับมาจากทำงานเธอก็จะชอบไปคลอเคลียสูดดมกลิ่นกายของเขา ส่วนไอ้น้ำหอมที่เคยบอกว่าหอมมากและชอบมากตอนนี้ได้กลิ่นก็มีแต่จะคายของเก่าที่กินเข้าไปออกมา เป็นแบบนี้อริสารู้สึกไม่โอเคสักนิดหงุดหงิดตัวเองจนน้ำตาซึมมาแล้วหลายครั้งเพราะศารทูลต้องทำงานและต้องฝึกซ้อมสำหรับการจู่โจมที่อาจจะเกิดขึ้นหากเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นในไร่อารดาแต่เธอกลับอยากจะคลอเคลียเขาตลอดเวลาอย่างตอนนี้เธอก็อยากจะซุกตัวเข้ากับท่อนแขนแข็งแรงนั้นและดอมดมกลิ่นกายเขาให้หนำใจ แต่...ก็ทำได้เพียงนั่งอยู่ห่าง ๆ อย่างหวง ๆใช่แล้ว...นั่งห่าง ๆ อย่างหวง ๆ หงุดหงิดตัวเองยังไม่เท่าหงุดหงิดยัยหุ่นนางเอกAV ที่นั่งหน้าสลอนอยู่ข้าง ๆ สองหนุ่มปะป๊านะปะป๊า ทำไมต้องส่งยัยคนนี้มาด้วยนะ ก็รู้หรอกเรื่องคดีใหญ่นั่นน
ร่างบอบบางถูกวางลงบนเตียงนุ่มขนาดคิงไซส์ ศารทูลละสายตาจากนวลหน้าผุดผ่องไปที่เตียงเล็กน้อย เขาจำได้ว่าตอนที่ออกแบบห้องนี้และจัดวางเฟอร์นิเจอร์เมื่อสองปีก่อนคุณตาของเขาเรียกเขามาเพื่อให้ช่วยดูให้หน่อยว่าบ้านที่บรรยากาศดีที่สุด โรแมนติกที่สุดหลังนี้ควรมีห้องนอนแบบไหน ในตอนนั้นเขาตอบส่ง ๆ ไปว่าเป็นห้องที่โรแมนติกก็ต้องมีเตียงที่แข็งแรงรองรับกิจกรรมสุดแสนโรแมนติกได้ดี หลังจากตกแต่งเสร็จคุณตาก็พูดทีเล่นทีจริงว่าให้เขาลองมาพิสูจน์ความแข็งแรงของเตียงดูทว่าจนถึงตอนนี้เขายังไม่เคยมาพิสูจน์เลยว่าเตียงนี้แข็งแรงพอหรือไม่...คราวนี้ล่ะเขาจะได้พิสูจน์สักทีหวังว่ามันจะแข็งแรงพอนะชายหนุ่มจับหญิงสาวให้นอนราบกับเตียงก่อนจะบดจูบริมฝีปากบวมเจ่ออย่างดูดดื่ม ยิ่งนึกถึงคำเรียกขานสะท้านถึงหัวใจของหญิงสาวก็ยิ่งทำให้เขาอยากจะเข้าไปทักทายเจ้าตัวป่วนให้เร็วที่สุด ทว่าเขาก็ต้องการจะให้หญิงสาวร่วมต่อแขนต่อขาลูก ๆ ทั้งสองไปพร้อม ๆ กันมากกว่าที่จะเอาแต่ใจชายหนุ่มเล้าโลมร่างบางก่อนจะลอกคาบทั้งของตัวเองและหญิงสาวโดยที่อริสาไม่ทันตั้งตัวกับความมือไม้ไวของชายหนุ่ม ศารทูลมองใบหน้าหวานเมื่อหญิงสาว
อริสาจับจ้องสายตาไปที่ร่างสง่าของนาวาตรีสิรภัทร อัศวโยธิน หรือผู้การสีครามพี่ชายของสิรภาพก่อนจะก้มลงด้วยความเขินอาย ผู้ชายคนนี้ดูดีโดยไม่ต้องเติมแต่ง เป็นคนที่มีบุคลิกไม่ต่างจากศารทูลนักแต่ก็ให้ความรู้สึกคนละอย่างกับศารทูล ดูเขาเป็นคนปิดกั้นตัวเองแต่ดาเมจละลายใจแรงมาก ขนาดนั่งนิ่ง ๆ ตีหน้าขรึม ๆ ยังดูมีออร่า มีเสน่ห์น่าค้นหา แม้หญิงสาวจะไม่ได้รู้สึกอยากจะค้นหาหรือเข้าหาแต่ก็รู้สึกเขินที่ได้มองอย่างไรไม่รู้ผู้ชายคนนี้ดูดีจริง ๆ กล้ามก็เป็นมัด ๆ หุ่นจัดว่าดี ผู้ชายแบบนี้ไม่น่าโสด แต่ถ้าโสดขอเอาไปฝากเพื่อนได้มั้ย?