บทที่ 385

เมื่อเซียวเหิงกลับมาจากกองทัพ ท้องฟ้าก็มืดสนิทแล้ว

เช่นเดียวกับทุกวัน เมื่อเขากลับถึงที่พักแล้วก็เดินตรงไปยังห้องหนังสือ โดยไม่แม้แต่จะปรายตามองหลินยวนเลยสักนิด

แต่คิดไม่ถึงว่า ก่อนที่เขาจะถอดอาภรณ์ชั้นนอก หลินยวนกลับเป็นฝ่ายมาเคาะประตูห้องหนังสือของเขาเสียก่อน

เมื่อเห็นนางที่ยืนอยู่นอกประตู ภายใต้แสงจันทร์ร่างของนางดูบอบบางและอ่อนแอ

เซียวเหิงขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว แววตาเต็มไปด้วยความรำคาญ ก่อนถามเสียงเรียบ "มีเรื่องอะไร?"

หลินยวนรู้สึกกระวนกระวายใจ จึงก้มหน้าตลอดเวลา ไม่กล้าสบตาเซียวเหิง เกรงว่าเขาจะจับได้ถึงความว้าวุ่นภายในใจของนาง

นางเพียงเหลือบมองสาวใช้ด้านหลังเล็กน้อย ก่อนเอ่ยขึ้น "ท่านแม่บอกว่าท่านพี่เหิงกลับมาดึก ย่อมต้องเหนื่อยล้า จึงสั่งให้ห้องครัวต้มน้ำแกงไก่เตรียมไว้ให้เจ้าค่ะ"

นางเลือกที่จะกล่าวอ้างถึงแม่เซียว เพราะช่วงมื้อเย็น แม่เซียวเอ่ยถึงเรื่องนี้จริง อีกทั้ง หากบอกว่านางเป็นคนจัดเตรียม เซียวเหิงคงไม่มีวันดื่มเป็นแน่

และก็เป็นเช่นนั้นจริง เมื่อได้ยินว่าแม่เซียวเป็นคนสั่งให้เตรียม เซียวเหิงก็เพียงเบี่ยงกายเล็กน้อย เปิดทางให้นาง "วางไว้เถอะ"

สาวใช้พยักหน้ารับคำอย่