บทที่ 289

อีกด้านหนึ่ง จิ่งเหยียนไปที่จวนเซียว

ตอนเขามา เซียวเหิงกำลังอ่านตำราพิชัยสงครามอยู่ในห้องหนังสือ

ครั้งเห็นในมือจิ่งเหยียนถือเหล้ามาสองไห ตำราพิชัยสงครามในมือก็ถูกวางลงตาม นัยน์ตาลุ่มลึดทอดมองออกไป เห็นจิ่งเหยียนหยักยิ้ม "ข้าน้อยมาดื่มกับท่านแม่ทัพ"

สิ้นเสียง เหล้าไหหนึ่งก็โยนที่ทางเซียวเหิง

เซียวเหิงยกมือขึ้นรับ และดึมลงไปหนึ่งอึก

รสแสบร้อนลงสู่ปาก ผ่านคอหอย

เซียวเหิงอดเลิกคิ้วขึ้นไม่ได้ "จิ่วถานฉุนชั้นยอดของหอจุ้ยเซียง" ระหว่างสนทนา มุมปากก็ยกขึ้นยิ้ม "รองแม่ทัพจิ่งได้ลาภลอยมาหรือ?"

เหล้าไหนี้ ราคาไม่ธรรมดา

ยิ่งไปกว่านั้น จิ่งเหยียนถือมาสองขวด

จิ่งเหยียนก้าวเข้ามาย้ายเก้าอี้ และนั่งลงตรงข้ามเซียวเหิง พลางยกไหเหล้าในมือตัวเองขึ้นดื่ม "ไหของข้าน้อยไม่ใช่"

ของเขาเป็นแค่เหล้าขาวธรรมดาทั่วไปเท่านั้น

เซียวเหิงมองไปที่จิ่งเหยียนอย่างไม่เข้าใจ และเห็นจิ่งเหยียนกล่าวด้วยสีหน้าปกติ "วันนี้ขอบคุณท่านแม่ทัพยิ่งนัก"

ได้ยินเช่นนี้ เซียวเหิงกลับยิ้มเยาะ "ผู้ที่ไปกู้หน้าให้คือพี่ใหญ่ข้า แต่เจ้ากลับมาขอบคุณข้า?"

ขณะว่า ก็แหงนหน้ายกเหล้าขึ้นดื่ม

จิ่งเหยียนแค่ดื่มไปอึกหนึ่ง ก่อนกล่าวด้วยรอ