“ไม่คิดว่ามารอบนี้เสือจะพาแฟนมาด้วย” คุณนายสายพิณผู้เป็นแม่ของสองพี่น้องสีครามน้ำเงินเอ่ยขึ้น ทำให้อริสาต้องมองศารทูลที่ยังไม่ตอบไปสักที และทันทีที่มองไปก็ได้เห็นว่าศารทูลกำลังมองสิรภัทรตาขวางทั้งที่ก่อนหน้านี้บอกว่าเป็นไอดอลแน่นอนว่าหึงอีกตามเคย...นายคนนี้ก็ขี้หึงไม่น้อยเลยอริสากระแทกศอกชายหนุ่มเมื่อรู้สึกว่ากำลังจะเสียมารยาทชายหนุ่มจึงยอมเปลี่ยนท่าที“พอดีมีเวลาว่างทั้งคู่น่ะครับ เลยพาเขามาเที่ยว ผมก็ไม่คิดเหมือนกันว่า
Alin Arisa เพิ่มรูปภาพใหม่...วันนี้พี่จะแว้นNalinya NooNing แสดงความคิดเห็น : เมื่อกี้ข้างหลัง ตอนนี้ข้างขวา ถ่ายหน้าซิคุณPlim แสดงความคิดเห็น : แน่จริงถ่ายข้างหน้าเลยยุงบินว่อน แสดงความคิดเห็น : จากความล่ำแล้วน้องว่าหล่อแวมไพรส์สายพันธ์หวาน แสดงความคิดเห็น : โอ๊ยอยากเห็นหน้าริมา ชริมา แสดงความคิดเห็น : พี่เขาหล่อค่ะทุกคนปุกปุยตุ้ยนุ้ย แสดงความคิดเห็น: อะไรยังไงชิกเก้นแปลว่าไก่ แสดงความคิดเห็น : เปิดตัวแน่เลยเจตริน แสดงความคิดเห็น : แว้นมากระวังตำรวจจับนะเธออารตี ตอบกลับเจตริน : ใครกล้าจับ นางไปกับใครใหญ่แค่ไหนรู้ ๆ กันอยู่เตชินทร์ อิชยกร แสดงความคิดเห็น : พบคนขี้อวดหนึ่งอัตราปุริมปรัชญ์ แสดงความคิดเห็น : ยังยืนยันคำเดิมขอรูปคู่ด่วนนนน“คิก” เสียงหัวเราะจากคนที่เพิ่งลงจากรถไม่นานทำให้ศารทูลต้องเท้าสะเอวมองครู่หนึ่งก่อนจะแบมือออกไป“เอามา”“เอาไปทำไม”“ป๊าจะเก็บไว้ มาเที่ยวกับป๊าก็ต้องอยู่กับป๊าสิ ไม่ใช่กับโซเช
หนึ่งคนมีแผนการเก็บอีกหนึ่งคนลงในคอลเลคชั่นผู้ชายของตัวเอง ส่วนอีกหนึ่งคนก็มีแผนการสั่งสอนหญิงสาวที่มั่นใจในตัวเองจนเกินไป ทว่าทั้งสองไม่รู้เลยว่านอกจากแผนการของพวกเขาแล้วยังมีแผนการของใครอีกคนแฝงอยู่ด้วยนั่นก็คือแผนการจับคู่ของอริสานั่นเอง หญิงสาวยิ้มหน้าระรื่นเข้ามาภายในห้องด้วยความรู้สึกพอใจถ้าซากิโกะคือคาสโนวี่ เตชินทร์ก็คือคาสโนว่า ไม่คิดว่าคู่นี้เหมาะสมกันเหรอ?แน่นอนว่าเธอคิด แรง ๆ อย่างเตชินทร์ต้องเจอแม่ตำรวจสาวคนนี้ล่ะ ส่วนซากิโกะเองก็ต้องเจอเตชินทร์นี่ล่ะถึงจะสมน้ำสมเนื้อหวังว่าไป ๆ มา ๆ สองคนนี้จะสปาร์คกันนะ มือบางหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดูข้อความที่ส่งไปก่อนหน้านี้ก่อนจะยิ้มพรายอีกครั้งกับคำตอบที่ได้รับห้องสนทนาAlin : บอกเต้ยอย่ารุนแรงนัก แค่เบาะ ๆ พอPop : เต้ยมันว่าเออน่า มันเคยรุนแรงกับผู้หญิงที่ไหนกัน“มันต้องจบสวย หึหึหึ”“ก็ไม่แน่หรอก ไอ้เต้ยมันเคยรักเคยชอบผู้หญิงที่ไหนจริงบ้างล่ะ” ศารทูลแทรกขึ้นทำเอาคนกำลังคิดแผนการหุบยิ้มฉับพลัน “ซากิโกะเองก็ใช่ย่อย เคนอิจิเคยเล่าให้ฟังว่
