เอลี่ เดินออกมาจากห้องน้ำ ตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า กำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้า ประตูเปิดออก พร้อมกับเสียงกรี๊ดของตนเองที่มองเห็นผู้บุกรุก ที่ใบหน้าเหมือนกับชายหนุ่มคนรัก มีเพียงความแต่งต่างจุดเล็กๆ ที่คนที่สนิทเท่านั้นจะรู้ว่า คนไหนคืออดิสร คนไหนคืออดิศวร อดิศวรได้ยินเสียงกรี๊ด แล้วเห็นคนแปลกหน้าที่สวมเพียงผ
โรงพยาบาลเลิศวสิน พยาบาลจอย และ ต้นน้ำ ถอนหายใจพร้อมๆ กัน เมื่อคนไข้ที่หนาแน่น ในช่วงเช้า เริ่มลดน้อยจนเหลือสามคนสุดท้าย ซึ่งคนสุดท้ายพึ่งเข้าไปตรวจเมื่อสักครู่ จอยบิดตัวไปมา อย่างต้องการผ่อนคลายความตึงเครียด “โห คนไข้เยอะเนอะวันนี้” “อืม” ต้นน้ำตอบสั้นๆ ก่อนจะถือแฟ้ม มากอดแนบอก “จะไปไหน....” “
นายแพทย์ภัทรอึ้งกับท่าทางของเพื่อนร่วมงานรุ่นน้อง มองสายตาของชายหนุ่มที่มองหญิงสาวที่ตนกำลังจะหมายปอง ทำให้ภัทรแอบใจหาย แต่ยังฝืนยิ้มแบบที่ตนเองก็รู้ว่า คงเจื่อนเต็มที “เออ ข่าวดีอะไรครับ วินท์ พี่สงสัยตกข่าวไม่รู้เลย” ภัทรพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามไม่ให้สั่น ชายหนุ่มพยายามตั้งสติอย่างสุดความสามารถ
อนวินท์อึ้ง ก่อนรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อเป็นร้อยๆ ตัวมาบินที่ช่องท้อง ทำให้ความรู้สึกปั่นป่วน อบอุ่น อ่อนหวาน จนอย่างจะหยุดเวลาแค่นี้ สายฝนโปรยปรายช่างทำให้บรรยากาศรอบตัวดูช่างเป็นใจ อนวินท์โอบกอดให้พยาบาลสาวมาซบ ก่อนจะจูบเบาๆ ที่เส้นผมยาวสลวย “ขอบคุณพระเจ้า พี่นึกว่าพี่จะรักน้ำข้างเดียว จะอกหักอีกแล
ประเทศญี่ปุ่น กอหญ้า รู้สึกอบอุ่น และมีความสุขเมื่อกริชชัย พาไปดูทุ่งดอกไม้หลายหลากสี ในช่วงสายๆ และตอนนี้กำลังจะนั่งรถกันไปออนเซ็น ที่มีชื่อที่สุดในเมืองนี้ “อากาศกำลังดีเลย ได้กอดเมียแบบนี้มีความสุขจัง” กริชชัยโอบภรรยาให้มาอยู่ในอ้อมแขน ขณะที่ปิดช่องกั้นระหว่างคนขับ และช่องผู้โดยสาร “คุณกริช อ
โรงแรม ไอเฟลสตาร์ แอดหัวหิน เสียงเคาะประตู ทำให้ต้นตาลเงยหน้ามอง แล้วพยักหน้าให้ เลขา ต้นตาลหันไปมองที่ประตูก่อนจะขมวดคิ้ว เมื่อมองเห็นพัชราเดินตามเลขาของตนเองพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กที่มักจะติดตัวตลอดเมื่อเดินทางต่างจังหวัด “หวัดดีค่ะพี่ตาล” พัชราอึ้งกับสายตา ของคนรักที่มองมาด้วยแววตา ที่ตนเอง
บ้านกรณ์วิภาค คุณหญิงแพรว ออกมายืนรอเมื่อรถของหลานชายฝาแฝด เลี้ยวเข้าสู่บริเวณบ้าน “มาแล้ว หลานชายสุดที่รักของฉัน ท่านค่ะหลานกลับมาแล้วค่ะ” คุณหญิงแพรวน้ำเสียงตื่นเต้น นายพลสวัสดิ์ เงยหน้าจากหนังสือธรรมมะ “คุณหญิง มานั่งตรงนี้เดี๋ยวหลานๆ ก็ขึ้นมาเอง” ท่านนายพลเอ่ยน้ำเสียงเรียบเย็น “โถ ก็ไม่ได้
ญี่ปุ่น เกาะฮอกไกโด กอหญ้าในชุดยูกาดะ กำลังนวดข้อเท้าเพราะรู้สึกปวดเมื่อยเพราะเดินเกือบตลอดทั้งวัน กริชชัยพาตะลอนทัวร์ตามที่ให้สัญญาอย่างน่ารัก หญิงสาวอมยิ้มเมื่อนึกถึงนักธุรกิจหนุ่มกำลังยืนทานไอศกรีมกับตนเองอยู่ข้างทางมันเป็นภาพที่น่ารักและยังติดตา ไอศกรีมรสลาเวนเดอร์หอมๆ กอหญ้าจำได้ว่าทานไปถึงสาม
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