“ฮึก เขามากับหวานใจด้วยอ่า ฮือ”เสียงปนสะอื้นของปริมาตอบศารทูลได้ดีว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นมันคือความจริง ใครคนนั้นที่ปริมามองไปก็คือเคนอิจิและวันนี้หนุ่มแดนอาทิตย์อุทัยคนนั้นก็ควงคู่มากับซากิโกะเสียด้วย คนที่ปริมาหลงรักคือเคนอิจิจริง ๆ“อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้วะเนี่ย?” ชายหนุ่มพึมพำก่อนจะแนบหน้าซุกแขนอริสาเพื่อหลบซ่อนไม่ให้เคนอิจิหันมาเห็นตน ขืนเคนอิจิเห็นเข้าเขาก็โดนแม่ของลูกเหวี่ยงเข้าสิ เซนส์คุณแม่แรงแค่ไหนก็รู้ ๆ อยู่ขืนเคนอิจิเดินเข้ามาทักพร้อมกับซากิโกะอะไรจะเกิดขึ้นกับเขาล่ะ“ปริมเบา ๆ เดี๋ยวเขาก็สงสัยเอาหรอก” นลินญาเตือนเมื่อเพื่อนสาวแหกปากร้องไห้ออกมา ไอ้เรื่องโอเว่อร์แอดติ่งนี่ไม่มีใครเกินแม่หญิงปริมาเขาล่ะปริมาหุบปากก่อนจะก้มหน้าลงสะอื้นเงียบ ๆ ไม่มองไปที่ชายในดวงใจอีก ทว่าอริสากลับสะกิดจนต้องเงยหน้าขึ้น ปริมานิ่งชะงักเมื่อชายในดวงใจมายืนใกล้ ๆ โต๊ะที่ตัวเองนั่งอยู่กับเพื่อน ๆ“บังเอิญจัง ไม่คิดว่าจะเจอสารวัตรที่นี่ ผมนั่งด้วยนะครับ” เคนอิจิเอ่ยขึ้นทำให้ศารทูลที่คิดจะหลบต้องยืดตัวตรงและตอบรับ
ศารทูลนั่งมองแฟ้มเอกสารที่อยู่ด้านหน้าด้วยใบหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ ภายในห้องประชุมมีเสียงพูดคุยซุบซิบเมื่อผู้บังคับบัญชายังไม่เข้ามา ด้านขวาของศารทูลเป็นนายตำรวจญี่ปุ่นและนายตำรวจสากลสองนาย ขณะที่ด้านซ้ายคือคนที่เพิ่งกลับมาทำงานหลังจากที่ได้รับบาดเจ็บจนต้องเข้าโรงพยาบาลเธอกลับมาแล้วและกำลังนั่งพูดคุยกับร้อยตำรวจโทหญิงพิมพ์นาราหนึ่งในลูกน้องมือดีของเขาอย่างออกรส ฝั่งตรงข้ามคือพันตำรวจตรีอัคนีและร้อยตำรวจโทธนบดีรุ่นน้องคนสนิทของอัคนี ส่วนที่เหลือคือลูกน้องในทีมของเขาอีกสี่นายถ้าถามศารทูลว่าใครที่เขาไม่พอใจที่สุดในห้องนี้ เขาตอบได้เลยว่าทุกคน ทำไมจะต้องมานัดประชุมในวันดี ๆ ของเขาด้วยเล่า ท่านผู้กำกับฤทธีก็อีกคนเห็นดีเห็นงามให้เรียกประชุมวันนี้ทั้งที่วันอื่นมีตั้งมากมาย มันน่าหงุดหงิดจริง ๆไม่ต้องเดาศารทูลก็รู้ว่าการเรียกประชุมในวันนี้มีนัยยะ ไม่ใช่เพราะได้ข้อมูลสำคัญมาหรอก แต่เพราะเบื้องบนสั่งการลงมาต่างหากล่ะ เบื้องบนที่ว่าก็ไม่ใช่ใครสองพ่อลูกที่แม้จะเข้าใกล้กันไม่ได้แต่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยคู่นั้นไงล่ะแต่ไม่เป็นไร ยังไงเขาก็ยังมีเวลาอีกทั้งคืน เขาจะต้อง
แม้ว่าจะมีหลายเรื่องที่เข้าทางศารทูลเหมือนฟ้าเป็นใจแต่คนเราก็ไม่ได้ดวงดีตลอดรอดฝั่ง ศารทูลมองว่าที่แม่ของลูกที่วันนี้กะจะนอนที่บ้านแทนที่จะกลับคอนโดฯตาปริบ ๆ นอกจากแม่คุณจะนอนบ้านแล้วยังชวนนลินญามานอนเป็นเพื่อนอีกด้วยคนชักชวนนั้นไม่ผิด แต่ผิดที่คนโดนชวนตอบรับนี่สิ ช่วงนี้ยัยแว่นทำอะไรขัดใจเขาจริง ๆ ไอ้คนเป็นแฟนยัยแว่นก็ไม่ห้ามสักคำ หงุดหงิดคู่รักคู่นี้จริง ๆ“ยัยแว่น เปลี่ยนใจยังทันนะ” ศารทูลเอ่ยกับเพื่อนคนสนิททว่านลินญากลับไม่มีท่าทีจะเปลี่ยนใจ“ไม่ล่ะ คืนนี้อยากนอนกับอลิน อีกอย่างนี่ก็มืดแล้ว ถ้ากลับหมอสิงห์ก็ต้องไปส่ง ไม่อยากให้หมอสิงห์เหนื่อย”“ยัยแว่น เธอนอนห้องอลินแล้วฉันจะไปนอนที่ไหนเล่า”“ก็เรื่องของแกสิ ฮึ ถึงฉันคนนี้ไม่นอนเป็นเพื่อนอลิน ฮึ คิดเหรอว่าอลินจะยอมให้นอนในห้อง คุณแม่ไม่ปลื้มขนาดนั้นยังไงก็ไล่แกออกจากห้องแน่นอน ฉันอยู่หรือไม่ก็ค่าเท่ากันล่ะ” นลินญาว่าจบก็หันไปโบกมือลาสีหราชและครอบครัว “กู๊ดไนนท์ค่ะคุณพ่อ คุณแม่ สิงห์ น้องทราย”“อลินกับคะนิ้งขอตัวนะคะ&rdquo
ดวงตาคมมองสองพ่อลูกที่นั่งกันคนละมุมอย่างสงบนิ่ง พยายามกลั้นหัวเราะไว้อย่างสุดความสามารถ ทั้งที่ใจนึกขบขันสะใจที่ว่าที่คุณตาโดนหลานไม่ให้เข้าใกล้ตั้งแต่อยู่ในท้อง ไงล่ะทำให้คนอื่นต้องไปนอนโซฟาดีนัก เจอเข้าให้เป็นยังไงล่ะคุณพ่อตา“ถ้าออกจากงานแล้วก็กลับมาอยู่บ้านดีมั้ยอลิน จะได้มีคนช่วยดูแลหลาย ๆ คน”“ยังไม่ได้ค่ะ อลินยังมีเรื่องที่ต้องทำ ถ้าอยู่คอนโดฯน่าจะง่ายกว่า” อริสาตอบกลับผู้เป็นพ่อที่อยู่ ๆ ก็เสนอให้กลับบ้านหลังจากที่รู้ว่าเธอตัดสินใจไม่ทำงานบรรณาธิการแล้ว“แต่...”“อลินรู้ค่ะว่าแม่กับป๊าน่ะเป็นห่วง แต่ถ้าอลินกลับไปอยู่บ้านมันอาจจะกระทบแผนได้ ป๊าเข้าใจอลินนะคะ”“แผนอะไร?”“อลินยังบอกไม่ได้ค่ะ ต้องรอใครคนนึงติดต่อมาก่อน ถ้าถึงเวลาอลินจะบอกทุกคนค่ะ ไม่แน่อาจจะวันสองวันนี้แหละ” หญิงสาวเลือกจะไม่บอกเพราะทราบดีว่าผู้เป็นพ่อจะขัดขวาง ไว้รอสิรานนท์ติดต่อกลับมาตามเบอร์ในนามบัตรที่ให้ไปก่อนค่อยบอกจะดีกว่า ถึงตอนนั้นแผนก็เริ่มแล้วท่านก็ห้ามอะไรไม่ได้จนถึงตอนนี้สิรานนท์ยังไม่ติดต่อมา หญิงสาวก็ไม่เข้าใจนักว่าทำไมแต่ศารทูลกลับบอกว่านี่เป็นก